Onbewust is dat gegaan. Ik heb wel een hele tijd moeite gedaan om twijfel gevoelens uit te schakelen en nog meer nadelige emoties. Maar ook andere emoties zijn ten kostte gegaan daardoor.
Soms heb ik het gevoel dat ik een robot ben. Voelt ook wel erg prettig. Vooral dat ik niet meer aan mezelf twijfel en weet wat ik aan mezelf heb.
Een hele tijd dacht ik dat dit het ultieme gevoel was. Geen twijfel meer, geen angst, geen woede. Helemaal niets meer.
Maar toch voelt het leeg en heb ik het idee dat ik wat mis in mijn leven.
Door de eelt op mijn ziel is ook een stuk warmte weg gegaan namelijk.
En dat wil ik graag weer terug hebben.
Misschien een vage post dit.
Als iemand het snapt en herkent dan hoor ik het graag.
Nog steeds ben ik een levensgenieter 
Maar dan op een hele andere manier dan voorheen. Ik ben veel meer nuchter en helder. Ik ga zakelijker om met mezelf. Zakelijk ja, klinkt erg koud maar zo ervaar ik het op dit moment.
Danny
ps. dit post ik naar aanleiding van een topic in filosofie. Heeft me toch aan denken gezet en ik vind dat het hier beter op zijn plek staat.
[Dit bericht is gewijzigd door Levensgenieter op 08-05-2003 07:56]
Zelf eerst een paar jaar verkering gehad, daarnaast altijd veel gericht op werk. Na het uitgaan van verkering, bleeft er een stukje leegte achter.
Dat gevoel was er voor 3 jr of zo wel tussendoor nog vriendinnen gehad maar altijd veel te nuchter er tegenaan gekeken. Gevoelens waren er wel maar niet in de mate zoals ze er voorheen waren.
Ik ben ook altijd erg nuchter geweest, tot kort geleden maar dat is ook weg. Lol tijdens uitgaan absoluut plezier in het leven zeker weten maar op een volledig andere manier. Denk een soort begrijpen dat uitgaan enzo van korte duur is en dat leven soms korter is als je denkt.
Je belevingswereld veranderd. Vaak totdat of dat was bij mij, je iemand tegenkomt waar je echt verliefd op wordt, in mijn geval heeft dat mijn gevoelens behoorlijk losgegooid ondanks dat het niet wederzijds was.
Ik weet het dus ff niet. Probeer me ook niet te druk te maken erover. Ik laat het ff lopen zo en ga me ff niet meer zoveel bezig houden met controle en met hoe ik me voel enzo.
Misschien dat ik dan weer wat meer gevoel terug krijg.
Ben 3 jaar lang bezig geweest met hoe ik me voel en dat is niet goed. Continu was ik bezig om mezelf te corrigeren qua denken. En dat werkt ook niet perfect.
Wel veel baat gehad erbij. Vooral onzekerheid is ver verdwenen. En ook veel twijfels zijn verdwenen.
Sta toch wel wat beter in de schoenen alleen ben ik een koude kikker op dit moment 
Ben trouwens bijna 26 jaar.
quote:Emoties heb ik uitgeschakeld door ze erg goed te observeren. Goed kijken waar ze vandaan komen en op de een of andere manier voorkomen dat ze terug komen.
Op donderdag 8 mei 2003 08:09 schreef Skimmer het volgende:
Ik ken dat gevoel niet... Maar ik ben wel benieuwd naar de methodes die je gebruikt heb om je emoties 'uit te schakelen'. Wellicht is dat ook wel de sleutel naar een omgekeerd proces.
Mezelf dus onder de loep nemen heb ik gedaan.
ik zelf eveneens 26 begon bij mij ook zo'n 3 jr geleden. je bent over een kwart van je leven heen, logisch dat je terug kijkt. En daarbij
je mentaal anders gaat opstellen.
--edit--
Je kijkt terug en komt er achter dat op heel veel vlakken je leven op de rit zit alleen ergens mis je nog iets, erg verzelfzekerd maar net dat ene stukje mist
--edit--
Echter het is natuurlijk zo dat je gewoon weer wakker geschud moet worden. Da's mij dus 4 mnd geleden overkomen. Ik moet zeggen dat dat een erg lekker gevoel is.
Zeker nu de zomer er weer aan komt.
quote:Ik hoop dat ik dat ook ga meemaken... k Heb 3 heftige emotionele jaren gehad, maar het laatste half jaar en de periode voor die 3 jaar, bestonden voor mij vooral uit onverschilligheid en afgestompte emotie..
Op donderdag 8 mei 2003 08:17 schreef killer_mac het volgende:
Echter het is natuurlijk zo dat je gewoon weer wakker geschud moet worden. Da's mij dus 4 mnd geleden overkomen. Ik moet zeggen dat dat een erg lekker gevoel is.
Dave: Al draagt een mod een blauwe kleur, het is en blijft een oude zeur.
yvonne says: nee hoor die Danny is gewoon een werknemer
Vis een optie?
EQUILIBRIUM heet die film. Gaat ook over emotie en gevoelens.
In de film wordt er gezegt dat door emotie en gevoelens oorlogen ontstaan. Hierdoor moeten mensen een medicijn slikken waardoor deze dingen worden uit geschakeld. Er zijn dus geen oorlogen meer maar de maatschappij is verandert alle mensen lopen nu als soort zombie's rond.
De film draait 8 mei in de bios ze zeggen dat het ook nog een best leuke film is maar wel raar dat je er nu opeens mee komt en ook meteen een film van in de bios komt
Emoties en genieten in welke vorm dan ook zijn volgens mij onlosmakelijk met elkaar verbonden.
quote:toch eens een keer stoppen met blowen !
oals de topic titel het al zegt. Ik heb sterk het idee dat ik weinig emoties meer ken. Geen angst, woede, afgunst, lust en nog meer. Het is uitgeschakeld bij mij. Nog niet voor de volle 100 procent maar wel voor een groot gedeelte.
quote:Mag ik vragen waarom je dat in godensnaam hebt gedaan? En hoe? Emoties komen toch vanuit je hart en het lijkt mij dat je niet je hart uit je lichaam hebt gerukt.
Op donderdag 8 mei 2003 08:11 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Emoties heb ik uitgeschakeld door ze erg goed te observeren. Goed kijken waar ze vandaan komen en op de een of andere manier voorkomen dat ze terug komen.
mensen die depri zijn kennen ook geen emotie's...
misschien naar de huisarts om doorverwezen te kunnen worden naar een psycholoog?
Heb je soms in je leven iets meegemaakt dat ervoor kan hebben gezorgd (heb ik).
Als je ervan af wilt moet je professionele hulp zoeken.
Het klopt dat je je soms Foked up voelt (of leeg), maar het kan ook handig uit komen. Pas wel op dat je niet al te asociaal en egocentrisch over komt. Dat gebeurd in dergelijke situaties sneller omdat je het zelf niet zo snel merkt. Gelukkig waarschuwen mijn vrienden me op tijd.
quote:Als je vaak gekwest bent of bepaalde dingen gezien c.q. heb meegemaakt dan heb je echt wel de neiging om je emoties af te sluiten daar heb je geen psycholoog voor nodig om je weer open te stellen alleen maar wat meer tijd om te verwerken wat er met je gebeurt is.
Op donderdag 8 mei 2003 08:54 schreef poebeertjuh het volgende:[..]
Mag ik vragen waarom je dat in godensnaam hebt gedaan? En hoe? Emoties komen toch vanuit je hart en het lijkt mij dat je niet je hart uit je lichaam hebt gerukt.
ik zelf heb gezien hoe hoofd van iemand eraf gereden werd, vorig jaar nog onder bedreiging van pistool beroofd , reken maar dat je dan tijdelijk je emoties uitschakeld.
Het is niet met alles. Ik wordt tegenwoordig bijvoorbeeld vaker emotioneel van een film, iets wat ik vroeger absoluut niet had. Maar tegen een boel andere dingen ben'k gewoon gevoelloos, onverschillig. Het enige gevoel dat ik dan vaak heb is schuldgevoel dat ik geen gevoel heb... en dat sukt best wel.
Nou denk ik dat een deel van die onverschilligheid ook komt omdat ik op een boel dingen van "het leven" een wat andere kijk heb ofzo... heb redelijk veel zitten nadenken over wat het leven is, hoe het werkt, hoe relaties enzo werken etc en ik denk dat dat heel veel met me gedaan heeft toch. En een boel dingen die andere mensen nog bezig houden interesseren me dan niet zo veel meer ofzoiets. Da's tenminste de enige verklaring die ik er tot nu toe aan kan geven.
quote:Komt me bekend voor. Ik maak me bijna nergens meer druk om. Behalve om mijn naasten.
Op donderdag 8 mei 2003 09:12 schreef guttunge het volgende:Nou denk ik dat een deel van die onverschilligheid ook komt omdat ik op een boel dingen van "het leven" een wat andere kijk heb ofzo... heb redelijk veel zitten nadenken over wat het leven is, hoe het werkt, hoe relaties enzo werken etc en ik denk dat dat heel veel met me gedaan heeft toch. En een boel dingen die andere mensen nog bezig houden interesseren me dan niet zo veel meer ofzoiets. Da's tenminste de enige verklaring die ik er tot nu toe aan kan geven.
Toevallig net iets gebeurt. Mijn hond kwam helemaal mank aanlopen en meteen raakte ik toch wel ff in paniek. Meteen dacht ik dat het ernstig was enzo. Dus zo erg is het nog niet. Ik heb nog steeds gevoel. Maar het is minder heftig allemaal.
Maar inderdaad. Ik kijk anders tegen het leven aan nu. Ik maak me dus totaal niet meer druk om kleine dingen. Het boeit me allemaal niet meer zo heel erg.
En de naam levensgenieter is zeker van toepassing. Omdat ik heel anders in het leven sta. Stukken relaxter dus.
Alleen kan ik dan ook misschien egocentrisch gaan overkomen. Ik zal hier op gaan letten. Heel erg op gaan letten zelfs. Ik wil niet als eikel worden aangezien door mensen in het echte leven.
Bij mij komt het ook door een klote tijd. Veel heb ik liggen relativeren over van alles en nog wat. Op een rijtje gezet wat voor mij belangrijk is en wat niet belangrijk is.
quote:Ben totaal niet depressief.
Op donderdag 8 mei 2003 08:55 schreef juuultje het volgende:
het lijkt me eng om geen emotie's meer te kennen.
mensen die depri zijn kennen ook geen emotie's...
misschien naar de huisarts om doorverwezen te kunnen worden naar een psycholoog?
Eerder heel erg nuchter en helder.
Dus hulp is niet zo nodig.
Eerder zal het gaan op basis van respect en wederzijdse interesses.
En daar zit ik dus wel mee.
Hoewel het ook zo is dat liefde altijd pijn gaat doen op den duur. Dus misschien is het zelfs verstandig om een relatie niet aan te gaan op basis van liefde maar op basis van iets anders.
Want wat is dan de basis van een goede relatie 
Maar dat is weer een hersenspinsel van mij.
