Het liefst zou je "gewoon" willen verdwijnen, alles achter je laten en ergens overnieuw beginnen. Ergens waar niemand je kent....
Ik denk dat velen wel eens met deze gedachte hebben gespeeld...
Maar wie zou het ècht aandurven??
Alle problemen achterlaten... Alle familie en vrienden ...
Niemand iets vertellen en gewoon weg gaan!
En hoe zou je dat aanpakken dan?
Ik denk gewoon ff doorzetten. meestal zet ik mezelf wel over deze gedachten heen.
Is nogal matig van je als je de achterblijvers in het ongewisse laat...
Daarbij, je huidige situatie is meestal een gevolg van je eigen handelen en keuzes. Waarom zou het ergens anders beter gaan als je hier en nu je problemen niet kan oplossen.
Het vervelende is dat je alles wel kunt achterlaten, maar hetgeen je dwars zit zal je gewoon meenemen en ook op de nieuwe plek gewoon bljiven etteren.
If you can't solve your shit here, you can't solve it there !
quote:Niet proberen, nooit gedaan. Maar alsof jou gevoelens zijn gehecht aan 1 plek, je vlucht, en vluchten voor gevoelens is niet goed
Op donderdag 11 september 2003 11:20 schreef dommetjedomoor het volgende:
Ik denk dat iedereen dit gevoel wel eens gehad heeft; Alles zit tegen, je voelt je klote, je relatie loopt niet, op je werk/studie gaat alles fout enz..enz...Het liefst zou je "gewoon" willen verdwijnen, alles achter je laten en ergens overnieuw beginnen. Ergens waar niemand je kent....
Ik denk dat velen wel eens met deze gedachte hebben gespeeld...
Maar wie zou het ècht aandurven??Alle problemen achterlaten... Alle familie en vrienden ...
Niemand iets vertellen en gewoon weg gaan!En hoe zou je dat aanpakken dan?
IK denk dat iedereen wel een keer zo iets heeft, en misschien een enkele keer dat mensen dat gedaan hebben.
*ik eb het niet over extreem kutte thuissituaties o.i.d.*
Je leven bouw je op een nieuwe plek weer op, en dan? je krijgt een relatie en dan? je krijgt nieuw werk, en dan? Alsof je daar geen down gevoelens krijgt 
.
Vluchten puur omdat het even kut gaat, is niet de beste optie .
Je erdoorheen slaan, is beter en word je er vaak ook sterker door.
*nogmaals, ik ga niet uit van extreme kutsituaties.*
quote:Ik bedoelde ook eigenlijk dat je vrienden en familie niet van te voren op de hoogte zou stellen.....
Op donderdag 11 september 2003 11:25 schreef officer het volgende:
Ik weet bijna zeker dat ik op een gegeven moment alles achter me wil laten en opnieuw beginnen, maar dan niet zonder het iemand te vertellen.
Is nogal matig van je als je de achterblijvers in het ongewisse laat...
Ik denk wel dat ik op de een of andere manier zou laten weten dat er niets ergs aan de hand zou zijn in de zin van ongeluk, ontvoering,beroveing ofzo.... Maar dat wel pas als ik weg ben ...
De problemen zijn vaak door mijzelf gemaakt, en ik zie het dan ook als een uitdaging om ze zelf op te lossen. Je kan in alles een negatieve kant zien, ik bekijk alles liever van de positieve kant. Waarom negatief zijn als je ook positief kan zijn. De vraag is alleen wil je ook de positieve kant zien, en daar moeite voor doen.
quote:tuurlijk heeft iedereen daar wel s over nagedacht. Maar dat is gewoon een laffe actie. Lekker makkelijk, wegrennen van alles.
Op donderdag 11 september 2003 11:20 schreef dommetjedomoor het volgende:
Ik denk dat iedereen dit gevoel wel eens gehad heeft; Alles zit tegen, je voelt je klote, je relatie loopt niet, op je werk/studie gaat alles fout enz..enz...Het liefst zou je "gewoon" willen verdwijnen, alles achter je laten en ergens overnieuw beginnen. Ergens waar niemand je kent....
Ik denk dat velen wel eens met deze gedachte hebben gespeeld...
Maar wie zou het ècht aandurven??Alle problemen achterlaten... Alle familie en vrienden ...
