Wie is er ook bezig met IVF/ICSI??

Fijn zo, lekker op adem komen. En super dat je medicatie vergoed wordt. Da's weer een zorg minder. Geldt het trouwens voor een halfjaar? Of voor een aantal behandelingen? Een rustmaandje is dan voor jou heel ongunstig, dat zou wel een beetje vreemd zijn, of niet?

Met mij gaat het redelijk; de eerste hormonale perikelen zijn gearriveerd...Ben dus niet meer zo vrolijk en onbezorgd. Ik schiet om niks uit mijn slof...of in tranen. Ik schreef hierboven dat ik verwachte dat het de komende weken wel zou veranderen, maar dat moet dus dagen zijn. We kunnen gelukkig met zijn tweetjes nog wel lachen om mijn toestand. Alle sociale contacten staan nu op een laag pitje, want ik raak om niks totaal uit balans. Kraamvisites stellen we gewoon uit, die trek ik nu even niet.

Verder alles ok.

Logisch toch?
Kom op zeg al die hormonen brengen je natuurlijk uit je normale doen iets dat meer vrouwen kunnen beamen die hormonen hebben moeten gebruiken.
Dus trek je nietsvan iemand aan het gaat nu even om jou (goed excuus).

Hier liggen de sociale kontakten ook op een laag pitje , kan het er gewoon niet echt bij hebben.
Wat op dit moment extra steekt is dat ik bij mijn mails van lotgenoten kontakt iemand heb die na de 1e behandeling zwanger is...
Ik gun het haar zo , maar het voelt o zo gemeen.....
Merk dat dat gevoel nu extra zwaar is , normaal had ik er toch minder last van....

De toekenning voor het vergoeden van de medicatie is voor een half jaar ingaande van 4 maart 2004 , na een half jaar moet het opnieuw aangevraagd worden en word het opnieuw bekeken.
Nou ja ik hoop dat we toch niet langer bezig zijn dan een half jaar....

Weet jij al wanneer je de punctie krijgt?

nee, maar hopelijk weet ik dat vrijdag wel. en nu naar mijn bedje....

Ben heel erg benieuwd!

Nou, helaas geen nieuws. Gisteravond heb ik in bed het boekje over de behandeling (is een heel verhaal) nog eens gelezen en kwam toen een stukje tegen over cylusdagen en stimulatiedagen. Daaruit begreep ik dat ik op stimulatiedag 8 pas een echo moet laten maken (dus niet vandaag= cylcusdag 8, stimulatiedag 5). Het secretariaat had me de verkeerde dag doorgegeven. Ik ga vanaf nu dus beter opletten!
Ik had het allemaal al wel gelezen natuurlijk. Maar juist omdat ik er al zoveel over gelezen had, dacht ik dat de boekjes nu wel dicht kon laten. En het allemaal maar over me heen te laten komen.
Ik wilde er dit keer niet teveel mee bezig zijn. Maar ja, je kunt het dus niet aan het ziekenhuis overlaten...je moet echt wel zelf meedenken. Dus maandag nieuwe poging.

Ik hou je op de hoogte!

Heel vervelend maar het valt mij ook steeds op dat jezelf de dingen goed in de gaten moet
houden omdat je anders langer moet wachten dan nodig is , of dat er anders fouten gemaakt worden.
Tenslote ken je je eigen verhaal het beste en als je weet wat er van je verwacht word kun jij er voor zorgen dat het ook zo gebeurd.

Ik kreeg gisteren een brief waarin mijn afspraak op 29 maart naar 5 april werd verplaatst.
Dat is gewoon een week later! Daar had ik geen zin in en Jeroen kon dan ook niet mee...
Dus ik bellen vandaag dat die afspraak mij niet goed uitkwam en ik er ook geen zin in had om langer te wachten. Dan vond ze me maar een zeur...who cares?
Daarna wilde ze een afspraak maken die nog later was qua datum....
Halloooo??? Ik zei toch dat ik niet later wilde?
Doe dan maar eerder maar niet later!
We hebben een deal kunnen sluiten en nu gaan we de 30e heen , 1 dag later...
Jeroen is dan vrij en we hoeven niet al te lang meer te wachten...
Nou ja is nog altijd 2,5 week maar beter dan dan nog later...

