(wie het laatst lacht..)
Nou was er wel zoveel stampei dat iedereen die z'n kaartje van de sneak bewaart met redelijke korting alsnog kan kijken naar deze film.
2 uur kijkvermaak, maar zeker niet 1 van de beste films die ik de laatste tijd heb gezien.
quote:Dus wel... en het is eigenlijk 1 van de drie ranzige momenten van de film. Verder is er niets spannends aan. Waarvan dit overigens ook komisch is gefilmd. Dus Horror....?
Op 12 februari 2001 18:11 schreef SunChaser het volgende:
Is geen spoiler want dit einde zit niet in de film.
Toen we gisteravond gingen, hebben we vooraf overlegd wat je moet doen als je niet tegen de spanning kan.. Normaal gesproken helpt het voldoende als je het geluid uitsluit. Maar deze film was
1. niet spannend
2. dat wat spannend was, was eigenlijk meer goor.
In de bioscoop van gister heb ik vooraf silence of the lambs gezien, die is echt leuker (al heb je die al vier keer gezien).
Sjammer, want ik had er veel van verwacht.
Overigens komt dat ook doordat het boek minder sterk is dan silence of the lambs.
Dat terwijl zijn hoofd al tijden prijkt op de Ten Most Wanted lijst van de FBI, en hoewel misschien niet alle italianen TSOTL hebben gezien, zij toch wel wat moeten hebben vernomen van een voortvluchtige amerikaanse psychopatische seriemoordenaar die zijn slachtoffers gedeeltelijk verorbert.
Ik heb het boek niet gelezen, maar ben er nu achter dat hij daarin plastische chirurgie heeft ondergaan. Ridley en consorten wilden blijkbaar niet al teveel onherkenbare acteurs. (Oldman ziet er goed creepy uit overigens) Zij kozen in plaats daarvan een hoed die de herkenbaarheid enigszins moest verkleinen?!
Daarnaast vond ik de link naar Europa vergezocht: De afdeling neus- en papierdeskundigen stelden vast dat Lecter in Europa was ondergedoken?!
Naar verwachting mooie plaatjes van een competente regisseur, gedegen acteerwerk van Hopkins en Moore die aan haar eigen Clarisse-karakter invulling geeft en Foster snel doet vergeten. Thema was al (grondiger en beter)behandeld in SOTL en film vond ik niet spannend of schokkend. Lecter was hier uiteindelijk de beschermheer van het goede, hij ruimt netjes alle badguys op. Niet meer niet minder.
Maar ja, net als in andere films zitten ook in deze film een 'paar' foutjes.
Op deze pagina kun je ze allemaal lezen. Kijk wel uit met wat je leest, want er zitten een paar spoilers in. Helaas heb ik ook al een paar gelezen die ik niet had willen lezen.
quote:
De liefde voor het kwaad
Ikonen, door Remke de Lange
2001-02-22Vier bioscoopbezoekers uit het Italiaanse Legnalo konden vorige week al halverwege de film Hannibal wegens flauwte naar het ziekenhuis worden vervoerd. Het langverwachte vervolg op The Silence of the Lambs is op het oog een ijzingwekkende thriller waarin geesteszieken de schedels van medemensen leeglepelen. Toch gaat 'Hannibal', die vandaag in première gaat, eigenlijk over een liefde, al blijft het een bizarre.
De nieuwe Hannibal begint met de oude Silence of the Lambs. 'What was it between them?', krijgt de bewaker voorgelegd die in 'Silence of the Lambs' jarenlang Hannibal Lecter in de gaten hield: de voormalige briljante psychiater die in een zwaarbewaakte inrichting vastzat wegens het plegen van kannibalistische moorden. Daar had Lecter meerdere gesprekken met de jonge Clarice Starling, een FBI-agente in opleiding die was betrokken bij de jacht op een onbekende seriemoordenaar. Lecter, psychiater én seriemoordenaar, zou haar bij de jacht kunnen helpen. Wat ontspon zich tussen deze twee mensen, in beginsel tegenover elkaar gezet als personificaties van Goed en Kwaad?
