Een van die dorpen heet Nilofar.
Nilofar is niet zo'n groot dorp, er wonen maar een paar feeen, maar samen met de andere dorpen in de omgeving, beslaat het een groot gebied.
Er gaat veel magie in om en daarom glinsteren de dorpen in de zon.
Feeen zijn bijzondere wezens, die veel gebruik maken van magie en deze feeen, kunnen van grootte veranderen.
Als reisformaat zijn ze maar klein, maar ze kunnen ook veranderen in een mensen formaat, wat ze wat meer bescherming geeft tegen ongenode gasten.
Feeen zijn erg gastvrij en ze vinden het heerlijk als er wezens op visite komen, mits het natuurlijk vriendelijke wezens zijn.
* In Nilofar woont Lavinia, een fee, van voor de feeen nog jonge leeftijd. Zo is ze net ontsnapt uit een potje,waarin ze was gevangen genomen en komt ze na een aantal jaren eindelijk weer thuis in Nilofar.
Lavinia woont hier samen met haar moeder en twee kleinere zusjes.
Lavinia houd van het leven in Nilofar, maar ze is wat avontuurlijker ingesteld dan de andere feeen en dat brengt haar meer dan eens in de problemen.
Hallo, is daar iemand?
* Lavinia komt bij haar oudelijke huis aan en doet zachtjes de deur open, het lijkt net of er niemand thuis is, maar ze weet dat dat schijn kan zijn en loopt zachtjes door het huis heen.
Plots hoort ze achter haar een stem
Wat moet u hier, wie bent u en wat komt u in mijn huis doen?
* Van schrik draait Lavinia zich om, daarbij een aantal glazen van een tafel stotend. Achter haar staat haar moeder, die haar blijkbaar na die jaren niet zo snel meer herkent, maar zodra ze zich omgedraaid heeft, verschijnt er een teken van herkenning over het gezicht van haar moeder en na een jubel kreet geslagen te hebben, omhelzen de twee elkaar.
Waar ben je al die tijd geweest, ik was doodongerust, wat heb je meegemaakt, ben je wel gezond? Niet gewond? Vertel
* En zo babbelt haar moeder door, Lavinia is blij weer thuis te zijn en ondervraagt haar moeder ook over alle gebeurtenissen in het dorp.
Enkele weken geleden kwam er een vrouw, die achteraf een fee bleek te zijn, bij de Burcht van Cottilion een van de bekendste en machtigste assassins. De vrouw had een ogenschijnlijk, simpele opdracht, de magiër Iztecoli om te brengen. Daar er dus magie in het spel zou zijn werd sylph hierop ingezet wegens haar achtergrond. Helaas was het niet zo makkelijk als het in eerste instantie leek te zijn. Iztecoli hield feeën in gevangen in kleine potjes en deed dit in opdracht van iemand die voor de Naamloze werkt.
sylph had tijdens haar stake-outs diverse gesprekken tussen de onbekende man en Iztecoli opgevangen. Een van de gesprekken ging over feeenstof en hoe dit de Naamloze dit voor zijn doeleinden kon gebruiken. Ook ving ze een gesprek op over een ontsnapte fee genaamd Lavinia en naar haar was zij nu op zoek.
Na enkele dagen had sylph haar kans schoon gezien om Iztecoli te vermoorden, maar dit ging niet zonder slag of stoot. Ze moest al haar krachten aanroepen en de zephyr openen om haar te versterken. Uiteindelijk had ze gewonnen en ze had de gevangen feeën, diverse boeken en brieven meegenomen waarin nog meer details over de plannen van de Naamloze stonden. Daarna had ze het huis in brand gestoken.
sylph slaakt een diepe zucht en wrijft nogmaals over haar pijnlijke arm die gewond is geraakt tijdens haar gevecht met Iztecoli. Ze kijkt even vluchtig naar haar lastpaard die de gevangen feeën met zich meedraagt. Ze heeft verschillende keren geprobeerd om de potten open te krijgen maar dit was tevergeefs. Er zit een soort spell op die zij niet kon breken, daarom is zij op zoek naar Lavinia. Lavinia is het wel gelukt om te ontsnappen.
