Welke opvoeding? En.. Werkt het?

FOK!forum / Ouder(s) / Welke opvoeding? En.. Werkt het?

Mariposa	donderdag 10 juli 2003 @ 14:41
	Ik heb zelf dan nog geen kinderen, maar ik heb zelf een heel duidelijk beeld over hoe ik mijn (toekomstige) kinderen zou opvoeden. Daarom ben ik benieuwd hoe jongeren, jonge ouders, oudere ouders en grootouders de opvoeding zien. # Wat voor opvoeding geef je je kind (of zou je geven)? - Hangt het van je eigen opvoeding af en je omgeving? - Zou je een vrije opvoeding geven? # Verander je weleens van mening over de manier van opvoeden? - En komt dat dan doordat je nu wel kinderen hebt, en je voorgenomen methode niet blijkt te werken? # Denk je dat je eigen opvoeding de juiste manier was of totaal niet? # Als je meerdere kinderen hebt, voedt je ze op dezelfde manier op, of kijk je per individu wat de beste manier is. Ik zelf ben best streng, maar toch rechtvaardig opgevoed. Ik zou mijn eigen kinderen later ook op de zelfde wijze opvoeden. Dus mijn eigen opvoeding is zeker een maatstaf over hoe ik het later zelf wil doen. Ik zou mijn kinderen zeker geen vrije opvoeding geven, omdat ik ten eerste niet zo ben en ten tweede heb ik heel veel slechte verhalen daarover gehoord. Al begrijp ik best, dat dit voor sommige kinderen wel de juiste manier is. Ik denk zelf dat mijn opvoeding wel gelukt is. Ik ben er achteraf gezien wel tevreden over, ook al had ik er toendertijd soms wel wat meer moeite mee. Ik denk dat ik ook wel een erg makkelijk kind was. Ik schikte me gewoon naar mijn ouders en was erg tevreden, heb nauwelijks echt heel heftige conflicten gehad. Ik weet niet of ik me wel aan de ideeën die ik nu heb, later kan houden als ik kinderen heb. Dat merk ik later wel weer. Ik denk wel dat je als ouder flexibel moet zijn. Maar ik denk dat je in grote lijnen al je kinderen toch volgens één manier moet opvoeden, al kan je ze wel op verschillende manieren benaderen.
nuk3	donderdag 10 juli 2003 @ 14:48
	Je hebt er hele goede boeken over van specialisten. Ik zou niet teveel naar Fok advies luisteren als het op opvoeding aankomt
vliegnaarhans	donderdag 10 juli 2003 @ 14:54
	Ik haat boeken van specialisten. Zij weten het allemaal zoooo goed. Als ik dan naar vrienden kijk die die boeken lezen, dan zie ik me toch een kolder gebeuren omdat dat zgn in het boekje staat. Streng maar rechtvaardig. Luisteren naar p&m. Durven opvoeden en voornamelijk: Durven fouten te maken. Niet te week zijn. Huilen mag best eens en schreeuwen is ook goed. Vooral niet te veel die babyfoon aanzetten. Alergisch voor en het geeft je geen rust. Baby geeft een kreun levert een lawaai op waarvan zelfs een doorwinterde ouder van zou schrikken. Vooral normen en waarden duidelijk bijbrengen. Zeuren is uit den boze. Zeuren in de winkel al helemaal. Broodjes geven om ze maar stil te houden is natuurlijk echt voor debielen. Ik kan nu nog wel een uur doorgaan met allemaal punten op te noemen voor een goede opvoeding, maar het komt op dit neer: Streng doch rechtvaardig. Normen en waarden. Respect wederzijds!
nuk3	donderdag 10 juli 2003 @ 14:58
	Je moet natuurlijk ook niet alles letterlijk opvatten. Over het algemeen weten goede ouders wel hoe ze het moeten oppakken. In boeken vind je extra advies over een aantal zaken (over eigenlijk alle zaken) en veel boeken spreken elkaar ook tegen op bepaalde gebieden, het is dan aan jou om te kiezen welke advies je gaat opvolgen. Kinderpsychologie, voeding, eerste hulp, er is over alles wel wat te vinden. Hoe je er mee omgaat is dan aan jou! quote: Streng doch rechtvaardig. Normen en waarden. Respect wederzijds! Vind ik ook!
RetepV	donderdag 10 juli 2003 @ 15:03
	De bedoeling van een opvoeding is imo dat je je kind klaarmaakt om de wereld aan te kunnen als het de maatschappij in springt. Aangezien de maatschappij telkens veranderd zijn 'opvoedingsmethoden' al uit den boze, want die zijn al uit de tijd voordat ze gepubliceerd worden. Volgens mij kun je je het beste bezig houden met het vertellen hoe de wereld in elkaar zit en waarom bepaalde dingen goed en andere dingen slecht zijn. Zo blijft je kind nooit met 'waarom' vragen zitten, die in de pubertijd altijd een probleem opleveren (omdat ze dingen gaan proberen die je hebt verboden terwijl je nooit hebt uitgelegd waarom je dat hebt gedaan). Voor de rest? Sja, klaarstomen voor de maatschappij, dat is het belangrijkst. Wat wil jij graag? De meeste mensen willen 'de hele wereld aankunnen'. Well, dat wil je kind dus ook, hem dus leren de hele wereld aan te kunnen is een aardig uitgangspunt, lijkt me zo. Edit: Mensen noemden 'wederzijds respect'. Dat is ERG belangrijk, en niet pas vanaf het moment dat je kind zelfbewust begint te worden (pubertijd), maar ervoor al. Ik zie wel eens ouders de problemen van hun kleuterschoolgaande kinderen bagatelliseren, maar die ouders realiseren zich doodgewoon niet dat het probleem voor hun kind WEL heel erg serieus is... [Dit bericht is gewijzigd door RetepV op 10-07-2003 15:14]
nuk3	donderdag 10 juli 2003 @ 15:11
	quote: 'opvoedingsmethoden' al uit den boze, want die zijn al uit de tijd voordat ze gepubliceerd worden Hoe je het wendt of keert, opvoedingsmethoden blijven altijd bestaan. Uiteraard passen ze zich aan, maar verdwijnen doen ze nooit, sterker nog het kan niet eens. [Dit bericht is gewijzigd door nuk3 op 10-07-2003 15:18]
RetepV	donderdag 10 juli 2003 @ 15:19
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 15:11 schreef nuk3 het volgende: [..] Hoe je het wendt of keert, opvoedingsmethoden blijven altijd bestaan. Uiteraard passen ze zich aan, maar verdwijnen doen nooit, sterker nog het kan niet eens. Eigenlijk bedoelde ik er mee te zeggen dat je ze wel ter kennisgeving aan moet nemen, maar als je ze als handleiding gaat gebruiken ben je niet al te goed bezig imo. Een opvoedingsmethode heeft net als elke opvoeding het doel om je kind voor de maatschappij klaar te stomen, maar elke opvoedingsmethode heeft een andere maatschappij voor ogen. En er is maar één maatschappij. Een opvoedingsmethode naar de letter opvolgen is dus in feite je kind klaarstomen voor een ideeele maatschappij, en die kan wel eens heel erg afwijken van de reeele maatschappij. Je kind heeft maar één leven, en je wil toch niet dat je die ene kans verpest door niet met de werkelijkheid rekening te houden, toch? Je gaat echt de reeele maatschappij niet veranderen door één kind op te voeden voor een maatschappij die jouw ideaal is. Daar moet je toch al gauw een paar hondderdduizend kinderen voor op gaan voeden .
ChrisJX	donderdag 10 juli 2003 @ 15:26
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 14:48 schreef nuk3 het volgende: Je hebt er hele goede boeken over van specialisten. Ik zou niet teveel naar Fok advies luisteren als het op opvoeding aankomt En die specialisten bekijken alles vanuit de theorie... En spreken elkaar op alles tegen.
