Maar nou zit zij ergens mee, en we weten allebei niet wat we ermee moeten. We zijn namelijk niet verliefd op elkaar (ook niet geweest), en zij mist hierdoor een soort 'gevoelsmatige bevestiging' dat 'dit het is' voor haar. Ze kent beslist het gevoel van verliefdheid, maar heeft dat om de één of andere reden niet bij mij. Ik ook niet bij haar. En dat vind ik niet erg, vlinders in je buik zou misschien een leuke 'extra' zijn maar wat ik nu heb vind ik veel waardevoller. Bovendien ken ik mensen die een zeer goede, diepe relatie hebben die ook niet verliefd zijn (of zelfs nooit zijn geweest). En ook mensen die juist wel stapelverliefd waren en ook hebben geroepen 'dit is het helemaal voor mij!', en wat dan ongelukkig is afgelopen. Dus ik hecht niet zoveel waarde aan verliefdheid. Althans niet als 'bevestiging' voor dat dit de ware is.
Zij wel, ze heeft ontzettend last van het onzekere gevoel dat ze niet weet of dit het nou is. Het gaat haar niet zozeer om dat lekkere gevoel van verliefdheid, maar ze denkt dat je het van binnen hoort te voelen, dat je 'gewoon zeker weet' als iemand de ware voor je is. Ik denk juist dat je dat nooit zeker kunt weten (want hoeveel mensen zijn daar wel niet 200% van overtuigd en scheiden dan toch na 10, 20 of 30 jaar nog). En bovendien het fijne gevoel wat we bij elkaar hebben, het vertrouwen, en hoe bijzonder we elkaar vinden, het wederzijdse begrip, en al die dingen (wat ik nooit bij iemand gehad heb), DAT is voor mij het 'teken' dat dit goed zit.
We begrijpen elkaars standpunt heel goed, en ik snap dat zij er anders over denkt dan ik. Zij heeft altijd het idee gehad dat je zoiets van binnen heel zeker voelt (hoort te voelen) wanneer het goed zit. En zo niet, dat er dan een ander is, iemand bij wie je dat WEL hebt. En hoe gek ze ook op mij is (en ik op haar), bij mij heeft ze het niet.
Ik weet niet wat we eraan kunnen doen. Het is een gevoelsmatige kwestie, dus het lijkt mij geen kwestie van gelijk en ongelijk hebben. Dat zij zeg maar met argumenten moet worden overtuigd dat dit het WEL is, zo werkt het natuurlijk niet. Kent iemand dit? Kun je eigenlijk wel van zoiets overtuigd zijn? Vertrouw ik te weinig op het gevoel, en 'hoor' je inderdaad wel te voelen wanneer iemand de ware is???
Dat is voor iedereen weer anders.
Zo kan ik geen relatie beginnen zonder verliefd te zijn, blijkbaar jij wel.
Valt dat dan in de catergorie 'dat hoort niet'?
Ik vind van niet.
Maar hij zei toen dat hij niet verliefd was dus kappen maar na 10 maanden ofzo. Ik zei hem nog dat het voor iedereen anders kan zijn, maar het maakt toch al niet meer uit. Daarnaast is hij ook nog beetje ingewikkeld wel qua gevoel in het algemeen (dat heeft hij dus niet). Maar goed.
Praat met elkaar wat jullie vinden.
Maar als je nooit de vlinders hebt gehad.. maar je gelijk verder bent gegaan.. ik weet het niet.
Ik dacht altijd dat die vlinders in je buik een fabeltje waren.. Dat had ik dus mis 
Ik zou zeggen praat er met haar over. En bedenk wat je zelf wilt.
We hebben inmiddels nix meer met elkaar omdat zij niet verliefd op mij was en liever vrijgezel bleek te zijn.
Ik hoop niet dat jou hetzelfde overkomt, praten kan misschien veel goeds doen.
Succes
quote:ik zou dit geschreven kunnen hebben, maar dan zij=hij...
