Mijn ma wil niet scheiden, wil hem terug (terwijl ik zeker ben dat hij dat nie meer wil, andere vrouw in het spel enzo, hij start een nieuw leven...)
Zijn eigen kinderen laat hij niets weten (neemt gsm niet op). Mijn moeder ziet het niet (financieel) niet meer zitten, is ten einde raad en ik weet niet wat ik moet doen. (Ik zeg wel dat ik er ben voor haar, mijn zus is hier nu ook, maar dat kan haar niets schelen "wat heb je aan een moeder zoals ik, een wrak, ik hoef er niet meer te zijn" krijg ik dan te horen... 
Iemand tips?
quote:hmmm.. lastige situatie.. maar als er een andere vrouw in het spel is bij je vader, dan denk ik sowieso dat hij niet meer terug komt bij je moeder. Voor je moeder is het nu gewoon een moeilijke periode, misschien is ze depressief ofzo. Probeer haar in deze tijd zoveel mogelijk bij te staan, en laat goed merken dat je van haar houdt. Geef haar redenen om weer een beetje plezier van het leven in te zien.
Op vrijdag 25 juli 2003 08:08 schreef leonieke het volgende:
Mijn pa is gisteren het huis uitgetrokken.. briefje op kast gericht aan mijn ma en de kleren en zijn spullen weg terwijl niemand thuis was.
Mijn ma wil niet scheiden, wil hem terug (terwijl ik zeker ben dat hij dat nie meer wil, andere vrouw in het spel enzo, hij start een nieuw leven...)Zijn eigen kinderen laat hij niets weten (neemt gsm niet op). Mijn moeder ziet het niet (financieel) niet meer zitten, is ten einde raad en ik weet niet wat ik moet doen. (Ik zeg wel dat ik er ben voor haar, mijn zus is hier nu ook, maar dat kan haar niets schelen "wat heb je aan een moeder zoals ik, een wrak, ik hoef er niet meer te zijn" krijg ik dan te horen...
Iemand tips?
Er zullen nu door de situatie dingen worden gezegd die hard aankomen, maar nooit bedoeld/gemeend zijn, maar uit pure frustratie.
Dat soort dingen moet je langs je heen laten gaan om te voorkomen dat jij je (onbewust) weer af reageert op je moeder/zus.
Veel sterkte
quote:Ik heb geen flauw idee wat ik kan doen om haar gelukkig te maken. Ze voelt zich slechter dan een straathond die je aan de kant zet.. alles heeft ze de afgelopen 28 jaar voor hem gedaan (vandaag hun huwelijksverjaardag...). Het is ook al de 4e vrouw waar hij iets mee heeft in de afgelopen 15 jaar.
Op vrijdag 25 juli 2003 08:14 schreef Mandytjuhhh het volgende:
...
Geef haar redenen om weer een beetje plezier van het leven in te zien.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer.... *zucht*
quote:Hmmmm zo lastige situatie zeg!! Ik kan me voorstellen dat je moeder zich ellendig voelt, dat is altijd zo in het begin als de een er mee wilt stoppen en de ander niet. Probeer met haar te praten over haar gevoelens en steun haar in deze tijden dat is denk ik het meeste dat je kan doen, de rest is iets waar ze zelf bovenop moet komen...
Op vrijdag 25 juli 2003 09:21 schreef leonieke het volgende:[..]
Ik heb geen flauw idee wat ik kan doen om haar gelukkig te maken. Ze voelt zich slechter dan een straathond die je aan de kant zet.. alles heeft ze de afgelopen 28 jaar voor hem gedaan (vandaag hun huwelijksverjaardag...). Het is ook al de 4e vrouw waar hij iets mee heeft in de afgelopen 15 jaar.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer.... *zucht*
quote:Sjees wat een situatie, ik vind het erg ego en onvolwassen van je pa dat hij dit op deze manier doet..
Op vrijdag 25 juli 2003 08:08 schreef leonieke het volgende:
Mijn pa is gisteren het huis uitgetrokken.. briefje op kast gericht aan mijn ma en de kleren en zijn spullen weg terwijl niemand thuis was.
Mijn ma wil niet scheiden, wil hem terug (terwijl ik zeker ben dat hij dat nie meer wil, andere vrouw in het spel enzo, hij start een nieuw leven...)Zijn eigen kinderen laat hij niets weten (neemt gsm niet op). Mijn moeder ziet het niet (financieel) niet meer zitten, is ten einde raad en ik weet niet wat ik moet doen. (Ik zeg wel dat ik er ben voor haar, mijn zus is hier nu ook, maar dat kan haar niets schelen "wat heb je aan een moeder zoals ik, een wrak, ik hoef er niet meer te zijn" krijg ik dan te horen...
Iemand tips?
Ik kan je geen tips geven maar veel sterkte, misschien komt je pa wel tot inzicht en komt dan weer terug.
Ik zou als ik jou was toch proberen je vader zsm te pakken te krijgen om uit te vinden wat de bedoeling is, alhoewel die me redelijk duidelijk lijkt.
quote:Mijn zus had daar ook al aan gedacht om dit te doen. Denk dat ze deze morgen ging bellen, als mijn ma het toelaat natuurlijk... Helder denken zit er voor het ogenblik niet in.
Op vrijdag 25 juli 2003 09:53 schreef Brighteyes het volgende:
Probeer in de komende dagen iig even met je moeder langs de huisarts te gaan, of bel zelf even. Die kan iets kalmerends voorschrijven. Het probleem gaat er niet mee weg, maar als je moeder kalm is kan ze misschien iets helderder denken.
Ze heeft vannacht bij mij geslapen en om de 5 minuten liep ze rond om in alle kasten te gaan zien wat hij precies had meegenomen... en dan constant zeggen: "zeg me dat ik droom" "zeg me dat hij morgen terug voor de deur staat"...
quote:Hij reageert gewoon niet.. alsof hij zelfs geen dochters meer heeft. Het kan hem niets meer schelen. Hij heeft zelfs de spaarboek meegenomen waarop mijn ouders voor mij 300 000 BEF (geen zin voor omrekening) hadden gespaard voor als ik alleen ging wonen (omdat mijn zus dat ook had gekregen)...
Ik zou als ik jou was toch proberen je vader zsm te pakken te krijgen om uit te vinden wat de bedoeling is, alhoewel die me redelijk duidelijk lijkt.
Paar jaar terug zijn mijn ouders ook uit elkaar gegaan, maar scheiden doen ze ook niet en bij elkaar komen is uitgesloten
Ik denk dat het ook financieel gezien wel het beste is dat ze scheiden, maar vooral voor de gemoedsrust. Mijn ouders scheiden maar niet, maar praten ook niet met elkaar. Het gevolg daarvan is dat het een soort van voortsleept waardoor niemand echt "verder" kan.
Het gaat nog lastiger worden als er met 1 van je ouders iets gebeurt, maar ik hoop dat dat voor jou nog heel ver weg is.
sterkte
quote:Om eerlijk te zijn weet ik echt niet hoe mijn ma het financieel zal oplossen.. Is grote panieksituatie eigenlijk (en paniek is geen goeie oplossing.. I know, maar wat doe je eraan?
Op vrijdag 25 juli 2003 10:10 schreef basset het volgende:
...Ik denk dat het ook financieel gezien wel het beste is dat ze scheiden, maar vooral voor de gemoedsrust.
...
)... ik weet het echt niet meer. 
edit: domme smily
quote:Je vader heeft zoiezo nog financiele verplichtingen naar jullie toe, dus het mag niet zo zijn dat doordat jou vader zomaar weg gaat dat jullie in financiele nood komen. Ik meen dat daar wetten voor zijn, maar dat is wellicht op de zaken voorruit lopen. Misschien neemt je vader ook even afstand, maar dat mag maar een paar dagen duren vind ik, hoewel ik eigenlijk vind dat dit wel een hele slappe manier is om weg te gaan.
Op vrijdag 25 juli 2003 10:18 schreef leonieke het volgende:[..]
Om eerlijk te zijn weet ik echt niet hoe mijn ma het financieel zal oplossen.. Is grote panieksituatie eigenlijk (en paniek is geen goeie oplossing.. I know, maar wat doe je eraan?
edit: domme smily
Maar vooral gemoedsrust is heel belangrijk en ik denk dat dat zoals brighteyes al aangaf wellicht evt met wat medicijnen (zeer tijdelijk) verholpen kan worden als het niet gewoon lukt.
quote:Hij reageert nergens op
Op vrijdag 25 juli 2003 10:24 schreef Acacia het volgende:
Probeer je vader een sms te sturen, waarin je vraagt of ie met je af wil spreken...
gsm ligt aan, maar hij neemt niet op, smskes blijven onbeantwoord...Hij kent ons niet meer.En weten dat dit mijn god was
quote:We zijn allemaal meerderjarig (ik ben 22 en werk een jaar, mijn zus is 27) dus denk ik dat het dan een andere situatie wordt.
Op vrijdag 25 juli 2003 10:34 schreef basset het volgende:...
Je vader heeft zoiezo nog financiele verplichtingen naar jullie toe, dus het mag niet zo zijn dat doordat jou vader zomaar weg gaat dat jullie in financiele nood komen. Ik meen dat daar wetten voor zijn, maar dat is wellicht op de zaken voorruit lopen.
---
Ik werk bij een notaris... stel je voor dat ik de echtscheidingsakte moet opmaken of dat ik hem hier nog op het werk moet zien. *joy*
Heeft je moeder geen broers/zussen waar zo op terug kan vallen? Financieel zou er met een bank wel iets te regelen moeten zijn.
Er zijn voor je moeder is belangrijk. Aanwezigheid is voldoende, troostende woorden hebben toch nog geen zin. De echte impact moet waarschijnlijk ook nog komen.
Sterkte
quote:Kan toch ook de 4e keer zijn dat hij vreemd gaat?
Op vrijdag 25 juli 2003 10:57 schreef prinsrob het volgende:
Als dit z'n vierde vrouw in 15 jaar is ben je biologisch gezien toch niet z'n dochter?
quote:Ik zou als ik jou was naar huis gaan en haar een helpende hand bieden, ik denk dat ze momenteel wel iemand nodig heeft.
Op vrijdag 25 juli 2003 11:03 schreef leonieke het volgende:
Mijn pa heeft blijkbaar opgebeld naar huis (ik ben aan het 'werk'). Hij woont al bij een ander en wil direct scheiden.. mijn ma ziet het niet meer zitten. Kheb echt schrik dat ze domme dingen zal doen
Maar met je moeder:
Het zal wel klinken als een cliche, maar ga wat leuks met haar doen, laat haar merken dat ze er niet alleen voor staat. Ze voelt zich dood ongelukkig, maar ga ff boodschappen doen, terrasje pakken (dagje walibi?) Misschien een museumpje.
Heeft ze hobbys en / of andere intresses? Probeer daar dan wat bij te verzinnen, maar zorg dat ze ff het huis uit is voor een dag.
Laat je vader maar even op de achtergrond, want nu kan je er niets aan veranderen. Probeer later een oplossing te bedenken, maar nu lukt dat natuurlijk nog niet.
Eerst focusen op je moeder, die moet je er doorheen helpen.
quote:Ik ben 22 jaar.. zijn spellekes zijn begonnen toen ik naar het lager onderwijs ging. Gezien de gelijkenissen in karakter en uiterlijk ben ik wel degelijk van mijn vader.. *zucht*
Op vrijdag 25 juli 2003 10:57 schreef prinsrob het volgende:
Als dit z'n vierde vrouw in 15 jaar is ben je biologisch gezien toch niet z'n dochter?
quote:Mijn zus is bij ons thuis maar het is mijn laatste werkdag voor het verlof. Ik kan hier onmogelijk weg gezien ik oa verantwoordelijk ben voor boekhouding en nog alles moet bijwerken en nog veel te veel dingen moet klaarhebben tegen na het verlof.
Op vrijdag 25 juli 2003 11:06 schreef sassa_s het volgende:[..]
Ik zou als ik jou was naar huis gaan en haar een helpende hand bieden, ik denk dat ze momenteel wel iemand nodig heeft.
Niet dat het echt vooruitgaat of dat ik me kan concentreren.
verder veel sterkte
quote:West-Vlaanderen is groot en hij zal het adres niet geven.. hij weet dat we aan zijn deur zouden staan...
Op vrijdag 25 juli 2003 11:09 schreef pascalheister het volgende:
weet je waar hij nu is dan? ga daar is langs
verder veel sterkte
Maar dan met moeder
Moeder weg
Vader allemaal schulden
3 kinderen etc etc
Life's a bitch
Oja mijn broertje was 7
en mijn zusje 12
ik ben 15
Was een zware tijd though
Heb dit zelf meegemaakt met een nichtje van mijn moeder, dus ik weet wat voor type je vader is.
Het enige wat jij nu kunt doen is zorgen dat jullie het financieel redden, alimentatie zal wel geen sprake meer van zijn, omdat jullie 18+ zijn.
Praat vooral veel met je moeder over zijn eerdere uitstapjes en probeer haar te overtuigen dat het beter is zo. Ook al is het misschien niet zo, maar dan heeft ze meer rust in haar kop. Het is in ieder geval beter dan dat ze zich gaat verhangen of zo, want dat is het ergste uiterste wat kan gebeuren. Zorg dat je haar de komende weken onlast van huishoudelijke zaken. Ze zal het zo moeilijk hebben dat ze daar geen zin in heeft. Doe het samen, help haar en laat haar zien dat jullie er wél voor haar willen zijn. aan het eind van het liedje houdt een vrouw het meest van haar kinderen, dus in jullie geval zal het ook zo zijn.
Het belangrijkst is om veel naar buiten te gaan, binnenshuis herinnert alles haar aan je vader, dat maakt het alleen maar erger.
Neem meteen de stap om deze factoren te reduceren, gooi zijn resterende kleding weg, ook misbare spullen van hem, zoals een schilderij of radio kun je het beste meteen wegdoen. Verkopen of zo.
Als de middelen aanwezig zijn, verander dan de indeling van bijv. de woonkamer en dat soort dingen. Geef haar het gevoel dat haar leven veranderd is in een positieve zin: de vent die haar altijd bedroog is eindelijk weg, ga dit vieren!
Het zal niet makkelijk worden, daarom vanaf mijn stoel: veel sterkte, succes en vooral veel geluk zónder je vader gewenst.
Oh ja, als je zijn gsm-nummer hier neerzet, heeft ie in notime een berg sms-en waar je u tegen zegt. Lafaard dat het is.
quote:thxkes.. (thx trouwens aan iedereen voor de moed die je inspreekt, doet me echt deugd)
Op vrijdag 25 juli 2003 12:04 schreef Atmosferic het volgende:
...
Hij heeft vanmorgen contact opgenomen en wil direct scheiden. Heeft ondertussen al de rekening die voor mij bestemd was helemaal geplunderd. Ik wil niets meer met hem te maken hebben. Hij belt normaal morgen terug.. Like I care... Hem spreken wil ik totaal niet meer. En dan nog het lef hebben om te zeggen dat er tgo zijn kinderen niets veranderd is. Hij heeft geen salu gezegd tegen ons en pakt geld af.. sorry langs mijn kant is er dan wel enorm veel veranderd. Dit is mijn vader niet meer, hoe grof het ook klinkt
quote:Blokkeer je rekeningen.
Op vrijdag 25 juli 2003 12:21 schreef leonieke het volgende:[..]
thxkes.. (thx trouwens aan iedereen voor de moed die je inspreekt, doet me echt deugd)
Hij heeft vanmorgen contact opgenomen en wil direct scheiden. Heeft ondertussen al de rekening die voor mij bestemd was helemaal geplunderd. Ik wil niets meer met hem te maken hebben. Hij belt normaal morgen terug.. Like I care... Hem spreken wil ik totaal niet meer. En dan nog het lef hebben om te zeggen dat er tgo zijn kinderen niets veranderd is. Hij heeft geen salu gezegd tegen ons en pakt geld af.. sorry langs mijn kant is er dan wel enorm veel veranderd. Dit is mijn vader niet meer, hoe grof het ook klinkt
het klinkt alsof hij in geestelijke nood zit, zo gedraagt hij zich!
sterkte!
quote:Het WAS een rekening op naam van mijn ouders die hij meegenomen heeft samen met nog een pak aandelen. De rest heeft hij hier gelaten.