Ja Tjemig wat een gedoe he? Ik weet er alles van; tijdens alle IUI behandelingen ben ik ook regelmatig voor ongelooflijke dingen komen te staan. Het heeft allemaal maar 1 voordeel, ik laat me niet gauw meer uit het veld slaan...

En over afpsraken verzetten; ze begrijpen niet hoe zwaar het moeten wachten eigenlijk is! Steeds maar van anderen afhankelijk te moeten zijn; er zelf helemaal niks aan kunnen doen.
Ik heb wat afgefietst om mijn frustraties kwijt te raken van de zomer. En dat is gewoon zo klote, je wil helemaal niet gefrustreerd zijn, want dat is ook niet goed!
Nu heb ik dat wat beter onder controle geloof ik (vraag me er over een paar weken nog maar es naar........).

Hey Xanthe, hou je taai en 1 ding; kalmte kan je redden! Maar je hoeft inderdaad niet met je te laten sollen. Gewoon op je strepen staan soms (je hebt ze toch nodig he?)...

* easy-going strooit wat virtuele knuffels rond in dit topic.

Succes en sterkte dames _{en de heren ook natuurlijk} met al jullie behandelingen (en sterkte met het vele wachten)

Op zich raak ik er niet van gefrustreerd en heb ik meestal het idee er wel met ze uit te komen.
En dat mijn gyn zo nodig ineens nog met vakantie moet.... fijn voor hem , maar voor mij gaat mijn afspraak voor en word die niet later gezet . (dikke vette punt )

Ik raak meer gefrustreerd van een lijst waar ik op zat en waar nu wat nieuwelingen ineens voordringen in de rij wachtenden...
Ik merkte dat ik er minder goed tegen kon dan voordat ik zwanger was , dus heb me daar tijdelijk afgemeld en merk ook dat ik bijna niet in de andere topics meer kom.
Stukje zelf bescherming.

Zie als een berg tegen volgende week op;
dinsdag de hele dag reintegratie project.... (kon ook niet op een slechter moment)
woensdag oppassen
donderdag oppassen
vrijdag uitslag reintegratie project
zaterdag kids for animals....
Denk ook niet dat ik mee ga die laatste dag , jammer dan.
Ik heb de vroge keer al afmoeten zeggen omdat ik toen net de curretage achter de rug had
en mijn 1e normale week en dan meteen zo druk.... Nee hoor!

Easy-going dank je voor de knuffels....

Tja Xanthe, die nieuwelingen zijn inderdaad misschien meer frustrerend...Al kan ik wel heel boos worden van het gemak waarmee sommigen je afspraken verzetten/ uitstellen. Dat bedoelde ik eigenlijk. Dat gevoel van onmacht.

Ik lees/schrijf op geen enkel ander topic hier trouwens. Ik ga daar pas lezen als ik zelf zwanger ben. Ik schrijf nog wel veel op een ander forum, met meiden die in hetzelfde schuitje zitten. Inderdaad ook uit zelfbescherming.

Vanmiddag op kraamvisite geweest (kon geen nee zeggen toen we gevraagd werden). Zij weten niets van onze problemen en ik kan er op het moment slecht tegen om zo'n klein hummeltje in mijn armen te houden, dus als ik eronder uit kan zal ik dat zeker doen. Maar ja, zij gooide me haar kleine praktisch op schoot...effe doorbijten dus. Ik kreeg wel grote stralende lach kado (aldus de moeder), dat maakte wel veel goed.
Ik zie ook wel op tegen komende week; maandag echo en dan hoor ik vast wanneer de punctie zal zijn. Daar zie ik inmiddels als een berg tegenop. Normaal kan de gyn mijn ene eierstok op de echo maar moeilijk vinden, dus als dat bij de punctie ook zo beroerd gaat..brrrrrrrrrr
In belgie doen ze de punctie trouwens onder volledige narcose (als je dat wilt). Bij ons niet en dat begin ik nu wel jammer te vinden. Ik ben echt geen watje, maar zelfs het bloedprikken wordt al vervelend. Ben bont en blauw van vrijdag en maandag mag ik weer. Mijn aders liggen blijkbaar nogal diep, die voelen ze niet goed. Bahbah.

