Mijn vader heeft dus een hersenbloeding gehad. (afgelopen dinsdag)
Door die hersenbloeding heeft hij een epileptische aanval gehad en heeft daardoor keihard op zijn tong gebeten.
De bloeding is links achter in zijn hoofd gebeurd.
Dat is in je spraak/begrijp centrum.
Hij kan nog wel praten en kan gelukkig alles nog bewegen.
Hij is nu erg in de war en heeft erge last van zijn rug,ws ook vanwege die aanval.
Als je wat vertelt of vraagt, begrijpt hij je soms niet. Bv. Wat is je geboortedatum? Toen noemde hij mijn geboortedatum.
En soms als hij iets wil zeggen, stopt hij halverwege en weet hij niet meer wat hij wil zeggen.
Hij ligt nog in het ziekenhuis.
Hij kan nog niet lopen, dat komt voornamelijk door zijn rugpijn.
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt?
En hoe is dat afgelopen? Kwam alles weer goed, of werd er wat aan over gehouden?
Alvast bedankt voor de reacties.
Groetjes van Ingrid
Ik heb ongeveer hetzelfde gehad, maar dan bij mijn opa... Na revalidatie is hij er weer aardig bovenop gekomen, alleen is ie nu wat slechter ter been en heeft ie wat minder functie in zijn linkerarm.....
sterkte!
Ik ben op die manier mijn opa kwijt geraakt, ik hoop dat het jou beter afgaat als mij.
Wees er voor je vader, heb geduld en laat hem merken hoeveel je van hem houdt, dat helpt waarschijnlijk sowieso al wel. Heel veel sterkte!
Maar wou je wel ff sterkte wensen
Gevolg:
Korte termijngeheugen is zo goed als weg.
Kwaad kunnen worden om niets en na 15 minuten weer vergeten is waar hij kwaad om is geworden.
Heel onzeker geworden in het kopen van dingen.
(Ons moeder moet precies opschrijven wat hij mee moet nemen anders neemt hij niets mee.
Hij is veel moe, slaap tussen de middag gem een uur.
z'n concentratie is terug gelopen. Hij kan zich niet goed meer concentreren op bepaalde dingen.
Is stront eigenwijs geworden (was hij al een beetje maar dat is nu echt verdriedubbeld)
Verder kan je het merken aan heel zijn gedrag. Het zijn van die kleine dingen die afwijken met voor zijn hersenbloeding.
Zoals hij loopt, eet, op bepaalde dingen reageert etc.
Zich druk maken om niets. (b.v. als ik een keertje naar Belgie rij dan haalt hij van alles in zijn hooft over wat er kan gebeuren onder weg.)
Nou dat was het in het kort.
Veel succes verder.
TIP. accepteer zoals hij nu is geworden dat heb ik ook gemoeten ik weet dat het moeilijk is maar je moet het toch proberen.
Denk ook aan je moeder die zit de heledag met hem thuis en dat is geen pretje. En die heeft meer steun nodig dan dat je vader dat nodig heeft. (in mijn geval dan)
In het begin van de herstelperiode had ze moeite met het zoeken naar de juiste woorden (afasie) en ze heeft weer opnieuw moeten leren lopen i.v.m uitvalsverschijnselen.
Het was een hele zware en moeilijke periode maar bij ons gaat alles gelukkig weer top.
Veel sterkte!
na de eerste ging het nog wel, maar 2 dagen daarna had ie er gelijk 3 achter elkaar, en daarna heeft ie 3 jaar als een plantje haast geleeft 
Ik heb het laatst ook meegemaakt met mijn vader.
Zijn linker arm kan hij niet meer gebruiken en hij zakt regelmatig door z'n benen.
In het ziekenhuis werd verteld dat therapie niet zou helpen, maar via de huisarts is hij toch bij Heliomare in Wijk aan Zee terecht gekomen.
Die hebben nog wel goeie hoop En daar doet hij nu 4x per week oefeningen.
Ik kan niet zeggen dat het lichamelijk beter gaat nu hij therapie heeft(nog niet tenminste). Maar hij is wel een stuk positiever geworden!
