quote:Hmm... ik snap dat dat inderdaad verkeerd kan overkomen. Ik denk dat het vooral gaat om het stukje wat ik erachter heb gezet:
Op woensdag 5 november 2003 01:17 schreef BoPappa het volgende:
Op dinsdag 4 november 2003 23:53 schreef miss_dynastie het volgende:
mmm vreemd in je eerste post zij je dit:[b]Ik vind het heel triest dat deze mensen van alle kanten begeleiding krijgen, ......
Ik vind het heel triest dat deze mensen van alle kanten begeleiding krijgen, terwijl ik een hoop mensen ken die geen thuiszorg o.i.d. konden krijgen.
Toen mijn vader ziek was, hebben we best een hele poos moeten wachten op hulp, dat heeft mijn mening absoluut gekleurd, heb je helemaal gelijk in. Ik heb mijn eerste stukje geschreven voor ik de reportage had gezien, de andere stukjes erna. Ik moet eerlijk zeggen dat ik inderdaad dacht dat dit kindje een bewuste keuze was... na de uitzending weet ik wel beter: ze hadden gewoon geen flauw idee 
Ik vind wel dat de hulpverlening beter kan... die vrouw gaf zo duidelijk aan dat ze geen kindje meer wilde voorlopig, waarom doet men daar niets mee?
quote:De meeste mensen krijgen een kind uit egoisme... ik wil ontzettend graag kinderen en hoop dat het me gegeven is. Het lijkt me heerlijk om voor een kindje te mogen zorgen (in goede en slechte tijden
Op woensdag 5 november 2003 10:24 schreef Da hopman het volgende:
Dit stel heeft een kind genomen (ja genomen ja!) uit puur egoïstisch oogpunt. Hoewel de liefde voor het kind zeker aanwezig was was het onvermogen om hem een juiste basis voor de toekomst te geven ook net zo aanwezig.
). Hoewel ik absoluut al mijn liefde aan het kindje zal geven, doe ik dat toch ook uit egoisme dan 
Ik snap ook niet wat daar verkeerd aan is. Bovendien is ze zwanger geworden doordat de pil niet werkte, ik zou de keuze voor abortus ook niet zomaar kunnen maken!
quote:
Werner en Daniéla met baby Dyon in rustiger vaarwater
Door Bert JanssenHENGELO - Het waren andere tijden. Een verhuizing, een verbouwing, een bevalling; ook nog eens onder toeziend oog van tv-cameras. Woelige weken voor Werner (22) en Daniéla (20) van de Barselaar - beiden met licht-verstandelijke beperkingen. Maar hun baby Dyon groeit als kool.
Ze wappert kort even met haar handen. Hoeveel Dyon - geboren 21 maart - nu weegt? Daniéla dubt. Was het nu 7950 of 7960 gram? Zoiets. In elk geval perfect, een heel tevreden mannetje. Werner valt haar bij. Dyon zit boven het gemiddelde. Hij doet het goed. Het consultatiebureau houdt de boekhouding bij.De jonge vader heeft al nagedacht over de toekomst van zijn oudste. Ik denk dat-ie sloper wordt, als ik zie hoe hij soms bezig is... Ze lachen om het grapje.
Uit hun heldere woordkeuze en keurige formuleringen spreken vooral liefde voor de kleine, zoals die ook oprees uit Dokument van de NCRV, maandagavond op tv. Het was een bewuste keuze aan de uitzending - bedoeld als aanjager voor een discussie over gedwongen sterilisatie - mee te werken. Om voor eens en altijd duidelijk te maken dat mensen met een lichte geestelijke handicap best een kind of kinderen op de wereld kunnen zetten en grootbrengen. Om te benadrukken dat Dyon gewenst en geliefd is.
Over de uitzending is diep nagedacht, zeggen het echtpaar en hun vaste maatschappelijk werker Srdan Tisanovic van de Sociaal Pedagogische Dienst (SPD) in Hengelo. Wij wilden duidelijk maken: wij hebben een leerachterstand, een lichte verstandelijke handicap. Dat betekent niet dat wij niet voor kinderen kunnen zorgen, zegt hij.
Ze waren mlk-leerlingen, moeilijk lerend. Leg Werner nog geen theorieboek voor. Wordt niet wat. En rekenen evenmin, merkte-ie op school. Over het theoriedeel voor het rijbewijs deed-ie twee jaar, nogal lang. Bij zijn eerdere werkgever, een installatiebedrijf, hielden ze een wedstrijdje. Wie kon het snelst een meterkast bouwen? Werner won van een collega mét lts-diploma. Als ik iets in de praktijk zie, pik ik het wel op, zegt hij. Dan gaat het gewoon.
