[anekdote] Wat ons gisteren overkwam ...

Zoals elke woensdagavond gingen we, sportief als we zijn, ook gisteren nog even een balletje trappen.
De fikse buien, vroeg op de avond, hadden gezorgd voor een aangename temperatuur en er was genoeg vocht en zuurstof in de lucht om eens lekker tot het uiterste te gaan...
Wie kon op dat moment voorspellen dat ons voetbalavontuur zulk een vreemde wending zou krijgen?

Het begon allemaal bij aankomst aan het voetbalveld ...
Een groot bord waarschuwde ons dat het "ten strengste verboden" was om het gras te betreden omdat er blijkbaar gezaaid en gesproeid was.
Welk een teleurstelling moesten wij toen reeds verwerken. [1]
Creatief en dynamisch als wij zijn, bleven we uiteraard niet bij de pakken neerzitten en repten we ons met rasse schreden naar een nabij gelegen handbalveldje. Hier konden we onze balkunsten naar hartelust verder tentoonstellen ende ontwikkelen.

Donkere onweerswolken stapelden zich echter spoedig op en maakten ons met hun naargeestig karakter duidelijk dat we ons moesten voorbereiden op een ander, indoor tijdverdrijf.

Niet in het minst geïntimideerd door de spierballenrollerij van de natuur, zetten we ons spel verder ... de storm bleef uit ...
Was het bluf? Of hoorde het bij een vooropgezet plan??

Terwijl iedereen stiekem dacht dat de wolken hun inhoud elk moment in onze nek zouden kunnen plaatsen, gebeurde er iets wat alle verwachtingen oversteeg ... de hemel klaarde in minder dan een minuut op en enkele schuchtere zonnestralen baanden zich een weg naar beneden waar zij verantwoordelijk waren voor een lichte euforie onder de voetballers die als nooit tevoren achter de bal aan renden en er tegenaan schopten alsof hun leven ervan afhing.
Wee ons ... wij die zonder nadenken in die giftige appel beten en nog steeds in die zonneroes zonder nadenken de bal de gekste sprongen lieten maken.

Een kreet ... een vloek ... geen bal.
Wat was er gebeurd? Wat was er aan de hand??
We stonden elkaar verbaasd aan te kijken ...
"Ja, dat was ik!" riep iemand ... "daarboven ... kijk!"

Hoe was het mogelijk ... de bal zat geklemd tussen een paar takken in de kruin van de hoogste boom die er stond. [2]
Nu denk je waarschijnlijk: "owww ... is dat het?"
NEE m'n beste ... dat is het niet ...
De ernst van de situatie, in zijn geheel in beschouwing genomen, was toen nog helemaal niet duidelijk ...

Hoewel één doemdenker reeds zijn boeltje gepakt had en op het punt stond om ons als een laffe hond in de steek te laten, liet het leeuwendeel van ons kliekje zich zeer positief uit over het recupereren van de bal.

We besloten om niet meteen de brandweer in te schakelen, maar om als volleerde boomschudders het stuk hout te lijf te gaan ...
Met maar liefst vier manspersonen stonden we intensief doch tevergeefs te duwen tegen deze flinke jongen.
Geen krimp ... de eik, met een diameter van ongeveer vijftig centimeter gaf geen krimp.
Misnoegd over de weinige progressie die we boekten, keken we elkaar enigzins verslagen aan...
Een uit de kluiten gewassen karatetrap waar Eric Cantona een puntje aan kan zuigen, trof de gigant, die zichtbaar niet onder de indruk was...
Sterker nog, betreffende karateka was het slachtoffer van zijn eigen kracht en werd genadeloos in het struikgewas gekatapulteerd.

Het was duidelijk, we stonden machteloos tegen deze boom die reeds duizenden stormen en pissende honden had getrotseerd. [3]
Tijd voor een andere aanpak...

We maakten snel een inventaris en besloten om de bal uit de boom te werken door hem te raken met andere objecten.
Een anderhalve-literfles Sprite vloog de lucht in ...
om vervolgens met een inmense smak op de grond neer te komen en daar een respectabele krater te creëren.
Voorzichtigheid was blijkbaar geboden, wilde je niet getroffen worden door die projectielen.
Twee andere plastic flessen werden gevuld met alle restjes bier en andere dranken die we bij ons hadden ...
Als een horde wilde bavianen stonden we elkaar aan te moedigen en rond de boom te dansen ... een apocalyptisch tafereel ...
Met de rode gloed van de reeds ondergaande zon in onze rug en twee bouwlampen op de bal gericht, hebben we zo een uur met die flessen gegooid ... zonder resultaat. [4]

Nou ja ... zonder resultaat?
niet echt ...
de flessen lagen -uiteraard - allemaal naast de bal ... in de boom.
We vermoedden een complot ... maar hoe ... en waarom?
Versterking gebeld ... tal van materialen werden aangerukt ...
bakstenen, stoeptegels, bierflesjes ... een gummiknuppel ...
Alles, maar dan ook écht alles, werd in beslag genomen door de gigant, die ons spottend leek aan te kijken ....

