Na een relatie van ruim 13 jaar, waarvan de laatste paar jaren getrouwd hebben m'n man en ik besloten dat het er voor ons niet meer in zit. De relatie was ernstig aan het doodbloeden en we merkten aan elkaar dat we meer en meer "open" gingen staan voor andere mensen. Om te voorkomen dat er op den duur "misstappen" begaan zouden worden en om elkaar de kans te geven echt gelukkig te worden hebben we dus besloten een punt te zetten achter onze relatie. Ondanks dat we nog veel van elkaar houden en het af en toe best emotioneel is allemaal staan we beiden achter deze beslissing. De "afronding" van de scheiding verloopt tot nu toe ook redelijk soepel en alles gaat in goed overleg. Tot zover de voorgeschiedenis.
Zeer binnenkort komt dus het moment dat ik weer "alleen" ben. Een nieuw huis (dat nog gevonden moet worden), een nieuw leven. Maar hoe pak ik dat aan? Wat zijn de valkuilen? Wat kan ik verwachten? Ik ben niet echt heel bang voor het alleen zijn. Ben er van overtuigd dat het met mij allemaal wel goed zal komen op den duur. Maar zie ook wel in dat het af en toe knap eenzaam kan zijn. Heb een aantal goede vrienden (maar dit zijn wel allemaal "stelletjes). Ben niet iemand die wekelijks de kroeg induikt of helemaal alleen op stap zal gaan. Toch wil ik natuurlijk straks een leuk sociaal leven en niet altijd maar het "zielige" derde wiel aan de wagen zijn bij m'n vrienden (al zouden ze me ritueel slachten als ik het zo tegen ze zou zeggen, maar tis meer bij wijze van spreken natuurlijk).
Ik ben dus wel benieuwd naar jullie ervaringen, tips, suggesties, do's and don'ts enzovoort.
Heel veel succes in ieder geval!
Dat zou je kunnen doen door aan sport te gaan doen.
Ik weet niet hoeveel je al sport, maar dat is ook mijn bron van sociale contacten.
Ik ben namelijk ook geen kroegdier.
En uiteraard sterkte de komende tijd; het wordt eng maar ook spannend, kan ik je beloven. En je leert jezelf weer kennen, wat af en toe leuke verrassingen kan opleveren
Ik denk dat je een verstandige beslissing gemaakt hebt. Echter zal je gevoel je nog een tijdje dwars gaan zitten. Vooral toen ik alleen was, twijfelde ik een tijdje sterk of ik hier wel goed aan gedaan had.
Ik heb me verzopen in de horeca, maar dat is alleen maar een vluchtpoging de waarheid te ontduiken: Bereidt je voor op een stevige confrontatie met jezelf. Ondanks alle steun uit je omgeving word je terug geworpen op jezelf.
Wordt eens lid van een sportvereniging of ga er eens lekker een weekje tussenuit.
Om na 13 jaar weer alleen zijn kan beangstigend werken, dat weet ik, maar het gaat er vooral om dat je je niet bang laat maken.
Probeer er eens de mogelijkheden van te zien, niet de obstakels.
Ik heb in die tijd gemerkt dat ik, ondanks dat ik niet zo'n kroegmens ben, toch vaker uit ging, ook alleen. Het maakte juist dat ik alleen op veel dingen afstapte. Ik ben weer gaan dansen in die tijd en deed zowiezo veel meer dingen die IK echt leuk vind. Het maakte een actiever mens van me.
Ik heb het als een bijzonder aangename tijd ervaren en ik heb me, op een enkele zaterdagavond na, nooit eenzaam gevoeld.
De enige tip die ik je kan geven, maar ik geloof niet dat dat nodig is bij jou, is dat positief zijn en blijven heel belangrijk is. Lekker uitkijken naar je iegen huis met je eigen spullen bijvoorbeeld. Ik vond dat geweldig! Alles van mij, met niemand rekening hoeven houden, zalig!
Je komt er wel, ben ik van overtuigd!
Veel geluk in ieder geval!
quote:Nee (ik zou zeggen..."gelukkig niet"). Ben gelukkig op tijd tot de conclussie gekomen dat dat op dat moment, in deze relatie een slecht plan zou zijn. Ben zo blij dat ik dat op tijd inzag....
