Ik denk dat mijn verkering over is....

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 15:50 schreef Icicle het volgende:

[..]

Nou Semtex, ik weet dat je die ziekte ook hebt/ had, maar er zit een wereld van verschil tussen de posts van jou, en die van Mien.
Dus in mijn opvatting hoeft een "borderliner" niet altijd zo te doen.. Zoiemand weet toch wel waar ze mee bezig is? Ik begrijp dat niet hoe je jezelf zo laat afbekken hier op Fok!. Als je zo'n topic opent weet je dat dit gebeurt.

Van jou heb ik nog nooit zulke vol met zelfmedelijden topics gezien.
_{heb ook nog niet goed gezocht eigenlijk}

---

Ik ken Semmy's posts niet zo, maar ik denk dat het zich in verschillende dingen kan uitten... Waarom ik een hekel had aan het labeltje "borderline" was dat er mensen als ze dit label eenmaal hebben vaak dat als excuus voor dingen gaan gebruiken, terwijl als je slechts vermoed dat er iets mis is je hooguit verward door het leven gaat, zonder dat je daar daadwerkelijk je vinger op kunt leggen.

Sommigen vluchten in zelfmedelijden, sommigen in wisselende buien die buiten controle vliegen, anderen storten zich obsessief op hobby's of gedachten/plannen die vaak verder reiken dan de wens oorspronkelijk was. Denk aan een hond of kind, maar ook een vriend(in): leuk voor als je er behoefte aan hebt, maar daarbuiten wordt het al snel een last als je deze psychose hebt.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 15:04 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik wil nu een relatie, omdat ik steeds ouder word en steeds lelijker voor mijn gevoel.
Het was altijd mijn droom om voor mijn 30e gesetteld te zijn.
Sorry voor degenen die nu boos worden / zijn, maar dat is mijn belevingswereld.
En als ik dan toch zo'n kut moeder ben laat ik de kleine wel uit huis plaatsen Is hij tenminste van zo'n egoistische bitch van een moeder verlost! Wat een zegen voor hem

---

Ik denk dat hier het probleem zit. Je hebt ideaalbeelden die in mijn ogen niet reeel zijn. En dit bedoel ik niet om te bashen. Voor je dertigste gesettled zijn klinkt misschien leuk en aardig, de realiteit is dat mensen het niet voor het kiezen hebben mbt relaties. Er bestaat niet zoiets als het 7-stappenplan voor een leuk-gezellig-leven-zonder-zorgen-en-met-huisje-boompje-beestje. Get real. Ik ben 38 en heb geen relatie. So what? Maakt dat mij een minder persoon? Heb ik verkeerde doelen in het leven gesteld? Heb ik uberhaupt wel doelen gesteld? Nee dus, doelen stellen in het leven heb ik al lang afgeschaft. Sinds ik dierbare mensen in mijn leven ben kwijtgeraakt doordat ze dood gingen. Mensen met wie ik nog zoveel had willen delen.
Niet dat mijn leven er minder door is geworden, in tegendeel zelfs. Verlies van contact met mensen, of dit nu komt door het verbreken van een relatie of doordat ze er gewoonweg niet meer zijn, geeft je in ieder geval een stukje extra levenservaring op. Hoe kut de situatie ook is. En dan kan je twee dingen doen, of het bijltje er bij neergooien en jezelf zielig vinden, of gewoon verder gaan met je leven en het beste er van maken en kijken of je er iets van opsteekt in de toekomst.

Zelfs de opmerking dat je je kind uit huis laat plaatsen geeft aan dat je eigenlijk alleen maar met jezelf bezig bent, het uit huis plaatsen is in mijn ogen wel een van de laatste dingen die je als moeder moet doen. Denk je echt dat je kind daar iets aan heeft? Denk ook eens aan de situatie waarin je kind zit. Uit huis plaatsen lost misschien jouw probleem tijdelijk op, je zadeld het kind wel met een ander probleem op. Ofwel, je verplaatst het probleem. Zorg er voor dat het probleem gewoon wordt opgelost. Door de hele situatie inclusief jezelf te veranderen. Daar ben jij maar ook je kind een stuk beter mee af.

