Damien Rice!

Op maandag 31 mei 2004 21:03 schreef Tranceptor het volgende:
Damn dit is echt muziek die groeit, ik hoop dat er dit jaar een volgende cd van hem uitkomt, ik kan niet wachten! Die cd zit in mijn collectie naast mensen als fiona apple, elliott smith en tori amos en ik denk dat ie de concurrentie prima aankan. Veruit de diepste, mooiste cd van 2003 wat mij betreft! Schop!

Momenteel favoriet- Woman like a man...

Op maandag 31 mei 2004 22:35 schreef bigshadow het volgende:

[..]

Ook bij mij stond het album ruimschoots op 1, en nu nog steeds kan ik er enorm van genieten

Op woensdag 2 juni 2004 10:17 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Iemand enig idee of er iets nieuws op stapel is...?

Ik heb een live-set van april en daar zijn verschillende nieuwe nummers te horen, hij is trouwens live ook zeer goed!

Op woensdag 23 juni 2004 12:19 schreef Timo20 het volgende:
Heb vorige week pas het nummer "Cannonball" ontdekt (met dank aan VH1radio.com) en DAMN wat is dat n mooie nummer

Op zaterdag 15 januari 2005 23:14 schreef justchristian het volgende:
Damien Rice na de film CLoser stap dichterbij herkenning

Op maandag 17 januari 2005 00:20 schreef justchristian het volgende:
BBC Four Session 'Damien Rice' Erg de moeite van het kijken waard.
met als achtergrond een ruine achtige LSO St Luke's Church.

Op vrijdag 11 maart 2005 17:55 schreef LuQas het volgende:
Ik krijg nog elke keer kippenvel van het einde van I remember, zo vreselijk mooi emotioneel gezongen! Verder vind ik Lisa Hannigan helemaal niet zo bijzonder, had haar liever niet gehoord op de cd...

Op vrijdag 11 maart 2005 18:01 schreef bigshadow het volgende:

[..]

Je zou haar live moeten horen

Op vrijdag 11 maart 2005 18:46 schreef MrX1982 het volgende:
Ik hoorde in de film Closer twee prachtige nummers. Die bleken van Damien Rice te zijn.

Ik vind persoonlijk Canonball, Blower's daughter en I remember heeeel mooi. Wat een gevoel legt hij in zijn nummers

Op zondag 13 maart 2005 12:22 schreef Timo20 het volgende:

[..]

ik was vandeweek opzoek naar dat nummer uit de film die je hoort in de trailer. welke van de 2 is dat? dat t Cannonball niet is, dat weet ik

Prachtig nummer overigens

Op donderdag 20 oktober 2005 17:35 schreef koenimex het volgende:
Een bump ende tvp. Nog weinig nieuws van DR, behalve Unplayed Piano natuurlijk

Op donderdag 20 oktober 2005 18:23 schreef LuQas het volgende:

[..]

Sorry, gaat er iets hier aan mij voorbij? Unplayed Piano?

Op donderdag 20 oktober 2005 18:27 schreef Tranceptor het volgende:

[..]

Unplayed Piano ja.

Op donderdag 20 oktober 2005 18:51 schreef LuQas het volgende:

[..]

En wat is dat dan precies? Een nieuw nummer? Een nieuw iets anders?

Op donderdag 20 oktober 2005 18:57 schreef Tranceptor het volgende:
Lonely soldier is ook een prachtig nummer dat je waarschijnlijk niet kent

Op maandag 27 maart 2006 15:23 schreef mrkanarie het volgende:
vind Damien live trouwens bagger.

Op maandag 27 maart 2006 16:19 schreef bigshadow het volgende:

[..]

Hij is live juist zeer goed mijn inziens, heb hem twee keer gezien en beide keren zeer genoten.

Op donderdag 18 mei 2006 22:43 schreef J0hos het volgende:
Erg fan van hem, als je dat al kan zeggen na 1 cd en wat losse nummers. Ben eigenlijk erg onder de indruk van al z'n nummers maar denk dat ik Cold Water toch het mooist vind.

Op donderdag 18 mei 2006 23:31 schreef mrkanarie het volgende:

[..]

Cold Water, The Blowers Daughter en The Professor

Op vrijdag 19 mei 2006 09:19 schreef J0hos het volgende:

[..]

Pak daar Cannonball en The lonely soldier nog bij en je hebt naar mijn mening echt de beste 5 nummers van Damien Rice

Op donderdag 21 september 2006 23:22 schreef koenimex het volgende:
Kickje met goed nieuws!

http://www.14thfloorrecords.com/newsitem.aspx?newsid=40

Yeah!