Op maandag 17 november 2003 11:13 schreef Fling het volgende:
Just curious... ongeveer een half jaar geleden was je bezig om zwanger te worden... is dat nog doorgegaan?
quote:Dit zijn we aan het voorbereiden, hebben zelf al veel op papier staan inmiddels zodat het straks makkelijk "officieel" gemaakt kan worden.
Op maandag 17 november 2003 11:12 schreef Drive-By-Shooters het volgende:
Hopelijk staat alles goed op papier als het gaat om materiële zaken, zodat daar geen gezeik over gaat komen...
quote:Dat zijn wel nare details, maar het kan je later een hele hoop gezeik besparen als je nu alles al goed en duidelijk afspreekt en laat vastleggen op papier!
Op maandag 17 november 2003 11:26 schreef Knuf het volgende:[..]
Dit zijn we aan het voorbereiden, hebben zelf al veel op papier staan inmiddels zodat het straks makkelijk "officieel" gemaakt kan worden.
quote:Ik probeer inderdaad de positieve kant voor ogen te houden. Sta er zelf een beetje van te kijken, dacht nl. tot voor kort dat ik niet zo "sterk" zou zijn. Verheug me inderdaad echt op m'n eigen huis/spulletjes en vooral het helemaal zelf bepalen van wat ik doe of niet doe. Heel af en toe sluimert er zo'n gevoel in me van "geven we het niet te snel op", maar dan hervind ik mezelf redelijk snel, ik weet dat ik jarenlang knetterhard gevochten heb voor deze relatie, zonder succes dus, maar toch... Soms moet je je "verlies" nemen denk ik, je kan niet eeuwig doorvechten, zeker niet in je eentje.
Op maandag 17 november 2003 11:17 schreef Belana het volgende:
Hoewel op het moment gelukkig getrouwd, ben ik ook een tijd alleen geweest en ik heb er nooit moeite mee gehad. Dat 3e wiel aan de wagen gevoel valt echt wel mee (geloof je vrienden nou maar gewoon) en alleen thuis zijn vond ik persoonlijk heerlijk.
Ik heb in die tijd gemerkt dat ik, ondanks dat ik niet zo'n kroegmens ben, toch vaker uit ging, ook alleen. Het maakte juist dat ik alleen op veel dingen afstapte. Ik ben weer gaan dansen in die tijd en deed zowiezo veel meer dingen die IK echt leuk vind. Het maakte een actiever mens van me.
Ik heb het als een bijzonder aangename tijd ervaren en ik heb me, op een enkele zaterdagavond na, nooit eenzaam gevoeld.
De enige tip die ik je kan geven, maar ik geloof niet dat dat nodig is bij jou, is dat positief zijn en blijven heel belangrijk is. Lekker uitkijken naar je iegen huis met je eigen spullen bijvoorbeeld. Ik vond dat geweldig! Alles van mij, met niemand rekening hoeven houden, zalig!
Je komt er wel, ben ik van overtuigd!
Veel geluk in ieder geval!
Een keer in de week een balletje slaan is ook leuk 
quote:Dank voor deze woorden! We waren inderdaad zelf al tot de conclussie gekomen dat we in principe nog jaren door zouden kunnen gaan met elkaar op deze manier, we waren niet ongelukkig namelijk. Alleen moet je meer willen in je leven....niet ongelukkig zijn is nog altijd iets anders dan gelukkig zijn. Maar toch is het ook wel "eng" om te kiezen voor een onzekere toekomst. Een toekomst die tot voor kort zo zeker leek... Maar blijven hangen in een relatie waarvan je geregeld het gevoel hebt dat deze het "net niet" is vind ik ook een zwaktebod in principe.
Op maandag 17 november 2003 11:33 schreef miss_dynastie het volgende:
Wat hebben jullie een ontzettende moedige beslissing genomen. Het is makkelijker om te blijven hangen in een relatie waarin je ontevreden bent, dan om de dappere en ingrijpende beslissing te nemen om elkaar en je leven samen te laten gaan.