[Dit bericht is gewijzigd door Levensgenieter op 08-05-2003 09:39]
En trouwens, als je zo bent als mij, dan zijn het slechts momenten in je ogen dat je je slecht voelt omdat je (nog) niemand hebt.
quote:
Op donderdag 8 mei 2003 09:43 schreef Blacklander het volgende:
rustig man. Dat van die liefde merk je vanzelf wel (niet dat ik veel suc6 erin hebt).En trouwens, als je zo bent als mij, dan zijn het slechts momenten in je ogen dat je je slecht voelt omdat je (nog) niemand hebt.
Ik blijf rustig aandoen
Weet het ook ff niet. Wilde net wat typen maar heb toch maar de post gedelete. Misschien dat ik er later nog op inga.
Exact gezegd, sex op basis van lichamelijke aantrekkingskracht is wel lekker maar lang niet zo lekker als dat je mentaal en fysiek tot iemand aangetrokken voelt dus Liefde,
Ik denk zelfs als je nuchter in het leven staat kan je beter bepalen wie bij je past. Dus een mentaal geschikte partner vinden. Dus uiteindelijk volgens mijn redenering 10x betere sex.
quote:I hope so
Op donderdag 8 mei 2003 10:38 schreef Feanturi het volgende:
heb je deze bescherming niet meer nodig dan komt het wel weer terug.
Op dit moment sta ik volledig op de automatische piloot. Is ook lekker saai 
Nogmaals. Het grote voordeel is dat ik me hier sterker bij voel op de een of andere manier. Dus misschien kies ik wel voor die automatische piloot. Zonder dat ik het echt bewust kies.
Vaag 
[Dit bericht is gewijzigd door Levensgenieter op 08-05-2003 11:35]
quote:Valt wel mee
Op donderdag 8 mei 2003 11:37 schreef zodiakk het volgende:
Ik denk dat er een schroefje bij je los zit, Levensgenieter, en dat je maar moet oppassen dat je andere mensen niet meesleept in je morbide rationalisaties.
Aan de ene kant wel, aan de andere kant ook juist niet. Ik heb van die buien dan voel ik niks meer, geen pijn, geen angst, geen liefde...niks...lekker leeg zeg maar.
Meestal worden die buien opgevolgd door vlagen van woede en agressie en angst...heel erg emotioneel dus...Ik ben wazig wat dat betreft. Het is fijn om emotieloos te zijn want dan ben je zo veel weerbaarder, aan de andere kant zuigt het vreselijk (exquise the french) omdat je dan een dusdanige barricade opbouwt voor de goede emoties
je pakt jezelf er altijd mee....sluit je je emoties af, dan hou je ook alle mooie dinge buiten
sluit je ze niet af, dan krijg je ook de zooi binnen...
ik ben er zelf nog niet helemaal uit wat het beste/fijnste is
Emoties is datgene wat mensen onderscheid van Robots. Het maakt het leven mooi. Soms wat minder, maar meerendeels maakt het het leven mooi. Zonder dalen geen pieken, dus die slechte emoties horen erbij.
Ik snap sommige mensen niet. Die moeten echt een flink pak slaag hebben om zelf weer eens wat van hun leven te maken!
PS. je kan jezelf wel voordoen als levensgenieter en jezelf zo noemen, maar dat maakt je er nog niet automatisch een!
Het idee is nu juist dat je minder 'voelt' zodat je minder gevoelig wordt voor stemmingswisselingen, ik denk dat het minder met beheersing te maken heeft dan jij denkt.
Dat is een van de redenen waarom veel mensen helemaal niet zo blij zijn met Prozac en aanverwanten.
[Dit bericht is gewijzigd door Tijger_m op 08-05-2003 12:02]
quote:
Op donderdag 8 mei 2003 11:55 schreef Frenkie het volgende:
Wat een kuttopic Yingyang. Met je gerationaliseer maak je jezelf kapot.Emoties is datgene wat mensen onderscheid van Robots. Het maakt het leven mooi. Soms wat minder, maar meerendeels maakt het het leven mooi. Zonder dalen geen pieken, dus die slechte emoties horen erbij.
Ik snap sommige mensen niet. Die moeten echt een flink pak slaag hebben om zelf weer eens wat van hun leven te maken!
PS. je kan jezelf wel voordoen als levensgenieter en jezelf zo noemen, maar dat maakt je er nog niet automatisch een!
Wat een opwinding zeg. Dit is dus pure emotie 
Wat betreft het genieten van het leven. Dat gaat me dus stukken beter af nu. Voel me rustig, ontspannen en bedaard en heb respect voor veel mensen zonder vooroordelen of wat dan ook. Puur uit respect.
En dat ik die automatische piloot heb ingeschakeld is puur persoonlijk. Ik heb dus last gehad van stemmingswisselingen en die wilde ik graag kwijt.
Nu ben ik dus lekker stabiel ja. Zonder dat ik snel van slag raak. En dat is mooi meegenomen. Ook een stuk zelfbescherming.
Sinds kort kan ik dus meer dan ooit genieten van het leven op mijn eigen manier.
Vandaar levensgenieter
Alles rustig zonder stress.
Maak me om weinig dingen nog druk moet ik zeggen.
quote:Ik had ook al het idee dat ie aan de AD zat. Die dingen die vlakken al je emoties af. Naar beneden, maar ook naar boven. Na verloop van tijd zal ook YngYang gaan inzien dat hij liever wil leven zonder die AD.
Op donderdag 8 mei 2003 12:00 schreef Tijger_m het volgende:
Uh...Levensgenieter? Je bent je er toch wel van bewust dat anti-depressiva dit verschijnsel als (bedoelde) bijwerking kennen?Het idee is nu juist dat je minder 'voelt' zodat je minder gevoelig wordt voor stemmingswisselingen, ik denk dat het minder met beheersing te maken heeft dan jij denkt.
Dat is een van de redenen waarom veel mensen helemaal niet zo blij zijn met Prozac en aanverwanten.
- het je af en toe even teveel wordt en je dan moet afreageren
- je vlinders in je buik hebt
Lijken mij emoties genoeg om niet jezelf met een robot te kunnen vergelijken
quote:Ik ben al bijna afgebouwd van de ad. Denk ook niet dat het daar mee te maken heeft.
Op donderdag 8 mei 2003 12:03 schreef Frenkie het volgende:[..]
Ik had ook al het idee dat ie aan de AD zat. Die dingen die vlakken al je emoties af. Naar beneden, maar ook naar boven. Na verloop van tijd zal ook YngYang gaan inzien dat hij liever wil leven zonder die AD.
Over 2 maanden zit ik dus op nul komma nul qua seroxat. En dat is ook maar goed ook.
Ik wil ook zien hoe het zonder is en of het daaraan ligt.
Verder wil ik dit gevoel liever nog wat langer hebben. Dat stabielere gevoel dus. Niet afhankelijk zijn van gedachtes en emoties. Zelf die dingen onder controle hebben wil ik.
quote:Dat afreageren is steeds minder nodig
Op donderdag 8 mei 2003 12:12 schreef Loesje29 het volgende:
Hier Hoe voel je je nu Deel 94 postte je vanmorgen nog in twee posts onder elkaar dat:- het je af en toe even teveel wordt en je dan moet afreageren
- je vlinders in je buik hebtLijken mij emoties genoeg om niet jezelf met een robot te kunnen vergelijken
Maar als ik ooit merk dat ik me erg ga storen op fok dan neem ik zelf al een stuk afstand. Maar zo snel zal dat niet meer gebeuren En van die vlinders. Dat klopt wel. Die had ik vanmorgen ook. Maar dat kwam dan weer door dat rustige gevoel dat ik vanmorgen had, het waren geen heftige emoties
quote:Je denkt teveel, je analyseert alles lijkt wel en wit over een verklaring voor.
Op donderdag 8 mei 2003 12:24 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Ik ben al bijna afgebouwd van de ad. Denk ook niet dat het daar mee te maken heeft.
Over 2 maanden zit ik dus op nul komma nul qua seroxat. En dat is ook maar goed ook.
Ik wil ook zien hoe het zonder is en of het daaraan ligt.
Verder wil ik dit gevoel liever nog wat langer hebben. Dat stabielere gevoel dus. Niet afhankelijk zijn van gedachtes en emoties. Zelf die dingen onder controle hebben wil ik.
Moet je niet doen
quote:Mooi beschreven
Op donderdag 8 mei 2003 11:51 schreef Tr3Mm0r het volgende:
Emotieloos....Aan de ene kant wel, aan de andere kant ook juist niet. Ik heb van die buien dan voel ik niks meer, geen pijn, geen angst, geen liefde...niks...lekker leeg zeg maar.
Meestal worden die buien opgevolgd door vlagen van woede en agressie en angst...heel erg emotioneel dus...Ik ben wazig wat dat betreft. Het is fijn om emotieloos te zijn want dan ben je zo veel weerbaarder, aan de andere kant zuigt het vreselijk (exquise the french) omdat je dan een dusdanige barricade opbouwt voor de goede emoties
je pakt jezelf er altijd mee....sluit je je emoties af, dan hou je ook alle mooie dinge buiten
sluit je ze niet af, dan krijg je ook de zooi binnen...
ik ben er zelf nog niet helemaal uit wat het beste/fijnste is
Je pakt jezelf altijd wel op de een of andere manier. Ieder voordeel heeft een nadeel.
Ligt eraan wat je op die momenten belangrijker vind.
De gulden middenweg is vaak moeilijk te zoeken bij mij.
quote:Klopt
Op donderdag 8 mei 2003 12:28 schreef milagro het volgende:[..]
Je denkt teveel, je analyseert alles lijkt wel en wit over een verklaring voor.
Moet je niet doen
Das nog iets waar ik aan moet werken.
Een zelf analyse ben ik dus actief mee bezig geweest. Maar of dat echt nut heeft
Ben wel iets wijzer geworden maar soms is het denk ik ook beter om ff te kappen ermee.
Valt me trouwens op dat vele posters in dit topic ongeveer van mijn leeftijd zijn. Zou het daar iets mee te maken hebben?
quote:Zo gaat dat bij mij dus ook. Als iets me echt raakt dan pas voel ik het goed. Een soort van barriere zit er bij mij ingebouwd ofzo.
Op donderdag 8 mei 2003 12:44 schreef Aventura het volgende:
Ik herken het gevoel wel. Ben zelf 25 jaar. Heb altijd al het gevoel gehad dat ik een minder emotioneel mens ben dan mijn omgeving. Anderen om mij heen worden vreselijk verliefd, sommigen zijn depressief, en weer andere zijn vrolijke party-animals. Ik ken die gevoelens allemaal niet. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen saai rotleven ofzo, maar ben emoitioneel veel vlakker dan anderen. Ik heb ook een enorm relativeringsvermogen. Mijn credo is 'lekker belangrijk'..Waar maak je je druk om. Ik vind veel mensen ook niet leuk/aardig/interessant. Zie van veel zaken de stompzinnigheid in, en voel me dan net alsof ik de enige ben die dingen zo ziet. Toch ben ik geen gevoelloos monster, want sommige zaken raken me wel erg. Zoals bijvoorbeeld toen mijn poes ziek was. Ik hou gewoon heel erg van dat beestje en alleen bij de gedache al dat er wat mee gebeurt, begin ik al te janken. Zo ook wel met zielige films of realityprogramma's. Of op een begrafenis laatst dat ik zag dat mijn ouders zoveel verdriet hadden, toen schoot ik ook vol. Alleen die huil-kant van mij kennen de meeste mensen om me heen niet. Tegen vriendjes kan ik me ook moeilijk uiten, heb al vaker horen zeggen dat ik zo weinig sjoege geef.