Rewimo	donderdag 10 juli 2003 @ 15:26
	Op het moment dat je aan het opvoeden gaat (2-jarige peuterpuber in huis) merk je dat het niet allemaal volgens de boekjes gaat en dat je ook je eigen opvattingen weleens moet aanpassen aan je kind. Dingen waar ik me vooraf druk over maakte zijn nu niet meer zo belangrijk (wat maakt het tenslotte uit of hij in zijn pyjama slaapt als hij per se 's nachts zijn Bob de Bouwer-shirt aan wil houden ), maar sommige dingen zijn niet bespreekbaar en houd ik consequent vol. En dat zijn dan dingen waarvan ik vind dat hij zich er beslist aan moet houden: een hand geven met oversteken, op de stoep blijven, dankjewel en bij voorkeur ook alsjeblieft zeggen, gedag zeggen, anderen (ook dieren) geen pijn doen, sorry zeggen als je iets verkeerd hebt gedaan... Met deze dingen hoop ik de basis te leggen voor de zaken die jullie hierboven noemen: respect, normen en waarden. Streng doch rechtvaardig? Ja, op zijn tijd wel, maar vooral: consequent, en niet toegeven als iets niet mag. En duidelijk zijn, als iets de ene keer niet mag, dan de volgende keer ook niet, en ook geen spelletjes van eerst bij mama proberen, en dan bij papa (die truc heeft ie gelukkig nog niet bedacht )
lily	donderdag 10 juli 2003 @ 15:31
	Ik sluit me helemaal aan bij het verhaal van Rewimo (heeft mij weer typewerk gescheelt ) [Dit bericht is gewijzigd door lily op 10-07-2003 15:32]
RetepV	donderdag 10 juli 2003 @ 15:31
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 15:26 schreef Rewimo het volgende: en ook geen spelletjes van eerst bij mama proberen, en dan bij papa (die truc heeft ie gelukkig nog niet bedacht ) Hahaha, ik weet zelf nog wel hoe ik dat deed . Toch vraag ik me af hoe slecht het is als hij/zij dat zou doen. Tenslotte werkt het prima en zie je dat volwassenen het de hele tijd bij elkaar doen.
Rewimo	donderdag 10 juli 2003 @ 15:33
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 15:31 schreef RetepV het volgende: [..] Hahaha, ik weet zelf nog wel hoe ik dat deed . Toch vraag ik me af hoe slecht het is als hij/zij dat zou doen. Tenslotte werkt het prima en zie je dat volwassenen het de hele tijd bij elkaar doen. Ach, het ligt er ook een beetje aan waarom het gaat Om een snoepje of een brommer
lily	donderdag 10 juli 2003 @ 15:35
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 15:26 schreef Rewimo het volgende: .....en ook geen spelletjes van eerst bij mama proberen, en dan bij papa Dat probeerde Damon (met succes) gisteren nog. Hij vroeg of hij een chocolaatje mocht pakken, ik zei ja, en hij pakte er dus 2 waarvan hij er van mij 1 moest terugleggen. Even later hoorde ik hem in de keuken ook aan papa een chocolaatje vragen ..... Ik zou niet precies weten wat je hieraan moet doen (continue communiceren met je partner is het enige wat ik kan bedenken)
Rewimo	donderdag 10 juli 2003 @ 15:36
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 15:35 schreef lily het volgende: [..] Dat probeerde Damon (met succes) gisteren nog. Hij vroeg of hij een chocolaatje mocht pakken, ik zei ja, en hij pakte er dus 2 waarvan hij er van mij 1 moest terugleggen. Even later hoorde ik hem in de keuken ook aan papa een chocolaatje vragen ..... Ik zou niet precies weten wat je hieraan moet doen (continue communiceren met je partner is het enige wat ik kan bedenken) Altijd eerst vragen of hij het ook al aan papa/mama heeft gevraagd en wat die heeft gezegd
Gia	donderdag 10 juli 2003 @ 16:25
	Mijn vader zei vroeger altijd: Opvoeden begint al in de wieg. En ik moet zeggen dat hij daar gelijk in heeft. Akkoord, je kunt een kind tot een maand of 9 niet verwennen, maar ze wel al aan regelmaat laten wennen. Verder ben ik tegen de zogenaamde vrije opvoeding. In die gevallen wordt in principe de opvoeding overgelaten aan de maatschappij. Wij zijn zelf uitgegaan van het principe dat een kind niet van ons is, maar van zichzelf. Het is geen eigendom. Als ouders moet je je kind leren hoe het zich gedragen moet in de maatschappij. Wij leggen onze kinderen dan ook geen strikte regels op, maar sturen ze op een consequente wijze, met soepele regels. Bijvoorbeeld bedtijd. Wij willen dat ze op tijd naar bed gaan. Onze oudste heeft altijd al meer slaap nodig gehad dan de jongste, dus ze gaan gelijktijdig naar bed. Bedtijd hebben we niet ingesteld omdat dat moet, of omdat dat in een boek staat, maar omdat ze op school fit moeten zijn om de leerstof te kunnen opnemen. Dat vertellen we ze ook, als ze langer op willen blijven. In de vakanties mogen ze dus ook helemaal zelf bepalen hoe laat ze naar bed willen. Tanden poetsen. Je kunt dat verplicht stellen en iedere dag strijd leveren, of je kunt dat aan je kinderen over laten. Het is het verstandigst als je 2x per dag je tanden poetst, maar ja, kinderen willen niet altijd verstandig zijn. Als ze vervolgens van de tandarts op hun kop krijgen, tja, dan is het toch echt je eigen schuld. We herinneren ze er 's avonds wel aan. Maar strijd ga ik daar niet om voeren. Ze poetsten overigens meestal wel 's avonds hun tanden. (Als ik dan hoor dat sommige kinderen vrijwel nooit poetsen, mag ik nog niet klagen) Uiteraard is er ook nog zoiets als opruimen, afwassen en dat soort taken. Moeder moet dat, vader moet dat, dus de kinderen ook. Zij wonen hier ook en mogen dus ook wel wat doen. Als ze de zolder (speelkamer) overhoop kunnen zetten, kunnen ze het ook weer opruimen. En dan boeit het me niet al duurt dat dagen. Geen vriendjes en geen computer totdat dat klaar is. Straf is iets wat dus wel in onze opvoeding voorkomt. Zeer slecht gedrag wordt bestraft, bijvoorbeeld een week niet computeren. Maar goed gedrag wordt ook beloond, bijvoorbeeld af en toe een nieuw spelletje of zo. Maar het blijft persoonlijk. Belangrijk is om altijd heel goed naar je kinderen te kijken en proberen om objectief naar ze te kijken. En niet bang zijn om fouten te maken. Opvoeden zoals een boekje voorschrijft werkt niet. Jouw kind is toch weer anders.
melonovy	donderdag 10 juli 2003 @ 16:28
	Bij ons zijn een aantal dingen wel belangerijk, idd wederzijds respect, normen, waarden, veiligheid, geborgenheid, rechtvaardigheid, consequent en de 3 R-en: rust, regelmaat en reinheid. Ik heb tijdens mijn opleiding veel geleerd over en van pedagogie, ontwikkeling en psychologie, ik hoop dat ik de theorie ook in de praktijk kan brengen. Ik wil niet schreeuwen, geen vrije opvoeding geven en geen (verbaal) geweld plegen. Nou dat zijn dan mijn wensen over de opvoeding van Chiara, ze is net 2,5 maanden oud en vooralsnog gaat het goed maar ik realiseer me donders goed, dat het een beste klus gaat worden om haar klaar te stomen voor deze maatschappij! [Dit bericht is gewijzigd door melonovy op 10-07-2003 20:19]
ChrisJX	donderdag 10 juli 2003 @ 16:32
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 16:28 schreef melonovy het volgende: Bij ons zijn een aantal dingen wel belangerijk, idd wederzijds respect, normen, waarden, veiligheid, geborgenheid, rechtvaardigheid, consequent en de 3 R-en: rust, regelmaat en rijnheid. Reinheid, denk ik?
