quote:true
Op vrijdag 20 juni 2003 14:19 schreef Litpho het volgende:[..]
FNM wordt netjes eerst genoemd, en Sepultura is de eerstvolgende echt grote naam waar Patton een blauwe maandag iets mee heeft gedaan. Mr.Bungle is wat dat betreft al een stuk minder bekend natuurlijk.
maar toch mr. bungle oid had toch wel ff genoemd kunnen worden
en voor de rest wat een zeikerig artikel
Ik ben voor de gepeperde ingezonden brief
disclaimer : "*nog steeds geen die hard muziek fan is maar ik konhet niet laten toch te reageren"
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
quote:lol
Op vrijdag 20 juni 2003 21:03 schreef Bosbeetle het volgende:[..]
disclaimer : "*nog steeds geen die hard muziek fan is maar ik konhet niet laten toch te reageren"
quote:Dat ziet er al beter uit dan dat misbaksel uit de Volkskrant.
Zappen in Carré: de reünie van Naked CityEven was ik bang dat Mike Patton op ons zou spugen. Ondeugend uit zijn ogen kijkend stapte hij achter de monitoren vandaan en wandelde hij naar de rand van het podium, vlak voor ons. Het nummer dat hij als gastzanger van Naked City ging inzitten heette Gob Of Spit. Op plaat schraapt de vocalist zijn keel, verzamelt hij zoveel mogelijk speeksel (en wat nog meer voorradig is), rochelt hij luid en laat hij een volle fluim vol vaart zijn mond verlaten, geaccentueerd door de volledige band. Einde nummer. We boften gisteravond in Carré tijdens de reünie van John Zorn's Naked City op het Holland Festival, want Patton spuugde recht in de microfoon.
Reünieconcerten kunnen me meestal gestolen worden. De laatste optredens van Velvet Underground en Sex Pistols zijn aan me voorbijgegaan en ik heb er geen spijt van ze nooit gezien te hebben. Die twee bands waren legendes uit een boekje. Naked City is een ander verhaal. Ik was al fan voordat ik een noot van die band had gehoord. Een flashback brengt ons terug naar een studentenfeestje, eind jaren tachtig, ergens op de bovenste verdieping van een flat in Uilenstede. In plaats van achter de meiden aan te zitten, stond ik tegen een provisiekast in de keuken geleund te luisteren naar een jongen met een baardje. Zijn naam kon ik me tijdens het luisteren al niet meer herinneren. Hij vertelde fluisterend en gepassioneerd over de supergroep van saxofonist John Zorn alsof het om een geheime genootschap ging. De band had onlangs een debuut-lp gemaakt waarop freejazz, filmmuziek en grindcore in de blender gingen. Dat klonk als een belachelijke combinatie dus die plaat moest ik hebben. Het titelloze debuutalbum uit 1989 overtrof mijn verwachtingen dankzij het perfectionisme en de humor van Zorn en het grote talent van zijn muzikale kornuiten. De band had zich in 1993 opgeheven en een vijftal cd's achtergelaten waaronder mijn favoriet Torture Garden, de ultieme metalplaat en de lp die eindigt met het bovengenoemde Gob Of Spit.
Theoretisch gesproken had ik de groep tijdens hun korte bestaan live in Nederland kunnen zien spelen, als ik indertijd tenminste een kaartje voor North Sea Jazz had gekocht. Gisteren was mijn laatste kans om Naked City in levende lijve mee te maken. Zorn omschreef de band zelf als vijf oude, grijze, dikke en in het geval van Joey Baron ook nog eens kale mannetjes die technisch hoogwaardige punkrock speelden. Bassist Fred Frith was bijna zijn leesbril vergeten, toetsenist Wayne Horvitz verborg zijn kaalheid onder een muts, gitarist Bill Frisell was het prototype van een verstrooide professor. Saxofonist John Zorn oogde nog het jongst, gekleed in een vlotte oorlogsbroek en af en toe zijn hippe mobieltje checkend. We moesten het stellen zonder gastvocalist Yamatsuka Eye, de Japanse brul- en krijskoning uit Boredoms. In zijn plaats kwam Mike Patton enige malen het podium op en, het moet gezegd, hij was een uitstekende vervanger. Zijn woeste, krachtige, woordloze stemkunsten spleten menige trommelvlies.