Heel veel sterkte in ieder geval !
Ik was toen acht dus ik herriner me er niet super veel van, maar wel dat hij met een buis in zn keel in het ziekenhuis bed lag. Best eng gezicht.
Nu is hij 50 en hij moet alleen elke middag een uurtje rusten, voor de rest heeft hij er weinig dingen aan over gehouden.
Sterkte ermee.
grtz
We zijn bang dat het erfelijk is.
Mijn oma heeft een zware herseninfart (k weet niet hoe je t schrijft) gehad, daardoor was ze halfzijdig verlamd geraakt en kreeg ze zware epilepsie. Ze kwam in een rolstoel terecht en kon amper praten.
Uiteindelijk is ze eraan overleden.
Net voor kerst heeft mijn tante ook een hersenbloeding gehad.
Ze was tijdelijk verlamd aan haar arm en kon moeilijk praten.En ze sleepte met haar been.
Dat is nu goed gekomen, ze gaat vanaf juni weer volledig aan het werk.
En nu heeft mijn vader dus een hersenbloeding gekregen.
Mijn andere tante is nu bang dat ze het ook krijgt.
We gaan nu elke avond naar mijn vader toe, in het ziekenhuis.
Djeez brengt ons.
Gelukkig gaat het elke dag wat beter. Als het goed is krijgt hij fysiotherapie.
Maar hij is nog steeds in de war en ze weten niet of dat goed komt en zo ja hoe lang dat duurt.
Dat is best wel frustrerend.
Oh ja, k heb zelf geen pc meer, dus als ik een tijdje niet reageer, weten jullie waarom dat is.
Dankzij ergotherapie kan hij wel weer een paar dingen zelf, maar ook nog een heleboel dingen niet ( die ik hierboven dus beschreven heb)
heel veel sterkte!
Dat komt ws door de epileptische aanval die hij als gevolg van de hersenbloeding heeft gehad.
Ws krijgt hij maandag een corset aangemeten en dan zien we wel verder.
Zijn rechterkant is verlamd geweest en dat is zich langzamerhand aan het herstellen, tot waar het herstellen kan natuurlijk.
Hij is nu opnieuw aan het leren schrijven en heeft nog moeite met nadenken en zich iets te herinneren.
Hersenbloedingen en herseninfarcten zijn niet erfelijk, althans het gebeurene zelf.
Vaak komen herseninfarcten en bloedingen voor bij mensen met een hoog cholesterol. En dat is wel weer erfelijk, maar ook zeer goed te behandelen.
Roken is ook een grote boosdoener, bij mijn vader was dat niet aan de orde.
Alleen een hoog cholesterol.
Ik kan jou alleen zeggen dat je nu met alles blij moet zijn, en genieten van elke dag dat ze samen bent. Dit klinkt erg dramatisch, maar ik denk dat je daar al achter gekomen bent.
Het kan zo zijn dat je vader blijft zoals hij nou is, heb daar vrede mee. Leer je vader er ook vrede mee te hebben, anders maakt hij zich druk en dan is de kans op herhaling alleen maar groter. (natuurlijk niet zo tegen je vader zeggen)
Doe het kalm aan, en weet dat er evenveel happy endings als rampverhalen zijn.
Ik weet nog niet of alles bij mijn vader terugkomt, ik weet wel dat hij nog steeds mijn pappie is en dat ik zijn meissie ben.
Hm ik moet er wel bij zeggen dat hij 'restverschijnselen heeft' d.w.z dat hij niet alles kan onthouden enzo, maar ook dat komt wel weer goed.
Sterkte ermee.
quote:Dat beeld je je niet in hoor, is dat bijvoorbeeld als je moe bent?? dan kunnen nl die herkeningspunten naar voren komen dat heeft mijn man ook nog wel.
Op vrijdag 23 mei 2003 22:31 schreef julekes het volgende:
Ik heb drie jaar geleden een licht hersen infarct gehad, met lichte verlammingsverschijnselen aan m'n linkerkant (infact in rechter hersenhelft). Ik heb nu nergens meer last van, maar soms lijkt het wel alsof mijn linkerarm anders aanvoelt dan m'n rechterarm. Klinkt misschien een beetje vreemd, en het zou ook kunnen dat ik het mezelf inbeeld.
