Ze pakt de hand van Sendero en laat hem de weg leiden, ze vertrouwt hem en zien wel waar ze terecht komen. Picknicken klinkt goed.
Wijs me de weg maar ik volg.
* Sendero kijkt Chovexani even liefdvol aan, en geeft haar teden een aai over haar wang
Wat is hij toch knap en wat een geluk heb ik toch dat hij mij gekozen heeft
* Chovexani loopt zo licht als een veertje naast heb, ze huppelt bijna van vreugde en van verwachting op de dag die nog voor hun ligt. Ze voelt hoe Sendero haar hand lost laat en even voelt ze een gevoel van verlies, maar al snel gaat haar hart weer sneller kloppen als hij zijn arm om haar heen slaat en haar dichter naar zich toe trekt, zo lopen ze een tijdje zwijgend naast elkaar voort.
Dan komen ze bij de plek die Sendero bedoelde en Chovexani is even ontroerd door de schoonheid van de plaats. Ze kijkt even om zich heen en neemt de omgeving in zich op. het lijkt op een magische plek, zo mooi als alles eruitziet
[Dit bericht is gewijzigd door Chovexani.Darante op 30-07-2003 22:59]
Ze lopen een stuk het gras in en gaan daar zitten. Sendero is blij dat hij weer alleen is met Chovexani en dat er geen pottekijkers meer zijn.
Chovexani .. weet je dat je nog stralender er uit ziet dan gisteren...
* Stom genoeg krijgt hij het weer warm en ziet er weer rood uit.
Zij? Mooi? Hoe komt hij nou op dat rare idee? Ze vind zichzelf maar gewoon, niet stralend of mooi, maar eigenlijk een onopvallend persoonlijkheid.
* Chovexani voelt zich rood woorden door zijn lovende woorden en ze slaat dan ook snel haar ogen neer, om ze daarna weer door de omgeving te laten gaan.
Wat een betoverende omgeving is dit, ik ben hier nog nooit geweest, hoe heb je het ontdekt?
* En een beetje plgerig en ook een beetje angstig laat ze erop volgen
Of heb je meer vrouwen hier naar toe genomen
* Het is misschien een beetje brutaal, maar ze beseft dat ze eigenlijk verder niks van hem weet. Hij is wel verlegen, maar dat wil niet zeggen dat zij de enige is, die voor zijn charme is gevallen en diep in haar wil ze een beetje duidelijkheid. Ze ziet hoe Sendero rood aanloopt bij haar vraag en even betreurd ze, dat ze de vraag gesteld heeft. Chovexani hoop maar dat hij niet van boosheid zo aanloopt en duikt onbewust een beetje in elkaar
eigenlijk heb ik , althans ik voordat de groothandel in Trandofir opende, eerst de omgeving van Trandofir helemaal verkend en vandaar dat veel mooie leuke plekken bekend zijn. Het scheelt ook als de klanten van de Groothandel je veel vertellen. Alleen een vrouw heb ik hier nog nooit mee naar toe genomen, sinds mijn aanwezigheid in trandofir en vele jaren daarvoor is er geen vrouw in mijn leven geweest.
* Sendero bloost als hij zichzelf zo'n eerlijk antwoord hoort vertellen tegen Chevexani. Nu hij toch bezig is kan hij beter ook wat vertellen van de jaren voor Trandofir.
Voor dat ik nar Trandofir kwam, was ik een strijder, een aanvoerder van een sterk leger huurlingen. HEt vechten zat me in het bloed en ik was er mee opgegroeid. De reputatie die we hadden was van een eerlijk maar hard leger, en we vochten voor diverse kampen. Dan weer aan de zijde van het goede, dan aan de zijde van het kwade. We stonden bekend als neutraal, we vochten voor geld en de eer. Maar de laatste veldslag was er één teveel.
Dit keer vochten we aan de kant van de duistere machten, tot zover niets bijzonders, alleen onze tegenstanders vertoonde zoveel moed en eer dat de duistere naar machten greep die voorbij de normale belevingswereld van mensen lag. Legers ondoden, ziektes en andere vreselijke gedrochten werden opgeroepen. Dat was het punt dat wij. Ik en m'n staf besloot het leger te ontbinden en de zaak te laten liggen. De duistere krachten wilden niet alleen de vijand overwinnen maar ook de zielen van de eerlijke huurlingen innemen.