Niemand iets vertellen en gewoon weg gaan!En hoe zou je dat aanpakken dan?
Face it man, that's life. Waarom zou het ergens anders beter zijn. Zodra je ergens op de wereld opnieuw bent begonnen, zul je weer nieuwe problemen krijgen. En dan is er geen familie die je kan steunen of waar je op terug kan vallen.
accept it, iedereen zit wel eens in een dip en komt er later weer uit...
quote:Het gaat me er niet zozeer om om in Nederland te Verdwijnen... Voor mij part naar het eind van de wereld...
Op donderdag 11 september 2003 11:30 schreef realist het volgende:
Kun je in Nederland verdwijnen?
Het lijkt mij dat het "vroeger" allemaal een stuk makkelijker ging...
Of had je toen ook al overal diploma`s, vergunningen enzo voor nodig...?
Men zou wel eens kunnen denken dat er een misdrijf of zo gepleegd is. Kijk eens naar een programma als Spoorloos of Vermist en let op de reactie van ouders van vermiste kinderen die niets van zich hebben laten horen en zo maar verdwenen zijn.
Wat er ook is misgegaan in je relatie tot ouders/vrienden/familie, laat ze niet achter zonder in ieder geval een teken van leven, een afscheidsbrief, of wat dat ook. Het verdriet van een verdwijning zonder teken vanleven doe je niemand aan.
Ja, ik denk dat het Italie wordt 
quote:
Op donderdag 11 september 2003 11:30 schreef dommetjedomoor het volgende:[..]
Ik bedoelde ook eigenlijk dat je vrienden en familie niet van te voren op de hoogte zou stellen.....
Ik denk wel dat ik op de een of andere manier zou laten weten dat er niets ergs aan de hand zou zijn in de zin van ongeluk, ontvoering,beroveing ofzo.... Maar dat wel pas als ik weg ben ...
quote:Ja... maar wat zou je van te voren allemaal regelen????
Op donderdag 11 september 2003 11:37 schreef Robertje het volgende:
Niemand iets vertellen en gewoon weg gaan
Zou je eerst flink sparen, of gewoon gaan met het geld wat je nu hebt, zou je gewoon een ticket ergens naar toe kopen en dan maar zien, of zou je eerst van alles regelen voor "daar" ??
Een tijdelijke ontspanning is overigens wel goed, dan kan je afstand nemen en rustig nadenken.
quote:
Op donderdag 11 september 2003 11:41 schreef Asap het volgende:
Tuurlijk is het lekker, maar het is ook vermijdingsgedrag. Vroeg of laat zal je het altijd weer tegenkomen.Een tijdelijke ontspanning is overigens wel goed, dan kan je afstand nemen en rustig nadenken.
Noemen ze dat niet op vakantie gaan?Ik had toen bedacht om in elk geval veeel geld te sparen. En dat is ook een belangrijke reden dat het nooit is door gegaan
Ik zeg niet dat ik het anders wel had gedaan, maar nu kon het sowieso niet. Ik was op het idee gekomen doordat ik een keer op tv had gezien over een vrouw die gewoon zomaar een keer d'r spullen had gepakt was weg gegaan en nooit meer terug gekomen. Maar ze was ook nooit gevonden.
Heb nog niet kunnen bedenken hoe je dat kunt doen, want als je een vliegticket koopt kunnen ze dat toch natrekken enzow. Dan zou je dus een andere identiteit moeten aannemen ofzow. Vals paspoort (want als je het legaal doet is het nog steeds na te trekken) en daarmee nieuwe rekening openen, etc.
quote:Maar je kan ook uitgekeken zijn op alles om je heen, toe zijn aan iets nieuws.
Op donderdag 11 september 2003 11:35 schreef DrazTic het volgende:[..]
tuurlijk heeft iedereen daar wel s over nagedacht. Maar dat is gewoon een laffe actie. Lekker makkelijk, wegrennen van alles.
Face it man, that's life. Waarom zou het ergens anders beter zijn. Zodra je ergens op de wereld opnieuw bent begonnen, zul je weer nieuwe problemen krijgen. En dan is er geen familie die je kan steunen of waar je op terug kan vallen.accept it, iedereen zit wel eens in een dip en komt er later weer uit...