Voorafgaand aan haar eerste bezoek aan Hannibal had Clarice zulke gruwelijke verhalen over hem gehoord dat zij aan het eind van de griezelige tocht naar zijn cel in de kelder een weerzinwekkend monster dacht aan te treffen. Maar Hannibal bleek geen weerzinwekkend monster, maar een bedachtzaam, indringend, bij vlagen charmante man. Tijdens hun eerste gesprek is de verwarring op haar gezicht zichtbaar. Andersom, zo vertelt de bewaker in het heden, wist Clarice Hannibal te 'intrigeren, charmeren en amuseren'.
Ondanks de uitdrukkelijke waarschuwing 'don't let him into your head', beantwoordde Clarice persoonlijke vragen van Hannibal. De antwoorden zijn weliswaar een ruilmiddel voor informatie die Hannibal heeft over de gezochte moordenaar Buffalo Bill, maar Clarice doet iets wat haar ten strengste is verboden. 'The Silence of the Lambs' was een coming of age-verhaal: de leerling glipte onder de vleugels van haar meester vandaan om op eigen houtje een gevaarlijke maar onweerstaanbare weg in te slaan. En zo ontstond een 'verboden' relatie. Niet een expliciet romantische verhouding, eerder een psychologische verstrengeling.
De reden dat Clarice Hannibal enige toegang bood tot haar psyche is dat hij Clarice als een volledig, volwassen mens zag. Werd zij door haar vaderlijke chef vooral gewaardeerd om haar intellectuele kwaliteiten en leken andere mannen in haar werkomgeving voornamelijk geïnteresseerd in haar seksualiteit, Hannibal zag ál haar facetten. Hannibal werd, in filosofische zin, Clarices eerste minnaar, de man die haar inwijdde in het leven, in de mooie en minder mooie kanten er van.
Het feit dat in 'The Silence of the Lambs' zowel Clarice als Hannibal onze sympathie wint is de basis voor het liefdesverhaal dat zich in 'Hannibal' verder ontwikkelt. Het is overigens geen liefdesverhaal vanwege openlijke liefdesbetuigingen tussen Hannibal en Clarice (die zijn er niet) maar vanwege de structuur van het verhaal. De eerste film was een detective-verhaal. De film had één hoofdpersonage met één primair doel, waarin de toeschouwer moeiteloos kon meegaan: de heldin moest de moordenaar vangen.
'Hannibal' zit iets gecompliceerder in elkaar. Dit keer zijn er twee hoofdpersonages, met elk een eigen doel. Clarices carrière ligt, ondanks de glorieuze start, aan diggelen. Haar doel is rehabilitatie. Hannibal, die sinds zijn ontsnapping in de vorige film vrijelijk over de wereld zwerft, heeft als doel zijn vrijheid te bewaren. Maar die doelstellingen zijn tegenstrijdig. Met wiens streven moet de toeschouwer nu meeleven? Willen we dat Clarice/de FBI Hannibal in de kraag vat? Beslist niet. Willen we dat Clarice zich opnieuw kan bewijzen? Ja, maar niet als Hannibal daar onder lijdt.
Voor Hannibal heeft de toeschouwer immers in de eerste film een zwak ontwikkeld. Niet alleen omdat hij Clarice, met wie de kijker volledig sympathiseerde, op waarde schatte, ook omdat hij intelligent, geestig en erudiet is. Die eigenschappen domineerden in Clarices gezelschap. Zijn afschuwwekkende verleden werd beschreven, maar bleef buiten beeld. Pas later in de film werd -in Clarices afwezigheid-zijn duistere zijde zichtbaar, zoals tijdens zijn briljante, bloederige ontsnapping. Maar tegen die tijd was de sympathie voor Hannibal al gewekt. Overigens ook doordat hij uitsluitend slachtoffers maakt onder lomperiken, misogynisten en gratieloze figuren. Zodoende was het amorele einde, waarin hij nog steeds vrij is en de kijker amuseert met I'm having an old friend for dinner, zo goed te rechtvaardigen. In 'Hannibal' smelten Hannibal en Buffalo Bill als het ware samen: hij is de moordenaar die moet worden gevangen en tegelijkertijd de voortvluchtige wiens vrijheid we kunnen goedkeuren.