Ik weet niet of ik trots moet zijn op mijn verleden, maar na die veldslag ben ik met de trouwste medestrijders rond gaan zwerven en uiteindelijk hier beland. Nu hebben mijn mensen een gezin gesticht en ben ik niet alleen verantwoordelijk voor hen maar ook voor hun gezinnen. Na de gebeurtenissen van gisteren weet ik dat ik eindelijk het duister heb overwonnen en dat mijn mensen veilig zijn.
* Hij zwijgt even en kijkt voor zich uit. Hij heeft de stap genomen en eigenlijk lucht het hem op, hij is alleen bang nu. Wat zou Chovexani van het hele verhaal vinden, in zijn hart hoopt hij dat ze hem niet af wijst om zijn verleden. Maar het moest er van komen, ze heeft er recht op het te weten. Stilletje blijft hij zitten en friemelt wat aan een gras polletje. dan kijkt hij haar aan, en ziet dat ze met open mond hem aanstaart. Had ze een boze reactie van hem verwacht, dat kan hij toch niet. Niet tegen een vrouw die zo lief en mooi is als Chovexani.
Toch weet ze dat ze hem nooit meer kwijt wil en dat het verleden het verleden is, het heeft hem gemaakt tot de man wie hij nu is, de man naar wie haar hart uitgaat, de man van wie ze houd.
Even schrikt ze bij die gedachte, maar ze weet dat het zo is.
Zelf heeft Chovexani ook nog wat te verbergen, maar hoewel de mogelijk zich aangedient heeft om het te vertellen, durft ze het nog steeds niet en bewondert de eerlijkheid van Sendero. Haar tijd komt nog wel en ze hoopt dat het tegen die tijd wat minder erg zal zijn, ze moet een manier verzinnen om haar vloek ongedaan te maken.
Chovexani ziet dat Sendero nog steeds afwachtend naar haar zit te kijken en beseft dat hij bang is dat ze nu niet meer met hem wilt omgaan door zijn verleden. Een lach verschijnt op haar gezicht als Chovexani het gezicht van Sendero omvat met beide handen en hem dan diep in zijn ogen kijkt.
Lieve Sendero, ik vind het heel moedig van je dat je je verleden aan mij heeft verteld het maakt mij duidelijk wie je bent. Ik zal echter niet minder van je houden, vanwege je verlede, je verleden hebben je gemaakt tot wie je vandaag de dag bent, de man die mijn hart heeft verovert.
Ik hoop dat ik op een dag ook de moed kan vinden om jouw mijn verleden te vertellen, maar moet je nu vragen mij de tijd te geven om die te vinden.
* Diep in zijn ogen kijkend, probeert Chovexani de gevoelens van Sendero te bepalen
Hij kan alleen maar in haar ogen kijken en haar woorden aanhoren, of ze tijd mag hebben een moment te zoek om haar hart te lucht. Sendero knikt en dan kust hij haar zacht en teder.
Maak je geen zorgen om tijd, er is tijd genoeg voor alles.
* Sendero laat zich achterover vallen in het gras en dankt stil de goden.
Chovexani is blij dat Sendero haar de tijd geeft om moed te verzamelen, ze is toch ook zo'n angsthaas soms, maar haar verleden heeft ze nog nooit met iemand gedeeld, gedeeltelijk uit angst, maar ook om mensen niet af te schrikken.
Ze is blij dat ze Trandofir heeft uitgezocht om haar winkeltje te beginnen, wat als ze dat niet had gedaan, dan had ze zich nooit zo gelukkig gevoeld als nu.
ook Chovexani laat zich achterover vallen en kijkt naar de wokljes die rustig overdrijven.
Kijk die lijkt op een konijn * Wijst Chovexani naar de lucht
* Chovexani ziet hoe de wolk eventjes beweegt alsof het los komt van de lucht en naar beneden suist, waar het op de grond verandert in een konijn, dat hun heel wijs aankijkt, alsvorens weg te huppelen, lachend kijkt Chovexani het konijn na.
Wat is verliefd zijn toch geweldig en zeker als je magie kunt gebruiken om het leven wat meer kleur te geven.
* Na deze gedachten verandert de omgeving van de omgeving van kleur. Bij het zien van de verandering, bloost Chovexani even diep.
Dat was nou niet echt de bedoeling meid, je moet je magie onder controle krijgen anders gaan er straks hele rare dingen gebeuren, met die fantasie voor je.
* Chovexani kan een geheimzinnige glimlach niet van haar gezicht halen, met de gedachten die ze heeft. Ze durft Sendero ook niet aan te kijken. Veel te bang dat hij haar gedachten kan lezen.
