19 augustus, om 5.15 gaat de wekker, proberen wakker te worden en de laatste spullen inpakken. Om 6.15 was de reis dan begonnen en 958 kilometer later kwamen we (ik en mijn ouders) om 18.00 aan bij de receptie van het huisje. We kregen de sleutel van ons huisje (rechts, het hoekhuis met de groene deur), nummer 42 op de Cottages de la Mer. Het park bleek geheel uit Fransen te bestaan, met uitzondering van 1 Belg, een kleine tegenvaller. Ook was het huisje niet geheel volgens het plaatje in de reisgids. De gemiddelde leeftijd van de jeugd lag rond de 12 jaar, dus het zou een rustige vakantie worden.
's Avonds direct het dorp maar eens bekeken om wat te gaan eten. Eerste plan was om op het park te gaan eten, wat volgens het reclamebord prima kon. Auberge des Cottages (auberge = herberg), Bar - Restaurant - Grill - Tennis, Ouvert toute l'annee (het gehele jaar geopend) stond er op het bord te lezen. Helaas zag het geheel er nogal doods uit... Later bleek dat de pachter ruzie had met de eigenaars van de huisjes en dat hij simpelweg de boel had dichtgegooid. Ook geen tennis dus... Uiteindelijk zijn we in Le T. Bone in Le Pouliguen zelf uitgekomen. Het was er behoorlijk druk, maar desondanks kregen we het eten redelijk snel, wat ook nog eens prima smaakte.

De volgende dag begon de zoektocht naar de supermarkt. De Intermarché bleek op zondag helemaal gesloten, de Lidl was net dicht, maar gelukkig was er in het dorp nog een Spar open. In het dorpje (Le Pouliguen, wat kleine witte baai betekent) was tevens markt. De Spar bleek nota bene op 20 meter afstand van Le T. Bone af te liggen.
Later de dag nog een wandeling langs de kust gemaakt wat leuke plaatjes opleverde.

De volgende dag het eerst geprobeerd te zwemmen in zee. Het was meer een worsteling met de golven te noemen, door opkomende vloed en enorm veel rotsen was het lastig zwemmen. Op zo'n 2 kilometer lag een aangelegd zandstrand aan de kust van Le Pouliguen, maar dat vonden we te ver lopen, aangezien dit strandje op 500 meter zat. Geschramd maar verder heel thuisgekomen. Ach, er was ook nog een zwembad...
De hond van de buren bleek "Caramel" te heten en één van de overburen "speelde" viool, naar wat later een dagelijks, half uur durende marteling bleek te zijn van een vioolconcert met de meest exotische tonen waar je 3 uur later nog kippenvel van had.

Op 23 augustus een rondrit door de omgeving gemaakt, wegens de bewolking die dag. Aan de hand van de ANWB-gids enkele leuke punten uitgezocht en daarmee op pad gegaan. Allereerst naar de Pointe du Castelli vanwaar je bij helder weer met het blote oog 10 (!) vuurtorens zou moeten kunnen zien. Gewapend met verrekijker hebben we bij wat minder helder weer slechts 6 vuurtorens kunnen ontdekken... We zijn maar doorgereden richting La Turballe, een vissersplaatsje waar naar later bleek niet bijzonder veel te beleven was (al had de sandwicherie wel hele goede sandwiches!). Op weg ernaartoe kwamen we langs de zoutmeren die deze streek veel heeft. Vervolgens zijn we richting Guerande gereden waar ten noorden de Moulin de Diable te zien zou zijn. Deze duivelsmolen zou door de duivel zijn neergezet in ruil voor de ziel van de molenaar. Het was een klein, bouwvallig prutsmolentje zonder wieken. Niet echt de moeite waar dus. Vervolgens zijn we doorgereden naar een plek waar een hunebed zou staan. Dit hunebed bleek niet bijster interessant, maar het molentje (dat ook al geen molen meer was) was een stuk leuker om te zien.
Na een korte stop zijn we doorgereden naar La Madeleine, waar behalve een pelgrimsplaats ook een maar liefst 7 meter hoge menhir scheen te staan. We zijn op zoek gegaan en op een klein weggetje zagen we een wat uit de kluiten gewassen steen op zo'n 15 meter van de weg af in een weiland staan. Ervan overtuigd dat dit echt geen 7 meter kon zijn zijn we nog een stukje doorgereden, maar ook na 10 minuten nog geen menhir, dus moest die flinke steen we "de" menhir zijn. Een kleine tegenvaller (we hebben die dag geleerd niet teveel op de ANWB-gids te vertrouwen).

26 augustus, de Tour komt op 30 kilometer van de plek waar wij zitten langs en dus gaan we erheen. De etappe was een tijdrit (jammer) en liep van Pornic naar Nantes. Helaas gebeurde waar wij de vorige dag al bang voor waren, regen... En niet een klein beetje ook. En wind, en niet te weinig ook... Het plan viel dus half in het water, maar toch nog 4 foto's kunnen maken waarvan deze het beste gelukt was. We hebben ruim 2 uur rond het parcours gezeten (tussendoor in de auto geschuild) en waren doorweekt. We hebben het maar opgegeven en zijn in het huisje voor de buis gaan zitten om de etappe af te kijken.

De volgende dag was het weer prachtig weer en we zijn 's avonds uit eten geweest in Le Grand Bleu wezen eten. Keurige bediening maar een nogal karig hoofdgerecht. Op weg naar de auto zag ik de zon reeds ondergaan en schoot nog een leuk nachtelijk plaatje (helaas wel enigzinds bewogen).

30 augustus stond Nantes op de lijst. De auto geparkeerd in een parkeergarage (prima geregeld daar) en op stap gegaan. De "Tourist Information" uit de ANWB-gids bleek niet meer te bestaan (al is de gids wel wat verouderd), dus maar op eigen gelegenheid op pad. Eerst het Château des ducs de Bretagne (Kasteel van de hertogen) aangedaan. Het is nu een museum met o.a. een kostuum- en keramiekverzameling. Vervolgens maar doorgelopen naar De jardin des plates, een kunstmatig park dat ruim 100 jaar geleden aangelegd is. Het bestond uit een "park-deel" met vijvertjes en grasveldjes met perkjes. Verder was er een deel met kassen, waar ook de botanische tuin zou zijn. Daar aangekomen kreeg ik een soort Intratuin-shock. Alles stond verdord in vierkantjes van ong. 50x50 cm. Zo goed als het park-deel onderhouden wordt, zo slecht werd dit onderhouden. Ook de wat bouwvallige en ouderwetse kassen gaven geen beste indruk.

De laatste dag (1 augustus) zijn we uit eten geweest in Marie-Claire, dat naast Le T. Bone ligt. Het eten was er prima en de prijs was goed. Tot slot kon ik op de terugweg nog een prachtige opname van de ondergaande zon maken. Uiteindelijk besloot onderstaande foto een geslaagde vakantie.

Leuke foto's, wel jammer van het weer en die ruzie. Maar dat is wel leuk om volgend jaar nog te kunnen vertellen.

[Dit bericht is gewijzigd door YPPY op 04-08-2003 13:40]