Op vrijdag 25 juli 2003 12:23 schreef Acacia het volgende:[..]
Blokkeer je rekeningen.
het klinkt alsof hij in geestelijke nood zit, zo gedraagt hij zich!sterkte!
Geestelijke nood.. hij zit al lekker bij een andere vrouw te ne*ken heb ik de indruk (iets wat hij trouwens al langer dan van gisteren doet...) Denk niet dat hij zich echt aantrekt wat er met zijn twee dochters en zijn toch-nog-steeds-echtgenote te noemen vrouw gebeurt..
Mijn ma ziet het totaal niet meer zitten.. en we zitten hier allemaal met de handen in het haar...
En eigenlijk is het na 15jaar bedriegen beter dat hij vertrokken is, maar mijn ma heeft zich altijd weggecijferd en alles gedaan voor hem opdat hij niet zou vertrekken .. En nu heeft hij het toch gedaan...
Hoe kan je zo van iemand houden? Want nu nog wacht ze op hem en kan ze geen slechte dingen van hem zeggen... I still don't get it..
Als een vrouw je echtgenoot afpakt, is de beste wraak haar met hem te laten samenleven,
zo denk ik er tenminste over, .
sterkte , jullie redden t wel.
Aan de andere kant zijn er ook financiele problemen die zijn moeder weer veel zwaarder treffen, omdat zij haar carriere heeft opgegeven om voor de vader en het gezin te volgen, en nu wel een opleiding heeft maar haar ervaring is bij lange na niet up to date.
Wat het belangrijkste is is je moeder duidelijk maken hoe belangrijk ze voor jullie is, zodat ze in ieder geval nog iets heeft om de zin van het leven in te zien. Ik denk dat ze ook een afspraak zou moeten maken met een psycholoog, eventueel ook voor een doorverwijzing naar wat medicijnen. Daarna zou ik haar zoveel mogelijk proberen te ondersteunen met een nieuw leven opbouwen zonder je vader. Vraag haar wat de dingen zijn die ze altijd had willen doen, en waar ze nu tijd voor over heeft. De vader van die vriend is bijvoorbeeld op Salsa dansles gegaan en bij een culinair gezelschap. Zo ontmoet ze andere mensen, heeft ze afleiding en geeft ze nieuwe zin aan haar leven. Het is ook belangrijk dat ze niet wegvlucht voor de problemen die er zijn, ook al is dat verleidelijk. Ik merk dat als je bijvoorbeeld steeds lang van huis weggaat, je thuis toch elke keer opnieuw in dat gat valt. Stimuleer haar om er veel over te praten, ik hoop dat ze genoeg goede vrienden om zich heen heeft. Het kan lang duren, maar als ze zelf haar best doet weet ik zeker dat er vooruitgang zal zijn... Misschien helpt het ook wel om (binnen jullie woonplaats) te verhuizen, misschien kleiner wonen. Ze kan dan helemaal opnieuw beginnen op haar eigen plekje, en alles doen zoals zij het wil.
Ik hoop voor je dat het binnenkort snel beter gaat met je moeder en jullie. Met de echtscheiding komt er waarschijnlijk in ieder geval wel een financiele regeling. Dat scheelt alweer. Heel veel sterkte!
Je zou eigenlijk toch moeten proberen om in contact met hem te treden en dit uit te praten. Hij kan toch niet zomaar een uitleg doen door middel van een briefje om daarna spoorloos te verdwijnen?
En er staat dat hij zijn GSM niet op neemt, maar dan zijn er nog veel meer opties als je hem echt wilt spreken. Bijvoorbeeld een sms sturen (hier al genoemd), bellen/langs gaan op het adres waar hij nu zit (waarschijnlijk het huis van zijn nieuwe vriendin, maar ja, er is een grote kans dat je dat adres niet weet) of langs gaan/opbellen naar zijn werk?
Conclusie: probeer (persoonlijk) met hem in contact te treden en een gesprek aan te gaan !
Ik hoop dat je pa bij trekt en idd in godsnaam laat er een soort van dialoog ontstaan (moet wel van twee kanten komen natuurlijk) dit is echt belachelijk, of hij jou niet meer als dochter wil. Dat kan gewoon niet, dat hoort bij kinderen nemen. Weten dat je er de rest van je leven aan vast zit, accepteer dat! Er zou een straf op moeten staan...
quote:Er zijn natuurlijk verschillende mogelijkheden, maar hij pakt geen enkele kans. Mijn zus heeft al tientallen smsjes gestuurd zonder reactie, telefoon neemt hij niet op, adres van zijn vriendin wil hij (nog .. hij moet het sowieso zeggen voor de echtscheidingsakte) niet zeggen.
Op zondag 27 juli 2003 15:26 schreef Miss_MacPhisto het volgende:En er staat dat hij zijn GSM niet op neemt, maar dan zijn er nog veel meer opties als je hem echt wilt spreken. Bijvoorbeeld een sms sturen (hier al genoemd), bellen/langs gaan op het adres waar hij nu zit (waarschijnlijk het huis van zijn nieuwe vriendin, maar ja, er is een grote kans dat je dat adres niet weet) of langs gaan/opbellen naar zijn werk?
Conclusie: probeer (persoonlijk) met hem in contact te treden en een gesprek aan te gaan !
Hij is nu bv al meer dan anderhalf uur op zijn werk en weet dat ik constant mijn e-mail zit te checken op enig nieuws, maar hij weigert contact op te nemen met mij of met mijn zus.
It's like he really doesn't care...
Mijn pa heeft _nog_ altijd niets laten weten aan mijn zus of aan mij. Denk nie da da rap zal veranderen gezien hij alle contact met familie verbreekt (ook zijn kant)
Kvind da echt nie meer normaal se.. het blijven toch je kinderen ook al hou je niet meer van de moeder van je kinderen?? of ben ik nu zo verkeerd? *schouderophaal*
Ik denk dat je je moeder moet adviseren om alleen op de aanvraag op scheiding in te gaan wanneer je vader ermee eens gaat om een groot geldbedrag aan haar en jou (vanwege je bankrekening) te betalen. Als hij dat niet doet, dan geen scheiding... en dan kannie dus niet met zijn nieuwe vroutje trouwen (want dat zal die misschien wel willen).
Fijn dat je moeder een beetje begint op te knappen. ik kan me voorstellen dat ze het er heel moeilijk mee heeft... heel positief dat ze de kracht heeft op kunnen brengen om te gaan werken (was financieel natuurlijk ook hard nodig).
Goed dat je niet meer met je vader om wilt gaan: hij zal dit echt helemaal goed moeten maken met jou en je zus om weer jullie liefde en aandacht te mogen ontvangen.... hij gedraagt zich echt niet zoals een vader zou moeten
ik hoop voor je dat je pa nog een beetje bijdraait, want dat hij niet met je moeder wil praten is nog tot daar aantoe, maar hij kan toch niet zijn eigen kids in de steek laten?
jeetje...
Sterkte! mocht je een keertje om wat steun verlegen zitten, ik zwerf hier wel ergens rond 
quote:Dat is inderdaad schofterig van hem. Misschien dat hij ooit nog tot inkeer komt, maar dat kun je niet afdwingen. Jullie hebben geprobeerd contact op te nemen, hij reageert niet (behalve dan het bericht dat hij direct wil scheiden)....dan kunnen jullie niets meer doen, hoe lullig dat ook is. Misschien gaat hij later nog wel contact opnemen, misschien ook niet. Jullie hebben in ieder geval gedaan wat je kon, moet je maar denken.
Op maandag 25 augustus 2003 23:08 schreef leonieke het volgende:
Ondertussen al een maand verder en nog altijd hetzelfde, behalve dat mijn ma morgen haar eerste werkdag tegemoet gaat en ze nu eindelijk al begint te eten de laatste dagenMijn pa heeft _nog_ altijd niets laten weten aan mijn zus of aan mij. Denk nie da da rap zal veranderen gezien hij alle contact met familie verbreekt (ook zijn kant)
Kvind da echt nie meer normaal se.. het blijven toch je kinderen ook al hou je niet meer van de moeder van je kinderen?? of ben ik nu zo verkeerd? *schouderophaal*
Fijn dat je moeder gaat werken, dat kan haar afleiding, voldoening, zelfvertrouwen en contacten geven. Is ze nog erg depressief? Heeft ze professionele hulp of medicijnen? Als ze echt nog heel depressief is, zo erg dat jullie het bijna niet op kunnen vangen, moet ze hulp zoeken. Het is heel lief dat jullie haar zo steunen, maar dat kun je ook niet eeuwig volhouden en soms is er gewoon meer nodig dan alleen de steun van je kinderen.
quote:Mja persoonlijk denk ik ook wel dat het werken-gaan haar terug deugd zal doen, al was het maar om ff haar gedachten op iets anders te krijgen eh.
Op maandag 25 augustus 2003 23:42 schreef sheila_na_gig het volgende:[..]
Fijn dat je moeder gaat werken, dat kan haar afleiding, voldoening, zelfvertrouwen en contacten geven. Is ze nog erg depressief? Heeft ze professionele hulp of medicijnen?
Ze neemt nu toch al tijdje (twee weken ofzo) anti-depressiva maar is vandaag moeten veranderen van slaappillen omdat ze veel te moe is erdoor en smorgens om 10u niet meer uit haar bed kan.
Soit, ik kan u verzekeren dat mijn pa niet meer lang moet wachten van contact op te nemen of ik zorg er persoonlijk voor dat hij zijn kleinkinderen niet te zien krijgt. Zijn dochter 'weggeven' zit er sowieso van mijn kant al niet meer in. Iemand die zo zijn voeten veegt aan de huwelijksbeloftes, is het niet waard om zoiets te mogen doen..
wat ik kan zeggen is om ondanks alles positief te blijven..
Hoe diep het ook gekomen is..
niets is onmogelijk... laat dit niet jou kapot maken..
blijf doorgaan met oplossingen zoeken...
Voor elk probleem is er een oplossing..
Geef de hoop niet op.. en tegelijker tijd haal het goede eruit..
Laten jullie maar zien dat het zal lukken zonder jouw vader..
Het is makkelijker gezegd dan gedaan...
Het is psychisch zwaar wat jullie meemaken....
Blijf vechten..
quote:Het is een echtscheiding door onderlinge toestemming, dus dat duurt officieel 4 - 6 maanden. Het voordeel is dat ik bij een notaris werk en dat mijn bazin het dossier voorgenomen heeft op al de rest (een dag voor het verlof)
Op maandag 25 augustus 2003 23:35 schreef Courtney het volgende:
Zijn ze inmiddels al officieel gescheiden?Ik denk dat je je moeder moet adviseren om alleen op de aanvraag op scheiding in te gaan wanneer je vader ermee eens gaat om een groot geldbedrag aan haar en jou (vanwege je bankrekening) te betalen. Als hij dat niet doet, dan geen scheiding... en dan kannie dus niet met zijn nieuwe vroutje trouwen (want dat zal die misschien wel willen).
...
Goed dat je niet meer met je vader om wilt gaan: hij zal dit echt helemaal goed moeten maken met jou en je zus om weer jullie liefde en aandacht te mogen ontvangen.... hij gedraagt zich echt niet zoals een vader zou moeten
Mijn pa heeft in die akte laten schrijven dat mijn ma het huis krijgt en het grootste deel van de bankrekeningen. Dus daar mag mijn ma wel dankbaar om zijn (terwijl ze dat natuurlijk nog niet inziet op dit moment)
Mja ik snap het ook niet. Ik heb altijd opgekeken naar mijn vader, hij was mijn eigen godje, weet je wel.. en nu dit. Laat hij me zomaar in de steek.. Tis zijn stijl niet, maar blijkbaar doet die vrouw juist hetzelfde met haar kinderen (wij kennen die kinderen natuurlijk goed omdat we vroeger bijna altijd samen speelden zodat mijn pa en die vrouw hun affaire konden onderhouden) Haar ene zoon heeft een depressie blijkbaar en ze heeft gezegd dat hij maar zijn plan moet trekken, hij is oud genoeg. Denk dat mijn pa nu ook zo reageert over zijn kids... Verkeerd natuurlijk, maar ja, wie zal het hem zeggen?
quote:Thx...
Op maandag 25 augustus 2003 23:41 schreef Phate het volgende:
tsjonge...ik hoop voor je dat je pa nog een beetje bijdraait, want dat hij niet met je moeder wil praten is nog tot daar aantoe, maar hij kan toch niet zijn eigen kids in de steek laten?
jeetje...
Sterkte! mocht je een keertje om wat steun verlegen zitten, ik zwerf hier wel ergens rond
Ik kijk gewoon al uit naar zijn verjaardag. Zou veel geld geven om zijn gezicht te zien als hij een kaartje en cadeau krijgt van haar kids maar niets van zijn eigen kinderen. Zelfde met vaderdag en nieuwjaar enzo. Kan me niet voorstellen dat hij dan niet aan ons zal denken. En dan is het onze beurt om eens in ons vuistje te lachen 
Het klinkt misschien als onbegonnen werk, maar de situatie vraagt om een radicale verandering. Die accepteren is de eerste stap.
Sterkte
quote:Ik moet eerlijk zijn dat ik *blij* ben dat mijn pa vertrokken is. Het was de laatste maanden geen leven meer. Ik heb een nieuwe relatie sinds drie maanden en die kwam idd heel kort op mijn vorige relatie (maar ik heb niemand bedrogen) en zelfs toen had mijn pa het lef om mij een slet en een hoer te noemen. Terwijl hij eigenlijk de grote kl**tzak is van heel de affaire.
Op dinsdag 26 augustus 2003 09:14 schreef MrWilliams het volgende:
Houd je eigen emoties goed in de gaten, leef ze, zorg dat ze "binnen de perken blijven" en het allerbelangrijkst: Steun je moeder waar je kan. Leidt haar af en probeer haar duidelijk te maken dat dit geen einde is, maar een nieuw begin.Het klinkt misschien als onbegonnen werk, maar de situatie vraagt om een radicale verandering. Die accepteren is de eerste stap.
Sterkte
Het probleem is dat mijn ma haar hele leven in dienst heeft gestaan van mijn vader en dat ze nu niets om handen heeft. Ze deed gewoon alles voor hem.
Ze is beter af zonder hem eindelijk, jammergenoeg zal het lang duren voor ze dat begint te beseffen
Ik hoop voor je dat alles toch nog goed uitpakt met je moeder, je zus en jezelf. Je moeder is in ieder geval beter af op deze manier, hoezeer dat ook niet zo voelt voor haar waarschijnlijk.
quote:Ik weet perfect waar mijn pa woont he (op 6 km van ons thuis) dus dat is zeker het probleem niet. (staat ook in de echtscheidingsakte vermeld enzo)
Op dinsdag 26 augustus 2003 09:57 schreef -BB- het volgende:
Heel erg vervelende situatie, maar ik snap één ding niet. Je zegt dat hij gewoon naar zijn werk gaat? Kan je daar dan niet langs gaan of naar personeelszaken o.i.d. bellen om te vragen naar je vaders gegevens?
Ik vind gewoon dat HIJ contact moet opnemen met ons en niet omgekeerd. Zeker omdat hij weigert van telefoon op te nemen als wij bellen (mijn zus en ma dan, ik wil ni zo voor schut staan da ik bel naar mijn vader en dat hij nie opneemt) of om terug te smsen.
Aan de ene kant begrijp ik wel dat je wil dat hij contact opneemt, aan de andere kant zou ik het nog logischer vinden als je liever hebt dat alles achter de rug is. Heel erg jammer als je daar op moet wachten omdat het niet anders kan (die 4-6 maanden waar je het over had).
Succes ermee, ik weet min of meer hoe het voelt (hoewel het lang niet zo erg was als dit, dat is wel zeker).
* Maar om met hem te praten, hell no...First things first, oftewel eerst zelf even wat beter voelen en natuurlijk je zus en je moeder.
Wens je iig succes!
