Beetje respect nu graag, Onzin is een deur verder.
[Dit bericht is gewijzigd door shmoopy op 12-09-2003 19:14]
Als het gras naar je voeten graait
Als de wind langs je wangen aait, hier ben ik
quote:Hij heeft er samen met zijn vriendin voor gekozen, hij had het zelf aan kunnen zien komen. Laat hem maar mooi even zwelgen.
Op vrijdag 12 september 2003 19:03 schreef -sinnocent- het volgende:[..]
Dat is nu ook gebeurd.. maar daarom zijn ze er nog wel kapot van.
En daarom breekt mijn hart ook. Ze hebben dit niet verdiend. Ze zijn echt de beste ouders die je je kunt wensen..
Je energie niet meer aan die 2 besteden, al is het wel moeilijk, omdat je je ouders er wel mee ziet zitten.
Het enigste wat je kan doen is je ouders bijstaan.
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
quote:Misschien een vreemde vergelijking, maar iedereen heeft wel gehoord van junkies en hun ouders (vooral moeders vaak). De junk zwerft op straat en komt alleen even bij de ouders langs om geld te halen voor drugs. En élke keer laat de moeder hem weer binnen.. \"het blijft je zoon\".
Op vrijdag 12 september 2003 19:06 schreef -sinnocent- het volgende:[..]
Nu dus niet meer. Maar zelfs toen dit al aan de gang was, hebben ze nog van alles gegeven, steeds maar weer vergeven.. Hopen dat het wel weer goed zou komen. M\'n moeder twijfelt zelfs nu nog of ze niet iets verkeerd heeft gedaan.
Nou.. als ze zulke verschrikkelijke ouders waren, zat ik er echt niet zo vaak. Ik doe niet aan plichtmatige bezoekjes. Ze zijn alles voor me en hebben alles gedaan om me goed op te voeden en stonden altijd voor me klaar. Hoe erg ik ook iets verkloot had.
Ik kan er nog steeds niet over uit hoe iemand zo kan zijn..
Toevallig heb ik er vorige week nog een stuk over gezien op tv. Het moment waarop je beseft dat je dan echt niks meer kan doen voor je zoon als hij dat zelf niet wil, komt niet 1,2,3.
Zoiets is het ook met je broer. Je moeder blijft misschien hopen op een normale moeder-zoon-relatie (wat normaal dan ook maar mag inhouden.) Zolang je iets kunt missen en je zoon \'heeft het nodig\' , tuurlijk geef je het hem dan! En nu komt ze misschien op het punt dat het haar ook allemaal teveel wordt, dat ze inziet dat hij eigenlijk niets anders doet dan misbruik maken van je ouders en de situatie.
Ergens hoop ik voor je ouders ook dat ze op dat punt beland zijn. Het moet zó vermoeiend voor ze zijn, zeker door hun ziekte! Ze kunnen zeker steun gebruken van de mensen om hun heen in plaats van commentaar en verwijten. Daar wordt een mens alles behalve vrolijker van toch?
Je broer zal vroeg of laat toch in moeten zien hoe het écht zit. Je ouders moeten proberen om hunzelf niet te veel verwijten te maken, zich niet schuldig te voelen over de situatie. Als ik het zo lees hebben zij in ieder geval gedaan wat ze kunnen. Zelf zullen ze genoeg problemen hebben, dingen om over te praten met elkaar, met jou en anderen om hun heen.
Ik heb geen idee wat de vooruitzichten zijn voor je ouders. Maar ziek of niet ziek, je moet genieten van elke dag die je is gegeven vind ik. En laat dat geluk wat je hebt niet verknallen door iemand die zó ontzettend egoďstisch is, ook al is het dan je zoon (en ik jouw geval je broer natuurlijk.)
