Zijn er hier ook mensen die dat doen?
Ik bedoel, je kind kan ook wakker worden natuurlijk. En dat is nog niet het ergste.Wat te denken van kortsluiting waardoor er brand ontstaat, voor een slapende volwassene is dat al gevaarlijk.
En nee ik heb geen kinderen, maar ik dacht altijd dat ouders overbezorgd waren? Steeds meer "ouders van nu" lijken, ondanks de kennis die er opgebouwd is, zich toch niet zo'n zorgen te maken om het welzijn van hun kind.
Een vrouwtje hier in de buurt gaat s ochtends haar kleuter naar school brengen en laat voor het gemak haar peutertje alleen thuis. ( dan hoeft die niet eerst ook aangekleed te worden 
)
Ze is ongeveer een half uur van huis.
Het kindje wordt in haar kamertje opgesloten.
De eerste keer heb ik alles ingeslikt..
de keer erop heb ik haar gevraagd wat het meisje moest doen als er brand kwam.. " ja maar alles staat wel uit hoor ".
NOU EN !
Alles kan schroeien of later vlam vatten.. voor mijn part ontploft er iets bij de buren.
Het ergste is nog dat ALS iemand al door heeft dat je huis in brand staat, ze niet zullen verwachten dat er een kind boven op gesloten is als ze weten dat jij rond deze tijd je zoon naar school meot brengen..
Nou dat zag ze niet zo..
Wij werken hier wel met een baby in huis kaart, waarvan de buren op de hoogte zijn (is geen redmiddel of excuus) maar een extra sociocontrole mocht het nodig zijn.
quote:Nouja voor 10 minuten kan ik me nog iets bij voorstellen, maar gewoon uitgebreid gaan winkelen of bij kennissen langs gaan ofzo..
Op vrijdag 18 juli 2003 08:51 schreef Knorretje het volgende:
quote:Niet echt een redmiddel idd.
Wij werken hier wel met een baby in huis kaart, waarvan de buren op de hoogte zijn (is geen redmiddel of excuus) maar een extra sociocontrole mocht het nodig zijn.
Maar wij laten onze dochter (2 jaar) nooit alleen, altijd of mee boodschappen doen enzo of oppas als we uitgaan !
Mensen die hun kind alleen laten, zijn erg onverantwoord bezig en zouden ook bestrafd moeten worden !
quote:Dat is toch heel watr anders...
Op vrijdag 18 juli 2003 08:51 schreef Knorretje het volgende:
yep ik laat alicia ook wel eens alleen in huis, of ze zit heel zoetjes te spelen of ze slaapt lekker. Het zijn meestal klusjes die zonder kind in nog geen 10 minuten gepiept zijn en met kind meer dan een half uur kosten (bv even de droger aan zetten, daarvoor moet ik met de was eerst 2 trappen af, huis uit, en weer 1 trap op en hetzelfde weer terug. Met een nog niet lopend kind betekend dat dat je eerst de buggy die trappen af moet zeulen, dan het kind en dan de was en weer terug)Wij werken hier wel met een baby in huis kaart, waarvan de buren op de hoogte zijn (is geen redmiddel of excuus) maar een extra sociocontrole mocht het nodig zijn.
( vind ik dan ... )
Beneden mij is een cafetaria.. als de uk hier slaapt dan ren ik ook heen en weer voor een ijsje of een pakje marlboro oid.
en die kaart vind ik een heel goed idee ! 
quote:kaart werkt alleen als je heel consequent zelf ook steeds iets bij je xdraagt (uptodate) etc etc. en als je buren ervan op de hoogte zijn (en je de deur open durft te laten )
Op vrijdag 18 juli 2003 08:57 schreef Mirage het volgende:
en die kaart vind ik een heel goed idee !
Fouten kan je maken, en dat is ook niet erg
Mijn ouders hebben mij eens achtergelaten in de auto omdat ik zo lekker aan het slapen was, ze waren niet ver weg van de auto, maar op het moment dat ik wakker werd stonden er een heleboel kinderen om de auto. Het was in Spanje, en ik ben superblond en dat vonden ze wel bijzonder. Ik heb me nog nooit zo opgesloten gevoeld. Ik kon er wel uit, maar ik durfde niet.
Mijn ouders kwamen een paar minuten later naar de auto en hebben mij eruit gehaald.
Mijn ouders vinden nog steeds dat ze toen fout gehandeld hebben, ik was toen iets van 8, dus tja, ook in die leeftijd is het eigenlijk niet verantwoord
Ik heb het mijn ouders vergeven en kan er nu hartelijk om lachen
Er kan ook iets met jou zelf gebeuren: aangereden, gevallen, ander oponthoud. Wie weet er dan dat er een eenzaam kindje in je huis zit opgesloten?
M'n ouders waren naar familie, m'n broer stappen en m'n zussen trainen, maar die zouden eerder komen was afgesproken, maar dat was niet helemaal goed gecoordineerd.Is echt niet leuk hoor op die leeftijd
Maar goed, ben daarna zo vaak alleen geweest, dus het wende wel...quote:daarvoor is de baby-in-huis-kaart uitgevonden
Op vrijdag 18 juli 2003 09:10 schreef R16 het volgende:
Compleet onverantwoord.Er kan ook iets met jou zelf gebeuren: aangereden, gevallen, ander oponthoud. Wie weet er dan dat er een eenzaam kindje in je huis zit opgesloten?
