De mensen in het stadje vragen zich af waar dit vrouwtje vandaan komt aangezien ze moeilijk loopt, maar zoals gewoon is in dit stadje, worden er geen moeilijke vragen gesteld.
De vele ervaringen die ze heeft opgedaan in haar leven zijn van haar gezicht af te lezen, dus de mensen in het dorp denken dat ze behoorlijk oud moet zijn en vragen zich af wat ze hier komt doen.
Het vrouwtje loopt naar een winkel toe die al een tijdje leeg staat en haalt een sleutel uit haar zak, waarmee ze de deur van de winkel opent en naar binnen stapt.
Verbaasd kijken de stadsbewoners toe, komt dat vrouwtje hier wonen?
Een van de bewoners is toch erg nieuwgierig en gaat op het winkeltje af, klopt zachtjes op de deur, voordat hij de deur open doet en naar binnen stapt.
Stom verbaasd blijft hij in de deuropening staan, want waar hij het oude vrouwtje had verwacht staat nu een jonge vrouw. Vluchtig kijkt hij om zich heen, maar kan het oude vrouwtje niet zo vinden.
uhm uhm ik ben een van de bewoners van Trandofir en wilde u graag welkom heten in dit stadje,ik zag hier net toch een ouder vrouwtje naar binnen stappen? Ik had u nog niet gezien hier.
Vragend kijkt hij haar aan.
De jonge vrouw kijkt even snel om zich heen, keek ze nou betrapt?
uhm ja dat is mijn tante Darane, wij komen hier samen wonen.
Ik ben van plan om hier een winkeltje te openen en ik wil graag raad geven aan ieder die het nodig heeft, samen met mijn tante die al zoveel heeft meegemaakt en mij al vele verhalen van haar avonturen heeft verteld. Op onze reizen heb ik vaak gemerkt dat dit op prijs gesteld werd en dat mijn raad en die van mijn tante vaak nuttig is gebleken. Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Chovexani
Aangenaam Chovexani, mijn naam is Gunari Rom, ik hoop dat als u iets nodig heeft, u niet te verlegen zult zijn om het aan me te vragen, ik sta graag tot uw beschikking, graag tot ziens
En met deze woorden verlaat Gunari de winkel, Chovexani in gedachten achterlatend.
* Jeetje als hij 5 minuten eerder binnen zou zijn gekomen, had dat een ramp betekent, dan had ik net zo goed meteen weer uit dit dorp kunnen verhuizen, net zoals ik deed uit paramitsha. ik hoop toch echt dat ik hier langer kan blijven
En met deze gedachte gaat Chovexani aan de gang om haar winkeltje op orde te maken.
Compagnie............ Halt ...... * Schreeuwt de officier
* De compagnie stopt en wacht rustig af wat de bevelen zijn. De officier loopt naar het winkeltje en klopt aan de deur, dan stapt hij naar binnen en ziet dat het nog wat stoffig is. De jonge dame aan de toonbankt vraagt wat zei kan doen voor hem. en hij antwoordt:
Mevrouw mocht u in tijden van nood een schuilplaats of hulp nodig hebben dat kunt u dat altijd op "het Kasteel" vinden. Wij zijn de Pretorian Guards en wij patrouilleren over het eiland. Mede namens hen wens ik u veel geluk met uw winkel
* Dan verlaat de officieer de winkel en loopt naar de compagnie
Compagnie...... Voorwaarts.. * schreeuwt hij, en de compagnie stampt verder de hoofdstraat door en verdwijnt uit het zicht.
[Dit bericht is gewijzigd door Pretorian_Guards op 05-05-2003 18:07]
* Wat een hoop mensen die mij geluk wensen en welkom heten, misschien heb ik dan toch het goede dorp gekozen en krijg ik eindelijk een beetje geluk, ik hoop alleen dat niemand erachter komt wie ik werkelijk ben, ik moet toch beter op mijn hoede zijn.
Nadat ze bijgekomen is gaat Chovexani weer verder met opruimen, gelukkig is het winkeltje bijna klaar.
Voor sommige mensen zal het winkeltje er een beetje vreemd uitzien, maar voor Chovexani is het perfect.