Veel succes ondanks dat.
quote:Er zit niet echt een vast patroon in, het valt me alleen op als ik er op let. Het is verder niet storend of zo, het is net als een foto, een herinnering aan iets uit m'n verleden.
Op vrijdag 23 mei 2003 22:32 schreef berney het volgende:[..]
Dat beeld je je niet in hoor, is dat bijvoorbeeld als je moe bent?? dan kunnen nl die herkeningspunten naar voren komen dat heeft mijn man ook nog wel.
Mijn vader heeft vroeger een herseninfarct gehad... Is er gelukkig goed vanaf gekomen..
nogmaals veel sterkte!
Hij heeft aan de onderkant van zijn rug 2 kleine breuken opgelopen.
Ws krijgt hij maandag een corset aangemeten.
Hopelijk kan hij dan snel weer naar huis.
Veel succes nog en veel plezier als hij weer thuis is, dat is vele malen prettiger.
Ben in ieder geval blij voor dat zijn rug niet al te veel schade heeft opgelopen.
Ongeveer 7 jaar geleden heeft mijn vader hetzelfde meegemaakt, hij was toen 50 jaar.
Het is echt vreselijk als je dat overkomt, mijn altijd actieve vader lag nu in een ziekenhuisbed en kon volgens je gevoel bijna niets meer.
Het heeft maanden geduurd voordat ie het zelf heeft kunnen accepteren dat zijn leven veranderd is, want dat is het zeker (kijk maar naar de eerste post van von_manstein, die klopt nl. helemaal). Het is ook belangrijk dat je er mee om leert gaan, want het veranderd allemaal.
Nu 7 jaar later gaat het goed, verder geen last meer alleen de kleinigheden die wel eens vervelend zijn...
Hij kan nu met behulp van een rollator al hele stukken lopen.
Hij mocht vanmorgen naar huis!
Nu wachten we nog steeds op een bed en rollator van de Thuiszorg.
Het gaat gelukkig de goede kant op.
quote:Goed nieuws!
Op woensdag 28 mei 2003 16:45 schreef Ingrid19 het volgende:
Hoi, mijn vader heeft sinds zondagavond een corset.
Hij kan nu met behulp van een rollator al hele stukken lopen.
Hij mocht vanmorgen naar huis!
Nu wachten we nog steeds op een bed en rollator van de Thuiszorg.
Het gaat gelukkig de goede kant op.
Fijn om te horen dat het beter gaat. Heel veel succes met revalideren.
hij wordt nu moe van de meest rare dingen: een balletje gooien voor de hond is hem al teveel, maar ruim 10km hardlopen doet ie zonder problemen 
btw. zit er wel een groot verschil tussen een hersenbloeding en een infarct (ik zie de termen hier door elkaar gebruikt worden).
een bloeding is meestal minder ernstig maar kan ook fataal zijn en kan ook op elke leeftijd voorkomen (bijv. aangeboren afwijking van de aderen). hierbij breekt een adre open in je hoofd zodat er bloed in je hoofd stroomt.
een infarct komt eigenlijk alleen maar bij oudere mensen voor omdat dat het verstoppen van een ader is wat vaak gebeurt door roken en een hoog cholesterol gehalte waardoor de aderen dichtslibben. omdat dit wel een aardige tijd duurt komt het praktisch niet voor bij jongere mensen.
(ff in het kort.. het eten is klaar )
quote:Een infarct komt soms weleens voor bij jongere mensen, heb het over een jaar of 50.
Op woensdag 28 mei 2003 17:51 schreef Leipo666 het volgende:een infarct komt eigenlijk alleen maar bij oudere mensen voor omdat dat het verstoppen van een ader is wat vaak gebeurt door roken en een hoog cholesterol gehalte waardoor de aderen dichtslibben. omdat dit wel een aardige tijd duurt komt het praktisch niet voor bij jongere mensen.
