Derek & the Dominos - Layla and Other Assorted Love Songs

In 1969 (nog in hetzelfde jaar waarin de band was opgericht) werd Blind Faith alweer ontbonden, omdat de groep tijdens de Amerikaanse tour teveel teerde op oude successen, volgens toetsenist Steve Winwood en Eric Clapton. Clapton ging hierna op tournee met het duo Delaney & Bonnie, om vervolgens in 1970 met een deel van die band als Derek & the Dominos in Engeland te spelen. De naam werd gekozen om zo anoniem mogelijk te touren, niemand zou weten dat Clapton in de band zat. Dankzij o.a. buttons als 'Derek is Eric' was dat echter al snel afgelopen.
Samen met Duane Allman nam de groep in Miami het album Layla and other assorted Lovesongs op. De heren woonden bij elkaar in een huis en drank en drugs werden flink gebruikt. Het beroemdste nummer van de plaat werd Layla, over de ontembare liefde van Clapton voor Patti Harrison (de vrouw van George), tevens het enige nummer wat Clapton onder invloed van drugs opnam. De hele plaat kan trouwens gezien worden als ode aan Patti. De titel was afkomstig uit een Perzisch boek: Het verhaal van Layla en Majnun, een liefdesverhaal wat Clapton in die tijd las. Na dit album viel de band uit elkaar en raakte Clapton verslaafd aan heroïne waar hij pas 3 jaar later vanaf kwam. Overigens is hij later wel getrouwd met Patti (en weer gescheiden).

Tracklist:
1.I Looked Away
2.Bell Bottom Blues
3.Keep On Growing
4.Nobody Knows You When You're Down And Out
5.I Am Yours
6.Anyday
7.Key To The Highway
8.Tell The Truth
9.Why Does Love Got To Be So Sad?
10.Have You Ever Loved A Woman
11.Little Wing
12.It's Too Late
13.Layla
14.Thorn Tree In The Garden

Ik zelf vind het een geweldige plaat met hele fijne gitaarpartijen, niet alleen Layla maar eigenlijk alle nummers zijn goed. Als je wilt weten waarom Clapton zo goed werd gevonden koop dan deze cd (deze versie van Layla is natuurlijk ook veel beter dan de unplugged-versie). Meer liefhebbers?

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 12:38 schreef PogueMahone het volgende:
(deze versie van Layla is natuurlijk ook veel beter dan de unplugged-versie).

---

Verder is die Layla-cd inderdaad wel goed genietbaar. Eigenlijk heeft Clapton dit niveau daarna ook maar zelden gehaald.

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 12:55 schreef Zander het volgende:

[..]

Ik zal wel de enige persoon zijn die de Unplugged-versie stiekem mooier vindt. Geen 'correcte' mening, maar toch..

Verder is die Layla-cd inderdaad wel goed genietbaar. Eigenlijk heeft Clapton dit niveau daarna ook maar zelden gehaald.

---

quote:

---

Op vrijdag 17 oktober 2003 17:43 schreef PogueMahone het volgende:
jij hebt hem natuurlijk op dubbel-lp

---

Er bestaat trouwens ook nog een 'deluxe'-uitgave: een 3cd-box met veel sessie-outtakes en dergelijken. Misschien voor de gemiddelde luisteraar iets teveel van het goede, maar voor de fanaticus wel de moeite waard.

There's a thorn tree in the garden
if you know just what I mean.
And I hate to hurt your feelings
but it's not the way it seems.
'Cause I miss her

Nummers als Layla, met een prachtige piano outro, Why does Love got to be so sad (nog steeds vind ik dit een van de beste gitaarsolo's allertijden *kippevel) en Thorn Tree in the Garden maken dit tot een van m'n favoriete albums.
Een minpuntje vind ik sommige bluesnummers die misschien wat te stroef en 'wit' klinken. Have you ever loved a Woman bijvoorbeeld.

De unplugged versies van sommige nummers op dit album vind ik trouwens niet te pruimen, vooral die van Layla uiteraard niet. De 2 mooiste dingen van het nummer. De intro en de piano partij zijn weggelaten. Bah.

Clapton en de rest van de band waren ten tijde van de opnames trouwens al heel flink aan de heroine en zoals hij later zelf heeft toegegeven waren de sessies ondergesneeuwd met heroine.