Je kan jezelf misschien een kut-moeder vinden, je maakt jezelf een betere moeder als je aan het probleem zelf gaat werken. En niet als je problemen gaat ontwijken. Maar goed, dat is mijn mening, als persoon zonder een relatie en zonder kind.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 14:53 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik hou van mijn zoontje! Jij kan niet in mijn hart kijken!
Ik wil dat zowel hij als ik gelukkig zijn en zonder vaderfiguur is hij dat ook niet. Ik wil geen eenoudergezin

---

Ik twijfel er niet aan dat je van je zoontje houdt, maar waar denk je dat hij het meeste baat bij heeft: een ongelukkige moeder en dito vader(figuur), of een gelukkige alleenstaande moeder?

Je hebt een relatie met iemand omdat je van hem of haar houdt, niet om het "hebben van". Hoe wanhopiger je zoekt, hoe "fouter" de mannen die je aantrekt.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 15:07 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik was weer naief aan het hopen op normale reacties waar ik wat mee kan, hoe dom van mij...... Ik zal voortaan wel posten onder een kloon in serieuze topics

---

Dit topic staat bol van de normale reacties; ik ben welgeteld twee edits tegengekomen. Helaas zijn ze blijkbaar niet wat je wilt horen. Bedenk echter wel dat iedereen hier het beste voorheeft met jou en je zoontje. Denk je dat mensen zo boos zouden worden als het hen niks kon schelen?

Ik vind het juist dom van je dat je al deze reacties naast je neerlegt. Je kunt er namelijk echt wel iets mee, maar je wilt het gewoon niet. Ik ben er echter van overtuigd dat de mensen, die hier hebben gereageerd, meer om jou geven dan je misschien beseft.

Er is eigenlijk niets wat ik nog kan zeggen en hier nog niet genoemd is. Alleen dat het me heel erg verdrietig maakt dat iedereen het goed voorheeft en dat de TS het blijkbaar te druk heeft met haar ideaalbeelden waardoor ze haar mooiste, belangrijkste, liefste bezit helemaal niet de kans geeft haar gelukkig te maken.
Ik mag dan wel een gezin hebben, maar ik weet zeker dat IK (<<<<IK !!!) ook alleen met hem een gelukkig bestaan zou kunnen leiden, alleen al als ik naar hem kijk loop ik over van liefde ....

Ik wordt eigenlijk alleen maar heel boos hoe meer ik begin te schrijven hier. Dus hier laat ik het bij.
Succes met je gezin, ik hoop dat de ware vanavond nog op je stoep staat

Om toch nog even iets constructiefs bij te dragen (of in ieder geval een poging te doen): praat er over met je vriend, en leg hem uit hoe je je afgelopen weekend voelde en waarom. Doe het wel voorzichtig, anders kom je misschien te bezitterig over. Hij kan hier in de toekomst dan rekening mee houden, maar verwacht niet van hem dat hij zijn gedrag gaat aanpassen aan jou. Tuurlijk, liefde en relaties bestaan uit geven en nemen, maar er zijn grenzen.

Wat je ook doet, welke beslissingen je ook neemt, ik wens je veel sterkte en hoop dat je voor jezelf en je zoontje het geluk vindt dat je zoekt. Want dat verdienen jullie.

Ik kan wel de zoveelste gaan zijn die zegt:

ik lees teveel 'ik wil'

je kind gaat voor alles

denk ook eens aan je eigen gezondheid/geestelijke gesteldheid

je zit nu in een situatie dat je niet zoveel te willen hebt.
Je moet alleen bepaalde dingen, en het grootste moeten zijn nu zorgen dat je de dingen geestelijk weer aan kan en zorgen dat je kind een normale jeugd zal hebben.

En als je wilt dat je kind een normale jeugd heeft met een 'normaal gezin' zul je je problemen ECHT onder ogen moeten zien en nu voor je kind en jezelf moeten kiezen op gezondheidsvlak, en niet voor jezelf op liefdesvlak, want dat komt echt nog wel.
Je bent een mooie vrouw, en als je wat beter in je vel zit zul je ook 'normalere' mannen aantrekken..

Kies dus alsjeblieft voor je kind en jezelf op gezondheidsvlak.... dat is het enige juiste wat je nu kunt doen....

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 14:59 schreef miendobbelsteen het volgende:

[..]