(ik heb er ook wel ervaring mee, loop stage op een afdeling vol met mensen die een CVA hebben gehad)
Maar als het je vader is is het natuurlijk wel heel anders.
Sterkte!
quote:met oudere mensen bedoelde ik eigenlijk 50 jaar en ouder. een infarct onder de 50 jaar is eigenlijk een zeldzaamheid (ik wil niet zeggen dat het niet voorkomt).
Op woensdag 28 mei 2003 17:56 schreef Debs het volgende:[..]
Een infarct komt soms weleens voor bij jongere mensen, heb het over een jaar of 50.
(ik heb er ook wel ervaring mee, loop stage op een afdeling vol met mensen die een CVA hebben gehad)
Maar als het je vader is is het natuurlijk wel heel anders.
Sterkte!
bij mijn vader was ie eigenlijk zo licht dat ze eerst dachten aan een hartinfarct/aanval (ook weer verschil) omdat hij ineens in elkaar zakte terwijl hij boven op ons fitnesapparaat bezig was en zo slap was dat ie niet eens meer om hulp kon roepen(later gelukkig wel maar toen was hij alweer wat opgeknapt). maar uit alle onderzoeken konden ze niets wijzer worden. uiteindelijk na een paar weken pas zag een dokter meteen toen me vader binnenkwam wat het was: hij zag dat 1 gezichtshelft niet omhoog ging als hij fronsde, maar het was zo weinig dat wij het zelf nog niet eens gezien hadden.
nu zijn de onderzoeken nog gaande om de plek te vinden in de hersenen waar het heeft plaatsgevonden en om te kijken of er misschien wel een grote bloeding eraan zit te komen zodat ze er tijdig wat aan kunnen doen.
In '95 kreeg mijn moeder (toen 36) een hersenbloeding, en werd met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Tegen mijn vader zeiden ze dat ze elkaar maar alvast een dikke knuffel moesten geven, aangezien ze een nogal ingewikkelde operatie moest ondergaan en het flink aan het bloeden was in d'r hoofd.
Na een heleboel snij- en pluiswerk lag mammie daar, met een luikje in dr hoofd, paars opgezet (de naden van dat luikje dan) op de IC spastisch haar aardbeien (die mijn vader lief meebracht) rond te strooien.
Maar het einde van het verhaal is dus dat ze een paar maanden medicijnen slikte, me 2x per dag goeiemorgen wenste en nu helemaal normaal is. Ze was toch altijd al verstrooid maar dat is er eigenlijk niet erger op geworden. Ze doet al jaren weer alles en het gaat gewoon weer helemaal goed nou
Ik dacht, misschien helpt het om te lezen dat het ook wel goed kan gaan.... en nogmaals sterkte!!
hij kan ook minder goed tegen drukte om hem heen: een dagje shoppen in het centrum is slopend voor hem.
We gaan aanstaande dinsdag naar het concert van Bon Jovi, dus kijken hoe dat gaat....
hij baalt er alleen van dat hij zo moe wordt van de simpele dingen en wel gewoon kan hardlopen/roeien/fitnessen.
ook een groot nadeel: me ouders zouden over 10 dagen voor 2 weken naar de Dominicaanse Republiek gaan als 2e huwelijksreis (ze zijn dan 25 jaar getrouwd) maar die reis hebben ze af moeten zeggen (gelukkig wel annuleringsverzekering).
Kreeg hij s avonds een zware epileptische aanval!
Moest hij meteen weer naar het ziekenhuis.
Het bleek dat ze hem een veel te lage dosis medicijnen hadden gegeven.
Hopelijk heeft hij nu de goede dosis medicijnen.
Hij is sinds gisteren weer thuis. (maandag)
Hij heeft nu een bed en een rollator van de thuiszorg.
Hopelijk knapt hij nu een beetje op. Dat kan wel heel lang duren.
Zielig voor hem dat hij nu een half jaar niet mag auto rijden, vanwege de medicijnen. Hij heeft pas 4 jaar zijn rijbewijs.
Hopelijk nu de goede medicatie en vooruitgang.
btw. bij mijn pa hebben ze niets meer kunnen vinden in zijn hoofd dus officieel is hij weer gezond verklaard, al hebben ze wel hun 25 jaar huwelijksreis naar de Dominicaanse Republiek afgezegt omdat dat echt niet zou gaan: na een dag sleuren met koffers is hij de rest van de vakantie bekaf. dat zou dus geen leuke vakantie geweest zijn.
Mijn moeder heeft vorig jaar huidkanker gehad, waar ze nog steeds van aan het genezen is. We hadden gehoopt dat dit een 'normaal' jaar zou worden. 
Erg vervelend dat je beide ouders allebei ziek zijn of herstellende.Een (lichte) herseninfarct, is dat hetzelfde als een bloeding? Of wat is het verschil?
quote:Wat shit voor je,Op zaterdag 29 mei 2004 01:00 schreef Ingrid19 het volgende:
hallo, het is inmiddels ruim een jaar geleden. (20 mei) Het gaat redelijk met hem. Alleen heeft hij vandaag weer een (hele) lichte herseninfarct gehad. Hij heeft nog steeds erg vaak last van zijn rug. En de laatste tijd heeft hij weinig kracht in zijn handen en benen. Helaas is hij vandaag weer opgenomen in het ziekenhuis. Hij moet iig vannacht blijven, dan wordt hij aan een monitor gelegd. Heel ws gaat de vakantie alweer niet door. Grrr, waarom moet dit nu weer mijn ouders overkomen?
sterkte gewenst.
quote:Ik weet het eerlijk gezegd ook niet precies. Hij moet iig met pinksteren nog blijven, wanneer hij weer naar huis mag is nog niet bekend. Het gaat wel redelijk met hem. Het is gelukkig niet zo erg als vorig jaar. Hij heeft nog steeds minder kracht aan 1 kant van zijn lichaam. Vanmiddag horen we meer. Om 15.30 gaan we naar het bezoekuur, weten we vast wel meer.Op zaterdag 29 mei 2004 01:14 schreef FritsVanEgters het volgende:
Tjeemig, allereerst sterkte gewenst.
Een (lichte) herseninfarct, is dat hetzelfde als een bloeding? Of wat is het verschil?
Heel erg veel sterkte Ingrid (en de rest van de familie natuurlijk!)
Sterkte.
quote:Hopelijk goed nieuwsOp zaterdag 29 mei 2004 14:08 schreef Ingrid19 het volgende:
Vanmiddag horen we meer. Om 15.30 gaan we naar het bezoekuur, weten we vast wel meer.
Daardoor kreeg een deel van de hersenen in de rechter helft geen bloed meer en is kapot gegaan.
Is toen de rest van zijn leven aan de linkerkant verlamd gebleven, en er was geen fatsoenlijk gesprek meer met hem te houden. Hij heeft na de bloeding nog 10 jaar geleefd, tot vorig jaar.
Verder een kennis van mn ouders ook. Die heeft een paar maanden gerevalideerd, maar alles is met hem weer perfect in orde..
Veel sterkte!
het zit je niet echt mee he?
Gevolg was dat hij na de operatie niet goed meer dingen kon onthouden, en dacht dat hij een Chinese krant las terwijl hij het NRC voor zich had
Na verloop van tijd kwam het weer goed, ik ben inmiddels 19 en het is nooit meer voorgekomen, het is echter wel genetisch, dus ik moet ook mezelf in de gaten houden. Aangezien je hersenen zelf compenseren voor afgestorven delen is hij er nu praktisch weer helemaal bovenop, hoewel hij nog steeds vrij traag leest.ik kreeg een slaaparm, en ik dacht echt dat ik zoiets had van er zit een bloedprop in m'n arm.
Ik ben een half uur wakker gebleven maar er gebeurde niets.
Ineens denk ik er weer aan.
maar leeft weer helemaal normaal en nergens meer last van na medicijnen
En iemand anders die ik ken heeft ook een hersenbloeding gehad
en die snapt ook alles weer en leeft ook weer normaal
kortom: het komt wel goed ooit
[ Bericht 2% gewijzigd door DePresident op 31-05-2004 02:17:04 ]
quote:Daarover moet je geen grapjes makenOp maandag 31 mei 2004 01:24 schreef DePresident het volgende:
kortom: het zal wel loslopen
Het kan ook niet loslopen
dat jouw kennis nou mazzel heeft gehad
maarmeestal gaat het de verkeerde kant op, en niet lullig voor TS, overlijdt het slachtoffer.