Zou alleen willen dat we een paar jaar eerder deze stap hadden genomen. Voel me op de een of andere manier af en toe een beetje "oud". Of m'n beste jaren al voorbij zijn ofzo ;-(
quote:So true! Zag al allerlei strakke trainingsschema's voor me, vroeg naar bed, streng dieet enzo....
[b]Een keer in de week een balletje slaan is ook leuk
Maar zo kan het ook natuurlijk...Voor zover je dat nog niet gedaan hebt tenminste....
Ik denk dat je jezelf nog wel tegen gaat komen. Maar dat is niet per definitie vervelend. Wel moeilijk, maar uiteindelijk waarschijnlijk ook zeer verrijkend.
Je komt in ieder geval over als een sterk persoon en ik hoop dat je uiteindelijk, als alles achter de rug is, de rust is terug gekeerd en je gesettled bent in je nieuwe situatie dat zelf ook zult concluderen.
Good luck! 
quote:Ik lees al een tijdje mee in dat topic (zag natuurlijk al een tijdje "aankomen" dat het fout zou gaan lopen in m'n relatie). Staan zeker een aantal nuttige dingen in. Mezelf tegenkomen? Mmm, dat ben ik geloof ik een jaar/anderhalf jaar geleden al... Toen "al" ging ik me beseffen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Ben toen een hele tijd met mezelf bezig geweest, een tijdje met iemand gepraat (een "pro" zeg maar). Heeft mezelf veel goed gedaan, alleen m'n relatie niet. Als je zelf steviger in je schoenen gaat staan ziet de wereld, ook die van je relatie, er ineens heel anders uit. Ben toen al langzaam begonnen met "afscheid" nemen denk ik...Maar het zou natuurlijk best kunnen dat er weer zo'n periode komt waarin ik mezelf nogmaals "tegenkom". Eerlijk gezegd hoop ik dat niet. Voordat ik zover ben gekomen als nu heb ik me jarenlang vreselijk unhappy gevoeld. Heb mezelf beloofd het nooit meer zover te laten komen....
Op maandag 17 november 2003 13:24 schreef Hihat het volgende:
Lees onderstaande topics eens (moet je wel flink wat tijd overhebben).Voor zover je dat nog niet gedaan hebt tenminste....
Ik denk dat je jezelf nog wel tegen gaat komen. Maar dat is niet per definitie vervelend. Wel moeilijk, maar uiteindelijk waarschijnlijk ook zeer verrijkend.
Je komt in ieder geval over als een sterk persoon en ik hoop dat je uiteindelijk, als alles achter de rug is, de rust is terug gekeerd en je gesettled bent in je nieuwe situatie dat zelf ook zult concluderen.
Good luck!
Grootste zorg van dit moment is m'n woonsituatie....in de plaats waar ik woon is bijna geen huurwoning te krijgen en kan en wil ook geen maandenlang bij vrienden/familie intrekken. Iedere woning die er vrij komt schrijven zich zo'n 200 personen voor in :-( *zucht*, nou ja niemand heeft ook gezegd dat het makkelijk zou worden...
Valt er bij jou in de buurt niet in de vrije sector te huren misschien? Of misschien kun je wat kleins kopen?
Maar misschien moet je je er eerst bij neerleggen dat je een tijdje bij vrienden/familie zult wonen. Heb ik ook een aantal maanden moeten doen en nee, het is niet ideaal, maar soms heb je geen keuze.
Je komt er echt wel, het heeft alleen tijd nodig.
Nee het is niet ideaal, maar het kan prima, als je je er maar voor open stelt en elkaar vooral vaak met rust laat.
quote:Hoewel ik het je natuurlijk absoluut gun dat je geen dipjes en valkuilen tegenkomt, wil ik toch even tegen je zeggen dat je dit toch wel in je achterhoofd moet houden.
Op maandag 17 november 2003 15:12 schreef Knuf het volgende:[..]