Je draagt zelf een kaart zichtbaar bij je dat er een baby(of dreumes of what-ever) in je huis zit, hoe het heet, hoe oud en waar het zich in huis bevindt. Je tijdstip van vertrek en de bezigheid van het kind op dat moment. Verder natuurlijk je adres gegevens en mogelijk telefoonnummer voor noodoppas of de andere ouder. Op je deur hangt ook een kaart dat er een baby (of dreumes, kleuter) in huis is en op welke verdieping dat is.
Mocht jou wat op straat overkomen vinden ze jouw kaart, mocht er wat in huis gebeuren dan zien ze die kaart op de deur.
Daarnaast als je niet met een open deur wilt werken kun je op beide kaarten aangeven waar (bv bij buren) een sleutel te vinden is.
Ik heb de deur echter altijd open staan, alicia huilt hard genoeg dat ik haar 2 portieken verder op hoor
quote:Voor een paar jaar terug moest ik mijn jongens op de fiets naar school brengen. 10 minuutjes hooguit een kwartiertje heen en weer. Als mijn dochtertje dan nog lag te slapen, liet ik haar alleen achter. Heb dat nooit prettig gevonden, maar haar wakker maken zag ik ook niet zitten.
Op vrijdag 18 juli 2003 09:10 schreef R16 het volgende:
Compleet onverantwoord.Er kan ook iets met jou zelf gebeuren: aangereden, gevallen, ander oponthoud. Wie weet er dan dat er een eenzaam kindje in je huis zit opgesloten?
Ik woonde toen wel in een dorp en er waren mensen van op de hoogte en ik had altijd een sleutel aan een koordje om mijn pols met een kaartje waar op stond dat mijn dochtertje nog in bed lag en het adres, voor als er wat met mij zou gebeuren onderweg.
Maar ik hoorde in die tijd ook een verhaal van iemand die gerust haar kind 3 uur alleen liet tijdens het middagdutje en 30 km verderop naar de Ikea ging.|
quote:Knor, wat een uitvinding,
Op vrijdag 18 juli 2003 09:25 schreef Knorretje het volgende:[..]
daarvoor is de baby-in-huis-kaart uitgevonden
Je draagt zelf een kaart zichtbaar bij je dat er een baby(of dreumes of what-ever) in je huis zit, hoe het heet, hoe oud en waar het zich in huis bevindt. Je tijdstip van vertrek en de bezigheid van het kind op dat moment. Verder natuurlijk je adres gegevens en mogelijk telefoonnummer voor noodoppas of de andere ouder. Op je deur hangt ook een kaart dat er een baby (of dreumes, kleuter) in huis is en op welke verdieping dat is.
Mocht jou wat op straat overkomen vinden ze jouw kaart, mocht er wat in huis gebeuren dan zien ze die kaart op de deur.
Daarnaast als je niet met een open deur wilt werken kun je op beide kaarten aangeven waar (bv bij buren) een sleutel te vinden is.
Ik heb de deur echter altijd open staan, alicia huilt hard genoeg dat ik haar 2 portieken verder op hoor
ik had er nog nooit van gehoord.
Lijkt me toch wel kunnen als je een paar minuutjes een deur verder iets moet doen?
quote:Is dat niet nogal inbraakgevoelig?
Op vrijdag 18 juli 2003 09:25 schreef Knorretje het volgende:[..]
daarvoor is de baby-in-huis-kaart uitgevonden
Mocht jou wat op straat overkomen vinden ze jouw kaart, mocht er wat in huis gebeuren dan zien ze die kaart op de deur.
Daarnaast als je niet met een open deur wilt werken kun je op beide kaarten aangeven waar (bv bij buren) een sleutel te vinden is.
Ik heb de deur echter altijd open staan, alicia huilt hard genoeg dat ik haar 2 portieken verder op hoor
Lijkt me ook niet een gerust idee dat iemand je kind in principe ook mee kan nemen zonder dat er iets aan de hand is.quote:het is een heel oud systeem wat eigenlijk voornamelijk in kleine dorpen wordt gebruikt. Daar ken ik het ook van, maar in rotterdam werkt het ook hoor
Op vrijdag 18 juli 2003 09:28 schreef shmoopy het volgende:[..]
Knor, wat een uitvinding,
ik had er nog nooit van gehoord.Lijkt me toch wel kunnen als je een paar minuutjes een deur verder iets moet doen?
daarnaast heb ik het geluk heel veel familie (onder me, 2 portieken verder, tegenover me etc) in de straat te hebben die allemaal een sleutel hebben en weten dat ik ook een huishouden moet runnen (en dus moet wassen en drogen) Als ik met een felgekleurde kaart vertrek om me nek weet iedereen "hoe laat het is"
quote:Alleen laat ik hier niet zo gauw de deur open
Op vrijdag 18 juli 2003 09:31 schreef Knorretje het volgende:
het is een heel oud systeem wat eigenlijk voornamelijk in kleine dorpen wordt gebruikt. Daar ken ik het ook van, maar in rotterdam werkt het ook hoor
(Nouja soms, maar dat is al 2-3x afgestraft..)Maar het is net zo'n beetje als die sticker van "huisdier aanwezig" of wat er ook precies opstaat. Op zich wel handig, ook voor de brandweer bijvoorbeeld. (Worst case .. )
kijk naar die brand vorige week
Sinds een jaar doe ik dat wel eens. Voor een half uurtje of een uurtje. We hebben dan wel altijd de mobiel bij. Ze zijn nu bijna 9 en 11 en ik vind dat dat moet kunnen. Ze willen niet mee naar de winkel, dus dan maar zo.
quote:
Op vrijdag 18 juli 2003 09:10 schreef R16 het volgende:Compleet onverantwoord.
