ik hoop dat jullie mij hiermee kunnen helpen want ik heb een groot probleem.
ik ben aan het scheiden van mijn exvrouw en zij staat op het punt van instorten. ik woon tijdelijk in Amerika. We hebben een (pleeg)dochter van 7 die net uit haar put was gekomen. nu is het zo dat mijn dochter niks meer wil eten en niks leuks meer wil doen. ik dacht eerst dat het kwam door de scheiding. maar laatst zei ze ook tegen mijn exvrouw dat ze zichzelf zo dik en lelijk vond en vroeg of dat de reden was dat ik weg was gegaan. mijn dochter is juist een heel slank en mooi meisje, absoluut niet te dik maar juist heel tenger en breekbaar. mijn huidige vriendin ligt nu in het ziekenhuis waar ik dus heel veel ben waardoor mijn dochter niet bij mij kan komen logeren. mijn exvrouw is ook depri waardoor ze niet weet wat ze met onze dochter aan moet. ik ben bang dat dit helemaal verkeert afloopt en eindigt met anorexia. weten jullie hoe ik dit kan voorkomen?
ik bel trouwens wel met mijn dochter en praat dus wel met haar.
je vriendin ligt wel in het ziekenhuis maar toch, misschien kan je het beter combineren ofzo?
[Dit bericht is gewijzigd door celestial op 07-08-2003 18:29]
En ja op 7-jarige leeftijd anorexia, wel apart, maar ze moet wel haar voedingsmiddelen binnenkrijgen natuurlijk. Waar bevindt je dochter zich nu eigenlijk dan?
Wat een rot situatie!! Veel sterkte ermee!!
Fout gelezen.. je dochter bevindt zich bij je exvrouw dan neem ik aan?
Whoops.. ik vind het een beetje warrig allemaal..
quote:Oke, wat doet je ex voor je dochtertje, is ze bezig om stappen te ondernemen etc.
Op donderdag 7 augustus 2003 20:00 schreef GabeMc het volgende:
ja mijn dochter is bij mijn ex
Het zal te maken hebben met de situatie waarin ze zich bevindt. Haar -pleeg-ouders zijn uit elkaar, gaat slecht met jullie beide, dat voelt dat kind allemaal aan. Misschien kwam ze aandacht tekort? Waardoor ze nu weigert iets te eten.
De calorische waarde van de 'tussendoortjes' mag niet de maaltijd vervangen omdat het elke prikkel tot eten kan wegnemen. Tijdens de maaltijden doen ouders er goed aan hun kind een kleine portie uit 'de schijf van vijf' aan te bieden. Niet met dreiging van straf, maar om te proeven. De smaakontwikkeling van kinderen kan worden bevorderd als ouders al in de peuterleeftijd een variatie van smaken aanbieden. Ook jonge kinderen kunnen leren dat olijven, tomaten, paprika, kaas, enzovoort lekker zijn.
Als kinderen standvastig blijven in hun weerstand tegen eten, moet worden nagedacht over alternatief voedsel dat door het kind wel wordt geaccepteerd. Dit alternatief moet echter niet te aantrekkelijk zijn. Zoetigheid als hagelslag, jam, chocopasta en dergelijke moet worden vermeden. Kaas, vleesbeleg, fruithapjes, pindakaas zijn beter. Wij raden u aan het eetritueel gezellig te maken. Tafel dekken, tijd nemen, goed kauwen, aandacht nemen voor elkaar, enzovoort, bepalen hoe de aanwezigen zich gedragen. Het belangrijkste is dat eten niet wordt geassocieerd met strijd en opdringen. Aan- en opdringen is het domste wat u kunt doen ! Vertrouwt u er maar op dat uw kind op den duur vanzelf gaat eten.