Ik lees al een tijdje mee in dat topic (zag natuurlijk al een tijdje "aankomen" dat het fout zou gaan lopen in m'n relatie). Staan zeker een aantal nuttige dingen in. Mezelf tegenkomen? Mmm, dat ben ik geloof ik een jaar/anderhalf jaar geleden al... Toen "al" ging ik me beseffen dat je zelf verantwoordelijk bent voor je eigen geluk. Ben toen een hele tijd met mezelf bezig geweest, een tijdje met iemand gepraat (een "pro" zeg maar). Heeft mezelf veel goed gedaan, alleen m'n relatie niet. Als je zelf steviger in je schoenen gaat staan ziet de wereld, ook die van je relatie, er ineens heel anders uit. Ben toen al langzaam begonnen met "afscheid" nemen denk ik...Maar het zou natuurlijk best kunnen dat er weer zo'n periode komt waarin ik mezelf nogmaals "tegenkom". Eerlijk gezegd hoop ik dat niet. Voordat ik zover ben gekomen als nu heb ik me jarenlang vreselijk unhappy gevoeld. Heb mezelf beloofd het nooit meer zover te laten komen....
Grootste zorg van dit moment is m'n woonsituatie....in de plaats waar ik woon is bijna geen huurwoning te krijgen en kan en wil ook geen maandenlang bij vrienden/familie intrekken. Iedere woning die er vrij komt schrijven zich zo'n 200 personen voor in :-( *zucht*, nou ja niemand heeft ook gezegd dat het makkelijk zou worden...
Ik ben er ook eentje uit het Kunst topic.
De relatie met mijn ex-vriend is nu net 3 maanden over. In gezamelijk overleg en alles verloopt heel prettig. (Ook al beiden langer over nagedacht).
En toch krijg ik uit onverwachte hoek af en toe klappen.
Ik verheugde me ook enorm op het alleen wonen, mijn eigen plekje etc.
En toch zijn er dingen/moment waarop je ineens denkt....*slik*
Die gaan wel snel weer over, maar als ze komen dan zijn ze toch ook wel heel heftig.
Verder lijk jij er op dezelfde manier mee om te gaan als ik.
Het komt wel goed. Eerst mezelf lekker op de rit helpen en dan weer eens verder kijken. Succes!
(En mocht je denken dat jij de gouden tip hebt qua 'overleven', kom die dan wel even melden in het Kunst-topic, daar zijn we namelijk altijd nog op zoek naar tips ed.)
(En je zei dat je je oud voelde, maar hoe oud is oud? )
quote:Heb de afgelopen weken veel van jouw posts gelezen... Weet ook wel dat het verwerken van zo'n lange relatie met ups en downs gaat. Voel me nu redelijk "rustig" en wil me even niet vooraf al druk maken over de dagen dat het minder zal gaan. Kan me nu ook lekker (???) bezighouden met allerlei praktische zaken zoals het zoeken van een huis, nadenken over inrichting, nieuwe auto (help, weet niks van auto's) en meer van dat soort dingen. Als dat allemaal geregeld is dan zullen er best nog hele moeilijke momenten komen, alhoewel ik me afvraag of het moeilijker kan zijn dan in deze situatie nog samen te wonen... Maar goed, dat moet de tijd leren. In het uiterste geval, als het echt te lang gaat duren voordat ik een woning heb, overweeg ik dan maar evt. tijdelijk in te gaan wonen bij m'n moeder ofzo, maar alleen als het echt niet anders kan.
Op maandag 17 november 2003 16:01 schreef Brighteyes het volgende:
Hoewel ik het je natuurlijk absoluut gun dat je geen dipjes en valkuilen tegenkomt, wil ik toch even tegen je zeggen dat je dit toch wel in je achterhoofd moet houden.
Ik ben er ook eentje uit het Kunst topic.
De relatie met mijn ex-vriend is nu net 3 maanden over. In gezamelijk overleg en alles verloopt heel prettig. (Ook al beiden langer over nagedacht).En toch krijg ik uit onverwachte hoek af en toe klappen.
Ik verheugde me ook enorm op het alleen wonen, mijn eigen plekje etc.
En toch zijn er dingen/moment waarop je ineens denkt....*slik*
Die gaan wel snel weer over, maar als ze komen dan zijn ze toch ook wel heel heftig.Verder lijk jij er op dezelfde manier mee om te gaan als ik.
Het komt wel goed. Eerst mezelf lekker op de rit helpen en dan weer eens verder kijken. Succes!(En mocht je denken dat jij de gouden tip hebt qua 'overleven', kom die dan wel even melden in het Kunst-topic, daar zijn we namelijk altijd nog op zoek naar tips ed.)