Bij het streven naar hun doel wordt zowel Clarice als Hannibal tegengewerkt. Zij wordt onderuit gehaald door een achterbakse chef, hij bedreigd door één van zijn slachtoffers die zich wil wreken. De beste hulp die Clarice en Hannibal kunnen krijgen is van elkáár. Maar wie mag er nu zijn doel bereiken? Clarices overwinning zal ten koste gaan van Hannibals vrijheid ('Kom je mijn hand vasthouden in de gevangenis?', vraagt hij haar retorisch). Hannibals vlucht gaat ten koste van Clarices loopbaan. Het enige waar we eigenlijk op kunnen hopen is een simpele ontmoeting tussen hen, op welke manier en met welke intenties dan ook. Dat is de centrale drijfveer van de laatste film. En dat is precies de verhaalstructuur van een (tragisch) liefdesdrama: we willen niets liever dan dat de helden alle barrières het hoofd weten te bieden om uiteindelijk bij elkaar te kunnen zijn. Zelfs al hebben ze samen geen toekomst.
Overigens beschouwt Thomas Harris, op wiens boeken de films werden gebaseerd, een romantische liefde tussen Clarice en Hannibal niet als onmogelijk: in 'Hannibal' laat hij ze doodleuk samen met de noorderzon vertrekken. In de film is het einde wijselijk dubbelzinniger gehouden.
Zoals gezegd moet de liefde tussen Hannibal en Clarice niet al te letterlijk worden opgevat. Beiden zijn namelijk opvallend seksloos. Clarice is seksueel niet geïnteresseerd in mannen, vrouwen, wie dan ook. Flirterig gedrag is haar vreemd, haar seksualiteit inzetten om gunsten van collega's of superieuren te verkrijgen, deed ze in 'The Silence of the Lambs' niet en nu nog steeds niet. Ze is bijna mannelijk in de manier waarop ze zich vereenzelvigt met haar werk (overigens een unicum in Hollywood, waar vrouwelijke personages nog steeds consequent worden geseksualiseerd of op z'n minst een romantisch verleden hebben).
Hannibals seksleven is eveneens een raadsel. Althans, in de gangbare betekenis van het woord. Hannibals seksualiteit lijkt vooral verbonden met zijn psychose. Kannibalisme heeft immers ontegenzeggelijk seksuele connotaties. Denk maar aan confidenties als 'Ik kan je wel opeten' en liefdesbeten of zuigzoenen die minnaars op elkaars lichaam achterlaten. Zijn a-seksualiteit is voor Clarices baas Krendler genoeg reden om Hannibal als 'queer' te bestempelen. Maar Krendler is het soort male chauvinist pig dat zijn conclusies baseert op simplistische observaties als 'hij houdt van kamermuziek en exquise eten'. Net als Clarice beweegt Hannibal zich op beide terreinen van mannelijkheid en vrouwelijkheid. Zijn fijne neus voor exclusieve handcrèmes bijvoorbeeld is opmerkelijk voor een man. Ook zijn manier van doden is on-mannelijk: kannibalisme en de verslindende mens-eter worden historisch geassocieerd met vrouwelijke seksuele driften.