Het kamertje is niet zo groot, er staat een bed aan de ene kant van het kamertje, in een hoek staat een klein kastje en in de andere hoek staat een tafeltje met een kan erop, bedoeld om je mee te wassen, tussen in staat een buro met een stoel ervoor, daar heeft Lavinia uren aan gezeten om te studeren.
Herinneringen aan die tijd overspoelen haar, zoete en zure herinneringen, want ze heeft toch veel meegemaakt.
Lavina schud even met haar hoofd om de herinneringen te verdrijven, pakt wat kleen van haar stoel en loopt in haar nachtkleding naar buiten. Buiten begint de zon hoger te klimmen en word het al aardig warm. Eventje later komt Lavina aan bij het badgelegenheid, de douches bestaan uit een aantal bloemen die met hun kelk een beetje naar beneden hangen, daarin word regenwater opgevangen en zelf als de feeen hun menselijke lengte hebben, zijn de bloemen en planten hier groter, voor andere wezens is het ook een raar gezicht en gevoel om een feeenstreek binnen te gaan, want het geeft je een gevoel dat je klein bent.
Lavinia stapt een hokje in en kleed zich uit, draait zich om en trekt zachtjes aan de ketting die er hangt, die ketting is een stukje om de kelk van de bloem gevouwen, zodat als je rustig trekt, je elke keer een klein beetje water krijgt.
Na de douche gaat Lavinia op zoek naar haar zussen, die moeten bij de bakkerij werken en lavinia voelt haar maag knorren.
Bij de bakker is het druk en Lavinia wacht enigszins geduldig tot ze aan de beurt is en als haar zussen haar zien gaat er een jubelkreet door de bakkerszaak en niet veel later hangen er twee zussen rond Lavinia's nek.
Nou de gebruikelijke vragen, komen ze tot de orde van de dag:
Weet je al wat je nu gaat doen? Ga je hier wonen of toch op 1 van je vele avonturen?
* Even is Lavinia sprakenloos, maar dan zegt ze:
Ik weet het nog niet, wil eerst even dit verwerken en daarna beslis ik wel
* Na een lang gesprek met haar zussen en een heerlijk ontbijt, besluit Lavinia langs haar Oma te gaan, het huis van Oma is nog niks verandert en een beetje schuchter loopt Lavinia bij Oma naar binnen
Dag Lavinia, dom kind, ik had je gewaarschuwd, niet? en dan nog ben je in de problemen gekomen, heb je dan nog niks van je oma geleerd? Denk je dat het allemaal toeval is dat er uitkomt wat ik heb gedroomd? Verkeerd gedacht, nou zo, nou dat is gezegt, vertel me eens hoe gaat het verder met je?
* Lavinia haalt even diep adem, dit had ze al gevreesd van haar oma. Oma is een beetje helderziende, minder dan in haar jonge jaren, maar ze heeft voorspellende dromen en ze had ook gedroomd dat Lavinia gevangen zou worden genomen en ook Lavinia gewaarschuwd, maar zo jong en naïef als Lavinia was, dacht ze wel dat oma het mis had en is ze toch op avontuur uit gegaan, met alle gevolgen van dien.
O, Lavinia? Voor je gaat, wil ik je weer waarschuwen, waarschijnlijk luister je niet naar me, maar vannacht heb ik over een vreemde gedroomd die naar ons dorp onderweg is, ik weet niet of deze vreemde kwaad in d'r zin heeft, maar ik heb gevoeld dat ze op zoek is naar jou, leg deze waarschuwing niet naast je neer, maar blijf op je hoede, verder ben ik erg blij dat je weer terug bent.
* Na deze woorden omhelst Lavinia haar oma en stapt weer naar buiten, ze gaat richting haar favoriete plekje een plekje boven op een heuvel met vrij uitzicht over de andere feeendorpen en niet veel later is ze in gedachten verzonken.
