Ik speel zelf in een band, ik treed niet echt vaak op. De keren dat ik opgetreden heb ging het goed maar waren de stukken ook niet zo vreselijk moeilijk. We hebben binnenkort weer een optreden maar ik ben nu ingevallen als solo gitarist en moet nu veel moeilijkere stukken doen?
Dus hoe kom ik van die plankenkoorts af?????
quote:Als het voor jou al niet werkt, is het ook niet echt een oplossing he...
Op donderdag 13 november 2003 16:03 schreef F1908 het volgende:
ik weet een oplossing maar ik heb plankenkoorts. ik durft het niet goed te zeggen
Ondanks dat het alleen voor de periferie is, helpt het ook tegen de plankenkoorts zelf omdat de angstreacties verminderen of wegblijven.
http://http://llbinc.bandcamp.com/
quote:Om een goed effect van valeriaan te krijgen, is het nodig om het langdurig te gebruiken. Het helpt niet wanneer je het alleen voor een optreden neemt.
Op donderdag 13 november 2003 16:17 schreef bartrid het volgende:
iets van valeriaan of zo. Hielp bij mij altijd wel tijdens tentamens. (heeeel vroeger)
, en je went eraan dat er mensen daadwerkelijk naar je spel luisteren. Oftewel; neem je akoustische gitaar mee naar school, naar het winkelcentrum, neem het mee naar het stadhuisplein... doe iets. Heb ik vaak gedaan (en nog steeds eigenlijk), en het helpt heel veel om zelfvertrouwen op te bouwen.De allereerste keer dat ik met de band optrad was heel makkelijk; alle verlichting was op het podium gericht, en de zaal was pikkedonker. De enigste personen die ik zag waren een stuk of zes, zeven mensen die vooraan stonden. De andere 200 stonden dus in het donker. Zo kreeg ik het gevoel dat ik voor een handjevol personen speelde, ipv. die tweehonderd.
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
Ik denk ook wel dat gewoon veel spelen wel helpt.--zelfvertrouwen opbouwen. Maar is het ook niet zo dat wanneer je de eerste akkoorden gehad hebt, de spanning enorm afneemt en je vanzelf relaxter wordt?
Ik heb ook altijd het gevoel dat IEDEREEN op MIJ let wanneer we met de band spelen.
Wanneer ik onzeker ben denk ik altijd: Ik kan het toch niet. Daar moet ik vanaf.
Het publiek let 9vd10x op de zanger(es), dus kan je naar de achtergrond treden. Tenzij je moet soleren, dan doe je een stap naar voren ofzo, om te laten zien dat jij op dat moment de 'belangrijkste' bent.
Maar als je nu alleen op de ritme let, op je gitaarspel en eventuele aanwijzingen van de bassist (ik weet natuurlijk niet hoe het bij jullie geregeld is), dan hoef je helemaal niet op het publiek te letten.
Wees gewoon geconcentreerd op je gitaarwerk en laat de rest gewoon gebeuren. Eigenlijk is er helemaal niks om zenuwachtig over te zijn. Jah, okee, misschien klinkt er wel eens een valse nooit, maar op een elektrische gitaar, en zeker met een hoge drive, dan valt dat niet zo snel op.
Laat eens wat van je horen als je opgetreden hebt voor een grote groep.
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
|
|
