Keizersnee-ervaringen

Bij mij duurde het wat langer voordat het op gang kwam (kreeg ook nog flinke koorts enzo de dag na de ks). Ik had pas toen ik thuiskwam stuwing (dag 6 ofz). Daarom is Bram na een paar dagen bijgevoegd maar dat was gelukkig weer over toen we thuis kwamen.
Ook was het wat moeilijk om een geschikte houding te vinden zodat mijn wond geen pijn deed. In het begin voedde ik liggend op mijn zij, wat trouwens al een opgave op zich was de eerste dagen, op mijn zij gaan liggen. En thuis heb ik van mijn kraamverpleegkundige de rugby-houding geleerd. Dan ligt het kindje met zijn lijf onder je arm door zodat je buik vrij is. Wij gebruikten 4 kussens om Bram lekker op te leggen naast me en dan met zijn lijfje onder mijn arm door en de hand dan onder zijn koppie.
Er is trouwens ook een speciale folder van de http://www.vbn.borstvoeding.nl/ over bv na een keizersnee.

Hé Karin bedankt! Ga het foldertje maar eens bestellen.

En veel ziekenhuizen hebben een borstvoedingsprotocol, misschien dat je daar naar kan vragen als je opgenomen wordt. En mijn ervaring was dat de ene verpleegkundige wat meer tijd nam dan de andere. De eerste dagen was ik nog te suf om te vragen of ze wat beter wilde helpen. En ik kreeg ook veel tegenstrijdige adviezen, heel raar want ze waren net allemaal bijgeschoold op de bv.
Dus hartstikke goed dat je je goed voorbereid! Dan kunnen ze je niet zo in de war brengen wat bij een buurvrouw van mij wel het geval was helaas.

Aangezien ik heel erg veel heb gehad aan jullie verhalen hierbij ook mijn verhaal.

Het is me alles best meegevallen.
Het is eik meer de spanning die je opbouwt ernaar toe dat het ergst is.
Ik zou om 09.35 geholpen worden, maar dat was echt een richttijd. Om iets na elven kwamen ze me ophalen. Op dat moment begonnen de zenuwen me door mijn keel te gieren.
Verpleging was super relaxed dus dat hielp enorm. Toen naar de voorbereidinskamer, kwam toevallig nog een oude bekende tegen. Hij werd geholpen aan zijn amandelen. Maar was wel fijn om nog even met een bekende te babbelen. Want het mannetje was inmiddels vertrokken om zich om te kleden in 'scrubs'.
Maar toen was die bekende aan de beurt en daar lig je dan gigantisch alleen te wezen met al die gedachten.

Het mannetje kwam terug, zag er natuurlijk geweldig uit in zijn trendy kleding. En na een foto gemaakt te hebben was ie weer weg.
Toen werd ik opgehaald voor de ruggeprik. Viel best mee. Vond het infuus aanleggen vervelender. Je voelde bij de verdovingsspuit een wat vreemde nare druk maar het werkte direct. En de ruggeprik heb ik dus niet eens gevoeld. Het werkte ook direct; billen warm, benen warm, voeten warm etc.

Toen de ok in. Wat een drukte in zo'n ruimte zeg!! Er was wel een man of 7. Dat heb ik echt nooit geweten. Tijdens de operatie kreeg ik wat tinteling in mijn vingers, ze hebben mijn voeten wat lager gelegd. Was direct over.

Je hoort van alles aan de andere kant van het scherm en je wordt best nieuwsgierig. We hadden gezegd dat ze geen foto's hoefden te maken als de baby eruit kwam, maar dat hebben ze toch gedaan. Wel in overleg. Het is een digitale camera, dus als we ze echt niet wilden behouden konden ze weg doen. Achteraf ben ik toch best tevreden over die foto's, we doen ze dus niet weg. Ze zijn beschaafd, geen open wond foto's.

Maar het moment dat er voor de eerste keer geflitst werd, dan weet je 'de baby komt eraan!'. Vervolgens wat meer gemorrel aan mijn buik en daar hoorden we het eerste geluidje.
'U heeft een zoon!'
En hup daar gaat de waterkraan open hoor. Bij ons allebei.
Dan wordt ons zoontje boven het scherm uitgetild. Nog meer

Vervolgens is Léon meegenomen door de kinderarts. Dat was overigens een vriendin van mijn schoonzus. Hadden we speciaal om gevraagd en da's toch best prettig zo'n bekend iemand.
Meneertje had een perfecte Apgar-score. Eerst 9 en toen een 10.

Ik heb me helemaal niet eenzaam gevoeld toen ze weg waren. De anesthesist is bij me gebleven en nog een verpleegkundige en we hebben gezellig gebabbeld, terwijl de gyn en de arts-assistente mij weer bij elkaar aan het naaien waren.
Super relaxed was het.

Dus nogmaals, het was meer spanning dan dat het werkelijk eng was.

Het herstel gaat naar mijn idee ook goed. Ik zit immers al zo'n 1 á 2 keer per dag achter de pc. Ben alleen wel de 2e dag op de wc onderuit gegaan. Ik had gedouched en de luchtafvoer is daar zooo slecht. Dus het was mega-benauwd. Ik zit op de wc te wachten op de verpleegkundige en toen zij kwam merkte ik al dat ik langzaam weg zakte. Ben inmiddels een epxert op het gebied van flauwvallen en kon precies vertellen hoe ver ik was. Dat heeft de verpleging enorm geholpen zeiden ze. Ik ben ook maar heel even weggeweest. Het was dat ze zei: "Ben je er weer?"
Anders had ik niet eens in de gaten gehad. Kon gelijk overeind komen, rolstoel in klimmen en op bed had ik alweer praatjes. Verder gelukkig geen last meer van gehad.

Voel zo af en toe als ik te lang stil gelegen heb nog wel een snijdende pijn in de wond aan de uiteinden, maar verder vind ik dat ik best redelijk mobiel ben. Ik doe wel alles met mate en slaap ook gerust 2 uur 's middags. Maar ik merk duidelijk dat het elke dag wat beter gaat.

Zo, dat was het verhaal van een verschrikkelijke angsthaas. Ik hoop dat ik er iemand mee kan helpen, net als ik geholpen ben door de verhalen hier.

Wat een mooie bevalling Dutchie
Fijn dat alles zo voorspoedig ging!!

klinkt goed Dutchie! Evengoed een hele ervaring zo!

Fijn dat het je zo mee is gevallen Dutch!

*kippevel*

quote:

Op dinsdag 15 juni 2004 17:52 schreef Rewimo het volgende:
Dutchie, wat een mooi verhaal

Nu ik dat zo lees zie ik toch wel het verschil met een niet-geplande ks. Dan gaat het er allemaal een stuk hectischer aan toe.

Klopt denk ik wel. Bij mij was ook gepland. Ging dus ongeveer net als bij Dutchie.
Stond een dag later al weer onder de douche.

Mooi verteld Dutchie, en ik ben blij dat het je zo is meegevallen.

Question: wanneer mag je weer gaan sporten (eventueel op low-energy) na een keizersnee? Ik wil allang weer! En het is a.s. donderdag 5 weken geleden...
Thanks!

Zie hoe gaat het met de nieuwe moeders Sugar
Nog iets meer dan een weekje wachten.
Wanneer moet je op na controle?

quote:

Op dinsdag 5 oktober 2004 07:38 schreef Sugar het volgende:
Question: wanneer mag je weer gaan sporten (eventueel op low-energy) na een keizersnee? Ik wil allang weer! En het is a.s. donderdag 5 weken geleden...
Thanks!

Heb geen ks gehad. Maar volgens mij was het de eerste 6 weken nog even niet en daarna rustig opbouwen.

Ik kan me weinig herinneren van de 1e dag na Amber haar geboorte Is dit "normaal"? Ik bedoel er komt veel op je af, keizersnee of niet. Het feit dat ik onder narcose ben geweest heeft er natuurlijk niet aan meegeholpen. Als ik terugdenk aan de tijd na de geboorte word ik helemaal niet vrolijk ofzo... ik voel dan eerder de tranen hoog zitten omdat ik zo weinig weet en zo weinig van haar heb kunnen genieten. Ik had zooo graag haar eerste huiltje gehoord. Ik heb de 1e 5 kwartier van haar leven gewoon gemist.
bah
_{of ben ik nu een aansteller?}

edit: of moet dit in een ander topic?

ik heb twee geplande k.s. gehad .de eerste was vanwege een stuitligging en dat kreeg ik twee dagen van tevoren te horen dus dat was wel schrikken .de tweede was op mijn eigen verzoek maar achteraf bleek dat een goede keuze want de baby had er nooit uit gekunnen vanwege flinke verklevingen van oud littekenweefsel van de eerste k.s.
ik heb geen negatieve ervaring met beide k.s.
wel heb ik een bobbel boven de snede overgehouden die ik niet meer kwijt raak ,teveel huid ,zal ik maar zeggen.hoeveel buikspieroefeningen ik ook doe die bobbel gaat niet weg.nou mag ik niet klagen want ik heb geen buik overgehouden van de zwangerschappen,dus...ik klaag niet!

Ook voor mij blijft het praten en denken over keizersnede-ervaringen nog altijd emotioneel.
Ik heb ook het eerste huiltje niet echt gehoord en heb niet eens het knippen van de navelstreng of de placenta gezien, en was op een bepaald moment zo in de roes van de operatie dat ik me er soms niet eens bewust was dat het allemaal om het krijgen van ons kindje draaide. Vooral de tweede keer, toen ik high was van de pethidine (?)

Maar ik probeer het een plek te geven.
Ik bedenk me dat het een geluk is dat ik in deze eeuw leef, en in Nederland. Als ik met deze zwangerschappen in het begin van de eeuw had geleefd, en in een ander land met slechtere voorzieningen hadden zowel ik als de baby het misschien niet eens overleefd. Het zijn twee wolken van meiden, en behalve wat kleinigheden heb ik niets ernstigs aan de operatie overgehouden.

Er veel over praten/schrijven helpt wel vind ik en ook het herbeleven. Ik ga regelmatig de hele operatie en alles daarvoor en daarna in gedachten na. al met al heb ik er geen slechte herinneringen aan.

quote:

Op dinsdag 5 oktober 2004 10:20 schreef Quinny het volgende:

[..]

Heb geen ks gehad. Maar volgens mij was het de eerste 6 weken nog even niet en daarna rustig opbouwen.

Met buikspieroefeningen moet je sowieso erg oppassen, ik zou het navragen bij de verlos of je huisarts.

LadyS je bent absoluut geen aansteller! Ik had geen narcose maar ook ik ben hele flarden kwijt. Wat ik ook heel rot vond was dat toen Bram helemaal nagekeken was en ik nog op de tafel lag toen kwam Peet met Bram bij mij en kon ik hem voor het eerst aanraken. Net toen ik mijn hand optilde werd ik heel erg beroerd, dacht dat ik moest kotsen en viel bijna flauw. Daarom moest Peet meteen weg met Bram. Een hele lange tijd heb ik me daar heel schuldig om gevoeld, dat het op dat moment weer om mij moest gaan en ik niet eens kennis kon maken met Bram. Toen ik eindelijk wel kennis met Bram kon maken was ik nog steeds heel beroerd en high en daar weet ik dus weinig meer van. Gelukkig zijn daar wel een aantal foto's van gemaakt. En de eerste dag erna was ik ook compleet high van de morfine, weet ik heel weinig meer van.
Waar ik me in het begin ook heel druk om gemaakt heb is dat ik pas een luier heb verschoond toen hij 5 dagen oud was. Heel klein dingetje maar ik vond het zo erg dat ik niet eens zijn verzorging zelf kon doen. Nu na 1,5 jaar en veel praten (en heel veel luiers verschonen kan ik het wel een beetje loslaten. Ik weet dat ik de belangrijkste ben in zijn leven.

Dus inderdaad, praat er heel veel over, zeker met de mensen die wel de eerste tijd bij Amber waren. Maar ook met iedereen die het wil horen, dat heeft mij heel erg veel goed gedaan. Elke keer komt er wel wat boven. Zelfs nu nog hoor, zat laatst met een vriendin nog even onze bevallingen door te praten.

quote:

Op woensdag 6 oktober 2004 16:04 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Je bent zeker geen aansteller Ik ben niet onder narcose geweest maar ik ben ook dingen kwijt van de bevalling en dat is beslist niet leuk Ik heb naderhand veel over de bevalling gepraat met Frank en met mijn vriendin en mijn moeder, die erbij waren. Ik heb Christan dan wel horen huilen, en natuurlijk even gezien, maar ik heb hem niet als eerste vastgehouden en dat vind ik ontzettend jammer. Pas na een paar uur, toen hij al bij Frank, Jolanda en mijn moeder had gelegen, en was gewassen, kreeg ik hem bij me. Niet leuk. En jij hebt ook dingen gemist, misschien dezelfde, misschien andere, maar het is niet gegaan zoals je dat vooraf bedacht had.

Ik kan je alleen aanraden om veel te praten met degenen die erbij waren en de gaten door hun te laten opvullen.

Het is inderdaad dkke bah

Komt mij ook heel bekend voor hoor. Zat vanavond de vk-praktijk te kijken en ik zit bijna te janken omdat zij op tv wel haar kind als eerste vastgehouden heeft. Dat doet mij zo zeer. Ik ben zoiezo ook de eerste 5 kwartier kwijt omdat je op de uitslaap kamer ligt. Ik heb het wegen niet gezien, het meten, het eerste keer aankleden, het tellen van de tenen en de vingers en nog meer van die kleine dingen. Maar het knaagt, dat andere hem eerder en beter hebben kunnen zien, dat anderen er wel bij waren. Bah ik zit gewoon met tranen in mijn ogen nu. Dus LadyS het is niet gek, het is eerder normaal denk ik.

zeker mis heel veel.
mijn oudste, met een keizersnee, om half 's morgens, en pas gezien om half 7 savonds,
volledige narcose, ik was gewoon bestolen toen ik wakker werd. ik heb helemaal geen bevalling gehad, alleen een vreselijke zware operatie.
bij de 2e ook,
maar hem hield ik even vast om 11 uur,
is ook om half negen geboren, was gepland, en noodzakelijk.
de datum stond al vast voordat ik 3 maanden zwanger was,

ok, je mist t begin van je kind, bij mij wist ik t van tevoren, maar dan nog weet je niet wat je te wachten staat,
t is gewoon heel zwaar, bij beide kids heb ik 3 weken in t ziekenhuis gelegen, complicaties..ik dus.
erna geen hulp in huis, helemaal niks.
wij hebben wel na de jongste een hulp ingeschakeld, zelf betalen.
ze zijn nu 22 en 20, en de nazorg is gelukkig heel anders, of niet?

mijn ervaring is, dat er mensen zijn die een keizersnee een luxe vinden,
is niet zo,
blij dat t er is, ik zou gestorven zijn in t kraambed zonder.
dus,
je moet t acsepteren dat je je kind niet op de natuutlijke weg ter wereld kunt brengen,
maar met een keizersnee heb je meer geluk.
en daar kleeft een naar aspect aan.
je moet kiezen, meestal heb je geen keuze, zo komt je kind wel eerder gezond en volmaakt ter wereld,
wij moeders overleven alles,

hadden ze dat toen maar geweten, dan had ik er geen 5 dagen over gedaan om ter wereld te komen, ik heb er nu nog lat van,

Hulp is nog niet zo vanzelf sprekend vandaag de dag. Mijn kraamhulp en de verloskundige hebben alles op alles moeten zetten zodat ik nu hulp in de huishouding heb. En voor je het weet is die hulp ook weer afgelopen, alhoewel de hulpen zelf zeggen dat ik het nog niet alleen kan. Nu maar hopen dat hun werkgever er net zo over denkt.

Ik heb die ervaringen juist helemaal niet...! Ik heb Maria aangeraakt terwijl ik nog op de operatietafel lag en heb gewoon van een afstand gekeken naar het wegen en het (heel korte) schoonmaken en in een doek wikkelen. Tuurlijk kon ik niet alles zien, tuurlijk hielden de gyn, de kinderarts en mijn lief haar eerder vast dan ik... Ik voel daar totaal geen negatieve dingen bij.
En ik lag idd ook een uur op de "verkoeverkamer", maar het leek me juist heerlijk voor mijn vriendje dat hij even helemaal alleen met haar was en van haar kon genieten. Na die 9 maanden in mijn buik gunde ik hem dat juist zo!

Misschien scheelt het dat ik wel had nagedacht over een ks van tevoren? Ik had ergens misschien al rekening gehouden met de consequenties van een ks (niet op buik gelegd worden, niet meteen vasthouden, enz.). En misschien scheelt het ook dat ik mezelf al vrij snel weer op de been heb "gedwongen" ( ), zodat ik haar wèl op de tweede dag al kon verschonen...
Ik vind het rot dat jullie het zo negatief hebben ervaren!

Oh ja, die bobbel boven de snee (huid teveel), heeft iedereen dat? Ik heb dat nu ook en ik hoop dat het nog wegtrekt. Maar vraag me af hoeveel mensen zo'n rolletje boven de snee overhouden. Ik had dat nooit! :'(

LadyS, ik heb dan wel geen keizersnee gehad, maar ik kan me er ook niks van herinneren. Toen ik s morgens wakker werd, wist ik wel dat ze bij me gedronken had maar niet hoe ze eruit zag. 4 kilo herinnerde ik me nog, een hele spekbaby dacht ik. Tot ze de kamer in gereden werd, dat was helemaal geen spekbaby, dat was een heel lang kind dat me behoorlijk maf aankeek....
En ik me maar afvragen; hoe ik in godsnaam kon vergeten hoe mijn kind eruit zag.

Je bent geen aansteller, praat er gewoon over met Peter, het is heel begrijpelijk.