Hoe ver woon jij van je lover af? misschien wel ff een leuk topic voor jouw..
quote:Dank je voor de link; maar ik had er al in gereageerd (logisch eigenlijk
Op vrijdag 31 oktober 2003 19:21 schreef TheNaughty het volgende:
Klinkt idd als een tragisch liefdesverhaal... Dacht dat ik het moeilijk had in de liefde.. Maar dis wel weer een ander uiterste..Hoe ver woon jij van je lover af? misschien wel ff een leuk topic voor jouw..
). En ook nog bedankt voor je medeleven, doch ik er niet speciaal om vraag. Ik deel dit 'journaal' van me met Fok mee, voor het geval dat er meer mensen zijn die zich hierin kunnen identificeren.Ik kom er wel bovenop, maar het gaat wat tijd nemen.
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
Ik heb deze vrijdag en volgende week maandag vrij van m'n werk gevraagd om even heen en weer naar Oostenrijk te gaan, op haar moeders' verzoek, om met Sylv' te praten. Ziek in m'n hoofd? Welneuhj...
Maar voor de rest gaat alles goed! Met jullie ook?
--{-{@ Nite
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
Ik zie het wel of je wil reageren of ff niet.
quote:Hee, gaaf dat je reageert! Ik heb Sylvia inderdaad opgezocht, al was het maar voor een weekend, en ik heb het in een ander topic gepost. Dom eigenlijk achteraf gezien, maar hier heb je de link;
Op dinsdag 18 november 2003 22:42 schreef Mr._T-Rex het volgende:
Ik weet niet of je er nu mee bezig bent of het ff wil vergeten, maar ik ben toch nieuwsgierig. Ben je nu daar geweest? Zo ja, hoe ging het? Face 2 face is toch anders.Ik zie het wel of je wil reageren of ff niet.
Wat men zoal maar niet voor liefde doet...
Wat hier allemaal gebeurd is, wil ik helemaal niet vergeten. Natuurlijk denk ik elke dag aan haar, maar op een andere manier dan een ander zou doen. Ik bedoel, we zagen elkaar al zo weinig, en van een èchte relatie kon je amper spreken. Persoonlijk zie ik dit, hoe moeilijk het ook in het begin was, een verandering van liefde naar vriendschap.
We hebben het uiteindelijk bijgelegd (ik heb sindsdien ook niets meer van haar gehoord, maar ik liet ook niets meer horen) en, zoals je in de bovenstaande link kon lezen, als vrienden uit elkaar gegaan. Ik heb gelukkig wel de kans gehad om d'r ouders+zussen uitgebreid 'vaarwel' te zeggen, mocht het gebeuren dat ik die lieve mensen nooit meer zal zien.
Ik zal geduldig wachten en zien wat de toekomst brengen zal. Op de èèn of andere manier kijk ik hier toch wat positiever tegen aan dan ik aanvankelijk dacht. Een deel van me voelt leegte, maar een overgroot deel voelt blijdschap vanwege de duidelijke beslissing die we allebei gemaakt hebben. Ik mis haar niet meer als een geliefde, maar als een vriend. En dat is een heerlijke gedachte.
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
Veel suc6 ermee verder.
quote:Het is een besluit wat ze samen genomen hebben, ook al had één van de partners dat besloten, it takes two to tango.
Op woensdag 19 november 2003 23:53 schreef miendobbelsteen het volgende:
Wat een dapper besluit!
Ik vind het heel knap van je, echt waar en leef oprecht met je mee
Maar ze zijn er wel volwassen mee omgegaan idd.
quote:Tja, ik ben iig blij dat dit niet op een kinderachtige manier opgelost is. Het kan natuurlijk erger. Voorbeelden zat.
Op donderdag 20 november 2003 00:00 schreef R34L-SIcK het volgende:[..]
Het is een besluit wat ze samen genomen hebben, ook al had één van de partners dat besloten, it takes two to tango.
Maar ze zijn er wel volwassen mee omgegaan idd.
En het beste is natuurlijk dat we er allebei lekker bij voelen, al blijft het natuurlijk nog steeds wel een raar idee als ze straks met een andere jongen/man intiem omgaat. Maar ja, ik respecteer haar en d'r leven, en wie ben ik om te beslissen over haar keuzes?
Enne, vielen Dank voor jullie reacties natuurlijk!
--{-{@ Nite
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
Ik werd vanmiddag gebeld door Astrid, Sylvia's èèn jaar oudere zus. Ze vertelde me hoe veel het haar speet dat ik deze winter niet kan (mag?) komen, en dat ze van harte hoopt dat alles weer goedkomt. Tja, ik wou haar heel graag zeggen dat alles vanzelfsprekend goed zal komen, maar ik zie hier nog geen duidelijke afloop in. Verder vertelde ze me dat haar zusje nog vrij veel over mij praat (wat -voor mij- betekend dat ze mij nog niet los kan laten; net zoals ik haar niet kan loslaten). Ze heeft dan wel haar 'oude' leventje weer opgepakt, en zich helemaal op haar universitaire studies gestort hebben, maar vergeten heeft zij mij nog niet (volgens Astrid natuurlijk).
Normaal gezien kan ik me wel redelijk inhouden, maar nu zat ik echt met tranen in m'n ogen aan de telefoon. Dit bewees mij dat, ondanks dat ik geen contact meer heb met Sylvia, de liefde van haar familie's kant er nog is. We hebben verder nog wat over andere dingen gepraat, maar het werd mij duidelijk dat Sylv' nog wel contact wilt behouden, maar dat de afstand er nog wel moet blijven. Ik heb mezelf ook voorgehouden, en dit heb ik dan ook tegen Astrid gezegd, dat ik tot en met Januari geen contact met Sylv' ga onderhouden. Simpelweg omdat ik wil proberen om haar los te laten.
Hoewel ik haar meer dan graag opnieuw wil ontmoeten, is het toch in deze situatie noodzakelijk om afstand te bewaren. En volgens Astrid ben ik niet de enigste die hier enige moeite mee heb.
Verder ben ik er in het algemeen vrij rustig onder. Ik mis haar niet als een waanzinnige, en ik voel geen onmiddelijke drang om (weer) direct naar haar toe te gaan... maar ik voel meer een soort vrijheid in me, terwijl dat in deze hele situatie vrij belachelijk is. Immers, we zagen elkaar maar zo'n drie keer in een jaar.
Ik merk dat alles in m'n sociale leven er ook wat makkelijker op geworden is. Ik bedoel, natuurlijk denk ik elke dag aan haar, maar nu hoef ik niet direct terughoudend te reageren op iedereen. Niet dat ik me nu klaar voel voor een verkering of zelfs een nieuwe relatie, maar ik ben van mezelf bewust van waar ik aan toe ben.
Maar ik zit nog steeds met die irritante gedachte in m'n hoofd, van; "Wat zou zij nu op dit moment aan het doen zijn?"
Dat zal waarschijnlijk heel vreemd klinken, maar het feit dat zij (onbewust of niet) zo'n groot deel van m'n leven heeft uitgemaakt, is nou eenmaal een flinke impact op alles geworden. Van m'n school (die ik btw. afgelopen week afgemaakt heb ) tot mijn werk, en van m'n sociale contacten tot en met m'n poëtische werken... in alles wat ik doe en heb gedaan is een stukje van haar te vinden.
Voordat ik haar leerde kennen waren vrouwen een mysterie voor me. Nu ik haar ken, ben ik een mysterie voor mezelf...
Maar goed, als er weer iets noemenswaardig te melden is, zal ik dat zeker hier melden. Want ik heb zo'n onaangenaam gevoel dat het nog niet helemaal afgelopen is...
'cos the Light I shine on you, is what you gave to me... - Kamelot
--{-{@ Nite
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
quote:Ik zit nou in hetzelfde schuitje... ik hoop dat jij er niet zo aan onderdoor gaat als ik. Ik weet niet of ik (en jij) moet stoppen met hopen dat het goed komt... soms dan probeer ik het maar binnen in mij is er iedere keer iets wat schreeuwt: "misschien komt het goed, misschien heeft ze toch van je gehouden"
Op zondag 7 december 2003 16:57 schreef The_NiteAngyl het volgende:
Maar ik zit nog steeds met die irritante gedachte in m'n hoofd, van; "Wat zou zij nu op dit moment aan het doen zijn?"
Dat zal waarschijnlijk heel vreemd klinken, maar het feit dat zij (onbewust of niet) zo'n groot deel van m'n leven heeft uitgemaakt, is nou eenmaal een flinke impact op alles geworden. Van m'n school (die ik btw. afgelopen week afgemaakt heb
Voordat ik haar leerde kennen waren vrouwen een mysterie voor me. Nu ik haar ken, ben ik een mysterie voor mezelf...
quote:Ik heb me er aan toegegeven dat een relatie tussen ons gewoon niet werkt, omdat... jah... omdat we *ergenst* in verschillen. Waarin precies durf ik niet met zekerheid te zeggen, maar ik weet wel dat, als ik haar niet wil verliezen, ik haar als vriend moet beschouwen. En zoals ik het eerder vertelde, dat lukt aardig!
Op zondag 7 december 2003 17:54 schreef Uiruru het volgende:[..]
Ik zit nou in hetzelfde schuitje... ik hoop dat jij er niet zo aan onderdoor gaat als ik. Ik weet niet of ik (en jij) moet stoppen met hopen dat het goed komt... soms dan probeer ik het maar binnen in mij is er iedere keer iets wat schreeuwt: "misschien komt het goed, misschien heeft ze toch van je gehouden"
"...Misschien heeft ze toch van je gehouden..."
Da's een heel aardige uitspraak. Het herinnert me aan het feit dat ook zij hier moeite mee zou hebben. Al kan ik dit natuurlijk nooit met zekerheid zeggen! Het zou behoorlijk egoïstisch en arrogant van me zijn als ik hierop hoop. Nee, integendeel, ik hoop juist dat ze de draad van haar 'oude' leventje weer opgepakt heeft en weer verder kan gaan met leven. Maar ik kan niet bij haar zijn om haar te troosten; ik kan haar geen moed inspreken-- en dat is misschien wel het allermoeilijkste. Haar steunen, zonder dat ik bij haar ben...
En ook een hele rare gedachte is, en dat zal waarschijnlijk iedereen wel hebben over zijn/haar ex-vriend(in); zij gaat waarschijnlijk weer met andere jongens om, en zal in de loop der tijd haarzelf helemaal aan een ander geven, zoals zij dat ooit bij mij deed. En dat doet ontzettend veel pijn. Maar ik moet daar nou eenmaal mee leven. De tranen die vloeien zijn door haar gemaakt...
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
En ik wil haar absoluut geen pijn doen dus ik hou maar op met kletsen.
quote:Maar het feit dat zij jou wel pijn gedaan zegt toch wát.
Op zondag 7 december 2003 19:04 schreef Uiruru het volgende:
hmm ja bij mij is het een beetje vreemde situatie. Nog een extra dimensie erbij maarja kan ik hier niet over uitweiden. Niet iedereen hoeft precies te weten hoe het zat want stel dat hier mensen lezen die haar kennen dan kan teveel informatie nogal nadelig zijn.
En ik wil haar absoluut geen pijn doen dus ik hou maar op met kletsen.
With every dight letter, with the ebb of ink,
The point of the quill my penmanship doth mirror."
|
|