Goed, ik typ gewoon wat in me op komt. Ik ben geen psychiater, ken de situatie ook alleen maar uit je posts in dit topic, en weet verder niet hoe je broer is natuurlijk.
just my 2 cents
Ik dacht al .. heel lang stuk getypt en topic opeens dicht 
. Dankje Shmoopy
het enige wat je voor je ouders kunt doen, is al eerder gezegd, troosten en laten merken hoeveel je van ze houdt en er altijd voor ze zijn.. luisteren hoe ze zich voelen, begrijpen en helpen
ze hebben het zo moeilijk
ik hoop wel dat iig het huis op jou naam kan gezet worden.. of mag dat ook niet van de wet?
als mijn broer of zus dit ooit bij mn ma flikt, of op die manier over haar praat trap ik ze egt helemaal plat, where is the love
enne Sweet21.. ik d8 dus aan de zelfde link.. junks en hun ouders.. wist alleen niet hoe ik het onder woorden moest brengen
quote:Toen ik dat net postte vroeg ik het me ook af, ik geloof dat het evenredig verdeeld moet worden.. maar aan de andere kant weet ik het ook niet zeker.
Op vrijdag 12 september 2003 19:25 schreef lovegrrl het volgende:
ik hoop wel dat iig het huis op jou naam kan gezet worden.. of mag dat ook niet van de wet?
Misschien dat er nog zo'n rechtenfreak langskomt hier.
Such a heavy burden now to be the one
Born to bear and read to all
The details of our ending
maar ik ben ff 5 minuten weg om te kijken of ik et na kan vragen
quote:Mijn vader heeft 3 van zijn kinderen ook zoveel mogelijk onterft. Helemaal lukt nooit. Hoe dat allemaal precies zit weet ik ook niet. Ik weet wel dat het héél ingewikkeld is. Je ouders zouden natuurlijk de notaris om advies kunnen vragen.
Op vrijdag 12 september 2003 19:32 schreef lovegrrl het volgende:
volgens mij kun je dus wel zeggen dat 1 van je kinderen een bepaald iets kan krijgen.. maar dan krijgt de ander dus iets van net zoveel waarde
maar ik ben ff 5 minuten weg om te kijken of ik et na kan vragen
Nog wat anders: Ik weet niet of er al iets als een Notariële volmacht is? Stel dat je ouders (of één van hen) op een gegeven moment hun eigen zaken cq. financiën niet kunnen regelen, dan mag jij dat doen als je als notarieel gevolmachtigde aan bent gewezen. Ik heb er op m'n werk veel mee te maken, vandaar dat dat ook meteen in me opkwam
Geld zouden ze eventueel bij leven zoveel mogelijk kunnen schenken, net als bepaalde materiële dingen waarvan ze zeker willen zijn dat die niet bij je broer terecht komen.
Op deze manier wordt het topic helemaal negatief trouwens. Ik heb geen flauw idee wat de prognose is voor je ouders.
Er zijn alleen een heleboel dingen die je iig. goed op papier moet hebben staan, maar dat wist je zelf ook al .
@ lovegrrl : Ik wist ook niet zo goed hoe ik het op moest schrijven, maar ik denk dat het duidelijk genoeg is. Grappig dat je ook daaraan dacht 
.
helemaal onterven kan idd niet.. was ook al eerder in het topic gezegd zie ik nu.. er blijft altijd een wettelijk erfrecht van de kinderen.. mn moeder is nog niet thuis maar dit word vanavond wel ff uitzoeken en navragen hoe het zit..
ik meen me iets te herinneren van dat je je huis op naam van je kind kunt laten zetten, maar dat is weer in strijd met wat eerder gezegd is, dat je dus je kind niet helemaal kunt onterven
quote:Volgens mij kan het wél zo, en bedoelde degene die het opmerkte het ook zo:
Op vrijdag 12 september 2003 19:46 schreef lovegrrl het volgende:
haha jahelemaal onterven kan idd niet.. was ook al eerder in het topic gezegd zie ik nu.. er blijft altijd een wettelijk erfrecht van de kinderen.. mn moeder is nog niet thuis maar dit word vanavond wel ff uitzoeken en navragen hoe het zit..
ik meen me iets te herinneren van dat je je huis op naam van je kind kunt laten zetten, maar dat is weer in strijd met wat eerder gezegd is, dat je dus je kind niet helemaal kunt onterven
TS kan het huis van zijn ouders op zijn naam laten zetten,hij kan het als het ware overkopen van zijn ouders. Hij kan er dan voor kiezen om er zelf in te gaan wonen en zijn ouders erbij. Maar hij kan ook een huurcontract opstellen met zijn ouders. Dat zij het huis van hem huren (voor het bedragen wat hij aan hypotheek betaalt. Er verandert dan financieel niets voor de ouders.). Mochten ze dan overlijden, dan valt het huis niet onder de erfenis omdat het huis niet van de ouders is!