De band werd in beweging gezet door de partituren en de gebarentaal van voorman John Zorn. Voor aanvang van elk nummer gaf hij het tempo aan door zijn rechterhand te bewegen als een pratende eend. Het aantal vingers dat hij tegelijkertijd met zijn andere hand in de lucht stak was de maat waarin zou worden gespeeld en afgeteld. Als Zorn naar zijn voorhoofd tikte betekende het niet dat hij zijn medemuzikanten gek verklaarde. Het was zijn teken dat er van improvisatie weer teruggekeerd ging worden naar de partituren. In de eerste minuten van de set leek de communicatie niet helemaal te werken en was gitarist Frisell tweemaal even het spoor bijster. Daarna verliep het optreden vlekkeloos, zeker voor ongetrainde oren. Zelfs de meest onmogelijke nummers werden heelhuids uitgevoerd met als hoogtepunt Speedfreaks, een compositie waarin binnen een veertigtal seconden een dertigtal muziekgenres voorbij kwamen. In het overgrote deel van de composities van Naked City werd hysterisch gezapt tussen diverse muziekgenres. De nummers van de debuutplaat waren het meest herkenbaar dankzij coverversie van thema's uit James Bond, The Sicilian Clan en A Shot In The Dark. De nummers van Torture Garden (Earache, 1990) bestonden uit korte, gecomponeerde brokken extreme metal. Naked City veranderde op sommige momenten van ene op de andere seconde van stijl, tempo en volume, alsof iemand willekeurig aan de knop van een oude radio draaide. Nummers waren niet zelden na enige seconden al afgelopen. De stukken van het album Radio (Avant, 1993) waren relatief het meest toegankelijk zoals The Vault dat opende met lage gitaarsnaren en onrustige samples.
Voorzover ik kon onderscheiden werd er geen nieuw werk gespeeld, maar dat gaf niet. Het geluid in Carré was erg goed, de uitvoering voor het grootste gedeelte feilloos en, ook heel belangrijk, de muzikanten hadden veel lol. Drummer Joey Baron kon vrijwel het hele optreden van plezier zijn lachen niet inhouden. Misschien is dat wel de beste manier om verliefd te worden op een muziekgenre. Ik vraag me af of ik ooit in jazz geďnteresseerd zou zijn geraakt als ik niet, nu alweer meer dan twintig jaar geleden. de permanente glimlach van drummer Art Blakey op televisie had gezien.
De geslaagde reünie kreeg een staande ovatie en nog een toegift. Naked City heeft niet teleurgesteld. Nu hoef ik de band nooit meer te zien.
http://www.xs4all.nl/~gert01/Live.html
He's gone, gone, and nothin's gonna bring him back
quote:Op NSJ.