melonovy	donderdag 10 juli 2003 @ 16:33
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 16:25 schreef Gia het volgende: knip- quote even ingekort anders scrol je je wezeloos-knip Zo'n opvoeding als jij geeft is , laat zxe maar kiezen, zelf beslissingen laten nemen en zelf de concequenties ervan dragen is in mijn ogen een zeer goede opvoedings-techniek, wel voor de iets oudere kids! [Dit bericht is gewijzigd door Lois op 10-07-2003 16:34]
Angeles	donderdag 10 juli 2003 @ 16:54
	Boeken over opvoeding zijn volgens mij ook vooral een houvast. Ik vind het gewoon leuk om ze te lezen en soms staat er een tip in waarvan ik denk: ja, dat is een goed idee, maar soms staan er ook tips in waarvan ik denk: nee, dat lijkt me niks. Ik denk zeker niet dat het de bedoeling is dat je zo'n boek als een soort bijbel gaat zien waar de absolute waarheid in staat. Ik vergelijk het altijd maar een beetje met boeken over solliciteren, die ik momenteel heel veel lees. Ik doe het niet allemaal letterlijk zo, want dat kan niet, omdat je moet afwachten wat er gebeurt en wat er wordt gevraagd, maar het is toch op de een of andere manier een houvast, en ook hier vind ik het gewoon leuk om ze te lezen zonder ze meteen te beschouwen als een bijbel (of als een verzameling complete onzin). Bij boeken over opvoeding geldt dat denk ik nog meer. Als je naar een pedagoog toe gaat is het ook niet zo dat er wordt voorgeschreven wat je moet doen, dan bedenk je ook samen een oplossing (ouders en pedagoog) op basis van de context. Het is niet dat er op het bureau van een pedagoog een soort van A tot Z encyclopedie ligt met pasklare oplossingen voor elke situatie. Pedagogen en ouders werken altijd samen aan een oplossing en zijn elkaars aanvulling. Ik denk dat je ook pas weet hoe je het gaat doen als je eenmaal kinderen hebt, omdat opvoeding geen eenrichtingsverkeer is, maar een interactie. Je kind reageert op een bepaalde manier, jij reageert daar weer op, enzovoort, dat kan je allemaal niet van tevoren plannen. Ik heb wel bepaalde ideeën van extremen die ik nooit zou doen, of dingen die me wel verstandig lijken en natuurlijk stel ik me vaak voor hoe het er allemaal uit gaat zien en hoe ik reageer als er iets bepaalds gebeurt, maar ik denk dat je dat toch allemaal pas kunt bepalen op het moment zelf. Volgens mij is het behoorlijk improviseren, juist omdat het tweerichtingsverkeer is.
Angel22	donderdag 10 juli 2003 @ 20:18
	Hmmm, ok i'll give it a shot Opvoeden is naar mijn mening zo'n beetje het moeilijkste wat er is. Je doet je best en hoopt zo min mogelijk fouten te maken om ze "goed af te leveren" voor de maatschappij.... Consequent zijn vind ik erg moeilijk, vooral als ik dan zo smekende blik krijg van "ahhh toe nou" en ja soms geef ik dan ook wel toe. Nix mis mee als het een snoepje betreft natuurlijk maar met de grote dingen ben en blijf ik wel consequent hoe moeilijk ik het ook vind. Ik wil bijvoorbeeld net als rewimo, dat er als Damey iets krijgt "Dank je wel" ( of iets in die trant) gezegd wordt en als hij iets geeft "alsjeblieft" , ook een handje geven bij het oversteken is een vereiste en "sorry" als hij iets fout heeft gedaan. Dat doen we andersom natuurlijk ook. Ik zeg ook dank je wel en alsjeblieft tegen hem en sorry als ik iets fout doe. Regelmaat is ook iets waar ik absoluut achter sta omdat het gewoon een prettiger leven leiden is (zo ervaar ik het dan) en rust hoort daar meteen ook bij. Reinheid... tja, ik ga niet constant mijn kind lopen poetsen als hij eens vieze handjes of een vieze toet heeft van het spelen, wel natuurlijk als hij gegeten heeft en knijp ook een oogje dicht als ie eens een hap zand neemt of een op de grond gevallen snoepje (als het net gevallen is dan, niet een snoepie wat er misschien al weken ligt...) Hij gaat zowiezo om de dag in bad en als het warm is zoals nu iedere dag. Tanden poetsen is iets waar ik geen strijd van heb gemaakt en is het voor hem geen hel om zijn tanden iedere dag te laten poetsen... eerst ik en dan mag hij "af" poetsen. Voor de rest laat ik hem zo vrij mogelijk om zijn eigen dingen te ontdekken... dat houdt dus ook weleens in dat mijn kind in een kleding combinatie rondloopt die ik niet verzonnen zou hebben, maar als hij zich daar op dat moment gelukkig in voelt, wie ben ik dan om te zeggen dat het niet mag? Ook zal hij daardoor misschien iets meer vallen of zijn hoofd stoten dan een ander kind, maar hier is de regel, ik waarschuw twee keer en de derde keer moet je het maar voelen. Natuurlijk niet met vuur of hete dingen, alhoewel... we hebben Damey weleens aan een vlammetje laten voelen zodat hij wist dat het echt au deed. Nu blijft hij ook van vuur af, dus dat heeft heel gunstig uitgepakt. Een tik op de vingers krijgt hijj hier ook weleens als ie dingen doet die ik echt niet wil hebben, zoals in de vensterbank staan, of zijn broertje molesteren (die is pas drie maanden...) verantwoord of niet... op dat moment luisterd hij niet naar me al zeg ik het honderd keer dus dan komt er lichtelijk geweld aan te pas. Soms is het niet met alleen woorden op te lossen. Ik zal het met de jongste waarschijnlijk ook zo doen (het bovenstaande) en het wel aanpassen op zijn persoontje, want het is natuurlijk een heel ander kind. Hmmm toch een lang verhaal geworden... naja als het maar duidelijk overkomt.
melonovy	donderdag 10 juli 2003 @ 20:19
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 16:32 schreef ChrisJX het volgende: [..] Reinheid, denk ik? meteen even aangepast, ik maak de laatste tijd echt enorm veel vouten!
melonovy	donderdag 10 juli 2003 @ 20:25
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 16:54 schreef Angeles het volgende: Ik vergelijk het altijd maar een beetje met boeken over solliciteren, die ik momenteel heel veel lees. Welke richting wil je inslaan als pedagoog?
Mariposa	donderdag 10 juli 2003 @ 20:30
	Ik ben zeker niet van plan dingen volgens de boekjes te doen. Ik ben door mijn ouders, familie en omgeving gevormd en ik denk dat ik met al mijn vaardigheden, daarmee een kind kan opvoeden. Ik denk dat ik ook "nooit" zo'n opvoedingsboek zou kopen _{Maar goed je weet nooit waar je in terecht komt} Zijn hier eigenlijk fokkers die al dan niet bewust hun kind een vrije opvoeding meegeven of meegekregen hebben? Ik ben wel benieuwd naar de ervaringen daarmee. Ik heb namelijk het idee dat dat absoluut niet werkt. Maar wie weet heb ik wel ongelijk? En is een opvoedkundige/corrigerende tik wel of niet goed? Ik heb wel zelf de nodige tikken gehad, maar vind niet dat ik er slechter van geworden ben. Ik denk dat het soms ook wel nodig is. Ik dacht dat ik ergens in het Z&B-topic iets gelezen had, dat een tik minder erg zou zijn dat dat een kindje zijn hand verbrand. Met dat soort dingen vind ik het wel veroorloofd. Ik zou dit bijvoorbeeld dus wel toepassen op mijn eigen kinderen. Hard slaan en schoppen e.d. natuurlijk niet.
