Mijn vader heeft dus een hersenbloeding gehad. (afgelopen dinsdag)
Door die hersenbloeding heeft hij een epileptische aanval gehad en heeft daardoor keihard op zijn tong gebeten.
De bloeding is links achter in zijn hoofd gebeurd.
Dat is in je spraak/begrijp centrum.
Hij kan nog wel praten en kan gelukkig alles nog bewegen.
Hij is nu erg in de war en heeft erge last van zijn rug,ws ook vanwege die aanval.
Als je wat vertelt of vraagt, begrijpt hij je soms niet. Bv. Wat is je geboortedatum? Toen noemde hij mijn geboortedatum.
En soms als hij iets wil zeggen, stopt hij halverwege en weet hij niet meer wat hij wil zeggen.
Hij ligt nog in het ziekenhuis.
Hij kan nog niet lopen, dat komt voornamelijk door zijn rugpijn.
Heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt?
En hoe is dat afgelopen? Kwam alles weer goed, of werd er wat aan over gehouden?
Alvast bedankt voor de reacties.
Groetjes van Ingrid
Ik heb ongeveer hetzelfde gehad, maar dan bij mijn opa... Na revalidatie is hij er weer aardig bovenop gekomen, alleen is ie nu wat slechter ter been en heeft ie wat minder functie in zijn linkerarm.....
Ik ben op die manier mijn opa kwijt geraakt, ik hoop dat het jou beter afgaat als mij.
Wees er voor je vader, heb geduld en laat hem merken hoeveel je van hem houdt, dat helpt waarschijnlijk sowieso al wel. Heel veel sterkte!
Gevolg:
Korte termijngeheugen is zo goed als weg.
Kwaad kunnen worden om niets en na 15 minuten weer vergeten is waar hij kwaad om is geworden.
Heel onzeker geworden in het kopen van dingen.
(Ons moeder moet precies opschrijven wat hij mee moet nemen anders neemt hij niets mee.
Hij is veel moe, slaap tussen de middag gem een uur.
z'n concentratie is terug gelopen. Hij kan zich niet goed meer concentreren op bepaalde dingen.
Is stront eigenwijs geworden (was hij al een beetje maar dat is nu echt verdriedubbeld)
Verder kan je het merken aan heel zijn gedrag. Het zijn van die kleine dingen die afwijken met voor zijn hersenbloeding.
Zoals hij loopt, eet, op bepaalde dingen reageert etc.
Zich druk maken om niets. (b.v. als ik een keertje naar Belgie rij dan haalt hij van alles in zijn hooft over wat er kan gebeuren onder weg.)
Nou dat was het in het kort.
Veel succes verder.
TIP. accepteer zoals hij nu is geworden dat heb ik ook gemoeten ik weet dat het moeilijk is maar je moet het toch proberen.
Denk ook aan je moeder die zit de heledag met hem thuis en dat is geen pretje. En die heeft meer steun nodig dan dat je vader dat nodig heeft. (in mijn geval dan)
In het begin van de herstelperiode had ze moeite met het zoeken naar de juiste woorden (afasie) en ze heeft weer opnieuw moeten leren lopen i.v.m uitvalsverschijnselen.
Het was een hele zware en moeilijke periode maar bij ons gaat alles gelukkig weer top.
Veel sterkte!
na de eerste ging het nog wel, maar 2 dagen daarna had ie er gelijk 3 achter elkaar, en daarna heeft ie 3 jaar als een plantje haast geleeft 
Ik heb het laatst ook meegemaakt met mijn vader.
Zijn linker arm kan hij niet meer gebruiken en hij zakt regelmatig door z'n benen.
In het ziekenhuis werd verteld dat therapie niet zou helpen, maar via de huisarts is hij toch bij Heliomare in Wijk aan Zee terecht gekomen.
Die hebben nog wel goeie hoop En daar doet hij nu 4x per week oefeningen.
Ik kan niet zeggen dat het lichamelijk beter gaat nu hij therapie heeft(nog niet tenminste). Maar hij is wel een stuk positiever geworden!
Heel veel sterkte in ieder geval !
Ik was toen acht dus ik herriner me er niet super veel van, maar wel dat hij met een buis in zn keel in het ziekenhuis bed lag. Best eng gezicht.
Nu is hij 50 en hij moet alleen elke middag een uurtje rusten, voor de rest heeft hij er weinig dingen aan over gehouden.
Sterkte ermee.
grtz
We zijn bang dat het erfelijk is.