Op dinsdag 22 juli 2003 12:04 schreef JoeCartoon het volgende:
Ja moeilijke situatie, ik heb namelijk het zelfde meegemaakt een half woord was idd voldoende zelfde ideeën en visie's alleen was ik degene die wel verliefd was en zij niet.
We hebben inmiddels nix meer met elkaar omdat zij niet verliefd op mij was en liever vrijgezel bleek te zijn.Ik hoop niet dat jou hetzelfde overkomt, praten kan misschien veel goeds doen.
Succes
quote:Nee inderdaad, ik denk dat er in liefde sowieso niks 'hoort' of 'niet hoort'. Dat jij geen relatie kan beginnen zonder verliefd te zijn, is dat bij jou ook omdat je anders die 'gevoelsmatige overtuiging' mist? Dat de 'kriebels' je zeg maar het gevoel geven dat het goed zit?
Op dinsdag 22 juli 2003 11:49 schreef Greyfox het volgende:
Nou, je 'hoort' het niet te voelen hoor.
Dat is voor iedereen weer anders.Zo kan ik geen relatie beginnen zonder verliefd te zijn, blijkbaar jij wel.
Valt dat dan in de catergorie 'dat hoort niet'?
Ik vind van niet.
Ik denk dat jullie met het gevoel dat jij beschrijft verder zijn dan met het gevoel dat je bij verliefdheid hebt. Immers, volgens mij zijn jullie niet gehinderd door het 'ware" gevoel, waardoor het ontdekken van elkaar een stuk realistischer verloopt.
zoals er altijd eigenlijk wordt gezegd: praat met haar en vraag aan haar wat die verliefdheid voor haar heeft betekend bij een ander, en wat er gebeurde toen die verliefdheid wegtrok. vraag aan haar of dat wegtrekken van de verliefdheid heeft geleid naar een soort van ergernis aan kleine dingen bij die andere persoon toen, en hoe die relatie zich ontwikkelde. zo leer je haar en haar gevoelens ook beter kennen.
succes!
your
clothes
on!
quote:Nou eigenlijk, is het een beetje omgekeerd. Van mij mag de relatie best wat heftiger / passioneler. Maar dat vind ik net als verliefdheid maar 'bijzaak' in vergelijking met wat ik met haar allemaal wél heb.
Op dinsdag 22 juli 2003 11:59 schreef mati het volgende:
het ligt er een beetje aan waar jouw vriendin naar op zoek is. als ze op zoek is naar een heftige, passionele liefde, zou je wel eens problemen kunnen krijgen zodra een of andere macho (meestal een klootzak) interesse in haar toont. heb ik ook wel meegemaakt. als ze gewoon een relaxte, goed werkende relatie wil, kan je zo nog jaren vooruit. maar zo te horen is je vriendin een beetje op zoek naar het eerste.
quote:Dank je, ja we praten er ook veel over. Alleen hoe langer het duurt, hoe moeilijk zij het ermee heeft. Ze kan niet leven met die 'onzekerheid' zeg maar. Ze mist gewoon dat gevoel in d'r hart dat het goed zit, dat 'dit het is'.
Op dinsdag 22 juli 2003 12:04 schreef JoeCartoon het volgende:
Ja moeilijke situatie, ik heb namelijk het zelfde meegemaakt een half woord was idd voldoende zelfde ideeën en visie's alleen was ik degene die wel verliefd was en zij niet.
We hebben inmiddels nix meer met elkaar omdat zij niet verliefd op mij was en liever vrijgezel bleek te zijn.Ik hoop niet dat jou hetzelfde overkomt, praten kan misschien veel goeds doen.
Succes
Ik voel alleen maar dat ik het superfijn heb met haar, en als ik erover nadenk kan ik ook nog wel *begrijpen* dat het goed werkt (omdat we op veel punten gewoon goed bij elkaar passen). Meer hoef ik niet te weten. Maar zij is bang dat als die overtuiging vanuit het gevoel er niet is, dat we onszelf dan tekort doen en er voor ons beiden iemand anders is waarbij we dat gevoel wél hebben.