Het kán wel, maar het wordt wel gepuzzel met hypotheken e.d. Ik weet ook niet of TS voldoende draagkracht heeft om een hypotheek op dat huis te kunnen betalen (woont hij nu in een huurhuis? koophuis? vaste baan?)
Zijn broer zal dan dus nooit aanspraak kunnen maken op het huis.
Ik ben erg benieuwd...
quote:thnx.. en er valt niet met ze te praten, ze ontkennen alles en als je niet met ze meelult, kappen ze het af. Ze vinden gewoon dat zij gelijk hebben en dat zij zoveel hebben gedaan.
Op vrijdag 12 september 2003 19:01 schreef Sweet21 het volgende:[..]
Er voor ze zijn, ze steunen in deze klotetijd ... meer kán je eigenlijk niet doen
.
Kan jij niet eens met je broer & schoonzus gaan praten? Ze moeten toch zelf ook snappen dat het niet normaal is zoals hun met jullie ouders omgaan!
Je broer komt in het verhaal naar boven als een ontzettende egoďst, iemand met wie niet normaal valt te praten over écht serieuze zaken ... En ach, een gesprek zal waarschijnlijk weinig uithalen, dat is ook geen goed idee denk ik ...Je schreef dat je broer heeft gezegd dat ze (voorlopig?) niet meer bij je ouders thuis zullen komen. Klinkt als chantage, zolang jullie niks voor ons willen (of kunnen) doen mogen jullie je kleindochter 'lekker' niet zien .. Het spijt me wel maar je broer is écht nog een klein kind! Zo ga je niet met mensen om, en zéker niet met je ouders ........
Meer dan je sterkte wensen kunnen 'wij' ook niet voor je doen. Dus bij deze
.
quote:Ja, ze zijn nu wel op dat punt beland, maar ik ken m'n ouders.. ze zijn veel te lief. Ze hebben ook al veel te lng over hen heengewalst. Ik ben bang dat ze het in de toekomst weer toe zullen laten en hij ze weer kan kwetsen.
Op vrijdag 12 september 2003 19:15 schreef Sweet21 het volgende:[..]
Misschien een vreemde vergelijking, maar iedereen heeft wel gehoord van junkies en hun ouders (vooral moeders vaak). De junk zwerft op straat en komt alleen even bij de ouders langs om geld te halen voor drugs. En élke keer laat de moeder hem weer binnen.. \"het blijft je zoon\".
Toevallig heb ik er vorige week nog een stuk over gezien op tv. Het moment waarop je beseft dat je dan echt niks meer kan doen voor je zoon als hij dat zelf niet wil, komt niet 1,2,3.Zoiets is het ook met je broer. Je moeder blijft misschien hopen op een normale moeder-zoon-relatie (wat normaal dan ook maar mag inhouden.) Zolang je iets kunt missen en je zoon \'heeft het nodig\' , tuurlijk geef je het hem dan! En nu komt ze misschien op het punt dat het haar ook allemaal teveel wordt, dat ze inziet dat hij eigenlijk niets anders doet dan misbruik maken van je ouders en de situatie.
Ergens hoop ik voor je ouders ook dat ze op dat punt beland zijn. Het moet zó vermoeiend voor ze zijn, zeker door hun ziekte! Ze kunnen zeker steun gebruken van de mensen om hun heen in plaats van commentaar en verwijten. Daar wordt een mens alles behalve vrolijker van toch?
Je broer zal vroeg of laat toch in moeten zien hoe het écht zit. Je ouders moeten proberen om hunzelf niet te veel verwijten te maken, zich niet schuldig te voelen over de situatie. Als ik het zo lees hebben zij in ieder geval gedaan wat ze kunnen. Zelf zullen ze genoeg problemen hebben, dingen om over te praten met elkaar, met jou en anderen om hun heen.