Een grote toonbank en een aantal tafels en stoelen vormen het interieur, zo geeft het een informele sfeer. Verder is er eigenlijk voor ieder wat wils, zowel magische als niet magische dingen, eten en wapens, medicijnen noem maar op.
Als je goed kijkt zou je zeggen dat het eigenlijk allemaal niet in zo'n winkeltje zou passen, maar blijkbaar is er een magische reden dat het niet opvalt, want het lijkt zo te horen.
Chovexani kijkt naar buiten en ziet dat de schemering invalt en loopt vlug naar de deur en trekt het gordijn ervoor dicht en doet ze de deur op slot
* gelukkig net op tijd, het zou een ramp betekenen als mijn geheim ontdekt zou worden
En terwijl ze dit denkt, verandert Chovexani van gedaante.
Ze loopt de krakkende trap af naar haar winkeltje en loopt naar de deur die ze van het slot afhaalt en ze trekt de gordijnen open om te zien wat er aan de hand is.
Buiten op het plein staan allemaal mensen bij elkaar, nieuwgierig als ze is, besluit ze er naartoe te gaan, om te zien waarom al die mensen zo bij elkaar staan en zo opgewonden met elkaar staan te praten.
Als ze dichterbij komt en tussen de mensen gaat staan, ziet ze wat er aan de hand is, op het plein ligt een zwaar gewonde man, in zijn been zit nog een stuk van een pijl en hij mompeld een paar woorden, die door de omstanders moeilijk te verstaan zijn.
We moeten deze man helpen, wie hij ook moge zijn en hoe hij hier ook terecht mocht zijn gekomen
Roept een van de omstanders.
Overal om hem heen word instemmend geknikt en zo word de zwaargewonde man naar de herberg gebracht.
Chovexani ziet het zo aan en besluit dan maar om terug naar haar winkeltje te gaan, de man is in goede handen en ze wil zichzelf nu niet verraden.
* Waar zal deze man vandaan komen? Hij zag eruit als een strijder, maar had geen enkel bewijs van een uitrusting of een teken voor wie hij werkt, misschien kan ik toch beter naar de herberg gaan, om uit te vinden wat er gebeurd is.
En met deze gedachte, sluit Chovexani de winkel af alvorens naar de herberg te lopen.
* Na de grote veldslagen is Sendero gevluvht met z'n harde kern van strijders die verspreidt Sendero heeft er de plaatselijke groothandel in ijzerwaren en levensmiddelen overgenomen en Nadat de pretorian Guards weg zijn, Sendero is er nog wat angstig voor al weten de mensen hier Sendero ziet hoe de jonge vrouw een winkeltje opend en besluit nog geen kennis te maken,
hebben over het eiland terwijl Sendero z'n intrek heeft genomen in het heuvelstadje.
samen met een paar mensen draait de zaak naar verhouding erg goed.
niets van z'n geschiedenis en weten ze niet beter dan dat hij een handelsman is, laat hij een
bericht naar z'n mensen sturen dat ze zich langzaam en zeker in het sociale leven moeten storten
op het eiland.
hij wil zich niet opdringen maar rustig blijven, misschien komt de vrouw wel langs om wat inkopen
te doen. onder tussen helpt hij en z'n medewerkers de klanten die komen en geniet hij van het
rustige bestaan als handels ondernemer.
Dank je voor het maken van het stadje.
Chovexani gaat weer tussen de mensen staan en probeert op te vangen wat er in de tussentijd gebeurt is, maar het blijkt dat de mensen niet veel wijzer zijn geworden wie de man is en waar hij vandaan komt.
Chovexani kijkt om haar heen, maar kan de gewonde man niet vinden, het lijkt er op dat de plaatselijke medicijnman de man heeft meegenomen naar een aparte kamer om hem te onderzoeken en te verzorgen.
Op dat moment komt de medicijnman binnen en aan zijn gezicht te zien, heeft hij niet goed nieuws, om hem heen beginnen de mensen na een stilte vragen aan hem te stellen.
Mensen mensen, mag ik stilte alstublieft, ik moet helaas zeggen dat ik deze man niet meer kon redden, hij was te zwaargewond, maar met zijn laatste krachten heeft hij verteld wie hij was, zijn naam was: Bulibasha Puyos, en hij reisde door ons land op weg naar zijn land Por, daar zou hij zich voegen bij de strijders de Kumpania.