The album will be released on November 6th. The tracklisting is:

1. 9 Crimes
2. The Animals Were Gone
3. Elephant
4. Rootless Tree
5. Dogs
6. Coconut Skins
7. Me, My Yoke And I
8. Grey Room
9. Accidental Babies
10. Sleep Don't Weep

Op vrijdag 22 september 2006 09:57 schreef morgane het volgende:
oeh shiney!!

danku!

Ben benieuwd of het wat is, ik heb het gevoel dat O niet te evenaren is. Dát is pas een prachtplaat

verslavend ook

And so it is. A second Damien Rice album.

The most eagerly anticipated album of the year opens with hushed, delicate vocals from Lisa Hannigan set against a soft piano background. By the time that Damien joins in, the gentle rhythm of “9 Crimes” has been established. The lyrics are self-loathing, “Leave me out with the waste / This is not what I do / It’s the wrong kind of place / To be cheating on you”. Soon their voices are overlapping, lulling the listener into a gentle hypnosis. This is almost anaesthesia for the heartache to come, not just in this song but also at various points throughout the album. It’s worth emphasising here that this album, like “O”, was self-produced. Damien doesn’t hide anything on this record. Waves of passion and pain are clearly audible in his vocals. “9 Crimes” builds to a crescendo of hurt, and then quietly returns to the sorrowful repose of the piano.

“The Animals Were Gone” is one of the finest songs that Damien has ever written. Reminiscent at times of Jacquel Brel, in both tone and romantic lyricism, Damien sings to his love, “Waking up without you is like drinking from an empty cup”. Lisa’s backing vocals add a lovely charm to a bewitching chorus that surely has great potential for commercial success as a single. However, it’s the strings that elevate this love song to somewhere else. The ethereal finale of strings segueing into dazzling distorted chant-like vocals is one of the highpoints of the record.

The third track, “Elephant”, is Damien Rice at his most raw. Formerly know as “The Blower’s Daughter Part 2”, this track features delicate, pained vocals over gentle strumming. At the most poignant and acute moments, Vyvienne Long’s cello arrives to ease the heartache. Anger is present in Damien’s voice, and in lyrics such as “I take it I’m your crutch”. Another soaring climax returns to the quiet strumming. The final words are almost whispered. “This has got to die / This has got to stop.” You can hear every intake of breath. The songs ends with a last strike of pain, as in “The Blower’s Daughter”, but even more pronounced.

And then the pain turns to rage on “Rootless Tree”. A pleasant opening of acoustic guitar accompanying Damien’s singing is contrasted with an arresting, violent chorus, featuring lines such as “Fuck you, fuck you, fuck you and all we’ve been through”. Again, Lisa’s vocals and Vyvienne’s cello add texture, particularly with the refrain of “let me out, let me out…” This is a giant song that really grabs your attention. It doesn’t sound like anything from “O”. The entire band shines, pulling together to keep the Rootless Tree from falling over.

The next track, “Dogs”, shows a lighter side of Damien’s music. All the more so as it follows two much heavier tracks. It is an almost dream-like observation of a sunny morning spent with the subject of the song, “the girl that does yoga”. “She lives with an orange tree / The girl that does yoga / She picks the dead ones from the ground / When we come over.” It’s a gorgeous foot-tapping song, but of course it wouldn’t be a Damien Rice without a hint of sadness towards the end. Lisa’s backing vocals are quiet, as in most of the songs on “9”, but they always add warmth and colour and a sense of reverie.

“Coconut Skins” is a simple song, but a standout track on the album. Rousing acoustic guitars and defiant vocals from Damien make this song seem like a 60s protest song. It is made especially compelling by its steady, driving rhythm, almost like a steam locomotive approaching. It sounds like a celebration of free spirit, both lyrically and musically, in the face of human complications and the fact that “Time is contagious / Everybody’s getting old”. Lisa, sounding like Joan Baez, gels perfectly with Damien in a lively chorus of “la la la la la laaaa…”

While the previous song may sound like a 60s folk song, “Me, My Yoke And I” is Damien’s loudest rock song. A live favourite for years now, it is full of heavy guitars, bass, drums and distorted vocals. It builds slowly and steadily into an angry and raucous wave of energy, and then the song quietens down, and the album quietens down for the final three tracks.

The first of these, “Grey Room”, is the closest thing on “9” to “O”. It is a sad and reflective song, with Damien asking, “Have I still got you to keep me warm?” Vyvienne’s cello comes again to lighten the dark bits. And then the mood lifts a little bit, and Damien’s vocals soar as he sings, “Nothing is lost, it’s just frozen in frost”. The grey room seems to lighten as Damien and Lisa repeat “Warmer than warm” at the end.