Er kan ook iets met jou zelf gebeuren: aangereden, gevallen, ander oponthoud.
Wie weet er dan dat er een eenzaam kindje in je huis zit opgesloten?
[Dit bericht is gewijzigd door Logician op 18-07-2003 12:04]
Laatst even naar een vriendin om de hoek gegaan om iets te brengen, en voor het eerst mijn oudste van 7 even alleen gelaten, vond ie zelf retestoer.
Voordeel is wel dat oma naast ons woont en hij maar een paar meter door de tuin hoeft te lopen als er wat is.
Maar ik maak er voorlopig geen gewoonte van.
Als ik echt weg moet gaan ze mee of regel ik oppas, maar ik zal ze nooit alleen in huis achter laten.
Ik ben als de dood dat er idd kortsluiting ontstaat of iets dergelijks... moet er toch echt niet aan denken.
Een kennis van me gaat rustig 's avonds een blok verderop koffie drinken bij een vriendin met de babyfoon mee.... "ja als er wat is hoor ik ze toch" is het veel gebruikte excuus van haar... alleen als je kind stikt in rook dan hoor je helemaal nix!!!!!
Voor de rest is ze dus nog nooit alleen thuis gebeven, zelfs niet als ik wat uit de auto moest pakken die niet voor ons huis kan staan. Als mijn man nachtdienst had en de honden moesten nog even plassen voor ik naar bed ging, deed ik ze even in de tuin. Het nadeel is dan alleen dat ik de volgende dag poep kon ruimen, maar liever dat dan dat er iets ernstig gebeurt.
Een alleenstaande moeder bij haar in de straat liet haar pukkie van nog gen jaar alleen thuis als ze aan het werk ging... ze kon geen oppas vinden Op een verschrikkelijk warme dag hoorde ze het kindje krijsen en dat ging een tijdje zo door. Ze wisten toen nog van niks. Ze hebben uiteindelijk dat kind uit huis gehaald. Het zat in een ski-pak met nog 2 lagen kleding in het ledikantje. Het had zich helemaal ondergespuugt en ondergepoept. De luier was al in verre gaande staat van verrotting, dushet kind had al erg lang geen luier gezien. Mijn schoonzusje heeft het kindje mee naar huis genomen en de politie gebelt. de politie kwam, de moeder is opgespoort en 's avonds was het kindje weer thuis 
quote:Jeez wat erg!!
Op vrijdag 18 juli 2003 12:51 schreef moussy het volgende:
Mijn schoonzusje vertelde me laatst iets vreselijks.Een alleenstaande moeder bij haar in de straat liet haar pukkie van nog gen jaar alleen thuis als ze aan het werk ging... ze kon geen oppas vinden
Een meisje dat ik in de speeltuin hier leerde kennen een poosje geleden,
die laat haar kinderen (van 2, 3 en 6, die van 6 zat meestal op school)
ook gewoon thuis als ze hier kwam, dan zei ze dat ze het echt even niet
meer trok, en weg moest ..
Ik zat dan de hele tijd op de klok te kijken en af toe te vragen of ze niet
terug naar huis moest, ze is nu zwanger van de 4e, mede daardoor heb ik het
contact langzaam afgebouwd omdat ik het gewoon echt niet meer kon aanzien. 
Ik bedoel.. het kindje is dus weer terug..
EISEN dat er per direct begeleiding komt en anders het kindje er zelf weghalen..
KOm nou..
* Mirage heeft er rillingen van.
quote:Je bent niet de enige, maar wat een hoop overdreven reacties.
Op vrijdag 18 juli 2003 08:50 schreef Mirage het volgende:
Tsja... ik weet precies wat je bedoeld..Een vrouwtje hier in de buurt gaat s ochtends haar kleuter naar school brengen en laat voor het gemak haar peutertje alleen thuis. ( dan hoeft die niet eerst ook aangekleed te worden
Ze is ongeveer een half uur van huis.
Het kindje wordt in haar kamertje opgesloten.
De eerste keer heb ik alles ingeslikt..
de keer erop heb ik haar gevraagd wat het meisje moest doen als er brand kwam.. " ja maar alles staat wel uit hoor ".NOU EN !
Alles kan schroeien of later vlam vatten.. voor mijn part ontploft er iets bij de buren.
Het ergste is nog dat ALS iemand al door heeft dat je huis in brand staat, ze niet zullen verwachten dat er een kind boven op gesloten is als ze weten dat jij rond deze tijd je zoon naar school meot brengen..Nou dat zag ze niet zo..