Ik heb geen idee wat de vooruitzichten zijn voor je ouders. Maar ziek of niet ziek, je moet genieten van elke dag die je is gegeven vind ik. En laat dat geluk wat je hebt niet verknallen door iemand die zó ontzettend egoďstisch is, ook al is het dan je zoon (en ik jouw geval je broer natuurlijk.)
Goed, ik typ gewoon wat in me op komt. Ik ben geen psychiater, ken de situatie ook alleen maar uit je posts in dit topic, en weet verder niet hoe je broer is natuurlijk.
just my 2 cents
Ik dacht al .. heel lang stuk getypt en topic opeens dicht
En ik geniet nog steeds van elke dag met hen, maar ik weet ook dondersgoed dat dit ze ontzettend veel pijn doet, hoe laconiek m'n vader er ook over doet tegenover mij...
quote:M'n moeder wil haar geld dus ook aan mij schenken, maar dat wil ik niet. Het is van haar en ze hebben het zelf veel te hard nodig. Bovendien leven ze allebei nog en ik ga ervan uit dat ze voorlopig nog bij me blijven. Ze moeten het gewoon zelf opmaken.
Op vrijdag 12 september 2003 19:38 schreef Sweet21 het volgende:[..]
Mijn vader heeft 3 van zijn kinderen ook zoveel mogelijk onterft. Helemaal lukt nooit. Hoe dat allemaal precies zit weet ik ook niet. Ik weet wel dat het héél ingewikkeld is. Je ouders zouden natuurlijk de notaris om advies kunnen vragen.
Nog wat anders: Ik weet niet of er al iets als een Notariële volmacht is? Stel dat je ouders (of één van hen) op een gegeven moment hun eigen zaken cq. financiën niet kunnen regelen, dan mag jij dat doen als je als notarieel gevolmachtigde aan bent gewezen. Ik heb er op m'n werk veel mee te maken, vandaar dat dat ook meteen in me opkwam
Geld zouden ze eventueel bij leven zoveel mogelijk kunnen schenken, net als bepaalde materiële dingen waarvan ze zeker willen zijn dat die niet bij je broer terecht komen.
Op deze manier wordt het topic helemaal negatief trouwens. Ik heb geen flauw idee wat de prognose is voor je ouders.
Er zijn alleen een heleboel dingen die je iig. goed op papier moet hebben staan, maar dat wist je zelf ook al
@ lovegrrl : Ik wist ook niet zo goed hoe ik het op moest schrijven, maar ik denk dat het duidelijk genoeg is. Grappig dat je ook daaraan dacht
De prognose van m'n vader was een paar weken, hooguit. Maar dat was inmiddels anderhalf jaar geleden en ik geloof nog steeds dat hij beter kan worden.
En m'n moeder kan nog heel goed haar financiele zaken regelen, dat doet ze beter dan ik. 
quote:Zij woont nu ook in een koophuis
Op vrijdag 12 september 2003 19:51 schreef Sweet21 het volgende:[..]
Volgens mij kan het wél zo, en bedoelde degene die het opmerkte het ook zo:
TS kan het huis van zijn ouders op zijn naam laten zetten,hij kan het als het ware overkopen van zijn ouders. Hij kan er dan voor kiezen om er zelf in te gaan wonen en zijn ouders erbij. Maar hij kan ook een huurcontract opstellen met zijn ouders. Dat zij het huis van hem huren (voor het bedragen wat hij aan hypotheek betaalt. Er verandert dan financieel niets voor de ouders.). Mochten ze dan overlijden, dan valt het huis niet onder de erfenis omdat het huis niet van de ouders is!
Het kán wel, maar het wordt wel gepuzzel met hypotheken e.d. Ik weet ook niet of TS voldoende draagkracht heeft om een hypotheek op dat huis te kunnen betalen (woont hij nu in een huurhuis? koophuis? vaste baan?)
Zijn broer zal dan dus nooit aanspraak kunnen maken op het huis.