* sendero heeft het knap warm gekregen en is nog al dorstig geworden. Hij staat op steekt z'n tong even uit naar Chovexani en loopt naar het heldere stroompje dat uitkomt in het meer. Hij schept wat water uit het beekje en drinkt het op. Dan valt z'n oog op het water en hij ziet nu zijn spiegelbeeld.
* Nu weet hij wat ziet als hij Chovexani ziet. Hij heeft dezelfde blik in zijn ogen.. Wat is verliefd zijn toch geweldig als je liefde beantwoord wordt.
Chovexani ziet hoe Sendero naar zichzelf kijkt en stiekem loopt ze op hem af, maar hoe zachtjes ze ook doet, door zijn goed getrainde oor heeft Sendero haar gehoord, even doet hij net of hij haar niet gehoord heeft, maar ondertussen wetend hoe ze in elkaar zit, wacht hij haar verassing af. Net als Chovexani, Sendero een duwtje wil geven, doet hij een stap op zij, met als gevolg dat ze zelf in het water beland
Als ze proestend boven water komt, ziet ze Sendero aan de kant op de grond liggen te schudden van het lachen. Tranen van plezier lopen over zijn wangen en zijn handen liggen op zijn schuddende buik, als hij haar gezicht ziet, lacht hij zelf nog harder.
Quasi boos kijkt ze Sendero aan en dan zwemt ze sierlijk een rondje, nu is ze toch al nat.
Als Sendero dan zijn hand uit steekt om haar aan de kant te helpen, ziet ze haar kans schoon. Een stel handen die plotseling achter Sendero opduiken, duwen hem het water in en nu is het aan Chovexani om dubbel te liggen van het lachen
* Het water voelt aangenaam aan, maar zo zwemmen in de kleding is niets.. Want ze natte kleding heeft even tijd nodig te drogen. Hij zwemt naar chovexani toe en kijkt haar in haar ogen. Hij ziet hoe haar ogen glinsteren van plezier en kust haar pardoes op haar neus
* Dan zwemt hij naar de kant toe en klimt uit het water, als een verzopen kat staat hij daar water te lekken.
Nou, Ik weet niet wat jij doet maar ik doe de natte kleding uit * Hij steekt z'n tong weer naar haar uit en maakt aanstalte z'n kleding uit te doen.
Een beweging die Sendero laat lachen van plezier, teder kijkt hij op haar neer en lacht om haar plotselinge verlegenheid.
Ik kan met toch herinneren dat je er gister minder moeite mee had.
* Bij die woorden weet Chovexani helemaal niet waar ze kijken moet en het liefst zakt ze door de grond.
Als Sendero merkt dat ze echt verlegen is en het plagen niet zo leuk vind, loopt hij op haar af en neemt haar in zijn armen
Meisje wat is er toch? je hoeft je toch niet verlegen te voelen tegenover mij? Je hebt niks om je voor te schamen hoor
* Met een ondeugende lach in haar ogen kijkt ze hem aan
Daar had ik je mooi even te pakken, maar ik was wel een beetje verlegen hoor. Ik weet niet hoe ik dit gevoel moet omschrijven, ik hoop gewoon dat je me mooi vind, maar weet van mezelf dat ik maar middelmatig ben en absoluut niet de knapste. Gisteren was eigenlijk een beetje impulsief van me.
* Chovexani kijkt met een beetje bange ogen naar hem op, zal hij haar nu uitlachen om haar dwaze angst?
Chovexani.. * Zegt hij zacht tegen haar en hij kijkt haar in haar ogen
Impulsiviteit is juist spontaan en lief. Hoe kom je erbij dat je gewoontjes bent ? Je bent mooi echt een stralend middelpunt.
* Hij slaat z'n armen om haar heen en knuffelt haar.
als je niet wil dat ik verdrink dan moet ik me wel ontdoen van kleding.
* Hij laat haar z'n laarzen met metalen delen en zijn zware beslagen riem zien. Hij kijkt haar plagend en ook wel een beetje blozend aan.
Ehm snap je ? euh je mag wel kijken hoor
* hij heeft het nog niet gezegt, of hij bloost omdat bij hem de betekenis van zijn zin doordringt
Chovexani brengt haar trillende handen naar haar blouse en begint de knoopjes los te maken, wat met trillende handen nog geen eenvoudige opgave is.
Uiteindelijk lukt het Chovexani om haar blouse over haar schouders te schuiven.
Dan begint ze aan de knoopjes op haar rok.
Die laat ze rustig over haar heupen glijden.
Dan kijkt ze op en ziet Sendero warm naar haar kijken, snel wend ze haar blik af, maar ziet al dat haar hele lichaam rood word.