Tja, misschien heeft ze gelijk en loopt er inderdaad iemand rond met wie ik het net zo fijn kan hebben als met haar, en op wie ik onwijs verliefd word. Maar ja, van alle relaties die ik gehad heb is zij ZO'N hemelsbreed verschil met de rest, dat ik gewoon niet geloof dat er nog een tweede van bestaat...
quote:Ja precies! Ik heb tegen haar gezegd "liefde maakt blind, terwijl ik met OPEN ogen ervaar & begrijp waarom jij zo goed bij me past, en waarom ik zo gek op je ben".
Op dinsdag 22 juli 2003 15:41 schreef Jerruh het volgende:
Aan de andere kant: verliefdheid en die vlinders in je buik zijn een supergevoel, maar betekenen meestal toch een soort van oogkleppen op je kop hebben. Verliefdheid geeft je immers het gevoel dat je de ware hebt ontmoet, waardoor je die eprsoon als een soort perfect vriendje/vriendinnetje gaat zien. Nadelen en ergernissen blijven hierdoor uit odat je verliefdheid meer plaats gaat maken voor de serieuzere dingen in een relatie.Ik denk dat jullie met het gevoel dat jij beschrijft verder zijn dan met het gevoel dat je bij verliefdheid hebt. Immers, volgens mij zijn jullie niet gehinderd door het 'ware" gevoel, waardoor het ontdekken van elkaar een stuk realistischer verloopt.
quote:Da's een goed idee ja. Nou ik weet wel, ze is wel eens stapelverliefd geweest op iemand die haar toen lelijk heeft gedumpt. Het gekke was, op een gegeven moment kreeg ze het gevoel dat het gewoon niet goed zat, maar ze was ook nog verliefd op hem en dus bij hem gebleven. Na die klap heeft ze zich voorgenomen voortaan veel meer op d'r gevoel af te gaan. Maar nu geeft haar gevoel juist het idee dat er iets ontbreekt. Niet dat ze bang is om weer bedonderd te worden of zoiets, ze vertrouwt mij absoluut. Maar gewoon dat gemis van het 'dit is hem!' gevoel (dat is denk ik ook wat die verliefdheid voor haar zou betekenen).
zoals er altijd eigenlijk wordt gezegd: praat met haar en vraag aan haar wat die verliefdheid voor haar heeft betekend bij een ander, en wat er gebeurde toen die verliefdheid wegtrok. vraag aan haar of dat wegtrekken van de verliefdheid heeft geleid naar een soort van ergernis aan kleine dingen bij die andere persoon toen, en hoe die relatie zich ontwikkelde. zo leer je haar en haar gevoelens ook beter kennen.
Er zijn allerlei verschillende soorten relaties, die steeds weer op iets anders gebaseerd zijn. Die van ons (en die van jullie misschien ook, maar zeg het gerust als ik ernaast zit) is helemaal gebaseerd op het feit dat we een soort 'soulmates' zijn. Wat we nou precies zijn, vrienden, geliefden, dat maakt niet uit. Het is niet zo dat ik hem de leukste jongen in de hele wereld vind of zoiets, maar we houden van elkaar, we voelen elkaar helemaal aan, we zitten geestelijk gewoon op één lijn. Daarnaast is er natuurlijk vertrouwen, en het feit dat we ons bij elkaar helemaal op ons gemak voelen. Ik kan niet voor hem spreken, maar die dingen zijn voor mij het belangrijkst in een relatie. Veel belangrijker dan verliefdheid. Verliefdheid is tijdelijk, maar wat wij hebben is geleidelijk aan ontstaan, en gaat ook niet meer zomaar over.