Qarinx	donderdag 10 juli 2003 @ 20:33
	Ik denk dat ik heus wel boekjes zal gaan lezen, om zo wat meer inzicht te krijgen in de denkwereld van een kind. Maar het lijkt me heel moeilijk om bij voorbaat al te zeggen wat je wel en niet moet/gaat doen. Ik heb wel eens dat ik met m'n moeder loop en die dan iets ziet wat een bepaalde ouder doet en dan tegen mij zegt "Kijk, dit had ze beter niet kunnen doen....". Zo was er bijvoorbeeld laatst een kind dat alleen maar liep te huilen en pas stil werd toen ze uit het wagentje werd gehaald. Mijn moeder zei dat je een kind niet alleen met fysiek contact stil moet kunnen krijgen, omdat ze daar dan aan wennen. Verder zijn er wel dingen die ik dan in m'n eigen opvoeding heb gezien, waarvan ik dan denk dat ik het anders zou doen. Zo zijn m'n ouders bij m'n zusje veel minder streng geweest als het ging om uitgaan en heb ik bijvoorbeeld als oudste gemerkt dat ik het heel naar vond dat m'n zusje altijd even laat naar bed mocht als ik. [Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 10-07-2003 20:36]
Angeles	donderdag 10 juli 2003 @ 20:34
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 20:25 schreef melonovy het volgende: Welke richting wil je inslaan als pedagoog? Ik doe Algemene en Gezinspedagogiek, dat richt zich vooral op de ontwikkeling van het 'normale' kind binnen het gezin en problemen die zich daarbij zouden kunnen voordoen. In mijn afstudeerrichting gaat het dus niet over onderwerpen als ADHD of autisme of jeugddelinquentie. Eventueel wil ik me later nog wel verder oriënteren door bijvoorbeeld aanvullende cursussen en zelfstudie, maar ik vind mijn richting heel erg interessant en ik vind het ook een solide basis voor aanvullende pedagogische kennis. Er zijn meerdere banen die ik leuk vind en wel zou willen doen. Ik zou wel op de universiteit willen werken, een baan waarin ik bijvoorbeeld ouders begeleid lijkt me ook heel leuk. Op dit moment ben ik heel breed aan het solliciteren, ik ben nu bijna echt klaar en ik kan niet wachten om aan het werk te gaan.
melonovy	donderdag 10 juli 2003 @ 21:07
	nou dat klinkt wel intressant, ik hoop dat het je lukt om snel een goede baan te vinden.
Moonah	donderdag 10 juli 2003 @ 21:08
	Ik ben als juf vooral liefdevol. Dat klinkt nu mss een beetje weeïg, zo bedoel ik het niet. Ik voel echt liefde voor 'mijn' kinderen. Ik probeer me in te leven in hun situatie. Ik erken hun gevoel, of het nu terecht is of onterecht. Alle gevoelens mogen er wezen. Ook negatieve. Maar dat houdt niet in dat alle gedrag wordt goedgekeurd. Verder geef ik duidelijk mijn grenzen aan. Op de opleiding heb ik één heel belangrijk ding geleerd: Geef kinderen de ruimte, maar niet de leegte. Ruimte is begrensd. Ik ben niet streng. Ik word ook zeer zelden boos. Is gewoon niet nodig. Als iets moet of juist niet mag, laat ik kinderen zelf nadenken waarom dat zou zijn. Dat maakt dat ze de regels en/of ge- en verboden kunnen accepteren. Omdat ze snappen waaróm. En vaak heeft dat met veiligheid, rechtvaardigheid of sociaal zijn te maken. Mijn visie op opvoeding houdt zeer zeker verband met mijn eigen opvoeding. Het is nl op zo'n beetje alle punten helemaal tegenovergesteld.
Moonah	donderdag 10 juli 2003 @ 21:10
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 20:33 schreef Qarinx het volgende: Zo was er bijvoorbeeld laatst een kind dat alleen maar liep te huilen en pas stil werd toen ze uit het wagentje werd gehaald. Mijn moeder zei dat je een kind niet alleen met fysiek contact stil moet kunnen krijgen, omdat ze daar dan aan wennen. Tja, dat snap ik niet. Zo'n kind huilt toch niet voor niets. Óf hij verveelt zich, óf hij voelt zich verwaarloosd/genegeerd, óf er is iets fysiek aan de hand. Dan haal je een kind toch uit de wagen? Wat moet je anders doen?
Troel	donderdag 10 juli 2003 @ 21:11
	Tja, ik ben zelf behoorlijk streng, maar vooral beschermend opgevoed... Ik heb hier altijd over zitten zeuren, maar achteraf ben ik hier wel heel blij om, omdat ik uiteindelijk vind dat mijn ouders wel geslaagd zijn om een kind zo op te voeden dat het voldoende normen en waarden heeft en dergelijke... Ik hoop dus wel iets vrijer te zijn, ook wat vaker thuis te zijn voor mijn kinderen (ervan uitgaand dat ik kinderen krijg). Ook qua uitgaan en dergelijk wil ik mijn kinderen graag wat vrijer laten. Voor de rest wil ik zeker mijn best doen om ze met mijn geloof op te voeden, maar ik wil ze ook vrij laten in hun geloof, omdat ik wel vind dat je achter zoiets moet kunnen staan... _{ik hoop dat het nog te begrijpen is}
Troel	donderdag 10 juli 2003 @ 21:13
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:10 schreef Moonah het volgende: [..] Tja, dat snap ik niet. Zo'n kind huilt toch niet voor niets. Óf hij verveelt zich, óf hij voelt zich verwaarloosd/genegeerd, óf er is iets fysiek aan de hand. Dan haal je een kind toch uit de wagen? Wat moet je anders doen? ja, maar als je een kind om elk kikje uit het bedje haalt dan leert het kind ook niet dat je niet altijd alles kan krijgen wat je wilt. Mijn oom en tante hebben een zoontje, en toen het net geboren was "wilde ie niet in zijn wiegje"... Dit is nog steeds iets wat vaak terug komt en waar hartelijk om gelachen kan worden...
yvonne	donderdag 10 juli 2003 @ 21:14
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:10 schreef Moonah het volgende: [..] Tja, dat snap ik niet. Zo'n kind huilt toch niet voor niets. Óf hij verveelt zich, óf hij voelt zich verwaarloosd/genegeerd, óf er is iets fysiek aan de hand. Dan haal je een kind toch uit de wagen? Wat moet je anders doen? Misschien was Q's moeder een Spock adept?, Spock hield er ook zulke vreemde theorien op na, tegenwoordig weten we dat lichamelijk contact erg troostend kan zijn en het kind zich sneller veilig voelt.
Qarinx	donderdag 10 juli 2003 @ 21:14
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:10 schreef Moonah het volgende: Tja, dat snap ik niet. Zo'n kind huilt toch niet voor niets. Óf hij verveelt zich, óf hij voelt zich verwaarloosd/genegeerd, óf er is iets fysiek aan de hand. Dan haal je een kind toch uit de wagen? Wat moet je anders doen? Nou sommige kinderen huilen ook alleen om aandacht te krijgen van de moeder. Mijn buurmeisje bijvoorbeeld, dat is een nakomertje en die wordt enorm verwend. Zij was dus ook echt strontvervelend als ze moest slapen, ze wilde alleen maar uit haar bed gehaald worden en hield dan pas op. Op het moment dat je haar weer instopte begon het gezeik weer. Ik denk dat je als ouder dus niet altijd moet toegeven aan een huilend kind.
Qarinx	donderdag 10 juli 2003 @ 21:15
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:14 schreef yvonne het volgende: Misschien was Q's moeder een Spock adept?, Spock hield er ook zulke vreemde theorien op na, tegenwoordig weten we dat lichamelijk contact erg troostend kan zijn en het kind zich sneller veilig voelt. Nee dat was ze niet. Je moet niet zo snel van die rare conclusies trekken. Overigens is het niet vreemd hoor, m'n moeder vindt dat je een kind ook stil moet kunnen krijgen als het je stem hoort vanachter de kinderwagen. [Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 10-07-2003 21:19]
Qarinx	donderdag 10 juli 2003 @ 21:17
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:13 schreef Troel het volgende:ja, maar als je een kind om elk kikje uit het bedje haalt dan leert het kind ook niet dat je niet altijd alles kan krijgen wat je wilt. Dat bedoelde ik dus En heb ik weer het idee dat alles wat ik zeg ik nog even moet verantwoorden
Moonah	donderdag 10 juli 2003 @ 21:19
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:14 schreef Qarinx het volgende: Nou sommige kinderen huilen ook alleen om aandacht te krijgen van de moeder. Kinderen hebben nou eenmaal heel veel aandacht nodig. Als ze normaliter niet voldoende krijgen, zullen ze idd gaan zeuren/huilen/dreinen omdat ze dan iig negatieve aandacht of afgedwongen aandacht krijgen. _{Ja, ik heb makkelijk praten, ik weet het.}
yvonne	donderdag 10 juli 2003 @ 21:19
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:15 schreef Qarinx het volgende: [..] Nee dat was ze niet. Je moet niet zo snel van die rare conclusies trekken. Overigens is het niet vreemd hoor, m'n moeder vindt dat je een kind ook stil moet kunnen krijgen als het je stem hoort vanachter de kinderwagen. Geen conclusie, een vraag, that's all.