Soms loopt het écht uit de hand. Eetproblemen bij kinderen kunnen op zeer jonge leeftijd beginnen maar zich ook uiten als het kind in de puberteit zit. Vooral meisjes beginnen soms op zeer jonge leeftijd aan de lijn te doen. Problemen als anorexia en boulimia zijn steeds meer ziekten van deze tijd geworden. Sommige kinderziekenhuizen hebben hulpverleners in dienst die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van kinderen met ernstige eetproblemen. Zogenaamde 'anti-aversie' therapieën moeten het vertrouwen in voedsel herstellen. Dit kan maanden tot jaren duren. Kinderen die werkelijk een pathologische weerstand tegen eten hebben ontwikkeld, of die tegenovergesteld juist de neiging hebben 'zich vol te vreten', zijn beter af met professionele coaching.
Tips bij het omgaan met eetproblemen:
*Creëer bij het eten een sfeer die geassocieërd wordt met gezelligheid.
*Bied het kind aan 'wat de pot schaft' en laat u niet in eerste instantie verleiden tot alternatieven.
*Probeer het eens uit om uw kind 'met honger naar bed te sturen'.
*Absoluut niet opdringen !
*Groeicurve van het kind in de gaten houden.
*Zorgen dat het kind voldoende drinkt, zo nodig aanvullen met vitaminen- en mineralenpillen.
*Geen machtsstrijd (beide partijen hun zin doordrijven), niet dreigen ("als jij..... dan....").
*Kleine vooruitgang belonen (maar niet overdrijven).
*Bij standvastig weigeren gezonde alternatieven bedenken op tijdsstip dat anderen eten.
*Bij chronische eetproblemen op tijd hulp vragen bij professionele instanties.
sommige dingen hebben mijn ex en ik al besproken, zoals geen tussendoortjes maar ook niet dreigen en het aan tafel gezitten gezellig houden wat niet echt lukt omdat mijn ex dus depri is. maar toch bedankt en ik zal mijn ex dit "doorvertellen"
Des te minder aandacht er wordt besteed aan het niet eten des te groter de kans dat het kind wanneer het honger krijgt wel weer gaat eten. Aandacht geven stimuleert het gedrag van niet eten.
Eetproblemen, op welke leeftijd dan ook, kunnen erg vervelend en zorgwekkend zijn. De meeste eetproblemen lossen zichzelf gelukkig op. In het algemeen is de beste manier om te reageren eerst nagaan of er een duidelijke reden is voor het niet eten. En als die er niet is, zo weinig mogelijk aandacht besteden aan de eetproblemen en op de achtergrond in de gaten houden of het kind toch het een en ander binnen krijgt en -heel belangrijk- in de gaten houden of het kind voldoende drinkt. En bijna altijd zal het kind binnen een paar dagen weer eten, simpelweg omdat het honger krijgt.
Wanneer een kind na een paar dagen nog steeds niet wil ten kan het goed zijn om toch advies in te winnen bij een arts of hulpverlener. Het tijdelijk ingrijpen bij beginnende eetproblemen kan ernstigere eetproblemen helpen voorkomen.
- Zorg goed voor jezelf. Als het met jou als ouder goed gaat, is dat ook
in het belang van het kind.
- Accepteer je eigen gevoelens en durf er voor uit te komen. Terecht
voel je je soms boos, verdrietig, machteloos of bang. Het is immers
jouw kind dat je er aan onder door ziet gaan.
- Veroordeel jezelf noch je partner. Volmaakte moeders of vaders
bestaan niet, ze kunnen ieder vanuit hun eigen rol anders over de
ziekte van hun kind denken. Respecteer elkaars aanpak en visie.
- Indien een hulpverlener bij jou of je kind ongemotiveerd een
schuldgevoel tracht op te wekken is hij incompetent. Het is raadzaam
in zo'n geval het contact te verbreken.
- Stel duidelijk je grenzen. De grenzen die voor andere gezinsleden
tellen, tellen ook voor je zoon of dochter. Er is behoefte aan
duidelijkheid en structuur, geef die aan je kind. Houd je eraan. Dat is
ook "goed zorgen voor jezelf".
- Geneer je niet om hulp en steun voor jezelf te zoeken.
Voor de omgang met je zieke kind:
- Veroordeel ook je kind niet. Zij hebben niet voor Anorexia of Boulimia
gekozen, het is hen overkomen en ze hebben er geen schuld aan.