Valt me trouwens op dat vele posters in dit topic ongeveer van mijn leeftijd zijn. Zou het daar iets mee te maken hebben?
Gevoelloos wil ik mezelf niet noemen. Eerder sta ik niet zo snel versteld van iets. Maar als het gaat om dieren of mensen die ik heel goed ken dan pas gebeurt het dat ik geraakt word.
En genieten lukt ook nog wel hier. Gisteren nog de film o brother where art thou gekeken en ik heb dus genoten ervan.
Maar toch is het op de een of andere manier anders geworden allemaal.
Kan ook met mijn leeftijd te maken hebben. Wie weet. Ik weet het ook niet goed.
quote:Tja, het eerste gedeelte herken ik wel. Maar het tweede niet. Als iemand dood gaat doet het me wel wat, maar niet echt veel dat ik ervan ga huilen ofzo. Dat zie ik dan weer als 'lekker zwak'.
Op donderdag 8 mei 2003 12:44 schreef Aventura het volgende:
Ik herken het gevoel wel. Ben zelf 25 jaar. Heb altijd al het gevoel gehad dat ik een minder emotioneel mens ben dan mijn omgeving. Anderen om mij heen worden vreselijk verliefd, sommigen zijn depressief, en weer andere zijn vrolijke party-animals. Ik ken die gevoelens allemaal niet. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen saai rotleven ofzo, maar ben emoitioneel veel vlakker dan anderen. Ik heb ook een enorm relativeringsvermogen. Mijn credo is 'lekker belangrijk'..Waar maak je je druk om. Ik vind veel mensen ook niet leuk/aardig/interessant. Zie van veel zaken de stompzinnigheid in, en voel me dan net alsof ik de enige ben die dingen zo ziet. Toch ben ik geen gevoelloos monster, want sommige zaken raken me wel erg. Zoals bijvoorbeeld toen mijn poes ziek was. Ik hou gewoon heel erg van dat beestje en alleen bij de gedache al dat er wat mee gebeurt, begin ik al te janken. Zo ook wel met zielige films of realityprogramma's. Of op een begrafenis laatst dat ik zag dat mijn ouders zoveel verdriet hadden, toen schoot ik ook vol. Alleen die huil-kant van mij kennen de meeste mensen om me heen niet. Tegen vriendjes kan ik me ook moeilijk uiten, heb al vaker horen zeggen dat ik zo weinig sjoege geef.
Valt me trouwens op dat vele posters in dit topic ongeveer van mijn leeftijd zijn. Zou het daar iets mee te maken hebben?
Ik gebruik overigens geen medicijnen ofzo (wel een aantal zalven tegen mijn huiduitslag, maar dat telt denk ik niet mee)
Toch kost het me af en toe veel moeite om leuk/aardig te zijn.
Ik denk overigens dat dat 'emotieloze' gevoel wel een beetje de aard van het beestje is. Mijn ma is ook zo, echt doordringen doe je ook niet bij haar.
Er zijn trouwens wel sitaties waarin me me helemaal happy voel. Dat is bijv. op muziekfestivals en op sommige vakantiebestemmingen. Misschien komt dat omdat je je dan toch in een soort minimaatschappij bevindt, die geheel buiten de realiteit staat. Waar het nog puur gaat om interactie tussen mensen, lol maken, praten, lachen.
Ik gebruik overigens ook geen medicijnen, nooit gedaan ook. Ben kerngezond en nog nooit psychologische problemen gehad.
Nog even over leeftijd. Kan het zijn dat je overal wat minder bij voelt omdat je ouder wordt en je jeugdige onschuld kwijtraakt? Vroeger als kind was ik altijd erg nieuwsgierig en kon je mij al met en klein ding blijmaken. Nu je wat ouder wordt, merk je dan dat de wereld toch ietsje anders in elkaar zit.
Tja ik doe wel aan live rollenspellen, voor de mensen die er een beetje bekend mee zijn (vampire the masquerade en werewolf the apocalypse). Dit is een soort toneel zonder script, dus je hebt een karakter, en euhm "doet maar wat" je reageert zoals je karakter reageert en doet zoals hij of zij zou doen
ik kan begrijpen dat dit voor veel mensen ietwat raar overkomt...voor vragen kijk even op de site vancamarilla parkstad
In het echte leven speel ik ook heel vaak toneel. Alsof ik ik niet ben maar gewoon iets wat ik verzonnen heb en wat het beste bij de situatie past. Dit is iets wat ik altijd al gedaan heb, en al howel het makkelijk lijkt is het vaker zeer vermoeiend, zeker om twee verschillende mogelijkheden bij elkaar te gooien...
Ik denk dat ik gewoon een wat afwezige geest heb wat dat betreft.
[edit]
de site was verplaatst!!!
[/edit]
quote:Je maakt meer mee en dingen worden denk ik op een gegeven moment minder interessant. Op vakantie gaan is dan natuurlijk ook wat anders ja. Op vakantie ben ik ook heel anders. Op vakantie is het gewoon lekker.
Op donderdag 8 mei 2003 13:12 schreef Aventura het volgende:
Nog even over leeftijd. Kan het zijn dat je overal wat minder bij voelt omdat je ouder wordt en je jeugdige onschuld kwijtraakt? Vroeger als kind was ik altijd erg nieuwsgierig en kon je mij al met en klein ding blijmaken. Nu je wat ouder wordt, merk je dan dat de wereld toch ietsje anders in elkaar zit.
En je raakt ook je onschuld kwijt. Denk dat je op een gegeven moment vanzelf harder wordt. Beledingen van mensen die komen minder hard aan ook. Meer schijt eraan. Boeit niet wat ze zeggen en wat ze van me vinden. Zo denk ik er dus steeds vaker over.
Zal wel bij het volwassen zijn horen. Meer relativeren, meer kritisch zijn en vooral meer kunnen incasseren.
Maar zo gaat het dus bij mij. Zal wel bij iedereen anders zijn ook.
quote:
Op donderdag 8 mei 2003 12:28 schreef milagro het volgende:[..]
Je denkt teveel, je analyseert alles lijkt wel en wit over een verklaring voor.
Moet je niet doen
Ja, want wat is de grondslag van de wenselijkheid van die oh zo fijne emotieloosheid van de topicstarter? Hoe komt het dat, als hij geen emoties voelt, toch zegt dat hij zich prettiger voelt als hij niets voelt? Dat is toch een contradictio in terminis, of ligt het aan mij? Dit soort flauwheden komen allemaal voort uit een verwrongen angst voor de wereld zoals die nou eenmaal is. Dan wordt het hoog tijd om wat hulp te zoeken, in plaats van zelf foutieve, wankele rationalisaties te creëeren om je bangheid weg te drukken.
Zo, who needs Dr. Phil.
quote:Say it as it is, Zodiakk!
Op donderdag 8 mei 2003 14:23 schreef zodiakk het volgende:Zo, who needs Dr. Phil.
Ik ben het grotendeels met bovenstaande eens. Ik heb dat lange tijd gedaan, neen, geprobeerd. Het werkte niet bij mij. De eerste poging was vooral schijn, ik kropte alles op. Toen kreeg ik ook nog wel eens driftbuien. Later wel minder maar mijn gedrag was labieler zonder dan mét emotie.
Bij een volgende poging gebruikte ik wiet, veel wiet. Mijn geest werd er volledig door afgestompt. Ik was niet meer creatief en gewoon leren was er ook niet meer bij.
Ik ben nu bezig met het opruimen van "De puinhopen van tien jaar repressie" en dat is niet leuk. Ik denk dat het heel belangrijk is dat je eerlijk tegenover jezelf bent en dat zoiets niet kan als je bepaalde emoties onderdrukt.
Ik weet van mezelf dat ik zeker wel heftige emoties kan hebben, soms om de meest simpele dingen. En dat heb ik zowel met positieve als negatieve emoties (alhoewel de negatieve emoties helemaal niet zo heftig zijn bij mij en dat vind'k wel best )
Maar ik hoor wel eens van mensen dat ik vaak zo onverschillig ben. Sjah, een boel dingen vind ik nou eenmaal niet meer zo interessant om over na te denken. Meer een "Been there, done that, moved on" idee.
Nee, niet echt iets om je zorgen over te maken of om 'hulp' voor te zoeken. Meer iets wat je je moet realiseren dat het best wel ok is. Ja, je hebt andere prioriteiten en ideeen dan wat andere mensen, maar is dat niet wat je een uniek mens maakt dan?
Oh, en over dat toneelspelen: ja, dat doe ik ook wel eens. Everybody is an actor in this big play called Life. Sommige dingen speel je wel eens omdat je dingen niet onnodig ingewikkeld wilt maken, mensen niet wilt kwetsen of weet ik veel wat. Is niet heel abnormaal denk ik zo...
There, my 0.02 euro
Vlak ik deze emoties niet af, dan kan ik er mijn omgeving mee schaden en kan ik zelf ook flink in de problemen raken.
Godzijdank lukt me dit zonder ad medicatie te gebruiken. Het is moeilijk om echt een grens te stellen aan een bepaald gevoel en deze zelf in te kunnen schatten wanneer deze te heftig zijn.
Toch laat ik mezelf af en toe gaan in deze wevelstorm. Het is gewoon wie je bent en soms kan ik er in bepaalde omstandigheden voordeel uit halen.
Ik denk dat niemand volledig emotieloos door het leven kan gaan. Dan ben je niet menselijk, maar Vulcan ( star trek).
Je kunt wel je gevoel/emoties leren beheersen. En wanneer je dit even niet kan en negativiteit krijgt de overhand kun je altijd tijdelijk ad medicatie gebruiken totdat je in staat bent om deze te kunnen beheersen.
Sow, that's my point of view.
quote:Onverschilligheid best wel ok? Het is één van de grootste ziektes op deze planeet. Het feit dat je over sommige dingen niet meer nadenkt heeft trouwens niet direct iets te maken met de mate waarin je onverschillig bent. Dat je iets niet interessant vind om over na te denken zegt niet dat je het niet de moeite waard vind. Natuurlijk is iederene verschillend en gaat iedereen anders met situaties om, maar ga nou niet vertellen dat jij in alle redelijkheid kan zeggen dat de topicstarter een gezonde gedachtengang over dit soort dingen heeft.