(En je zei dat je je oud voelde, maar hoe oud is oud?
O ja, wat is oud vroeg je? Mmm, just reached the big 3-0 ;-( Tuurlijk is dat niet echt oud......alleen voelt het wel af en toe zo. Aan de andere kant gelooft bijna niemand me als ik m'n leeftijd vertel dus het zal allemaal wel meevallen dan...
Heel fijn trouwens al jullie reacties. Was wat huiverig om zoiets persoonlijks de wijde wereld in te sturen in eerste instantie....
Uiteindelijk toch gedaan, en het lucht toch wel ergens een beetje op.
Idd lekker praktische dingen regelen. Dat hielp bij mij ook heel goed.
Mijn ex is vrijwel meteen terug naar zijn ouders gegaan, dus de 4e avond nadat het uit was stond ik vrolijk met droge ogen zijn boeken in dozen te stouwen. Heerlijk therapeutisch.
Van de week hadden we nog een keer een afspraak en toen hebben we alle mondelinge afspraken op papier gezet:
Droger? Is van ons allebei.
De bank? Is van jou.
De boekenkast? Mag jij hebben.
Zalig! Klein beetje CD-van-jou-CD-van-mij idee, maar ergens ook wel heel prettig.
Het wonen probleem is weer een andere idd. Ik ben degene die nog in ons huis woont en als het straks verkocht is ga ik op zoek naar een ander huis. Ik heb de mazzel dat ik vrij gemakkelijk zelf kan gaan kopen, qua inkomen, dus ik hoef niet te wachten tot ik in aanmerking kom voor een huurhuis. Eventueel zal ik voor een korte overbruggingsperiode naar mijn ouders terug moeten, maar dan hopelijk maar voor een maandje of 1-2.
De makelaar belde net dat we een heel geinteresseerde kijker hebben. Die wil een keuring op het huis laten uitvoeren en dan waarschijnlijk een bod uitbrengen. Dus het is nu even heel spannend. 
Maar je gaat je weer bezig houden met je hobbies, ziet vrienden meer. Gaat meer sporten, waardoor je daar weer meer in de groep wordt getrokken.
Je werkt sneller over.
En dat derde wiel ben je juist niet. Anders vragen ze je ook niet mee namelijk. Tenminste zo eerlijk zijn mijn vrienden wel tegen mij. Maar dan zijn wij ook erg direct tegen elkaar.
Hm ik kan juist zeggen dat ik nu minder tijd heb als vrijgezel. Ik ben of druk bezig voor mezelf, druk bezig voor me werk. Zit bij vrienden, ben onderweg ergens heen......
Bij mij kwam alles vanzelf op z'n pootjes terecht. Goed er zijn wat rot momenten, maar he die heb je altijd.
Stay positive and have fun 
Ik twijfel ook niet meer of dit wel de juiste beslissing is, want dat is is het gewoon absoluut. Een huis of appartement kopen zou tot de mogelijkheden behoren hoor als het echt niet anders kan. Maar voor nu zou ik toch liever huren.
Ik zal me een dezer dagen maar es gaan melden in het "Kunst" topic maar ik beloof niks over gouden tips hoor ;-)
Heb gisteren een aantal "verhalen" zitten lezen hier op Fok! O.a. dat van hihat.......en dan denk ik bij mezelf "zo kan het dus ook lopen en dat lijkt me nog veel erger". Nu kom ik de laatste paar dagen zelf ook achter een aantal dingen die ik niet wist en waarvan ik het idee heb dat het niet helemaal door de beugel kan, maar op de een of andere manier raakt het me niet meer, het is wel goed zo, heb straks lekker m'n eigen leven...
Enneh, succes met de verkoop van je huis...
quote:En ik ken zelfs een verhaal van iemand in mijn directe omgeving waarvan IK weer denk......"zo kan het dus ook lopen en dat lijkt me nog veel erger". Echt waar...
Op dinsdag 18 november 2003 11:56 schreef Knuf het volgende:Heb gisteren een aantal "verhalen" zitten lezen hier op Fok! O.a. dat van hihat.......en dan denk ik bij mezelf "zo kan het dus ook lopen en dat lijkt me nog veel erger".