Een kind neem je niet, een kind krijg je

---

vooral niet ingaan op wat shmoopy verder te zeggen had...

werk aan jezelf, zet je "relaties" op een laag vuur en wordt eerst eens met jezelf gelukkig, dan pas ben je een volwaardige partner, die ben je nu verre van.

als je dit soort topics zo vervelend vindt, waarom open je ze dan keer op keer? Ben je nu alleen op zoek naar medelijden? Volgens mij ben je hier dan verkeerd en dat weet je zelf ook wel.

Je kunt natuurlijk nu weer heerlijk wegzakken in zelfmedelijden naar aanleiding van dit topic, is dat wat je wilt? Want ik zie je niet constructief reageren...

Nogmaals, werk aan jezelf en zorg voor een goed leven voor jou en je zoontje, de rest is echt gewoon niet boeiend.

quote:

---

Op zaterdag 8 november 2003 00:12 schreef miendobbelsteen het volgende:
Ik ben bereid EN gemotiveerd om aan mijzelf te gaan werken.

---

Dit schreef je twee dagen geleden in je diagnose topic.

Moet je het wél gaan doen natuurlijk. Neem een en ander nog eens door van wat hierboven staat op een tijdstip waarop je iets minder emotioneel bent, en haal er de wijze dingen uit. Die staan er echt, al wil jij dat niet zo zien helaas.

Succes.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 15:10 schreef Copycat het volgende:

[..]

Je bent 26 (als ik het goed heb) !!! Iedereen wordt ouder, dat heet leven. Maar bij ouder worden hoort ook wijzer worden.

Het was ook altijd mijn droom om voor mijn 30ste gesetteld te zijn, ben nu 35 en dat settelen is er (nog) niet. Tant pis, dan maar.
Want ik word dan wel ouder, maar ook mooier. Omdat ik mezelf steeds beter leer kennen en mijn eigen plek op deze wereldkloot steeds beter begrijp en invul.

Dromen: hartstikke mooi, maar ga er je werkelijkheid niet op forceren, dat leidt alleen maar tot deceptie op deceptie!

---

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 16:02 schreef Lucille het volgende:

[..]

Ik denk dat hier het probleem zit. Je hebt ideaalbeelden die in mijn ogen niet reeel zijn. En dit bedoel ik niet om te bashen. Voor je dertigste gesettled zijn klinkt misschien leuk en aardig, de realiteit is dat mensen het niet voor het kiezen hebben mbt relaties. Er bestaat niet zoiets als het 7-stappenplan voor een leuk-gezellig-leven-zonder-zorgen-en-met-huisje-boompje-beestje. Get real. Ik ben 38 en heb geen relatie. So what? Maakt dat mij een minder persoon? Heb ik verkeerde doelen in het leven gesteld? Heb ik uberhaupt wel doelen gesteld? Nee dus, doelen stellen in het leven heb ik al lang afgeschaft. Sinds ik dierbare mensen in mijn leven ben kwijtgeraakt doordat ze dood gingen. Mensen met wie ik nog zoveel had willen delen.
Niet dat mijn leven er minder door is geworden, in tegendeel zelfs. Verlies van contact met mensen, of dit nu komt door het verbreken van een relatie of doordat ze er gewoonweg niet meer zijn, geeft je in ieder geval een stukje extra levenservaring op. Hoe kut de situatie ook is. En dan kan je twee dingen doen, of het bijltje er bij neergooien en jezelf zielig vinden, of gewoon verder gaan met je leven en het beste er van maken en kijken of je er iets van opsteekt in de toekomst.

Zelfs de opmerking dat je je kind uit huis laat plaatsen geeft aan dat je eigenlijk alleen maar met jezelf bezig bent, het uit huis plaatsen is in mijn ogen wel een van de laatste dingen die je als moeder moet doen. Denk je echt dat je kind daar iets aan heeft? Denk ook eens aan de situatie waarin je kind zit. Uit huis plaatsen lost misschien jouw probleem tijdelijk op, je zadeld het kind wel met een ander probleem op. Ofwel, je verplaatst het probleem. Zorg er voor dat het probleem gewoon wordt opgelost. Door de hele situatie inclusief jezelf te veranderen. Daar ben jij maar ook je kind een stuk beter mee af.

Je kan jezelf misschien een kut-moeder vinden, je maakt jezelf een betere moeder als je aan het probleem zelf gaat werken. En niet als je problemen gaat ontwijken. Maar goed, dat is mijn mening, als persoon zonder een relatie en zonder kind.

---

Hier sluit ik mij volledig bij aan.

