Ik heb nog nooit een dergelijke situatie meegemaakt op m'n werk en weet eigenlijk niet of het gebruikelijk is om als collega's massaal op te komen dagen...
er zijn verschillende factoren die mij eerder doen kiezen om er niet naartoe te gaan...
ten eerste, er heerst een nogal negatieve spanning/sfeer bij familie in casu ... de moeder van m'n collega heeft zelfmoord gepleegd na een scheiding, vele ruzies en beschuldigingen tussen verschillende partijen...
het lijkt me dan ook voor de hand liggend dat ze niet echt zitten te wachten op een hoop mensen die ze niet eens kennen (wij dus)
ten tweede, ik zou 't persoonlijk niet echt fijn vinden om alle collega's bij een begrafenis te hebben en kan me voorstellen dat zij er ook niet op zit te wachten...
ten derde, ik heb het idee dat àls er al iemand gaat, die dat doet "omdat het hoort" ...
en daar heb ik dus net m'n twijfels bij... hoort dat wel?
daar komt ook nog eens bij dat het niet om de hoek is, maar tegen de Franse grens ... 200km rijden...
dat mag natuurlijk niet dé reden zijn om niet te gaan, maar toch...
wat zouden jullie doen in deze situatie?
thx
Oleee
succes
Uiteraard kun je wel een mooi boeket sturen vergezeld met een kaart.
84.244.162.88:16567 - Band of Fok!kkers Battlefield 2 Ranked Public Server
maar van de directie verwacht ik al niet dat ze ook maar iets laten horen, zeker de baas zelf niet...
we hebben al geld uitgelegd voor een rouwkrans en dat lijkt mij ook te volstaan...
ik ga straks wel even aan een paar collega's vragen wat ze gaan doen, maar ik vind het ook zo lullig als dan betreffende collega ineens binnen komt wandelen en er zo'n pijnlijke stilte valt...
Oleee
ze werkt hier ook nog niet zo lang ... paar maanden...
Oleee
en zomer
Maar waarom vraag je het niet gewoon aan haarzelf?
Als je haar condoleert, kan je direct vragen of ze het prettig vindt als jullie zouden komen. Dan kan ze het zelf aangeven.
[Dit bericht is gewijzigd door Helaaz op 26-06-2003 09:16]
quote:was het maar zo gemakkelijk...
Op donderdag 26 juni 2003 09:13 schreef Parabola het volgende:
Vraag haar of ze het op prijs stelt. Als ze het op prijs stelt ga je en weet je ook dat je het juiste doet. Stelt ze het niet op prijs, dan heb je je goede wil getoond.
ik hou m'n mond voor niemand en zeg wat ik denk, maar als het over zoiets gaat, klap ik dicht ...
heb zelf te veel van die dingen meegemaakt om zoiets direct aan persoon in kwestie te vragen... dat gaat gewoon niet ...
weet niet waarom, zelf bang ... of bang om de ander onbedoeld te kwetsen...
Oleee
Stel ze heeft nog 4 broers of zo en ze gaan allemaal collega's meenemen lijkt mij een beetje vreemd.
Kortom een rouwstuk namens iedereen is voldoende, en een persoonljke kaart is het extra wat je kan doen, ik zou niet gaan.
quote:ja, zo denk ik er ook over ...
Op donderdag 26 juni 2003 09:18 schreef Weird_Al het volgende:
Als het de moeder van een collega is hoef je niet naar de begrafenis, wordt ook niet verwacht van je. Zou jij je collega's op de begrafenis van je moeder willen? Dat is prive.
Stel ze heeft nog 4 broers of zo en ze gaan allemaal collega's meenemen lijkt mij een beetje vreemd.
Oleee
quote:Wees daar nou maar niet bang voor, het feit dat je aan haar denkt en de moeite neemt te vragen naar wat zij het liefste wil, geeft al aan dat je goede bedoelingen hebt.
Op donderdag 26 juni 2003 09:17 schreef realist_ik het volgende:[..]
was het maar zo gemakkelijk...
ik hou m'n mond voor niemand en zeg wat ik denk, maar als het over zoiets gaat, klap ik dicht ...
heb zelf te veel van die dingen meegemaakt om zoiets direct aan persoon in kwestie te vragen... dat gaat gewoon niet ...
weet niet waarom, zelf bang ... of bang om de ander onbedoeld te kwetsen...
Het maakt niet uit als je niet uit je woorden komt. Dat je haar aanspreekt en er naar vraagt, zegt genoeg!
Ik wil daarbij wel opmerken dat het bedrijf waar m'n vriend werkt klein is, en de collega's dagelijks met elkaar omgaan.
ze heeft er zelf ook niks over gezegd tegen ons ... we hebben het van de directie gehoord ...
Oleee
quote:Dan zou ik zeker niet gaan... als ze behoefte had aan jullie, had ze het wel verteld.... als mijn ouders komen te overlijden hoef ik ook geen collega's erbij.... echter, de vader van een collega heeft een keertje geholpen toen ik een huis had gekocht met het aanleggen van water etc. Die man ken ik ook en dan zou ik er wel heengaan.
Op donderdag 26 juni 2003 09:30 schreef realist_ik het volgende:
oh ja ... er was geen rouwkaart ofzo...
ze heeft er zelf ook niks over gezegd tegen ons ... we hebben het van de directie gehoord ...
Je moet jezelf in haar situatie zetten en op basis daarvan een beslissing nemen... dan neem je altijd de goede beslissing....
Een kaart en een krans lijkt me genoeg.
Je hebt dan toch je medeleven betuigt.
Mocht je de moeder persoonlijk kennen. Dan zou het misschien anders zijn, maar dat is geloof ik toch niet aan de orde?
quote:Dat lijkt me het op 1 na beste advies. Enige nadeel is dat je je kunt vergissen in jouw interpretatie van haar situatie. Als je het haar vraagt loop je dat risico niet. (hoewel ik me voor kan stellen dat dat moeilijk is)
Op donderdag 26 juni 2003 09:38 schreef bop het volgende:[..]
Je moet jezelf in haar situatie zetten en op basis daarvan een beslissing nemen... dan neem je altijd de goede beslissing....
en zomer
Als jij dit graag wilt (en andere collega's) dan zou ik dit zeker doen. Het niet alleen een recht van de familie BV. En als zij problemen hebben, is dat nog niet jou probleem. Ik zou dus gewoon gaan!
Als hij puur een collega is, zou ik niet gaan. Collega's zijn zakelijke partners.
Als je daarnaast ook vriendschappelijk met elkaar omgaat zou ik wel gaan. Al was het maar om te laten zien dat je er voor hem/haar bent. Toen een van mijn beste vrienden overleden was vond ik het fijn om te zien dat de kerk te klein was.
|
|