Op donderdag 8 mei 2003 14:43 schreef guttunge het volgende:
Maar ik hoor wel eens van mensen dat ik vaak zo onverschillig ben. Sjah, een boel dingen vind ik nou eenmaal niet meer zo interessant om over na te denken. Meer een "Been there, done that, moved on" idee.Nee, niet echt iets om je zorgen over te maken of om 'hulp' voor te zoeken. Meer iets wat je je moet realiseren dat het best wel ok is. Ja, je hebt andere prioriteiten en ideeen dan wat andere mensen, maar is dat niet wat je een uniek mens maakt dan?
quote:Beheersen is ook een sleutelwoord, inderdaad.
Op donderdag 8 mei 2003 15:06 schreef dogo het volgende:
Je kunt wel je gevoel/emoties leren beheersen. En wanneer je dit even niet kan en negativiteit krijgt de overhand kun je altijd tijdelijk ad medicatie gebruiken totdat je in staat bent om deze te kunnen beheersen.
quote:Ik denk dat je meer leest in z'n bericht dan dat hij bedoelt eigenlijk. Dat je misschien de dingen iets verder doortrekt dan de bedoeling is/was. Ik krijg niet de indruk dat hij zo heel erg in de knoop zit met het feit dat hij misschien wat andere dingen voorrang geeft dan andere mensen. Meer dat het gewoon iets is wat'm opgevallen is en wat hem interesseert...
maar ga nou niet vertellen dat jij in alle redelijkheid kan zeggen dat de topicstarter een gezonde gedachtengang over dit soort dingen heeft.
Don't shoot me if I'm wrong, maar da's het idee wat ik krijg.
quote:En wie ben jij om te zeggen dat mijn gedachtengang niet de juiste is
Op donderdag 8 mei 2003 15:18 schreef zodiakk het volgende:[..]
Onverschilligheid best wel ok? Het is één van de grootste ziektes op deze planeet. Het feit dat je over sommige dingen niet meer nadenkt heeft trouwens niet direct iets te maken met de mate waarin je onverschillig bent. Dat je iets niet interessant vind om over na te denken zegt niet dat je het niet de moeite waard vind. Natuurlijk is iederene verschillend en gaat iedereen anders met situaties om, maar ga nou niet vertellen dat jij in alle redelijkheid kan zeggen dat de topicstarter een gezonde gedachtengang over dit soort dingen heeft.
Mr wiseguy Wat voor mij waar is dat is waar. En ik leef mijn leven zoals ik dat zelf wil doen.
En wat is gezond tegenwoordig
Ik vind mezelf behoorlijk gezond ja. Zeker vergeleken met een tijd terug.
Toen ik me nog druk maakte om onbenullige zaken.
Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Wat is belangrijk in het leven en wat is voor mij te verwaarlozen.
Wil niet zeggen dat ik niets meer belangrijk vind. Zeker zijn er dingen die voor mij belangrijk zijn.
Emotioneel erg stabiel dus. En niet op deze manier. Maar nu is het ff rust hier en ik vind het ook ff fijn op deze manier.
Toch lokt de andere kant erg. Dat wil zeggen dat ik mijn emoties de baas wil blijven.
Dat krijg je met een controle freak
Loslaten van alles is dus nog moeilijk.
Boeken over emotionele intelligentie heb ik al gelezen maar daar had ik dus helemaal niets aan.
Heb er dus net buiten even over nagedacht. Maar wat ik dus wil is negatieve emoties uitschakelen.
Angst, haat, pijn, verdriet, jaloezie, ergernissen en nog meer. En dat lukt me de laatste tijd dus steeds beter. Ergernissen verbannen betekent meteen prioriteiten stellen, is een ergernis wel belangrijk. Vaak is het antwoord nee.
Alle positieve emoties zijn van harte welkom hier. En die sluit ik ook graag in mijn armen. En daar leef ik ook naar toe.
quote:Die boeken werken vaak niet, omdat het erg moeilijk is om jezelf goed objectief te kunnen beoordelen.
Op donderdag 8 mei 2003 16:26 schreef Levensgenieter het volgende:
Waar ik wel naar toe wil leven dat is de gulden middenweg vinden.Boeken over emotionele intelligentie heb ik al gelezen maar daar had ik dus helemaal niets aan.
Zelf heb ik veel gehad aan veel omgang met anderen. Hoe reageren anderen op mij? Begrijpen ze me. Wanneer ga ik te ver? Voel ik mezelf prettig in dit geheel?
Deze ervaringen heb ik gemixt en de behorende grenzen opgezocht waarmee ik zelf ook kan leven.
Aldoende leert men.
quote:Helemaal uitbannen lijkt me niet verstandig. Je hebt de negatieve emoties soms nodig. Ze kunnen je ook sterker maken.
Op donderdag 8 mei 2003 16:56 schreef Levensgenieter het volgende:
Kom nog ff om de hoek kijkenHeb er dus net buiten even over nagedacht. Maar wat ik dus wil is negatieve emoties uitschakelen.
Angst, haat, pijn, verdriet, jaloezie, ergernissen en nog meer. En dat lukt me de laatste tijd dus steeds beter. Ergernissen verbannen betekent meteen prioriteiten stellen, is een ergernis wel belangrijk. Vaak is het antwoord nee.
Alle positieve emoties zijn van harte welkom hier. En die sluit ik ook graag in mijn armen. En daar leef ik ook naar toe.
Prioriteiten stellen is goed. Weten wanneer je deze negatieve emoties kunt inzetten of voelen.
Succes met het vinden van deze prio's.
quote:Omgang met mensen is inderdaad erg goed. In de praktijk oefenen
Op donderdag 8 mei 2003 16:59 schreef dogo het volgende:[..]
Die boeken werken vaak niet, omdat het erg moeilijk is om jezelf goed objectief te kunnen beoordelen.
Zelf heb ik veel gehad aan veel omgang met anderen. Hoe reageren anderen op mij? Begrijpen ze me. Wanneer ga ik te ver? Voel ik mezelf prettig in dit geheel?
Deze ervaringen heb ik gemixt en de behorende grenzen opgezocht waarmee ik zelf ook kan leven.
Aldoende leert men.
En de grenzen verkennen, opzoeken en dan weten waar je moet staan.
quote:Ook ik heb vergelijkbare ervaringen... Op veel punten kan ik gewoon met je meevoelen; ook ik heb dat gerationaliseerde in me. Eelt op mijn ziel; mán, mé-ters dik!
Op donderdag 8 mei 2003 07:51 schreef Levensgenieter het volgende:
Zoals de topic titel het al zegt. Ik heb sterk het idee dat ik weinig emoties meer ken. Geen angst, woede, afgunst, lust en nog meer. Het is uitgeschakeld bij mij. Nog niet voor de volle 100 procent maar wel voor een groot gedeelte.Onbewust is dat gegaan. Ik heb wel een hele tijd moeite gedaan om twijfel gevoelens uit te schakelen en nog meer nadelige emoties. Maar ook andere emoties zijn ten kostte gegaan daardoor.
Soms heb ik het gevoel dat ik een robot ben. Voelt ook wel erg prettig. Vooral dat ik niet meer aan mezelf twijfel en weet wat ik aan mezelf heb.
Een hele tijd dacht ik dat dit het ultieme gevoel was. Geen twijfel meer, geen angst, geen woede. Helemaal niets meer.
Maar toch voelt het leeg en heb ik het idee dat ik wat mis in mijn leven.
Door de eelt op mijn ziel is ook een stuk warmte weg gegaan namelijk.
En dat wil ik graag weer terug hebben.
Misschien een vage post dit.
Als iemand het snapt en herkent dan hoor ik het graag.
Nog steeds ben ik een levensgenieter
Danny
ps. dit post ik naar aanleiding van een topic in filosofie. Heeft me toch aan denken gezet en ik vind dat het hier beter op zijn plek staat.
Ik heb wel een vermoeden hoe ik daaraan gekomen ben; maar niet zozeer hoe ik er weer vanaf kom... En: of ik er wel vanaf wíl! Want die paar keer dat ik naar mijn gevoel luisterde ipv naar mijn ratio, behoren nou niet direct tot de mees positieve ervaringen in mijn leven Ben ik zeg maar redelijk hard mee op mijn smoel gegaan En dat is natuurlijk ook niet echt een aanmoediging om met rationaliseren te stoppen
Verder beschouw ik mezelf ook heus als een levensgenieter, ik heb een leuke baan, een leuke vriendenkring, druk sociaal leven, ben ik eigenlijk altijd bezig met van alles en nog wat... Ik heb ook niet het gevóel dat ik wat mis.
Vaak beschouw ik het als een voordeel, om me niet door emoties maar door ratio te kunnen laten leiden. Zeker als je ziet, hoe mensen om je heen kapot kunnen gaan aan emoties 
Láát mij dan maar lekker die koele rationalist zijn, die een situatie analyseert en er daarna pas actie op onderneemt (of niet natuurlijk )
Staan een aantal puntjes tegenover: Op het gebied van emotionele aangelegenheden heb ik vaak een matig tot slecht inlevingsvermogen, en intuïtief handelen doe ik eigenlijk nooit. Ik weet eigenlijk niet eens of ik dat wel als nadelen moet beschouwen...
quote:Inderdaad!!!!
Op donderdag 8 mei 2003 17:17 schreef LordAnger het volgende:Interessant verhaal
Gezond verstand gebruiken kan veel en veel beter zijn dan je emoties de baas laten spelen.
Als de wereldleiders dat ook eens zouden doen dan zou dat een hoop ellende schelen
Rationeel blijven denken en goed blijven nadenken met wat je doet.
quote:Ha Ha,
Op donderdag 8 mei 2003 17:21 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Inderdaad!!!!
Gezond verstand gebruiken kan veel en veel beter zijn dan je emoties de baas laten spelen.
Als de wereldleiders dat ook eens zouden doen dan zou dat een hoop ellende schelenRationeel blijven denken en goed blijven nadenken met wat je doet.
Als Balkie zich niet zo zou laten leiden door z'n grootheidswaanzin en drift, hadden we nu een fatsoenlijke regering gehad. 
quote:Vind het niet treurig en ook niet belachelijk.
Op donderdag 8 mei 2003 17:18 schreef zodiakk het volgende:
Het is belachelijk en treurig tegelijk hoe berekenend jullie (dogo en Levensgenieter) te werk lijken te gaan in de omgang met andere mensen.
Wel is het zo dat ik respect belangrijk vind bij de omgang met mensen in het dagelijkse leven.
En als iemand echt irritant gaat doen dan zal ik het die persoon subtiel vertellen ja.
quote:Ik vind je verhaal bijzonder geforceerd overkomen Danny.
Op donderdag 8 mei 2003 17:21 schreef Levensgenieter het volgende:
Gezond verstand gebruiken kan veel en veel beter zijn dan je emoties de baas laten spelen.
Nog maar een paar maanden geleden (of korter zelfs) beweerde je dat je hypergevoelig was. En nu sluit je al je emoties af?
Is dat de oplossing?
Wellicht voor jou. Tijdelijk.
Maar ik geloof niet, dat je emoties wegdrukken een structurele oplossing is. Emoties zijn er, altijd. En het gaat zich wreken als je er niet adequaat mee kunt omgaan.
