De band die ik met mijn vader heb is vrij slecht.
We praten nauwelijks met elkaar.
Maar ik heb wel behoefte aan een vader.
Ik merk aan mezelf, dat ik daardoor graag met andere mannen,
en in het bijzonder een persoon, die ik goed ken, praat over mijn problemen.
Op een gegeven moment had ik meer een vadergevoel bij hem, dan bij mijn eigen vader.
Hij heeft zelf in zijn jeugd ook de nodige problemen gehad, waar ik niet verder op in ga.
Ik kan ontzettend goed met hem praten, en als hij er niet is, praat ik met een andere man,
die ik ook ken. Onbewust, doe ik dit waarschijnlijk, door het vadergevoel dat ik mis, en zij uitstralen..
Dat veilige gevoel dat je bij je vader 'hoort' te hebben, is er bij mij helemaal niet. Ik heb hem heel lang als emotionele vader gezien.. ik wilde graag dat hij van me hield als een vader, maar dat kon nooit. Hij is mijn vader niet en heeft zelf twee kinderen. Dat heeft soms voor veel verdriet gezorgd, omdat ik hoopte dat dat wel zo zou zijn..
Ik vraag me af of meer mensen dit herkennen, een vadergevoel zoeken
bij iemand anders dan je eigen vader?
waarom moet hij je zo zien? ik zie t extra nut er niet echt van in...
verder snap ik je wel hoor, mijn vader spreek ik ook nooit meer sinds die t huis uit is gegaan een paar jaar geleden, gelukkig heb ik die 'vaderbehoefte' nooit gehad
maar kan je btw niet gewoon werken aan een betere band met je vader 
Moonah, of zwaaibaai..
Mag deze (tijdelijk) dicht. Het raakt me toch iets te veel..
Hij kan later wel weer open, maar ik vind het op dit moment niet fijn..
Sorry..
Het ligt nog steeds erg gevoelig..
Maar verder maar weer ontopic..
quote:nog steeds snap ik niet waarom je zo graag wilt dat die man je als 'kind' moet zien? dat heeft toch geen toegevoegde waarde daadwerkelijk?
Op maandag 12 mei 2003 22:36 schreef Wolkje het volgende:
Sorry..Het ligt nog steeds erg gevoelig..
Maar verder maar weer ontopic..
ik snap dus niet helemaal de gevoeligheid die je ermee hebt, als t blijkbaar nog heel erg diep ligt...
maar sterkte iig met het verwerken van je probleem, later kijk je hierop terug terwijl jezelf een man hebt, 5 kinderen, groot huis en een hond en je bent dan dolgelukkig 
Maar inderdaad denk ik dat ik het misschien pas echt een plaats kan geven
als ik zelf kinderen heb.. Zefl het gezinnetje vorm, zeg maar..
En waarom?
Ik mis gewoon ontzettend het vadergevoel, kan het niet echt uitleggen..
Er is wel een tijd geweest dat ik veel uithing bij het gezin van een goeie vriend van me en dat was achteraf heel logisch omdat het gezin waar ik in aan het opgroeien was absoluut niet "juist" voelde en het is, denk ik vrij normaal, dat je op het moment dat je eigen ouder(s) tekort schiet(en) je naar anderen toe trekt.
Het is ook erg moeilijk om dat hardop te zeggen omdat je eigenlijk je eigen vader op dat moment verraad (zo zag ik het althans). Aan de andere kant, hij liet me ook weinig keus.
Er zijn dan ook geen goede of foute antwoorden of gedachten onder zulke omstandigheden. Soms moet je gewoon doen wat het beste voor jou is.
quote:Nee, dat snap ik. Heeft hij wel interesse in je getoont of helemaal niet?
Op maandag 12 mei 2003 22:53 schreef thoth het volgende:
Ik heb eigenlijk nooit een echte vader gehad. Wel die man die biologisch deels verantwoordelijk was voor de creatie van mij maar (zo hoorde ik later) dat was eigenlijk een ongelukje dus je kunt je voorstellen dat dat niet allerlei diepe vadergevoelens bij hem losmaakte.
Ik vind het vooral zo moeilijk dat als hij doodgaat, ik mijn eigen vader gewoon nooit gekend heb.