Nou, even de praktische kant van jouw verhaal: in welke omgeving zoek je woonruimte? Ik ken twee mensen die voor circa 4 maanden hun huis willen verhuren omdat ze op reis gaan. Gemeubileerd en wel.
quote:NOG erger? Mmm, 'k word er bijna nieuwsgierig van.....kan het nog erger dan?
Op dinsdag 18 november 2003 21:49 schreef Hihat het volgende:[..]
En ik ken zelfs een verhaal van iemand in mijn directe omgeving waarvan IK weer denk......"zo kan het dus ook lopen en dat lijkt me nog veel erger". Echt waar...
quote:Ik zoek iets in het oosten van het land... En ik heb net een berichtje gekregen op m'n antwoordapparaat van een particuliere verhuurder die dacht dat 'ie misschien iets voor me kon betekenen. Die zal ik morgen eens gaan bellen. Word er helemaal zenuwachtig van haha.
Nou, even de praktische kant van jouw verhaal: in welke omgeving zoek je woonruimte? Ik ken twee mensen die voor circa 4 maanden hun huis willen verhuren omdat ze op reis gaan. Gemeubileerd en wel.
Hoe gaat het inmiddels met jou? Of kan ik dat beter vragen in het andere topic
quote:Zodra ik verhuisd ben ben ik dat zeker van plan, geen idee nog waar naar toe of met wie enzo...maar ik ga zeker!
ga lekker op vakantie!
quote:Veeeel erger.....
Op dinsdag 18 november 2003 22:01 schreef Knuf het volgende:[..]
NOG erger? Mmm, 'k word er bijna nieuwsgierig van.....kan het nog erger dan?
[..]
Mensen kunnen mij nooit meer verbazen.
quote:Jammer, mijn opties bevinden zich in het zuiden des lands.
Ik zoek iets in het oosten van het land... En ik heb net een berichtje gekregen op m'n antwoordapparaat van een particuliere verhuurder die dacht dat 'ie misschien iets voor me kon betekenen. Die zal ik morgen eens gaan bellen. Word er helemaal zenuwachtig van haha.
quote:Ik zal in het andere topic even een update geven van mijn situatie. Is al weer een tijdje geleden.
Hoe gaat het inmiddels met jou? Of kan ik dat beter vragen in het andere topic
Take care!
quote:Zeker jammer!
Op dinsdag 18 november 2003 23:04 schreef Hihat het volgende:Jammer, mijn opties bevinden zich in het zuiden des lands.
quote:Dan verhuis ik ff mee om het te lezen
Ik zal in het andere topic even een update geven van mijn situatie. Is al weer een tijdje geleden.
Ik vind het leven zonder de ex fijn. Het is rustiger. Minder irritaties. Minder woede. Minder aanpassen. Heerlijk. Aan de andere kant is het voor jou misschien anders omdat je echt helemaal alleen bent.
Ik had vrij snel een andere vriendin. Maar ik merkte dat ik daar niet klaar voor ben. Hoe leg je dit uit.... Pffff.... Ik ben zeg maar verteerd van binnen. Kan en wil niet meer de energie geven die je zou moeten geven. Dus is het maar beter alleen zo.
Wel jammer dat je niet gevoelsmatig met iemand kan spiegelen. Dat mis ik wel echt.
Ik heb de rest van de thread nog niet gelezen, sorry als ik iets zeg dat al gezegd is of als ik een beetje het punt mis. Ik doe mijn best en veel meer dan dat kan ik niet vrees ik.
quote:Ik kom net uit een relatie van 8 jaar, een stuk korter dan die van jou en met een heel ander einde, maar een aantal dingen die wel overeen (kunnen) komen. Ik probeer in te gaan op de practische kant, maar ook een stukje emoties die je tegen kan komen. Vergeef me als het een lange post word, dat heb ik soms wel eens.