Door wie hij is aangevallen is nog een raadsel en ik hoop dat we daar later nog duidelijkheid over krijgen, want het zijn nu gevaarlijke tijden
* Ik heb die naam eerder gehoord, maar waar was dat? Was de kumpania vroeger niet een groep reisgenoten? Ik weet het niet meer, maar ik zal er vanzelf wel weer opkomen
Ierdereen praatte weer door elkaar, wie of wat had dit kunnen doen, meestal gebeurd er niet zoveel in dit vredige dorpje, maar blijkbaar zijn de tijden aan het veranderen. In ieder geval hebben de bewoners van Trandofir nog genoeg om over te praten.
* Ik hoop dat ik hier nog een leuke en lange tijd tegemoed ga.
De mensen zijn hier aardig en het ziet eruit als een rustig dorpje, waar mijn geheim niet ontdekt zal worden.
Chovexani loopt naar de winkeldeur, sluit de gordijn voor het raam en doet de deur op slot.
Ferentina, Godin van de bescherming ik vraag u als uw dochter, hierbij om mijn winkel te beschermen.
Minerva, Godin van de wijsheid, ik vraag u als uw dochter om in uw wijsheid te delen en alle personen te helpen die mij om hulp komen vragen.
Irene, Godin van de vrede, ik vraag u als uw dochter om hier de vrede te bewaren en Arianrhod, moedergodin, ik vraag u als uw dochter om deze winkel met alle krachten der natuur te mogen onderhouden en ik vraag u om deze winkel te zegenen.
Een helder licht schijnt door de winkel en alles ziet er nog mooier en tegelijkertijd natuurlijker uit.
* bij deze verklaar ik mijn winkel als als klaar om geopend te worden en morgen zal ik voor het eerst mijn deuren openen voor klanten, nu is het tijd dat ik ga slapen
En als ze dit zegt en naar boven loopt, verandert Chovexani weer in een ander gedaante.
Ze trekt haar mooiste kleren aan en loopt naar haar winkel deur, doet de deur van het slot en trekt het gordijn open en nu maar wachten op de eerste klanten, die nieuwgierig zijn naar haar winkel.
* Ik ben eigenlijk best wel zenuwachtig, wat als de mensen niks bij me willen kopen, of niet gezellig wat bij me willen eten of drinken?Ach ik moet me niet zo druk maken, zal het allemaal wel zien.
En met deze gedachten pakt Chovexani een boek en gaat op een stoel zitten achter haar toonbank, wachtend op haar eerste klanten, tenslotte is de zon nog maar net op en komt het dorpje nu pas tot leven.
Ze besluit om een bezoek te brengen aan de de ijzerhandel, iets verder in het dorp, misschien dat die wat hebben om de twee borden bij elkaar te houden, zodat ze kunnen staan.
Chovexani stapt naar buiten en het licht valt op haar rode haar waardoor het lijkt of het vonkelt en draait zich om naar de deur voordat ze die op slot draait en loopt naar de ijzerhandel, stapt naar binnen en loopt op een medewerker af die achter de toonbank staat.
Goedemorgen heer, ik zoek iets om deze twee borden bij elkaar te houden, zodat ze voor mijn winkel kunnen staan, om aan de klanten te laten zien wat ik zo verkoop.
Ik hoop dat u mij kan helpen, ik ben de eigenaresse van de winkel: Paramitsha.
Vandaag wilde ik de winkel voor het eerst voor klanten openen, maar ik was vergeten om het aanlokkelijk te maken.
Ik zal mij overigens even voorstellen, mijn naam is: Chovexani Swatura.
Ohw. Ik ben Sendero, eigenaar van deze groothandel.
Hmm. U zoekt een soort van uitklapbare standaard he ... volgens mij heb ik die wel ergens achter staan, als u een ogenblikje heeft.
* Sendero verdwijnt naar achter en Chovexani hoort hem met een medewerker overleggen en een hoop gerommel. Dan komt hij terug met een metalen verschuifbare standaard waar reclame borden in kunnen worden geschoven.
U heeft geluk, we hadden deze standaard een tijd geleden ingekocht voor ons zelf, maar aangezien we de reclame borden niet nodig hebben kunt u ze gewoon gebruiken.
Ziet u het maar als een welkoms kadootje van ons aan een mede collega middenstander.
Paramitsha , klinkt als een mysterieuze naam voor een winkeltje, wat verkoopt u als ik vragen mag ?
Door haar ervaring en magische aanleg, voelt ze dat Sendero wat verbergt, diep in zichzelf, maar ze besluit dat iedereen een geheim met zich meedraagt, zichzelf meegerekend en laat haar intuïtie voorlopig voor wat het is.
Ze weet dat veel mensen in dit dorpje een heel verleden achter zich hebben en dat het daarom zo'n rustig en vredig dorpje is.
* Wat een aardige mensen hier allemaal, ondanks dat ze een verleden hebben, zijn deze mensen vriendelijk tegen vreemden.
Ik denk dat ik hier wel goed op mijn plaats ben.
Aangenaam kennis met uw te maken heer Sendero.
Ik dank u voor uw fantastische kado en ben blij om in dit dorp door iedereen zo welkom geheten te worden.
Ik heb ondervonden dat de mensen hier ongelooflijk vriendelijk zijn en ik hoop dat ik hier nog een lange tijd kan blijven wonen.
Paramitsha word een winkel voor de reiziger.
Ik verkoop zowel magische, als niet-magische spullen en bied ook eten en drinken aan de reiziger.
Ik heb ook ondervonden dat mensen het prettig vinden om hun problemen aan mij te vertellen en graag geef ik mijn advies aan degene die dat op prijs stellen.
Eigenlijk kun je zeggen dat ik van alles verkoop, ik doe dit samen met mijn tante Darane, ik neem aan dat u haar hier wel eens gezien heeft?
Verder hebben we op onze reizen over de wereld vele dingen gekocht en die wil ik ook graag gaan verkopen, misschien dat het iemand van pas komt.
Ik hoop dat u snel een kijkje komt nemen in mijn winkeltje, misschien dat u dan een drankje kan komen drinken, in ieder geval bent u van harte welkom.
[Dit bericht is gewijzigd door Amethist op 09-05-2003 10:43]
Gewoon Sendero mevrouw, dat heer past niet bij mij. heren leven in kastelen.
U heeft dus een soort van exotische handelswaar en kennis shop. Dat is wel interressant, ik kom zeker weten een keertje langs om uw winkel te bekijken onder het genot van een drankje.
Noem mij alsjeblieft gewoon Chovexani, ook dat mevrouw past niet bij mij en ik zou het een eer vinden als je een keer wat bij me kwam drinken, ik zal nu maar terugkeren naar mijn winkel en mijn borden voor de deur gaan zetten, zodat ik mijn deur voor de klanten kan gaan openen.
Met een sierlijke draai, draait Chovexani zich om en loopt de deur uit, buiten is er een licht windje op komen zetten en haar lange haar waait om haar gezicht, met moeite veegt ze het uit haar gezicht.
Bij haar winkel aangekomen draait ze de deur weer van het slot en loopt naar binnen.
Binnen maakt ze de borden gereed voordat ze ze buiten zet.
* Ik hoop dat het zo aanlokkelijk genoeg is: Magische en niet-magische dingen te koop.
Spullen van over de hele wereld.
Gezellig van gedachten wisselen onder genot van een hapje en een drankje.
Chovexani pakt binnen haar boek weer op, waaruit ze aan het lezen was en raakt steeds verder verdiept in het verhaal.
Hey knul, een zilverstuk als je me verteld wie er hier in paarden handelt en ook in zwaarden geïntereseerd is?
* De jongen maakte zich los van de groep, zijn lompen, het teken van een arm bestaan, enigzins schoonvegend.
Wel huh Heer, ik denk dat U het beste naar de groothandel in ijzerwaren kunt gaan van meester Sendero.
Loop voor me uit knul en leidt me daarheen, dan krijg je je beloning.
* De jongen wees Zarr de weg naar de plaatselijke groothandel in ijzerwaren. Zarr liet zijn paarden stoppen voor het gebouw en gebaarde dat de jongen moest meehelpen om de paarden vast te binden. Daarna haalde hij een zilverstuk uit zijn buidel en wierp deze de jongen toe.
En niet over de balk gooien voor een mok bier knul.
Nee heer, dank U heer.