Maar ik weet niet of ik dat zou willen.. wel als m'n ouders er zelf om zouden vragen en als ze er goed over hebben nagedacht, maar ik zou er nooit zelf over beginnen, dan ben ik even erg als m'n broer.
quote:En toch is dat niet het geval. Ze begonnen gewoon opeens vreemd te doen vanaf het moment dat m'n vader ziek werd. En het werd steeds erger.. We hebben serieus geen idee waar dit vandaan komt. M'n ouders zijn altijd goed voor ons geweest. Ze hebben ook constant op hun dochtertje gepast toen de moeder van m'n schoonzus kanker had, zonder te zeuren. Ze zagen het als normaal en genoten er zelfs van.
Op vrijdag 12 september 2003 20:32 schreef Bombie het volgende:
Als ik dit zo lees heb ik het gevoel alsof een hele voorgeschiedenis overgeslagen wordt. Dit lijken alleen nog maar de consequenties van de problemen, frustraties en hatelijkheden die zich mogeljik ooit eens hebben voorgedaan tussen je ouders, broer en schoonzus. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat dit soort haat zonder aannemelijke reden ontstaat. Dus wat is nu het grootste voorval (van misschien meerdere) waardoor je broer en schoonzus hier een reden voor zouden kunnen hebben?
Ik ben erg benieuwd...
Daarom ben ik ook zo pissed hierover. Ze hebben gewoon altijd alles voor ons gedaan, hebben nooit een vinger naar ons uitgestoken. Ik mag echt in m'n handjes wrijven met mijn ouders. Ik zou met niemand willen ruilen.
quote:Denk dat je broer zwaar beinvloed is door jouw schoonzus.
Op zaterdag 13 september 2003 03:17 schreef -sinnocent- het volgende:[..]
En toch is dat niet het geval. Ze begonnen gewoon opeens vreemd te doen vanaf het moment dat m'n vader ziek werd. En het werd steeds erger.. We hebben serieus geen idee waar dit vandaan komt. M'n ouders zijn altijd goed voor ons geweest. Ze hebben ook constant op hun dochtertje gepast toen de moeder van m'n schoonzus kanker had, zonder te zeuren. Ze zagen het als normaal en genoten er zelfs van.
Daarom ben ik ook zo pissed hierover. Ze hebben gewoon altijd alles voor ons gedaan, hebben nooit een vinger naar ons uitgestoken. Ik mag echt in m'n handjes wrijven met mijn ouders. Ik zou met niemand willen ruilen.
Bijv.: "We kunnen het geld en huis krijgen als je ouders er niet meer zijn en dan kunnen we samen met onze dochtertje een gelukkig leven leiden."?!
Beetje hard, maar het is wel bij een kennis van mij gebeurd.
Ik wens je ouders en jou veel sterkte toe
En wat ik die broer en schoonzus van je toewens uit ik liever niet hier #$%$#%#
Als ik ooit zon ondankbaar kind krijg....................
Maarja ik zou zeggen nix van aan trekken, geen contact meer mee hebben, onterven en vergeten.
Meer is dat tuig niet waard....
there are options to choose, i call it social progress, progress to not be abused! -Anti flag
quote:In jouw ogen zijn je ouders alles voor je en hebben ze alles voor jullie gedaan, maar wat als er nu eens iets gebeurd is tussen je ouders en je broer waarvan jij niet weet dat het gebeurd is. Jullie hebben duidelijk niet dezelfde visie over je ouders, dat behoeft geen uitleg, maar volgens mij moet daar wel één of andere diepgaande reden voor zijn. Misschien dat je broer altijd zwaar gefrustreerd is geweest door de behandeling van jullie ouders naar hem toe? (opgekropte frustraties kunnen enorme schade aanrichten). Misschien heeft zich een voorval voorgedaan, waar jij nooit bij bent geweest. Het kán natuurlijk zijn (zoals hierboven al aangegeven) dat de schoonzus hem sterk beďnvloedt, maar dat gaat dan volgens mij niet zover als het doodwensen van je ouders als er al niet een zekere haat of onverschilligheid naar die persoon toe is. Het kan ook zijn dat je ouders misschien zich naar jou heel anders gedragen dan ze in werkelijkheid kunnen zijn, hoe onaannemlijk dát ook voor je zal zijn. Ik sluit niks uit natuurlijk. Wat ook heel goed kan is dat de karakters van je ouders en je broer zó verschillen, dat er gewoon nooit écht een liefdevolle relatie is geweest. Het is heel goed mogelijk om echt te moeten walgen van sommige karaktereigenschappen van familieleden, ook al bedoelen ze het nog zo goed.