Gelukkig zijn is niet leeftijdsgebonden. Daar zit je probleem.

Gesetteld zijn is een ideaalbeeld van velen. Het liefst zo snel mogelijk. Jij denkt dat je zoontje perse een vaderfiguur nodig heeft. Maar met een onstabiele moeder heeft dat geen zin. Dan heeft je zoontje nog maar een 1-oudergezin. Zolang je jezelf niet kunt accepteren, kun je dat ook niet uiten naar je zoontje.

Je roept dat je al 7 jaar lang dit soort advies hoort. Waarom heb je daar in het eerste jaar al niets aangedaan? Misschien had je jezelf nu geaccepteerd en ja, dan was je klaar voor een relatie. Het komt echt niet vanzelf aanwaaien. En zolang je nu zelf niets onderneemt, zal dat altijd zo blijven. Denk je dat je zoontje daar gelukkiger van wordt?

Als jij zo graag die ideale relatie wilt, zul je toch eerst iets aan jezelf moeten ondernemen. Zoals Imago al posten:

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 10:51 schreef imago het volgende:
Het geluk van je kind is toch veel belangrijker dan of jij een vriend hebt of niet? Je wil een stabiele gezins-situatie, maar die zal er nooit zijn voor je kind als jij jouw geluk laat afhangen van het wel of niet hebben van een partner. Je moet zélf die stabiele situatie creëren!

---

Leer alsjeblieft iets van al deze posts. En ga niet roepen dat je perse NU een vriend wilt hebben (omdat je anders je ideaalbeeld niet kunt volgen) want dat gaat nu toch niet!

Laat je zoontje trots zijn op zijn moeder!

ik heb nog nooit zoveel mods in één draadje gezien :|

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 15:04 schreef miendobbelsteen het volgende:

[..]
.........
En als ik dan toch zo'n kut moeder ben laat ik de kleine wel uit huis plaatsen Is hij tenminste van zo'n egoistische bitch van een moeder verlost! Wat een zegen voor hem

---

Begrijp ik dit goed?
Je kind uit huis plaatsen zodat je "in alle rust, ongestoord door je kind" op zoek kunt gaan naar een relatie?
Als je dit écht vindt, ben je je kind niet eens waard. Bah

[Dit bericht is gewijzigd door dawg op 10-11-2003 18:10]

Ik heb alles doorgelezen en ik ben het wel met iedereen eens dat het niet goed kan zijn voor je zoontje om zo met relaties bezig te zijn. Het heeft allemaal invloed op elkaar, je staat niet stevig in je schoenen, daardoor voel je je geen geschikte mamma, je gaat twijfelen aan jezelf, daardoor sta je nog minder stevig in je schoenen, je zoekt de oplossing in een relatie maar omdat je niet goed in je vel zit werkt dat ook niet, dat maakt je weer wanhopig, dat heeft weer invloed op je zoontje, net als al die wisselende relaties dat hebben.

Het klinkt heel rot, maar dit is gewoon niet het moment om op zoek te gaan naar een man. In het algemeen geldt dat heel wanhopig een relatie zoeken sowieso niet werkt, de volgorde is: je komt iemand tegen, daaruit groeit iets moois en dat wordt een relatie. Niet: je wil per se een relatie en je gaat op zoek naar iemand met wie dat eventueel zou kunnen om daar dan iets uit te gaan forceren. Dat geldt al als je in je eentje bent, maar met een kind ben je verantwoordelijk voor twee. In andere gevallen kan je nog denken: dat is allemaal mijn zaak, ook al is het niet goed, mijn probleem. Nu moet je dus verder denken dan dat.

Ik heb zelf niet het idee dat Mien bewust bezig is om zich egoïstisch te gedragen ten opzichte van haar zoontje, ik krijg de indruk dat zij écht denkt dat haar kind beter af is als er een vriend bijkomt omdat ze het gevoel heeft dat ze het zelf allemaal niet kan. Die kronkel moet echt omgezet worden, je kunt het wel, het zit in jezelf en daar moet je aan werken. Het ís niet zo dat je je kind tekort doet als je niet acuut een of ander vaderfiguur voor hem uit de grond tovert, het ís niet zo dat jij incompleet bent zonder een man. Je doet je kind wel tekort als je jezelf verliest in zaken als het zoeken naar een relatie en hem daarbij over het hoofd ziet. Het kind heeft zijn moeder nodig, niet een of andere potentiële stiefvader wiens aanwezigheid nog helemaal niet aan de orde is.