Na Dyons geboorte liep niet alles gesmeerd, bleek uit de documentaire van drie kwartier. De beelden - de samenbundeling van rond duizend filmuren - kloppen, maar vertekenen de werkelijkheid, zegt het paar. Gesuggereerd is dat het jonge gezin kopje onder dreigde te gaan toen vaste hulpverleners op vakantie togen. Er was vervanging geregeld, maar dat liep in de soep. Er kwam maar twee uur hulp in plaats van de tien uur die was afgesproken. Dan kun je dit soort situaties verwachten.
Werner vertelt zijn lezing van de gang naar de kinderarts in het Hengelose ziekenhuis. Daniéla was net bevallen en nog heel moe. Bij het consultatiebureau werd me verteld dat ik 60 milliliter voeding moest geven. Dan geef ik dat en niet meer. De vervanger van onze hulpverlener had moeten zien dat het niet goed ging. Toen Dyon in gewicht naar beneden ging, vertrouwde ik het zelf niet en heb ik actie ondernomen. Ik heb zelf gebeld en ben naar het ziekenhuis gegaan. Daar kreeg hij te horen dat de baby drie keer zoveel mocht hebben.
Hetzelfde geldt voor een aparte inruilactie. Toen Werner merkte dat de huishoudpot leeg was en geld voor luiers en voeding op, verkocht-ie subiet hun televisie. Hoeveel Nederlanders zouden hem dat nadoen? Als daar je kind ligt en daar staat je tv...? Ik moest wat doen, tv is luxe. Ik moest Dyon aan het eten houden.
Ze weten dat via internet uitbundig is gereageerd op Dokument. Gezien en gelezen hebben ze de stroom reacties - bijval én snoeiharde afkeuring - niet. Sommigen bepleiten gedwongen sterilisatie voor mensen met wat minder in de mars. Belachelijk, vindt zij. Je mag ons een kinderwens niet afnemen.
Werner heeft een standaard-antwoord als anderen hun pertinente keuze voor kroost kritiseren. Ik vraag altijd: Hoe was t met jouw eerste kleine? Dan beseffen ze dat ze het zelf toen ook niet makkelijk hadden en houden ze wel op. Daniéla: Niemand krijgt bij de bevalling een gebruiksaanwijzing. Je moet het zelf leren, met steun van anderen.
Tegelijker erkennen de Hengeloërs dat ze niet zonder stevige, permanente steun kunnen. Van maatschappelijk werker tot gespecialiseerde verpleegkundige; verbonden aan SPD, jeugdzorgorganisatie Jarabee en Twentse Zorgcentra. Werner: Elke beginnende ouder heeft het in t begin moeilijk. Sommigen zeggen zelfs tegen me: hadden wij destijds maar hulp gekregen.
Dyon ligt er als gezonde Hollandse baby bij, onwetend van het tv-optreden van zijn ouders. Tevreden blozend; superblond en blauwe ogen. Daniéla is vertederd. Hij lijkt op mij.
quote:
Baby verstandelijk gehandicapte ouders maakt emotie los
Door Bert JanssenHun doel is simpel. Daniéla en Werner van de Barselaar uit Hengelo wilden tonen dat mensen met een licht-verstandelijke beperking een kind kunnen opvoeden. De tv-documentaire waarin ze verschenen, maakt veel los.
Ze keken maandagavond laat, de collegas van het calamiteitenbedrijf waar Werner (22) werkt als brandhersteller. Haast allemaal zagen ze Ongewenste Ouders?, een aflevering van Dokument (NCRV). Daarin werd een half jaar uit het leven van de Hengeloër en zijn vrouw Daniéla (20) - beiden met een licht-verstandelijke beperking - samengebald in drie kwartier. Inclusief een verhuizing, een verbouwing en de geboorte van hun zoontje Dyon - 21 maart. Het was bijna letterlijk (be)vallen en opstaan. Werners werkmaten maakten hem vanaf dinsdag complimenten. De documentaire schetste een eerlijk inkijkje in leven met een verstandelijke handicap. Collegas reageerden positief.
Minder te spreken waren vakbroeders, buren en naasten over het krantenverhaal dat de uitzending opwarmde. De kop: Ongewenste Ouders: slepen en sollen met een baby. Dat krenkte. Onfatsoenlijk, zegt Werner.