JOHN ZORN ELECTRIC MASADAOptreden op North Sea Jazz:
> zondag 13 juli 2003 : Paul Acket Paviljoen : 18:30 - 19:45 uurLine-up:
John Zorn (sax); Marc Ribot (guitar); Jamie Saft (keyboards); Trevor Dunn (bass); Ben Perowsky (drums); Cyro Baptista (percussion)Over deze act:
Wie de productiviteit van altsaxofonist en componist John Zorn eens goed bekijkt, krijgt meer en meer bewondering voor de geestdrift en creativiteit van deze muzikale duizendpoot. Op de cd van één van zijn bands, Naked City, staan bijvoorbeeld 41 nummers waarvan het kortste 10 seconden duurt en het langste 17 minuten en 40 seconden, maar de meeste zijn rond de 15 seconden. Het moge duidelijk zijn: het vooroordeel dat jazzmuzikanten soms wat lang van stof kunnen zijn, wordt door deze unieke muzikant volledig aan flarden geblazen.Zijn zakelijke inzichten stelden hem ook nog eens in staat om honderden cds op zijn eigen Tzadik-label uit te brengen. Op dat label zet hij zich met series als Radical Jewish Culture en Great Jewish Music in voor de Joodse cultuur. Met zijn band Masada, waarmee hij een hele rits albums maakte, verweeft hij vrije improvisatie met Joodse volksmuziek. Verder schrijft hij filmmuziek (tekenfilms en sm-achtige porno hebben zijn voorkeur), composities voor strijkkwartetten en ga zo maar door.
Dit jaar presenteert hij in Den Haag de elektrische versie van Masada, met gitarist Marc Ribot en meesterpercussionist Cyro Baptista als speerpunten. John Zorn móet je een keer meegemaakt hebben, maar gevoelige zielen en jazzpuristen kunnen hem maar beter overslaan. Jazz Snob: Eat Shit, de titel van een van zijn composities (24 seconden), zegt in dit verband voldoende.
Daar heb ik zin in na het uiterst verdrietige missen van de enige overgebleven mogelijkheid om Naked City in deze bezetting te kunnen zien.
quote:
Op dinsdag 24 juni 2003 19:05 schreef _Etter_ het volgende:
mooi verhaal ook
My favourite music is the music I haven't yet heard - John Cage
Water: ijskoud de hardste - Gehenna
Voor de Zornliefhebbers met ook nog eens een voorliefde voor moderne klassieke muziek.
Aporias betekent zoiets als 'ondoordringbare passage'.
De cd begint vrij druk met piano en het orkest, maar het wordt hoe verder hoe rustiger. Sommige dingen zijn echt geniaal gevonden, zoals het moment waar het koor begint en ook het zeer onverwachte klappen, wat de sfeer alleen maar ten goede komt. Het heeft wel een beetje iets droevigs, requiem he, maar het klappen geeft het ook weer iets levendigs. Nou ja, er zitten ook weer talloze Zorn-effecten doorheen op klassieke instrumenten, zo is er een moment waarop schijnbaar het geluid van een rivier wordt nagebootst.
Een zeer geslaagde cd met als enige minpunt dat hij nog geen 34 minuten duurt.
Ben ik trouwens de enige die in het plaatje hierboven een kerel ziet die een toeter in z'n hol geduwd krijgt? Misschien is het plaatje niet groot genoeg.
[Dit bericht is gewijzigd door Seborik op 12-07-2003 11:50]
quote:Jij als toekomstig psycholoog moet toch weten wat een Freudiaanse verziening is....?
Op vrijdag 27 juni 2003 17:27 schreef Seborik het volgende:
[Ben ik trouwens de enige die in het plaatje hierboven een kerel ziet die een toeter in z'n hol geduwd krijgt? Misschien is het plaatje niet groot genoeg.
On topic: ik heb ook een Zorn-cd besteld 
Een live spelertje van Naked City Voor de echte Joey Baron-feel, weet je wel?
quote:Ja, weetje. Jullie moeten die cd gewoon zelf maar kopen en op het hoesje kijken, want zo'n klein plaatje komt niet uit.
Op vrijdag 27 juni 2003 20:07 schreef Dinosaur_Sr het volgende:[..]
Jij als toekomstig psycholoog moet toch weten wat een Freudiaanse verziening is....?
Zander zei ook al dat het m'n eigen perverse ideeën waren.
quote:Die "Music for Children" of die "The Gift."