Of genoeg hebben aan alle herrinneringen om je heen...
Goede vriendin van me heeft me toen uit de put gehaald. En ik heb toch maar besloten om het niet te doen...ik had het bijna echt gedaan...
Waarheen had ik dan niet geweten, maar ja.....
Ik ben blij dat ik het niet heb gedaan iig
quote:Je hebt 2 keuzes:
Op donderdag 11 september 2003 11:20 schreef dommetjedomoor het volgende:En hoe zou je dat aanpakken dan?
Bij keuze 1: Zoek ergens een huis en verhuis
Bij keuze 2: Boek een ticket naar een land waar je redelijk makkelijk een werkvisum voor kan aanvragen en koop een ticket.
quote:Nee, niet een jaartje.... Voor altijd!
Op donderdag 11 september 2003 11:38 schreef BobRooney het volgende:
Zou het best willen, maar voor een jaartje dan ofzo...naar Nieuw Zeeland...
quote:ik ga mee
Op vrijdag 12 september 2003 11:20 schreef dommetjedomoor het volgende:[..]
Nee, niet een jaartje.... Voor altijd!
Heel erg herkenbaar.
Op het moment dat ik dingen spannend vind (en dat kunnen zelfs achteraf gezien leuke dingen zijn) dan krijg ik heel veel zin om me te verstoppen, weg te gaan en niet meer terug te komen...
Of het me dan te heet onder de voeten wordt of dat ik gewoon ff niet weet hoe ik t doen moet dat weet ik niet.
Maar ik heb t vaak. Begin het nu wel te herkennen.
Net als van de week dat ik bel voor een stageplek en dat ik daarna helemaal in de stress vlieg. Want hoe moet het nou en kan ik het wel en bla bla bla.
oa door dit vluchtgedrag ben ik vorig jaar gestopt met de opleiding waar ik net mee begonnen was... Ben nu aan iets nieuws begonnen, met het voornemen om het af te maken. Maar ik vind het nu al moeilijk. Niet omdat het moeilijk is wat ik moet doen ofzo. Maar het niet precies weten wat me te wachten staat en het vastzitten aan iets dat maakt het blijkbaar nogal spannend voor me ofzo...
En dan wil ik dus weg.
Begin van de week wilde ik echt weg, maar ik zit hier nog en hoop dat ik dat nog een tijdje kan volhouden 
quote:Maar dit gevoel gaat waarschijnlijk niet over als je weg zou gaan....
Op vrijdag 12 september 2003 12:47 schreef Nijna het volgende:
Vluchtgedrag....?
Heel erg herkenbaar.
Op het moment dat ik dingen spannend vind (en dat kunnen zelfs achteraf gezien leuke dingen zijn) dan krijg ik heel veel zin om me te verstoppen, weg te gaan en niet meer terug te komen...
Of het me dan te heet onder de voeten wordt of dat ik gewoon ff niet weet hoe ik t doen moet dat weet ik niet.
Maar ik heb t vaak. Begin het nu wel te herkennen.
Net als van de week dat ik bel voor een stageplek en dat ik daarna helemaal in de stress vlieg. Want hoe moet het nou en kan ik het wel en bla bla bla.oa door dit vluchtgedrag ben ik vorig jaar gestopt met de opleiding waar ik net mee begonnen was... Ben nu aan iets nieuws begonnen, met het voornemen om het af te maken. Maar ik vind het nu al moeilijk. Niet omdat het moeilijk is wat ik moet doen ofzo. Maar het niet precies weten wat me te wachten staat en het vastzitten aan iets dat maakt het blijkbaar nogal spannend voor me ofzo...
En dan wil ik dus weg.Begin van de week wilde ik echt weg, maar ik zit hier nog en hoop dat ik dat nog een tijdje kan volhouden
(naar een ander land ofzo bedoel ik)
Maar gewoon uitgekeken zijn op mijn leventje hier...
Altijd dezelfde mensen, met (vaak ) dezelfde problemen,
het zelfde werk, dezelfde kroegen en disco`s.....
enz.. enz... enz...
quote:Ik denk dat je daar gelijk in hebt jah... Het is iets wat bij me hoort (en ik hoop dat ik daar nog in ga veranderen) en wat ik dus hoogstwaarschijnlijk met me mee neem, waar ik ook heen zou gaan.