"Mijn excuus vrouwe, ik had mijn komst kenbaar moeten maken. Mijn naam is Orethlo en daar ginds ziet u Andofar, mijn thuis."
sylph laat haar dolk in haar mantel verdwijnen en stelt zichzelf voor.
"Gegroet Orethlo, mijn naam is sylph. Ik ben op zoek naar een fee genaamd Lavinia. Ik heb een zware reis achter de rug...."
Als sylph haar verhaal verteld knikt Orethlo begrijpend alsof hem dit niet onbekend is. Dan valt zijn blik op haar arm en ziet hij dat ze gewond is. Al pratende begeeft het tweetal zich naar Andofar.
"Lavinia woont in Nilofar, te westen van Andofar. Ik heb hier een gedetailleerde map voor je van het feeengebied. Bewaar dit goed en deel deze informatie niet met anderen. Ik ga samen met mijn vrienden de rest van de feeenbevoling waarschuwen."
sylph knikt en stopt de map in haar mantel.
"Ik kan je niet genoeg bedanken voor je hulp Orethlo en nogmaals bedankt voor de buidel met feenpoeder. Hopelijk ontmoeten wij elkaar nogmaals, maar dan onder betere omstandigheden."
sylph bestijgt haar rijdier en klikt met haar tong. Beide paarden schieten weg en ze zet koers naar het westen, richting Nilofar.
Zou dat degene zijn die voor mij komt? Heeft oma gelijk?
Rustig blijft Lavinia kijken, als het gestalte dichterbij haar dorp komt, dan komt ze in beweging.
Ze loopt de heuvel weer af en gaat op zoek naar een feeenwapen.
Ze weet niet of dit gestalte goed of kwaadaardig is, dus het is beter voorbereid te zijn.
Ze gaat naar de plaatselijke smid en vraagt om haar wapen die ze voor haar vertrek heeft laten maken.
De smid knikt op haar vraag en loopt naar achteren, om even later terug te komen, met een schitterend wapen.
Het glimt aan alle kanten en ziet er zo magisch uit, dat Lavinia er meteen ontzag voor heeft.
U bent ook een fantastische smid * Zegt Lavinia tegen de man, voor ze hem een kusje op zijn wang geeft en er vandoor gaat. Buiten bekijkt ze haar wapen nog eens goed, voor ze naar de bakkerij terug gaat, om haar zusters en moeder, die daar ongetwijfeld nu ook te vinden is, te informeren over Oma's droom.
[Dit bericht is gewijzigd door sylph op 15-07-2003 11:30]
Ik denk dat degene die ik verwacht, gearriveerd is. Ik zal de vreemde maar eens begroeten en vragen wat diegene naar Nilofar brengt. Waarschijnlijk zal geen van de bewoners op de vreemde aflopen, hoe gastvrij ze hier ook zijn, de oorlog van jaren terug, zit nog in hun geheugen.
* Lavinia loopt naar buiten en gaat op het gemompel af, daar ziet ze een vrouwelijk mens staan, met een paard, en een vriendelijke glimlach op haar gezicht.
Lavinia blijft even staan, om degene waar haar oma over verteld heeft op te nemen.
Ze voelt dat de vreemdeling haar heeft opgemerkt en ook de manier waarop Lavinia haar opneemt.
De vreemdeling blijft echter rustig staan en laat zich rustig opnemen, alsof ze voelt dat dit een soort test is.
Nadat Lavinia de vreemde heeft opgenomen, loopt ze op de vreemdeling af.
Hoewel we niet zo vaak mensen in ons dorp krijgen, wil ik u hartelijk welkom heten in Nilofar.
Mijn naam is Lavinia.
Ik wil niet onbeschoft overkomen, maar mag ik u vragen wat u naar Nilofar brengt?
Bent u op doorreis of heeft u specifieke zaken te verrichten in Nilofar?