Op maandag 17 november 2003 11:01 schreef Knuf het volgende:
Ik lees al jaren mee op Fok! plaats heel af en toe een reactie maar voelde nooit eerder de behoefte om echt iets van mezelf op het net te smijten. Nu dan toch maar wel, kan wel wat tips en ervaringen gebruiken denk ik.Na een relatie van ruim 13 jaar, waarvan de laatste paar jaren getrouwd hebben m'n man en ik besloten dat het er voor ons niet meer in zit. De relatie was ernstig aan het doodbloeden en we merkten aan elkaar dat we meer en meer "open" gingen staan voor andere mensen. Om te voorkomen dat er op den duur "misstappen" begaan zouden worden en om elkaar de kans te geven echt gelukkig te worden hebben we dus besloten een punt te zetten achter onze relatie. Ondanks dat we nog veel van elkaar houden en het af en toe best emotioneel is allemaal staan we beiden achter deze beslissing. De "afronding" van de scheiding verloopt tot nu toe ook redelijk soepel en alles gaat in goed overleg. Tot zover de voorgeschiedenis.
Zeer binnenkort komt dus het moment dat ik weer "alleen" ben. Een nieuw huis (dat nog gevonden moet worden), een nieuw leven. Maar hoe pak ik dat aan? Wat zijn de valkuilen? Wat kan ik verwachten? Ik ben niet echt heel bang voor het alleen zijn. Ben er van overtuigd dat het met mij allemaal wel goed zal komen op den duur. Maar zie ook wel in dat het af en toe knap eenzaam kan zijn. Heb een aantal goede vrienden (maar dit zijn wel allemaal "stelletjes). Ben niet iemand die wekelijks de kroeg induikt of helemaal alleen op stap zal gaan. Toch wil ik natuurlijk straks een leuk sociaal leven en niet altijd maar het "zielige" derde wiel aan de wagen zijn bij m'n vrienden (al zouden ze me ritueel slachten als ik het zo tegen ze zou zeggen, maar tis meer bij wijze van spreken natuurlijk).
Ik ben dus wel benieuwd naar jullie ervaringen, tips, suggesties, do's and don'ts enzovoort.
Mijn eerste advies is simpel, maar niet gemakkelijk op te volgen:
Zorg dat je zo snel mogelijk een ander huisje vind, waar je de komende jaren je echt thuis kunt voelen. Het moet jouw plekje worden, met jouw meubels en jouw inrichting, jouw gevoel en jouw kleuren. Natuurlijk ook een aantal dingen die je in de tijd hebt vergaard, maar zorg er bovenal voor dat jij je daar thuis kunt voelen. Wellicht is het ook verstandig (gaat raar klinken) als je je (ex)man daar voorlopig niet uitnodigt, omdat het wellicht dan aan kan voelen alsof hij even in jouw territorium komt en dat vond ik persoonlijk echt niet tof.
De volgende tip die ik je geven wil ga je echt niet leuk vinden, bij mij hielp het echt heel goed, maar wellicht is dat bij jou anders, daar kan ik natuurlijk niks over zeggen.
Zorg ervoor dat je met je kop tegen de muur kunt lopen, kom jezelf tegen en ga dat vooral niet uit de weg. Hoe sneller jij met je benen terug op de grond kunt komen en jezelf nog eens tegenkomt, hoe sneller jij je echt weer jezelf kunt voelen. Maak je eigen plannen, ga met je vrienden om, doe leuke dingen, maar praat ook als je wilt praten, huil als je wilt huilen en vertrouw echt alleen je aller, aller allerbeste vrienden (en je ouders). Omdat jij op je eigen benen gaat staan, wil je dat toch in principe zelf doen, niet terugkijkend naar wat je had en ook niet van 'moet je mij eens zien' richting je exman. Daar schieten jullie allebei niets mee op, wellicht is het zelfs beter om een tijdje geen contact te hebben, hoe rot dat ook aanvoelt. Jij wil toch je eigen leven inrichten zoals jij wilt leven, dan doe je dat ook zelf en dat is alleen maar makkelijker als je geen contact met hem hebt.
Vervolgens: zorg ervoor dat je een aantal dingen zo snel mogelijk op orde brengt:
- je administratie, boekhouding of hoe je het wilt noemen. Indexeer wat je aan rekeningen binnenkrijgt, maak budgetten etc. etc. En maak ook een potje voor onverwachte dingen! (Ja dat weet je allang, maar je moet het echt doen, anders ga je inmens de boot in.)