'The Silence of the Lambs' was consequenter in deze genderbending dan 'Hannibal'. In die film was de vervaging van de grenzen tussen mannelijkheid en vrouwelijkheid een factor in de wederzijdse aantrekkingskracht tussen Hannibal en Clarice. Hun groeiende band speelde zich vooral af in het weliswaar meest erotische, maar niet sekse-gebonden orgaan van de mens, het brein. Tijdens hun laatste ontmoeting werd het duidelijkst gezinspeeld op een vernauwing van hun relatie. Clarice zoekt Hannibal onverwacht op wanneer hij tijdelijk in een kooi zit. Hij is aangenaam verrast. 'People will say we're in love' zegt hij laconiek. Even later streelt hij tussen de tralies door heel kort haar vinger, in een even huiveringwekkend als zinderend gebaar. Dit 'gestolen' moment is het hoogtepunt van een relatie die tot dan toe voornamelijk heeft bestaan uit het hoogst erotische systeem van kijken en bekeken worden.
'Hannibal' daarentegen haalt Clarice en Hannibal enigszins uit elkaar: Clarice wordt vervrouwelijkt en Hannibal krijgt meer mannelijke trekken. In 'The Silence of the Lambs' nam Clarice de traditioneel mannelijke rol in van de prins die de hulpeloze prinses (Buffalo Bills laatste slachtoffer) moest redden. In 'Hannibal' is ze zowel prins als prinses. Zij moet Hannibal redden maar is afhankelijk van hem wanneer haar missie alsnog spaak loopt. Hannibal die Clarice in zijn armen neemt, is een wel heel letterlijke verbeelding van de symbolische vrouwelijke overgave aan de man.
Tegelijkertijd verloochent Hannibal opmerkelijk genoeg zijn kannibalisme: in de film zien we hem, behalve in flashbacks, geen enkele keer zijn tanden in mensenvlees zetten. Zijn dierlijke moord- en overmeesteringsmethodes verruilt hij voor chloroform, touw, een zaagje en een heel scala messen en technische -mannelijke- attributen.
Het is Harris' roman die deze trend in gang zet. Vermoedelijk acht de schrijver de polarisering noodzakelijk om een letterlijke romance in zijn verhaal geloofwaardig te maken. Zijn gelijk valt te betwijfelen. Liefhebbers van de vorige film vragen zich af of de 'eerste' Hannibal Clarice werkelijk een paar hooggehakte Gucci-schoenen zou sturen en in een sexy jurk hijsen. Een expliciete interesse voor het vrouwelijk lichaam heeft hij eerder nooit getoond. Neem de misselijkmakende opmerking die hij in 'The Silence of the Lambs' maakt tegenover de senator wier dochter in Buffalo Bills gevangenschap verkeert. Hannibal kwetst de vrouw onnavolgbaar door de herinnering op te roepen dat ze haar dochter borstvoeding gaf, waarmee het huidige gemis van haar kind bijna fysiek voelbaar wordt. Het is duidelijk dat Hannibal hierbij refereert aan borsten als symbolen voor de innige band tussen moeder en zogende baby, niet als erotische objecten. Maar Harris rakelt het incident opnieuw op als gratuite introductie voor de -tamelijk lachwekkende- verleidingsscène tussen Clarice en Hannibal.
De veranderingen maken Clarice Starling en Hannibal Lecter -ikonen in een hedendaagse populaire cultuur die boven 'The Silence of the Lambs' zijn uitgestegen- menselijker en gewoner. In de eerste film was Clarice slimmer en stoerder dan welk vrouwelijk personage in welke film ook. En Hannibal? Zijn duivelse grijns is een symbool geworden van onduidbaar, fascinerend kwaad, de man you hate to love. Hannibal en Clarice komen in 'Hannibal' van hun voetstuk en blijken tamelijk alledaagse mensen met hun zwakheden. Is dat niet precies wat liefde met mensen doet?
quote:
Ook Hannibal heeft een zwakke plek
HANNIBAL, door David Sneek
2001-02-22Regie: Ridley Scott. Met Anthony Hopkins, Julianne Moore en Gary Oldman. Te zien in 96 bioscopen.
Opgesloten in een glazen cel was dokter Hannibal Lecter al angstaanjagend. En elke keer dat er in 'Silence of the Lambs' (1991) werd gewaarschuwd voor de kannibalistische psychiater, dat zijn armen werden vastgebonden, dat zijn gezicht gemuilkorfd werd, werd het onheil, het kwaad achter zijn metalen masker, groter en ondoorgrondelijker. Welke hel ging losbarsten toen het monster aan het eind van de film op vrije voeten kwam?