Kweet eigenlijk niet of ik wil of hij contact opneemt of niet. Ik ga in ieder geval de telefoon niet opnemen moest hij bellen, noch antwoorden op zijn smsje of mail. Mag hij ook eens weten hoe zoiets voelt vind ik. Of is dit dan weer zo verkeerd van mij? En moet ik hem een nieuwe kans geven (ondanks het feit dat hij al meer dan een maand niets van hem laat horen...)
quote:Ik zie daar niks verkeerds aan. Je hebt sterk het gevoel dat je in de steek gelaten bent. Dus kan zo'n persoon de boom in, in het gunstigste geval. IMO moet je vader contact opnemen met jou. Maar als hij dat doet, zou je hem eerst moeten laten uitpraten. Daarna kan je alsnog het contact verbreken.
Op dinsdag 26 augustus 2003 12:27 schreef leonieke het volgende:
Kweet eigenlijk niet of ik wil of hij contact opneemt of niet. Ik ga in ieder geval de telefoon niet opnemen moest hij bellen, noch antwoorden op zijn smsje of mail. Mag hij ook eens weten hoe zoiets voelt vind ik. Of is dit dan weer zo verkeerd van mij? En moet ik hem een nieuwe kans geven (ondanks het feit dat hij al meer dan een maand niets van hem laat horen...)
quote:Ik voorzie een moeilijke tijd voor je. Ze zullen elkaar voor allerlei dingen uit gaan maken. Daarnaast zal er dan waarschijnlijk een scheiding aankomen zover ik zie in je beginpost.
Op vrijdag 25 juli 2003 08:08 schreef leonieke het volgende:
Mijn pa is gisteren het huis uitgetrokken.. briefje op kast gericht aan mijn ma en de kleren en zijn spullen weg terwijl niemand thuis was.
Mijn ma wil niet scheiden, wil hem terug (terwijl ik zeker ben dat hij dat nie meer wil, andere vrouw in het spel enzo, hij start een nieuw leven...)Zijn eigen kinderen laat hij niets weten (neemt gsm niet op). Mijn moeder ziet het niet (financieel) niet meer zitten, is ten einde raad en ik weet niet wat ik moet doen. (Ik zeg wel dat ik er ben voor haar, mijn zus is hier nu ook, maar dat kan haar niets schelen "wat heb je aan een moeder zoals ik, een wrak, ik hoef er niet meer te zijn" krijg ik dan te horen...
Iemand tips?
Dan is het zeer belangrijk om beide te steunen, en zeer zeker niet 1 van de 2 de rug toe te keren, hoezeer je het er niet mee eens bent ook.
En over zaken als financien zou ik mezelf niet al te druk maken, je moeder zou kunnen gaan werken als ze dat nog niet doet. En je vader zal alimentatie moeten betalen in geval van een scheiding.
--
Ondanks dat je je in de steek gelaten voelt, niet zomaar het contact verbreken. Hoe lastig het ook is. Want als je iets breekt is het lastiger om het te lijmen.
[Dit bericht is gewijzigd door markvt op 26-08-2003 12:55]
quote:We (zus en ik) hebben de kans niet gekregen om hem te laten vallen, hij doet het zelf. Hij neemt geen contact op met ons en als mijn zus hem contacteert, negeert hij alles
Op dinsdag 26 augustus 2003 12:53 schreef markvt het volgende:[..]
Dan is het zeer belangrijk om beide te steunen, en zeer zeker niet 1 van de 2 de rug toe te keren, hoezeer je het er niet mee eens bent ook.--
Ondanks dat je je in de steek gelaten voelt, niet zomaar het contact verbreken. Hoe lastig het ook is. Want als je iets breekt is het lastiger om het te lijmen.
Kweet gewoon nie hoe ik ga reageren als hij opeens iets laat weten. In mijn gsm zit hij al niet meer onder 'pa gsm' maar gewoon onder zijn voornaam.. hij is de 'titel' pa niet waardig als hij zich zo gedraagt vind ik persoonlijk
quote:Mja hij heeft 15 jaar mijn ma bedrogen eh, niet mij. Dus ik zie die twee dingen nog altijd los van elkaar. Ik ben me ervan bewust da een man en een vrouw elkaar opeens niet meer graag zien. Maar als er kinderen zijn.. ik weet het nie, het is niet omdat hij mijn ma niet meer graag ziet, dat hij zijn kids moet laten vallen. Kvind da da er los van staat.
Op dinsdag 26 augustus 2003 12:54 schreef -BB- het volgende:
tekst
Hij heeft blijkbaar gezegd tegen mijn ma: jullie zijn nu toch met vijf, ge hebt de kinderen (vijf: zij, mijn zus en haar vriend, ik en mijn vriend)
Denk dat ik da maar letterlijk zal opnemen die 'ge' en dat hij ons dan gewoon niet meer moet ofzo
Gisteren haar dochter gezien.. kon haar glimlach bijna van haar gezicht kloppen.
quote:Ik kan het me heel goed voorstellen, maar haar dochter staat er los van. Of vergis ik me?
Op dinsdag 9 september 2003 20:44 schreef leonieke het volgende:
ondertussen zijn we al bijna zeven weken ver en mijn ma heeft soms al eens een goeie dag, toch sinds ze gaat werken.. ale 'goeie'.. een minder slechte, laat ik het zo zeggen, terwijl ik het er steeds moeilijker mee heb.Gisteren haar dochter gezien.. kon haar glimlach bijna van haar gezicht kloppen.
quote:Mja 'zij' is nu beke zijn nieuwe dochter. Kheb den indruk dat zij ons (zus en ik) moet vervangen want met ons heeft hij nog altijd geen contact opgenomen, terwijl zij daar meerdere keren per week zit. Sorry for being jealous perhaps..
Op dinsdag 9 september 2003 21:05 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Ik kan het me heel goed voorstellen, maar haar dochter staat er los van. Of vergis ik me?
Wel eens aan gedacht op een brandbrief te schrijven aan hem? Of een kaartje met een enorme hint?
quote:Kvind dat hij de eerste stap moet zetten _als_ hij nog contact met zijn eigen kinderen wil, niet dat ik hem een hint moet geven dat zijn dochters ook nog leven. Hij heeft zelfs nog nooit gevraagd of wij het aankunnen, die hele situatie, hoe wij er tgo staan...
Op dinsdag 9 september 2003 21:32 schreef zwaaibaai het volgende:
Tja tegen jaloersheid kan je niks doen, maar de dochter zelf is geen partij hier in. Niet haar schuld bedoel ik.Wel eens aan gedacht op een brandbrief te schrijven aan hem? Of een kaartje met een enorme hint?
Trouwens, de eerste weken heeft mijn zus vaak genoeg gebeld en gesmst naar hem.. Reageren was te veel gevraagd blijkbaar..
quote:Ik kan me je woede goed voorstellen. Maar ik heb het gevoel dat jij, ondanks alles, WEL contact met hem wil hebben. Dus waarom niet een brief?
Op dinsdag 9 september 2003 21:40 schreef leonieke het volgende:[..]
Kvind dat hij de eerste stap moet zetten _als_ hij nog contact met zijn eigen kinderen wil, niet dat ik hem een hint moet geven dat zijn dochters ook nog leven. Hij heeft zelfs nog nooit gevraagd of wij het aankunnen, die hele situatie, hoe wij er tgo staan...
Trouwens, de eerste weken heeft mijn zus vaak genoeg gebeld en gesmst naar hem.. Reageren was te veel gevraagd blijkbaar..
quote:Ik denk da k het hem gewoon niet gun dat ik ga kruipen voor hem.. I dunno.. Kweet met mezelf nie echt raad voor de moment eigenlijk.
Op dinsdag 9 september 2003 21:43 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Dus waarom niet een brief?
Ik ben er altijd van uitgegaan dat je maar één pa hebt, dus dat je er alles moet voordoen om contact te houden enzo, ook als het moeilijk gaat, maar nu het zo ver is... hij vindt contact met zijn dochters blijkbaar ook niet zo belangrijk, dus misschien geef ik hem beter gewoon op
quote:Een brief is niet perse iets waardoor je laat blijken dat je kruipt hoor, je kan er ook eentje maken waarin JIJ aangeeft wat jou dwars zit, zonder een plukje stof te proeven
Op dinsdag 9 september 2003 21:46 schreef leonieke het volgende:[..]
Ik denk da k het hem gewoon niet gun dat ik ga kruipen voor hem..
quote:Mja denk da ik opeens te emotioneel zou worden. Kzou hem zo graag eens onder zijn voeten geven eh. Zeggen dat hij ook naar zijn kinderen moet omkijken of dat hij ze kwijt raakt. Maar ja, hij heeft een nieuw leven, één met de vrouw van zijn leven (en haar kids) blijkbaar.
Op dinsdag 9 september 2003 21:51 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Een brief is niet perse iets waardoor je laat blijken dat je kruipt hoor, je kan er ook eentje maken waarin JIJ aangeeft wat jou dwars zit, zonder een plukje stof te proeven
Ik hoop gewoon dat hij er binnenkort spijt van heeft, zoveel spijt dat hij niet meer rustig kan slapen, dat hij met zichzelf geen blijf meer weet..
quote:Met wrok kom je echt helemaal nergens. En te emotioneel worden tijdens een brief schrijven is toch niet erg. Je schrijft je brief, stopt het weg voor een dagje, leest het terug, doet wat aanpassingen, schrijft nog een keer, enz enz
Op dinsdag 9 september 2003 21:58 schreef leonieke het volgende:[..]
ff knippen
Ik heb het gevoel dat je het gaat opkroppen. En wanneer je dat doet, en het komt er uit...... Dan zie je de wereld schever dan het al is. Het kan enorm opluchten om je hart te luchten in een brief ( en deze zin klopt niet grammaticaal, maar je snapt wat ik bedoel )
quote:Mja.. kmoe het trouwens ook doen voor mijn ma. Ze zou zo teleurgesteld zijn als ze weet da ik contact zoek met hem. Oh ja... misschien als ik hem kan vergeten, zal ik er niet zo'n last van hebben.. Wie weet?!?
Op dinsdag 9 september 2003 22:03 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Met wrok kom je echt helemaal nergens. En te emotioneel worden tijdens een brief schrijven is toch niet erg. Je schrijft je brief, stopt het weg voor een dagje, leest het terug, doet wat aanpassingen, schrijft nog een keer, enz enz
Ik heb het gevoel dat je het gaat opkroppen. En wanneer je dat doet, en het komt er uit...... Dan zie je de wereld schever dan het al is. Het kan enorm opluchten om je hart te luchten in een brief ( en deze zin klopt niet grammaticaal, maar je snapt wat ik bedoel
*off-topic* als regentes moet ik idd soms grammaticaal-verkeerde zinnen kunnen ontcijferen :p
quote:done that.. (hopelijk juiste adres
Op dinsdag 9 september 2003 22:10 schreef zwaaibaai het volgende:
Dat lukt je nooit, het blijft je vader ( toevoegen aan msn kan ook, zie profiel voor adres)
)Het is duidelijk dat je zelf eigelijk ook hardstikke graag wat van je vader wilt horen, wat natuurlijk hardstikke logisch is, al is het alleen maar om te weten dat hij nog aan jullie denkt, maar zoals je het nu verteld klinkt hij op dit moment niet bepaald bekommerd om het lot van jou en je zus.
Ik weet dat het makkelijk gezegd is voor iemand die niet in die situatie zit, maar als je weet waar hij woont en je wilt het echt uitpraten, is het misschien toch het verstandigst om het face to face uit te gaan praten.
Een brief schrijven kan natuurlijk ook, maar gezien wat hij met je smsjes etc doet, zal hij waarschijnlijk ook jouw brief niet beantwoorden.
quote:Dat is het hem net eh. Ik wil hem eigenlijk niet irl gaan zien omdat hij mij dan niet echt KAN negeren als hij dat wil doen. Bij een brief kan hij gewoon niets meer van zich laten horen en dan weet ik genoeg. Als ik hem zou gaan opzoeken, is hij verplicht om iets terug te zeggen.
Op dinsdag 9 september 2003 23:10 schreef Untouchables het volgende:
...
Een brief schrijven kan natuurlijk ook, maar gezien wat hij met je smsjes etc doet, zal hij waarschijnlijk ook jouw brief niet beantwoorden.
Khad gewoon nooit gedacht dat hij het zo ver ging laten komen en nu hij dat gedaan heeft, is de afstand al (bijna?) te groot om er nog iets aan te doen. Misschien redeneert hij wel zo.. wie weet.
Khoop gewoon dat hij het ook elke dag moeilijk heeft met het feit dat hij ons aan het verliezen is... ik hoop het zo hard dat hij er ook pijn van heeft.
hij heeft nog altijd niets laten weten
still don't get it...
quote:Ik niet begrijp. Om de echtscheiding te regelen?
Op dinsdag 7 oktober 2003 20:57 schreef leonieke het volgende:
volgende week moeten ouders al eerst keer naar rechtbank..hij heeft nog altijd niets laten weten
still don't get it...
quote:ik heb geen tips, maar wens je veel sterkte toe...
Op vrijdag 25 juli 2003 08:08 schreef leonieke het volgende:
Mijn pa is gisteren het huis uitgetrokken.. briefje op kast gericht aan mijn ma en de kleren en zijn spullen weg terwijl niemand thuis was.
Mijn ma wil niet scheiden, wil hem terug (terwijl ik zeker ben dat hij dat nie meer wil, andere vrouw in het spel enzo, hij start een nieuw leven...)Zijn eigen kinderen laat hij niets weten (neemt gsm niet op). Mijn moeder ziet het niet (financieel) niet meer zitten, is ten einde raad en ik weet niet wat ik moet doen. (Ik zeg wel dat ik er ben voor haar, mijn zus is hier nu ook, maar dat kan haar niets schelen "wat heb je aan een moeder zoals ik, een wrak, ik hoef er niet meer te zijn" krijg ik dan te horen...
Iemand tips?
quote:Scheiding is bij notaris (mijn werkgever nota bene) als geregeld, ze moeten volgende week naar de rechtbank voor de eerste keer.
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:19 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Ik niet begrijp. Om de echtscheiding te regelen?
Hij laat gewoon niets weten aan mij of mijn zus.. da bedoelde ik dus..
quote:Lullig ik weet het maar ik denk dat ze beter af is zonder hem en zelf maar eens lekker op stap moet gaan als ze er overheen is,
Op vrijdag 25 juli 2003 09:21 schreef leonieke het volgende:[..]
Ik heb geen flauw idee wat ik kan doen om haar gelukkig te maken. Ze voelt zich slechter dan een straathond die je aan de kant zet.. alles heeft ze de afgelopen 28 jaar voor hem gedaan (vandaag hun huwelijksverjaardag...). Het is ook al de 4e vrouw waar hij iets mee heeft in de afgelopen 15 jaar.
Ik weet het gewoon allemaal niet meer.... *zucht*
Mijn ouders zijn ook gescheiden en mn vader had ook een ander 1e keer wegwezen zo denk ik er ook over,
Sterkte want het is toch je vader en ik hoop dat ie contact houdt,
Meld het bij je huisarts die kan je moeder misschien iets kalmerends voorschrijven zodat ze geen rare dingen gaat doen, meestal valt het wel mee maar geef haar complimentjes en zeg dat je haar zeker nodig hebt,
Succes en sterkte.
weer opnieuw beginnen..
Ze is nu nog in een shock...logisch als een man zomaar vertrekt ineens?
Tss sterkte...
quote:als hij na meer dan twee maand *nog* niets heeft laten weten.. kan je dan nog van contact houden spreken? *lekker sarcastisch*
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:35 schreef patsys het volgende:[..]
Sterkte want het is toch je vader en ik hoop dat ie contact houdt,
quote:Waarschijnlijk weet hij zich geen houding te geven tegenover jullie, laat het even bekomen of schrijf m een brief waarom hij geen contact meer wil met jullie zeg m dat je m mist en dat je gewoon met hem wilt omgaan ondanks de problemen tussen hem en je moeder misschien helpt het.
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:34 schreef leonieke het volgende:[..]
Scheiding is bij notaris (mijn werkgever nota bene) als geregeld, ze moeten volgende week naar de rechtbank voor de eerste keer.
Hij laat gewoon niets weten aan mij of mijn zus.. da bedoelde ik dus..
quote:Bedoel het niet sarcastisch, ik heb al jaren geen contact (echt praten) gehad met mn vader en dat hoop ik ooit nog eens te hebben, maar twee maanden sorry is niet echt lang, als je van een heel leven spreekt.