Het was gewoon niet te geloven ...
Wat we ook omhoog gooiden om de bal te raken, het bleef hangen ...
Uiteindelijk stonden we daar met lege handen ... geen munitie meer.
Het leek een verloren zaak...

Gedreven door onmacht en frustratie kwamen bij ons ideeën naar boven die elke botanist, natuurliefhebber of Volkert zouden doen huiveren...
Sleepkabels werden reeds aan trekhaken bevestigd, er werd rondgebeld om een kettingzaag, er stond een jeep klaar met lier ...

Enkele gematigden onder ons prefereerden echter verder te zoeken naar een oplossing die onze tegenstander geen blijvende schade zou berokkenen en al spoedig werd besloten om een grote ladder tegen de boom te zetten.

Zo gezegd, zo gedaan ...
Organisatorisch talent openbaarde zich en dra was een strijdplan gesmeed.
Onder ons was een werknemer van een plaatselijk taxi-bedrijf die na enig telefonisch beraad met zijn baas de beschikking kreeg over een bus.
Immers, zo 'n ladder steek je niet in je jaszak dus een geschikt transportmiddel was vereist.
De ladder was zo gevonden en hoewel het allemaal niet perfect in de bus paste, stond het uitschuifbare gevaarte een kwartier later tegen de onverzettelijke eik.

We moesten uiteraard goed opletten want het is niet echt bevorderlijk voor de gezondheid om een baksteen of stoeptegel (die nog altijd in de boom lagen) in je nek te krijgen.

Door de invallende duisternis was de bal niet echt goed zichtbaar, maar optimistisch als we waren, klom er toch iemand naar boven...
Hij kon er niet bij ... het was te donker ... de bal was buiten bereik en het was te donker om veilig dichterbij te klauteren.
Dan maar met die ladder omhoog proberen te porren en zo de bal los te tikken...
Kaarsrecht naar boven ... net niet ... 10 centimeter ofzo ...
Meters overbruggen, maar die laatste centimeters doen je de das om.
[5]

De wagens werden gestart ... nu zou de boom omver gaan ... het was genoeg geweest ...

en toen ... streek een donkere schaduw neer in de boom ...
geritsel ...
er kraakte iets ...
en zo ineens, alsof er niks gebeurd was ... kwam de bal naar beneden.

De uil sprak: "oe"
Onze held ... onze gevleugelde vriend ... zorgde alsnog voor een happy end ... als ware het een Amerikaanse speelfilm.
Schijnbaar emotieloos staarde hij ons aan...
We bedankten hem en keken elkaar toen aan...
Je kon het in ieders ogen aflezen ... wat hier gebeurd was, was iets speciaals ... het had iets spiritueels.

Bloed, zweet en tranen ... een gekneusde teen ... schrammen, vuile kleren en teken in de nek.

* 23u15 *

Dit alles ... voor een bal???

nee ...
niet zomaar een bal ...
het was de ...

fevernova

wa 'n fijn balleke is da toch hé ... whehe ...

quote:

---

Op donderdag 17 juli 2003 14:18 schreef Deva het volgende:
leuk verteld

maarem, kon je thuis geen hengel ofzo halen?

---

quote:

Op dinsdag 23 maart 2004 09:36 schreef Houzer het volgende:

[..]

Dit verhaal heerscht echt de pan uit.

quote:

Op dinsdag 23 maart 2004 16:41 schreef Golf het volgende:
Meer schrijven graag zeg, fantastisch!! En als er genoeg zijn....uitgever bellen.

quote:

Op dinsdag 23 maart 2004 19:49 schreef De_Hypotheker het volgende:
Zo'n fantastisch verhaal is dit toch niet?

quote:

Op woensdag 24 maart 2004 10:24 schreef miss_dynastie het volgende:
Ik ben blij dat de bal weer terug is. Een wonder dat er niemand gewond is geraakt