* De jongen rende triomfantelijk met zijn beloning naar zijn ouders. Zarr keek de jongen niet na, maar liep zelfverzekerd de groothandel binnen.
Volk, Ik heb paarden en zwaarden te koop. interesse?
* De aanwezige verkopers en werklui keken verbaasd naar de barbaar die bij de deuropening met zijn handen in de zij stond. Het duurde een moment totdat een van de aanwezigen naar achteren riep.
Sendero, er is bezoek. Een huh handelaar zo lijkt het.
* Zarr wachtte rustig af, hij had alle tijd. Tenminste als vandaag niet de dag is dat de hemel omlaag komt.
Hrm , ik ben Zarr en ik heb wat paarden en wapenspul wat ik kwijt wil.
* Een hulpje komt aan lopen en vertelt Sendero dat de paarden in orde zijn.
Mooi , ik koop de hele handel, paarden doen het altijd goed en wapens... ach wie weet in wat voor een tijd we nog terecht komen.
Één van m'n helpers zal de overdracht met u regelen ook de onderhandelingen met wat het u zou moeten opbrengen, hij heeft daarin mijn volle steun.
Het spijt me dat ik niet een lang verhaal met u kan houden. U lijkt me zelf ook erg zakelijk dus u begrijpt vast wel wat ik bedoel.
* Dan gaat Sendero naar achteren en wast z'n handen hij trekt even snel een ander shirt aan en frist z'n gezicht op. na de kortstondige opfrissing gaat hij een bezoekje brengen aan het nieuwe winkeltje
* Sendero en Zarr hoeven maar kort te onderhandelen over de prijs. Sendero doet een bod en de Akeï Warrior knikt dat deze accoord is. Zarr besluit om de schimmel als paard te behouden. deze doet hem denken aan de wilde paarden waar zijn oude stam op jaagde. Voor het vlees maar ook om ze te tammen als rijdier, maar dan zonder de vrije geest van het paard te bedwingen.
* Een moment later loopt Zarr de plaatselijke herberg binnen met een brede glimlach op zijn gezicht.
Waard je grootste pul vol met schuimend bier.
* De waard bekijkt zijn nieuwe gast met argesogen aan, maar als Zarr dan een buideltje rijk gevuld met eilandmunten toont, weet hij niet hoe snel hij bier moet tappen uit het vat. Zonder een woord neemt Zarr de pul in ontvangst en ledigt deze in een keer.
* Net op dat moment komt een groepje hobbits de herberg binnen.
Kleine mannetjes wat grappig, kom drink wat van Zarr.
* De Hobbits twijfelen een moment, maar de verleiding van gratis bier en de gedachte aan een gekrenkte barbaar doet hen besluiten om toch maar aan te schuiven aan de tafel waar Zarr gaat zitten. Langzaam wordt de herberg gevuld met nog meer gasten. aan het tafeltje naast de Akeï Warrior en de Hobbits komen enkele stoere mannen zitten. De plaatselijke dievenbende. Zarr is inmiddels behoorlijk aangeschoten en vermaakt zich opperbest om de talloze helden verhaaltjes van de kleine mannetjes. Het bier vloeit rijkelijk en de buidel met munten wordt leger en leger.
Haha, dat jok je,..... Zarr heus niet dronken....
kleine man de zuiplap zo noem ik je in 't vervolg.....
Zarr honger
* Zarr pakt een warm stuk vlees van het dienblad dat de passerende serveerster draagt.
Mjam lekker vlees.
* Dan voelt Zarr een hand op zijn schouders.
Dat is mijn eten, smerige barbaar! Heb je in de stallen niets te eten gehad?
* Het is een van de stoere mannen die is opgestaan van het tafeltje naast Zarr en de Hobbits. De Akeï Warrior draait zich woedend om
ZARR NIET DOEN * Schreeuwt een van de hobbits nog, maar het kwaad is al geschied. Zarr haalt vol uit met zijn vuist en de man valt achterover op de tafel waar hij zojuist nog aan zat. De serveerster buigt zich over de gast heen om hem te inspecteren en roept versteld:
H.... hij is dood!, de Barbaar heeft hem gedood!
WACHT!... ROEP DE WACHT!