Hoe je kunt weten of iemand de ware is? Ik weet het niet. Volgens mij weet je dat nooit zeker, en ik denk dat je je daar ook niet teveel zorgen om moet maken. Als je op gegeven moment iemand vindt bij wie je je goed voelt, en die zich bij jou ook goed voelt, kun je hooguit hopen dat je zo lang mogelijk bij haar mag blijven. Dan merk je vanzelf wel of het goed zit.
Bij mijn vriend weet ik het ook niet zeker. Ik weet dat we elkaar perfect aanvullen, en dat ik me helemaal op mijn plaats voel bij hem, maar of hij de ware is? Dat weet ik niet. Ik hoop het wel, maar ik ga me er geen zorgen om maken. Je kunt het toch niet beïnvloeden, en als ik al dat andere al heb maakt dat ene dingetje me ook niet zoveel meer uit. Ik probeer nu gewoon te genieten van de tijd die ik met hem heb. Als dan ooit blijkt dat hij toch niet de ware was, heb ik tenminste goede herinneringen.
Hmm, het is een beetje een lang verhaal geworden. Misschien herken je er ook wel niks in en zit ik alles voor niks te typen, maar goed. Kijk maar of je er iets aan hebt.
Ik heb inderdaad ook dat ik in de eerste plaats zo gek op m'n vriendin ben om hoe ze IS, en om hoe ze in elkaar zit. Ze is niet het soort meisje waar ik nou gelijk verliefd op zou worden.
Verliefdheid heeft naar mijn idee vooral met uiterlijk te maken. En wat dat betreft is ze niet 'mijn tiepe' hoewel ik haar wel heel knap, mooi, leuk en lekker vind. Maar ze is in de eerste plaats gewoon zo'n geweldig persoon en ik ben gewoon superblij met haar, en dat weegt voor mij veel zwaarder dan wat dan ook.
vanavond heeft mn vriend me namelijk verteld da hij niet verliefd op me is, hij vind me wel kei leuk en t gaat eigenlijk super goed samen enzo...
ik weet niet goed wat ik er mee aan moet en we hebben besloten om een pauze in te lassen, ik ga namelijk voor 17 dagen op vakantie en hij vind dat ik me daar dus echt niet in hoef te houden en hij heeft die weken de tijd om na te denken of hij me toch gaat missen...
dan zien we na mn vakantie wel verder...
stiekum hoop ik toch dat hij wel veel voor me voelt maar ik weet ook dat ik geen valse hoop moet hebben!
maar al hadden we pas een paar maanden iets met elkaar, ik hou echt van m!
t voelde zoooooooooo goed, t was altijd leuk, zelfde interesses nooit ruzie... ik wil niet zonder m...
quote:Persoonlijk denk ik dat dit een betere basis is....dan hoteldebotel verliefd te worden ....om vervolgens na een paar maanden hard van die roze wolk afgegooid te worden.
Op dinsdag 22 juli 2003 15:59 schreef Mini_rulez het volgende:
Hm, ik heb met mijn vriend eigenlijk hetzelfde als wat jij hier beschrijft. Na jarenlange vriendschap hebben we een relatie gekregen die absoluut niet op verliefdheid gebaseerd was. Er was, en is natuurlijk wel aantrekkingskracht, ook lichamelijk (dus niet alleen vriendschappelijk), maar echte kriebels of vlinders zijn er maar zelden.
Er zijn allerlei verschillende soorten relaties, die steeds weer op iets anders gebaseerd zijn. Die van ons (en die van jullie misschien ook, maar zeg het gerust als ik ernaast zit) is helemaal gebaseerd op het feit dat we een soort 'soulmates' zijn. Wat we nou precies zijn, vrienden, geliefden, dat maakt niet uit. Het is niet zo dat ik hem de leukste jongen in de hele wereld vind of zoiets, maar we houden van elkaar, we voelen elkaar helemaal aan, we zitten geestelijk gewoon op één lijn. Daarnaast is er natuurlijk vertrouwen, en het feit dat we ons bij elkaar helemaal op ons gemak voelen. Ik kan niet voor hem spreken, maar die dingen zijn voor mij het belangrijkst in een relatie. Veel belangrijker dan verliefdheid. Verliefdheid is tijdelijk, maar wat wij hebben is geleidelijk aan ontstaan, en gaat ook niet meer zomaar over.