Heel vaak heb ik ook het gevoel dat ik dan toch een deel van mezelf niet ken..
quote:
Er is wel een tijd geweest dat ik veel uithing bij het gezin van een goeie vriend van me en dat was achteraf heel logisch omdat het gezin waar ik in aan het opgroeien was absoluut niet "juist" voelde en het is, denk ik vrij normaal, dat je op het moment dat je eigen ouder(s) tekort schiet(en) je naar anderen toe trekt.
Ik vind dit heel fijn om te lezen, een beetje erkenning van mijn gedrag en gevoel..
quote:
Het is ook erg moeilijk om dat hardop te zeggen omdat je eigenlijk je eigen vader op dat moment verraad (zo zag ik het althans). Aan de andere kant, hij liet me ook weinig keus.
Ja, ik snap het gevoel..
Mijn moeder wil liever niet dat ik met - desbetreffende persoon- praat,
dus ik heb een tijd het gevoel gehad dat ik moest kiezen tussen hem of haar, en toen had ik het gevoel dat ik mijn moeder verraadde door met hem te praten.. Inmiddels kan ik accepteren: ze wil het niet, maar ik moet voor mezelf kiezen.. niet voor wat zij wil. Maar nog steeds vind ik dit moeilijk, ook om hier neer te zetten..
quote:Dank je, thoth..
Er zijn dan ook geen goede of foute antwoorden of gedachten onder zulke omstandigheden. Soms moet je gewoon doen wat het beste voor jou is.
Je reactie doet me goed..
quote:Ik heb dat nu niet meer.. Heb dat wel een tijdje gehad heel erg.
Op maandag 12 mei 2003 22:44 schreef WeirdMicky het volgende:[..]
nog steeds snap ik niet waarom je zo graag wilt dat die man je als 'kind' moet zien? dat heeft toch geen toegevoegde waarde daadwerkelijk?
Maar het verschil tussen emoties en verstand in hierin heel verschillend..
quote:Dank je..
maar sterkte iig met het verwerken van je probleem, later kijk je hierop terug terwijl jezelf een man hebt, 5 kinderen, groot huis en een hond en je bent dan dolgelukkig
quote:Mijn vader heeft nooit echt interesse in me getoond en pas toen het met mijn moeder uit de hand liep zijn we (om goede en slechte redenen) een beetje naar elkaar toe gegroeid en ben ik hem beter leren kennen (hij mij overigens tot de dag van vandaag nog steeds niet maar dat doet er niet meer toe).
Op maandag 12 mei 2003 23:07 schreef Wolkje het volgende:
Nee, dat snap ik. Heeft hij wel interesse in je getoont of helemaal niet?
Ik vind het vooral zo moeilijk dat als hij doodgaat, ik mijn eigen vader gewoon nooit gekend heb.Heel vaak heb ik ook het gevoel dat ik dan toch een deel van mezelf niet ken..
[..]
Wat ik wil zeggen is, niets is voor altijd. Als je nu geen goede relatie met je vader hebt betekent dat niet dat je dat voor morgen of overmorgen of over een jaar ook uit moet sluiten. Sterker nog, je kunt het altijd blijven proberen en als het niet meezit dan probeer je even iets minder hard.
quote:Er is niets erger dan je eigen ouders voor het blok zetten. Echt niet. En ik kan me heel goed voorstellen dat je het bijzonder vervelend vindt. Je moeder kan ik ook heel goed begrijpen want in wezen ruil je je vader in voor een ander en een vreemde voor haar misschien?
Op maandag 12 mei 2003 23:07 schreef Wolkje het volgende:
Mijn moeder wil liever niet dat ik met - desbetreffende persoon- praat,
dus ik heb een tijd het gevoel gehad dat ik moest kiezen tussen hem of haar, en toen had ik het gevoel dat ik mijn moeder verraadde door met hem te praten.. Inmiddels kan ik accepteren: ze wil het niet, maar ik moet voor mezelf kiezen.. niet voor wat zij wil. Maar nog steeds vind ik dit moeilijk, ook om hier neer te zetten..
Ongeacht wat de situatie precies is, je hoeft niet te kiezen. En je hoeft ook geen voorkeur uit te spreken, daar doe je niemand een lol mee en bovendien gooi je op die manier deuren dicht die je liever open wilt houden, zo niet nu dan wel morgen
quote:
Op maandag 12 mei 2003 23:32 schreef thoth het volgende:[..]