Als je zo panisch bent voor brand, dat je dus ALTIJD meent thuis te moeten zijn, moet je ook d elijn doortrekken en bijvoorbeeld op dezelfde kamer delen.
Immers als je baby op een andere kamer slaapt dan jezelf en er ontstaat brand op de baby kamer, ben je ook al te laat eer je het merkt.
Kortom: Je kunt wel overdreven panisch gaan lopen doen en denken van 'ja maar als dit en als dat'. Je kunt ook wat normaler er mee omgaan en gewoon beseffen dat niet alles te voorkomen is en daardoor wat minder krampachtig met dit alles omgaan.
Betekend overigens niet dat het kind de dupe moet worden van de vrijdheid die de ouders op elk moment wensen, en maar te pas en onpas alleen gelaten moeten worden, maar zo spastisch reageren op het alleen laten van een kind vind ik overdreven.
omdat ik dat een veilig gevoel vind, is niets panisch aan.
Ten tweede, als je je vrijheid zo belangrijk vind begin dan
gewoon (nog) niet aan kinderen.
quote:Tuurlijk hoor...
Op vrijdag 18 juli 2003 13:21 schreef DIGGER het volgende:[..]
Je ebnt neit de enige, maar wat een hoop overdreven reacties.
Als je zo panisch bent voor brand, dat je dus ALTIJD meent thuis te moeten zijn, moet je ook d elijn doortrekken en bijvoorbeeld op dezelfde kamer delen.Immers als je baby op een andere kamer slaapt dan jezelf en er ontstaat brand op de baby kamer, ben je ook al te laat eer je het merkt.
Kortom: Je kunt wel overdreven panisch gaan lopen doen en denken van 'ja maar als dit en als dat'. Je kunt ook wat normaler er mee omgaan en gewoon beseffen dat niet alles te voorkomen is en daardoor wat minder krampachtig met dit alles omgaan.
Betekend overigens niet dat het kind de dupe moet worden van de vrijdheid die de ouders op elk moment wensen, en maar te pas en onpas alleen gelaten moeten worden, maar zo spastisch reageren op het alleen laten van een kind vind ik overdreven.
SJa.. kijk jij ook maar niet meer uit bij het oversteken.. een beetje meer tijd voor jezelf eisen en heerlijk naar de bomen en de wolken staren.. dat is gezond.
Je moet maar begrijpen dat je niet je hele leven aan kan passen aan het panisch voorzichtig doen.
Er zijn grenzen.. als jij een half uur ruim weg bent dan laat je NIET je kind alleen..
J huis kan in brand vliegen.. er kan iets anders gebeuren.. en niemand die weet dat er een kind in paniek in je huis ligt, omdat iedereen " weg" lijkt..
Als jij je eigen dingen wilt doen ( die doe ik ook !! )
dan zorg je voor een oppas.. je hebt alle vrijheid.. je hebt er ook recht op, maar NIET ten koste van de veiligheid van je kindje.
Als je niet voor de veiligheid wilt zorgen die het verdient.. dan moet je geen kinderen nemen.
quote:Dit ben is sowieso met je eens, maar als ik een aantal reacties hiero lees dan lijkt het alsof de balans juist zo doorslaat de andere kant op: jezelf vreselijk zorgen maken over echt werkelijk van alles en nog wat en dat kan ook nooit goed zijn voor een mens (de ouders).
Op vrijdag 18 juli 2003 13:25 schreef Logician het volgende:Ten tweede, als je je vrijheid zo belangrijk vind begin dan
gewoon (nog) niet aan kinderen.
quote:Je hebt mijn reactie dus duidelijk niet begrepen.
Op vrijdag 18 juli 2003 13:29 schreef Mirage het volgende:SJa.. kijk jij ook maar niet meer uit bij het oversteken.. een beetje meer tijd voor jezelf eisen en heerlijk naar de bomen en de wolken staren.. dat is gezond.
Je moet maar begrijpen dat je niet je hele leven aan kan passen aan het panisch voorzichtig doen.
Ik bedoel te zeggen dat uiteraard de balans niet door moet slaan in het nadeel van de baby, die kan namelijk nog geheel niet voor zichzelf zorgen, maar je TE veel zorgen maken en TE veel leven met 'als dit nou gebeurd of dat', dan is dat ook niet gezond (in dit geval voor de ouders) en ik heb de indruk dat als ik de reacties hier lees, dat sommigen, naar mijn mening dan, iets te veel doorslaan naar dit 2e.
(of om dan even met jouw woorden te spreken en het zwart wit te stellen: niet kijken voor je oversteekt is altijd stom, maar 10 keer links en rechts kijken is ook niet goed, dan maak je jezelf gek van onzekerheid, vrees etc.)
Hoop dat het zo helderder is wat ik bedoel.
quote:Ikzelf heb het ook wel eens gedaan.. kindje alleen gelaten.
Op vrijdag 18 juli 2003 13:30 schreef DIGGER het volgende:[..]
Dit ben is sowieso met je eens, maar als ik een aantal reacties hiero lees dan lijkt het alsof de balans juist zo doorslaat de andere kant op: jezelf vreselijk zorgen maken over echt werkelijk van alles en nog wat en dat kan ook nooit goed zijn voor een mens (de ouders).