Op vrijdag 12 september 2003 13:58 schreef dommetjedomoor het volgende:
Maar dit gevoel gaat waarschijnlijk niet over als je weg zou gaan....
(naar een ander land ofzo bedoel ik)
quote:Kijk wat je graag zou willen, wat er kan....
Op vrijdag 12 september 2003 14:00 schreef dommetjedomoor het volgende:
Het gaat niet zo zeer om het weg vluchten ( of uhm eigenlijk misschien toch wel een beetje...)
Maar gewoon uitgekeken zijn op mijn leventje hier...
Altijd dezelfde mensen, met (vaak ) dezelfde problemen,
het zelfde werk, dezelfde kroegen en disco`s.....
enz.. enz... enz...
Ik zou denk ik niet overhaast vertrekken met onbekende bestemming... Tenminste lijkt me nogal rigoureus.
Misschien dat je in een andere omgeving je draai weer kan vinden.
quote:Het lijkt misschien makkelijk om al je problemen op deze manier te ontvuchten maar je maakt het er alleen maar moeilijker mee.
Op donderdag 11 september 2003 11:20 schreef dommetjedomoor het volgende:
-verhaal-
Mijn geschiedenis leraar zei altijd: Het heden rust op het verleden. Je kunt nu eenmaal niet op een schone lei beginnen omdat je niet opnieuw geboren kunt worden. Problemen zijn er om opgelost te worden, en als je nu eenmaal niet goed met familie of zo kan opschieten, kan je er nog altijd voor kiezen om wat afstand te nemen. Maar je verleden ontvluchten kan je nooit!
quote:Ik heb dat gedaan, min of meer - naar Amerika verkast
Op donderdag 11 september 2003 11:20 schreef dommetjedomoor het volgende:
Ik denk dat iedereen dit gevoel wel eens gehad heeft; Alles zit tegen, je voelt je klote, je relatie loopt niet, op je werk/studie gaat alles fout enz..enz...Het liefst zou je "gewoon" willen verdwijnen, alles achter je laten en ergens overnieuw beginnen. Ergens waar niemand je kent....
Ik denk dat velen wel eens met deze gedachte hebben gespeeld...
Maar wie zou het ècht aandurven??Alle problemen achterlaten... Alle familie en vrienden ...
Niemand iets vertellen en gewoon weg gaan!En hoe zou je dat aanpakken dan?
Hoe dat gegaan is, tja, heel eenvoudig eigenlijk, 2 maanden keihard werken, ook al was het kut, sparen. Ticket kopen. Alles opzeggen, spullen inpakken, en hop, wegwezen.
1 jaar daar een beetje onder de tafel zitten beunhazen, daarna toch weer terug naar Nederland, daar weer 6 maanden gezeten en toen weer terug naar de USA. UIteindelijk na 3 jaar had ik wel zoiets van "okee, ik kan er weer tegen" en nu zit ik weer hier
quote:Wanneer speelde dit allemaal???
Op zaterdag 13 september 2003 02:19 schreef Xitami het volgende:[..]
Ik heb dat gedaan, min of meer - naar Amerika verkast
Hoe dat gegaan is, tja, heel eenvoudig eigenlijk, 2 maanden keihard werken, ook al was het kut, sparen. Ticket kopen. Alles opzeggen, spullen inpakken, en hop, wegwezen.
1 jaar daar een beetje onder de tafel zitten beunhazen, daarna toch weer terug naar Nederland, daar weer 6 maanden gezeten en toen weer terug naar de USA. UIteindelijk na 3 jaar had ik wel zoiets van "okee, ik kan er weer tegen" en nu zit ik weer hier
Ik denk dat het nu niet zo makkelijk meer gaat....
Stel, je wil wel dat je familie en vrienden het weten, maar je wilt niet dat ze gaan zeuren oid en je wil ook niet dat ze weten waar je zit (misschien als je er langer zit,... maar je hebt het over verdwijnen en dat betekent dat dus onbekend is waar je je bevindt)
- schrijf een brief waarin je uitlegd waarom je weggaat en ook waarom je wil dat niemand weet waarheen en alles wat je verder kwijt wil aan diegenen voordat je weggaat. Doe deze brief de dag dat je weggaat op de post (dus nog in een Nederlandse postbus).