Alles wegrationaliseren kan eenvoudigweg niet imo. Dat is een vlucht, een noodoplossing.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Dat is jouw mening. Voor mij werkt het prima zo.
Op donderdag 8 mei 2003 17:18 schreef zodiakk het volgende:
Het is belachelijk en treurig tegelijk hoe berekenend jullie (dogo en Levensgenieter) te werk lijken te gaan in de omgang met andere mensen.
quote:Zo zie ik het dus niet
Op donderdag 8 mei 2003 17:30 schreef Moonah het volgende:[..]
Ik vind je verhaal bijzonder geforceerd overkomen Danny.
Nog maar een paar maanden geleden (of korter zelfs) beweerde je dat je hypergevoelig was. En nu sluit je al je emoties af?
Is dat de oplossing?
Wellicht voor jou. Tijdelijk.
Maar ik geloof niet, dat je emoties wegdrukken een structurele oplossing is. Emoties zijn er, altijd. En het gaat zich wreken als je er niet adequaat mee kunt omgaan.
Alles wegrationaliseren kan eenvoudigweg niet imo. Dat is een vlucht, een noodoplossing.
Misschien heb ik wel een manier gevonden om er mee om te gaan. Na lang zoeken ook.
Ik zie het niet als vlucht. Ik zie het nu meer als standaard. Alsof ik het al een hele tijd gewend ben ook.
Door veel te relativeren en de situaties van allerlei invalshoeken te bekijken Ook door de ogen van de ander.
Nuchter en zonder al te veel gevoel.
Vooral nuchter
Oh, je doet het pas sinds kort?! tiktaktiktaktiktaktiktaktiktak
quote:Ik hou niet van raadsels
Op donderdag 8 mei 2003 17:40 schreef Karboenkeltje het volgende:
Sorry, dit ga ik even met een one-liner doen maar denk er even over na:Oh, je doet het pas sinds kort?! tiktaktiktaktiktaktiktaktiktak
Ik hou meer van direct voor de raap gepraat
quote:
Op donderdag 8 mei 2003 14:23 schreef zodiakk het volgende:
Jeetje, wat lees ik hier toch weer veel flauwekul. Emoties kan je niet uitschakelen, emoties die heb je, die zijn je identiteit. Het 'onderdrukken' van emotie is zelf ook weer een emotie. Die neiging om emoties te onderdrukken komen volgens mij voort uit angst. Ik denk dat het probleem is van de topicstarter en anderen is dat zij emoties zien als iets waar zij geen controle over hebben, alsof zij geknecht worden door emoties en op de een of andere manier beperkt worden in hun handelen. Een compleet negativistische, scheve, labiele gedachtengang die absoluut niet constructief voor wat dan ook is.Ja, want wat is de grondslag van de wenselijkheid van die oh zo fijne emotieloosheid van de topicstarter? Hoe komt het dat, als hij geen emoties voelt, toch zegt dat hij zich prettiger voelt als hij niets voelt? Dat is toch een contradictio in terminis, of ligt het aan mij? Dit soort flauwheden komen allemaal voort uit een verwrongen angst voor de wereld zoals die nou eenmaal is. Dan wordt het hoog tijd om wat hulp te zoeken, in plaats van zelf foutieve, wankele rationalisaties te creëeren om je bangheid weg te drukken.
Zo, who needs Dr. Phil.
. Er is een duidelijk verschil tussen emotieloos willen zijn, en het echt zijn. Indien je werkelijk emotieloos bent, zul je, zoals jij al aangeeft, ook niet in staat zijn daar blij mee te zijn. Dat je leert prioriteiten te stellen en je niet (meer) druk te maken over bepaalde zaken of mensen heeft eerder te maken met het aanleren van relativeringsvermogen. Dat kan ook simpelweg een kwestie zijn van 'volwassen worden'. Als puber heb je soms de neiging de zaken te dramatiseren en te overdrijven. Maar dat proces heeft natuurlijk niets te maken met emotieloos zijn of worden; je plaatst je emoties slechts in een breder perspectief. Overigens zie je in dit topic ook weer een sterk staaltje van de typische r&p-retoriek: 'ik voel het zo, dus is het waar' .
you can ride in a pink mustang
quote:In dat geval:
Op donderdag 8 mei 2003 17:42 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Ik hou niet van raadsels
Ik hou meer van direct voor de raap gepraat
Ik denk niet dat je het volhoudt. De meeste mensen die ik ken die hun emotionele leven op een dergelijke wijze hebben geprobeerd te beheersen en/of onderdrukken zijn er mee gestopt om verscheidene redenen. Sommigen ontdekten dat ze zo niet door konden gaan en hebben zelf (met hulp van vrienden en psychiaters en zo) de boel omgegooid. Anderen lieten hun leven langzaam volledig in de soep lopen en kwamen er pas achter dat ze in een neerwaartse spiraal zaten toen ze stevig op de bodem stonden (één voordeel aan de bodem: Je weet wel waar je bent).
Ik vind het een beetje vreemd dat je er heel recent mee begon. Dat blokkeren is meestal een mechanisme dat in de pubertijd wordt ontdekt. Ik zal zo even kijken hoe oud je bent maar ik heb niet de indruk tegenover een verloren adolescent te staan.
quote:Wat jij erover denkt dat maakt me dus niet uit
Op donderdag 8 mei 2003 17:50 schreef Karboenkeltje het volgende:[..]
In dat geval:
Ik denk niet dat je het volhoudt. De meeste mensen die ik ken die hun emotionele leven op een dergelijke wijze hebben geprobeerd te beheersen en/of onderdrukken zijn er mee gestopt om verscheidene redenen. Sommigen ontdekten dat ze zo niet door konden gaan en hebben zelf (met hulp van vrienden en psychiaters en zo) de boel omgegooid. Anderen lieten hun leven langzaam volledig in de soep lopen en kwamen er pas achter dat ze in een neerwaartse spiraal zaten toen ze stevig op de bodem stonden (één voordeel aan de bodem: Je weet wel waar je bent).Ik vind het een beetje vreemd dat je er heel recent mee begon. Dat blokkeren is meestal een mechanisme dat in de pubertijd wordt ontdekt. Ik zal zo even kijken hoe oud je bent maar ik heb niet de indruk tegenover een verloren adolescent te staan.
Feit is en blijft dat ik me zeker voel. En het heeft niet met pubertijd te maken. Het overgrote deel van de mensen die ik ken en die ook bijna 26 zijn die zijn nog steeds zo puber als maar kan.
Dat sommigen zoveel moeite doen om te twijfelen aan anderen.
En als ik zeg dat ik dit gevoel blijf vasthouden voor een langere tijd dan ga ik daar ook vanuit.
Dit is trouwens geen filsofie. Filosofen die ontlenen hun kennis uit boeken die door anderen geschreven zijn Daar baseren ze hun kennis op.
Ik wens je in ieder geval veel levensgenot toe met je nieuwe "stijl", "levensweg" of hoe je het ook wilt noemen. Succes ook, natuurlijk.
De middenklasse is onaangedaan, flegmatiek. Zij staan boven de materie. De lagere klassen niet. Zij zijn primitief, melodramatisch, denken niet na en laten zich leiden door gevoelens, het liefst ook nog geduid als onderbuikgevoelens.
(Mijn sociologenhart weent....)
quote:In eerste instantie twijfelde ik toen ik dit topic opende. En ik zocht herkenning bij mensen.
Op donderdag 8 mei 2003 18:00 schreef Karboenkeltje het volgende:
Nou, beste Levensgenieter, dan vraag ik me eigenlijk af wat je met deze topic bedoelde. Blijkbaar wil je niets aannemen van goedbedoelde adviezen dus tja... Hoe dan ook, je hebt een beeld van mijn verwachtingen en wat je ermee doet mag je inderdaad helemaal zelf weten.Ik wens je in ieder geval veel levensgenot toe met je nieuwe "stijl", "levensweg" of hoe je het ook wilt noemen. Succes ook, natuurlijk.
Maar ik ben erachter gekomen dat er niet veel te twijfelen valt
Mede dankzij een aantal positieve reacties.
Topic heeft dus zeker nut gehad
Heeft fok toch weer wat bijgedragen hier
Is toch zeker wel een euro of 3 waard
Bedankt voor het succes wensen ook Maar echt veel succes heb ik niet nodig. Omdat ik zowat 100 procent weet wat ik nu doe.
Meer heb ik ook ff niet toe te voegen nu.
quote:Mag ik eens wat vragen over je socialisatie dan? Hogeropgeleid, linksminded, veel in de peergroup verkeerd?
Op donderdag 8 mei 2003 18:18 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
In eerste instantie twijfelde ik toen ik dit topic opende. En ik zocht herkenning bij mensen.
Maar ik ben erachter gekomen dat er niet veel te twijfelen valt
Mede dankzij een aantal positieve reacties.
Topic heeft dus zeker nut gehad
Heeft fok toch weer wat bijgedragen hier
Is toch zeker wel een euro of 3 waard
Bedankt voor het succes wensen ook
Meer heb ik ook ff niet toe te voegen nu.
quote:Niet links, niet rechts. Er tussen in.
Op donderdag 8 mei 2003 18:24 schreef Ryan3 het volgende:[..]
Mag ik eens wat vragen over je socialisatie dan? Hogeropgeleid, linksminded, veel in de peergroup verkeerd?
Mijn vrienden die ik overigens niet iedere dag zie die zijn allemaal anders. Individuen zijn het. De een doet dit en de ander doet dat. Veel verschillen dus. Ook allemaal met een eigen mening die niet de menigte achterna hollen. En die ook respect tonen voor de mening en ideeen van anderen. Alles is bespreekbaar
Verder weet ik het niet en wil ik ook niet meer vertellen.
Mijn opleiding was hbo. Maar ik vind boeken vaak niet alles zeggend. De verbeelding en inbeeldingsvermogen en fantasie en je eigen kijk op de wereld vind ik vaker van groter belang.
Een boek is immers ook door een individu geschreven en wie zegt dat juist die persoon het bij het juiste eind had.
Ik ga dus niet blindelings af op wat er in boeken geschreven staat.
quote:Nu, ja, mijn mening is dat gedrag van mensen overeenkomt met de peergroup waarin zij zich bevinden. Die emotieloosheid komt mij redelijk bekend voor vanuit de socialisatie die ik in mijn vraagstelling beschreef. Het altijd redelijk willen zijn, houdt in dat iedere extreme gedachte of emotie abrupt het leven uitgebannen wordt. Deels omdat dat niet beschaafd is. De snobistische component dus. Op psychologisch gebied is weer bekend dat daardoor (dwang)neuroses en ook wel depressies kunnen ontstaan. Ik denk dat je er iig goed aan doet om wat spontaner te zijn...
Op donderdag 8 mei 2003 18:30 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Niet links, niet rechts. Er tussen in.