Rewimo	donderdag 10 juli 2003 @ 21:19
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:14 schreef Qarinx het volgende: [..] Nou sommige kinderen huilen ook alleen om aandacht te krijgen van de moeder. Mijn buurmeisje bijvoorbeeld, dat is een nakomertje en die wordt enorm verwend. Zij was dus ook echt strontvervelend als ze moest slapen, ze wilde alleen maar uit haar bed gehaald worden en hield dan pas op. Op het moment dat je haar weer instopte begon het gezeik weer. Ik denk dat je als ouder dus niet altijd moet toegeven aan een huilend kind. Je leert door ervaring (sorry Qarinx ) vanzelf bij welk gehuil je moet troosten en welk gehuil alleen maar aandachttrekkerij is. De enkele keer dat Christan 's nachts huilt weet ik ook of ik naar hem toe moet, of dat hij na een paar minuten weer vanzelf inslaapt. Als hij ziek is, gevallen of geschrokken is, troost ik hem. Maar als hij een huilbui heeft omdat ie zijn zin niet krijgt, laat ik hem huilen tot hij weer aanspreekbaar is. Daarna is een knuffel voldoende om hem weer tot rust te krijgen.
Qarinx	donderdag 10 juli 2003 @ 21:20
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:19 schreef Moonah het volgende: Kinderen hebben nou eenmaal heel veel aandacht nodig. Als ze normaliter niet voldoende krijgen, zullen ze idd gaan zeuren/huilen/dreinen omdat ze dan iig negatieve aandacht of afgedwongen aandacht krijgen. _{Ja, ik heb makkelijk praten, ik weet het.} Ben ik het niet mee eens dat het alleen gebeurt bij onvoldoende aandacht. Een kind dat een overdosis aan aandacht krijgt, gaat ook lopen miepen als het even afneemt.
Moonah	donderdag 10 juli 2003 @ 21:20
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:17 schreef Qarinx het volgende: En heb ik weer het idee dat alles wat ik zeg ik nog even moet verantwoorden Dat gevoel roep je bij jezelf op Qarinx... Niemand roept jou ter verantwoording. Ik vond het alleen vreemd om te lezen om een huilend kind geen aandacht te geven. En vroeg me af hoe je dat anders zou moeten doen. That's all.
Qarinx	donderdag 10 juli 2003 @ 21:21
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:19 schreef Rewimo het volgende: Je leert door ervaring (sorry Qarinx ) vanzelf bij welk gehuil je moet troosten en welk gehuil alleen maar aandachttrekkerij is. De enkele keer dat Christan 's nachts huilt weet ik ook of ik naar hem toe moet, of dat hij na een paar minuten weer vanzelf inslaapt. Als hij ziek is, gevallen of geschrokken is, troost ik hem. Maar als hij een huilbui heeft omdat ie zijn zin niet krijgt, laat ik hem huilen tot hij weer aanspreekbaar is. Daarna is een knuffel voldoende om hem weer tot rust te krijgen. Ja ik snap ook dat je dat uit ervaring leert en weet hoe je kind op bepaalde dingen reageert. Het is maar net hoeveel je toegeeft. Het enige wat ik zei is dat je dus kennelijk niet altijd je kind gelijk de aandacht moet geven die het wil, maar dat er ook anderen manieren zijn.
Troel	donderdag 10 juli 2003 @ 21:21
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:17 schreef Qarinx het volgende: [..] Dat bedoelde ik dus En heb ik weer het idee dat alles wat ik zeg ik nog even moet verantwoorden Tja, ik denk dat ik daar niet veel aan kan doen... Ik ben zelfs ook geen moeder, maar heb daar geen last van...
Rewimo	donderdag 10 juli 2003 @ 21:23
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:21 schreef Qarinx het volgende: [..] Ja ik snap ook dat je dat uit ervaring leert en weet hoe je kind op bepaalde dingen reageert. Het is maar net hoeveel je toegeeft. Het enige wat ik zei is dat je dus kennelijk niet altijd je kind gelijk de aandacht moet geven die het wil, maar dat er ook anderen manieren zijn. Nee, precies, dat zeg ik hiermee dus ook.
yvonne	donderdag 10 juli 2003 @ 21:23
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:20 schreef Qarinx het volgende: [..] Ben ik het niet mee eens dat het alleen gebeurt bij onvoldoende aandacht. Een kind dat een overdosis aan aandacht krijgt, gaat ook lopen miepen als het even afneemt. Niet alle kinderen zijn hetzelfde, wat bij een buurkindje werkt, werkt niet bij het jouwe, zo moet je alle boeken ook niet als zaligmakend zien, maar altijd van het unieke persoontje dat jouw kind is uitgaan. Zelfs binnen een gezin heb je op ieder uniek kind een eigen aanpak, een universele opvoeding bestaat niet, altijd aanpassen op DAT unieke kind.
Troel	donderdag 10 juli 2003 @ 21:25
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:23 schreef yvonne het volgende: [..] Niet alle kinderen zijn hetzelfde, wat bij een buurkindje werkt, werkt niet bij het jouwe, zo moet je alle boeken ook niet als zaligmakend zien, maar altijd van het unieke persoontje dat jouw kind is uitgaan. Zelfs binnen een gezin heb je op ieder uniek kind een eigen aanpak, een universele opvoeding bestaat niet, altijd aanpassen op DAT unieke kind. Nou, dit is natuurlijk wel heel belangrijk Want ik zeg nu natuurlijk wel zo mooi hoe ik mijn kinderen wil gaan opvoeden, maar de kinderen moeten het natuulijk ook maar "pikken"... En dan hebben we het nog niet over partners gehad
yvonne	donderdag 10 juli 2003 @ 21:28
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:25 schreef Troel het volgende: [..] Nou, dit is natuurlijk wel heel belangrijk Want ik zeg nu natuurlijk wel zo mooi hoe ik mijn kinderen wil gaan opvoeden, maar de kinderen moeten het natuulijk ook maar "pikken"... En dan hebben we het nog niet over partners gehad Weet je, van te voren zit je alle boeken te lezen die er maar zijn, en alle boeken zijn anders, nu kun jeje helemaal radeloos gaan voelen omdat je niet aan de "ëisen" voldoet uit de boeken of je kunt gewoon gaan "kijken"naar je kind en iedere dag, op iedere situatie handelen, cq inspringen, de mooie plannen die je tijdens een zwangerschap maakt komen slechts zelden uit.
karoltje	donderdag 10 juli 2003 @ 21:35
	Ik heb zelf geen kids (17 jaar oud ) Maar ik zit wel op de PABO en daar leer ik wel handige dingetjes Grappig misschien voor de ouders om te lezen in welke categorie ze vallen (voornamelijke bron; ontwikkelingspsychologie van v. Beemen. Goed boek!) Je hebt 3 opvoedingsstijlen; (ik zal er een aantal steekwoorden achter zetten) Autoritair. Sterke controle, sterke regels, eisen respect en gehoorzaamheid, eventueel fysieke straffen en dreiging, kind heeft weinig tot geen invloed op het proces en de regels --> "Waarom mag het niet mamma?" "Omdat ik het zeg". Gevolg; ruziezoekende en prikkelbare kinderen. Permissief. Geringe controle, weinig eisen, weinig regels, of de naleving wordt niet gecontroleerd of belangrijk gevonden, kind beslist zelf, toegeeflijk. (Na gezeur toch zin geven). Gevolg; aggressieve en impulsieve kinderen. Ondersteunend. Sterke controle, maar andere aanpak, duidelijke verwacgtingen, veel beloning en waardering, de kinderen krijgen de gelegenheid voor mening en argumenten, afspraken worden samen gemaakt --> redelijk in de ogen van de kinderen. Vriendelijke, opgewekte, coöperatieve, actieve kinderen.