On “The Animals Were Gone”, Damien sang of having “babies and accidental songs”. The penultimate track on the album is “Accidental Babies”, an intimate Leonard Cohen style song in which Damien sings “Well you held me like a lover / Sweaty hands / And my foot in the appropriate place”. This intimacy is emphasised by the fact that Damien is simply accompanied by piano for the duration of the song. The heartache in this song is given its clearest expression in the final words, barely spoken, “What about me?”

The album’s final song is “Sleep Don’t Weep”, a lullaby that helps to heal the wounds on display in earlier tracks. Damien sings, “Do what you must do to fill that hole / Wear another shoe to comfort the soul”. Everything on this song is as quiet as you can imagine, vocals from Damien and Lisa, piano, guitar, strings, and percussion. The album ends, as it began, with Lisa singing. However, the healing continues after this track, with no less than sixteen minutes of soothing sounds from a Tibetan singing bowl, a mysterious instrument with alleged healing powers that doesn’t seem out of place after the emotional anguish that was revealed throughout “9”.

“9” is an amazing album that surpasses expectations and reminds us of why “O” became such a worldwide success. Damien performs with all the intensity and honesty that we have come to expect, but he paints his songs with more colours than on “O”, and smudges them just a little bit with tears. “9” has even more potential than “O” for commercial success, if it’s so desired, but it is a very personal album that will touch the heart of every listener.

21 October 2006

Op woensdag 25 oktober 2006 16:13 schreef XxxPimxxX het volgende:
Ik luister 9 nu voor de 5e keer en hij wordt steeds beter. Later mijn definitieve oordeel

Op woensdag 25 oktober 2006 14:45 schreef koenimex het volgende:
Beetje geknutseld met de AOL-stream, en zie daar: http://Weg

Op woensdag 25 oktober 2006 14:45 schreef koenimex het volgende:
Beetje geknutseld met de AOL-stream, en zie daar: http://weg

Op zaterdag 28 oktober 2006 14:40 schreef Dubnobasswithmyheadman het volgende:
Wow, dit album kan nog tippen aan 'O' ook!

Wat doen we liever niet op FOK! wat wettelijk (wellicht) wel mag?
- Het plaatsen van (linkjes naar) mp3's, films, warez , modchips, gruwelijk materiaal, porno, persoonlijke gegevens en dergelijke
- Spammen, enquetes houden zonder expliciete toestemming en linken naar geldverdienzaken met je refererid erin.

Op zondag 29 oktober 2006 21:38 schreef clumsy_clown het volgende:
Ik ben verliefd op 9 Crimes. Was ik al, maar het is nog erger geworden

. En Elephant, dat stukje op het einde

. En Accidental Babies is ook al zo heerlijk. En Grey Room. En en. Rootless Tree. Argh

Op woensdag 25 oktober 2006 14:45 schreef koenimex het volgende:
Beetje geknutseld met de AOL-stream, en zie daar: http://weg

Op maandag 13 november 2006 23:10 schreef mouzzer het volgende:
In maart komt hij naar Nederland, 20/3 in 013. Hoop dat er ook een Paradiso show bijkomt!

Op maandag 13 november 2006 23:22 schreef mrkanarie het volgende:

[..]

bron? daar MOET ik heen.

Op maandag 13 november 2006 23:24 schreef Die4iT het volgende:

[..]

ik dus ook , ziet wel vaag uit he:P dan ben ik op fok te vinden over jay z en ga naar concert 2 mnd later praat ik over damien rice

Op maandag 13 november 2006 23:22 schreef mrkanarie het volgende:

[..]

bron? daar MOET ik heen.

Op dinsdag 14 november 2006 11:07 schreef Yozzz het volgende:
* Yozzz hoopt op Tivoli

Op dinsdag 14 november 2006 11:07 schreef Q. het volgende:

[..]

Idem. Lekker dicht bij.

March 2007
5 March - Lille, France
6 March - Lyon, France
7 March - Bordeaux, France
8 March - Nantes, France
10 March - Strasbourg, France
11 March - Cologne, Germany
12 March - Hamburg, Germany
14 March - Vienna, Austria
15 March - Berlin, Germany
16 March - Munich, Germany
18 March - Milan, Italy
19 March - Paris, France
20 March - Tilburg, Netherlands
22 March - Copenhagen, Denmark
23 March - Oslo, Norway
24 March - Stockholm, Sweden
26 March - Brussels, Belgium
27 March - Apollo Hammersmith, London, England - On sale from Friday 17 Nov at 9AM
29 March - Civic Hall, Wolverhampton, England - On sale from Friday 17 Nov at 9AM
30 March - Apollo, Manchester, England - On sale from Friday 17 Nov at 9AM
31 March - Ulster Hall, Edinburgh, Scotland - On sale from Friday 17 Nov at 9AM
(PRESALE for the UK shows - 16 Nov at 9AM) Venues to be confirmed.