Mijn vrienden die ik overigens niet iedere dag zie die zijn allemaal anders. Individuen zijn het. De een doet dit en de ander doet dat. Veel verschillen dus. Ook allemaal met een eigen mening die niet de menigte achterna hollen. En die ook respect tonen voor de mening en ideeen van anderen. Alles is bespreekbaar
Verder weet ik het niet en wil ik ook niet meer vertellen.
Mijn opleiding was hbo. Maar ik vind boeken vaak niet alles zeggend. De verbeelding en inbeeldingsvermogen en fantasie en je eigen kijk op de wereld vind ik vaker van groter belang.
Een boek is immers ook door een individu geschreven en wie zegt dat juist die persoon het bij het juiste eind had.
Ik ga dus niet blindelings af op wat er in boeken geschreven staat.
quote:Hier heb ik dus wel wat aan
Op donderdag 8 mei 2003 18:37 schreef Ryan3 het volgende:[..]
Nu, ja, mijn mening is dat gedrag van mensen overeenkomt met de peergroup waarin zij zich bevinden. Die emotieloosheid komt mij redelijk bekend voor vanuit de socialisatie die ik in mijn vraagstelling beschreef. Het altijd redelijk willen zijn, houdt in dat iedere extreme gedachte of emotie abrupt het leven uitgebannen wordt. Deels omdat dat niet beschaafd is. De snobistische component dus. Op psychologisch gebied is weer bekend dat daardoor (dwang)neuroses en ook wel depressies kunnen ontstaan. Ik denk dat je er iig goed aan doet om wat spontaner te zijn...
Je hebt misschien ook wel gelijk. Maar verander een perfectionist, idealist en controle freak maar eens in een uitbundig persoon die alle remmen los gooit.
In de groep waar ik inzit daar gaat het dus ook altijd beschaafd aan toe. Dus het is niet wereld vreemd voor mij. Er is maar een enkeling die echt de remmen los heeft en die tikt dan ook meteen niet helemaal
Maar inderdaad. Wat losser en spontaner zou niet gek zijn hier. En dan nog kan ik een gedeelte van die controle bewaren.
Bedankt voor je reactie
Moest ff met de hamer op mijn kop slaan om wakker te worden
quote:Klopt.
Op donderdag 8 mei 2003 18:37 schreef Ryan3 het volgende:
Op psychologisch gebied is weer bekend dat daardoor (dwang)neuroses en ook wel depressies kunnen ontstaan. Ik denk dat je er iig goed aan doet om wat spontaner te zijn...
Een mens wordt geboren met het vermogen te voelen.
Het is dan ook tegennatuurlijk om emoties proberen uit te bannen. En dat gaat zich, zoals ik al eerder zei, wreken. Bv in de vorm van een depressie.
Als het afsluiten van gevoelens gebeurt om jezelf te beschermen, gebeurt dat op een niet bewust vlak. Je kunt, imo, niet van het ene op het andere moment (of een iets langere tijdsspanne) bedenken: Ik ga mijn gevoel afsluiten.
Daarmee wil ik jou, Danny, niet voor het hoofd stoten.Ik ben er alleen bijna zeker van, dat je hierop terug komt.
Ook al roep jij nu heel hard van niet. Maar da's je goed recht.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Ik had emoties niet meer onder controle; kon opeens in tranen uitbarsten bij het horen van muziek (normaal geen last van). Doordat ik momenteel een snelle leefstijl heb (management-baan, d.j., veel stappen etc) heb ik zo langzamerhand mijn gevoel uitgeschakeld en ervaar het leven inderdaad zoals jij beschrijft.
Ik weet echter dat je hier ook weer ''vanaf'' kan komen. Sinds een paar weken loop ik bij een magnetiseur (reiki-afgeleide) en daar ben ik behoorlijk van opgeknapt. Doordat de innerlijke rust terugkomt ben ik weer in staat om mijn emoties en gevoelens te ervaren zoals ''normaal'' het geval was.
Ik raad je dus aan om het een beetje in de spirituele sfeer te zoeken (hoeft helemaal niet zweverig te zijn). Wat ook erg helpt is van gedachten wisselen met mensen waarmee je ''diep'' kunt gaan, ze hoeven je niet te begrijpen maar een luisterend oor kan wonderen doen.
Nog beter zou een (nieuwe) liefde zijn, daar voel je vanzelf weer bepaalde gevoelens en emoties van!
Het was een heel verhaal, maar misschien heb je er iets aan.
quote:Hoi Moonah
Op donderdag 8 mei 2003 18:47 schreef Moonah het volgende:[..]
Klopt.
Een mens wordt geboren met het vermogen te voelen.
Het is dan ook tegennatuurlijk om emoties proberen uit te bannen. En dat gaat zich, zoals ik al eerder zei, wreken. Bv in de vorm van een depressie.
Als het afsluiten van gevoelens gebeurt om jezelf te beschermen, gebeurt dat op een niet bewust vlak. Je kunt, imo, niet van het ene op het andere moment (of een iets langere tijdsspanne) bedenken: Ik ga mijn gevoel afsluiten.Daarmee wil ik jou, Danny, niet voor het hoofd stoten.Ik ben er alleen bijna zeker van, dat je hierop terug komt.
Ook al roep jij nu heel hard van niet. Maar da's je goed recht.
Ik heb dus erg de drang om onder alle omstandigheden sterk te zijn. En hier kom ik niet zo snel vanaf. Ik verplicht mezelf om hard en sterk te zijn onder alle omstandigheden.
Een soort terminator ofzo.
En dat is mede het gevolg van die rot tijd. Waarin ik mezelf niet meer in bedwang had. Daardoor heb ik de behoefte gekregen om ten alle tijden sterk te wezen.
En het kost inderdaad veel energie. Maar ik vertrouw zo wel op mezelf. En of het mis gaat Dat weet ik niet. Het gaat nu toch al 3 maanden behoorlijk goed op deze manier.
Verder weet ik het ook niet.
Straks maar ontspannen een filmpje kijken. Ff nergens aan denken
quote:Bedankt voor de reactie.
Op donderdag 8 mei 2003 19:01 schreef timmytuff het volgende:
Ik herken dit. Ik ben 27 en heb een paar maanden geleden behoorlijk met mezelf in de clinch gelegen. Had veel flashbacks, en dacht veel na over gemaakte keuzes in mijn leven. Kwam nog bij dat ik in twee werelden leefde: mijn werk/collega's c.q. vrienden en mijn priveleven (familie/vrienden/vriendin). Bovendien heeft een zeer naast familielid een ongeneeslijke ziekte, dit ging mij ook niet in de koude kleren zitten.Ik had emoties niet meer onder controle; kon opeens in tranen uitbarsten bij het horen van muziek (normaal geen last van). Doordat ik momenteel een snelle leefstijl heb (management-baan, d.j., veel stappen etc) heb ik zo langzamerhand mijn gevoel uitgeschakeld en ervaar het leven inderdaad zoals jij beschrijft.
Ik weet echter dat je hier ook weer ''vanaf'' kan komen. Sinds een paar weken loop ik bij een magnetiseur (reiki-afgeleide) en daar ben ik behoorlijk van opgeknapt. Doordat de innerlijke rust terugkomt ben ik weer in staat om mijn emoties en gevoelens te ervaren zoals ''normaal'' het geval was.Ik raad je dus aan om het een beetje in de spirituele sfeer te zoeken (hoeft helemaal niet zweverig te zijn). Wat ook erg helpt is van gedachten wisselen met mensen waarmee je ''diep'' kunt gaan, ze hoeven je niet te begrijpen maar een luisterend oor kan wonderen doen.
Nog beter zou een (nieuwe) liefde zijn, daar voel je vanzelf weer bepaalde gevoelens en emoties van!
Het was een heel verhaal, maar misschien heb je er iets aan.
Ik zal eens gaan zoeken naar informatie over alternatieve geneeswijzes. Moet dan wel een goede vinden, want ik weet dus op dit moment niet of ik er wel op kan bouwen.
Een vriendin lijkt me ook wel iets ja Maar dan moet ik haar net tegenkomen en ik ben niet iemand die zomaar iets heeft om iets te hebben.
Pffff ik ga ff muziek opzetten.
quote:Waarom dan toch?
Op donderdag 8 mei 2003 19:06 schreef Levensgenieter het volgende:
Ik heb dus erg de drang om onder alle omstandigheden sterk te zijn. En hier kom ik niet zo snel vanaf. Ik verplicht mezelf om hard en sterk te zijn onder alle omstandigheden.
Niets mis met een mens die zijn zwakheden durft te tonen.
Overigens vind ik emoties tonen niet zwak.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Ik heb helaas geen advies voor welke instanties/info bronnen je moet kijken.. Ik ben via-via in contact gekomen met haar.. Misschien heb jij mensen in je omgeving die je kunnen helpen hiermee.
Op donderdag 8 mei 2003 19:11 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Bedankt voor de reactie.
Ik zal eens gaan zoeken naar informatie over alternatieve geneeswijzes. Moet dan wel een goede vinden, want ik weet dus op dit moment niet of ik er wel op kan bouwen.
Een vriendin lijkt me ook wel iets ja
Pffff ik ga ff muziek opzetten.
Overigens, muziektip: Clocks van Coldplay. Activeert misschien de emoties een beetje 
[Dit bericht is gewijzigd door timmytuff op 08-05-2003 19:27]
quote:Tja. Maar de maatschappij denkt daar vaak anders over en vaak weten we niet wanneer het wel en wanneer het niet "toegestaan" is om emotioneel te zijn. Een oplossing is, besluiten om altijd sterk te zijn want dan weet je zeker dat in ieder geval de omgeving goedkeurend zal knikken en dat je jezelf ook onder controle hebt maar dit laatste vind ik een beetje link al is het alleen maar omdat je jezelf toch tot zekere hoogte voor de gek zit te houden.....aldus ik.
Op donderdag 8 mei 2003 19:20 schreef Moonah het volgende:[..]
Waarom dan toch?
Niets mis met een mens die zijn zwakheden durft te tonen.
Overigens vind ik emoties tonen niet zwak.
quote:Ik weet het niet.
Op donderdag 8 mei 2003 19:20 schreef Moonah het volgende:[..]
Waarom dan toch?
Niets mis met een mens die zijn zwakheden durft te tonen.
Overigens vind ik emoties tonen niet zwak.
Eerste dat me invalt is dat ik me beter voel wanneer ik sterk ben. Dat voelt dus beter hier. Boven iedere situatie staan en nog meer. Vooral iedere situatie onder controle hebben. Daarbij sta ik zwakheden niet toe.
Het heeft niet zozeer te maken wanneer ik alleen ben maar eerder in situaties.
Brrrrrr moeilijk dus. En zelfs als ik alleen ben wil ik sterk zijn.
Lijkt een eindeloze discussie en ik ben nog steeds bezig mezelf te analyseren. Milagro had me dat nog afgeraden en ik wil niet de wijze lessen van milagro afslaan
Het is een soort van ideaalbeeld dat ik heb. Hoe ik denk dat ik me perfect voel. En dit terwijl het misschien niet eens het perfecte gevoel is.