Ik woonde nog in een laagbouw woning.. kon vanuit de keuken van de buurvrouw zo mijn huis in kijken.. had een baby foon.. brandmelder in huis ( babykamer en overloop )etc..
Daarnaast had ik een hond ( die reageerd ook snel op dingen )
Verstandelijk vond ik dat het veilig/ aceptabel genoeg was..
gevoelsmatig voelde het echter nog niet helmeala rustig.
( dat is gewoon een vrouwen iets denk ik )
Ik zet dit hier neer ter illustratie dat je ook een gulden middenweg kan kiezen..
je dingen doen maar op een zo veilig mogelijke manier.
quote:idd
Op vrijdag 18 juli 2003 13:35 schreef DIGGER het volgende:[..]
Je hebt mijn reactie dus duidelijk niet begrepen.
Ik bedoel te zeggen dat uiteraard de balans niet door moet slaan in het nadeel van de baby, die kan namelijk nog geheel niet voor zichzelf zorgen, maar je TE veel zorgen maken en TE veel leven met 'als dit nou gebeurd of dat', dan is dat ook niet gezond (in dit geval voor de ouders) en ik heb de indruk dat als ik de reacties hier lees, dat sommigen, naar mijn mening dan, iets te veel doorslaan naar dit 2e.
(of om dan even met jouw woorden te spreken en het zwart wit te stellen: niet kijken voor je oversteekt is altijd stom, maar 10 keer links en rechts kijken is ook niet goed, dan maak je jezelf gek van onzekerheid, vrees etc.)
Hoop dat het zo helderder is wat ik bedoel.
vergeet niet wat een kind zélf allemaal kan uitspoken.
Op stoelen klimmen om toch bij de koektrommel bovenop de kast te kunnen komen om maar iets te noemen.
Als ze zo klein zijn moet je er sowieso steeds bij in de buurt blijven, en als je even weg bent heb je er dus helemaal geen zicht meer op.
En eigenlijk niet omdat er iets kan gebeuren (kan, maar de kans is vrij klein), maar meer omdat dat niet goed voelt.Ik laat de oudsten (7-9) dus wel even thuis als ik boodschappen ga doen/hond uit ga laten, alleen de jongste (4) gaat altijd overal mee naar toe.
Overigens ging ik ook wel even op en neer (10 min) de oudsten naar school brengen, terwijl de jongste thuis lag te slapen.
Bij uitgebreid shoppen of uitgaan oid gaan ze of mee of ik regel een oppas.
Maar ik neem ook aan dat je dat alleen doet als je weet dat je kind een goede slaper is of lekker alleen kan spelen.
Toen Damon nog baby was en in zijn bedje lag te slapen ben ik wel eens een boodschap gaan doen om de hoek of heb ik de hond uitgelaten...
Ik was nooit langer dan 20 minuten weg maar goed....
Ik heb me er nooit onprettig bij gevoeld... maar verantwoordelijk is het natuurlijk niet...
Momenteel durf ik dat niet aan, omdat Daan nu een groter bedje heeft waar hij gemakkelijk uit kan klimmen. Bovendien kan hij ook de deur opendoen (de deurkruk staat omhoog, maar dat is dus niet meer nodig) en dat doet hij ook weleens. Met de babyfoon zijn dat soort dingen niet goed te controleren, dus dat vind ik niet zo'n prettig idee. Ik vind dat wel jammer, want het is best handig, zo'n babyfoon.
Ik breng wel eens de krant weg als Daan ligt te slapen (gezamenlijk abonnement), maar dat is maar een paar deuren verderop, dus ik ben binnen een minuut weer terug. Maar meestal neem ik Daan dus mee als ik de krant wegbreng.
Ik geef hem wel de instructies dat ie voor niemand open mag doen. Acherdeur op de onderste klink. En als de telefoon gaat zegt ie dat ik even niet aan de telefoon kan komen. Hij mag niet zeggen dat ik niet thuis ben. Wel zo veilig lijkt me. Helemaal niet de telefoon opnemen is namelijk geen optie omdat ik hem zelf zou moeten kunnen bellen(lekkere logische zin
)Zijn broertje van 10 en zijn zusje van 5 laat ik nog maar even niet alleen thuis. Simpelweg omdat ze, als ze bij elkaar zijn, ik een huis met keet heb
Toen ik 10 of 11 was ben ik vanuit Rotterdam alleen met de trein naar mijn tante in Maastricht gereisd. En in dat 'tijdperk' bestonden mobieltjes helemaal niet. Een telefoonkaart, daar mocht ik het mee doen
En op mijn 12e ben ik zelfs alleen naar Aberdeen gereid met het vliegtuig naar een vriendinnetje. Wat trouwens 'minder gevaarlijk' is aangezien je constant door 3 stewardessen wordt bewaakt
Ik ben best blij dat mijn ouders mij zo hebben opgevoed. Het heeft me veel zelfstandigheid gebracht die me jaren later (alleen en op kamers in een 'verre' stad ) me nog bijzonder goed van pas komt.