Hoe je kunt weten of iemand de ware is? Ik weet het niet. Volgens mij weet je dat nooit zeker, en ik denk dat je je daar ook niet teveel zorgen om moet maken. Als je op gegeven moment iemand vindt bij wie je je goed voelt, en die zich bij jou ook goed voelt, kun je hooguit hopen dat je zo lang mogelijk bij haar mag blijven. Dan merk je vanzelf wel of het goed zit.
Bij mijn vriend weet ik het ook niet zeker. Ik weet dat we elkaar perfect aanvullen, en dat ik me helemaal op mijn plaats voel bij hem, maar of hij de ware is? Dat weet ik niet. Ik hoop het wel, maar ik ga me er geen zorgen om maken. Je kunt het toch niet beïnvloeden, en als ik al dat andere al heb maakt dat ene dingetje me ook niet zoveel meer uit. Ik probeer nu gewoon te genieten van de tijd die ik met hem heb. Als dan ooit blijkt dat hij toch niet de ware was, heb ik tenminste goede herinneringen.
Hmm, het is een beetje een lang verhaal geworden. Misschien herken je er ook wel niks in en zit ik alles voor niks te typen, maar goed. Kijk maar of je er iets aan hebt.
quote:Je zit je eigen relatie verschrikkelijk te rationaliseren. Is dat iets dat je verwacht bij De Ware te doen? Verlang je van Hem geborgenheid, vertrouwen, zekerheid, onvoorwaardelijkheid? Neem je er genoegen mee tevreden te zijn?
Op dinsdag 22 juli 2003 15:59 schreef Mini_rulez het volgende:Bij mijn vriend weet ik het ook niet zeker. Ik weet dat we elkaar perfect aanvullen, en dat ik me helemaal op mijn plaats voel bij hem, maar of hij de ware is? Dat weet ik niet. Ik hoop het wel, maar ik ga me er geen zorgen om maken.
Mijn juiste tegenspeler brengt me in vervoering, brandt in m'n botten als koudvuur en biedt me de enige zekerheid die er is: die van voorwaardelijkheid. En niet die van gewenning.
quote:En denk je dat het vuur voor eeuwig zal branden? keep on dreaming....
Op woensdag 23 juli 2003 09:40 schreef Claudia_x het volgende:[..]
Je zit je eigen relatie verschrikkelijk te rationaliseren. Is dat iets dat je verwacht bij De Ware te doen? Verlang je van Hem geborgenheid, vertrouwen, zekerheid, onvoorwaardelijkheid? Neem je er genoegen mee tevreden te zijn?
Mijn juiste tegenspeler brengt me in vervoering, brandt in m'n botten als koudvuur en biedt me de enige zekerheid die er is: die van voorwaardelijkheid. En niet die van gewenning.
quote:Ik neem met minder geen genoegen. De 'praktische' liefde is een contradictio in terminis; liefde is een fundamentele zekerheid die niet te rationaliseren valt.
Op woensdag 23 juli 2003 09:47 schreef cos-micV het volgende:En denk je dat het vuur voor eeuwig zal branden? keep on dreaming....
Ben nu 11 maanden met mijn vriend, ben gek op die jongen, we kunnen het heel goed met elkaar vinden, we leven al maanden samen en dat gaat hartstikke goed en is heel gezellig. We kunnen ook echt op elkaars lip zitten zonder dat het ongezellig wordt (zijn ook al met z'n 2en op vakantie geweest). Wat dat betreft zijn we voor elkaar gemaakt.
Maar ja, ik ben nooit verliefd geweest op hem, zelfs niet een beetje, en hij ook niet (voor zover ik weet) op mij.
En in het verleden was ik juist altijd verliefd, en niet zo;n beetje, maar echt ziekelijk en obsessief. Wat dat betreft vind ik het niet erg dat ik niet verliefd op hem ben, dan zou ik niet normaal kunnen functioneren met hem in mijn buurt (denk aan diarree, niet kunnen praten, misselijkheid). En dat schiet ook niet op dunkt mij.
Dus, denk er niet over na, en bekijk het van af de positieve kant.
Wees blij dat je nog normaal kunt funcioneren met je partner in de buurt, jullie zijn gewoon een goed team, en dat is ook wat je nodig hebt als je eventueel zou willen trouwen en kinderen krijgen. Zo heeft de natuur het misschien wel bedacht he?
En nog een theorietje, in je puberteit razen de hormonen door je lijf, je emoties zijn heftig, en je bent veel sneller en heftiger verliefd dan als je weer in wat rustiger vaarwater komt. En tsja, dan kom je je soulmate tegen...
Zorg er dus voor dat die zelf de dingen een beetje op een rijtje heeft.
quote:Precies... Ik denk dat wat wij hebben van langere duur zal zijn dan iets dat alleen maar om verliefdheid gaat, want die verliefdheid gaat hoe dan ook een keer over, en dan is er niks meer. Dit soort relatie is volgens mij een goede basis voor een huwelijk, en een stabiele situatie om kinderen in op te laten groeien. Niet dat ik daar bij ons al aan denk, maar goed.
Op woensdag 23 juli 2003 14:27 schreef Fasai het volgende:Wees blij dat je nog normaal kunt funcioneren met je partner in de buurt, jullie zijn gewoon een goed team, en dat is ook wat je nodig hebt als je eventueel zou willen trouwen en kinderen krijgen. Zo heeft de natuur het misschien wel bedacht he?
quote:Dat verlang ik niet alleen, dat heb ik gewoon nodig. We zijn er altijd voor elkaar, en dat vind ik heerlijk. Hier voel ik me veilig bij. Ik kan me niets beters voorstellen dan dit. Tuurlijk is het leuk om af en toe eens in vuur en vlam te staan, maar daar is ook plaats voor. Iedereen wordt wel eens verliefd op een ander, maar bij dat gevoel kan het bij mij ook blijven. Beantwoorde verliefdheid is heerlijk, maar ik hoef er niet zo nodig iets mee te doen. In elk geval niet als dat ten koste gaat van wat ik nu heb. Bij ons is iets proberen met een ander trouwens wel bespreekbaar, maar daar zijn andere topics over.
Op woensdag 23 juli 2003 09:40 schreef Claudia_x het volgende:[..]
Je zit je eigen relatie verschrikkelijk te rationaliseren. Is dat iets dat je verwacht bij De Ware te doen? Verlang je van Hem geborgenheid, vertrouwen, zekerheid, onvoorwaardelijkheid? Neem je er genoegen mee tevreden te zijn?
quote:Dat lijkt me toch eigenlijk ook niks. alsof je met je zus samenleeft zeg maar. die passie die heb je toch wel nodig en al is ie niet altijd even hefig aanwezig.. hij moet er toch wel zijn zeg maar.
Op woensdag 23 juli 2003 15:04 schreef Mini_rulez het volgende:
-een heel verhaal-
een relatie zonder dat zou voor mij geen zin hebben. Maar goed ik ben 23 en naief in dit soort dingen 
quote:Zo is het nou ook weer niet... Ik zie mijn vriend echt niet als een broertje, zelfs niet als mijn beste vriend. Het is absoluut meer dan dat. Er is vanaf het begin een grote lichamelijke aantrekkingskracht (
Op woensdag 23 juli 2003 15:44 schreef Frenkie het volgende:[..]