* Zarr pakt de serveerster bij de kil en met dolle ogen roept hij:
ARRGGH! Niet Schreeuwen!NIET SCHREEUWEN!
* De Hobbits hebben zich verstopt onder de tafel als Zarr de schreeuwende serveerster zonder nadenken door het raam naar buiten gooit. Als een patrouille van de wacht die juist voorbij de hoek komt dit ziet gebeuren.
Hij is door het dolle heen! wegwezen hier! Hier komt narrigheid van* wordt er geroepen door een van de gasten van de Herberg als Zarr en de stoere mannen in een Bargevecht zijn verwikkelt. Iedereen die niet kan of wil vechten rent zo snel als hij of zij kan naar buiten. De Patrouille treed naar binnen en probeert de door het lint gaande barbaar te overmeesteren. Als snel loopt een van de wacht terug naar de ingang en blaast op een fluitje om versterking te alarmeren. Zarr wacht dit niet af en gritst zijn buideltje met overgebleven eilandmunten van de grond. Om hem heen liggen de uitgeschakelde leden van de wacht. enkele kreunen nog na. Achteloos gooit hij nog een gouden dukaat over de toog, het muntje landt precies op het hoofd van de waard die zich erachter had verscholen toen het gevecht losbarstte.
Zarr moet gaan, blijft toch maar niet slapen!
* Zarr springt door het raam waar hij net de serveerster door heen had gegooit. Omdat de ingang verspert wordt door een lid van de wacht en versterking vast niet lang op zich laat wachten. Dan maakt Zarr zijn schimmel los en grijpt het paard bij de teugels als hij zich er in een beweging ophijst. De versterking verschijnt net, terwijl de enig overgebleven lid van de oorspronkelijke patrouille inmiddels een rood aangelopen gezicht heeft gekregen van op zijn fluitje blazen. De rest van de patrouille ligt uitgeschakeld verspreid in de herberg.
* Zarr geeft het paard de sporen en terwijl de kruisboogpijlen om hem heen suizen, verdwijnt de barbaar richting: Het Duistere Bos van Herne_the_Hunter Deel IV
Op dat moment ziet ze net een man door het raam springen en naar een wit paard rennen, buiten de herberg staan allemaal wachters en er word hard geroepen om versterking.
Als ze weer naar de man kijkt ziet ze hem nog net verdwijnen in de richting van Het Duistere Bos van Herne_the_Hunter Deel IV, ook de net aangekomen versterking rent naar hun paarden en gaan de man achterna.
* Die halen ze nooit meer in, zo te zien heeft hij aardig wat ervaring met verdwijnen, die vinden ze nooit meer.
Alle mensen die blijkbaar naar binnen waren gevlucht komen langszaam weer naar buiten om te zien of het weer veilig is.
Er gebeurd nogal wat in Trandofir, terwijl het er jaren rustig is geweest.
Wat zal er volgende keer weer gebeuren?
Inmiddels loopt de handel in z'n ijzerwaren zaak erg goed, en heeft Sendero al en paar paarden doorverkocht die hij van de barbaar heeft gekocht. Hij komt aan bij het winkeltje en klopt netjes eerst even aan alvorens naar binnen te stappen.
Hallo, volk. * Roept hij met een lach.
* De sfeer in het winkeltje is zo anders dan erbuiten, alsof het winkeltje buiten de realiteit is geplaatst. Sendero kijkt rustig rond en wacht tot Chovexani of haar tante, hij hoopt Chovexani zelf tevoorschijn komt.
Langzaam loopt ze door het gordijn, dat de winkel afscheidt van de gang erachter.
Ze kijkt verrast op als ze Sendero ziet staan en een glimlach verschijnt op haar gezicht, blij om een vriendelijk gezicht te zien.
Welkom Sendero, kom je wat te drinken halen? Ik heb ook wat lekkere koekjes gemaakt, ik zal ze even gaan halen, neem maar alvast plaats aan een van de tafels.
En zo verdwijnt Chovexani weer naar achteren, waar de keuken zich bevind, om even later terug te keren met een schaal koekjes en wat te drinken.
Ze zet het voorzichtig op de tafel neer en ziet hoe sendero zich te goed doet aan haar koekjes en drinken en gaat naast hem op een stoel zitten.
