ik zit met het volgende probleem. luca van vier eet op het ogenblik voor geen meter. ik zit met de handen in het haar, want alles wat ik probeer loopt op niks uit.
van een boterham eet hij een paar hapjes hooguit en gaat met de rest uuuren zitten teuten (lekker handig als je naar school moet 's morgens )
ik dacht :laat ik eens wat anders proberen ik heb van die smacks gekocht. handig want dan werk hij ook meteen zijn melk weg.
nou t feest heeft een week geduurd. ook dat moetie niet meer.
voor brood tussen de middag hebben we anderhalf uur, maar zelfs dat is te kort }:I
en voor warm eten moet je bijna een trechter gebruiken. een paar hapjes en dan hoeft het niet meer.
ik probeer me er niks van aan te trekken, maar het constante gezeur over dat eten begint me zo de keel uit te hangen.
o ja, hij snoept absoluut niet veel, krijgt geen drinken voor het eten en hij krijgt geen danoontje als ik vind dat hij te weinig gegeten heeft.
zijn er meer hier die dit probleem hebben/herkennen en die tips hebben om onze maaltijden weer eens probleemloos te laten verlopen?
quote:
Op vrijdag 4 juli 2003 11:02 schreef Probity het volgende:
Daar komt een vliegtuigje aan, kijk daar komt ie aan... recht in "NAAM's" mondje gevlogen! haphap.
Owja... dat deden m'n ouders ook.. maar na 1 of 2 maaltijden moet je wel iets anders verzinnen
Het schijnt dat peuters/kleuters er niets aan over houden als ze gedurende een periode slecht eten. En met deze methode maak jij iig duidelijk dat er regels/grenzen zijn.
Het kán namelijk best een machtsmiddel zijn, of worden, dat gedoe om per sé eten binnen te krijgen. En dat moet je echt zien te voorkomen.
Als jij continue vervangende etenswaar voor hem regelt blijf je in deze situatie zitten.
Als hij niet wil eten wat de pot schaft gewoon z'n bordje weghalen en ook niks anders geven. Waarschijnlijk eet hij de volgende dag alles wat je hem voorzet.
(ik was ook zo'n kind)
Verder met avondeten...Af en toe misschien aan hem vragen wat hij wil eten voor groente. Als je het dan klaargemaakt hebt kan hij het eigenlijk niet weigeren (moet je hem even vertellen) want hij heeft het zelf uitgekozen.
OOk helpt leuke dingetjes maken van het eten welleens...Een fruitgezichtje ofzoiets...
quote:Daar komt al-quada aangevlogen recht in de twin towers
Op vrijdag 4 juli 2003 11:05 schreef Qarinx het volgende:[..]
Owja... dat deden m'n ouders ook.. maar na 1 of 2 maaltijden moet je wel iets anders verzinnen
Nu is boos G.W. Bush en komt met zijn stealth vliegtuig recht de moskee ingevlogen!
(bedoel er niks mee gewoon flauwe variatie)
Ik neem aan dat hij wel zelf eet? Met vier jaar.
Gewoon niet reageren op zijn slechte eetgedrag. Zelf rustig eten, eventueel tegen andere tafelgenoten zeggen: Zo dit is lekker!
Als je klaar bent geef je Luca nog een minuutje of 5 en dan haal je zijn bordje weg. Zeg dan: Ben je klaar met eten? Okay, dan ruim ik het op.
Als jullie allemaal een toetje pakken, geef hem er dan ook één. Niet speciaal iets lekkers, maar gewoon wat jullie zelf ook hebben. Bijvoorbeeld yoghurt, of vanillevla.
Doe gewoon net alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, dat hij beslist hoeveel hij eet en maak er geen woorden aan vuil.
Moet je eens opletten hoe snel hij gaat eten.
Mijn schoonbroertje wilde vroeger ook niet eten en kreeg dan van zijn moeder een grote beker yogho-yogho. Die leefde letterlijk van de Yogho. Heeft het er overigens goed op gedaan, maar dat zou bij mij dus niet gebeuren. Gewoon melk dus.
Mijn kids zijn nu zowat 9 en 11 en eten vrijwel alles. Ze vragen tegen het eind van de maaltijd altijd: Mama, mag ik genoeg gehad hebben.
Dan beoordeel ik hoeveel ze op hebben en zeg bijvoorbeeld: Nog 5 hapjes.