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:38 schreef leonieke het volgende:[..]
als hij na meer dan twee maand *nog* niets heeft laten weten.. kan je dan nog van contact houden spreken? *lekker sarcastisch*
en zeggen: misschien, misschien is het wel beter als ze uit elkaar zijn..
.. ook al voelt het nu niet zo waarschijnlijk..
quote:ik bedoelde da ik lekker sarcastisch bezig was ;-)
Op dinsdag 7 oktober 2003 21:43 schreef patsys het volgende:[..]
Bedoel het niet sarcastisch, ik heb al jaren geen contact (echt praten) gehad met mn vader en dat hoop ik ooit nog eens te hebben, maar twee maanden sorry is niet echt lang, als je van een heel leven spreekt.
Ik weet nu niet hoe ik me moet voelen. Heb er maanden op gewacht en toch... toch heb ik zin om te wenen...
quote:In ieder geval is er iets van een teken van leven gekomen naar jullie toe. Waarschijnlijk is die stap voor hem ook heel moeilijk geweest. Ik kan wel heel goed begrijpen dat je je toch nog steeds klote voelt. Ik hoop dat jullie zonnetje snel weer gaat schijnen!
Op donderdag 9 oktober 2003 13:20 schreef leonieke het volgende:
Newsflash.. vandaag een brief ontvangen van mijn pa gericht aan mij en mijn zus met uitleg en excuses en redenen voor geen contact zoeken en vertrek enzo...Ik weet nu niet hoe ik me moet voelen. Heb er maanden op gewacht en toch... toch heb ik zin om te wenen...
Sterkte.
Kweet totaal nie hoe ik moet/zal reageren. Op brief nog altijd ni geantwoord, kweet nie goe wat schrijven.
Hopelijk brengt morgen wat licht in de duisternis..
Misschien is het beter als het contact morgen van hem af komt... Hoef jij nu niet in de shit te zitten?
quote:thx
Op dinsdag 14 oktober 2003 22:24 schreef trekdrop het volgende:
Heb al een tijd niet meer mee gelezen, maar suc6 morgen, en sterkte....Misschien is het beter als het contact morgen van hem af komt... Hoef jij nu niet in de shit te zitten?
Kheb wel gezegd tegen mijn ma dat ik niet weet hoe ik ga reageren, dus dat ik misschien iets doms zal doen gewoon omdat ik wat overdonderd zou kunnen zijn. En dat begreep ze wel.
Ze vond ook dat als hij iets zei, ik moest antwoorden, het is en blijft mijn pa.. maar zo raar om na 2.5 maand uw pa terug te zien en dan nog in zo'n situatie.
Nog anderhalf uur en we zijn op de rechtbank.. hij ook.
I wonder what will happen
Ik kan niet anders doen dan je enorm veel sterkte toewensen voor nu in de rechtbank en ik hoop dat je hier ooit een keer echt vrede mee zou kunnen hebben...
Op 2 januari 2003, mijn eerste werkdag na 6 maanden thuis te zijn geweest na de geboorte van mijn dochter, verging mijn wereld ook... om 18u28 om precies te zijn...
Ik kwam thuis binnen en er leken mij zo weinig schoenen in de kast te staan... en wat had ik met die jassen gedaan. In de boekenkast waren een aantal boeken verdwenen... Ik voelde een rilling van kop tot teen en liep als een gek naar de slaapkamer, en ja, al zijn kleren waren weg, enkele foto's, de draagbare computer, het digitaal fototoestel..... hij had ons nestje gebruikt als supermarkt, terwijl ik aan het werk was
DIe morgen was hij nog opgewekt "naar zijn werk" vertrokken.
En daar stond ik : links van me mijn dochter van 6m die honger had, rechts mijn zoon van 2,5j. Totaal van de kaart......
"Ik ben weg" was alles wat ik kon lezen.... hysterisch belde ik ijn broer om te vragen of hij iets wist... Maar ook hij viel uit de lucht,en is direct gekomen... Een week lang hoorden we niks! Dan een bericht: "Ben veilig.Geef dikke kus aan de kindjes"
Ik begrijp het nog steeds niet, de dag voor zijn vertrek waren we bij vrienden en werd er nog gesproken over een derde kind, terwijl hij me later verweet dat ik hem "geflikt" had met de kinderen... Dat vreet aan je... en dat tijd de wonden heelt, pffff...daar geloof ik écht niet meer in.
Je vertrouwen in iedereen is compleet weg, je piekert je suf, kan niet werken.....heb dit jaar al 3 opnames op psychiatrische afdeling achter de rug na teveel pillen in combinatie, BPS flakkerde in alle hevigheid op . Vermagerde 14kg op 2mnd.... Klotejaar
.En met mijn vriend ( relatie van 9 jaar) was ik ook mijn allerbeste vriend kwijt (vriendschap van 16 jaar)... Ondertussen vriend gevonden (ook BPS) maar daar liep het gisteren dan weer mis...|
Ik geraak gewoon niet over mijn ex, dat geef ik volmondig toe...en ik wil dat eigenlijk misschien wel niet...
Gelukkig is het contact met hem nu al minder gespannen, hij verblijft nu ook een jaar in Engeland, misschien de ideale moment om effe na te denken ???
Zaterdag zie ik hem en gingen we "eens praten".
Ik hoop het beste voor ons allemaal, want de kinderen verdienen dat niet.
Ondertussen zit jij (Leonie) al bij de rechtbank, of is het misschien al achter de rug.... Heel veel sterkte, en wat er ook gebeurt : je pa is ver-
trokken, dus jullie treft geen enkele schuld.
Ach ja, mannen....
Ondertussen terug van de rechtbank en .. ik moet zeggen da ik me veel beter voel dan dat ik ooit had durven hopen. Hij zag eruit als een geslagen hond. Mijn ma en ik zijn niet naast hem gaan zitten in de rechtzaal en ik zag dat hij het er erg moeilijk mee had. Nadat mijn ouders uit de zaal kwamen (aparte zaal om te tekenen) heb ik hem nog ff gesproken in de gang en buiten. Gezegd hoe ik me voel met de situatie en dat ik nog een brief zal schrijven, maar er nog niet helemaal uit ben over de formuleringen. Hij begreep dat, maar ik zag echt dat hij het moeilijk had met het feit dat er een afstand is tussen ons. En weet je.. hoe grof het ook klinkt, het doet deugd om zoiets te merken.. erg van mij da ik wil dat hij zich slecht voelt? kweet het niet..
quote:Nee hoor,
Op woensdag 15 oktober 2003 12:24 schreef leonieke het volgende:
En weet je.. hoe grof het ook klinkt, het doet deugd om zoiets te merken.. erg van mij da ik wil dat hij zich slecht voelt? kweet het niet..
Het is goed voor hem om te voelen wat ie gedaan heeft.
Ik wens je nog veel sterkte met je brief, en hoop dat hij zich tegenover jullie nog wel blijft gedragen als vader,
Verder wens je moeder veel sterkte en huilen mag altijd lucht op,
groetjes.Mijn zus heeft direct geantwoord, maar geen reactie meer teruggekregen. Dus ik ga er misschien ook best niet meer op hopen en me maar neerleggen bij het feit dat zijn eigen kids zo makkelijk vervangbaar zijn.
In mijn brief heb ik echt gezegd wat ik wou zeggen, dus ik vrees wel dat hij een beetje grof overkomt... Ik weet het echt niet.
Best maar versturen zeker?
quote:tuurlijk versturen.. zulke dingen moet je nu eenmaal niet opkroppen.... en waarom laten liggen? Waarom zou je nu nog rekening houden met zijn gevoelens... die van jou zouden nu op de eerste plaats moeten komen.... laat hem maar weten hoe je er over denkt, hoe je over hem denk....
Op donderdag 11 december 2003 07:47 schreef leonieke het volgende:
Mijn brief is nu *eindelijk* afgeraakt. Mja, best wel beschamend dat het zo lang geduurd heeft, maar nu moet ik hem nog versturen. Hij is nog niet zoals ik het wil eigenlijk, maar ik kan het niet blijven uitstellen en uitstellen (het is volgende week zijn verjaardag en het moet nu ook niet overkomen als een verjaardagscadeau eh...).Mijn zus heeft direct geantwoord, maar geen reactie meer teruggekregen. Dus ik ga er misschien ook best niet meer op hopen en me maar neerleggen bij het feit dat zijn eigen kids zo makkelijk vervangbaar zijn.
In mijn brief heb ik echt gezegd wat ik wou zeggen, dus ik vrees wel dat hij een beetje grof overkomt... Ik weet het echt niet.
Best maar versturen zeker?
Nou suc6 en sterkte... en als de sodemieter die brief versturen...
[Dit bericht is gewijzigd door trekdrop op 11-12-2003 12:57]
En idd gewoon versturen. Zo'n brief zal nooit "goed" zijn. Of eigenlijk is zo'n brief altijd wel goed! Schrijven zoals je zou praten.
quote:Dat ie grof is is niet erg. Als je kijkt wat hij heeft gedaan en hoe hij zich daarna heeft gedragen kan het bijna niet grof genoeg. Wil je gaan steken moet je hem idd op zijn verjaardag gaan sturen. Maar ik weet niet precies wat je doel is.
Op donderdag 11 december 2003 07:47 schreef leonieke het volgende:
Mijn brief is nu *eindelijk* afgeraakt. Mja, best wel beschamend dat het zo lang geduurd heeft, maar nu moet ik hem nog versturen. Hij is nog niet zoals ik het wil eigenlijk, maar ik kan het niet blijven uitstellen en uitstellen (het is volgende week zijn verjaardag en het moet nu ook niet overkomen als een verjaardagscadeau eh...).Mijn zus heeft direct geantwoord, maar geen reactie meer teruggekregen. Dus ik ga er misschien ook best niet meer op hopen en me maar neerleggen bij het feit dat zijn eigen kids zo makkelijk vervangbaar zijn.
In mijn brief heb ik echt gezegd wat ik wou zeggen, dus ik vrees wel dat hij een beetje grof overkomt... Ik weet het echt niet.
Best maar versturen zeker?
Zelf heb ik een week over een brief naar mijn moeder gedaan. En ik moet zeggen dat het mij enorm heeft opgelucht en ben toen spanning kwijt geraakt die ik al zeker 8 jaar voelde.
Veel sterkte de komende tijd. Gaat alles weer een beetje met je moeder?
Een ding moet je trouwens altijd onthouden. Het gaat maar om een imenad en dat ben jezelf. Als je wat voor een ander kan doen, dan moet je dat zeker niet nalaten. Maar het belangrijkste is dat je jezelf goed voelt
quote:Weet je, eigenlijk weet ik niet wat mijn doel is, maar ik hoop toch tenminste op enige reactie, ook al zou ik die hoop beter laten varen.
Op donderdag 11 december 2003 09:51 schreef pmponer het volgende:[..]
Dat ie grof is is niet erg. Als je kijkt wat hij heeft gedaan en hoe hij zich daarna heeft gedragen kan het bijna niet grof genoeg. Wil je gaan steken moet je hem idd op zijn verjaardag gaan sturen. Maar ik weet niet precies wat je doel is.
Mijn ma heeft ook een brief geschreven en zal ervoor zorgen dat hij die juist op zijn verjaardag krijgt. Kvind da persoonlijk geen zo'n goed idee..
En van dat 'grof genoeg zijn', het is en blijft mijn vader, als hij mij laat vallen, kan ik hem niet meer vervangen eh.
quote:Mja ik heb er iets meer dan 2 maand over gedaan om hem helemaal af te krijgen (oke wel een tijdje laten liggen ook)
Zelf heb ik een week over een brief naar mijn moeder gedaan. En ik moet zeggen dat het mij enorm heeft opgelucht en ben toen spanning kwijt geraakt die ik al zeker 8 jaar voelde.
quote:Dank u. Het zal maar raar doen, op zijn verjaardag is hij er niet, de eindejaarsfeesten is hij er ook niet. Het voelt gewoon zo raar aan, kan het nog niet echt aanvaarden om eerlijk te zijn.
Veel sterkte de komende tijd. Gaat alles weer een beetje met je moeder?
Met mijn ma, ik weet het niet, ze is nu voor het ogenblik weer thuis van haar werk tot eind januari, dus dat maakt het er zeker niet beter op. Maar we hebben nu sinds 2 weken terug een puppy in huis, dus ze kan zich daar wat mee bezighouden. Maar ze heeft het nog altijd heel lastig. Ik denk zelfs niet dat ze er ooit over zal geraken...
Het is dus vandaag mijn pa's verjaardag en ik weet niet hoe ik er het best mee omga. Moet ik hem iets laten weten of doe ik gewoon alsof ik het vergeten ben?
Mijn brief is idd nog maar pas verstuurd, dus ik kan er geen antwoord op gekregen hebben, maar mijn zus haar brief is bv al 2 maand ofzo verstuurd en ze heeft er sindsdien niets meer van gehoord.
Hij belt ook nooit eens ofzo (heeft nu drie nieuwe kids die ons vervangen...) en dat doet pijn, hoe raar het misschien ook klinkt, of hoe egoïstisch, maar op deze manier ben ik mijn pa kwijt en that sucks.
Als ik nu bv denk hoe het later zal gebeuren bij een eventueel huwelijk of doopsel, springen de tranen onmiddellijk in mijn ogen. Er zal altijd iemand ontbreken...
Nu is het gewoon zo dat als ik hem iets laat weten vandaag, dat het net is alsof ik niet zonder hem kan leven. En dat wil ik nu ook wel niet *zucht*
Kben nog altijd aan het twijfelen wat ik daar moet op zeggen.. tis allemaal niet zo makkelijk want als ik ermee afspreek dan ga ik thuis de slechtste zijn omdat ik nog contact wil met hem. En mijn ma gaat zo teleurgesteld zijn :s
Mijn vriend daarentegen zegt dat ik er moet mee afspreken of dat ik er later veel te veel spijt ga van hebben. En hij heeft ook wel gelijk hoor, ik zou graag eens weten hoe hij nu tegenover zijn eigen kinderen staat enzo.
Kweet echt niet wat ik er moet mee aanvangen.. ik kan gewoon nooit goed doen voor iedereen...
quote:Je moeder zou mischien wel telleurgesteld zijn, maar het is JOUW vader! En als je contact met hem wil, moet JIJ dat beslissen. Het lijkt me niet dat je moeder het tegenhoudt.
Op vrijdag 2 januari 2004 13:28 schreef leonieke het volgende:
Kweet echt niet wat ik er moet mee aanvangen.. ik kan gewoon nooit goed doen voor iedereen...
quote:mijn ma weet het nog niet eh (ik zit sinds oudejaarsavond bij mijn vriend en durf haar dat nog niet te vertellen) dus ze kan het helemaal nog niet tegengehouden hebben. Of begrijp ik je verkeerd?
Op vrijdag 2 januari 2004 13:32 schreef zwaaibaai het volgende:[..]
Je moeder zou mischien wel telleurgesteld zijn, maar het is JOUW vader! En als je contact met hem wil, moet JIJ dat beslissen. Het lijkt me niet dat je moeder het tegenhoudt.
Heel veel sterkte!
wat een rotsituatie... Nu is mijn zus blijkbaar nogal serieus pissed op mij (reageert niet meer op sms, neemt geen foon op, heel kort op msn en moet altijd direct vertrekken, vindt het niet nodig dat ik het geld voor het cadeau aan haar geef, maar ik moet het rechtstreeks storten op haar rekening etc.) omdat ik haar gezegd heb dat ik met ons pa wou afspreken om alles eens uit te praten, of het alleszins te proberen.
Ook aan mijn ma had ze de indruk gegeven dat ze niet gereageerd had op het smsje dat we gekregen hadden, maar vanaf dat mijn ma niet meer bij haar was, heeft ze dat toch gedaan (heeft ze mij zelf verteld). Natuurlijk heeft ze dat niet meegedeeld aan mijn ma, waardoor ik maandag opeens de slechtste dochter ooit was omdat ik mijn pa een gelukkig jaar had toegewenst. (maar onmiddellijk rechtgezet dat mijn zus toch gereageerd heeft, maar dat is helemaal niet belangrijk)
Nu is precies gebeurd waar ik zo voor gevreesd had: word ik hier thuis en door mijn zus en haar vriend aanzien als een verraadster. Nu weet ik echt niet meer wat ik moet doen, ik heb mijn pa nog altijd niet bevestigd of ik wil gaan eten met hem, en nu weet ik het helemaal niet meer.