- Maak geen verwijten, zoals bijvoorbeeld: "Weet je wel wat je mij
aandoet?" Ook zonder verwijten hebben kinderen met eetproblemen
het al moeilijk genoeg. Vaak verwijten ze zichzelf al dat ze hun ouders
dit "aandoen".
- Probeer in contact te blijven met je kind en blijf ervan houden. Het is
en blijft een uniek mens met vele goede eigenschappen.
- Dwing geen beloften af. Je kind zal - kan - zich er toch niet aan
houden en dat geeft weer schuldgevoelens. Laat je door je kind ook
geen beloftes afdwingen die je niet waar kunt maken. Het brengt je
alleen maar in de problemen.
- Het is heel belangrijk dat je kind vertrouwen in je blijft houden. Dit
vertrouwen is onder andere nodig om je kind zover te krijgen dat het
haar/zijn probleem erkent en deskundige hulp te aanvaarden. Het is
ook van belang dat jij vertrouwen in je kind blijft houden.
- Laat de verantwoording van het kind bij het kind zelf, hoe moeilijk dat
voor jou als ouder soms ook is. Een verantwoordelijkheid voor zover
die past bij leeftijd en persoonlijkheid.
- Laat je door hulpverleners niet weghouden bij je minderjarige kind. Ze
verdient onvoorwaardelijke steun.
[Dit bericht is gewijzigd door hardsilence op 07-08-2003 21:13]
Als ze zich dik voelt, bied fruit aan, want dat is gezond, en nog meer gezonde dingen. Als ze dat afwijst, wacht af wat ze doet.
Geef haar niet te sterk het gevoel dat je je heel ongerust over haar maakt, kan denk ik flink averechts werken. Indien mogelijk, maak gebruik van de tips.
Bepaalde informatie die ik hier heb gepost, kan voor verdere stadium nodig zijn, en dus nu overbodig zijn. Mijn excuses daarvoor.
Ik wens je echt onwijs veel sterkte met deze moeilijke situatie! 
Edit: Je kan ook even google-en voor wat nuttige informatie waar je misschien wat aan hebt. En ik raad je aan als je dochter dit vol blijft houden, dat je ex dan even langs gaat bij de dokter. Gewoon om haar verhaal toch kwijt te kunnen en advies te vragen van een deskundige.
[Dit bericht is gewijzigd door hardsilence op 07-08-2003 21:18]
quote:jezus man bedankt! dat maakt echt niet uit!
Op donderdag 7 augustus 2003 21:11 schreef hardsilence het volgende:
Bepaalde informatie die ik hier heb gepost, kan voor verdere stadium nodig zijn, en dus nu overbodig zijn. Mijn excuses daarvoor.Ik wens je echt onwijs veel sterkte met deze moeilijke situatie!
ik denk dat wij hier heel veel aan hebben, aan al die info!
echt bedankt!
quote:Graag gedaan!
Op donderdag 7 augustus 2003 21:16 schreef GabeMc het volgende:jezus man bedankt! dat maakt echt niet uit!
ik denk dat wij hier heel veel aan hebben, aan al die info!
echt bedankt!
En kijk nog even de Edit bij mijn laatste post.
Nogmaals succes en sterkte ermee!!
Ik heb niet alle reacties gelezen sorry!
Ik wil alleen zeggen dat anorexia dus wel kan, ook op die jonge leeftijd.
Ikzelf lag in het ziekenhuis toen ik 7 was, met helaas dezelfde kwaal.
Een meisje van 7 is niet in staat om te herkennen wat ze heeft, en dus zullen de ouders daar stappen voor moeten ondernemen.
Probeer in ieder geval met haar hierover te praten, of zorg dat ze met iemand anders praat. En als je het zelf niet vertrouwt, HULP ZOEKEN!
Hoe eerder je weet wat het is, hoe eerder je iets kunt doen en dus hoe eerder het over is.
Ik hoop dat je op tijd bent, voor ze erin doorschiet!
Succes!
Tamarah
Anorexia kan een vorm van aandacht te kort zijn en misschien als ze wat meer aandacht gaat, komt het wel weer goed..
in ieder geval veel sterkte gewenst!
nu hopen dat het allemaal goed afloopt.
heel erg bedankt iedereen
quote:Toppie!