Op dinsdag 14 november 2006 22:49 schreef mrkanarie het volgende:
hoeveel man past er in de 013 dan ongeveer?

Op woensdag 15 november 2006 08:28 schreef koenimex het volgende:

[..]

Volgens de site van 013 past er in The Choice-zaal 2200 man. Vorige keer met David Gray was dat meer dan genoeg, maar ik weet niet in hoeverre dat vergelijkbaar is. Het was toen wel uitverkocht, maar niet binnen 10 minuten ofzo.

Weet iemand btw iets van het aantal kaarten wat je tegelijk mag kopen bij vvk? Soms is dat maar 4 of 6, of is dat alleen bij grote concerten als U2, Madonna enz?

Op donderdag 16 november 2006 15:28 schreef Die4iT het volgende:
KOUDE RILLINGEN hijs er weer 3fm , 9 crimes , dag weer goed saaie stage ook

Op vrijdag 17 november 2006 16:29 schreef Roel_Jewel het volgende:
Hoor ik nou goed dat 9 Crimes de 3FM megahit van volgende week is

Op zaterdag 18 november 2006 19:02 schreef Q. het volgende:

[..]

Hmmz, dan kan het lastiger worden om kaarten voor 013 te bemachtigen...

Op zaterdag 18 november 2006 19:34 schreef Q. het volgende:
Moet ik ook maar vroeg naar het postkantoor, ik vertrouw ticketservice online niet zo.

Op zaterdag 18 november 2006 23:45 schreef _Floddertje_ het volgende:

[..]

Ik koop heel vaak concertkaartjes via Ticketservice, ik heb er nooit problemen mee gehad. Ook bij concerten die snel uitverkocht raakten was het via Ticketservice vaak juist helemaal niet zo moeilijk om toch kaarten te krijgen. Gewoon volhouden.

Op zondag 19 november 2006 11:59 schreef Dubnobasswithmyheadman het volgende:

[..]

Check deze live versie van I Remember, dat einde

Op donderdag 16 november 2006 10:01 schreef tha_dark het volgende:
Komt goed uit, 2 december valt op een zaterdag dus dan hoef ik geen vrij te vragen ofzo om vroeg kaarten te gaan halen.

¤28,5- valt ook wel mee, tegenwoordig is alles boven de 20,- dus ik begin alvast met sparen

Op zondag 19 november 2006 19:34 schreef koenimex het volgende:

[..]

Die heb ik op DVD

_{Sorry, een kijk-mij-eens-met-mijn-dvd-collectie-post is wel fout}

Op dinsdag 21 november 2006 11:40 schreef Yozzz het volgende:
NU op 3FM... Pff, wat een fijn nummer is het toch.

Damien Rice
9

Rating: 1.9

Hey, guys, you know what?

Damien Rice is pretty much the vanguard of the avant-garde: a Bladerunner-snazzy digital billboard beckoning toward a brave, new, post-emotional future. Sure, the canny Irish artiste may have fooled a lot of people into thinking his ostensible watered-down coffeehouse troubadour shtick was boring enough to win a Mercury Prize, but a few of us know better. Maybe you're saying I'm full of shit: maybe you can't actually hear the new sound of the 21st century because you're still so busy half-listening to the first 30 seconds of the latest "leaked" indie album, breathlessly registering your online approval in comment boxes between ritual visits to goatse.cx.

Look, you've heard of the non-denial denial, right? "I have no recollection of that." OK, good, 'cause more recently, the non-apology apology has been sweeping the globe: "I will apologize to Michael J. Fox, if I am wrong." Don't bogart that Vicodin, Mr. Limbaugh. And now Rice, a confessional singer/songwriter, alone in the whole world except for fellow avant-gardist and would-be author O.J. Simpson, has pioneered the next communications vogue: The non-confession confession. Simpson's book, If I Did It, has been scuttled by Rupert Murdoch's News Corp. just days before its expected street date; Rice's sophomore album, 9, is already out and changes everything.