Wat ik wil zeggen is, niets is voor altijd. Als je nu geen goede relatie met je vader hebt betekent dat niet dat je dat voor morgen of overmorgen of over een jaar ook uit moet sluiten. Sterker nog, je kunt het altijd blijven proberen en als het niet meezit dan probeer je even iets minder hard.
[..]
Ja.. ik merk dat ik wel zeg: het hoeft niet meer, laat maar zitten, ik heb geaccepteert
dat ik die vader-dochter band niet heb, hoop ik nog steeds dat het totaal
omslaat, onze band.. Maar ik denk dat dat er niet inzit..
quote:
Er is niets erger dan je eigen ouders voor het blok zetten. Echt niet. En ik kan me heel goed voorstellen dat je het bijzonder vervelend vindt. Je moeder kan ik ook heel goed begrijpen want in wezen ruil je je vader in voor een ander en een vreemde voor haar misschien?
Ja, voor haar is het een vreemde. Ze heeft hem een keer gesproken.
Ze mag hem niet, misschien uit jaloezie, maar dat maakt het nog moeilijker.
quote:Ja, hier kan ik het alleen maar mee eens zijn..
Ongeacht wat de situatie precies is, je hoeft niet te kiezen. En je hoeft ook geen voorkeur uit te spreken, daar doe je niemand een lol mee en bovendien gooi je op die manier deuren dicht die je liever open wilt houden, zo niet nu dan wel morgen
quote:Je hebt dus meer een vader-dochter band met je stiefvader,
Op maandag 12 mei 2003 19:42 schreef Sylvana het volgende:
Mijn ouders zijn gescheiden en mijn echte vader kijkt niet echt naar ons om. We gaan wel elke week naar hem toe, maar hij vraagt nooit hoe het bijvoorbeeld op school gaat en hij kijkt nooit naar onze rapporten. Mijn stiefvader is daarin heel anders, hij is heel belangstellend en vraagt altijd hoe het gaat en wat we gedaan hebben enzo. Ik hou meer van me echte vader, want ook al is hij niet echt belangstellend, het is toch me vader, maar ik vind het leuker als hij net zo belangstellend als me stiefvader zou zijn.
maar je houdt meer van je eigen vader, of zeg ik het nou verkeerd?
En mijn eigen verhaal over vaders vermeld ik niet in dit topic, staan elders, dat weet je.
quote:je hebt gelijk, zo is het
Op woensdag 14 mei 2003 21:24 schreef Wolkje het volgende:[..]
Je hebt dus meer een vader-dochter band met je stiefvader,
maar je houdt meer van je eigen vader, of zeg ik het nou verkeerd?
Ik verwarde 'stand-in' met 'instant'.....
quote:Ja, ik vind het allebei niet perfect..
Op woensdag 14 mei 2003 21:26 schreef Moonah het volgende:
Wolkiewolk, is 'surrogaat-vader' niet een betere titel?
maar ik ben nog beetje aan het zoeken wat ik nou een goede titel vind..
quote:Ja.. en ik vind het heel knap van je, hoe je daar mee omgaat..
En mijn eigen verhaal over vaders vermeld ik niet in dit topic, staan elders, dat weet je.
quote:Geeft niet, Moonahtje
Op woensdag 14 mei 2003 21:30 schreef Moonah het volgende:
Oeps!
Ik verwarde 'stand-in' met 'instant'.....
Ik heb nu wel op het werk een man die niet veel jonger is dan mijn vader, waarbij ik toch merk dat ik meer aan hem kwijt wil.. doe het alleen toch niet omdat ik denk dat het niet juist is.
Maar wolkje, ik snap je verhaal, blijf sterk, heel veel sterkte ermee!
quote:
Op woensdag 14 mei 2003 21:52 schreef hardsilence het volgende:
Ik heb ook zowat geen band met mijn vader, we praten nouwelijks over dingen, loopt langs elkaar heen, veel meningsverschillen en andere kleine conflicten.. en ondanks ik nog een heel leven voor me heb (om daar vanuit te gaan) ga ik er niet aan werken om een betere band met hem te krijgen, dat hoeft al niet meer, hoewel ik het toch ergens wel degelijk mis..
Denk je er nooit aan: als hij nou dood gaat, heb ik hem gewoon nooit gekend..