Zeg, doe je een beetje rustig aan komende week? Doe ik ook.

En Easy-going, thanx.

Kraamvisites....
Ik heb een aantal mensen behoorlijk tegen het hoofd gestoten toen wij nog niet
eens bezig waren met het ziekenhuis/net begonnen waren.
Ik vond die kleintjes ook zo ontzettend moeilijk!
Nu is het andersom , ik kan niet meer tegen zwangerschappen en ben dol op de kleintjes...
Gelukkig kan ik bij een aantal gaan moederen als ik daar behoefte aanvoel , dus als ik lichamelijk weer op regel ben ga ik ook zeker even weer knuffelen met zo'n kleintje.
Zo raar dat je zo om kan switchen van zwangerschap en kleintjes...

Hier weet eigenlijk iedereen wel van onze ziekenhuis bezoeken , ben er altijd erg open over geweest en dat heeft voor mij veel positieve reakties opgeleverd in de zin van dat mensen begrijpen als je eens niet kan of geen zin hebt om wat voor reden dan ook....

Waar ben je helemaal blauw? Ik moest altijd in mijn buik prikken en heb 1 maal een flinke bloeduitstorting gehad....
Maar het voelt niet fijn elke dag die naald....
Ben zelf dan ook erg blij dat we de volgende keer alleen de pregnyl gebruiken.
En wat betreft de punctie... (ik heb geen flauw idee hoe dat voelt) maar probeer je voor te houden waar je het voor doet...
Misschien maakt dat het makkelijker.

Ik denk aan je!

Ik heb de punktie een paar keer van dichtbij meegemaakt ,wat ik er van weet is dat je het aanprikken van de folikels wel blijft voelen als een pijnscheut ondanks de verdoving het zakt ook weer snel weg en het ligt er ook nog aan of ze er goed of minder goed bij kunnen Als jij zegt dat je geen watje bent(is mijn vriendin ook niet)zal het best meevallen maar doe daarna als je je wat beter voelt toch nog heel rustig aan want je denkt al snel het gaat wel weer maar dat valt tegen mijn vriendin heeft nu al 2 keer na een paar dagen hele erge pijn in haar zij gekregen door te snel te veel te belasten Verder wens ik je veel succes toe Easy-going thanx

dankjewel allebei. Richard; heeft je vriendin het meegemaakt dat ze er bij haar niet goed bij konden? Ik ben niet bang voor een beetje pijn, maar wel voor het feit dat ze er bij mij misschien niet goed bij kunnen. Mijn eierstokken zitten een beetje anders dan normaal, vandaar. Ach, je hebt gelijk, ik weet waar ik het voor doe hoor. Maar die hormonen stijgen me af en toe wel naar het hoofd (af en toe een klein paniekaanvalletje hoor er bij). Dus je adviseerd om na de punctie een paar dagen thuis te blijven?

En Xanthe je hebt gelijk, zwangerschappen zijn nog confronterender. En zo'n hummeltje om mee te knuffelen is zeker heel fijn. Ik heb er naderhand vooral de meeste moeite mee als we weer in ons lege huis thuiskomen, omdat me dan weer al te duidelijk is wat wij missen en dat doet pijn.
Ik ben trouwens blauw van het bloedprikken, niet van de prikken die ik mezelf geef (die kleine pikjes zie je de volgende dag al niet meer). De binnenkant van mijn linker elleboog is dus blauw...

Hoe voel jij je eigenlijk verder Xanthe?