Tien jaar later -beetje dikker geworden, een grote hoed die zoveel aandacht trekt dat niemand denkt dat de drager ervan iets te verbergen heeft- banjert Lecter op zijn gemak over de Ponte Vecchio in Florence, waar hij zich tot curator van de universiteitsbibliotheek wist op te werken nadat zijn voorganger in die functie spoorloos verdween. Overdreven welgemanierd, de slurpende geluiden waarmee hij zijn gesprekspartners eerder de rillingen bezorgde gereduceerd tot een enkele nadrukkelijke sisklank in zijn melodieuze conversatie, leidt hij een bijna onschuldig leven; alleen gevaarlijk voor de Italiaanse politieagent die hem heeft herkend of voor de gangsters die hem komen halen.
Zoals de hoogopgeleide mensen eter Lecter in 'Silence of the lambs' zijn tegenhanger vond in de op hol geslagen seriemoordenaar Buffalo Bill, zo vindt hij in het vervolg 'Hannibal' een even monsterlijke tegenstander in de miljardair Mason Verger, een voormalig kinderverkrachter die zich ooit op last van een rechtbank door Lecter liet behandelen. Een therapie die ten einde kwam toen de dokter zijn gedrogeerde patiënt aanspoorde zijn gezicht los te snijden om de huid aan een hond te kunnen voeren. ,,Het leek op dat moment zo'n goed idee'', kreunt acteur Gary Oldman als Verger vanachter een dikke laag make-up, waarmee hij een nieuw gedrocht toevoegt aan de eindeloze serie freaks die hij de laatste jaren mocht spelen.
Geobsedeerd door het verlangen wraak te nemen op Lecter door hem levend aan een kudde driehonderd kilo zware varkens te voeren, gebruikt Verger diens enige zwakke plek als lokaas: Clarice Starling, de FBI-agente die in de eerdere film in bloedstollende visites aan de gevangenis een soort perverse vader-dochter-relatie met Lecter opbouwde. Toen werd Starling gespeeld door Jodie Foster, maar die bedankte voor het vervolg, een begrijpelijke keus gezien de onbeduidende rol die Starling in 'Hannibal' speelt in de strijd van de krankzinnigen. Zo weinig valt er te maken van de brave teksten waarmee Starling moet proberen het sadistische geweld om haar heen te temperen, dat vervangster Julianne Moore oppervlakkig en oninteressant blijft en de naam Clarice Starling zelfs na afloop met Fosters gezicht verbonden blijft.
Ook Jonathan Demme, maker van 'Silence of the Lambs' liet het voor deel 2 afweten, en van de drie sterren die tien jaar geleden de Oscars voor beste acteur, actrice en regie in de wacht sleepten, is dus alleen 'the cannibal' zelf, Anthony Hopkins, nog over. Zichtbaar plezier heeft hij in de gebruikelijke woordspelingen over vrienden die hij te dineren had en de pedante toon waarmee hij Dante declameert is hilarisch; maar hij kan niet voorkomen dat de tussenliggende tien jaar van seriemoordenaar-thrillers alle situaties en personages bijna gezellig vertrouwd hebben gemaakt. En wanneer regisseur Ridley Scott in het laatste kwartier van 'Hannibal' alle remmen losgooit en met een hoop bloederige special effects zijn publiek hoopt te shockeren, blijkt zelfs de kannibalistische cuisine eerder boosaardig grappig dan weerzinwekkend te zijn. Hoe graag je ook verontwaardigd of geshockeerd zou willen zijn.