The confessional singer/songwriter's main charge has always been, O tautology of tautologies, to confess. His tales of woe may be tragically real (Elliott Smith) or borne out of a self-mythologized folkie past (early Bob Dylan), but the broken-heart-on-bloodied-sleeve breed of performer exists to make you feel his pain, babe. Still, no professional fink has ever been so explicit as to begin a record with a song called "9 Crimes"-- nor ever kept so fuzzy about what those crimes actually are. Yes, on 9, Rice makes a lot of mellow noise about being a liar, a cheat, and an all-around gloomy Gus, but his disclosures are usually too trite, his offenses too vague, ever to really ring true, and the songs' assembly-line construction subverts any emotional impact. It's as if Rice has conjured up every cliché from the genre's past, only to immolate them all in a tepid MOR bonfire. Far fucking out.

A somber duet with band member Lisa Hannigan, "9 Crimes" doesn't just conveniently explain the album's title. It also introduces Rice's bland template: First, intone a few faded metaphors so unrelentingly bleak they must be sincere; rotate through a few ghostly arpeggios, either on piano or acoustic guitar (every few songs, actually strum!); build from faltering Jeff Buckley whispers to cathartic Jeff Buckley caterwauls; let the strings swell, and...Congratulations, you're on satellite radio. Rice murmurs, "It's a small crime, and I got no excuse," then adds something about a loaded gun. First time I heard this was in a movie theater before Borat. Trivia: Russell Crowe's pre-stardom nom de rock was, oh man, Russ Le Roq!

No bears in ice cream vans here. Rice mostly keeps this Lexus LS 400 in cruise control. Oh, occasionally he'll wax meta-- from "You asked me to write you a pleasant song" to "What's the point of this song?" in just two tracks-- and sometimes he gets deep: "Nothing is lost/ It is just frozen in frost." Mostly, though, he's unremittingly melancholy, making sure never to use the word "end" when "die" will do. "9 Crimes" has already been tapped for Grey's Anatomy, but the closest Rice comes to a future sleeper hit is the laid-back "Dogs", with an agrammatical, non-rhyming chorus about "the girl that does yoga/ when we come over" and an overall sense of Dave Matthewsy lasciviousness. Whenever Rice risks truly touching us emotionally-- say, when he's asking a former lover, "Do you brush your teeth before you kiss?" on "Accidental Babies"-- he undercuts himself with go-nowhere melodies and formulaic arrangements.

There are a few times throughout 9 when Rice boldly ignores the fact that his chain-ready inoffensiveness is a major reason for his appeal (this is called an Elizabeth Berkley). "I am lately horny," Rice bellows on the meandering "Elephant" after hissing like Thom Yorke at the end of an old "Creep" acoustic version. And that's only the start. With usual soft/loud dynamic, "Rootless Tree" drifts from middle-aged guitar harmonics (a dozing Keller Williams?) to adolescent alterna-angst: "Fuck you, fuck you, fuck you," goes the lazy chorus, a funhouse-mirror obliteration of all that was affecting in Ani DiFranco's confessional singer/songwriter standard, "Untouchable Face". Rice assaults his coffeehouse milieu aurally, as well as lyrically: With its "my god!" squeals and sadistic, quasi-arty distortion, "Me, My Yoke, and I" is a break from the Rice mold-- and helped me finally identify with The Passion of the Christ. Forgive him, dudes, for he know not what he do.

Now, OK, you're saying, but didn't Rice actually do all this before on O, the award-winning 2002 debut that went platinum in Ireland and has soundtracked stateside TV dramas ever since? Not quite. Sure, O was a study in earnestness-by-numbers so unimaginative it could've been self-parody, but it did offer a few resolutely tuneful moments: ubiquitous first single "The Blower's Daughter", bedroom cello ember "Volcano", or the keening but catchy "Cannonball" and its adult-alternative remix. Like the Juice's If I Did It, Rice's 9 renders past transgressions merely hypothetical. This album promises nine crimes, but at 10 tracks, it's actually a bargain. Hints, allegations, and things left unsaid.

-Marc Hogan, November 22, 2006

Op woensdag 22 november 2006 15:57 schreef Imaginary_Friend het volgende:
hahaha, ik had niet anders verwacht. Pitchfork, elitists bastards, schudden weer een amusante recensie uit de mouw. dat er niemand meer is die er echt waarde aan hecht, doet er niet toe. karikatuur van zichzelf geworden, intussen.

overigens ben ik nog niet helemaal overtuigd van "9", maar dat terzijde.

Op zondag 26 november 2006 18:44 schreef Die4iT het volgende:
op damienrice.com staat link naar online audio player kun je zijn hele album luisteren , hijs te downe op isohunt.com

Op zondag 19 november 2006 01:02 schreef Q. het volgende:

[..]

Nou, dan probeer ik dat toch gewoon, buurvrouw.

Op zondag 26 november 2006 21:25 schreef JDude het volgende:
Whehehe, hoeveel Fok!kers gaan er wel niet naar 013?