Gaat heel goed.
quote:Jaaa dat zou ook kunnen jah! haal soms ook weleens een pak yoghi in de pauze van werk, en dan krijg met moeite 1 pizza naar binnen terwijl ik er normaal 2 op kan.
Op vrijdag 4 juli 2003 11:19 schreef EdjeScoupe het volgende:
drinkt ie veel Yogi? bij ons wou hij daardoor niet eten, zitten veel voedings-stoffen in
Daar staan de tips die ik gekregen heb en die goed werken (ook niet elke dag hoor, maar ze eet nu iig wel af en toe)
quote:Ook in een danoontje zitten vaak nodige voedingsstoffen of in elk ander toetje, vla enz. Wees hier dus niet te streng in. Verders is bijna alles al aan bod gekomen zag ik.
Op vrijdag 4 juli 2003 10:55 schreef lady-wrb het volgende:
o ja, hij snoept absoluut niet veel, krijgt geen drinken voor het eten en hij krijgt geen danoontje als ik vind dat hij te weinig gegeten heeft.
een aantal tips kende ik al.
hier wordt inderdaad het yogho en chocomelgebruik beperkt tot twee bekers per dag.
voor de rest moeten ze het doen met melk, vruchtensap op aanmaaklimonade. en dus zeker niet vlak voor het eten.
ik doe echt niet altijd aan vervangende dingen. die smacks heb ik gewoon gekocht om te kijken of het met dat spul wat sneller kon.
niet dus. maar de oudste vind het nog steeds lekker.
een danoontje na de maaltijd beschouw ik niet als beloning. dat wordt hier standaard gegeven als toetje. alleen geent toetje als er niet goed gegeten wordt. (dat geldt trouwens ook voor de oudste hoor en die is al 9)
het irritante is dat er hier altijd wel gezeur aan tafel is over het eten. wat de oudste lekker vindt, vindt de jongste verschrikkelijk en wat de jongste lekker vindt, lust de oudste niet.
zo zaten we gisteren aan de rode kool met appelmoes. de oudste zat te smullen, het is zijn lievelingseten. bij de jongste kregen we met moeite twee happen naar binnen. de jongste kunnen we begraven onder macaroni, spagetti en andere pastagerechten, wat de oudste dus weer niet te pruimen vindt.
ik baal er enorm van. heb me altijd voorgenomen om van maaltijden geen probleem te maken, omdat ik altijd al in het gezeur van mijn zusje heb moeten zitten. die was altijd een enorme zeikerd bij het eten.
die wou vroeger wel snoepen en niet eten. toen heeft mijn moeder een keer ipv warm eten een bord vol snoep voor dr klaargezet.
maar zelfs dat heeft r niet aan het denken gezet.
t is nog steeds een zeur met eten (ze is nu 34) ze heeft een paar keer anorexia gehad en is nu streng vegetarisch.
dit heb ik dus altijd als afschrikwekkend voorbeeld in mijn hoofd gehouden en ik nam me voor NOOIT een probleem te maken over wel of niet eten. ik doe nog steeds mijn best, maar mijn plezier in eten maken wordt wel vergald op die manier. ik heb af en toe gewoon geen zin om te koken....
Voor de rest lusten ze eigenlijk alles wel.
Ik laat ze weleens kiezen. De ene dag de oudste en een andere dag de jongste. En zeg dan ook, dat je altijd ook moet eten wat de ander lekker vind, want de ander moet ook eten wat jij lekker vindt. Al is het maar een paar hapjes.
Wat ik ook weleens doe met bijvoorbeeld aardappelpuree: twee soorten groenten erbij. De oudste moet dan een beetje puree, maar wel beide soorten groenten. De jongste kan dan kiezen. Puree en 1 of 2 soorten groenten.
Dwingen tot eten werkt niet, en is inderdaad niet gezellig. Ik maak er niet meer zo'n punt van en wissel af.
Vandaag heb ík gekozen en eten we bami. Vinden die twee ook niet zo lekker, maar die hadden gisteren pizza. Blèèh!
quote:
Op vrijdag 4 juli 2003 12:44 schreef Gia het volgende:Vandaag heb ík gekozen en eten we bami. Vinden die twee ook niet zo lekker, maar die hadden gisteren pizza. Blèèh!
Hij zei dat kinderen wel zorgen dat ze genoeg binnenkrijgen, al lijkt het voor volwassenen erg weinig.
Ze heeft jarenlang ook apart voor mij gekookt, want als ik iets niet lustte, weigerde ik ook echt om het te eten.
Toetjes ontzeggen werkte bij mij niet.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |