Keizersnee-ervaringen

Ik heb ook Katja niet in de uitslaapkamer gezien en ook geen placenta en navelstreng. Ik weet wel dat mijn vriend de navelstreng door mocht knippen, maar hij durfde het niet.
Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik nooit enige behoefte heb gehad om een placenta te zien. Lijkt me geen prettig gezicht, ook al weet ik wel dat het een fantastische functie heeft gehad. Ik hou niet zo van al die dingen. Ik moet ook zeggen dat ik niet wist hoe snel ik het navelstompje van Katja weg moest gooien, toen dat er eindelijk afviel.

Ik had het ook niet perse willen zien hoor, maar doordat ik twee weken overtijd was, en het kind zo groot en ik ook nog eens geen ontsluiting kreeg ondanks al die weeen had ik een klein beetje het vertrouwen verloren in m'n lijf. Het was best wel een oppepper geweest als ze meteen na de operatie hadden verteld dat de navelstreng en de placenta er nog prima uitzagen. Dit heb ik namelijk vlak voor m'n ontslag uit het ziekenhuis gevraagd en vond ik erg leuk om te weten!

Formie wat een indrukwekkend verhaal! Wat vreselijk dat ze je zo hebben laten lijden.

Het is dat Peet vreselijk heeft aangedrongen en dat het 's avonds was en niemand anders op de verkoever lag anders had hij ook niet met Bram langs mogen komen. Maar Peet vond het allemaal veels te lang duren (ik lag natuurlijk op de uitslag van het bloed te wachten) en moest en zou naar me toe. Gelukkig maar want het was een prachtig moment.

Ik vind het ook ontzettend jammer dat ik de placenta niet gezien heb. Vanuit mijn vorige baan weet ik wel hoe ze eruit zien maar van jezelf is het net even anders. Eigenlijk had ik de hele keizersnee wel willen zien maar dat mag vast niet. Hmm bij de volgende maar een lijstje maken van te voren en alvast bespreken met de gyn (ik heb zo het idee dat een eventuele volgende ook wel een cs wordt)..

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 19:59 schreef Karin het volgende:

Ik vind het ook ontzettend jammer dat ik de placenta niet gezien heb. Vanuit mijn vorige baan weet ik wel hoe ze eruit zien maar van jezelf is het net even anders. Eigenlijk had ik de hele keizersnee wel willen zien maar dat mag vast niet. Hmm bij de volgende maar een lijstje maken van te voren en alvast bespreken met de gyn (ik heb zo het idee dat een eventuele volgende ook wel een cs wordt)..

---

Ik zeg steeds tegen vrienden dat ik de keizersnee wel had willen zien, maar op dat moment is het er helaas niet van gekomen. Ik heb wel een paar foto's die gemaakt zijn vlak na de keizersnee. Jerry heeft het wel allemaal gezien, hij is gewoon gaan staan en heeft over het blauwe doek staan kijken. en gaf mij verslag wat er allemaal aan het doen waren.
maar mocht er nog een kindje komen en ik weet nu al dat het weer een keizersnee wordt ivm mijn bekkens, dan wil ik dat het helemaal gefilmd wordt. Want ik wil het ook allemaal zien.
Als er op tv een keizersnee te zien is dan ga ik er ook helemaal voor zitten, ik moet het zien.

Ook ik maak de volgende keer een lijstje, waarop komt te staan dat alles gefilmd moet worden en dat ik zo snel mogelijk naar ons kindje wil. en niet twee uur aan de andere kant van het ziekenhuis lig en dat ze daar ook niet weten hoe het is. Ook hebben mijn man en ik nu al besproken dat we de bdz ouders niet inlichten voor het kindje op de wereld is gezet zodat ze pas later dan mij het kindje te zien krijgen.

Misschien is het vreemd maar doordat ik wel weeen heb gehad weet ik wel hoe het allemaal voelt, en bij een tweede die ook via een keizersnee moet komen, wil ik toch wachten tot ik weeen heb, voor hij/zij gehaald mag worden. Ik vind namelijk wel dat je de natuur zijn gang moet laten, dus niet een kindje eerder halen dan nodig is. en dat is wel iets wat met een geplande keizersnee gebeurd.