Ik zeg ook altijd: het hoeft niet meer, ik hoef geen band meer met hem,
en dat kan ook niet meer opeens.. maar liever had ik gezien dat die band
er van jongs af aan gewoon wel geweest was..
quote:En waar komt die gedachte vandaan, dat je denkt dat het niet juist is?
Ik heb nu wel op het werk een man die niet veel jonger is dan mijn vader, waarbij ik toch merk dat ik meer aan hem kwijt wil.. doe het alleen toch niet omdat ik denk dat het niet juist is.
Maar wolkje, ik snap je verhaal, blijf sterk, heel veel sterkte ermee!
Voelt het als je eigen vader verraden, of waarom precies?
Dank je voor je reply trouwens
Naar mijn idee is het wel soort van je vader verraden. Zal hij het met opzet doen dat hij geen band met zijn eigen dochter wilt? Heeft hij daar zelf ook moeite mee, of is het hem te zwaar, heeft hij het zo ook meegekregen van zijn thuis uit. Zoveel vragen, ik weet het antwoord niet.
Ik durf niet te close te worden met die man, ook omdat ik bang ben voor reacties van andere om me heen. Ik hecht me ook snel aan mensen. Ik kan het niet uitleggen, vorm van onzekerheid denk ik. En waar zadel je zo'n man dan mee op, kan je dat hem aandoen..
Trouwens, als je hier echt heel goed bij stil gaat staan, is het moeilijk om er over te praten.
quote:Het viel me ook behoorlijk zwaar, dit topic te openen..
Op woensdag 14 mei 2003 22:17 schreef hardsilence het volgende:
Trouwens, als je hier echt heel goed bij stil gaat staan, is het moeilijk om er over te praten.
Ik merk dat het toch heel diep ligt..
Morgen ga ik nog inhoudelijk op je stukje reageren, want ik ben doodmoe
dus ik maar richting mijn bedje..
quote:Ja, daarom bij deze, onwijs knap dat je het toch hebt gedaan, en nog voortzet!
Op woensdag 14 mei 2003 22:19 schreef Wolkje het volgende:
Het viel me ook behoorlijk zwaar, dit topic te openen..
Ik merk dat het toch heel diep ligt..Morgen ga ik nog inhoudelijk op je stukje reageren, want ik ben doodmoe
dus ik maar richting mijn bedje..
Slaap lekker en dan tot morgen!
quote:Ik heb altijd het gevoel dat ik toch een stukje van mezelf niet ken, namelijk wat ik van mijn vader heb meegekregen en ik denk dat ik dat pas naast me neer kan leggen als ik zelf kinderen heb waar ik
Op woensdag 14 mei 2003 22:17 schreef hardsilence het volgende:
Ik heb inderdaad wel die gedachte, van als hij nou dood gaat heb ik hem nooit goed gekend, maar andersom ook. Ik vind het belangrijk dat een ouder zijn kind kent, ik heb niet het idee dat hij mij kent, soms totaal niet. Het is dan ook wel zo dat ik niet makkelijk gevoelens kan uiten, maar ondanks dat zou hij als mijn vader moeten weten hoe ik in elkaar zit.
dingen van mezelf in terug kan zien.. Ik weet niet zo goed waar die gedachte vandaan komt..
quote:
Naar mijn idee is het wel soort van je vader verraden. Zal hij het met opzet doen dat hij geen band met zijn eigen dochter wilt? Heeft hij daar zelf ook moeite mee, of is het hem te zwaar, heeft hij het zo ook meegekregen van zijn thuis uit. Zoveel vragen, ik weet het antwoord niet.
Ik denk dat mijn vader het er misschien ook wel moeilijk mee heeft soms, maar niet heel erg.
Hij zou wel jaloers zijn als hij zou weten van mijn 'stand-in vader' ..
quote:
Ik durf niet te close te worden met die man, ook omdat ik bang ben voor reacties van andere om me heen. Ik hecht me ook snel aan mensen. Ik kan het niet uitleggen, vorm van onzekerheid denk ik. En waar zadel je zo'n man dan mee op, kan je dat hem aandoen..
Het is niet jij alleen die naar hem toetrekt. Hij staat er zelf ook voor open.
Dingen moeten van twee kanten komen.. Ik snap precies wat je bedoelt met
te snel aanhankelijk worden, dat heb ik ook gehad bij hem.. Maar nu niet meer..
quote:Ja, zeker.. ik vind het ook nog steeds wel moeilijk..