Iesie	donderdag 10 juli 2003 @ 21:40
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 15:26 schreef Rewimo het volgende: Op het moment dat je aan het opvoeden gaat (2-jarige peuterpuber in huis) merk je dat het niet allemaal volgens de boekjes gaat en dat je ook je eigen opvattingen weleens moet aanpassen aan je kind. Dingen waar ik me vooraf druk over maakte zijn nu niet meer zo belangrijk (wat maakt het tenslotte uit of hij in zijn pyjama slaapt als hij per se 's nachts zijn Bob de Bouwer-shirt aan wil houden ), maar sommige dingen zijn niet bespreekbaar en houd ik consequent vol. En dat zijn dan dingen waarvan ik vind dat hij zich er beslist aan moet houden: een hand geven met oversteken, op de stoep blijven, dankjewel en bij voorkeur ook alsjeblieft zeggen, gedag zeggen, anderen (ook dieren) geen pijn doen, sorry zeggen als je iets verkeerd hebt gedaan... Met deze dingen hoop ik de basis te leggen voor de zaken die jullie hierboven noemen: respect, normen en waarden. Streng doch rechtvaardig? Ja, op zijn tijd wel, maar vooral: consequent, en niet toegeven als iets niet mag. En duidelijk zijn, als iets de ene keer niet mag, dan de volgende keer ook niet, en ook geen spelletjes van eerst bij mama proberen, en dan bij papa (die truc heeft ie gelukkig nog niet bedacht ) Ik sluit me hier volledig bij aan! mijn dochter is nu 16 maanden. Het opvoeden begint nu voor pas echt vorm te krijgen, veel ervaring heb ik dus nog. Ik hoop het echter zo te kunnen doen.
fokje	donderdag 10 juli 2003 @ 21:42
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:08 schreef Moonah het volgende: Ik ben als juf vooral liefdevol. Dat klinkt nu mss een beetje weeïg, zo bedoel ik het niet. Ik voel echt liefde voor 'mijn' kinderen. Ik probeer me in te leven in hun situatie. Ik erken hun gevoel, of het nu terecht is of onterecht. Alle gevoelens mogen er wezen. Ook negatieve. Maar dat houdt niet in dat alle gedrag wordt goedgekeurd. Verder geef ik duidelijk mijn grenzen aan. Op de opleiding heb ik één heel belangrijk ding geleerd: Geef kinderen de ruimte, maar niet de leegte. Ruimte is begrensd. Ik ben niet streng. Ik word ook zeer zelden boos. Is gewoon niet nodig. Als iets moet of juist niet mag, laat ik kinderen zelf nadenken waarom dat zou zijn. Dat maakt dat ze de regels en/of ge- en verboden kunnen accepteren. Omdat ze snappen waaróm. En vaak heeft dat met veiligheid, rechtvaardigheid of sociaal zijn te maken. Ik had op de kleuterschool en 1e klas lagere school ook allemaal lieve juffen. In mijn ogen behoren vooral in die klassen juist lieve juffen voor te staan. Mijn mooiste lagere school periode!
Moonah	donderdag 10 juli 2003 @ 21:49
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:35 schreef karoltje het volgende: Je hebt 3 opvoedingsstijlen; (ik zal er een aantal steekwoorden achter zetten) Er zijn ook andere indelingen. Bijvoorbeeld deze: Niet-ontvankelijk Gevoelens van een kind worden niet serieus genomen. Zijn niet belangrijk. Deze kinderen kunnen problemen krijgen hun gevoelens te reguleren. Afkeurend Negatief, veel kritiek, veel aanpassing eisend van een kind. Ook deze kinderen ontwikkelen zich emotioneel zwak. Laissez-faire Zo'n beetje alles wordt geaccepteerd. Geen/weinig grenzen. Resultaat is vaak dat kinderen moeite hebben met concentratie en vriendschappen. Emotioneel coachend Gevoelens worden gerespecteerd, er worden grenzen gesteld. Deze kinderen krijgen (meestal) een goed zelfbeeld, veel zelfrespect en zijn sociaal. NB. Dit is dus zeer algemeen en zeer kort door de bocht.
karoltje	donderdag 10 juli 2003 @ 22:08
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:49 schreef Moonah het volgende: [..] Er zijn ook andere indelingen. Pff tell me about it, als ze in de pedagogische wereld nou eens afspreken dat ze van alles één theorie kiezen . Op elk gebied zijn er wel 10 verschillende lijstjes met fases, allerlei niveau's , stijlen en processen. Zou mij een hoop leerwerk schelen quote: Op donderdag 10 juli 2003 21:49 schreef Moonah het volgende: NB. Dit is dus zeer algemeen en zeer kort door de bocht. Stiekem is het ook allemaal hokjesstopperij .
shmoopy	donderdag 10 juli 2003 @ 22:20
	Een aantal kleine voornemens van voordat ik kinderen kreeg zijn de deur uit gegaan, omdat de praktijk toch stukken minder Bona-reclame bleek dan verwacht. Net als bij Moonah staat de 'opvoeding' die ik kreeg volkomen haaks op de opvoeding die ik mijn kinderen geef, en is het vooral juist wel doen wat bij mij niet gebeurde. Dus kinderen met respect behandelen, ze serieus nemen, en af en toe van achter uit m'n strot roepen dat ze naar hun kamer moeten. Ik vind het belangrijk dat ze weten en voelen dat ze altijd bij me terecht kunnen, dat ik er onvoorwaardelijk voor ze ben. Je zou kunnen zeggen dat ze een 'vrije' opvoeding krijgen, maar wel de versie waarin ik uiteindelijk het laatste woord heb.
Angeles	donderdag 10 juli 2003 @ 23:01
	Bij baby's is het wel beter om altijd op huilen te reageren, in elk geval te laten merken dat je het hebt gehoord en te kijken wat er aan mankeert. Het huilen stelselmatig negeren of de ene keer wel en de andere keer niet reageren is niet zo goed. Dat het goed is om een baby te laten huilen, is een beetje ouderwets. Als je nooit op het huilen reageert, neemt het wel af, dat klopt, maar dat is niet een goed teken. Het kind raakt eraan gewend dat wat hij ook doet, de moeder toch niet reageert en als er echt iets aan de hand is, huilt hij ook niet meer. Als je heel inconsequent gaat reageren, de ene keer wel, de andere keer niet, kan het juist dat het kind heel hysterisch en ontroostbaar wordt omdat het niet weet wat het aan je heeft. Als je consequent wel reageert (en dat hoeft niet altijd 'verwennen' te zijn, maar in elk geval laten merken dat je door hebt dat er iets is en kijken wat er aan scheelt) krijgt het kind het gevoel dat hij op de moeder kan vertrouwen en dat is juist goed. Natuurlijk gaat het niet op in iedere situatie en heeft het huilgedrag ook andere oorzaken, maar toch is het verstandig om altijd te reageren op signalen van een baby (huilen). (Het is een heel theoretisch verhaal, dat weet ik, maar wel een heel gefundeerde en uitgebreid onderzochte theorie).
Moonah	donderdag 10 juli 2003 @ 23:04
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 23:01 schreef Angeles het volgende: (Het is een heel theoretisch verhaal, dat weet ik, maar wel een heel gefundeerde en uitgebreid onderzochte theorie). Jaja... Kamergeleerde! _Grapje...
Lois	donderdag 10 juli 2003 @ 23:05
	Jouw verhaal Angeles sluit eigenlijk naadloos aan wat ik heb geleerd tijdens de "slaaptraining" van Eva. Eva wilde niet slapen en maakte een vreselijk drama in bed elke avond. Ik heb toen geleerd van de wijkverpleegkundige van het consultatiebureau dat ik het consequent moest aanpakken. Dus wel laten huilen, elke 5 minuten troosten maar niet eruit halen. Dat deed ik daarvoor anders, als ze hysterisch werd haalde ik haar toch uit bed omdat ik dat zo zielig vond. De wijkverpleegkundige deed me toen inzien dat ik zo het kind "mixed signals"gaf, nee je mag er niet uit... ow nu mag je er wel uit. Toen we het consequent gingen aanpakken ging het gelijk een stuk beter. Soms moet ik in dat opzicht weer even de teugels aanhalen maar na een paar avonden begrijpt ze het weer en slaapt ze weer zonder problemen. Het is echter wel een van de moeilijkste dingen die ik heb moeten doen, je kind laten huilen..... Het ging dwars tegen alles in wat ik me ooit had voorgenomen maar na een jaar amper slapen konden wij allebei gewoon niet meer.