Mijn oma heeft een zware herseninfart (k weet niet hoe je t schrijft) gehad, daardoor was ze halfzijdig verlamd geraakt en kreeg ze zware epilepsie. Ze kwam in een rolstoel terecht en kon amper praten.
Uiteindelijk is ze eraan overleden.
Net voor kerst heeft mijn tante ook een hersenbloeding gehad.
Ze was tijdelijk verlamd aan haar arm en kon moeilijk praten.En ze sleepte met haar been.
Dat is nu goed gekomen, ze gaat vanaf juni weer volledig aan het werk.
En nu heeft mijn vader dus een hersenbloeding gekregen.
Mijn andere tante is nu bang dat ze het ook krijgt.
We gaan nu elke avond naar mijn vader toe, in het ziekenhuis.
Djeez brengt ons.
Gelukkig gaat het elke dag wat beter. Als het goed is krijgt hij fysiotherapie.
Maar hij is nog steeds in de war en ze weten niet of dat goed komt en zo ja hoe lang dat duurt.
Dat is best wel frustrerend.
Oh ja, k heb zelf geen pc meer, dus als ik een tijdje niet reageer, weten jullie waarom dat is.
Dankzij ergotherapie kan hij wel weer een paar dingen zelf, maar ook nog een heleboel dingen niet ( die ik hierboven dus beschreven heb)
heel veel sterkte!
Dat komt ws door de epileptische aanval die hij als gevolg van de hersenbloeding heeft gehad.
Ws krijgt hij maandag een corset aangemeten en dan zien we wel verder.
Zijn rechterkant is verlamd geweest en dat is zich langzamerhand aan het herstellen, tot waar het herstellen kan natuurlijk.
Hij is nu opnieuw aan het leren schrijven en heeft nog moeite met nadenken en zich iets te herinneren.
Hersenbloedingen en herseninfarcten zijn niet erfelijk, althans het gebeurene zelf.
Vaak komen herseninfarcten en bloedingen voor bij mensen met een hoog cholesterol. En dat is wel weer erfelijk, maar ook zeer goed te behandelen.
Roken is ook een grote boosdoener, bij mijn vader was dat niet aan de orde.
Alleen een hoog cholesterol.
Ik kan jou alleen zeggen dat je nu met alles blij moet zijn, en genieten van elke dag dat ze samen bent. Dit klinkt erg dramatisch, maar ik denk dat je daar al achter gekomen bent.
Het kan zo zijn dat je vader blijft zoals hij nou is, heb daar vrede mee. Leer je vader er ook vrede mee te hebben, anders maakt hij zich druk en dan is de kans op herhaling alleen maar groter. (natuurlijk niet zo tegen je vader zeggen)
Doe het kalm aan, en weet dat er evenveel happy endings als rampverhalen zijn.
Ik weet nog niet of alles bij mijn vader terugkomt, ik weet wel dat hij nog steeds mijn pappie is en dat ik zijn meissie ben.
Hm ik moet er wel bij zeggen dat hij 'restverschijnselen heeft' d.w.z dat hij niet alles kan onthouden enzo, maar ook dat komt wel weer goed.
Sterkte ermee.
What a day for a daydream.
quote:Dat beeld je je niet in hoor, is dat bijvoorbeeld als je moe bent?? dan kunnen nl die herkeningspunten naar voren komen dat heeft mijn man ook nog wel.
Op vrijdag 23 mei 2003 22:31 schreef julekes het volgende:
Ik heb drie jaar geleden een licht hersen infarct gehad, met lichte verlammingsverschijnselen aan m'n linkerkant (infact in rechter hersenhelft). Ik heb nu nergens meer last van, maar soms lijkt het wel alsof mijn linkerarm anders aanvoelt dan m'n rechterarm. Klinkt misschien een beetje vreemd, en het zou ook kunnen dat ik het mezelf inbeeld.
Veel succes ondanks dat.
quote:Er zit niet echt een vast patroon in, het valt me alleen op als ik er op let. Het is verder niet storend of zo, het is net als een foto, een herinnering aan iets uit m'n verleden.
Op vrijdag 23 mei 2003 22:32 schreef berney het volgende:[..]
Dat beeld je je niet in hoor, is dat bijvoorbeeld als je moe bent?? dan kunnen nl die herkeningspunten naar voren komen dat heeft mijn man ook nog wel.
What a day for a daydream.
Mijn vader heeft vroeger een herseninfarct gehad... Is er gelukkig goed vanaf gekomen..
"Don't be upset, it was a mercy killing" 8-)
nogmaals veel sterkte!
|
|