Op zaterdag 28 juni 2003 09:02 schreef Vork het volgende:
Ik zit nogsteeds met mijn twee Zorn voor beginnens plaaten, te weten: Spillane en Naked City uiteraard. Wat zou hiervoor een logisch gevolg zijn, kom maar op met je tips
Maar misschien hebben ze ze weer aangevuld. Als je een beetje van dat soort albums zoekt, zou ik de klassieke muziek van Zorn en de echt experimentele dingen zoals Pool, Hockey en Songs from The Hermetic Theatre vermijden.
[Dit bericht is gewijzigd door Seborik op 01-07-2003 15:48]
quote:Tof Seb! Zorn zei nog in het interview dat Electric Masada was zoals de muziek bedoel was. Het is alleen door omstandigheden in eerste instantie akoustisch uitgevoerd en dat was helemaal niet eens gek, maar zoals jij het gaat horen is het dus ook bedoeld. Althans, dat begreep ik uit Zorns verhaal
Op woensdag 25 juni 2003 01:46 schreef Seborik het volgende:[..]
Op NSJ.
Daar heb ik zin in na het uiterst verdrietige missen van de enige overgebleven mogelijkheid om Naked City in deze bezetting te kunnen zien.
quote:Ja, zo kan ik natuurlijk ook 200 cd's maken.. met zo'n tijdsduur
Op vrijdag 27 juni 2003 17:27 schreef Seborik het volgende:
[b]
Een zeer geslaagde cd met als enige minpunt dat hij nog geen 34 minuten duurt.
.
quote:Als je die goed vindt, dan is "Filmworks IX: Trembling before G-D" ook helemaal geweldig.
Op vrijdag 20 juni 2003 10:51 schreef Zander het volgende:[..]
Masada
met Naked City - Live vol. 1 Knitting Factory 1989
Grappig om al die jonge gezichtjes te zien
Klinkt inderdaad heel erg als Carré (Joey Baron 
).
Maar is er ook een vol.2? Op de bijsluiter staat onder meer: "After over ten years, Tzadik is finally releasing an exciting series of live recording by one of the most unique and infamous bands over: Naked City."
Tzadik Archival Series:
John Zorn - Filmworks IX (TZ7331)
John Zorn - The Gift (7332)
John ZOrn - Firlworks X (TZ7333)
Masada - Live at Tonic 2001 (TZ7334-2)
John Zorn - Cobra (TZ7335)
Masada - First live 1993 (TZ 7337)
Maar dat zijn toch niet allemaal live albums? Toch?
(ps: plaatje inscannen lukte helaas niet; teveel zwart)
John Zorn - The Gift (7332)
John ZOrn - Firlworks X (TZ7333)
Deze zijn in ieder geval niet live... als er alleen Cobra staat volgens mij ook niet.
quote:Voor zover ik weet is het slechts bij 1 volume gebleven...
Op zaterdag 5 juli 2003 13:46 schreef Dinosaur_Sr het volgende:Maar is er ook een vol.2? Op de bijsluiter staat onder meer: "After over ten years, Tzadik is finally releasing an exciting series of live recording by one of the most unique and infamous bands over: Naked City."
Met je ogen zo zwart stal je heel mijn hart, Maria Magdalena
Sinds ik jou heb gekust vind ik nergens rust, Maria Magdalena
Ja, jou alleen wil ik steeds om mij heen, Jou en anders geen
quote:nou, tijd voor vol. 2 dan: Live at the Carré
Op zondag 6 juli 2003 14:49 schreef MuadDib het volgende:[..]
Voor zover ik weet is het slechts bij 1 volume gebleven...
quote:Die gedachte was bij mij ook al opgekomen
Op dinsdag 8 juli 2003 21:41 schreef Dinosaur_Sr het volgende:[..]
nou, tijd voor vol. 2 dan: Live at the Carré
en een dubbelaar graag
Met je ogen zo zwart stal je heel mijn hart, Maria Magdalena
Sinds ik jou heb gekust vind ik nergens rust, Maria Magdalena
Ja, jou alleen wil ik steeds om mij heen, Jou en anders geen