Dat lijkt me toch eigenlijk ook niks. alsof je met je zus samenleeft zeg maar. die passie die heb je toch wel nodig en al is ie niet altijd even hefig aanwezig.. hij moet er toch wel zijn zeg maar.
) en ik vind hem een hartstikke leuke jongen en een lekker ding, en als we ergens naartoe gaan ben ik apetrots dat hij mijn vriendje is. Alleen die gekmakende verliefdheid die ik vroeger wel eens had, is er bij hem niet echt geweest. Nou ja, wel een tijdje voordat we definitief iets kregen, maar toen ging de relatie mis. Toen we het later nog eens probeerden, en het uiteindelijk wel goed ging (inmiddels meer dan een jaar geleden
), was die verliefdheid niet meer zo aanwezig, en ook in de relatie is dat niet echt iets belangrijks geweest.
Andersom is hij wel verliefd op me geweest We zijn inmiddels 2 jaar verder en nu is het gewoon "houden van".
Ik voel me er lekker bij en zie wel wat er op mijn pad komt.
Overigens waren er wel regelmatig kriebeltjes als hij iets liefs tegen me zei Maar die gekke verliefdheid is er ook nooit geweest.
quote:Frappant dat je dat rationaliseren aanstipt, daar heb ik het over gehad met m'n vriendin. Zij vindt dat ik deze dingen (te) rationeel benader, terwijl ik denk dat zij daar misschien weer te *weinig* op vertrouwt.
Op woensdag 23 juli 2003 09:40 schreef Claudia_x het volgende:
Je zit je eigen relatie verschrikkelijk te rationaliseren. Is dat iets dat je verwacht bij De Ware te doen? Verlang je van Hem geborgenheid, vertrouwen, zekerheid, onvoorwaardelijkheid? Neem je er genoegen mee tevreden te zijn?
Ik geloof zelf niet in 'De Ware'. Maar bij haar ben ik veel méér dan 'slechts' tevreden. Mijn leven is echt onzettend verrijkt met haar. Geborgenheid, vertrouwen, dat heb ik weliswaar en vind ik ook best fijn, maar het zijn maar randverschijnselen. Geestelijk 'matchen', elkaar doen bloeien en allebei jezelf blijven, dat is wat ik met haar ervaar.
Wat bedoel je hier precies met onvoorwaardelijkheid trouwens?
quote:Nee gewenning is inderdaad niet waar het mij om te doen is. Maar dat mooie gevoel dat je daar omschrijft, ik ken het en het is inderdaad bijzonder en nergens mee vergelijkbaar, maar voor het krijgen van *zekerheid* is het naar mijn smaak een illusie. Niet dat ik 'zekerheid' wil in de zakelijke betekenis, geen 'garantie' ofzoiets. Maar overtuiging, rotsvast vertrouwen dat die ander gewoon supergoed bij je past. Dat je gewoon WEET dat het goed zit. Voor dat gevoel vind ik verliefdheid een slecht criterium.
Mijn juiste tegenspeler brengt me in vervoering, brandt in m'n botten als koudvuur en biedt me de enige zekerheid die er is: die van voorwaardelijkheid. En niet die van gewenning.
quote:Daar vat je het mooi mee samen, dit is volgens mij ook hoe mijn vriendin er tegenaan kijkt. En hoewel ik het er niet mee eens ben (ik ervaar het zo niet althans), heb ik er geen 'argument' tegen ofzo.
Ik neem met minder geen genoegen. De 'praktische' liefde is een contradictio in terminis; liefde is een fundamentele zekerheid die niet te rationaliseren valt.
Zou het soms een verschil tussen man & vrouw zijn? Je ziet toch vaak dat mannen meer op basis van logica handelen, en vrouwen meer gevoelsmatig. Of is het dan toch een kwestie van dat zij 'de ware' niet is voor mij, en dat ik daarvan pas overtuigd kan zijn ook ervaar wat jij beschrijft?
|
|