Groetjes
Formie

Even de ervaring van een anesthesiemedewerker. Ik maak regelmatig keizersneden mee. Sommige spoed andere wat minder. Maar altijd blijft het een hele mooie ervaring. Ik probeer er zo goed mogelijk te zijn voor de ouders.
Wat ik altijd een raar idee vind is dat er bij een keizersnee zoveel mensen zijn, terwijl een bevalling voor mijn gevoel iets heel intiems moet zijn, ik weet ook wel dat het niet anders kan maar toch, hadden jullie daar geen problemen mee?

In de ziekenhuizen waar ik gewerkt heb, werd nooit de placenta en navelstreng aan de ouders laten zien. Ik heb ook nog nooit meegemaakt dat iemand erom vroeg. Het lijkt me dat het wel mogelijk moet zijn, alleen moet je er dan wel om vragen. Ik zou het zelf overigens niet willen zien, waarom was bij jou die behoefte er wel Karin?

Tenslotte over de uitslaapkamer, bij ons is het regel dat alleen als het rustig is vader en kind op de uitslaapkamer mogen komen. In de praktijk komt het er dan op neer dat dat eigenlijk alleen aan het einde van de middag of 's avonds gebeurt. Maar dan hoeven de ouders er niet zelf om te vragen, de verpleegkundige van de kraamafdeling of de verpleegkundige op de uitslaapkamer laten weten dat het kan aan de vader. Jammer dat dit nog niet kan in elk ziekenhuis.
Ik vind het wel jammer dat wij nog geen apart kamertje hebben voor vrouwen die net bevallen zijn. Zeker als het druk is dan lijkt het me heel vervelend om daar te liggen tussen allemaal zieke mensen.

Sjak, bij een "normale" bevalling wordt wel vaak de placenta laten zien (tenminste, wat ik zo om me heen hoor dan). Dat ik dat later op TV zag bij een bevalling vond ik het erg jammer dat ik dat niet gezien heb. Is toch het orgaan dat Bram al die tijd heeft gevoed.

Ik heb het niet echt als vreemd ervaren dat er zoveel mensen bij waren. De meesten stonden toch achter het doek en die zag ik niet. En doek werd pas gespannen toen de ruggeprik erin zat en voor die tijd had ik het veel te druk met hyperventileren en weeen opvangen. Ik heb wel heel veel gehad aan de anesthesiemedewerker daar. Hij hield ons goed op de hoogte wat er allemaal gebeurde en stelde mij ook heel goed gerust. Dat was echt heel fijn. Want de verpleegkundigen die mee waren (vond het wel erg leuk dat dat dezelfde waren vanaf de verlosafdeling) stonden aan de andere kant van het doek en die heb ik niet meer gezien. Een van hun heeft wel prachtige foto's gemaakt. Een paar dagen later kwamen ze nog even kletsen over hoe alles gegaan was, was heel fijn. Kon ik nog wat vragen stellen (en mijn excuses aanbieden voor mijn gedrag, ik was echt superboos omdat we niet snel genoeg naar boven toe gingen maarja daar konden hun ook niets aan doen).

Wat jij zegt is een prachtidee over een aparte kamer voor moeders om uit te slapen. Kunnen ze mooi hun kindje bekijken zonder andere mensen te storen! Want je ligt nog een tijd op de operatiekamer zonder je kind en dan dus ook nog op de verkoeverkamer.

Zo, dit topic maar weer even een schopje gegeven, omdat ik opnieuw een geplande keizersnede kan verwachten.
Ik ben namelijk heel erg benieuwd naar de ervaringen die jullie hebben met een keizersnede in combinatie met een of meer al aanwezige kinderen. Het lijkt me namelijk nogal een opgaaf om 6 weken niet te mogen tillen als je er nog een kind bij rond hebt lopen.
Katja kan inmiddels wel zelf de trap op en af komen, maar ik kan me toch genoeg situaties voorstellen dat ik haar toch moet optillen (bedje in en uit, kinderstoel in en uit, als ze hard valt, enzovoorts). Onbewust ga je haar dan toch tillen, denk ik.
Hoe hebben jullie dat gedaan?

quote:

---

Op donderdag 30 oktober 2003 20:12 schreef livelink het volgende:

Hoe hebben jullie dat gedaan?