Rewimo	donderdag 10 juli 2003 @ 23:06
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 23:01 schreef Angeles het volgende: Bij baby's is het wel beter om altijd op huilen te reageren, in elk geval te laten merken dat je het hebt gehoord en te kijken wat er aan mankeert. Het huilen stelselmatig negeren of de ene keer wel en de andere keer niet reageren is niet zo goed. Dat het goed is om een baby te laten huilen, is een beetje ouderwets. Als je nooit op het huilen reageert, neemt het wel af, dat klopt, maar dat is niet een goed teken. Het kind raakt eraan gewend dat wat hij ook doet, de moeder toch niet reageert en als er echt iets aan de hand is, huilt hij ook niet meer. Als je heel inconsequent gaat reageren, de ene keer wel, de andere keer niet, kan het juist dat het kind heel hysterisch en ontroostbaar wordt omdat het niet weet wat het aan je heeft. Als je consequent wel reageert (en dat hoeft niet altijd 'verwennen' te zijn, maar in elk geval laten merken dat je door hebt dat er iets is en kijken wat er aan scheelt) krijgt het kind het gevoel dat hij op de moeder kan vertrouwen en dat is juist goed. Natuurlijk gaat het niet op in iedere situatie en heeft het huilgedrag ook andere oorzaken, maar toch is het verstandig om altijd te reageren op signalen van een baby (huilen). (Het is een heel theoretisch verhaal, dat weet ik, maar wel een heel gefundeerde en uitgebreid onderzochte theorie). Ja, dat is zo. Mijn verhaal hierboven over laten huilen heeft betrekking op de huidige situatie.
Angeles	donderdag 10 juli 2003 @ 23:12
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 23:05 schreef Lois het volgende: Jouw verhaal Angeles sluit eigenlijk naadloos aan wat ik heb geleerd tijdens de "slaaptraining" van Eva. Eva wilde niet slapen en maakte een vreselijk drama in bed elke avond. Ik heb toen geleerd van de wijkverpleegkundige van het consultatiebureau dat ik het consequent moest aanpakken. Dus wel laten huilen, elke 5 minuten troosten maar niet eruit halen. Dat deed ik daarvoor anders, als ze hysterisch werd haalde ik haar toch uit bed omdat ik dat zo zielig vond. De wijkverpleegkundige deed me toen inzien dat ik zo het kind "mixed signals"gaf, nee je mag er niet uit... ow nu mag je er wel uit. Toen we het consequent gingen aanpakken ging het gelijk een stuk beter. Soms moet ik in dat opzicht weer even de teugels aanhalen maar na een paar avonden begrijpt ze het weer en slaapt ze weer zonder problemen. Het is echter wel een van de moeilijkste dingen die ik heb moeten doen, je kind laten huilen..... Het ging dwars tegen alles in wat ik me ooit had voorgenomen maar na een jaar amper slapen konden wij allebei gewoon niet meer. Dat heb ik ook wel geleerd, ja. Als een kind moet slapen, dan om de zoveel tijd even komen en laten zien dat je er bent, maar verder niet uitgebreid ergens op in gaan, niet uit bed halen enzo. En er zit best wat in eigenlijk. Als je haar de ene keer eruit haalt en de andere keer niet, weet ze onbewust dat als ze maar lang genoeg huilt en hysterisch genoeg wordt, ze er vanzelf wel uit wordt gehaald. Ik kan het me ook wel voorstellen dat je dat uiteindelijk toch wel doet omdat het zo wanhopig overkomt en dat het moeilijk is om haar opeens te laten liggen. Soms gaan dingen denk ik erg tegen je gevoel in. Gelukkig dat het uiteindelijk toch goed is gekomen.
Gia	vrijdag 11 juli 2003 @ 08:00
	quote: Op donderdag 10 juli 2003 16:33 schreef melonovy het volgende: [..] Zo'n opvoeding als jij geeft is , laat zxe maar kiezen, zelf beslissingen laten nemen en zelf de concequenties ervan dragen is in mijn ogen een zeer goede opvoedings-techniek, wel voor de iets oudere kids! Ze mogen niet zomaar alles kiezen. Wat ik vooral bedoel is dat we geen regelement hebben. Ze moeten dus wel op tijd naar bed, tanden poetsen, kamer opruimen, luisteren en geen grote mond hebben. Maar dat zijn normale dingen, geen regels. Ik heb eens vroeger bij een vriendinnetje gegeten en daar was een regel dat je niet mocht praten aan tafel! Pas als iedereen klaar was met eten, mocht er weer gesproken worden. Wel lastig als je iets niet lust. Stel dat ik als regel heb 8 uur naar bed. Dan moet ik daar aan vasthouden, anders ben ik inconsequent. Daarom hebben we geen bedtijd als regel, maar gewoon als uitgangspunt. 8 uur naar boven, half 9 slapen. Regelmatig wordt dit toch later, omdat ze bijvoorbeeld op tv iets af willen zien. Verder, toen ze nog klein waren hebben ze ook wel hun portie tikken op de vingers gehad. Ze moeten toch leren wat gevaarlijk is, of kapot kan. Maar de apparatuur bijvoorbeeld, daar mochten ze dus gerust aankomen. Ze konden met 2,5 (of eerder, weet niet meer) een videoband in de video stoppen en aanzetten. Of de radio aanzetten. Als ze zo vroeg mogelijk leren hoe je het moet gebruiken, gebruiken ze het tenminste nergens anders voor. Ik heb verhalen gehoord van boterhammen die in de video verdwenen! Misschien laten we ze wel redelijk vrij, maar wel zolang ze zich goed gedragen. Verder zijn er wel dingen waarvan ik wil dat ze die leren. Bijvoorbeeld koken, een bloes strijken enzo. Een slimme jongen kan ook goed voor zichzelf zorgen, toch! (uiteraard over een paar jaar pas)
Mariposa	vrijdag 11 juli 2003 @ 08:43
	Consequent zijn lijkt me een van de lastigste dingen die er zijn. Want ik kan me heel goed voorstellen dat je als ouder, ook je mindere dagen hebt. Misschien zou je soms alleen al willen toegeven, om er maar vanaf te zijn Ik zit er nu zo over na te denken, misschien kan ik wel helemaal niet zo consequent zijn Komt zoiets dan ooit nog goed? Ik vind het vervelend en naar, dat bijvoorbeeld Moonah en Shoompy, een tegenovergestelde opvoeding "moeten" geven, om _{verbeter me als het niet zo is} hun (toekomstige) kinderen de juiste handvasten, gevoelens en sfeer mee te geven. Zodat ze niet meemaken wat jullie evt. zelf meegemaakt hebben. Het lijkt me erg moeilijk om dat goed vol te houden. Het schijnt toch dat men snel in oude patronen vervalt. Ik hoop dat jullie dat kunnen volhouden. Ik weet dat ik heel blij mag zijn, dat ik dat in principe niet hoef te doen, al zou ik wel wat minder snel als mijn vader uit de slof gaan schieten en stem verheffen _{Al maakte dit toch vaak wel indruk}
melonovy	vrijdag 11 juli 2003 @ 10:21
	quote: Op vrijdag 11 juli 2003 08:00 schreef Gia het volgende: [..] Ze mogen niet zomaar alles kiezen. Wat ik vooral bedoel is dat we geen regelement hebben. Ze moeten dus wel op tijd naar bed, tanden poetsen, kamer opruimen, luisteren en geen grote mond hebben. Maar dat zijn normale dingen, geen regels. dat begreep ik wel uit je verhaal hoor! Maar ik werd niet vaak voor de keuze gesteld vroeger, mijn ouders vertelden mij vaak hoe het moest gebeuren en voor deze eigenwijze dame was dat niet altijd de juiste aanpak.