Succes in elk geval, en ik hoop voor je, Mien, dat je door de harde toon van veel reacties hier heen kan prikken en begrijpt wat de mensen eigenlijk bedoelen. Het is hier geen club sadisten die bij elkaar komt om Mien eens even lekker de grond in te trappen.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 18:21 schreef miendobbelsteen het volgende:

[..]

Ach joh, je weet niet waar je 't over hebt, dus hou je erbuiten

---

Wel ja, ga even in op dat soort zinnetjes, in plaats van je wat aan te trekken van al het zinnige advies hier.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 18:21 schreef miendobbelsteen het volgende:

Ach joh, je weet niet waar je 't over hebt, dus hou je erbuiten

---

Jij kunt echt niet gewoon inhoudelijk reageren op mensen die wel het beste met je voor hebben, hè?

Heel veel mensen waaronder ik doen hun best om een heel stuk te typen waarin echt op jouw situatie wordt ingegaan en wat doe jij? Je pikt er een totaal off topic lullig stukje uit en daar reageer je op. Waarom? Omdat de reacties niet in je straatje passen?

Ik kan me best voorstellen dat mensen geen zin meer hebben om jou advies te geven, niet omdat je per se alles moet opvolgen wat hier wordt gezegd, maar omdat je zo selectief leest en zo beledigd reageert op alles.

Ga dan lekker op je weblog kletsen met dat kind dat vindt dat de mensen op Fok altijd zo ontzettend gemeen reageren, maar plaats hier geen problemen meer. Dat is zo ontzettend frustrerend voor mensen die hun tijd in jou willen steken.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 18:22 schreef Ripley het volgende:

Wel ja, ga even in op dat soort zinnetjes, in plaats van je wat aan te trekken van al het zinnige advies hier.

---

Ja precies.

ik heb echt het gevoel dat ik mijn tijd verdoe hier door reageren, er wordt echt niets mee gedaan lijkt het, erg jammer, voor jezelf jammer.

Wow, pittig, niet alles gelezen.
Maar ik wou even zeggen dat ik blij ben dat er mensen zijn die het opnemen voor het kind. Dat doet mij goed.

Zelf ooit een moeder gehad die blind was, wou dat er toen mensen waren die hun mond...
En Mien niks is pijnlijker om erachter te komen dat je moeder, die relaties (lees=eikels) belangrijker vind dan jij "haar kind".
Heb jij toevallig net als mijn moeder ook een kind "genomen" om iets te hebben wat niet wegloopt? (dit is een vraag geen conclusie)

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 18:25 schreef DarkElf het volgende:
ik heb echt het gevoel dat ik mijn tijd verdoe hier door reageren, er wordt echt niets mee gedaan lijkt het, erg jammer, voor jezelf jammer.

---

iets mee doen bedoel ik gewoon hier op reageren........

natuurlijk niet ineens je leven omgooien...

Mien, als je iemand keer op keer dezelfde fout ziet maken en je keer op keer hetzelfde advies moet geven, als je ziet dat iemand zichzelf en haar kind geen plezier doet, dan heb je soms het gevoel dat je iemand moet wakker schudden.

Je kunt hier iedere keer gaan zitten sippen en je in een drama-fit gooien, maar je leven wordt pas leuk als je ook daadwerkelijk iets verandert. Ik bedoel het niet rot, maar probeer eens wat meer na te denken over de dingen die er werkelijk toe doen, ipv je iedere keer druk te maken over een stelletje lapzwansen.

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 18:29 schreef miendobbelsteen het volgende:

Ik ventileer mijn frustraties omdat ik al jaren hoor dat ik beter niet aan een partner kan beginnen.

---

En heb je het al een keer geprobeerd? Neem dat advies eens een keer ter harte, lijkt me als zoveel mensen het tegen je zeggen, dat er wel een kern van waarheid in zal zitten, op zijn minst...

quote:

---

Op maandag 10 november 2003 18:30 schreef miendobbelsteen het volgende:

[..]

Ja hoor, ik heb mijn kind "genomen" voor de fun, PUUR omdat ik er zin in had! Nou goed?
Ik ga geen verklaring geven over mijn rol als moeder hier

---

Het was een vraag, geen conclusie zegt ze toch?