Op zaterdag 13 september 2003 03:17 schreef -sinnocent- het volgende:[..]
En toch is dat niet het geval. Ze begonnen gewoon opeens vreemd te doen vanaf het moment dat m'n vader ziek werd. En het werd steeds erger.. We hebben serieus geen idee waar dit vandaan komt. M'n ouders zijn altijd goed voor ons geweest. Ze hebben ook constant op hun dochtertje gepast toen de moeder van m'n schoonzus kanker had, zonder te zeuren. Ze zagen het als normaal en genoten er zelfs van.
Daarom ben ik ook zo pissed hierover. Ze hebben gewoon altijd alles voor ons gedaan, hebben nooit een vinger naar ons uitgestoken. Ik mag echt in m'n handjes wrijven met mijn ouders. Ik zou met niemand willen ruilen.
Zelf heb ik ook een familielid waarvan ik op een zeker moment ook dacht: "het zou beter zijn als die persoon dood is". Dat was op zich een niet zo onlogische gedachte omdat het bestaan van die persoon een hoop andere levens frustreerde en schade toebracht, maar... het was ook een gedachte, ontstaan uit moedeloosheid over de situatie én een langdurend proces van frustrerende en spanningen-veroorzakende gebeurtenissen en alcohol-misbruik. Ik geloof dus wel dat iemand zo verbitterd kan raken dat hij/zij een ander liever dood dan levend ziet, maar ik heb er wat moeite mee dat iemand zich zonder reden tegen zijn 'liefhebbende' ouders keert.
Hoe dan ook... ik zou, als ik jou was, er wat meer afstand van proberen te nemen. Je kunt er niet zoveel aan doen (ja, praten misschien, maar aangezien daar niet veel animo voor is...). Je zult moeten bepalen welke zaken jouw (in)spanningen waard zijn en of je daar iets aan kunt of gaat doen, maar de overige heb je niet in de hand, dus dat frustreert alleen maar en daar wordt niemand beter van.
quote:
Op zaterdag 13 september 2003 03:11 schreef -sinnocent- het volgende:[..]
Zij woont nu ook in een koophuis
Maar ik weet niet of ik dat zou willen.. wel als m'n ouders er zelf om zouden vragen en als ze er goed over hebben nagedacht, maar ik zou er nooit zelf over beginnen, dan ben ik even erg als m'n broer.
. Vaag genoeg ging ik er vanuit dat je een man was ? . Sorry . Het lijkt me ook heel moeilijk over zoiets te beginnen. En ik bedoelde ook niet dat je het zélf aan zou kunnen kaarten, maar mochten je ouders op het punt zijn beland dat ze je broer zoveel mogelijk willen onterven, dan kunnen ze het zélf aangeven toch?
Fijn dat je vader nog altijd bij jullie is, geniet ervan samen met je moeder !
Heel veel sterkte .
quote:Ik durf er m'n hand voor in het vuur te steken dat er niets is gebeurd wat ik niets van weet. Ik ken m'n ouders door en door en ik weet hoe m'n broer in elkaar zit. Hij was van jongs af aan al belust op geld. Hij zat altijd al anders in elkaar dan ik. Hij hield altijd al in de gaten of ik niet meer kreeg dan hij (terwijl ik 11 jaar jonger ben).
Op zaterdag 13 september 2003 12:17 schreef Bombie het volgende:[..]