Wat een absolute boutfilm zeg.. Een aaneenschakeling van onlogische gebeurtenissen (die bijna niet uitgediept worden) vormen samen een zeer dun verhaal, waarin te vaak slecht grappen worden gemaakt (van die hele obvious grappen die allen te maken hebben met eten). Op het einde maakt de film zichzelf compleet belachelijk door een splatter-horrorachtig einde, wat meer lachwekkend dan ranzig of eng oid is.
Zonde van mijn tijd en geld.
Dentist
Ik kan Silence of the Lambs me niet zo goed meer herinneren, te lang niet gezien, en ik hoop dat dat helpt. Ik denk dat als ik hem me nog wel heel goed kon herinneren ik dit een slechtere film zou vinden. Maar eerst maar es zien wat ik er straks daadwerkelijk van vind...
Alleen, waarom kun je niet voor de film reserveren?????? Bij ons kon het niet in elk geval. Dus ik hoop dat er nog kaartjes zijn, strax...
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
Wel beetje ziek soms, maar niet zo erg als je wat je soms hoort. Heb wel ergere dingen gezien. Vond het wel goor met die agent en z'n ingewanden... maar ja voor de rest.
Te hoge verwachtingen had ik, maar vond hem niet slecht.
(ps, bioscoop bij ons was bijna leeg)
Dat gedoe over dat de film zo goor zou zijn, is heel erg overdreven. Er zitten welgeteld 2 scenes in waarvan ik even moest slikken.
Verder is de film wel een reclame voor Florence, prachtige stad lijkt me dat.
Are you sure that you don't care?
Hij boeide me van begin tot eind, er werd goed geacteerd en idd mooie beelden.
Ik vind 'm eigenlijk niet te vergelijken met TSOTL. In "Hannibal" gaat het veel minder over de psychologische strijd tussen Hannibal en Clarice. Deze film is veel grootser aangepakt, er zijn meer mensen bij betrokken. Gewoon heel anders.
Echt gruwelijk was 'ie imho niet, en ik ben maar één keer van iets geschrokken.
Tegen anderen zou ik zeggen dat deze film zeer zeker de moeite waard is!
Wat een rare sfeer, warrig verhaal (volgt het boek redelijk nauw, maar slaat ook veel goede dingen over, en de spannende scenes uit het boek worden hier zeer slecht uitgewerkt, vooral die zigeunerscene). Ik vond het meer een lachfilm; de eens zo griezelige Lecter vond ik nu meer weg hebben van Andre van Duin, met zijn flauwe grappen.
En zo goor was ie ook niet, de stukjes die smerig waren, waren eerder lachwekkend dan goor. Er zit maar een stuk in waar ik ben geschrokken, en dat was
**KLEINE SPOILER**
die televisie-opname waar Hannibal plotseling een verpleegster aanviel. Als ze de hele film zo'n klank hadden meegegeven was hij veel beter geweest.
Ik vond het nu meer een parodie op SOTL, dan een vervolg.
En toch, mensen, gaat hem zien, want hij is niet bizar slecht of zo. Als je het als een zelfstandige film ziet is hij best wel leuk. Jammer dat de persoon Lecter zo vreselijk teniet wordt gedaan, had ik niet verwacht van Hopkins ('t blijft een topper).
Via internet kon niet, en als ik de reserveerlijn belde, dan werd de verbinding automatisch na zo'n 10 seconden verbroken
Never to part, baby of mine ©Dumbo
While we try to teach our children all about life, our children teach us what life is all about.
quote:Hopkins is een pure acteur die altijd precies bij zijn scriptrol blijft en verder niet al te veel fanatsie (huh?) gebruikt om dat verder uit te diepen. Daar ligt zijn kracht maar ook zijn zwakte. Als dat script hapert hapert hij nl. ook meestal. Vergl. van Duin daarentegen vind ik wel erg ver gaan. Hij heeft toch geen alpinopetje met regenjas aan hoop ik? Of een paard in de gang?