Wat een drukte he in de herberg, de mensen raken er maar niet over uitgepraat, overigens ben ik nog steeds erg blij met de borden, ze staan erg mooi voor mijn deur
Chovexani ziet dat Sendero nog steeds een beetje verbaasd om zich heen kijkt, haar winkeltje is ook eigenlijk te magisch om goed te worden begrepen, aan de buitenkant lijkt het maar een klein winkeltje, maar als je binnen komt, lijkt het opeens veel groter, maar ja ze heeft het niet voor niets betoverd, anders hadden al haar spullen er nooit ingepast.
* Volgens mij weet Sendero heel goed dat mijn winkel betovert is, ik voelde al dat hij veel heeft meegemaakt, en toch ben ik niet bang dat hij achter mijn geheim komt, daar is hij nog veel te aardig voor.
Ik hoop dat we goede vrienden kunnen worden, op dit moment kan ik een goede vriend wel gebruiken, iets in me zegt me dat ik hem kan vertrouwen dat hij me geen kwaad zal doen, maar moet ik op mijn gevoel vertrouwen?
Als Chovexani opkijkt ziet ze Sendero onderzoekend naar haar kijken en ze voelt zich betrapt en een beetje rood worden.
Dan zet ze haar liefste lach op en bied hem nog wat te drinken aan, om de aandacht van haar af te leiden.
bekend voorkomen.
U heeft echt leuk spul hier verzameld en ik ben blij dat ik kon helpen om voor wat promotie materiaal te zorgen. * Dan spreekt hij de verlossende woorden
U hoeft zich geen zorgen te maken over de magie die u hier gebruikt, de meeste dorpelingen snappen daar niets van en de gene die het wel begrijpen bemoeien zich er niet mee. Door de ervaringen in het verleden weet ik veel zaken die met magie te maken hebben en zie ik wanneer het wordt toegepast. U mannier van gebruik is er subtiel.
De ervaringen in het verleden hebben mij hier gebracht in dit stadje en ik zie het stadje als m'n thuis en de dorpsraad is vrij makkelijk, winkeliers en ambachten hebben het hier voor het zeggen * Sendero loopt naar de muur en pakt daar voorzichtig een staf/wapen met een houten steel en een mooi versierde massieve metalen bovenkant.
Kunt u me vertellen hoe u hier aan bet gekomen * vraagt hij om de spanning te breken De dwergen geven deze wapens niet zomaar af, dus u moet aardig zijn geweest voor hen. * Hij zwaait er even handig mee en legt hem dan weer terug
Weet u dat u mooi bent * Sendero loopt ter plekke rood aan en stamelt Oeh .. ehm sorrie voor deze vrijelijke uitspraak.. * Hoe kon hij die uitspraak doen, hij die helemaal geen aandacht op zich moet vestigen
ehm trouwens lekker drankje , hartelijk dank.
O ja dat wapern, dat is een tijd terug dat ik dat gekregen heb, het was als dank van een dwerg.
Het gebeurde op 1 van mijn reizen, zoals ik misschien al verteld hebt, heb ik veel reizen gemaakt.
En het lijkt of Chovexani met haar gedachten terug gaat in de tijd.
Ik liep op een donkere, regenachtige dag in een groot bos.
Ik was moe en zocht naar een warm en natuurlijk droog onderkomen, toen ik een ijzingwekkend gegil hoorde, een gegil van iemand in nood.
Ik bedacht me geen moment en rende op het geluid af en daar zag ik haar, een jonge dwerg, die werd aangevallen door een wolf.
Normaal kunnen ze zich goed verdedigen, maar ze was nog te jong om zich te kunnen verdedigen en te veel in paniek om te weten wat ze deed.
Toen de wolf mij zag, kwam ze op mij af, al grommend, gelukkig heb ik een soort magische taal geleerd om met bepaalde dieren te praten en ze te kunnen kalmeren, wat me vaak te pas is gekomen op mijn vele reizen, zo ook dit keer.
Het bleek dat het dwergenmeisje in de buurt van de kleintjes van de wolf was gekomen en aangezien de moederwolf natuurlijk een beschermend instinct heeft, had ze het meisje opgejaagd.
Ik kon gelukkig het dier zo kalmeren dat ze me met het meisje weg liet gaan.