Pfff en morgen ga ik verder hier denk ik. Tenzij er weer een trigger komt waar ik op MOET reageren
Bedankt voor je reactie Moonah
Ik red het wel uiteindelijk Het is ff een zoektocht hier.
Ik herken veel in je verhaal Levensgenieter, maar het enige verschil is dat ik wel erken dat het een fase is waar ik nu eenmaal doorheen moet. Want ik wil weer vrij willen voelen, weer risico's nemen en weer een kick krijgen uit de dingen die ik doe.
Laatst overkwam me een best wel levensbedreigend voorval, maar ik had er geen centje pijn van. Of had ik het moment waar ik al eeuwen op wachtte, maar voelde me niet gelukkig. Afstomping met als eindhalte desolatie. Liever niet.
Wil je een bikkel zijn, dan zal de buitenwereld je ook als zodanig behandelen. En er zal niemand voor je kunnen zijn, want niemand weet dat jij ze nodig hebt. Want jij bent een bikkel, hebt toch geen gevoel?
quote:En maar beweren dat ze geen rader zijn van de maatschappij, maar de drijfveer achter de maatschappij. Men moet niet de doos van Pandorra openen als je de consequenties niet aan kan.
Op donderdag 8 mei 2003 19:35 schreef Ryan3 het volgende:
Probleem bij, hoe zal ik het zeggen: hoogopgeleide of intelligente personen is ook dat hun verbale capaciteiten alsmede hun vermogen tot het maken van rationalisaties er de oorzaak van kunnen zijn dat zij hun gevoelens negeren... In onze cultuur wordt nadenken nu eenmaal hoger aangeslagen, want je kunt er een goede baan mee verwerven, dan emoties. Ook in je werk is het heel gewoon dat van je verwacht wordt dat je t.b.v. je werk je gevoelens en zelfs je morele inclinaties terzijde schuift. Wil je er niet uitgetrapt worden althans...
quote:Zou je dit even nader willen verklaren, want ik begrijp je niet...
Op donderdag 8 mei 2003 19:37 schreef chocolatemoeze het volgende:[..]
En maar beweren dat ze geen rader zijn van de maatschappij, maar de drijfveer achter de maatschappij. Men moet niet de doos van Pandorra openen als je de consequenties niet aan kan.
quote:danke voor de reactie
Op donderdag 8 mei 2003 19:32 schreef chocolatemoeze het volgende:
Cliche alert: "Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd."Ik herken veel in je verhaal Levensgenieter, maar het enige verschil is dat ik wel erken dat het een fase is waar ik nu eenmaal doorheen moet. Want ik wil weer vrij willen voelen, weer risico's nemen en weer een kick krijgen uit de dingen die ik doe.
Laatst overkwam me een best wel levensbedreigend voorval, maar ik had er geen centje pijn van. Of had ik het moment waar ik al eeuwen op wachtte, maar voelde me niet gelukkig. Afstomping met als eindhalte desolatie. Liever niet.
Wil je een bikkel zijn, dan zal de buitenwereld je ook als zodanig behandelen. En er zal niemand voor je kunnen zijn, want niemand weet dat jij ze nodig hebt. Want jij bent een bikkel, hebt toch geen gevoel?
Ik ervaar ook geen kick meer. Ik vind het allemaal normaal enzo. Ook als iemand me zou bedreigen met de dood zou ik kalm blijven nu denk ik. Ik zou zelfs een serieus kalm gesprek aangaan met die idioot inplaats van in paniek te slaan.
Maar je schiet er misschien ook niets mee op nee. Je vlakt al het gevoel af en beleeft het allemaal niet meer zo intens. En dat is jammer. Mooie momenten zijn er om intens van te genieten en niet alleen maar om te aanschouwen.
Levensgenieter is dus ook ff niet op zijn plek nu. Eerder aanschouwer van het leven. Ik bekijk het allemaal van een afstand en beoordeel alles teveel.
Levensgenieter bewaar ik wel voor latere tijden. Want ik heb een basis waar ik verder op wil bouwen.
Damn...word ik weer getriggerd door reacties waar ik echt wat aan heb.
Thank you very much
quote:Vandaar dat de meest succesvolle zakenmensen niet op gevoel handelen maar puur op verstand. Met gezond verstand. Ze laten zich niet leiden door emoties.
Op donderdag 8 mei 2003 19:35 schreef Ryan3 het volgende:
Probleem bij, hoe zal ik het zeggen: hoogopgeleide of intelligente personen is ook dat hun verbale capaciteiten alsmede hun vermogen tot het maken van rationalisaties er de oorzaak van kunnen zijn dat zij hun gevoelens negeren... In onze cultuur wordt nadenken nu eenmaal hoger aangeslagen, want je kunt er een goede baan mee verwerven, dan emoties. Ook in je werk is het heel gewoon dat van je verwacht wordt dat je t.b.v. je werk je gevoelens en zelfs je morele inclinaties terzijde schuift. Wil je er niet uitgetrapt worden althans...
Ze zijn bikkelhard en zakelijk en gaan desnoods over lijken.
Maar of ze gelukkig zijn is een tweede.
[Dit bericht is gewijzigd door Levensgenieter op 08-05-2003 19:52]
quote:De eeuwige zoektocht van de wetenschap om alles verklaarbaar en daarmee controleerbaar te maken. De zoektocht naar het belang van het leven. Terwijl het werkelijke belang het leven zelf is.
Op donderdag 8 mei 2003 19:42 schreef Ryan3 het volgende:[..]
Zou je dit even nader willen verklaren, want ik begrijp je niet...
Wat ben je dan voor pisvlek als jij je gevoelens en morele inclinaties opzij schuift voor een druk die uit de maatschappij voortkomt. Overigens niet wetende dat zij zelf diegene zijn die zich laten belasten met die druk.
Kennis != macht. Ik ben nog liever een zorgeloze hond die lekker in de zon ligt te genieten dan een almachtig alles wetend wezen die geen enkel besef meer van leven heeft. Clinton had dat i.i.g. in de gaten
quote:Graag gedaan. Blijf nu maar geloven in Ying-Yang, je zat er niet ver naast.
Op donderdag 8 mei 2003 19:48 schreef Levensgenieter het volgende:
Thank you very much
[edit]
Opvallende dubbele betekenis
[/edit]
quote:De top handelt ook niet op puur verstand hoor. Doorslag bij beslissingen is vaak ook vrij irrationeel. Het is vooral de middenlaag der uitvoerders, waarin veel strebers voorkomen, die in robots veranderen imo... Wel is men doorheen de hele hiërarchie vrij emotieloos. Uitzondering de werkvloer natuurlijk, hoewel hierin ook steeds meer verandering komt...
Op donderdag 8 mei 2003 19:51 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Vandaar dat de meest succesvolle zakenmensen niet op gevoel handelen maar puur op verstand. Met gezond verstand. Ze laten zich niet leiden door emoties.
Ze zijn bikkelhard en zakelijk en gaan desnoods over lijken.
Maar of ze gelukkig zijn is een tweede.
[Dit bericht is gewijzigd door Ryan3 op 08-05-2003 23:24]
quote:Ze leggen zich zelf die druk op idd, maar ben je, net als ik poverigens, iemand die daarin niet volledig meegaat dan lig je er linksom of rechtsom snel uit...
Op donderdag 8 mei 2003 19:52 schreef chocolatemoeze het volgende:[..]
De eeuwige zoektocht van de wetenschap om alles verklaarbaar en daarmee controleerbaar te maken. De zoektocht naar het belang van het leven. Terwijl het werkelijke belang het leven zelf is.
Wat ben je dan voor pisvlek als jij je gevoelens en morele inclinaties opzij schuift voor een druk die uit de maatschappij voortkomt. Overigens niet wetende dat zij zelf diegene zijn die zich laten belasten met die druk.
quote:Toch ben ikzelf ook een product van wat jij hier vermeld. Ik zit ook liever met m'n neus in de boeken.
Kennis != macht. Ik ben nog liever een zorgeloze hond die lekker in de zon ligt te genieten dan een almachtig alles wetend wezen die geen enkel besef meer van leven heeft.
quote:Clinton roeleert idd...
Clinton had dat i.i.g. in de gaten
quote:Ik moet zeggen, sinds ik mijn gevoelens wel toon aan mensen, voel ik me veel en veel gelukkiger.
Op donderdag 8 mei 2003 19:26 schreef thoth het volgende:
Tja. Maar de maatschappij denkt daar vaak anders over en vaak weten we niet wanneer het wel en wanneer het niet "toegestaan" is om emotioneel te zijn.
En guess what? Het wordt gewoon geaccepteerd.
Waarom? Omdat het puur is.
En ja, soms ben je kwetsbaar daardoor.
En ja, soms wordt daar overheen gewalst.
Maar dat weegt niet op tegen het geluk dat het me brengt.
Bovendien, juist door me kwetsbaar te durven op te stellen,kom ik tot een veel echter en dieper contact met mensen.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
quote:Hoe weet jij of je gevoelens je niet voor de gek houden dan?
Op donderdag 8 mei 2003 22:11 schreef Moonah het volgende:[..]
Ik moet zeggen, sinds ik mijn gevoelens wel toon aan mensen, voel ik me veel en veel gelukkiger.
En guess what? Het wordt gewoon geaccepteerd.
Waarom? Omdat het puur is.
En ja, soms ben je kwetsbaar daardoor.
En ja, soms wordt daar overheen gewalst.
Maar dat weegt niet op tegen het geluk dat het me brengt.
Bovendien, juist door me kwetsbaar te durven op te stellen,kom ik tot een veel echter en dieper contact met mensen.
quote:OMG, het lijkt wel alsof ik mijn eigen leven teruglees, behalve dan dat het m'n konijn was die dood ging. Dat was zo ongeveer het enige waar ik om moest janken en maandenlang verdriet van had.
Op donderdag 8 mei 2003 12:44 schreef Aventura het volgende:
Ik herken het gevoel wel. Ben zelf 25 jaar. Heb altijd al het gevoel gehad dat ik een minder emotioneel mens ben dan mijn omgeving. Anderen om mij heen worden vreselijk verliefd, sommigen zijn depressief, en weer andere zijn vrolijke party-animals. Ik ken die gevoelens allemaal niet. Begrijp me niet verkeerd, ik heb geen saai rotleven ofzo, maar ben emoitioneel veel vlakker dan anderen. Ik heb ook een enorm relativeringsvermogen. Mijn credo is 'lekker belangrijk'..Waar maak je je druk om. Ik vind veel mensen ook niet leuk/aardig/interessant. Zie van veel zaken de stompzinnigheid in, en voel me dan net alsof ik de enige ben die dingen zo ziet. Toch ben ik geen gevoelloos monster, want sommige zaken raken me wel erg. Zoals bijvoorbeeld toen mijn poes ziek was. Ik hou gewoon heel erg van dat beestje en alleen bij de gedache al dat er wat mee gebeurt, begin ik al te janken. Zo ook wel met zielige films of realityprogramma's. Of op een begrafenis laatst dat ik zag dat mijn ouders zoveel verdriet hadden, toen schoot ik ook vol. Alleen die huil-kant van mij kennen de meeste mensen om me heen niet. Tegen vriendjes kan ik me ook moeilijk uiten, heb al vaker horen zeggen dat ik zo weinig sjoege geef.