Pfhoeeee , hoe ik me voel?
Eigenlijk sta ik er de laatste dagen niet zo erg meer bij stil , heb geen last meer van vlekjes (die ik steeds zag) , heb nog wel wat "bloed"(??) verlies (het is zowat zwart).
Lichamelijk ben ik er nog niet , dacht gisteren wel even de kattenbak te kunnen verschonen , maar de zka van de vulling zat nog dicht en was aardig zwaar , na die tijd had ik toch aardig wat pijn dat het koken me niet alleen meer lukte en ik baal ervan om hulp te moeten vragen aan mijn vriend....
Het duurt nu al te lang.
Geestelijk was ik ook nog niet zo sterk als ik dacht...
Gisteren kwam dat wel heel duidelijk naar voren , ik zie als een berg tegen dinsdag op , dat is mijn laatste kans om uit de uitkering te komen en als ik die verpest kom ik er dus niet meer uit!
Dinsdag moet ik dus naar de stad toe , de plek waar ik heen moet durf ik niet zo goed met de auto heen + dat ik niet weet hoe het met parkeerplaatsen zit en dat ik anders de hele dag betaald moet parkeren... Beetje onhandig als ze van die automaten hebben waar je maar tot een maximum in kan gooien.
Ik krijg in dat geval ook alleen maar de reiskosten vergoed en gezien de parkeer tarieven in de stad tegenwoordig....
Ik neem het risico niet dus ik ga met het openbaar vervoer en ik kom dus echt tegen allerlei dingen aangelopen , overstap tijden van slechts een paar minuten , 4x zo lang onderweg zijn dan dat ik met de auto zou zijn...enz enz.
Maar ook zie ik er tegen op dat ik de hele dag mijn aandacht bij de testjes moet houden (de dag is van 9 tot 16 uur daar aanwezig zijn) ik ben dus bang dat ik mijn concentratie er niet bij kan houden , dat lukt me thuis al niet eens meer.(gisteren kwam ik er bv niet eens meer uit hoe ik de rijst moest koken iets dat ik normaal best regelmatig doe) , ik ben dus af en toe de weg gewoon kwijt.
Door mijn angst om het te verknallen knapte het gisteren dus hier en na overleg heb ik besloten om ze morgen op te bellen en te vertellen wat er hier speelt en of ze daar rekening mee houden of dat het beter is om op een andere dag die testen te komen doen.
Even afwachten wat ze zeggen....

Tjee, als ik je bericht zo lees ben je er inderdaad nog niet he? Take it easy meid, je gezondheid is wel het allerbelangrijkst. Als het mogelijk is, is het misschien inderdaad handiger om die testen nog even uit te stellen. Ik ben benieuwd wat ze morgen zeggen. Succes in ieder geval!

Vandaag voor het eerst weer auto gereden en op visite geweest bij iemand die ik online ken van een email lijst.
Gezellige middag/avond gehad , terug reis ging ook goed , maar toen ik thuis was begon de buipijn toch even heftig te worden...
Ondertussen is het ook alweer over gelukkig , maar vervelend is het wel...

Ik doe verder wel rustig aan hoor , maar goed wat betreft dinsdag , als zij vinden dat ik komen moet , moet ik wel....
Tenslotte wil ik wel graag uit de wao komen...
Als het uiteindelijk echt niet meer lukt ben ik als nog pleite....
Dan heb ik mijn best gedaan.....

Katinka, ik kreeg drie dagen voor de punctie pas definitief te horen wanneer die was, dat was pas na echo drie ofzo (hangt er een beetje vanaf hoe het stimuleren gaat). Daarvoor was het steeds van "als het zo doorgaat zal het wel maandag worden"
De punctie zelf is idd erg vervelend, helaas kan ik het niet mooier maken. Hou er ook rekening mee, dat als een kant gedaan is, de tweede kant vervelender kan zijn. (zowieso is een kant pijnljker dan de andere). Bij mij is trouwens niet verdoofd bij de punctie, de eierstokken kunnen ze zowieso niet verdoven en het verdoven van de vaginawand zou net zo pijnlijk zijn als het prikken met de punctienaald en zou zinloos zijn. (het zal allemaal wel, heb geen vergelijk)
De tip die ik je kan meegeven is zoveel mogelijk proberen te ontspannen, leg een hand vlak boven/op je navel en probeer daar je ademhaling heen te sturen. Zo concentreer je je op je ademhaling ipv op de pijn die je voelt.
En ook ik ben geen watje (al zeg ik 't zelf) maar tijdens die punctie had ik toch echt de tranen in m'n ogen staan en dan had ik nog niet eens zoveel follikels (ik meen 5 aan beide kanten). En daarna echt rustig aan doen de rest van de dag. De volgende dag ben ik trouwens weer gewoon aan het werk gegaan geloof ik. Succes iig!
(laat je morgen wel even weten hoeveel en hoe groot?)