For the record, ik ben niet verwaarloosd door mijn ouders, en ze zijn absoluut niet achteloos met me omgesprongen. Ze vetrouwenden gewoon wat meer op onze 'zelfredzaamheid' denk ik. Ook wij hebben gewoon 'instructies' altijd meegekregen om geen vreemden binnen te laten of er mee mee te gaan en bij onraad naar de buurvrouw te gaan.
Oja en bij brand moesten we onzelf redden en niet onze knuffels
Mijn neefje en nichtje zijn veel beschermder opgevoed dan mijn broertje en ik en op latere leeftijd is dat echt wel terug te zien. Zij zijn in veel dingen veel 'passiever' en 'bangelijker'.
Natuurlijk is het met hele kleine kinderen een heel ander verhaal. Maar vanaf een jaar of 7 kunnen kinderen toch best een uurtje alleen gelaten worden?
Sinds ik 12/13 was hebben mijn ouders nooit meer een oppas geregeld, reuze stoer zo'n avond alleen thuis (natuurlijk met briefjes en instructies van mams 'in case that' ).
quote:Hoezo is het niet verantwoordelijk? Afgezien van het feit dat je ook voor je hond een verantwoordelijkheid hebt, heb je toch zelf alles in overweging nemende besloten dat het wel even kon zonder je daarbij onprettig te voelen?
Op vrijdag 18 juli 2003 19:33 schreef lily het volgende:
Tja, ik heb het ook vaker gedaan.Toen Damon nog baby was en in zijn bedje lag te slapen ben ik wel eens een boodschap gaan doen om de hoek of heb ik de hond uitgelaten...
Ik was nooit langer dan 20 minuten weg maar goed....
Ik heb me er nooit onprettig bij gevoeld... maar verantwoordelijk is het natuurlijk niet...
Lijkt me dat je dan een overwogen en verantwoorde keuze gemaakt hebt.
Kijk, dat mensen die je niet kennen of de situatie niet kennen je met je keuzes in je opvoeding gaan bemoeien is zelden leuk, maar als je dat soort kritiek krijgt, betekend het niet meteen dat je onverantwoordelijk bezig bent omdat anderen andere keuzes zouden maken.
maaar eigenlijk vind ik dat helemaal niet zo erg 
en ben ook geen peuter meer dan he...
quote:Jeetje.... één van onze oppasmeisjes is twaalf en die blijft rustig een hele avond alleen thuis met onze baby. Gaat prima! Mijn man paste toen hij 12 was ook al op zijn neefjes (toen nog baby's). Ook ik paste op de leeftijd al op jongere kinderen.
Op zaterdag 19 juli 2003 19:03 schreef xerisha het volgende:
De laatste tijd laat ik mijn oudste zoon die maandag 12 wordt, alleen thuis voor een half uurtje hooguit een uurtje.
Ik verwacht nu reacties dat het onverantwoordelijk is dat wij een 12-jarig meisje op onze baby laten passen. Maar geloof me, een lievere en betere oppas voor onze kleine zullen we niet snel vinden en haar oom en tante wonen twee huizen verderop. Nee, wij hebben alle vertrouwen in haar.
quote:ik denk dat dat ontzettend afhankelijk is van het meisje of het onverantwoord is. Jij/jullie hebben er een goed gevoel over dus zal het heus wel verantwoord zijn.
Op maandag 21 juli 2003 17:41 schreef Tinkepink het volgende:Ik verwacht nu reacties dat het onverantwoordelijk is dat wij een 12-jarig meisje op onze baby laten passen. Maar geloof me, een lievere en betere oppas voor onze kleine zullen we niet snel vinden en haar oom en tante wonen twee huizen verderop. Nee, wij hebben alle vertrouwen in haar.
Alicia heeft twee nichtjes 1 van 15 en 1 van 10/11. De jongste gaat enorm goed om met alicia en durf ik met een gerust hart achter te laten (was het niet dat ze zelf dat nog niet ziet zitten en liever met zuslief samen oppast) De oudste pas hier ook wel op, maar stelt het enorm op pris dat oma een aantal maal komt kijken en meeluisterd met de babyfoon. Al met al maakt leeftijd niet veel uit, maar meer of ze het aankunnen, aandurven, er klaar voor zijn en of beide partjen er vertrouwen in hebben dat het gaat lukken voor een avond, paar uur of wat dan ook.
quote:
Op vrijdag 18 juli 2003 13:21 schreef DIGGER het volgende:[..]
Je bent niet de enige, maar wat een hoop overdreven reacties.
Als je zo panisch bent voor brand, dat je dus ALTIJD meent thuis te moeten zijn, moet je ook d elijn doortrekken en bijvoorbeeld op dezelfde kamer delen.Immers als je baby op een andere kamer slaapt dan jezelf en er ontstaat brand op de baby kamer, ben je ook al te laat eer je het merkt.
Kortom: Je kunt wel overdreven panisch gaan lopen doen en denken van 'ja maar als dit en als dat'. Je kunt ook wat normaler er mee omgaan en gewoon beseffen dat niet alles te voorkomen is en daardoor wat minder krampachtig met dit alles omgaan.