Mijn vader is ook in de zware periode 45-55 als je daar doorheen bent heb je een goede kans
laat je pa gezond eten en ook veel chocola, op een of andere manier is dat gezond. Dat doet mijn pa ook en hij is (doet zich voorkomen) zo gezond asl een vis.
je wordt er wel dik van, maar het is goed tegen kanker en andere ziektes, en aangezien mijn pa ook een hersenbloeding heeft gehad en daarna nooit meer sinds hij chocola eet niet meer. Kan het alleen maar goed zijn.
Sterkte.
quote:het was niet grappig bedoeld. Misschien lees jij op een of andere achterlijke manier.........?Op maandag 31 mei 2004 02:07 schreef Manweth het volgende:
[..]
Daarover moet je geen grapjes maken
of had ik moeten zeggen 'het komt wel goed' ?
quote:Het zou wel loslopen komt op een of andere "achterlijke" manier over op mij dat je je niet zo aan moet stellen en dat het wel goed komt.Op maandag 31 mei 2004 02:10 schreef DePresident het volgende:
[..]
het was niet grappig bedoeld. Misschien lees jij op een of andere achterlijke manier.........?
of had ik moeten zeggen 'het komt wel goed' ?
quote:dan verander ik het wel ff huilebalk. Vond ik dus niet trouwens, dat dat zo overkwamOp maandag 31 mei 2004 02:15 schreef Manweth het volgende:
[..]
Het zou wel loslopen komt op een of andere "achterlijke" manier over op mij dat je je niet zo aan moet stellen en dat het wel goed komt.
Verschil van interpretatie, daar is de ts niet mee gemoeid.
heel veel sterkte met je vader
mijn vader heeft een aantal jaren geleden (20 ofzo ) ook een hersenbloeding gehad
ik was toen nogniet geboren maar dit heb ik allemaal gehoort van mn moeder
mijn vader heeft af en toe soort agresieve buien (schelden en met dingen gooien )
als hij iets aan het vertellen is moet bijna hij na iedere zin weer denken wat hij wilde vertellen.
hier een voorbeeldje : wij hebben vorige week een nieuwe dvd speler gekocht en we moeten hem 600 keer uitleggen hoe die werkt , je zou zeggen dat is door ouderdom maar dat is het niet .
als hij van zn werk naar huis komt en er is iets gebeurt op zn werk , is hij helemaal gestrest en vloekerig en maakt hij zich helemaal druk (om de kleinste dingen)
hij is ook heel erg snel op zn teentjes getrapt , en als dat gebeurt krijgt hij weer zon woede aanval
hij is niet altijd zo want hij lacht om de domste dingen, als hij hard muziek kan draaien is hij helemaal gelukkig , en zijn werk is zijn alles
bijna heel mn leven heb ik moeilijk met hem om kunnen gaan , we hadden ruzie om de stomste dingen , ik ergerde me heel vaak aan hem , waardoor ik weer een grote bek tegen hem gaf en hij tegen mij
tegenwoordig (nu ik ook wat volwassener begin te worden , gaat het redelijk goed
als hij zon woede uitbarsting krijg ga ik naar mn kamer en later is hij weer vrolijk
nogmaals heel erg veel sterkte
quote:GelukkigOp woensdag 2 juni 2004 23:34 schreef Ingrid19 het volgende:
Goed nieuws! Mijn vader is weer thuis! De halsslagader test was goed,ze hebben alle tests/onderzoeken gedaan en alles ziet er weer goed uit. Hij heeft nog wel heel erge last van zijn rug. De kracht in zijn armen en benen is nog niet helemaal terug, maar dat komt volgens de neuroloog vanzelf. Hopelijk mag hij nog een paar weken thuis blijven.
Ik hoop met je mee..