"Lavinia, jij bent diegene die ik zoek. De magier Iztecoli die jouw gevangen heeft genomen is erm.... vroegtijdig om het leven gekomen. Ik heb zijn huis doorzocht en vond daar meerdere van jouw soort. Helaas kon ik ze niet bevrijden en heb ze dus meegenomen. Ik had namelijk gehoord dat het jouw gelukt is te ontsnappen uit een dergelijke gevangenis. Verder heb ik nog meer nieuws, maar het lijkt mij niet gepast dat in het openbaar te vertellen..."
Ik zal u voorgaan naar een wat rustiger plaats, als u me wilt volgen, dan kan ik ook even kijken, hoe ik mijn soortgenoten kan bevrijden, ik moet namelijk eerlijk toegeven, dat ik niet degene ben die mezelf bevrijd heeft, maar ik ben niet onbekend met de magie van Iztecoli, waarschijnlijk heb ik er wel een spreuk voor. Wilt u mij volgens?
* Lavinia gaat de vreemde voor naar een rustige plaats, de plaats die uitkijkt over de rest van haar wereld, de plek waar ze zich thuisvoelt en waar ze zich kan beschermen als deze vreemdeling kwaad in haar zin heeft
"Mijn naam is sylph en in de zakken zitten je gevangen soortgenoten. Ik weet waarom Iztecoli jullie gevangen nam. Hij werkt in opdracht van de Naamloze, ik weet niet of je hem kent? Het voorspelt in elk geval niets goeds. De Naamloze is uit op jullie feeënpoeder en Iztecoli was hier druk mee aan het experimenteren. Op weg hier naar toe ben ik in Andofar beland en heb daar al Orethlo gewaarschuwd."
Nieuwsgierig kijkt sylph naar de fee op....
Ze ziet Sylph nieuwgierig naar haar kijken, de vraag is wat te doen?
Zou je me eerst mijn soortgenoten willen laten zien? Een puur mens heeft bij mij de tovering verbroken, maar ik denk dat ik zelf ook wel de potjes kan openen, we zullen eens kijken wat we kunnen doen.
* Lavinia kijkt Sylph nog steeds argwanend aan en wacht rustig wat de mens voor volgende stappen onderneemt.
Ze voelt de kracht in Sylph en weet dat hoe machtig haar magie ook is, ze moeilijk tegen Sylph op zou kunnen, aangezien Lavinia nog de nodige ervaring mist.
"Cotillion wilt dat je naar huis komt kind.... Dit is geen veilige plek meer voor je...."
sylph knikt en de valk vliegt weer weg, terug naar de Burcht. Ze draait zich naar de fee.
"Ik heb mijn plicht gedaan. Hier zijn je gevangen soortgenoten, hier in deze zakken. Vergeet mijn waarschuwing niet, de Naamloze is niet iemand om te onderschatten...."
En met deze woorden springt ze op haar lastpaard en rijd weg. Onderweg stapt ze over op haar eigen vertrouwde rijdier en zet koers voor Burcht der Schaduwen
Ze kijkt om haar heen en ziet haar moeder naast haar staan en naar haar staan kijken. Ze knikt haar moedre toen en samen lopen ze naar het huisje.
Lavinia zet de potjes voorzichtig op een tafel en loopt naar de hoek van de kamer. Daar pakt ze een paar kaarsen en zet ze naast de potjes op tafel. Met een vuursteen steekt ze de kaarsen aan.
Ze pakt de hand van haar moeder vast en dan veranderen ze van vorm.
Ze faldderen een paar keer om de potjes heen, nemen dan wat kaarswas en laat dat voorzichtig op de potjes lekkern. Langzaam brandt er een gat in de deksel van de potjes. Op een gegeven moment groot genoeg om de feetjes eruit te laten.
Dan fladderen ze niet meer met zijn tweeen, maar met een hoopje andere feetjes. De feetjes zijn los.
Lavinia kan haar vreugde bijna niet verbergen het is haar gelukt haar soortgenoten te bevrijden, misschien kan haar soort nu toch overleven.
|
|