Betekend overigens niet dat het kind de dupe moet worden van de vrijdheid die de ouders op elk moment wensen, en maar te pas en onpas alleen gelaten moeten worden, maar zo spastisch reageren op het alleen laten van een kind vind ik overdreven.
quote:Precies. Ik geloof dat ik een jaartje of 7 of 8 was toen ik zoiets deed vanuit Amsterdam deed (en ik was van het 'kwartje voor de telefoon tijdperk). Ik denk dat ik niet de lef heb om m'n dochter dat te laten doen op die leeftijd, overigens. Hoorde laatst van een collega die op z'n 15e naar Afganistan lifte...
Op zaterdag 19 juli 2003 23:44 schreef Keroppi het volgende:
Pfoe ik ben blij dat mijn ouders een stuk minder "voorzichtig" met mij en mijn broertje zijn omgesprongen.Toen ik 10 of 11 was ben ik vanuit Rotterdam alleen met de trein naar mijn tante in Maastricht gereisd. En in dat 'tijdperk' bestonden mobieltjes helemaal niet. Een telefoonkaart, daar mocht ik het mee doen
quote:Nee, maar het is ook niet verstandig op je kind te blijven zitten tot het 18 is...
Op maandag 21 juli 2003 21:40 schreef ThE_ED het volgende:
Het feit dat het vaak goed gaat wil niet zeggen dat het verstandig is natuurlijk.
EENS moet het toch zelfstandig worden. En dat kan je beter met kleine stapjes doen dan in een klap op hun 16e of zo.
quote:Maar het ging dus om het feit dat sommge ouders die kleine stapjes dus niet nemen.
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef Doc het volgende:[..]
EENS moet het toch zelfstandig worden. En dat kan je beter met kleine stapjes doen dan in een klap op hun 16e of zo.
quote:Dat kan je wel zeggen als iemand pas op z'n 12e voor het eerst alleen thuis is...
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Maar het ging dus om het feit dat sommge ouders die kleine stapjes dus niet nemen.
quote:absoluut mee eens...
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef Doc het volgende:[..]
Nee, maar het is ook niet verstandig op je kind te blijven zitten tot het 18 is...
EENS moet het toch zelfstandig worden. En dat kan je beter met kleine stapjes doen dan in een klap op hun 16e of zo.
quote:Het hangt er denk ik vanaf hoe oud je kind is en wat voor soort kind het is.
Op maandag 21 juli 2003 21:42 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Maar het ging dus om het feit dat sommge ouders die kleine stapjes dus niet nemen.
Mijn kinderen zijn nu 3 (bijna, nog 8 dagen...) en 4 maanden en die laat ik nog niet alleen thuis. Alleen als ze beiden liggen te slapen wil ik weleens de vulliszak naar beneden brengen. Maar dan ben ik hooguit 2 minuten weg.
Met mij werd vroeger toen ik een jaar of 7 / 8 was overlegd of ik het een probleem zou vinden als mijn moeder weer zou gaan werken... geen probleem vond ik... ik kreeg toen een sleutel zodat ik tussen de middag zelf mijn broodjes kon maken en als ik 's middags uit school kwam was mijn moeder weer thuis.
Nou kon dat met mij ook wel want ik liep niet in zeven sloten te gelijk, terwijl een vriendinnetje van mij (zelfde leeftijd ongeveer) dat juist wel deed. Die had echt de meest rare dingen aan de hand op die leeftijd (nog steeds ) en die mocht (en kon) dus niet alleen thuisblijven.
Ik denk dat je als ouders zijnde heel goed naar de kunnen van je kind moet kijken en heel erg naar je eigen gevoel moet luisteren hiermee.
* Bright heeft nog een ideaalbeeld, 'want' de kleine is er nog niet
quote:Dat kun je dus ook zeggen als iemand een baby of peuter alleen laat. Het lijkt er nu op alsof alles over een kam geschoren wordt terwijl het toch wel erg veel uitmaakt hoe oud een kind is. Een ouder kind kan zichzelf redden, dat kun je leren wat hij moet doen als er iets gebeurt. Bij een baby of peuter kan dat niet. Er kan niet alleen brand uitbreken, maar het kind kan ook vallen (bijvoorbeeld doordat het bedenkt dat het misschien wel leuk is om op de kast te klimmen). Dat kun je niet altijd voorkomen als je wel thuis bent maar dan ligt het kind in ieder geval niet een halfuur met een gebroken been of zo te wachten tot jij terugkomt.
Op maandag 21 juli 2003 22:05 schreef Doc het volgende:[..]
Dat kan je wel zeggen als iemand pas op z'n 12e voor het eerst alleen thuis is...
Nu las ik ook verhalen over ouders die het kind dan laten slapen en zelf weggaan. Als zo'n kind wakker wordt in de tussentijd, raakt het dan niet in paniek omdat het alleen is? Of hebben die ouders dat kind dan verteld dat ze soms even weggaan als ze slapen?
quote:Je gaat echt aan het punt voor bij heh. Mij boeit het echt niet of jij je baby wel of niet alleen thuis laat, maar het lijkt MIJ onverstandig.
Op maandag 21 juli 2003 22:05 schreef Doc het volgende:[..]