---

Ik kon en mocht Eva absoluut niet tillen, het deed zelfs verrekte zeer als ik het per ongeluk wel deed.
Ik heb dus thuishulp aangevraagd en gekregen. Een hele fijne meid, die dol is op Eva, komt op de dagen dat Eva thuis( en niet naar het kdv is) is de hele dag helpen. Ik heb ook duidelijk gemaakt dat ze er puur voor Eva is en niet perse voor het huishouden maar dat neemt ze in 1 moeite mee. Ik heb wel vooraf gevraagd om 1 vaste hulp, ik zag er weinig brood in om Eva aan 5 verschillende personen te laten wennen voor een 6tal weekjes. Inmiddels heb ik vandaag officieel mijn laatste zorgdag gehad maar heb nog een verlenging gevraagd en gekregen van 3 weken omdat tillen echt nog wel pijnlijk is. Eva weegt bijna 13 kilo en moet echt nog de trap op en af en in en uit bed getilt worden en dat gaat mij nog te slecht af.
Probeer gewoon hulp in te schakelen livelink want herstellen van een keizersnede is al zwaar genoeg zonder rondlopertje in huis.

Ik kon Esther (toen 15 maanden) al vrij snel weer tillen, wel heel voorzichtig natuurlijk, en als er iemand anders in de buurt was besteedde ik het zoveel mogelijk uit. Ze kon de trap gelukkig al zelf opkomen, dat scheelt.

Wat ik erg prettig vond was om thuiszorg te krijgen voor het zware huishoudelijk werk, dat hebben ze in het ziekenhuis voor me aangevraagd. Ik kreeg 1 keer per week drie uur hulp voor 3 maanden, maar ik heb na twee maanden de hulp stopgezet.

Het is heel verschillend, als ik het verhaal van Lois lees, heb ik het lichamelijk veel minder zwaar gehad.

Ik kom even klagen, hoor. Ik voelde me een hele piet na deze keizersnede, maar vandaag was de eerste dag dat ik thuis was met Katja de hele dag om me heen (maandag en dinsdag gaat ze naar het kdv). Dat betekende geen middagslaapje en geen rustig moment tussendoor. Daar komt dan de stress van het niet mogen tillen bij. Ik heb de hele dag pijn gehad aan mijn wond, terwijl ik haar toch niet echt getild heb. Ze is twee keer gevallen, maar toen ben ik gewoon maar bij haar op de grond gaan zitten om haar te troosten, zodat ik haar niet hoefde te tillen. Dit valt gewoon zo ontzettend tegen.

Ik zit hier nu echt te janken achter mijn pc

Livelink kan je geen thuishulp inschakelen? Lois heeft ook thuishulp op de dagen dat Eva niet naar het kdv gaat. Anders doe je waarschijnlijk toch teveel ook qua tillen enzo.
En het valt ook niet mee zo'n zware operatie en als je daarna ook nog gebroken nachten hebt en ook nog eens voor 2 kindertjes moet zorgen. Je komt gewoon niet aan je rust toe.

Livelink, het valt ook niet mee na een KS, en onderschat je gierende hormoontjes ook niet hoor!
Kun je Katja evt een dagje/middagje extra naar het KDV brengen, zodat je nog een dutje kunt doen? Of misschien wat hulp van familie of vrienden? Krijg jij overigens ook thuishulp?

Ik voel echt met je mee meid!

Ja, het werd me gewoon echt even te veel. Katja slaapt nu natuurlijk alweer een paar uur, maar ik zie er al tegenop dat zometeen Job weer verzorgd moet gaan worden.

Het probleem zit hem in de woensdag en vrijdag. Voor a.s. vrijdag hebben we geregeld dat Katja naar mijn schoonmoeder gaat en mijn vriend heeft vandaag op zijn werk gesproken over zorgverlof op woensdag de komende weken. Volgens hem stonden ze daar niet onwelwillend tegenover.

Thuishulp was niet mogelijk werd mij verzekerd, zowel in het ziekenhuis als door de kraamzorg. Ik zou er wellicht wel voor in aanmerking komen, maar er zijn gigantische wachtlijsten.

Het zit vandaag gewoon allemaal tegen. Mijn kolf heeft het begeven, dus ik heb niet kunnen kolven. Ik had mijn vriend gevraagd om tussen de middag even tepelhoedjes te kopen (mijn laatste hoop mbt bv) en hij kwam met borstschelpen thuis . De winkels waren toen natuurlijk al dicht, dus ook dat gaat niet door. Het kapotte onderdeel van mijn kolf komt pas morgenmiddag binnen, dus ik zit hier nu met pijnlijke, lekkende borsten en een babietje dat nog steeds niet wil drinken.

(En mijn vriend is om 20.00 onder druk van mijn hormonen naar de buren gevlucht en zit daar nu nog steeds )

Livelink, pluk je vriend bij de buren vandaan en laat hem even naar de dienstdoende apotheek gaan voor tepelhoedjes (en met een beetje mazzel hebben ze daar ook nog een kolfonderdeel voor je). Dat zorgverlof is inderdaad een goed idee (daar heeft je vriend ook gewoon recht op hoor, dat mogen ze niet weigeren) en wat let je om via je huisarts alsnog te proberen om thuishulp te regelen? Nee heb je...

Alles is hier weer een beetje tot rust gekomen. De tepelhoedjes hebben we inderdaad gisteren nog gehaald (dankjewel Leah , ik zou nooit op dat idee zijn gekomen). Job is gematigd enthousiast over de tepelhoedjes, dat wil zeggen dat hij ze niet helemaal afwees, maar toch ook niet echt overtuigd ging drinken. Gelukkig wel genoeg om de ergste druk van mijn borsten te halen.
Inmiddels hebben we ook de nieuwe onderdelen van de kolf binnen (gratis, omdat deze onderdelen volgens Avent niet kapot mochten gaan!), de kolf wordt nu uitgekookt en ik kan dus zometeen weer beginnen, gelukkig.

quote:

---

Op donderdag 27 november 2003 15:39 schreef livelink het volgende:
Alles is hier weer een beetje tot rust gekomen. De tepelhoedjes hebben we inderdaad gisteren nog gehaald (dankjewel Leah , ik zou nooit op dat idee zijn gekomen). Job is gematigd enthousiast over de tepelhoedjes, dat wil zeggen dat hij ze niet helemaal afwees, maar toch ook niet echt overtuigd ging drinken. Gelukkig wel genoeg om de ergste druk van mijn borsten te halen.
Inmiddels hebben we ook de nieuwe onderdelen van de kolf binnen (gratis, omdat deze onderdelen volgens Avent niet kapot mochten gaan!), de kolf wordt nu uitgekookt en ik kan dus zometeen weer beginnen, gelukkig.

---

Nou, maar toch wel een beetje goed nieuws dat hij het met die tepelhoedjes een klein beetje lijkt te begrijpen. Wie weet!

Ik weet niet of dit al ergens staat, maar ik zet het maar even hier.

Ik moet eigenlijk meteen aan Karin denken toen ik dit las.

Onderzoek: tweede keizersnede vaak onnodig
Vrouwen en kinderen zijn niet gebaat bij het medische vooroordeel 'eens een keizersnede, altijd een keizersnede'. Dat concludeert gynaecoloog Spaans in een promotieonderzoek.


Natuurlijke wijze
Een tweede keizersnede is vaak onnodig, stelt Spaans in zijn proefschrift. De moeder kan vaak beter op natuurlijke wijze bevallen, omdat dan de kans op complicaties het minst zou zijn.

Zimbabwe
Spaans legde in Zimbabwe de basis voor zijn rapport. Daar liet hij vrouwen die al eens een keizersnede hadden gehad, op natuurlijke wijze bevallen. Spaans verdedigt zijn proefschrift op 12 mei aan de Universiteit van Amsterdam.


©RTLNieuws.nl


[ Bericht 69% gewijzigd door Lois op 20-04-2004 20:38:47 (even iets veranderd) ]

Hahaha dat je aan mij moest denken.
Mijn gyn zei toen bij de nacontrole dat er idd geen enkele reden is dat de volgende bij voorbaat al een keizersnee zal zijn. Maarja ik denk dat de volgende vast ook wel een joekel zal worden (heb nog nooit gehoord dat de eerste bijna 9,5 pond is en de 2e "maar" 7 of 8 ofzo, die zijn meestal nog groter). Ik ga dus eigenlijk er al een beetje vanuit dat de volgende idd ook een ks wordt, heb toch het gevoel dat als je er eenmaal 1 gehad hebt ze toch wat sneller weer naar een ks grijpen.

Easy-going verwees naar een teletekst pagina waar inmiddels een berichtje van een heel ander (moordlustig)kaliber stond.
Vandaar dat ik haar post even iets heb aangepast.

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 20:36 schreef Rewimo het volgende:

[..]

Ik snap het niet

Ik wist eigenlijk niet* dat als je eenmaal een keizersnede hebt gehad, dat de volgende kinderen dan ook via een ks geboren moeten worden. Dat is me pas duidelijk geworden na een aantal posts van Karin en is zodoende bij me blijven hangen. Toen ik dit bericht dus vanavond op teletekst las moest ik aan Karin denken............

*_{ik had daar eigenlijk nog nooit bij stilgestaan}

edit: O ik snap het misverstand ondertussen

Bij mij ook nog steeds gevoelloos. Heb ooit eens op school geleerd dat littekens er ongeveer een jaar over doen om helemaal tot hun uiteindelijke vorm te komen, geen idee of dat ook voor zenuwen geldt.

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 20:41 schreef Rewimo het volgende:
Oh, dat is inderdaad iets heeeeeeeeel anders

Maar iemand nog iets te vertellen over gevoelloze buiken?

Het enige wat ik kan verzinnen is dat ze misschien wat zenuwen geraakt danwel doorgesneden hebben. Als dat het geval is, kan het zijn dat een gebied gevoelloos is en blijft (het wordt ook toegepast bij mensen met chronische, niet verklaarbare pijn bv, dan worden er bv zenuwen doorgebrand in de schouder, zodat men geen pijn meer voelt. Maar dat is dan dus ook meteen helemaal gevoelloos).

Het kan altijd nog, maar ik vind 3,5 jaar wel erg lang. Als bij die behandeling met dat doorbranden vervolgbehandelingen nodig zijn, is dat volgens mij vaak al binnen een jaar (maar pin me er niet op vast, het is iets wat ze een jaar of 5 geleden bij me wilden doen, dus de info is wat weggezakt missschien).

Rewimo, ik heb dus 2 keizersnedes achter de rug (en nee, de tweede keizersnede kreeg ik niet omdat de 1e ook een keizersnede was ) en bij mij is alleen het litteken nog echt gevoelloos. Ik kan niet zeggen dat het een groot deel van mijn buik is. En volgens mij (maar dat weet ik niet helemaal meer zeker) was mijn gevoelloosheid van de 1e keer al verdwenen voor ik de tweede keizersnede kreeg.

Hier is het gevoelloze weer helemaal bijgetrokken, maar dat heeft toch wel ruim een jaar geduurd.

Ook mij is verteld dat een volgende niet noodzakelijk weer een keizersnede hoeft te worden, dat ligt vaak ook aan de reden waarom je de eerste keer een ks hebt gehad. In mijn geval was dat omdat Freek in de stress zat en er zo snel mogelijk uit moest. Dan zou een volgende dus via de normale weg geboren kunnen worden.

Inmiddels is gebleken dat het litteken van de ks erg zwak is en dat betekent in mijn geval dus wel een tweede ks, mocht het ooit nog een keer zover komen.

Ik heb nog steeds een deel onderbuik dat aan de oppervlakte gevoelloos is. Als ik er met een nagel overheen ga, voel ik nagenoeg niets.
Ik kan er ook in knijpen zonder iets te voelen.
Er is natuurlijk goed mee te leven maar niet leuk vind ik, ik heb het idee dat het niet bij mij hoort. Ik kan er ook slecht tegen als het aangeraakt wordt. Dat klinkt misschien tegenstrijdig omdat ik er bijna niets van voel, maar ik denk dat het komt omdat ik het probeer te negeren.

Mijn eerste keizersnede is 2 jaar en 4 maanden geleden en de tweede iets meer dan een jaar. Het gevoel was tussen de beide keren in nog niet terug.

Mijn twee ks was trouwens ook niet vanwege de eerste keer. Oorzaak was een niet op gang komende ontsluiting en de baby had het niet zo goed tijdens de weeen.
Wat de tweede ks een beetje gecompliceerd maakte was het littekenweefsel van de 1e keer, ze kwamen er niet goed door, en er werd een andere arts bijgehaald, dat duurde bijna 10 minuten.
Maar goed dat ik flink woozy was

Ik heb dan geen KS gehad maar wel een knieoperatie 11 jaar terug.
het heeft bij mij een jaar of zeven geduurd voor ik weer redelijk wat gevoel terug had in het gebied rondom het litteken (10-15 cm lang...) Het gevoel is nooit (verwacht ik ook niet meer) helemaal terug gekomen maar wel voor een groot deel.
Dus het kan nog ff duren Rewimo... maar het kan ook zijn dat het gevoel nooit terug keert.

Hee............

Ik wist helemaal niet dat dit topic bestond!
In het verhaal van Dinus herken ik toch wel dingen...

Ik zal mijn verhaaltje vandaag of morgen ook even (ahum...even?) posten...

Heb 25 jaar geleden een spoedkeizersnee gehad met een vertikale snee. Ondanks dat de gyn het liefst een tweede keizersnee wou uitvoeren 13 jaar later, ben ik op eigen verzoek gewoon bevallen.
De keizersnee kreeg ik omdat de baby in een stuit lag en na 36 uur weeën, nog niet de behoefte had om eruit te komen.

Wel heb ik nu weer volledig gevoel in mijn buik, zelfs het litteken is weer gevoelig. Hoeveel tijd daar overheen gegaan is weet ik echter niet meer.

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 20:46 schreef Rewimo het volgende:
Dat er zenuwen doorgesneden zijn is duidelijk ja. Maar ik had gehoopt dat dat zich weer zou herstellen. Daar ziet het niet naar uit dus

nee, na de laatste, verticale, niks geen gevoel,

nog een vraag, ,
bij ons is t allang geleden, en we wisten t van te voren,
maar, ik heb nooit gevraagd wat pappie er van dacht,
hij mocht er niet bij zijn, "aan flauwvallende vaders hebben we niks "
wij hebben dus alles gemist.
ik was wel bij beide onder algehele narcose, door omstandigheden.
en de bevalling was op uur, dag en datum afgesproken, maanden voor de bevalling al.
ik heb altijd aangenomen dat we blij waren met deze medische ingrepen,
alleen al dat we er "zeker " ....bedoel dus zeker weten..van waren dat onze kinderen een overlevingskans hadden.

wij zijn eigenlijk nooit verder gekomen als.....ze zijn gezond, laat maar,
* note*
volgens mij is er geen een man die t prettig vindt als zijn geliefde zoveel pijn heeft, van wat hij eringestopt heeft

eigenlijk was ik al blij dat ik t allemaal er goed vanaf gebracht heb, zo bezig om zelf , naj jah, zeg maar , om lichamelijk weer een beetje in orde te komen,
duurde echt maanden, veel pijn complicaties, inwendige bloedingen, wond ontsteking....
meer als 3 weken in t ziekenhuis, iedere keer.

en vooral ook boos.
komen van die zogenaamde vriendinnen zeggen dat ze een bevellig leuk is...
; ik poep m er zo uit; , een keizersnee is luxe.

Killer_Mom, hoe lang geleden heb jij je keizersnedes gehad? Ik heb het idee dat het nu gelukkig heel anders gaat dan bij jou. Ik had ook altijd verhalen gehoord dat je maanden nodig had om te herstellen na een keizersnede, maar heb zelf gelukkig niet die ervaring gehad.

Ik sluit me volledig bij Rewimo aan, ik heb 10 keer liever een "normale" bevalling dan nogmaals een keizersnede.

Een keizersnee luxe Vanwege de vermeende gedachte dat pijnstilling zorgt voor helemaal geen pijn of zo

Geen enkele operatie is natuurlijk een luxe, maar soms heb ik heel stiekem wel het gevoel dat een gewone bevalling mij bespaard is gebleven, want als ik sommige bevallingsverhalen hier lees

quote:

Op woensdag 21 april 2004 09:38 schreef livelink het volgende:
Killer_Mom, hoe lang geleden heb jij je keizersnedes gehad? Ik heb het idee dat het nu gelukkig heel anders gaat dan bij jou. Ik had ook altijd verhalen gehoord dat je maanden nodig had om te herstellen na een keizersnede, maar heb zelf gelukkig niet die ervaring gehad.

bijna 22 jaar, en de 2e 19 jaar geleden,
toen de jongste 4 was is ook mijn baarmoeder verwijderd, ook onder volledige narcose, weer die rits open, en 4 weken opname,
ook weer complicaties, ontstekingen en zo,
opknappen van die operaties duurde erg lang, maar erna nooit niks meer van overgehouden.
behalve dat ik nooit t gevoel heb teruggekregen waar dat litteken zit,
daar zie je niet veel van.

maar t gaat niet altijd mis.
veruit de meeste zijn binnen 3 maanden opgeknapt, gelukkig maar.

quote:

Op dinsdag 20 april 2004 20:06 schreef Rewimo het volgende:
Zo, ik geef dit topic een enorme schop *kick*

Mijn keizersnee is nu precies 3,5 jaar geleden, en ik heb nog steeds een groot gebied op mijn buik dat helemaal gevoelloos is. Zijn er meer mensen die er last van hebben? Na al die tijd vraag ik me inmiddels af of het ooit overgaat Zeker omdat ik een tijdje daarvoor een galblaasoperatie heb gehad (sleutelgatoperatie) en daardoor ook al een flink gebied gevoelloos is.

dit herken ik wel
bij mij is het nu 11 jaar geleden, en tis nog niet helemaal terug .
komt beetje bij beetje ,bij de een sneller dan de andere.

Leuk, een (belegen) topic over je ervaringen met een keizersnede.
Ik ben denk ik een behoorlijke ervaringsdeskundige.
Mijn eerste kind lag in een stuitligging, maar het was de bedoeling dat ik het op eigen kracht ter wereld zou brengen. Dat lukte niet, dus een 'spoedkeizersnee', na ruim 24 uur rugweeen. Gelukkig wel met een ruggeprik, want ik wilde natuurlijk wel meteen weten wat ik geproduceerd had .
Ik heb het nooit als falen gezien, zonder die keizersnee waren we er misschien allebei niet meer geweest... Dat gebeurde op 14 september 1996.
Bij de tweede (die ook in stuit lag) moest ik het wederom op eigen kracht proberen, maar door verschillende opnames voor de uitgerekende datum ivm voortijdige weeen, is het toch uitgelopen op een geplande keizersnee (5 december 1997). Het bleek dat ik een te smal bekken heb (goh, hoe kom ik dan aan die dikke kont???) en dus niet op eigen kracht KAN bevallen.
De volgende 2 kanjers zijn dus ook door middel van geplande keizersnedes ter wereld gekomen (ff voor de volledigheid: 6 april 1999 en 18 april 2000 .
Er is altijd aan mij gevraagd of ik de placenta wilde zien (nee, bedankt voor het aanbod) en ook heb ik foto's van iedere keizersnee (filmen kon jammer genoeg niet ivm een extra persoon in de ok).
Mijn litteken is helaas de laatste keer aan een kant iets strakker aangetrokken waardoor mijn buik nu iets scheef loopt, en het gevoel is nog steeds vooral onplezierig bij aanraking.
Het enige wat ik vervelend vond was dat ik 4 keer een hork van een anestestist heb getroffen (dezelfde dus iedere keer), die totaal geen idee had dat je nogal moeilijk je rug krom kan trekken als je een dikke buik hebt (en ik was megadik), en dat dat nog moeilijker is als je rug al zowat uit elkaar valt ivm bekkeninstabiliteit. Ik wil nu dus echt nooit meer een ruggeprik, maakt niet uit waarvoor.
Het grote voordeel: ik ben tijdens de laatste keizersnee meteen gesterriliseerd, dat bespaarde me een extra ingreep
Iedereen die overigens roept dat je:' toch maar een keizersnede hebt gehad' is niet wijs. Een keizersnede is een van de zwaarste buikoperaties (zegt mijn gynecoloog).

is ook ja, en zeker geen falen van je lichaam

9 maanden groeien met je kind, niks weegt op tegen die maanden ( na de operatie, want zo is t } dat t net ff niet goed met je gaat.

misschien off topic,
na deze topic kick hebben we t er thuis over gehad, man en zoons...
hebben we wat gemist? heb ik wat gemist?
zijn jullie minder mijn zoons? omdat ik onder de pannen was, en jullie later heb gezien?
bij de eerst was t om half 9 bevallen, 's avonds om 11 uur de eerst kennismaking, en borstvoeding
bij de 2e werd ik "wakker" met hechten, nachtmerry.
ook half 9 operatie Bartje ,
die ging helemaal de mist in,
maar dat helpt hier niemand, kindje heeft mijn narcose meegemaakt, en 2-3 dagen gekokhalsd
tegen half 11 had ik mijn zoon wel bij me.

eigenlijk dacht ik dat ik dat alles achter me gelaten had, niet dus.
ik voelde me gewoon bestolen toen ik uit de narcose kwam
lege buik, geen leven, pijn...waar is mijn kind?