Om een lang verhaal kort te maken:
De vader van het meisje was zo blij om zijn dochter heel huis terug te krijgen dat hij mij deze wapen als geschenk mee gaf om me veel geluk te schenken.
Ik hoop dat het iemand anders net zo veel geluk zal brengen als het mij ooit heeft gedaan
* Hij kan goed met een wapen omgaan, dat is me wel opgevallen, weer een stukje van zijn verleden waarschijnlijk, en hij vind mij knap, wat een compliment, ahum, Chovexani, meid hou je hoofd erbij.
Wil je nog wat drinken? En kijk gerust verder hoor, er staat hier een hele bonte verzameling van van alles eigenlijk, misschien zit er iets voor je tussen? Ik vertel je graag een verhaal erbij, bijna alles hier heeft zo zijn verhaal
* Sendero kijkt rustig verder rond en blijft even staan bij een tafel met siervoorwerpen. sommigen stralen goedheid uit anderen stralen kwaadaardigheid uit. Een doosje met glazen bolletjes met vloeistof trekt z'n aandacht, niet de bolletjes zelf maar wel het doosje. Sierlijke krullen en tekens sieren het doosje. Het is gewoon een mooi doosje. Dan kijkt hij verder en z'n oog valt op een schilderij van een veldslag. Als je er lang naar kijkt ,dan lijkt het te bewegen. Hij knippert een keer met z'n ogen, maar de beweging blijft. Dan kijkt hij weer terug en voelt zich net een kleine schooljongen die voor het eerst in een snoepwinkel is.
Sorrie.. Ik was wat aan het wegdromen merkte ik.
* Hij weet dat hij er verstandig aan doet om te vertrekken, maar op één of andere manier wordt zijn aandacht vastgehouden in het winkeltje.
Ik ben gewoon gek op aparte spullen en vind het leuk om ze te verzamelen en ze aan andere mensen te laten zien en eventueel verkopen.
Ik ga er ook vaak op uit, om nieuwe spullen te ontdekken.
Bevalt mijn winkeltje? Ik moet zeggen: het is mooier geworden dan ik had verwacht, dit is mijn eerste winkeltje moet je weten, maar ik ben er erg blij mee.
* Wel gezellig zo, beter dan me in mijn boek te verdiepen, hij lijkt overal wel wat van af te weten, interessant is dat.
Chovexani loopt haar winkel door af en toe wat oppakkend en er dan, zo lijkt, liefdevol overheen strelen.
Het lijkt net alsof ze met elk voorwerp een speciale band heeft, maar ze zei ook dat elke voorwerp zijn eigen verhaal heeft.
Hier staat een glazen bol en daar hangt een schilderij, diverse wapens hangen aan de muur en dan die waterbollen nog, dat is weer een apart verhaal, gemaakt door waterwezens, maar die bollen hebben wel magie en kunnen alleen aan een bepaald persoon verkocht worden.
Verkoopt Chovexani ze aan een verkeerde persoon, of zouden ze in de handen van een verkeerde vallen dan zou er een ramp kunnen gebeuren, gelukkig is Chovexani zich hiervan bewust.
Op de grond, liggen diverse kleden, en zelfs een aantal tafels en stoelen zijn te koop.
Op de tafels liggen ook diverse voorwerpen, meestal gemaakt door wezens, die de meeste mensen niet kennen, maar wat de voorwerpen dan wel erg interessant maakt
Chovexani merkt dat ze wegdroomt, tot het moment dat ze weer beseft waar ze is en beseft dat ze niet zo'n goed gastvrouw is op dit moment.
Ze voelt zich meteen ook zo rood worden als haar rode haar.
Met haar ogen zoekt ze de ogen van Sendero om zich te verontschuldigen.
Sorrie Sendero, nu was ik het die wegdroomde.
* Sendero draalt wat rond in het zaakje, hij voelt hoe alle spullen hun eigen verhaal te vertellen hebben en hoe de magie sterk aanwezig is. Divese soorte magie , van zuivere magie tot duistere magie en van aardse magie tot de magie der geesteskracht. Hij kijkt vol verrassing als een boek zomaar openslaat en letters die hun verhaal vertellen plotseling gaan gloeien.
Wat... Hoe... Grappig... * Stamelt hij zacht.