- zorg er voor dat je alle overbodige abbonementen, verzekeringen etc. opzegt. Dit scheelt geld, scheelt gedoe en maakt je leven wat overzichtelijker. Met name als je je nieuwe huisje wilt gaan inrichten zijn lagere maandlasten ook wel even welkom.
- probeer dingen te centraliseren. Heb je verschillende verzekeringsmaatschappijen voor een aantal dingen? Zorg ervoor dat dit bij 1 terecht komt. Kijk ook of je nog verzekerd hebt wat je wilt verzekeren (WA, inboedel, auto, brand, glas, kostbaarheden (juwelen) etc.)
- Maak een/twee uur in de week tijd om je administratie te doen, de onopgepakte dingen alsnog te doen. Handel je post af, betaal je rekeningen, zoek je bonnetjes uit. Scheelt dadelijk een halve tot een hele dag werk als je je belasting moet doen en je houd goed overzicht over welke kosten je maakt en hoe noodzakelijk deze zijn
Wees er ook op voorbereid dat je dadelijk je spullen in gaat pakken en dat je een heleboel kleine dingetjes tegen zult komen die je eigenlijk mee wilt nemen en die hij ook wel wil hebben, zoals foto's, kunst, planten etc. Maar ook dingen als het peper en zoutstel of de pannenset of juist dat ene keukenmes dat zo fijn is.
Wellicht is het slim om voor een aantal maanden een kleine opslagruimte te huren (bij citybox bijvoorbeeld) waar je spullen kunt opslaan die je nog veel aan je verleden doen denken of die je niet direct nodig hebt. Voor mij was het beter dat ik zo veel mogelijk herrineringen tijdelijk uit de weg heb geruimt, nu kan ik die langzaam weer een plekje geven in mijn huis, want het is ook een deel van mijn verleden.
Probeer ook alvast te bedenken dat je op een moment dat je het niet verwacht wellicht een teken van leven zult krijgen van hem, hoewel ik niet weet hoe jullie dat zelf hebben bedacht.
Tot zover even, ik val haast in slaap en mijn inspiratie is even weg... Veel succes in ieder geval!
Voor wat het waard is: ik ben 26, mijn relatie heeft 8 jaar geduurd en is beeindigd omdat we uit elkaar waren gegroeid, beetje jammer dat het uiteindelijk misging toen ze met mijn beste vriend&collega vreemdging. We hebben 7 jaar samengewoon en samen 2 katten opgevoed, 4 huizen bewoond en inmens van elkaar genoten. Sinds afgelopen week (na ruim 5 maanden) hebben we weer contact en dat gaat hardstikke leuk. Na het uitgaan heb ik me er op geconcentreerd dat ik met mijzelf in aanraking zou komen, heb veel geschreven, veel gepraat, veel tijd alleen doorgebracht en mijzelf ontzettend zielig gevonden. Maar ik heb ook promotie gemaakt, nieuwe vrienden, mijn hobby zien groeien tot iets semi-professioneels en ben sinds een paar weken weer tot over mijn oren verliefd, waar de afgelopen week nogal een stroomversnelling bij is gekomen die de naam 'prille relatie' mag dragen.
quote:Iedereen moet weer even eerst zichzelf terugvinden na "het einde".
Op woensdag 19 november 2003 00:12 schreef kirpeknots het volgende:
Ik ben ook 30. 7 maanden geleden relatie gestopt en nu 3 maanden samen met de jongste zoon thuis.Ik vind het leven zonder de ex fijn. Het is rustiger. Minder irritaties. Minder woede. Minder aanpassen. Heerlijk. Aan de andere kant is het voor jou misschien anders omdat je echt helemaal alleen bent.
Ik had vrij snel een andere vriendin. Maar ik merkte dat ik daar niet klaar voor ben. Hoe leg je dit uit.... Pffff.... Ik ben zeg maar verteerd van binnen. Kan en wil niet meer de energie geven die je zou moeten geven. Dus is het maar beter alleen zo.
Wel jammer dat je niet gevoelsmatig met iemand kan spiegelen. Dat mis ik wel echt.
Die tijd voor een nieuwe relatie komt wel weer.