Op 24 februari 2001 19:58 schreef Robino het volgende:
Wat viel ie tegen zeg
Wat een rare sfeer, warrig verhaal (volgt het boek redelijk nauw, maar slaat ook veel goede dingen over, en de spannende scenes uit het boek worden hier zeer slecht uitgewerkt, vooral die zigeunerscene). Ik vond het meer een lachfilm; de eens zo griezelige Lecter vond ik nu meer weg hebben van Andre van Duin, met zijn flauwe grappen.En zo goor was ie ook niet, de stukjes die smerig waren, waren eerder lachwekkend dan goor. Er zit maar een stuk in waar ik ben geschrokken, en dat was
**KLEINE SPOILER**
die televisie-opname waar Hannibal plotseling een verpleegster aanviel. Als ze de hele film zo'n klank hadden meegegeven was hij veel beter geweest.Ik vond het nu meer een parodie op SOTL, dan een vervolg.
En toch, mensen, gaat hem zien, want hij is niet bizar slecht of zo. Als je het als een zelfstandige film ziet is hij best wel leuk. Jammer dat de persoon Lecter zo vreselijk teniet wordt gedaan, had ik niet verwacht van Hopkins ('t blijft een topper).
De hype van die film (een groep italianen is kotsend de film uitgelopen) maakt dat je vantevoren al een beetje kritischer naar de bios vertrekt. SOTL is natuurlijk een meesterwerk en ook behoorlijk AF, eigenlijk jammer dat ze dit thema niet gewoon met rust hebben kunnen laten. Er is trouwens ook nog een echt eerste deel 'manhunter' gemaakt, wat nu missch. ook nog herverfilmd gaat worden, iemand die gezien?
Twee vragen:
1. Jodie Foster wilde toch niet meespelen omdat haar karakter in deze film kannibalistisch zou worden (dat meende ik tenminste ooit gelezen te hebben)?
2. Bij die scène in de keuken waar Hannibal hersens at; klopt het dat daar op de koelkast een boek lag waar iets van "vegetarian" opstond?
Het laatste kwartier was idd goor, maar wel grappig. De hele zaal moest wel lachen eigenlijk. Er zaten wel behoorlijk wat gaten in het script. Waarom laat Mason Verger met al zijn geld bv zijn gezicht niet verbeteren?
Zowel Jane als ik vonden SOTL beter. Toch is het een film die je gezien moet hebben. En ik denk dat we nog wel een keertje naar Florence afreizen!
quote:In het boek Hannibal schijnt Clarice een stukje hersenen mee te eten...
Op 25 februari 2001 16:01 schreef WouterB het volgende:
Twee vragen:1. Jodie Foster wilde toch niet meespelen omdat haar karakter in deze film kannibalistisch zou worden (dat meende ik tenminste ooit gelezen te hebben)?
quote:Ja, humor toch?
2. Bij die scène in de keuken waar Hannibal hersens at; klopt het dat daar op de koelkast een boek lag waar iets van "vegetarian" opstond?
Are you sure that you don't care?
quote:Ik bedoelde meer dat de grappen nogal uitgemolken zijn (zoals van Duin al 20 jaar dezelfde grappen maakt). Je herinnert je ongetwijfeld nog de beroemde 'I'm having a friend for dinner' uit SOTL. Dat was zo'n krachtige one-liner dat de makers van Hannibal gedacht moeten hebben dat hoe meer ze van dit soort grappen erin gooien, hoe leuker het wordt. Niet dus
Op 25 februari 2001 13:51 schreef kamagurka het volgende:
Vergelijking met van Duin daarentegen vind ik wel erg ver gaan. Hij heeft toch geen alpinopetje met regenjas aan hoop ik? Of een paard in de gang?
, een of twee geintjes over eten zijn wel leuk, maar hij blijft maar bezig.quote:Ja, inderdaad, Hannibal is ontsnapt en loopt vrij rond, dat is niet echt stof voor een vervolg inderdaad
SOTL is natuurlijk een meesterwerk en ook behoorlijk AF
Een aan elkaar geknoopt rotzooitje was het, zeker als je het vergelijkt met het boek.
(en JA ok, dat gebeurt wel vaker)
|
|