In jouw ogen zijn je ouders alles voor je en hebben ze alles voor jullie gedaan, maar wat als er nu eens iets gebeurd is tussen je ouders en je broer waarvan jij niet weet dat het gebeurd is. Jullie hebben duidelijk niet dezelfde visie over je ouders, dat behoeft geen uitleg, maar volgens mij moet daar wel één of andere diepgaande reden voor zijn. Misschien dat je broer altijd zwaar gefrustreerd is geweest door de behandeling van jullie ouders naar hem toe? (opgekropte frustraties kunnen enorme schade aanrichten). Misschien heeft zich een voorval voorgedaan, waar jij nooit bij bent geweest. Het kán natuurlijk zijn (zoals hierboven al aangegeven) dat de schoonzus hem sterk beďnvloedt, maar dat gaat dan volgens mij niet zover als het doodwensen van je ouders als er al niet een zekere haat of onverschilligheid naar die persoon toe is. Het kan ook zijn dat je ouders misschien zich naar jou heel anders gedragen dan ze in werkelijkheid kunnen zijn, hoe onaannemlijk dát ook voor je zal zijn. Ik sluit niks uit natuurlijk. Wat ook heel goed kan is dat de karakters van je ouders en je broer zó verschillen, dat er gewoon nooit écht een liefdevolle relatie is geweest. Het is heel goed mogelijk om echt te moeten walgen van sommige karaktereigenschappen van familieleden, ook al bedoelen ze het nog zo goed.
Zelf heb ik ook een familielid waarvan ik op een zeker moment ook dacht: "het zou beter zijn als die persoon dood is". Dat was op zich een niet zo onlogische gedachte omdat het bestaan van die persoon een hoop andere levens frustreerde en schade toebracht, maar... het was ook een gedachte, ontstaan uit moedeloosheid over de situatie én een langdurend proces van frustrerende en spanningen-veroorzakende gebeurtenissen en alcohol-misbruik. Ik geloof dus wel dat iemand zo verbitterd kan raken dat hij/zij een ander liever dood dan levend ziet, maar ik heb er wat moeite mee dat iemand zich zonder reden tegen zijn 'liefhebbende' ouders keert.
Hoe dan ook... ik zou, als ik jou was, er wat meer afstand van proberen te nemen. Je kunt er niet zoveel aan doen (ja, praten misschien, maar aangezien daar niet veel animo voor is...). Je zult moeten bepalen welke zaken jouw (in)spanningen waard zijn en of je daar iets aan kunt of gaat doen, maar de overige heb je niet in de hand, dus dat frustreert alleen maar en daar wordt niemand beter van.
En dat liefdevol hoeft echt niet tussen aanhalingstekens. M'n ouders hielden altijd van ons allebei.
Dat raar doen is echt pas gekomen op het moment dat m'n vader ziek werd. Vanaf het begin af aan begon hij al over euthanasie en dat ik maar geen hoop moest hebben. Hoewel ik hem op dat moment al flink naar de strot vloog, is hij nog steeds zo dom om bij mij steun te zoeken (lees: zeiken over m'n ouders). Ik zou daarom ook weten als er iets gebeurd zou zijn. Hij is de eerste die naar mij toe rent om te klagen.
Ik neem er ook afstand van.. ik neem afstand van die twee. Ik vind het alleen erg dat ik m'n kleine nichtje niet meer zie dan, op haar ben ik echt heel erg gesteld. Maar ik wil die twee gewoon echt niet meer zien.
quote:Ja.. als ze het zelf aangeven, dan wil ik het wel voor ze doen.. maar wel nadat ze er nog een tijdje over na hebben gedacht.
Op zaterdag 13 september 2003 14:59 schreef Sweet21 het volgende:[..]
Het lijkt me ook heel moeilijk over zoiets te beginnen. En ik bedoelde ook niet dat je het zélf aan zou kunnen kaarten, maar mochten je ouders op het punt zijn beland dat ze je broer zoveel mogelijk willen onterven, dan kunnen ze het zélf aangeven toch?
Fijn dat je vader nog altijd bij jullie is, geniet ervan samen met je moeder !
Heel veel sterkte
En bedankt. We genieten van elke seconde met hem.
Alleen is hij zo down en ik wilde zo graag dat dit hem bespaard bleef..
|
|