Op vrijdag 8 augustus 2003 11:15 schreef GabeMc het volgende:
bedankt voor jullie reacties en sterktes. Ik en mijn ex hebben besloten dat mijn dochter hier heen komt samen met haar oom. Dan gat haar oom na het weekend weer terug en blijft zij bij mij. Mijn beste vriendin is hier ook en die kan dan mijn dochter aandacht geven als ik in het ziekenhuis zit. Mijn vriendin is het er mee eens dat ik minder in het ziekenhuis komt.nu hopen dat het allemaal goed afloopt.
heel erg bedankt iedereen
good luck!
Zorg dat je dochter niet teveel alleen is, geeft haar de aandacht die ze nodig heeft, maar overdrijf niet. Probeer leuke dingen te ondernemen, en praat over het niet eten, en stimuleer haar daarin.
Mooi dat je vriendin het goed opvat, en het goed vindt dat je wat minder in het ziekenhuis komt. Misschien kan je je dochtertje ook meenemen, als je denkt dat ze dat aankan. Maar dan moet je daar niet uren blijven zitten. Breng jou down gevoel niet over naar je kind, postief haar benaderen en haar een vertrouwd gevoel geven.
Ik hoop onwijs met je mee!!
quote:Ook namens mij heel veel sterkte Gabe, je hebt wel een heftig leven zeg.
Op vrijdag 8 augustus 2003 11:15 schreef GabeMc het volgende:
bedankt voor jullie reacties en sterktes. Ik en mijn ex hebben besloten dat mijn dochter hier heen komt samen met haar oom. Dan gat haar oom na het weekend weer terug en blijft zij bij mij. Mijn beste vriendin is hier ook en die kan dan mijn dochter aandacht geven als ik in het ziekenhuis zit. Mijn vriendin is het er mee eens dat ik minder in het ziekenhuis komt.nu hopen dat het allemaal goed afloopt.
heel erg bedankt iedereen
2 kinderen verloren, je beste vriend verloren, je vriendin op sterven, je exvrouw depressief, zwaar verslaafd geweest, 4 x een overdosis, en ook nog een vervelende paranormale ervaring. En dan niet te vergeten nog dat arme pleegdochtertje.
Heeft je pleegdochter die verslaving enzo ook allemaal meegemaakt of was dat voor haar tijd?
Ik wens je heel veel sterkte en hopelijk krijg je alles een beetje op orde.
quote:dat was mijn hele leven nog niet, maar het is heftig en niet leuk.
Op vrijdag 8 augustus 2003 15:16 schreef Ma-sage het volgende:[..]
Ook namens mij heel veel sterkte Gabe, je hebt wel een heftig leven zeg.
2 kinderen verloren, je beste vriend verloren, je vriendin op sterven, je exvrouw depressief, zwaar verslaafd geweest, 4 x een overdosis, en ook nog een vervelende paranormale ervaring. En dan niet te vergeten nog dat arme pleegdochtertje.Heeft je pleegdochter die verslaving enzo ook allemaal meegemaakt of was dat voor haar tijd?
Ik wens je heel veel sterkte en hopelijk krijg je alles een beetje op orde.
mijn dochter heeft de drugstijd niet meegemaakt. anders had ik haar natuurlijk ook niet gehad want jeugd en gezin doet geen kind naar een drugsverslaafd iemand.
maar bedankt voor de sterkte en ik kijk wel hoe het allemaal verder gaat!
Je bent wel im onwijs sterk dat je al die vreselijke dingen allemaal aan het doorstaan bent, en al hebt doorstaan, ook al zou je het liefst misschien willen stoppen met leven, dat je rekening houdt met de mensen die om je geven, en dat je daarom door blijft gaan met vechten, vergt toch wel degelijk veel moeite, petje af!
[Dit bericht is gewijzigd door hardsilence op 08-08-2003 22:20]
ook voor mijn dochter
[Dit bericht is gewijzigd door GabeMc op 08-08-2003 22:42]
Hoe gaat het momenteel?