Xanthe, je mail heb ik al gehad, en na jouw post van de week hier leek t me al duidelijk dat ik de pregnyl niet apart voor je hoef te houden. (Lekker trouwens dat de verzekering gewoon vergoed). Je mag 't dus gewoon aanbieden op de lijst Doe je wel een beetje rustig aan? Nog wel goed om jezelf denken hoor!

Is goed ET. ik zat even af te wachten of je mijn mail had ontvangen...
Nog reakties gekregen op de overige medicatie?
Zal even een berichtje maken die door iemand in de groep geplaatst kan worden , ben er even vanaf gegaan omdat het me te veel werd....

En nu naar bed

Hoi hoi
Ik kom ff uit het tweede streepje en ook daar heb ik gevraagt of er mensen bekend zijn met het middeltje Primalut?
Dat slik ik omdat ik sinds 3 maanden niet meer ongesteld word. Ik slik het nu vanaf vorige week en moet zeggen dat ik niet erg beroerd van het middeltje word.
Volgens mijn ha is mijn cyclus gelijk weer goed opgang,maar zelf twijfel ik?

Ik hoor graag jullie ervaring met Primolut.

Bedankt alvast

Beaker, ook al heb ik wel primolut geslikt, kan ik je niet echt helpen. Twee keer is het tijdens een afgebroken icsi-poging geweest en ben ik daarna direct weer met hormoon-injecties aan de slag gegaan zodat het verdere verloop niet vergelijkbaar is.
Ik heb 't ook ooit eens geslikt toen ik 14 ofzo was om m'n menstruatie uit te stellen, maar weet absoluut niet meer hoe of wat van toen..

Ik weet dus niet of 't 'opruimen' is of 'je cyclus een stootje geven'
Succes!

OT, ik vergeet Xanthe.
Geen reacties gehad tot nu toe, ik hou 't nog een maandje in de koelkast en dan breng ik 't terug.
Sterkte!

Bedankt voor de info!
Maak me een beetje zorgen, ben namelijk sinds het vergeten van de pil niet meer ongesteld geweest!
Alles is nagekeken dmv een echo, bloedonderzoek etc. en alles schijnt goed te zijn, maar waarom word je dan niet meer ongesteld vraag ik me dan af!

Nou ja, ik zal de kuur gewoon afmaken en dan zien we wel!

Bedankt ET

ipv. het naar de apotheek te brengen kun je het ook naar het ziekenhuis brengen die gerbuiken het dan wel weer , bij de apotheek word het vernietigd...
Ik heb het bericht nu op de IVF lijst laten plaatsten , misschien meer geluk daar....

Katinka, Ja ze heeft er ook wel gehad waar ze moeilijk bij konden Als het te moeilijk of te pijnlijk word laten ze die dan maar zitten En ik zou een paar dagen rustig aan doen ,Mijn vriendin heeft zich 2x overschat ze dacht dat het wel weer ging maar ze kreeg veel last van haar zij en onderbuik

Richard, dankjewel voor je reactie. Eneh ET, van jouw verhaal moest ik even bijkomen!
En helaas, over weinig follikels gesproken, ik heb er nog veel minder. Het resultaat valt me erg tegen. Ik had rechts 1 follikel van 14 mm, links 2 van 12 mm en 3 hele kleintjes, waarvan niet zeker is dat ze mee gaan groeien. Ook het slijmvlies was nog maar 3mm.
Eerst was even sprake van dat ik meer zou moeten gaan spuiten, maar na het bekijken van mijn bloedwaardes is besloten dat ik gewoon door moet gaan.
A.s. vrijdag moet ik terug, voor de 2e echo.
Ik had ook meer spektakel van de hormonen verwacht, omdat ik van de Puregon met de minimale dosis (25IE) al liep te stuiteren. Nu merk ik er niks van. Volgens mij reageer ik beter op puregon. Volgens de gyne kan het ook liggen aan de combinatie nu met het onderdrukkenhormoon.

Laten we hopen dat er vrijdag 5 mooie follikels zitten, voor 2 heeft een punctie lijkt mij geen zin; of wel?

Bah, ik baal ervan. En ga nu dan ook naar mijn bedje.
See you