Valt me trouwens op dat vele posters in dit topic ongeveer van mijn leeftijd zijn. Zou het daar iets mee te maken hebben?
En ja, het klopt dat de meeste posters van die leeftijd zijn.
Jongeren zijn gewoon levenslustig, later bij het volwassen worden wordt dat een stuk minder.
We maken allemaal een transformatie mee in ons leven tussen ons 20 en 25ste levensjaar (naja, met wat jaren speling natuurlijk).
Fysiek is dat te zien doordat bij mannen de baardgroei dan echt begint te komen, of ze worden breder ipv de magere slungel die ze op hun 18e waren.
Mentaal neemt het geheugen een stuk af (ons geheugen wordt binnen enkele jaren merkbaar slechter)
Maar ook worden we minder speels en dromerig en meer serieus en realistisch.
Ik kan mensen dus emotieloos (op m'n gezicht) aanstaren. Je kent het wel, je kijkt een ander aan en een compleet uitdrukkingloos gezicht staart terug naar je. Niet blij, niet boos, maar gewoon zonder emoties. Of ogen die niet meelachen met de rest van het gezicht
Komt waarschijnlijk omdat ik vroeger veel liever achter de computer vertoefde dan met vriendjes ging voetballen. (achter de computer heeft het weinig zin om gekke bekken te trekken, niemand die het ziet)
Just my .02 euro
quote:Zoals je het hier omschrijft lijkt het net alsof je dit doet vanwege de angst om terug te vallen.
Op donderdag 8 mei 2003 19:06 schreef Levensgenieter het volgende:[..]
Ik heb dus erg de drang om onder alle omstandigheden sterk te zijn. En hier kom ik niet zo snel vanaf. Ik verplicht mezelf om hard en sterk te zijn onder alle omstandigheden.
Een soort terminator ofzo.
En dat is mede het gevolg van die rot tijd. Waarin ik mezelf niet meer in bedwang had. Daardoor heb ik de behoefte gekregen om ten alle tijden sterk te wezen.
Ik denk niet dat je het tegen kunt gaan op deze manier.
Wat ik bedoelde was meer het het beheersen van deze emoties tijdens bepaalde omstandigheden ( bv werk/ uitgaan/ sociale contacten met niet naaste personen), maar alles wat je opkropt in jezelf moet er ook weer uit anders is het risico op terugval juist groter.
Het is niet erg om deze emoties te laten gaan. Het is gewoon wie je bent. Probeer het te accepteren. Ik denk dat jij net als ik hier gewoon nooit meer vanaf komt. ( stoffen in hoofd) Hoe moeilijk ook.
Je kunt leren om deze emoties te controleren (mee omgaan) niet onderdrukken, zodat je kunt voorkomen dat ze te extreem worden.
Ook moet je jezelf prettig voelen met de manier die je op jezelf toepast.
Je komt op mij krampachtig over. Zorg ervoor dat je geen wandelende tijdbom wordt.
Zorg voor voldoende uitlaatkleppen waarbij je deze extreme gevoelens uit je kan laten vloeien. Evt met behulp van je naaste personen.
Ik heb zelf veel geleerd op spiritueel gebied en daarnaast praat ik veel met mijn partner, schrijven, klussen, tuinieren, wandelen met de hond, creatief bezig, meditatie en mep ik weleens een groot kussen in elkaar.
Verder heb ik ook mijn collega's op het werk een beetje vertelt over mij, omdat je eigenlijk altijd in een soort leerfase zit en soms wel eens last kan hebben van uitschieters. Zij accepteren dit aan mij. Ik bied ook mijn excusses aan als zoiets gebeurd ( heel sporadisch) , maar ik val ze er niet lastig mee. Dat stoot af.
Mocht het mij soms te veel worden, dan haal ik mijn heil in homeopatische geneesmiddelen. Hierdoor worden de stoffen in mijn hoofd ietwat gecontroleerd zonder dat ik afgevlakt wordt.
Mijn tip is: Probeer deze emoties een voor een bij jezelf te herkennen. Geef er grenzen aan. Probeer in te zien wanneer ze te extreem worden en grijp dan in. Niet onderdrukken, maar beheersen op momenten dat het effe niet kan of uit gevaar dat je het even niet rationeel meer ziet.
Schrijf een berichtje aan jezelf op een moment dat je jezelf goed voelt.(niet te goed) En dwing jezelf tijdens deze exteme gevoelens positief of negatief deze te lezen. Geloof me in zo'n situatie luister je het best naar jezelf en kun je het niet meer ontkennen.
En wordt wat losser. Leef gewoon je leven net als ieder ander, maar wel alerter.
Poeh, een heel verhaal. Ik hoop dat je er wat aan hebt.
Succes.
Ik denk dat het ook meer te maken heeft met zelfvertrouwen dat gekweekt is. Het is niet zo dat ik super geforceerd bezig ben de hele dag. Alleen ben ik niet meer bang voor situaties en mensen en nog meer. Door dat zelfvertrouwen laat ik vanzelf de negatieve kant en negatieve emoties niet meer zien, alleen het positieve dat erin zit. Het zelfverzekerde dus. Niet het twijfelachtige.
Vooral wat betreft initiatief tonen en de omgang met mensen dat gaat beter.
Er zijn wel meer mensen die dat hebben denk ik. Ik zie om me heen meerdere mensen die zo zijn. Dus ik denk niet dat ik echt een geval apart ben.
Het heeft dus te maken met zelfvertrouwen ook ja. Zelfvertrouwen dat nu pas echt bij mezelf waarneembeer is.
Die rot periode achter je laten.
Je bent inderdaad goed op weg met je zelfontwikkeling.
Alleen nog even zoekende.
Ben echter wel alert en ga het niet ontkennen.
Dat zelfvertrouwen komt vanzelf wel weer. Laat je niet uit het veld slaan als het even tegen zit.
Stukje bij beetje bouw je je leven weer op.
Volhouden zo! Je komt er wel.
Verder legde iemand het verband tussen intelligentie en alles maar relativeren en observeren. Ik zie dat verband ook zeker wel. Ik ben altijd al iemand geweest die alles vanaf de zijlijn observeert, en voelde me altijd al wel anders, hoewel ik me wel zeer goed kan aanpassen aan anderen, als een kameleon zeg maar. Ik heb wel het geluk dat ik een paar heel goede vrienden heb bij wie ik helemaal mezelf kan zijn. Op relatiegebied wordt het al iets moeilijker, ik ontmoet maar heel zelden een man bij wie ik het gevoel heb dat ik me helemaal open kan stellen. Ik vind dat nl. heel eng, bij vrienden of bij mijn zus is het makkelijk om mijn hart uit te storten, maar bij een vriendje niet, vind ik, want daar komen dan ook nog andere gevoelens bij kijken zoals verliefdheid, lust, aantrekkingskracht, verlegenheid, zenuwen, etc. Dat maakt je dan weer heel erg kwetsbaar.
In hoeverre heeft jullie 'emotieloosheid' invloed op relaties?
quote:Relaties is ook een probleem. Omdat ik best wel wat bindingsangst heb. Ook wat jij beschrijft al die emoties van de ander binnen krijgen. Ik heb vaak toch een of andere afstand nodig tussen mensen. Zoals ik zei over die barriere. Daar is de plek waar ik mensen toelaat. Erg close worden vind ik dan ook best wel beangstigend. Omdat ik me dan onprettiger ga voelen. Dan weet ik me vanzelf geen houding te geven.
Op vrijdag 9 mei 2003 14:23 schreef Aventura het volgende:
Wat me overigens opvalt in dit topic is dat het vooral mannen zijn in wie ik mij herken (en zij in mij). Denk dat dat is omdat vrouwen zich toch van oudsher meer durven uiten. Wat dat betreft ben ik dus geen typische vrouw!Verder legde iemand het verband tussen intelligentie en alles maar relativeren en observeren. Ik zie dat verband ook zeker wel. Ik ben altijd al iemand geweest die alles vanaf de zijlijn observeert, en voelde me altijd al wel anders, hoewel ik me wel zeer goed kan aanpassen aan anderen, als een kameleon zeg maar. Ik heb wel het geluk dat ik een paar heel goede vrienden heb bij wie ik helemaal mezelf kan zijn. Op relatiegebied wordt het al iets moeilijker, ik ontmoet maar heel zelden een man bij wie ik het gevoel heb dat ik me helemaal open kan stellen. Ik vind dat nl. heel eng, bij vrienden of bij mijn zus is het makkelijk om mijn hart uit te storten, maar bij een vriendje niet, vind ik, want daar komen dan ook nog andere gevoelens bij kijken zoals verliefdheid, lust, aantrekkingskracht, verlegenheid, zenuwen, etc. Dat maakt je dan weer heel erg kwetsbaar.
In hoeverre heeft jullie 'emotieloosheid' invloed op relaties?
Intimiteit dus Ook iets waar ik niet goed tegen kan.
quote:Vorige relaties liepen bij mij mis, omdat ik in zo'n intieme relatie altijd wel door de mand viel.
Op vrijdag 9 mei 2003 14:23 schreef Aventura het volgende:
Wat me overigens opvalt in dit topic is dat het vooral mannen zijn in wie ik mij herken (en zij in mij). Denk dat dat is omdat vrouwen zich toch van oudsher meer durven uiten. Wat dat betreft ben ik dus geen typische vrouw!Verder legde iemand het verband tussen intelligentie en alles maar relativeren en observeren. Ik zie dat verband ook zeker wel. Ik ben altijd al iemand geweest die alles vanaf de zijlijn observeert, en voelde me altijd al wel anders, hoewel ik me wel zeer goed kan aanpassen aan anderen, als een kameleon zeg maar. Ik heb wel het geluk dat ik een paar heel goede vrienden heb bij wie ik helemaal mezelf kan zijn. Op relatiegebied wordt het al iets moeilijker, ik ontmoet maar heel zelden een man bij wie ik het gevoel heb dat ik me helemaal open kan stellen. Ik vind dat nl. heel eng, bij vrienden of bij mijn zus is het makkelijk om mijn hart uit te storten, maar bij een vriendje niet, vind ik, want daar komen dan ook nog andere gevoelens bij kijken zoals verliefdheid, lust, aantrekkingskracht, verlegenheid, zenuwen, etc. Dat maakt je dan weer heel erg kwetsbaar.
In hoeverre heeft jullie 'emotieloosheid' invloed op relaties?
Met mijn man nu deel ik de meeste emoties. De heftige niet, dan neem ik even afstand, omdat ik hem daar pijn mee kan doen. Ik voel me daar ontzettend schuldig over. Dat verdiend hij gewoon niet.
Hij is gelukkig heel ruimdenkend en we praten veel. Hij probeert zich in mij te verplaatsen ( begrijpen niet altijd) en begrip te tonen.
Dat gaat nu al 9 jaar prima.
|
|