Trouwens, als je hier echt heel goed bij stil gaat staan, is het moeilijk om er over te praten.
Mijn vader is heel erg wisselend in zijn buien, en werkt hard, dat brengt natuurlijk een hoop stress en al met hem mee, wanneer hij dan thuis komt wilt hij rust, en dat is hier meestal niet te vinden. Op zon moment denk ik ook, ik laat hem lekker met rust. En als dan toevallig op zon moment mijn muziek hard staat, en het eerste wat hij doet als hij thuiskomt is die muziek uit of een stuk zachter zetten, dan word ik al kwaad omdat hij dat toch ook kan vragen. En dan vanaf dan loopt het al meteen niet goed, gaan we elkaar ontlopen.
Wanneer je vader weet dat je met een andere man een betere band hebt dan met je vader, en je bij hem meer de band voelt van vaderschap, zal hij zich daarbij niet al te prettig voelen, hij is toch degene die jou samen met je moeder een plekje gegeven heeft in deze wereld. Hij en je moeder samen moeten hebben er moeten voor zorgen dat jij je hebt kunnen ontwikkelen, moeten je steunen in dingen, die veiligheid bieden. Het heeft denk ik toch ook wel te maken met wat voor persoon je bent, kan je wel of niet goed met gevoelens omgaan en dergelijke.
Ik weet dat zoiets vanuit beide kanten moet komen, maar toch heb ik ergens een angst om me daarin te laten gaan. Ik probeer er niet al te veel mee bezig te zijn, en maar te zien wat er van komt. Ik hoop ergens ook wel dat ik later met mijn vader toch een betere band krijg, maar zoals al eerder gezegd ben ik niet van plan daar aan te gaan werken, of het komt, of het komt niet.
Over die man gesproken, wat is bij jullie het leeftijdsverschil?
quote:Tussen hem en mij, of tussen hem en mijn vader?
Op vrijdag 16 mei 2003 01:25 schreef hardsilence het volgende:
Over die man gesproken, wat is bij jullie het leeftijdsverschil?
Tussen hem en mij: 20 jaar ongeveer.
Tussen hem en mijn vader: 10 jaar..
Hij is ongeveer 10 jaar jonger dan mijn vader..
quote:Okay girl
Op zaterdag 17 mei 2003 19:04 schreef Wolkje het volgende:
Tussen hem en mij, of tussen hem en mijn vader?
Tussen hem en mij: 20 jaar ongeveer.
Tussen hem en mijn vader: 10 jaar..
Hij is ongeveer 10 jaar jonger dan mijn vader..
In ieder geval heel veel sterkte ermee, en wanneer het goed voelt, no need to worry, of je schuldig voelen of zo. Je vader heeft er toch ergens zelf om gevraagd.
quote:Dat is zeker mooi opgelost..
Op vrijdag 16 mei 2003 08:59 schreef freud het volgende:
Niet persoonlijk, maar mijn vader heeft zijn vader nooit gekend omdat die overleed voor zijn geboorte. De vader van een vriend dan hem heeft als 'surrogaat' vader gediend zeg maar. Dat werkte goed, en ik had gewoon 3 oma's en 2 opa's. Het lijkt me zeer zeker geen vreemd iets hoor!
Mijn vader is alleen niet dood,
dat is een beetje het punt..
quote:Ja.. ook, maar dat komt vast weer voort uit zijn opvoeding,
Op zondag 18 mei 2003 15:05 schreef hardsilence het volgende:[..]
Okay girl
In ieder geval heel veel sterkte ermee, en wanneer het goed voelt, no need to worry, of je schuldig voelen of zo. Je vader heeft er toch ergens zelf om gevraagd.
misschien kan hij daar wel niks aan doen..
quote:Ja, daar heb je inderdaad ms of ws wel gelijk in.
Op donderdag 22 mei 2003 20:23 schreef Wolkje het volgende:
Ja.. ook, maar dat komt vast weer voort uit zijn opvoeding,
misschien kan hij daar wel niks aan doen..
Wanneer hij het alles in zal zien.. is er denk ik een grote kans dat hij erg verbaasd is en er ook verandering in aan wilt brengen, omdat hij nooit geweten of geleerd heeft dat het fout is.. maar wanneer je dat wilt zal je hem daar toch op moeten wijzen. En dan is het nog maar afwachten hoe hij er op zal reageren.