Hun pleidooi - natuurlijk mogen mensen met geestelijk íets minder in hun mars kinderen krijgen - maakt tongen en emoties los. Niet alleen in hun directe omgeving. De NCRV-website puilt uit van steunbetuigingen én rabiate pleidooien voor sterilisatie.
Zelf schrokken ze van de aftiteling van het programma. Daarin stond dat Daniéla bijna drie weken na de bevalling van Dyon weer in verwachting was en op dwingend advies van hulpverleners de vrucht liet weghalen. Dat klopt van geen kant, zeggen het paar en hun maatschappelijk werker Srdan Tisanovic. Daniéla: Ik werd bang gemaakt door onze omgeving, niet door hulpverleners. In haar stem klinkt spijt. Ik was zes weken zwanger. We zouden zo kort na Dyon een babytje met een open ruggetje of een mongooltje krijgen, werd gezegd. Eigenlijk is abortus vóór mij besloten en door anderen geregeld. Er was ook geen uitvoerig gesprek in de Emmakliniek in Enschede. Het raakt me nog steeds. Een abortus vergeet je niet.
Werner geeft haar een schouderklopje, terwijl Dyon blakend en doorvoed in de wieg ligt. Mannen praten er vrij nuchter over. Op dat moment was abortus een verstandig besluit.
Komt er snel een volgende baby? Dyon moet groter worden en eerst lopen. Dan kunnen we er over nadenken.
Ik heb de documentaire alsnog op internet gekeken, en ondanks het feit dat ik ook wel kan zien dat ze van dat kindje houden, blijf ik bij mijn mening: het is voor zo'n kindje niet goed en het begint al met een achterstand die het wellicht nooit meer weggewerkt krijgt. Tel daarbij op dat er een leger hulpverlening klaar moet blijven staan om dit tot een redelijk eind te brengen, en dan vind ik dat je verkeerd bezig bent.
Ik heb ook verhalen gehoord van mensen die in de thuiszorg werken, waarbij toch in heel veel gevallen als het kindje een jaar of 3 is, het uit huis geplaatst wordt...
geen goede zaak...
The wisdom that the old can't give away
Aan de ene kant heb ik zoiets van : ja, ondanks dat ze moeilijk lerend zijn allebei, zij iets beroerder dan hij, hebben ze toch het recht om een kindje te krijgen.
Aan de andere kant schreeuwt mijn lichaam het uit van NEEEEEEEEEEEEEE hoe kan dit nou gebeuren??? denk toch aan de veiligheid van het kind en begin er nou niet aan.
Wees gelukkig met een hond of een kat maar ga geen nageslacht op de wereld zetten.
Ik zag best dat zij wel heel graag wilde maar gewoonweg niet kon. De dingen gewoon niet kunnen zien... zoals koffie zetten voor de visite, afwassen als er geen kop meer in de kast staat, dat soort dingen die zag zij gewoon niet en dus gebeurde er niets in huius. Daardoor "vergat" zij dus ook Dyon en kwam hij in het ziekenhuis ondervoed.
Nu vind ik wel dat het CB ook schuld heeft want als je toch al weet dat je met wat minder begaafde mensen te maken hebt dan zorg je er toch voor dat je duidelijk stap voor stap uitlegt hoeveel voeding het babytje moet krijgen en zorg je er ook voor dat dit op papier komt te staan en dat de ouiders dit mee naar huis nemen. Ook neem je dan contact op met de hulpverlening die thuis is om daar aan door te geven van hoe en wat met de baby.
Ik vind het een heel moeilijk onderwerp en wil er ook niet over oordelen want dat moeten ze zelf uitmaken.
Wat me overigens ook ontzettend opviel was hoe gek ze op Dyon zijn... zoals iedere ouder natuurlijk...
quote:Fijn om te lezen! Blij dat het nu allemaal heel goed gaat met ze.
Op vrijdag 7 november 2003 15:58 schreef freako 2 mooie berichten:
Wat een raar verhaal trouwens van die abortus
Erg raar hoe ze haar "gedwongen" hebben.
quote:Waarom heet het dan ongewenste ouders? Vanwege "de maatschappij" ?
Op vrijdag 7 november 2003 15:58 schreef freako het volgende:
Uit de Tubantia:
Om voor eens en altijd duidelijk te maken dat mensen met een lichte geestelijke handicap best een kind of kinderen op de wereld kunnen zetten en grootbrengen. Om te benadrukken dat Dyon gewenst en geliefd is.
|
|