Dat kan je wel zeggen als iemand pas op z'n 12e voor het eerst alleen thuis is...
quote:Yep. Vanaf redelijk jong kan je kinderen een verantwoordelijkheids gevoel bijbrengen. Dat ze weten wat ze wel en niet kunnen doen. Als ze zich verantwoordelijk gedragen krijgen ze meer vrijheid. Ze vinden ze ook enorm spannend, en als het aan mij dochters (4 en 5) ligt blijven ze graag even alleen thuis ("ga maar naar de bakker hoor, ik blijf wel thuis, want dat kan ik best wel hoor"). Ze weten wat ze wel en niet moeten doen. En mochten ze zich er niet aan houden weten ze ook dat dat ze weer het vertrouwen en dus enige vrijheid zou kosten, dus gedragen ze zich. Ze weten hoe ze moeten bellen en zo voorts. Voor wat ze eigenlijk wel zouden kunnen laat ik ze eigenlijk zeer zeer zelden alleen thuis: echt bij uitzondering en dan ook maar heel kort, terwijl ze meer en langer best zouden kunnen.
Op dinsdag 22 juli 2003 11:55 schreef Angel22 het volgende:Ik denk dat je als ouders zijnde heel goed naar de kunnen van je kind moet kijken en heel erg naar je eigen gevoel moet luisteren hiermee.
quote:En jij gaat aan mijn punt voorbij
Op dinsdag 22 juli 2003 12:22 schreef ThE_ED het volgende:[..]
Je gaat echt aan het punt voor bij heh. Mij boeit het echt niet of jij je baby wel of niet alleen thuis laat, maar het lijkt MIJ onverstandig.
Je moet imho kijken naar wat een kind wel en niet aankan. Verschilt zoals gezegd per kind. Te weinig toelaten kan uitendelijk daarbij net zo schadelijk zijn als te veel alleen laten.
Wij hebben trouwens nooit de kinderen voor hun 4e langer dan 2 minuten alleen thuis gelaten, en ik heb zelf het idee dat we eerder aan de te voorzichte kant dan de risico-vole kant zitten.
Zelf denk ik dat het niet verantwoord is baby's en peuters alleen te laten. Ik denk wel dat je peuters langzaamaan kunt dingen kunt leren waardoor ze, als kleuter bijvoorbeeld, weleens (kort) alleen kunnen worden gelaten. Maar hoe doe je dat? Wat leer je ze en op welke manier? Hoe heb jij dat bijvoorbeeld aangepakt, Doc?
quote:In de eerste post ging het inderdaad om de baby/peuter leeftijd maar langzaam aan werden ook oudere leeftijden bij dit topic betrokken. Zoals ik hierboven al zei: zelf voor hun 4e de kinderen zelden (of eigenlijk nooit) langer dan 2 minuten alleen gelaten. Voelde ik mezelf prettig bij. Maar ik ga niemand veroordelen die het wel doet (excessen daargelaten natuurlijk).
Op dinsdag 22 juli 2003 12:40 schreef sombie het volgende:
Ik ben het helemaal met je eens dat je kinderen al vroeg verantwoordelijkheid bij kunt brengen, Doc. In dit topic ging het echter om baby's en peuters. Dat is dus nog weer jonger dan jouw dochters. Vind je dat ook kunnen?Zelf denk ik dat het niet verantwoord is baby's en peuters alleen te laten. Ik denk wel dat je peuters langzaamaan kunt dingen kunt leren waardoor ze, als kleuter bijvoorbeeld, weleens (kort) alleen kunnen worden gelaten. Maar hoe doe je dat? Wat leer je ze en op welke manier? Hoe heb jij dat bijvoorbeeld aangepakt, Doc?
Wat betreft het aanleren van aleen laten: aan tafel of zo er over praten. Wat zou je doen als je alleen bent? Wa doe je als er aangebeld wordt? Dus er over praten/discussieren. Wanneer we het gevoel hebben dat ze weten wat verstandig gedrag bij een dergelijke situatie is, en daar naar kunnen handelen (bijvorbeeld oefenen met bellen of zo). Daarna kan je eens kijken hoe het in het eggie gaat. Eerst kort en daarna wellicht langer. Natuurlijk zelf ook zorgen dat als je weggaat niet ergens zomaar ramen openstaan, het gas/vuur aanstaat en dergelijke...
Het moraal van het verhaal was een beetje dat de meeste ongelukken gebeuren als je wel thuis bent (is ook door onderzoek uitgewezen) maar wanneer je even afgeleid bent (telefoon, buurvrouw/vriendin op visite).
quote:Mijn ouders zijn nooit 'stiekem' weggegaan terwijl wij sliepen. Inderdaad om de reden dan een kind dan wakker kan worden en opeens zijn/haar ouders kwijt is.
Op dinsdag 22 juli 2003 12:20 schreef sombie het volgende:
Nu las ik ook verhalen over ouders die het kind dan laten slapen en zelf weggaan. Als zo'n kind wakker wordt in de tussentijd, raakt het dan niet in paniek omdat het alleen is? Of hebben die ouders dat kind dan verteld dat ze soms even weggaan als ze slapen?
Tuurlijk hebben we wel eens stampij gemaakt (je mag niet weggaan!!) maar ze lieten ons dan liever krijsend achter dan dat ze ons in slaap zouden sussen en stiekem zouden wegglippen.