Gia	vrijdag 11 juli 2003 @ 11:50
	quote: Op vrijdag 11 juli 2003 08:43 schreef Mariposa het volgende: Consequent zijn lijkt me een van de lastigste dingen die er zijn. Want ik kan me heel goed voorstellen dat je als ouder, ook je mindere dagen hebt. Misschien zou je soms alleen al willen toegeven, om er maar vanaf te zijn Ik zit er nu zo over na te denken, misschien kan ik wel helemaal niet zo consequent zijn Komt zoiets dan ooit nog goed? Consequent zijn is heel moeilijk en eigenlijk ook alleen maar nodig als je echt regels stelt. Wij hebben geen regels, maar richtlijnen. En daar kun je, lekker makkelijk, wel van afwijken. Liggen ze eens een kwartiertje of half uur later in bed, geeft niks. Huiswerk niet gemaakt? Eigen schuld. We proberen dat in de gaten te houden, maar we leren ze liever zelf verantwoordelijk te zijn. Laatst stond hier een knul van 11 voor de deur om te vragen of Kevin kwam spelen. Ik zei dat hij eerst zijn gymtas in moest pakken. Jochie vol ongeloof: Moet jij dat zelf inpakken? Ja, hij heeft toch geen polio of zo! Duh! Sommige ouders zijn net slaafjes van hun kinderen. Smeren hun boterhammetjes, zelfs met 10 jaar nog. Leggen de kleren klaar. Zoeken die van mij maar zelf uit. Kleurt het niet, komen ze vanzelf achter. Ze zijn nu 9 en 11 (bijna) en heel kritisch qua kleding. En ook op ander gebied heel zelfstandig en dat is heel fijn voor hun ouders.
sombie	vrijdag 11 juli 2003 @ 12:27
	Gia, jij zegt dat je geen regels hebt en dus niet consequent hoeft te zijn, maar dat hij zelf zijn gymtas in moet pakken, is toch ook een regel? Je hoeft het niet zo te noemen maar het komt toch op hetzelfde neer? En daar ben je, neem ik aan, ook consequent in. Als hij dan bijvoorbeeld niet zijn tas inpakt, ga jij het niet alsnog voor hem doen, toch? Dat is ook een vorm van consequent zijn.
Gia	vrijdag 11 juli 2003 @ 12:34
	quote: Op vrijdag 11 juli 2003 12:27 schreef sombie het volgende: Gia, jij zegt dat je geen regels hebt en dus niet consequent hoeft te zijn, maar dat hij zelf zijn gymtas in moet pakken, is toch ook een regel? Je hoeft het niet zo te noemen maar het komt toch op hetzelfde neer? En daar ben je, neem ik aan, ook consequent in. Als hij dan bijvoorbeeld niet zijn tas inpakt, ga jij het niet alsnog voor hem doen, toch? Dat is ook een vorm van consequent zijn. In principe moet hij het zelf doen en er het liefst ook zelf aan denken. Maar heel vaak doe ik het 's morgens als hij nog zoooo moe is. Ik vind dat ze het zelf moeten kunnen en meestal, als hij 's middags pas gym heeft, doet hij het ook uit zichzelf zelf. Dus het is niet echt een regel, maar meer bedoelt om ze te leren hun spullen in orde te hebben. Straks op de middelbare ga ik toch ook echt niet zijn rugzak nakijken of hij wel de juiste boeken heeft ingepakt. Nu zijn gymtas inpakken is dus eigenlijk een oefening voor straks. Hij heeft ADD (niet hyperactief) en vergeet nogal eens wat.
sombie	vrijdag 11 juli 2003 @ 12:44
	Ik denk dat wij gewoon iets anders verstaan onder 'regel'. Ik vat het begrip iets ruimer op waardoor alles wat het kind 'moet' daaronder valt, dus ook dat ze zelf een tas moeten inpakken of moeten afwassen of op tijd naar bed moeten enz., zijn voor mij regels. Ik vind ook dat regels niet arbitrair moeten zijn maar een bepaald doel moeten dienen. In veel gevallen is het doel van een regel inderdaad dat ze iets leren, dat ze voorbereid worden op later. Soms dient een regels voor mij om dingen goed te laten verlopen, maar dan denk ik vooral aan situaties in een klas (vinger opsteken voordat je iets zegt omdat anders iedereen door elkaar praat).
Gia	vrijdag 11 juli 2003 @ 14:33
	Ja, vinger opsteken in de klas is een regel. Dat geldt ook altijd. Regels in huis kunnen zijn: -Vaste bedtijd -Aan tafel blijven zitten tot iedereen klaar is -Niet praten onder het eten -Bed opmaken -Tas inpakken -Tanden poetsen Enz.... Als je zulke regels opstelt, moet je je daar ook aan houden, omdat de kinderen dit anders tegen je gaan gebruiken. Daarom hebben wij geen regels, maar meer richtlijnen. Bedtijd in principe tussen 8 en half 9, doordeweek. Wij blijven niet aan tafel zitten, als we klaar zijn, omdat de kids zeker een kwartier langer nodig hebben om te eten. Als we in een restaurant of zo eten, leggen we wel uit dat het netjes is om aan tafel te blijven zitten. Dus we leren ze wel hoe het hoort, maar leven thuis niet volgens dat soort regeltjes. Laatst vroeg de oudste hoe dat moet, met mes en vork eten. Tja, dan leg je dat uit en corrigeer je hem tot het goed gaat. Bij mijn schoonzus moeten ze al vanaf een jaar of 3 met mes en vork eten. Blèèh, moet er niet aan denken, dat gedoe aan tafel. Leren ze heus wel als ze de leeftijd daarvoor hebben. Ik at als kind ook niet met mes en vork en nu wel. Ik vind andere dingen belangrijker en meer mijn energie waard. Dingen als verdraagzaamheid, lief zijn, goed gedrag, hulpvaardig en respect hebben voor elkaar en anderen.
Angeles	vrijdag 11 juli 2003 @ 15:23
	quote: Op vrijdag 11 juli 2003 14:33 schreef Gia het volgende: Bij mijn schoonzus moeten ze al vanaf een jaar of 3 met mes en vork eten. Blèèh, moet er niet aan denken, dat gedoe aan tafel. Leren ze heus wel als ze de leeftijd daarvoor hebben. Ik at als kind ook niet met mes en vork en nu wel. Ik heb een keer ingevallen op een kinderdagverblijf waar kinderen hun boterham met een vork moesten eten. Het was een verticale groep, dus het waren kinderen van ongeveer een jaar tot vier jaar. Het sloeg echt nergens op, die kinderen zaten elkaar alleen maar te prikken met die vorken, zodra een kind uitgegeten was moest je heel snel de vork afpakken en ik snapte het nut al helemaal niet. Met mes en vork eten leerde het kind er niet van, want de boterham was al gesneden, en daarbij, een boterham mag je toch gewoon met je handen eten? Ik vind het ook niet echt nodig dat kinderen dat al op zo'n jonge leeftijd leren, hoor.
Rewimo	vrijdag 11 juli 2003 @ 18:14
	Ik probeer Christan wel met een vork of een lepel te laten eten, d.w.z. hij krijgt een vork of lepel Hij zit momenteel een bak bessen met vla weg te werken, en dat gaat prima, met lepel dus. Maar ik ga hem niet krampachtig aldoor die vork of lepel in zijn handen duwen als hij iets met zijn handjes eet. Maar bestek hoort er wel bij, dus krijgt hij het. Er echt heel netjes mee eten komt dan vanzelf wel. Wij geven het voorbeeld wel, dan ziet hij vanzelf hoe het moet
twexx	vrijdag 11 juli 2003 @ 23:38
	Een oud klasgenootje van vroeger zei dat ze later haar kinderen opvoed net als mijn moeder (zoals samen koekjes bakken enzo) dus dat ga ik ook maar doen Aandacht is denk ik het belangrijkst. Verder heb ik wel ideen maar volgens mij moet je je opvoeding aanpassen aan het karakter van je kind en even een kleine hulde aan mijn moeder bij deze. ook al gaat ze dit forum nooit lezen.
Gia	zaterdag 12 juli 2003 @ 11:48
	quote: Op vrijdag 11 juli 2003 18:14 schreef Rewimo het volgende: Ik probeer Christan wel met een vork of een lepel te laten eten, d.w.z. hij krijgt een vork of lepel Hij zit momenteel een bak bessen met vla weg te werken, en dat gaat prima, met lepel dus. Maar ik ga hem niet krampachtig aldoor die vork of lepel in zijn handen duwen als hij iets met zijn handjes eet. Maar bestek hoort er wel bij, dus krijgt hij het. Er echt heel netjes mee eten komt dan vanzelf wel. Wij geven het voorbeeld wel, dan ziet hij vanzelf hoe het moet Soep en pap eten ze hier ook gewoon met een lepel hoor. Met mes en vork bedoel ik dat ze hun vlees moeten snijden. Nu steken ze vaak hun vork erin en bijten er een stuk af. Maar echt met mes en vork eten betekent de hele maaltijd vork links en mes rechts. Van mij hoeft dat dus niet. Ik doe het zelf meestal wel, dus ze zien het wel en proberen het soms ook.