Ik haat die situatie echt hoor. Oke dat mijn ma het heel moeilijk heeft met de echtscheiding, maar voor mij is het ook niet meer aangenaam om hier nog te vertoeven. En als ik ook nog maar eens laat vallen dat ik zou overwegen om te gaan samenwonen met mijn vriend eind dit jaar of begin volgend jaar beginnen de tranen direct te vloeien want dan zit ze helemaal alleen en op deze manier wil ze niet meer leven, etc.
2004 zal blijkbaar niet direct een beter jaar zijn dan 2003...
ik dacht dat ze zoeken het zelf maar uit, zonder mij, misschien egoistisch om mijn moeder in feite "alleen met hem" te laten, maar goed ik moet toch een keer zelfstandig worden. het probleem is alleen dat ik er nogsteeds dagelijks aan denk omdat mijn moeder me steeds belt omdat ze me mist en mijn vader soms aan de deur komt met plannen om te vertrekken en dan moet ik hem weer ompraten.
mijn situatie is natuurlijk niet zo erg als van de topic starter, maar die onzekerheid over hoe het gaat lopen is gewoon zenuwslopend, je kunt gewoon niet meer lachen, en als je lacht, lach je voor de schijn.
quote:Ik ben hier zeker niet bezig op dit forum om te moeten horen dat ik in een erge situatie zit. Ik ben me er heel erg van bewust dat veel mensen het stukken slechter hebben dan mij. Maar alles van me afschrijven, lucht altijd wel een beetje op bij mij.
Op dinsdag 6 januari 2004 16:04 schreef DJRoberto1978 het volgende:
mijn situatie is natuurlijk niet zo erg als van de topic starter, maar die onzekerheid over hoe het gaat lopen is gewoon zenuwslopend, je kunt gewoon niet meer lachen, en als je lacht, lach je voor de schijn.
Maar het is idd nie makkelijk om nog een gemeende glimlach op mijn gezicht te toveren. In het weekend voel ik me altijd iets beter omdat ik dan van vrijdagavond tot maandagmorgen bij mijn vriend ben (meestal toch, als hij niet langskomt), maar zelfs dan kan ik niet alles van me afzetten. Constant ben ik aan het denken wat ik moet doen met deze situatie, hoe het met mijn ma is, etc. Soms heb ik zo'n zin om gewoon in mijn bed te kruipen en te liggen wenen. Klinkt misschien kinderachtig, maar soms is het de enige oplossing om me iets beter te doen voelen.
Pff.. waarom bestaat er hier nu eens geen deus ex machina?
Vandaag en morgen: heel de dag gezeur en geween over het feit dat mijn ma niet wil scheiden, dat ze niet wil tekenen op de rechtbank, dat ze nog van mijn pa houdt, ...
Woensdag: 2e keer naar de rechtbank: deze keer gaat mijn zus mee met mijn ma naar de rechtbank (ik heb geen zin om nogmaals mijn uren in te halen, gezien ik geen verlof mag nemen op mijn werk, en heb eigenlijk ook bitter weinig zin om haar terug mee te moeten sleuren naar Kortrijk)
Donderdag: geween omdat de echtscheiding nu bijna definitief is (moet enkel nog overgeschreven worden in de registers van de burgerlijke stand) en dat hij nooit meer zal terugkomen
Vrijdag: gezeur omdat mijn zus en ik (en mijn vriend) zaterdagavond gaan eten met mijn pa om eens over alles te praten (ik heb hem in die 6 maand nog maar 1 keer teruggezien en dat was aan de rechtbank, mijn zus ziet hem woensdag voor de eerste keer terug) Op 1 januari een smsje gekregen dat hij veel brokken te lijmen heeft en dat hij alles eens wil bespreken.
Zaterdag: D-day: vandaag zien we voor de 1e keer sinds lange tijd ons vader terug. Ik ben nu al aan het panikeren wat ik in godsnaam allemaal moet zeggen. Ondertussen is mijn ma natuurlijk al heel de week vanalles aan het vertellen wat ik hem van haar moet zeggen (en nee, daar doe ik niet aan mee, ik ben geen boodschapperke)
Zondag: heel de dag zal er weer gepraat worden over wat er allemaal is gezegd geweest. Nee, daar heb ik ook geen zin in. En ik ben zeker dat mijn ma alles zal willen weten want vorige week zei ze me al dat dat maar normaal is, dat ik haar alles vertel, want ik woon nog thuis.. Nee, ik zie daar de logica niet van in. Jij wel?
Kortom, het wordt een hatelijke week, wou dat alles al voorbij was...
Ik moest dat gewoon ff van me af kunnen schrijven
Groetjes
nieke
quote:Pffff, dat klinkt pas als een kut week... nou sterkte enzow! En je hoeft zondag echt niet alles aan je moeder te vertellen hoor, ze moet ook maar snappen dat dat komt als jij er aan toe bent....
Op maandag 19 januari 2004 08:20 schreef leonieke het volgende:
Hmz het wordt deze week een drukke week op 'familie'gebied bij leonieke thuis.Vandaag en morgen: heel de dag gezeur en geween over het feit dat mijn ma niet wil scheiden, dat ze niet wil tekenen op de rechtbank, dat ze nog van mijn pa houdt, ...
Woensdag: 2e keer naar de rechtbank: deze keer gaat mijn zus mee met mijn ma naar de rechtbank (ik heb geen zin om nogmaals mijn uren in te halen, gezien ik geen verlof mag nemen op mijn werk, en heb eigenlijk ook bitter weinig zin om haar terug mee te moeten sleuren naar Kortrijk)
Donderdag: geween omdat de echtscheiding nu bijna definitief is (moet enkel nog overgeschreven worden in de registers van de burgerlijke stand) en dat hij nooit meer zal terugkomen
Vrijdag: gezeur omdat mijn zus en ik (en mijn vriend) zaterdagavond gaan eten met mijn pa om eens over alles te praten (ik heb hem in die 6 maand nog maar 1 keer teruggezien en dat was aan de rechtbank, mijn zus ziet hem woensdag voor de eerste keer terug) Op 1 januari een smsje gekregen dat hij veel brokken te lijmen heeft en dat hij alles eens wil bespreken.
Zaterdag: D-day: vandaag zien we voor de 1e keer sinds lange tijd ons vader terug. Ik ben nu al aan het panikeren wat ik in godsnaam allemaal moet zeggen. Ondertussen is mijn ma natuurlijk al heel de week vanalles aan het vertellen wat ik hem van haar moet zeggen (en nee, daar doe ik niet aan mee, ik ben geen boodschapperke)
Zondag: heel de dag zal er weer gepraat worden over wat er allemaal is gezegd geweest. Nee, daar heb ik ook geen zin in. En ik ben zeker dat mijn ma alles zal willen weten want vorige week zei ze me al dat dat maar normaal is, dat ik haar alles vertel, want ik woon nog thuis.. Nee, ik zie daar de logica niet van in. Jij wel?
Kortom, het wordt een hatelijke week, wou dat alles al voorbij was...
Ik moest dat gewoon ff van me af kunnen schrijven
Groetjes
nieke
Naja, sla je er maar doorheen, en voor dat je het weet is het voorbij
De echtscheiding is ondertussen helemaal achter de rug. Voor de laatste keer mijn ouders samen gezien op het werk, toen ze de laatste akte moesten tekenen.
Na het ondertekenen nog eventjes bij mijn ouders samen geweest, maar mijn pa wou zo vlug mogelijk weg. Heeft enkel gezegd 'tot later zus' tegen mij.
Heeft afscheid genomen van mijn ma met de woorden "Tot nooit meer". Toen mijn ma zei: 'jamaar we hebben toch nog 2 dochters? Een trouw? Een geboorte?' zijn reactie: 'ja hou het voor mij toch maar bij tot nooit meer'
*zucht* dus
Ondertussen wacht ik ook weeral 21 dagen op een antwoord op mijn email. Nochtans redelijk wat vragen in gesteld zodat hij zeker iets kon antwoorden, maar hij wil het blijkbaar niet ofzo. Weet ik veel wat er in zijn hoofd omgaat. Hij heeft alleszins al rondverteld dat hij haar drie kinderen enorm graag ziet en het zich niet kan voorstellen dat ze er niet meer zouden zijn. Nogal erg om te moeten beseffen dat hij het zich blijkbaar heel makkelijk kan voorstellen dat zijn eigen kinderen er niet meer zijn.
Met mijn ma? nee, heel goed gaat het niet? Ze kan er helemaal niet over. Elke dag moet ze erover beginnen en zeggen dat ze het zo slecht heeft etc. Ik weet echt niet meer wat ik er nog moet mee aanvangen. Maar heel die situatie maakt mij kapot. Ik kan zelfs niet meer op mijn gemak eens in de zetel rondhangen in de week. En als ik de vrijdag naar mijn vriend vertrek (vandaag 10 maand samen, toch iets positiefs vandaag
) dan moet ze altijd nog wel iets over hem zeggen zodat ze begint te wenen en ik mij schuldig begin te voelen omdat ik voor het hele weekend vertrek. Ik vraag me af wat dat allemaal zal geven als ik ooit beslis om het huis te verlaten. Het is nu al constant dat ze geen leven meer heeft, dat ze hier gewoon zit, etc. Weet je, het hangt me allemaal zwaar de keel uit. Hij heeft zijn geluk gevonden maar heeft de rest van zijn 'gezin' zwaar de dieperik in geduwd
En het ergste? Het kan hem geen zak schelen...daarvan vinden.
Het klinkt misschien heel hard maar ik denk dat jij vooral verantwoordelijk bent voor je eigen leven en geluk en dat jouw moeder dat ook is voor haar leven.
Die echtscheiding is definitief en daar zal ze mee verder moeten en haar eigen leven weer op pakken ook al is dat moeilijk voor haar.
Ze kan niet verwachten dat jij er altijd voor haar bent, voel je daar dus niet schuldig over!
En je vader? misschien heeft hij ook voor zichzelf gekozen om te overleven, ik begrijp dat hun huwelijk al niet optimaal was uit je verhaal en dat het contact met jullie moeilijk verloopt kan natuurlijk ook betekenen dat hij het er WEL heel moeilijk mee heeft en jullie ook mist, maar zichzelf daartegen beschermt door geen contact te hebben.
In ieder geval, denk aan jezelf en sterkte!!
Je hebt een duidelijke log gemaakt van wat er zoal op je afkomt als je in een scheidingsproces zit.
Persoonlijk hoop ik deze materie niet in mijn leven mee te hoeven maken.
Maar ik wens je wel alle succes in de keuzes die je zult maken in de toekomst en blijf niet te veel hangen in het verleden. Maar blijf wel je moeder steunen (door dik en dun) want zij is er altijd geweest in voor en tegenspoed.
leonieke, kop op meis. Het is ook erg verrot om door je vader zo in de steek gelaten te worden. Maar wat ik uit je verhaal begrijp, is dat hij op een of ander manier zijn dochters wel wil zien en zijn ex-vrouw niet meer. En ik vind dat je moeder zwelgt in zelf medelijden. Ze blijft maar hangen aan die vent i.p.v uberhaupt een poging te doen het te gaan verwerken.
just my 2 cents
quote:Mja, hij weet ook wel dat als ik ooit trouw dat mijn ma er bij zou zijn en aangezien hij zegt 'tot nooit meer' dan bedoelt hij ook onmiddellijk dat hij er gewoon niet wil aanwezig zijn eh. Het feit dat hij ook niet reageert op mijn mailOp woensdag 31 maart 2004 09:28 schreef zwaaibaai het volgende:
En ik vind dat je moeder zwelgt in zelf medelijden. Ze blijft maar hangen aan die vent i.p.v uberhaupt een poging te doen het te gaan verwerken.
just my 2 cents
Mja en mijn ma, haar enige repliek dat ze heeft is: 'jij kan niet weten wat ik voel want je hebt het nooit meegemaakt' en daar heeft ze ook gelijk in. Ik heb haar al 100keer gezegd dat ze in een vereniging moet gaan ofzo ('ik wou dat vroeger nooit doen, dus waarom zou ik dat nu willen') of dat ze begint te chatten ofzo ('ik kan niet typen') En op die manier heb je altijd gedaan eh. Ze wil maar één ding en dat is hem, ondanks alles wat hij haar al heeft aangedaan. Ik word er echt zot van en ik ben hier nog niet buiten in de eerste paar jaar
Maar toch thx voor jouw 2 cents... you're sweet
quote:Ik wens het ook niemand toe hoor, zelfs niet mijn grootste vijand.Op dinsdag 30 maart 2004 23:37 schreef Drugshond het volgende:
...
Je hebt een duidelijke log gemaakt van wat er zoal op je afkomt als je in een scheidingsproces zit.
Persoonlijk hoop ik deze materie niet in mijn leven mee te hoeven maken.
quote:Thx. Ik probeer ook vooruit te gaan hoor, niet bij de pakken te blijven zitten. Enige probleem is dat mijn ma helemaal niets onderneemt en dat ik dus ook constant terugval. Enige gespreksonderwerp hier bv is mijn pa. Oke misschien overdreven dat het het enige is, maar elk gesprek draait bijna uit op mijn pa.Maar ik wens je wel alle succes in de keuzes die je zult maken in de toekomst en blijf niet te veel hangen in het verleden. Maar blijf wel je moeder steunen (door dik en dun) want zij is er altijd geweest in voor en tegenspoed.
Probeer ook aan je eigen geluk te denken he!
Sterkte.
quote:Mee eens. Misschien wordt je moeder zelfs pas gedwongen onder ogen te zien dat ze het alleen moet kúnnen rooien als jij het huis uit bent. Laat je leven alsjeblieft niet ruineren omdat jij moeder speelt voor je moeder.Op woensdag 31 maart 2004 13:47 schreef Brighteyes het volgende:
Leonieke, hoezeer ik ook begrijp dat je je moeder niet nog meer pijn wil doen, wil ik je wel waarschuwen voor het claimen. Ik kan me voorstellen dat ze niet staat te springen bij de gedachte dat jij het huis uit wilt, maar je kan het niet eeuwig uit blijven stellen. En waarschijnlijk wordt het dan zelfs alleen maar moeilijker.
Probeer ook aan je eigen geluk te denken he!
Sterkte.
Sterkte ermee!!
quote:Ook @Brighteyes:Op woensdag 31 maart 2004 14:08 schreef Juweel het volgende:
[..]
Mee eens. Misschien wordt je moeder zelfs pas gedwongen onder ogen te zien dat ze het alleen moet kúnnen rooien als jij het huis uit bent. Laat je leven alsjeblieft niet ruineren omdat jij moeder speelt voor je moeder.
Sterkte ermee!!
Het probleem is dat ik dat maar al te goed besef, ik kan niet altijd de moeder blijven spelen. Maar echt, het doet me al zoveel pijn om de vrijdagavond te vertrekken tot de maandagmorgen, want dan zit ze heel het weekend alleen. Hoe je het ook draait of keert, eens ik weg ben, ja, dan zit ze hier eh, helemaal alleen. Ik heb gewoon enorm veel schrik dat ze iets zal doen wat ik helemaal niet wil. Ik zou het ook niet graag meemaken hoor dat ik hier elke dag alleen zit.
Mijn vriend woont trouwens 100km verder, dus veel kans dat ik direct een heel stuk verder ga wonen. En trouwens, eens je zelf moet gaan werken en daarmee ook nog een huishouden combineren schiet er waarschijnlijk niet meer zoveel tijd over om ff binnen te springen, zeker niet als je op een uur rijden ofzo woont.
En het is nu ook niet dat ik direct op veel steun moet rekenen van mijn zus, want ik mag al blij zijn als ze 1 keer per week binnenspringt. En dan meestal nog omdat ik een berichtje heb gestuurd dat het niet zo goed gaat met ma en dat ze toch wel ne keer mag opbellen ofzo.
En idd.. ik moet hier ooit eens weg, maar *zucht* nu kan ik het echt nog niet hoor
quote:Dat begrijp ik, het moet ook heel moeilijk zijn.Op woensdag 31 maart 2004 17:35 schreef leonieke het volgende:
En idd.. ik moet hier ooit eens weg, maar *zucht* nu kan ik het echt nog niet hoor
Je kan iig de tijd dat je nu nog thuis woont gebruiken om haar te laten wennen aan het idee en zo.
Je 'moet' zowieso het moment kiezen waar jij je het prettigst bij voelt. En als dat nu nog niet zo is, dan is dat toch prima?
100% hulde @ hoe je je er doorheen slaat...
Je moeder... als die altijd voor haar man heeft gezorgd dan kan ze voor zichzelf ook wel zorgen... denk dat het gemis een groter probleem is.
In ieder geval sterkte de komende tijd.
quote:hehe thx, maar ik heb ook mijn mindere dagen hoor, de dagen waarop ik niet over hem wil spreken, de dagen waar ik gewoon kan beginnen wenen, dat ik het helemaal niet meer zie zitten of dat ik helemaal in de put zit en niet aanspreekbaar ben. Maar iedereen heeft wel eens zo'n fase ehOp donderdag 1 april 2004 10:59 schreef DaCybrSrfr het volgende:
Wow... zit hier met groot respect te lezen.... djeez...
100% hulde @ hoe je je er doorheen slaat...
Je moeder... als die altijd voor haar man heeft gezorgd dan kan ze voor zichzelf ook wel zorgen... denk dat het gemis een groter probleem is.
In ieder geval sterkte de komende tijd.
Mja ze kan het ook niet af dat die andere vrouw hem heeft eh. Ik ben ervan overtuigd, moest hij gestorven zijn dat ze het minder zwaar ging hebben. Dan had niemand hem nog eh. Ale ja 'hebben'. Maar ik ben ervan overtuigd dat je me wel begrijpt
dank u trouwens voor iedereen die mij succes wenst of de moeite neemt om ff mijn (toch wel lang) verhaal te lezen. Krijg ik toch een beetje het gevoel dat ik er niet alleen voor sta en dat ik hier wel ff mijn ding kwijt kan
Heel veel sterkte! vind het echt knap hoe je je er door heen slaat
Zit zelf in ongeveer dezelfde situatie dus ik weet hoe het is... Niet leuk
Mijn vader had genoeg van mijn moeder en vergat daarbij dat hij nog 2 kinderen had... En mijn moeder laat zich iedere keer weer door mijn vader kwetsen. En ik als kind zit daar lekker tussenin Wil mijn vader niet veroordelen om wat hij met mijn moeder doet, maar vind het ook moeilijk om contact met hem te hebben, vooral omdat hij daar zelf ook niet bijzonder veel moeite voor doet
Ingewikkeld allemaal.... (en dat woon ik niet eens meer thuis!)
quote:sounds very familiair idd...Op zondag 4 april 2004 13:43 schreef Lotjeb het volgende:
Een lotgenoot!
Zit zelf in ongeveer dezelfde situatie dus ik weet hoe het is... Niet leuk
Wil mijn vader niet veroordelen om wat hij met mijn moeder doet, maar vind het ook moeilijk om contact met hem te hebben, vooral omdat hij daar zelf ook niet bijzonder veel moeite voor doet
Ingewikkeld allemaal.... (en dat woon ik niet eens meer thuis!)
Woonde je nog thuis toen je vader is vertrokken? Of was je ondertussen al verhuisd? En woont je broer/zus nog thuis?
Hoe lang is het ondertussen al geleden bij jullie? Hier ist nu ondertussen al iets meer dan 8 maanden geleden en mijn ma is nog altijd niet verbeterd. Ale, misschien een beetje, maar nog elke mogelijkheid dat ze heeft, grijpt ze aan om over hem te kunnen praten.
Ik heb ondertussen net ook mogen vernemen dat hij de mail van mijn zus (nota bene vorige week nog maar verstuurd) al beantwoord heeft. Terwijl ik ondertussen al 4 weken moet wachten op een antwoord. En dan nog weten dat mijn zus hem eigenlijk uitgescholden heeft in haar mail en ik enkel een paar vragen beantwoord wou zien.
Eigenlijk zou ik hem gewoon moeten vergeten, maar het is en blijft nog altijd mijn vader. Ik haat gewoon die situatie..
We zijn nu ondertussen toch al 28 april en mijn mail van 9 maart is nog altijd onbeantwoord gebleven
Vandaag kwam ik dan nog in de Spar (supermarkt) zijn nieuwe 'dochter' tegen. Argh, had echt zin om die een schop voor haar kont te verkopen, maar ja.. wat kan zij er dan ook weer aan doen. Anderzijds had ik goesting om te zeggen dat ze tegen onze gemeenschappelijke kennis wel ons mocht zeggen dat hij zijn mails mag controleren, maar dat zou ook hopeloos verkeerd geweest zijn. Maar nu zit ik mij dus weer hopeloos te ergeren aan het feit dat hij niet omziet naar zijn eigen kinderen, maar wel oog heeft voor die van haar. Alsof we hem ooit iets in de weg hebben gelegd.
Ik dacht echt dat je je eigen vlees en bloed ni in de steek laat.. toch zeker niet in zo'n situatie
ik lees het hele(!) verhaal net voor het eerst, mij valt op dat je nogsteeds niet helemaal over je vader heen bent. schrijf eens alles op wat je aan hem wil vragen, j epiekerd naar mijn mening nog veel over "wät als..." en "waarom doet hij dat"
vragen die hij als enige kan beantwoorden, jijzelf niet, hoelang je er ook over blijft piekeren.
probeer antwoorden te krijgen van je vader, wil het niet via mail, stuur een aangetekende brief, weet je zeker dat hij hem ontvangen heeft. schrijf vooral op waarom het voor jou zo belangrijk is dat hij antwoord geeft op jou vragen.(verwerkingsproces ed.)
mocht hij je brief toch niet beantwoorden confronteer hem er eens mee, bijvoorbeeld voor zijn werk.
het gaat om jouw gevoelens, even niet om de zijne. je moet niet bang zijn hem te kwetsen, hij zal wel in gaan zien dat hij jou(en je zus en moeder) nog veel erger heeft gekwetst!
niet bang zijn om hem een schuldgevoel aan te praten. hij zou zich ook schuldig moeten voelen.
hij is degene die dit alles veroorzaakt heeft!
iig veel sterkte nog voor jou, je zus en je moeder!
Sterkte ermee.
quote:Wen er alvast maar aan, want beter dan dit wordt het niet. Het beste wat je kan doen is gewoon doorgaan met je leven en niet meer achterom kijken. Hoe meer je achterom kijkt, des te zwaarder en moeilijker wordt het.Op woensdag 28 april 2004 20:05 schreef leonieke het volgende:
Ik dacht echt dat je je eigen vlees en bloed ni in de steek laat.. toch zeker niet in zo'n situatie
quote:Oooo. Heb je je daar ff lekker in vergist.Op woensdag 28 april 2004 20:05 schreef leonieke het volgende:
Ik dacht echt dat je je eigen vlees en bloed ni in de steek laat.. toch zeker niet in zo'n situatie
En dan heb je toch weer hoop voor niets opgebouwd.
Aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je het nog een keertje wil proberen, zodat je voor jezelf weet dat jij er alles aan gedaan hebt.
Het is heel moeilijk.
Wat voor vader ben je als je niet meer omkijkt naar je eigen dochters? Sowieso om zo een gezin te verlaten is vrij grof, maar wij kennen natuurlijk de voorgeschiedenis niet....
Heb ik het mis of is het SMSje met oud-en-nieuw het enige wat ie van zicht heeft laten horen? Na al je eigen pogingen om contact met hem te krijgen vind ik een SMS toch wat slapjes en erg laf, waarom belt hij niet gewoon.....
Een vader die zelf geen contact met je opneemt, zeker na de pogingen die je zelf hebt ondernomen, lijkt mij geen echte vader....
Ik zou het contact zoeken stoppen..... Als hij last van zijn geweten krijgt zal hij heus zelf wel contact proberen te zoeken. Zo niet, dan heeft hij geen geweten en is het echt een hork.
Als dit laatste het geval is, dan zal je er gewoon mee moeten leren leven.....
Sterkte...!
quote:Nee. Je maakt deel uit van een leven die hij zo snel mogelijk wil vergeten. Geloof mij maar, het wordt niet beter en uiteindelijk heb je jezelf ermee.Op donderdag 29 april 2004 08:19 schreef leonieke het volgende:
Dus jullie zouden die email dan maar niet herinneren? Of iets sturen in de aard van: check your mails...
quote:We zijn in de maand januari nog 1 keer gaan eten met hem, maar hij zat er ook maar gewoon bij. Vroeg hoe het was, maar hij wist niets meer van ons leven stelde ik vast. (bv: de broer van mijn vriend trouwt volgend jaar in polen, dat wist hij toen hij hier nog woonde, en toen vroeg hij: ga je op vakantie dit jaar? ik: wel ja, vakantie, 4 dagen Polen eh...; hij viel als het ware uit de lucht toen ik het vertelde)Op donderdag 29 april 2004 09:51 schreef Werewolf het volgende:
Heb ik het mis of is het SMSje met oud-en-nieuw het enige wat ie van zicht heeft laten horen? Na al je eigen pogingen om contact met hem te krijgen vind ik een SMS toch wat slapjes en erg laf, waarom belt hij niet gewoon.....
En de laatste keer dat ik hem heb gezien, was op mijn werk (de echtscheiding van mijn ouders was mijn dossier, en mijn bazin zei na de laatste akte dat ik er even mocht bijkomen (ze kent een beetje de situatie)) maar hij kon niet vlug genoeg weg zijn want zijn vlam was blijkbaar aan het wachten ofzo. Alsof 5 minuten te lang zou zijn dat ze hem eens niet ging zien.
Oh ja.. ik vind het gewoon verschrikkelijk. Kan er niet over dat hij mij zomaar in de steek laat. Alsof een kort antwoord op mijn mail (en ja ik had er opzettelijk een aantal vragen bij gesteld waar hij zeker kon op antwoorden) zoveel gevraagd is. Rotvent
quote:Mja oke, dat hij het leven met mijn ma wil vergeten omdat het niet meer ging.. daar kan ik inkomen, maar daarom moet je je kinderen toch niet laten vallen???Op donderdag 29 april 2004 12:53 schreef ThunderChild het volgende:
[..]
Nee. Je maakt deel uit van een leven die hij zo snel mogelijk wil vergeten. Geloof mij maar, het wordt niet beter en uiteindelijk heb je jezelf ermee.
Zelfs zijn zussen en de rest van zijn familie (waar wij dus eigenlijk niets mee te maken hebben) laat hij in de steek. Heeft na 9 maanden nog altijd geen contact opgenomen.
Ooit toon ik hem eens dit topic.. bleh
Gewoon heel kort gevraagd waarom hij op een goedbedoelde mail van mij nie kan antwoorden maar wel op die van mijn zus (nvdr: stond vol verwijten)
Mail bestond maar uit 4 regels ofzo (met aanspreking en naam erbij) maar ja.. wat moest ik er nog inzetten eh.. hij antwoordt al niet op een mail van een blz lang
Zo makkelijk gaat dat niet.. we hebben ook gewone aandacht nodig en we willen graag weten dat we dr zijn.. En niet als een object behandeld worden..
Wat je vader heeft gedaan is de beste keus.
quote:Op maandag 3 mei 2004 21:50 schreef leonieke het volgende:
ik ga er zo hard spijt van hebben eh...
Dat ga je krijgen ja. Heb je 'm al dit topic onder ogen laten lezen ??quote:wtf??Op maandag 3 mei 2004 22:08 schreef david-d het volgende:
3 vrouwen vind je het gek! geef de man maar weer de schuld! Jullie vrouwen denken dat het allemaal vanzelf gaat en dat de man altijd van jullie blijft houden als je alleen met de benen wijd ligt..
Zo makkelijk gaat dat niet.. we hebben ook gewone aandacht nodig en we willen graag weten dat we dr zijn.. En niet als een object behandeld worden..
Wat je vader heeft gedaan is de beste keus.
quote:nopez.. ik wil (alhoewel...) hem nog een laatste kans geven.. en ah ja.. na dit topic te lezen zou hij zeker en vast pissed zijnOp maandag 3 mei 2004 22:09 schreef ThunderChild het volgende:
[..]
quote:dan moet ik die vrouw ook zien en dat wil ik helemaal niet..Op maandag 3 mei 2004 22:15 schreef ThunderChild het volgende:
Ga anders bij hem langs.
ff reageren op bepaalde reacties die zullen komen ja idd ik ben een kutmens, en ik ben egoïstisch en ik wil die nieuwe vrouw van mijn pa niet leren kennen.. so what the hell
Ik ben 22 jaar, ik vind niet dat ik nog moeite moet doen om die vrouw te leren kennen.
quote:Wat ben ik blij dat jij mijn vader niet bent zeg.Op maandag 3 mei 2004 22:08 schreef david-d het volgende:
3 vrouwen vind je het gek! geef de man maar weer de schuld! Jullie vrouwen denken dat het allemaal vanzelf gaat en dat de man altijd van jullie blijft houden als je alleen met de benen wijd ligt..
Zo makkelijk gaat dat niet.. we hebben ook gewone aandacht nodig en we willen graag weten dat we dr zijn.. En niet als een object behandeld worden..
Wat je vader heeft gedaan is de beste keus.
quote:Helemaal mee eens!Op maandag 3 mei 2004 22:43 schreef DaCybrSrfr het volgende:
[..]
Wat ben ik blij dat jij mijn vader niet bent zeg.
quote:Op maandag 3 mei 2004 22:08 schreef david-d het volgende:
3 vrouwen vind je het gek! geef de man maar weer de schuld! Jullie vrouwen denken dat het allemaal vanzelf gaat en dat de man altijd van jullie blijft houden als je alleen met de benen wijd ligt..
Zo makkelijk gaat dat niet.. we hebben ook gewone aandacht nodig en we willen graag weten dat we dr zijn.. En niet als een object behandeld worden..
Wat je vader heeft gedaan is de beste keus.
quote:Klein vraagje: Wat wil je ??Op maandag 3 mei 2004 22:19 schreef leonieke het volgende:
dan moet ik die vrouw ook zien en dat wil ik helemaal niet..
ff reageren op bepaalde reacties die zullen komen ja idd ik ben een kutmens, en ik ben egoïstisch en ik wil die nieuwe vrouw van mijn pa niet leren kennen.. so what the hell
Ik ben 22 jaar, ik vind niet dat ik nog moeite moet doen om die vrouw te leren kennen.
quote:STFU n00bOp maandag 3 mei 2004 22:08 schreef david-d het volgende:
3 vrouwen vind je het gek! geef de man maar weer de schuld! Jullie vrouwen denken dat het allemaal vanzelf gaat en dat de man altijd van jullie blijft houden als je alleen met de benen wijd ligt..
Zo makkelijk gaat dat niet.. we hebben ook gewone aandacht nodig en we willen graag weten dat we dr zijn.. En niet als een object behandeld worden..
Wat je vader heeft gedaan is de beste keus.
quote:Hehe, zo klein is die nu vraag eigenlijk niet, toch niet qua inpact.Op dinsdag 4 mei 2004 00:52 schreef ThunderChild het volgende:
[..]
Klein vraagje: Wat wil je ??
Ik wil gewoon dat mijn vader mijn zus en ik niet straal negeert en dat hij niet overal loopt rond te bazuinen hoe goed hij het daar wel heeft, en hoe leuk het wel is omdat hij zo goed overeenkomt met haar kinderen (hij doet ook alles voor hen eh: kookt voor hen, bezoekt het meisje elke week bij haar thuis, gaat met de andere zoon naar de rally, etc), terwijl hij zich niets meer aantrekt van zijn eigen kinderen. Ik vind de manier waarop hij zich gedraagt gewoon ROT.
Ik vind het zelfs helemaal niet egoïstisch klinken dat ik verwacht had dat hij wel op mijn email had gereageerd, aangezien wij hem nooit iets in de weg hebben gelegd. Twee jaar terug heeft hij een affaire gehad (dat dachten wij toen weliswaar aangezien ik een mail van een vrouw (een andere dan die van nu
) onderschept had) Mijn zus en ik hebben hem daarover aangesproken en hij heeft toen gezworen dat er niets aan de hand was. Wij hebben hem allebei een nieuwe kans gegeven en uiteraard niets gezegd tegen ons ma, want het was (zogezegd) toch niet waar. (Nu heeft hij wel toegegeven dat er toen ook iemand was)Die nieuwe vrouw van hem, wil ik echt niet beter leren kennen. Ik ken haar (van vroeger, ze heben al eens een relatie gehad (dat had ik toen weliswaar niet door) en toen zaten we wekelijks een aantal keer bij hen (ze was toen nog getrouwd en had haar drie kids al)) en na alles wat ze heeft gedaan, wil ik haar zeker en vast niet verder leren kennen. Haar karakter ligt me helemaal niet. Dingen als "ik heb gewonnen! ik heb hem!" zeg je volgens mij niet. Ze weet perfect dat dat ook aan onze oren komt (ik woon in Dadizele, deelgemeente van Moorslede, waar mijn pa en zij wonen). Ze is overal gekend als een bitch en geloof het of niet, zo zit ik niet in elkaar.
Tijdje terug een uitnodiging gehad om er te komen kijken, enfin, wij gedaan, krijg je daar te horen hoe trots meneer wel niet is op z'n "nieuwe" dochter. En het erge ervan was, m'n vriendin wees me er later op omdat het zelf niet eens tot me doorgedrongen was. Kan me niet echt herinneren dat hij zoiets de laatste tijd over z'n eigen vlees en bloed gezegd heeft. Hij woont hier ook in de buurt en het contact is ook nihil. Moest pas geleden nog van een nichtje van me (van zijn kant van de familie) te horen krijgen dat zijn vader (mijn opa dus
) misschien darmkanker heeft. Zelfs daar moet ik HEM dan voor opbellen, omdat hij het teveel moeite vind om mij te bellen. Onder het mom "ik wilde je er niet mee belasten."Advies kan ik je niet echt geven, want elke situatie is anders. Wat ik je wel kan vertellen: wees vooral bezig met jezelf, ga op tijd hulp zoeken indien je zelf voelt dat je dat nodig heb, laat vooral niemand je iets aanpraten.. Steun je moeder, maar niet in een mate dat je er zelf aan onderdoor gaat; wat bij mij gebeurde, iedereen zei hetzelfde: "je steunt je moeder toch wel he?" om je dan naderhand af te vragen "wie steunt mij dan?". Laat dit je niet overkomen.
Als je moeder er echt niet overheen komt, ga dan op tijd hulp voor d'r zoeken, desnoods gewoon via een huisarts, die haar dan kan doorverwijzen. Het is niet vreemd dat ze misschien wat prof. hulp nodig heeft na zo'n lang huwelijk.. STERKTE!
Oh, en david-d:
quote:Je zal uiteindelijk toch een keuze moeten maken uit twee kwaden:Op dinsdag 4 mei 2004 07:52 schreef leonieke het volgende:
Ik wil gewoon dat mijn vader mijn zus en ik niet straal negeert en dat hij niet overal loopt rond te bazuinen hoe goed hij het daar wel heeft, en hoe leuk het wel is omdat hij zo goed overeenkomt met haar kinderen (hij doet ook alles voor hen eh: kookt voor hen, bezoekt het meisje elke week bij haar thuis, gaat met de andere zoon naar de rally, etc), terwijl hij zich niets meer aantrekt van zijn eigen kinderen. Ik vind de manier waarop hij zich gedraagt gewoon ROT.
Ik vind het zelfs helemaal niet egoïstisch klinken dat ik verwacht had dat hij wel op mijn email had gereageerd, aangezien wij hem nooit iets in de weg hebben gelegd. Twee jaar terug heeft hij een affaire gehad (dat dachten wij toen weliswaar aangezien ik een mail van een vrouw (een andere dan die van nu
Die nieuwe vrouw van hem, wil ik echt niet beter leren kennen. Ik ken haar (van vroeger, ze heben al eens een relatie gehad (dat had ik toen weliswaar niet door) en toen zaten we wekelijks een aantal keer bij hen (ze was toen nog getrouwd en had haar drie kids al)) en na alles wat ze heeft gedaan, wil ik haar zeker en vast niet verder leren kennen. Haar karakter ligt me helemaal niet. Dingen als "ik heb gewonnen! ik heb hem!" zeg je volgens mij niet. Ze weet perfect dat dat ook aan onze oren komt (ik woon in Dadizele, deelgemeente van Moorslede, waar mijn pa en zij wonen). Ze is overal gekend als een bitch en geloof het of niet, zo zit ik niet in elkaar.
1) Als je contact met je vader wilt houden, dan zal je moeten accepteren dat je de "nieuwe" vrouw ook zal moeten zien.
2) Als je de "nieuwe" vrouw totaal niet wilt zien, dan zal je je moeten neerleggen dat je je vader ook niet meer zal zien.
Het is een of/of scenario hier, en/en kan niet en jij zal moeten kiezen met welke 'of' scenario je verder wilt gaan. Sterkte.
quote:Daar ga ik nu niet onmiddellijk mee akkoord. Het is niet zo dat ik een tiener ben die nog echt opgevoed moet worden. Een groot verschil met iemand die bv 10 jaar is waarvan de ouders scheiden. Daar is er nog sprake van bezoekrecht en moet je als kind wel de nieuwe partner van (één van) je ouders aanvaarden.Op dinsdag 4 mei 2004 12:31 schreef ThunderChild het volgende:
[..]
Je zal uiteindelijk toch een keuze moeten maken uit twee kwaden:
1) Als je contact met je vader wilt houden, dan zal je moeten accepteren dat je de "nieuwe" vrouw ook zal moeten zien.
2) Als je de "nieuwe" vrouw totaal niet wilt zien, dan zal je je moeten neerleggen dat je je vader ook niet meer zal zien.
Het is een of/of scenario hier, en/en kan niet en jij zal moeten kiezen met welke 'of' scenario je verder wilt gaan. Sterkte.
Bij mij gaat het er hem eigenlijk om dat ik gewoon nog contact wil met hem. Net zoals in mijn relatie gebeurt het soms dat ik met iemand afspreek terwijl mijn vriend er niet bij is, omgekeerd is ook mogelijk. Ik snap echt niet waarom die vrouw er in godsnaam moet bijzijn. Ik zou al tevreden zijn moest hij zelfs gewoon af en toe eens iets laten weten of eens iets afspreken met mij in een café ofzo.
Dus haar aanvaarden? Nee, moet ik eigenlijk niet doen. Zij doet het ook niet bij mijn zus en ik.
En hetgeen waar hij nog eens is mee afgekomen van: "alles wat jullie aangaat, gaat ook Maureen (zijn nieuwe vlam) aan" AUB seg... dat mens heeft nu echt eens niets met ons leven te maken.
Ik ga hier niet een heel verhaal typen, maar als je wilt praten over de situatie mag je me altijd mailen.
Liekjeisschattig@yahoo.com.
Ik vraag me echt af of hij al dan niet zal reageren op die mail. Best niet te veel op hopen denk ik. En als hij het zal doen, zal hij toch afkomen met een smoesje.. zo zit hij nu wel in elkaar
*wacht vol spanning af*
Al is het maar de boel af sluiten...
Het ziet er hopeloos uit vrees ik...
quote:Neem een beslissing meid..... wil jij iemand die jou negeert nog wel kennen, ondanks dat het je vader is....Op donderdag 13 mei 2004 13:11 schreef leonieke het volgende:
Ondertussen al middag (hij begint om 8u te werken normaalgezien, zo was het vroeger toch) en nog geen reactie gekregen...
Het ziet er hopeloos uit vrees ik...
Ik zou hem een een brief sturen met de vraag of hij nog wel contac wil. En meld hem dat, indien hij niet reageert op je brief, hij dan niet meer voor jou bestaat.
Als hij niet reageert, geeft dat blijk van desinteresse en is het een lul. Daar moet je geen contact meer mee willen, hoe moeilijk dat ook zal zijn...
kan ook weinig advies geven, blijf je zelf, zorg goed voor je zelf en je moeder!!
en probeer met z'n alle een oplossing te vinden, als dat lukt!!
STERKTE
.Me ma ging weg naar der nieuwe vriend en ik sprak der 4 maanden later weer
Je ken beter blij zijn dat ze uit elkaar gaan anders had het alleen mar langer geduurt
.Sterkte
quote:Daar ben ik het helemaal mee eens!Op donderdag 13 mei 2004 13:43 schreef Werewolf het volgende:
[..]
Neem een beslissing meid..... wil jij iemand die jou negeert nog wel kennen, ondanks dat het je vader is....
Ik zou hem een een brief sturen met de vraag of hij nog wel contac wil. En meld hem dat, indien hij niet reageert op je brief, hij dan niet meer voor jou bestaat.
Als hij niet reageert, geeft dat blijk van desinteresse en is het een lul. Daar moet je geen contact meer mee willen, hoe moeilijk dat ook zal zijn...
Het zal misschien een tijdje duren.. maar je komt er wel..
sterkte iig!Weliswaar niet eentje waar je op zat te hopen, maar dan kan je wel tegen jezelf zeggen dat je het wel geprobeerd hebt...
En dan moet je toch echt gaan proberen verder te gaan. 'Afscheid' nemen zogezegd.
Niet leuk, hardstikke klote zelfs, maar wel beter als je probeert wat hem betreft niet te veel meer achterom te kijken.
(soms toch 
)Maar vanavond dan toch een mail ontvangen, na nog eens herinnerd te hebben.. Hier komt hij
quote:Pfff dat wil ik dus helemaal niet.. dat mens is altijd wel eens thuis (aangezien ze begrafenisondernemer is en de zaak bij hen is waar ze wonen) en ik heb helemaal geen behoefte om haar ooit maar eens te ontmoeten.Dag Leonie,
Ik ben een maand thuis geweest (congé) en pas sinds deze morgen terug beginnen werken.
Natuurlijk had ik reeds kunnen reageren op uw eerste mail, en ik verontschuldig me dat ik dat nog niet gedaan had.
Als je wil, kunnen we nog wel es samenkomen om es bij te babbelen, maar ik zie het eigenlijk niet zitten om telkens een afspraak te maken en ergens in een café te gaan zitten.
Ik begrijp best dat je Maureen iet wil zien maar het zou toch eenvoudiger zijn, mocht je me es in Moorslede komen opzoeken.
Het babbelt toch vlotter dan in een horecazaak,
Pa
Ik weet helemaal niet meer wat ik nu moet aanvangen met die situatie. Iemand een idee? een tip?
leonieke-in-nood...
En zoals hij het duidelijk maakt in die mail, ist in Moorslede of niet
mail hem dat je er nog niet klaar voor bent om maureen te ontmoeten, en dat je denkt daar nog flink veel tijd voor nodig te hebben.....
hij vind het in een café ed. misschien te onpersoonlijk en/of te afstandelijk(?!)
Mijn pa weet al van in mijn eerste brief van ergens in november ofzo dat ik die Maureen niet wil ontmoeten, in zijn mail zegt hij dat hij dat wel begrijpt, maar het enige wat ik er kan van denken is dat hij het helemaal niet wil begrijpen. Waarom zou hij anders willen dat ik naar daar ga? Hij is gewoon een egoïst eigenlijk, maar... het is en blijft mijn vader eh..
Waarom ik die vrouw niet wil leren kennen? Veel mensen vragen mij dat eigenlijk en waarom? Oh ja verschillende redenen denk ik:
1. ze loopt overal rond te bazuinen dat ze 'gewonnen' heeft.. *zucht* alsof het een wedstrijd was?
2. ze heeft het leven van haar man op haar geweten.. het is niet de eerste keer dat hij geprobeerd heeft om zelfmoord te plegen (eerste keer was toen hij 15 jaar terug te weten kwam dat ze een relatie had met mijn vader) en vorig jaar in januari (toen hij het terug een paar weken wist) was zijn poging geslaagd.
3. overal loopt ze te zeggen dat ze zich nergens schuldig moet over voelen. Dat ze helemaal niets verkeerds heeft gedaan. Aub seg... TRUT..
4. ik ben 22 jaar, ik heb echt geen stiefmoeder of wat dan ook nodig die zich nog eens met mijn leven gaat bemoeien. Dat mens heeft niets met mij te maken en ik wil het echt wel zo houden. Ook al loopt mijn pa toch maar te zeggen dat alles wat met ons te maken heeft ook haar aangaat. Hallo seg... waar haalt hij dat nu vandaan? Dat mens heeft geen zak met mijn leven te maken.
Dat zijn een aantal redenen die ik toch zelf wel aannemelijk vind, maar waar mijn vader helemaal geen begrip voor heeft. Hij wil gewoon altijd zijn zin hebben en altijd alles hebben. Zijn nieuwe vlam én zijn kinderen, en vooral die twee nog eens samen ook.
Daar heeft hij toch geen recht op? Waarom MOET ik dat mens opeens aanvaarden? Ik heb haar nog nooit moeten hebben...
en dat die punten voor jou juist heel belangrijk zijn. en dat hij zich eens moet indenken wat hij zou doen als hij in jou schoenen stond...
quote:Weer ff een moeilijk momentWhy'd you have to go and make things so complicated?
I see the way you're
Actin' like you're somebody else gets me frustrated
life's like this:
you fall and you crawl and you break and you take what you get
And you turn it into
Honesty and promise me
I'm never gonna find you fake it
No,no,no
Avril Lavigne - Complicated
... Ik wou echt dat ik al verder stond in dit hele verwerkingsproces. Zondag mijn verjaardag en hij zal er weer niet bij zijn, mijn werk opgegeven en hij weet het niet, nooit meer de kans om hem iets te vertellen van op het werk of wat ik in het weekend heb gedaan of hoe ik zo hard gelachen heb, nooit meer met hem samen naar het voetbal kijken en wat uitbundig reageren zoals enkel wij tweetjes konden doen, nooit meer samen lachen om iets banaals en niemand hier thuis die kan begrijpen waarom ik hem eigenlijk nog mis... Voor komende zaterdag heb ik samen met mijn vriend afgesproken met mijn vader om iets te gaan eten. Hopelijk kan er deze keer een an ander uitgepraat worden.
Hier thuis weet niemand het (mijn zus niet, mijn ma niet, buren niet, vrienden niet, collega's niet, etc) Ik zou liever hebben dat mijn ma er niet van op de hoogte is. Dus nu maar hopen dat we niemand tegen het lijf komen dat we kennen.
Hopelijk valt het mee... ik heb er zo'n schrik voor..
quote:half jaar = jaarOp donderdag 15 juli 2004 04:15 schreef PDOA het volgende:
Wat een klootzak! Zoals jij het laatste half jaar met je hebt laten sollen... Ik krijg het idee dat het allemaal van jouw kant komt en dat je pa het meer als een soort verplichting ziet. Het wordt me duidelijk uit alles wat je schrijft dat hij liever een nieuw leven begint met dat andere mens en smoesjes verzint over die sms'jes en e-mailtjes. Als ik in jouw positie had gestaan dan had ik die lul laten vallen als een baksteen, net zo als die dat bij jullie heeft gedaan... Volgens mij heeft 'ie er geen benul van wat jullie allemaal hebben meegemaakt het laatste halfjaar. Het wordt me ook duidelijk dat jij een behoefte aan een vader nodig hebt, en bereidt bent hem voor die gore naaistreek te vergeven. Als ik moet geloven wat jij schrijft, dan heeft jouw pa er duidelijk geen zin meer in om zich met jullie te bemoeien. En dan nog maar te zwijgen over hoe die met de vrouw waar die 15 jaar (toch?) mee heeft samengewoond is omgegaan... Trek je conclusies.
En toch is het allemaal niet zo eenvoudig hoor, niets is zo zwart/wit. Tuurlijk heb ik een behoefte aan een pa. En ik wil nu zaterdag eindelijk te weten komen of hij een goede uitleg heeft of niet voor mij. Dat is ook de reden waarom ik er zaterdag mee heb afgesproken.
Maar ik zeg niet dat ik hem alles zou vergeven. Hetgeen hij allemaal gedaan heeft, is echt te veel geweest. Maar ik ben wel bereid om eens met hem te gaan praten en hopelijk merk ik dan of het nog allemaal zin heeft of niet.
Over die vrouw is er bij jou blijkbaar een misverstandje. Hij is 27 jaar getrouwd geweest met mijn ma (en heeft dus ook zo lang met haar samengewoond) maar het is wel sedert 15 jaar (of meer) dat hij haar bedrogen heeft, o.a. met die vrouw waar hij sinds 24 juli 2003 mee samenwoont. Die vrouw (Maureen) zal er trouwens niet bij zijn. Ik wil haar niet ontmoeten en ik wil er haar zeker en vast niet bij en daarin heeft hij nu toch al toegegeven. in het begin was het met haar of helemaal niet
Ik hoop gewoon dat het allemaal wel zal meevallen....
Dit is inderdaad een heel kutte situatie.
Ik dnek alleen dat je het te zwart/wit ziet. Tuurlijk ken jij je vader en moeder goed, maar je kan niet in alle ins en outs van hun relatie kijken. Misschien was je vader wel al jaren ontzettend ongelukkig in hun relatie oid.
Wat betreft die Maureen: ik begrijp uit je verhaal dat je haar niet ontmoet hebt en alleen afgaat op de verhalen van anderen. Wie weet wat anderen weer allemaal over jou zeggen: van tweedehands verhalen krijg je nooit een reeel beeld van iemand. Ik zou haar het voordeel van de twijfel geven en haar in ieder geval 1 keer ontmoeten. Zij is niet de reden dat je ouders uit elkaar zijn of dat je vader moeilijk doet: hij is namelijk een volwassen persoon die oud en wijs genoeg is om zijn eigen beslissingen te nemen. Ontmoet haar een keer en vorm dan je oordeel in plaats van je te baseren op allerlei onderbuikgevoelens en roddels.
quote:Tuurlijk begrijp ik hem wel hoor dat hij die relatie niet meer verder aankon. Dat is ook de enige reden waarom ik hem nog wil ontmoeten na alles wat hij heeft gedaan in het afgelopen jaar.Op donderdag 15 juli 2004 10:24 schreef Ripley het volgende:
Hoi Leonieke,
Dit is inderdaad een heel kutte situatie.
Ik dnek alleen dat je het te zwart/wit ziet. Tuurlijk ken jij je vader en moeder goed, maar je kan niet in alle ins en outs van hun relatie kijken. Misschien was je vader wel al jaren ontzettend ongelukkig in hun relatie oid.
Wat betreft die Maureen: ik begrijp uit je verhaal dat je haar niet ontmoet hebt en alleen afgaat op de verhalen van anderen. Wie weet wat anderen weer allemaal over jou zeggen: van tweedehands verhalen krijg je nooit een reeel beeld van iemand. Ik zou haar het voordeel van de twijfel geven en haar in ieder geval 1 keer ontmoeten. Zij is niet de reden dat je ouders uit elkaar zijn of dat je vader moeilijk doet: hij is namelijk een volwassen persoon die oud en wijs genoeg is om zijn eigen beslissingen te nemen. Ontmoet haar een keer en vorm dan je oordeel in plaats van je te baseren op allerlei onderbuikgevoelens en roddels.
Over Maureen, ik ken haar namelijk heel goed IRL. 15 jaar terug hebben mijn pa en zij al een relatie gehad en toen was het zo dat mijn ouders 'goeie vrienden' waren met Maureen en haar man. We zaten ongeveer elke week samen bij iemand thuis. Dus het is niet dat het een wildvreemde is.
Toch ben ik ervan overtuigd dat zij een deel de reden is waarom mijn vader zo reageert. Hij is echt niet in zijn gewone doen. Mijn pa en ik waren vroeger 2 handen op één buik en tot nu toe moest ik blij zijn met een smsje voor nieuwjaar, een etentje voor nieuwjaar met mijn zus en haar vriend erbij en een smsje en email voor mijn verjaardag. Nu gaan we gaan eten met hem voor mijn verjaardag en omdat hij inderdaad ook één en ander wil uitleggen (dat heeft hij toch gemaild) Hij heeft dat niet voorgesteld aan mijn zus (zij was jarig op 1 juni) deels vermoed ik omdat zij het nagelaten heeft om hem een gelukkige vaderkesdag te wensen. Dat heb ik dan weer wel gedaan. Mijn zus is blij dat ze geen contact meer heeft met hem, ik voel er mij heel lastig om. Dat is het verschil tussen mijn zus en ik.
Dat is dus voor een groot deel de reden waarom ik die vrouw niet wil ontmoeten. Ik heb niets met haar te maken en dat hou ik liever zo. Als ik later bv trouw, is zij sowieso niet uitgenodigd op het feest, mijn pa hoogstwaarschijnlijk wel. Als hij niet wil komen omdat zij niet mee mag komen, dan is dat zijn zaak, maar ik sluit hem niet uit.
Of je het nu wil of niet, je hebt toch met haar te maken, met die maureen. Ze maakt nu eenmaal deel uit van je vaders leven. Je hoeft geen dikke vriendinnen met haar te worden, maar ik denk dat je ej wat neutraler tegenover haar moet opstellen.
Mijn beste vriendin had bijna een identiek probleem, hetgeen er zelfs toe leidde dat ze 4 jaar helemaal geen contact met haar vader heeft gehad. Ook zij was er van overtuigd dat het de schuld van die andere vrouw was.
Uiteindelijk bleek toen het contact weer hersteld werd dat die vrouw juist een positieve rol had gespeeld in het herstellen van dat contact en dat ze lang niet zo'n heks was als dat meisje dacht. Sterker nog, ze gaan nu goed met elkaar om.
Natuurlijk hoeft dat bij jou niet hetzelfde te gaan, maar ik wil alleen aangeven dat je als kind van je ouders zijnde in zulke gevallen vaak op zoek gaat naar iemand om de schuld van dingen te geven en ook die andere man of vrouw als een kwade genius ziet. Terwijl dat lang niet altijd zo is.
Waarom niet het in ieder geval even proberen, zodat je vader niet hoeft te kiezen tussen zijn geliefde en zijn kinderen? Als het niet gaat: prima, dan kun je iig zeggen dat je het geprobeerd hebt. Aan jou heeft het dan iig niet gelegen, jij hebt aan je vader laten zien dat je van goede wil bent.
Dat je voor die eerste paar gesprekken haar er niet bij wilt hebben kan ik me overigens heel goed voorstellen. Dat gaat over een aantal issues tussen je vader en jezelf die je gewoon met zijn tweetjes moet oplossen, dat is te intiem om er iemnad anders bij te hebben, of zij dat nu is of iemand anders.
Nou ja, goed, dat is dus mijn afvies. Je moet natuurlijk uiteindelijk zelf weten wat je doet. Dit is slechts de manier waarvan ik denk dat het jou en je vader het een stukje makkelijker maakt.
Maar jij bent een beetje van dezelfde mening als mijn vriend. Hij vindt ook dat ik niet zo zwart/wit mag reageren op die Maureen, maar echt, ik zou haar gewoon niet kunnen uitstaan. Dat is ook de reden waarom ik niet wil afspreken in het huis waar mijn pa woont, gewoon omdat ik het risico loop dat zij daar zal rondlopen.
Het restaurant waar we morgen naartoe gaan, ligt in dezelfde straat en je mag best weten dat ik een hemelse schrik heb dat ze daar opeens zal tevoorschijn komen. Maar als dat gebeurt, weet ik goed genoeg dat mijn pa zelfs geen paar uur voor mij wil vrijmaken.
Maar in de tweede instantie zou ik iig proberen om de moeite te nemen. Probeer je eens blanco op te stellen. Als je er zoals nu vanuit gaat dat ze een kreng is, dan zal ze ook een kreng blijken: je bent dan op zoek naar de bevestiging van je vooroordeel. Geef haar eens het voordeel van de twijfel en kijk het een paar keer aan (nadat je vader en jij alles een beetje hebben uitgesproken). Misschien valt ze mee. Misschien ook wel niet, maar dan heb je het iig geprobeerd en heb je een gegronde reden om haar niet te mogen.
Ik zeg niet dat je iets moet doen hoor, maarworden jij en je vader er op de langere termijn nu echt gelukkig van als je niet eens probeert om zijn nieuwe leven te accepteren?
Ik denk aan je.
Ik laat zeker en vast nog iets weten over deze avond
Het is goed meegevallen. Lekkere mosselen trouwens
We hebben het over vanalles gehad: feit dat ik mijn werk heb opgegeven (is hij heel content mee), over operatie van mijn ma, over mijn vriend, over de dingen die verteld geweest zijn over hen hier in Dadizele, over het feit dat hij zijn kinderen mist, over hetgeen hij nu allemaal doet van werk, over haar kinderen, ...
De gesprekken liepen heel vlot, maar toch heb ik nog altijd niet het gevoel dat ik die Maureen wil ontmoeten. Telkens als haar naam vermeld werd, sloeg mijn hart toch een tel over. Echt, ik heb het er nog heel moeilijk mee. En ik weet echt niet of ik haar ooit ga kunnen aanvaarden.
Ook gemerkt dat veel mensen van Dadizele in ons gezicht liegen. Mensen die zeggen dat ze hem gezien hebben, maar er niet tegen gesproken hebben, zaten volgens hem soms aan dezelfde tafel in één of ander café. Nu weet ik natuurlijk niet wie ik wel en wie ik niet meer moet geloven. Maakt het allemaal wat moeilijk.
Maar hier thuis dus maar zeggen dat de spaghetti heel lekker was en de film uitverkocht. (Mijn ma mag het namelijk niet weten dat we met hem afgesproken hebben...
)quote:Goed zoOp zondag 18 juli 2004 10:23 schreef leonieke het volgende:
Net wakker
Het is goed meegevallen. Lekkere mosselen trouwens
We hebben het over vanalles gehad: feit dat ik mijn werk heb opgegeven (is hij heel content mee), over operatie van mijn ma, over mijn vriend, over de dingen die verteld geweest zijn over hen hier in Dadizele, over het feit dat hij zijn kinderen mist, over hetgeen hij nu allemaal doet van werk, over haar kinderen, ...
De gesprekken liepen heel vlot, maar toch heb ik nog altijd niet het gevoel dat ik die Maureen wil ontmoeten. Telkens als haar naam vermeld werd, sloeg mijn hart toch een tel over. Echt, ik heb het er nog heel moeilijk mee. En ik weet echt niet of ik haar ooit ga kunnen aanvaarden.
Ook gemerkt dat veel mensen van Dadizele in ons gezicht liegen. Mensen die zeggen dat ze hem gezien hebben, maar er niet tegen gesproken hebben, zaten volgens hem soms aan dezelfde tafel in één of ander café. Nu weet ik natuurlijk niet wie ik wel en wie ik niet meer moet geloven. Maakt het allemaal wat moeilijk.
Maar hier thuis dus maar zeggen dat de spaghetti heel lekker was en de film uitverkocht. (Mijn ma mag het namelijk niet weten dat we met hem afgesproken hebben...
Is het misschien zo dat je hart overslaat bij haar naam omdat zij voor jou de belichaming is van het feit dat het nooit meer hetzelfde zal zijn? Dat het niet direct gaat om haar persoon, maar om waar ze voor staat?
Zoals je ziet spreken veel mensen graag kwaad en kun je vaak niet afgaan op wat derden je vertellen, zeker als het gaat om mensen die je niet heel close zijn.
quote:Ik weet het eigenlijk niet. Ik voelde wel aan dat het niet meer goed ging tussen mijn ouders, al een lange tijd zelfs, maar pff soms wou ik toch dat hij het nooit gedaan had ook al moet je soms eens echt voor je eigen geluk kiezen Klinkt misschien heel egoïstisch maar wij blijven wel met de problemen zitten: mijn ma die het niet ziet zitten om alleen door het leven te gaan, ik die het zo moeilijk vind om het ook maar aan te kaarten dat ik misschien vanaf september in de week bij mijn vriend ga wonen, ik die in de week bijna elke avond met mijn ma over hem met praten en haar moet zien te troosten, etc.Op dinsdag 20 juli 2004 13:35 schreef Ripley het volgende:
[..]
Is het misschien zo dat je hart overslaat bij haar naam omdat zij voor jou de belichaming is van het feit dat het nooit meer hetzelfde zal zijn? Dat het niet direct gaat om haar persoon, maar om waar ze voor staat?
En hij heeft zijn perfecte leventje met haar. En echt, ik snap nog altijd niet echt wat hij in haar ziet. Het is echt geen lieve vrouw, zelfs geen knappe vrouw. En dat is zowel mijn mening als die van massa's veel mensen hier om me heen.
quote:Mja dat is wel het nadeel van het wonen in Dadizele, zo'n gemeentje waar iedereen iedereen kent. En mijn pa is hier nu eenmaal een heel gekend persoon dus iedereen weet wel iets. Ik haat het gewoon dat mensen altijd moeten roddelen en verhaaltjes moeten vertellen. Elke week komt hier wel iemand vertellen dat ze iets nieuws weten over hem. En mijn ma is dan altijd 'blij' dat ze zo'n dingen hoort en blijft er dan ook maar over doordoen. Soms wou ik dat de mensen zich niet meer moeiden, misschien zou ze het dan iets beter verwerken. Soms heb ik zo'n zin om die mensen de deur te wijzen, maar dat haalt toch niets uit...Zoals je ziet spreken veel mensen graag kwaad en kun je vaak niet afgaan op wat derden je vertellen, zeker als het gaat om mensen die je niet heel close zijn.
quote:Dat je dat gevoel hebt is logisch, het liefst wil je gewoon een gezellig gezinnetje en geen problemen.Op dinsdag 20 juli 2004 13:47 schreef leonieke het volgende:
[..]
Ik weet het eigenlijk niet. Ik voelde wel aan dat het niet meer goed ging tussen mijn ouders, al een lange tijd zelfs, maar pff soms wou ik toch dat hij het nooit gedaan had ook al moet je soms eens echt voor je eigen geluk kiezen Klinkt misschien heel egoïstisch maar wij blijven wel met de problemen zitten: mijn ma die het niet ziet zitten om alleen door het leven te gaan, ik die het zo moeilijk vind om het ook maar aan te kaarten dat ik misschien vanaf september in de week bij mijn vriend ga wonen, ik die in de week bijna elke avond met mijn ma over hem met praten en haar moet zien te troosten, etc.
En hij heeft zijn perfecte leventje met haar. En echt, ik snap nog altijd niet echt wat hij in haar ziet. Het is echt geen lieve vrouw, zelfs geen knappe vrouw. En dat is zowel mijn mening als die van massa's veel mensen hier om me heen.
Maar verplaats je eens in je vader. Stel je bijvoorbeeld eens voor dat jij een vriend hebt waar je ouders niet zo dol op zijn, die ze eigenlijk gewoon niet zien zitten. Dan is het toch ook zo dat ze omwille van jou die jongen moeten accepteren, dat ze moeten accepteren dat het jouw relatie en jouw keuze is. Hoe zou het zijn als je ouders weigerden om de man van wie jij houdt te zien?
quote:Het is ook moeilijk om mensen te verlaten, mensen die je nodig hebben. Maar was jij het niet, die tegen me zei, gewoon duidelijk eerlijk zeggen wat je wil, en voor jezelf kiezen?Op dinsdag 20 juli 2004 13:47 schreef leonieke het volgende:
[..]
ik die het zo moeilijk vind om het ook maar aan te kaarten dat ik misschien vanaf september in de week bij mijn vriend ga wonen, ik die in de week bijna elke avond met mijn ma over hem met praten en haar moet zien te troosten, etc.
Je kan het beter nu al zeggen dan pas in september denk ik.
Succes!
quote:Ik heb dat inderdaad gezegd. En met rede, ik weet precies hoe je je voelt en ik weet dat je wat aansporing nodig hebt. Daarom mijn woorden dusOp dinsdag 20 juli 2004 19:03 schreef teardrops het volgende:
[..]
Het is ook moeilijk om mensen te verlaten, mensen die je nodig hebben. Maar was jij het niet, die tegen me zei, gewoon duidelijk eerlijk zeggen wat je wil, en voor jezelf kiezen?
Je kan het beter nu al zeggen dan pas in september denk ik.
Succes!
Probleem is dat ik het nog niet echt moet zeggen omdat ik nu nog niet weet waar ik ga werken in september en ik wil ze ook nog geen schrik aanjagen voor dingen die misschien nog niet van toepassing zijn. Begrijp je mijn onduidelijke situatie?
quote:Als geen ander!Op dinsdag 20 juli 2004 22:03 schreef leonieke het volgende:
[..]
Begrijp je mijn onduidelijke situatie?