Je werk: spaar al je vakantiedagen op. Probeer zo min mogelijk geld uit te geven... verkoop langzamerhand je waardevolle spullen die je niet mee kan nemen op reis*. Neem ontslag vlak voordat je weggaat, en neem dan die laatste maand (dat je eigenlijk nog zou moeten werken) je vakantiedagen op.
Heb je een koophuis? Dan denk ik dat het wel moeilijker is om zomaar te verdwijnen. Een huurhuis zeg je dan gewoon een maand van tevoren op (of anderere opzegtermijn). Of... als het anders door zou lekken: schrijf een brief waarion je de huur opzegt en stuur deze aangetekend op naar je huurbaas met de sleutels. Die laatste maand betaal je dan gewoon vooraf via je bank in Nederland.
Vergeet niet al je verzekeringen ed die je in Nederland hebt op te zeggen.... regel je nieuwe verzekeringen als je in het buitenland bent.
ready to GO
__________________________________________________________
* je spullen verkopen kan je trouwens ook in 1x doen. De jongen die in ons huis gewoond heeft voordat wij er kwamen wonen is ook gevlucht (had te veel schulden hier in Nederland), hij heeft een advertentie gezet waarin hij aankondigde dat er leegverkoop in zijn huis plaats zou vinden en heeft 1 dag heel veel mensen over de vloer gehad die vanalles hebben gekocht. De volgende dag is hij vertrokken. Hij is ergens in Engeland, maar niemand weet waar (er zijn velen naar hem op zoek vanwege zijn schulden). Hij is dus ook verdwenen!
[Dit bericht is gewijzigd door Courtney op 13-09-2003 11:26]
quote:Mmmmmm dit is idd wel een goed idee!
Op zaterdag 13 september 2003 11:19 schreef Courtney het volgende:
Oke,... de vraag is hoe ik dat aan zou pakken (ikzelf heb die gevoelens niet, maar heb wel een idee hoe je dit kan doen)Stel, je wil wel dat je familie en vrienden het weten, maar je wilt niet dat ze gaan zeuren oid en je wil ook niet dat ze weten waar je zit (misschien als je er langer zit,... maar je hebt het over verdwijnen en dat betekent dat dus onbekend is waar je je bevindt)
- schrijf een brief waarin je uitlegd waarom je weggaat en ook waarom je wil dat niemand weet waarheen en alles wat je verder kwijt wil aan diegenen voordat je weggaat. Doe deze brief de dag dat je weggaat op de post (dus nog in een Nederlandse postbus).Je werk: spaar al je vakantiedagen op. Probeer zo min mogelijk geld uit te geven... verkoop langzamerhand je waardevolle spullen die je niet mee kan nemen op reis*. Neem ontslag vlak voordat je weggaat, en neem dan die laatste maand (dat je eigenlijk nog zou moeten werken) je vakantiedagen op.
Heb je een koophuis? Dan denk ik dat het wel moeilijker is om zomaar te verdwijnen. Een huurhuis zeg je dan gewoon een maand van tevoren op (of anderere opzegtermijn). Of... als het anders door zou lekken: schrijf een brief waarion je de huur opzegt en stuur deze aangetekend op naar je huurbaas met de sleutels. Die laatste maand betaal je dan gewoon vooraf via je bank in Nederland.
Vergeet niet al je verzekeringen ed die je in Nederland hebt op te zeggen.... regel je nieuwe verzekeringen als je in het buitenland bent.
ready to GO
__________________________________________________________
* je spullen verkopen kan je trouwens ook in 1x doen. De jongen die in ons huis gewoond heeft voordat wij er kwamen wonen is ook gevlucht (had te veel schulden hier in Nederland), hij heeft een advertentie gezet waarin hij aankondigde dat er leegverkoop in zijn huis plaats zou vinden en heeft 1 dag heel veel mensen over de vloer gehad die vanalles hebben gekocht. De volgende dag is hij vertrokken. Hij is ergens in Engeland, maar niemand weet waar (er zijn velen naar hem op zoek vanwege zijn schulden). Hij is dus ook verdwenen!
En ik wil wel dat "mijn dierbaren" weten dat het goed gaat enzo, maar niet dat ze weten Wààr ik zit, dus die brief hier posten..... 