'k Denk niet dat seksuele aantrekkingskracht altijd het motief is achter zo'n 'vriendschap', dat is het idd ook niet wanneer een man bevriend is met een vrouw. Los daarvan lijkt me zo'n 'vriendschap' niet normaal, want niet gelijkwaardig. Of er altijd sprake is van schade, lijkt me niet.
quote:
Ten eerste: uit verscheidene literatuur (Frenken 2001), als ook de gedane interviews, valt op dat de aantrekkingskracht die de pedofiel voor het kind voelt niet alleen gebaseerd is op seksuele lustgevoelens, maar ook op de liefde voor het 'kinderlijke', het gedrag van het kind, het 'zijn' van het kind. Daarbij werden in de interviews door verschillende pedofielen termen als 'onschuldig', 'lief', 'naïef.' en 'nog niet verdorven door onze maatschappij' en 'open en spontaan' gebruikt om 'het kinderlijke' aan te geven....
Over de omgang tussen pedofielen en kinderen, zonder dat er sprake is van seksueel contact, is weinig bekend. In de literatuur lijkt het als\of die seksuele component er (uiteindelijk) altijd bij komt kijken. Het lijkt ook onnodig om over dit soort 'seksloze' contacten überhaupt iets te schrijven. Misschien vallen dit soort relaties ook niet zo op. Het gaat hier om pedofielen die met het kind omgaan (zonder seks) als 'vriend van hel gezin, 'broer van vader of moeder', 'leerkracht' of 'oppas'. Dit soort contacten zijn pedofiele contacten, maar worden door de omgeving niet als zodanig gezien.
Toch wil ik dit soort relaties/contacten ook ter sprake brengen om aan te geven dat het feit dat een pedofiel met een kind omgaat niet betekent dat er tevens sprake moet zijn van seksuele omgang. Wat is het effect van dit type omgang op kinderen?
Uit de afgenomen interviews komt naar voren dat pedofielen meer 'kind bij het kind kunnen zijn', dan volwassenen met een andere geaardheid. Zij staan als het ware dichter hij het kind en kunnen zich meer als 'een gelijke' verhouden tot het kind. Ook bij het spelen met kinderen lijkt het alsof pedofielen dit geëngageerder doen en met minder schaamte dan anders-geaarden. Zoals één respondent aangaf: 'We gingen vaak knikkeren buiten, iets waarbij de meeste volwassenen nog niet dood bij zouden willen worden aangetroffen' .
Dit valt ook op bij de beantwoording van vraag 11 'Wat onderneemt u met het kind?' Antwoorden als; voetballen, computerspellen spelen, knikkeren, pokemon spelen etc. kwamen veelvuldig voor. Wat verder opvalt is dat er over het algemeen veel gesprekken plaatsvinden tussen pedofiel en kind. De inhoud van deze gesprekken is van uiteenlopende aard. Als we de vraag stellen: wat is het effect van de inhoud van dit type relatie op kinderen, kan ik daar niets slechts in herkennen. Wel kan ik me voorstellen dat zo'n relatie behoorlijk hecht kan zijn en dat dit voor ouders moeilijk kan zijn. De vader of moeder wil op de eerste plaats staan hij het kind en wil niet dat die plek wordt overgenomen door 'een of andere vreemde'. Bij één interview waren dit soort gevoelens bij de vader van het gezin heel sterk aanwezig Hij kreeg het gevoel dat hij buitengesloten werd. Bij kinderen waarbij ouders weinig tijd en aandacht schenken aan het kind kan de aandacht 'van een ander dan een van de ouders' naar mijn idee heel positief zijn.
quote:Ik ben in ieder geval tegen iedere poging het voor te stellen als een 'schadeloze' afwijking als er geen verkrachting aan te pas komt.
Op maandag 4 augustus 2003 12:34 schreef SCH het volgende:[..]
Rot voor je - vind je vanuit die ervaring dat pedo's doodgezwegen en opgejaagd moeten worden, zoals nu gebeurt?
quote:En als er ook geen 'spelletjes' aan te pas komen?
Op maandag 4 augustus 2003 14:14 schreef HiZ het volgende:Ik ben in ieder geval tegen iedere poging het voor te stellen als een 'schadeloze' afwijking als er geen verkrachting aan te pas komt.
quote:Nee, dat klopt niet.
Op maandag 4 augustus 2003 10:46 schreef SCH het volgende:
Ik beluister een beetje bij jou dat je vind dat ze geen recht van spreken hebben en dat ze precies moeten doen wat de buitenwereld vind dat ze moeten doen, klopt dat?
V.
quote:Ja, dan ook, want er is hoe dan ook een 'spelletje' aan de gang. Het kind wordt niet gewaardeerd om wie hij is, maar om wat hij is. En het verliest die aantrekkingskracht onvermijdelijk. Voor een volwassene is dat al niet makkelijk, voor een kind is het nagenoeg onverteerbaar.
Op maandag 4 augustus 2003 14:18 schreef DennisMoore het volgende:[..]
En als er ook geen 'spelletjes' aan te pas komen?
quote:Hoezo wordt een kind niet gewaardeerd om wie hij is? En is het onbestaanbaar dat zo'n vriendschap blijft bestaan als het kind ouder wordt?
Op maandag 4 augustus 2003 15:02 schreef HiZ het volgende:[..]
Ja, dan ook, want er is hoe dan ook een 'spelletje' aan de gang. Het kind wordt niet gewaardeerd om wie hij is, maar om wat hij is. En het verliest die aantrekkingskracht onvermijdelijk. Voor een volwassene is dat al niet makkelijk, voor een kind is het nagenoeg onverteerbaar.