Ze buigt zich voorover en knoopt haar sandalen los.
Pfff, ze heeft het er warm van gekregen.
Ze zet haar blote voeten op het gras en laat genietend gaar teentjes met het gras spelen.
Haar ondergoed is ook erg nat, maar dit is eigenlijk tot hoe ver ze durft te gaan.
Ze neemt een aanloop en om haar verlegenheid te verbergen, duikt ze het riviertje in.
Chovexani kleed haar zelf ook uit en Sendero wordt er helemaal warm van binnen van. Haar vormen ook al zijn ze nog een beetje bedekt. zien er erg mooi uit. sendero bloost nog maals. Wat is ze toch mooi denkt hij bij zich zelf.
Dan duikt hij snel Chovexani achterna het water in voor dat er meer te zien valt aan hem dan een rode kleur. het water is als een verkwikkend elixer op z'n huid en hij voelt gelukkig de warme gloed die hij net nog had verdwijnen.
Tevreden spettert Chovexani in het rond, haar ogen volgens Sendero die wat krachtiger probeert te zwemmen, alsof hij zijn spieren wat wilt aansterken na zijn verwonding.
Chovexani ziet hoe de spieren van Sendero bewegen en ze voelt een aangename kriebel in haar buik. Het gevoel van rondvliegende vlinders en een verliefde lach speelt om haar lippen.
Chovexani zwemt naar Sendero toe en geeft hem een kusje op zijn mond. Sendero die nu wel verrast is door haar beweging kijkt haar eerst verbaasd, maar dan intens gelukkig aan en geeft haar een kusje terug.
Hoeveel van deze mooie plekjes ken je eigenlijk? Hoewel ik hier ooit ben geweest, heb ik eigenlijk nog weinig van deze omgeving gezien. Het is echt een betoverend plekje dit
* Chovexani voelt hoe de magie van deze plek door haar heen dringt en hoe ze het overneemt. Ze voelt zich vrij en jong, net een verliefd schoolmeisje
Plotseling is Chovexani bij hem en kust hem , verbaast en aangenaam verrast kijkt hij haar en en kust haar teder terug
mooie plekjes ? ... * Sendero bloost even als hij snel voor zijn geest de mooie stille plekjes haalt waar geen of heel weinig andere mensen komen. Dan zoek hij aan de rand van het riviertje een plek op waar hij wat kan zitten want om te vertellen van de mooie plaatsen en te blijven zwemmen. Dan gaat hij zitten terwijl de waterdruppeltjes op z'n huid opdrogen
Nou , je hebt natuurlijk waar we al geweest zijn, de rivier met het paradijselijk eilandje. Dat is natuurlijk een erg mooie plek. Dan heb je dit meertje met haar riviertje en de bergweide. Ook een hele mooie plaats om te zijn. Erg rustgevend door het hogere gras.
Dan heb je aan de andere kant van Trandofir het oude bos met z'n oeroude bomen, dat is meer om te wandelen aangezien de zon door het bladerdek wordt tegen gehouden. Er zijn in het bos ook open plaatsen en dat is dan één grote bloemenzee en dat is ook wel weer mooi. In dat bas bevindt zich ook een klein houten hutje, waar ik heb gebivakkeerd voordat ik in Trandofir aankwam.
Er zijn ook aan de kant waar de droge vallei begint grotten met grottekening van beschavingen die hier ooit hebben geleeft. de vallei op zich is ook wel mooi , maar droog en heet en tja stoffig. behalve als het zwaar heeft geregend dan is de vallei één bloemen pracht.
Dat zijn dus een aantal plaatsen , gebieden eigenlijk die interressant of mooi kunnen zijn, het is maar waar je van houdt
* Sendero likt even aan z'n lippen die droog zijn geworden van het praten. en bungelt een beetje met z'n benen in het water. Hij kijkt naar Chovexani die hem aangehoord heeft.
Chovexani weet dat ze hier op een rustig moment naar terug komt om de tekening die ze nu in haar geheugen heeft gegrift uit te tekenen: Sendero zo sensueel zittend op de waterkant. Ze weet dat Trandofir vernoemt is naar de vele rozen die hier groeien. Dat betekent Trandofir ook: roos. Chovexani heeft zich wel een beetje in de geschiedenis verdiept van het dorp, daarom is ze hier ook gaan wonen. De rustige geschiedenis van dit plaatsje trok haar zo aan.
Een soort plaats voor mensen die niet willen opvallen en een rustig bestaan willen leiden en voor mensen die weg lopen van hun verleden.
Chovexani volgt de tong van Sendero, en ze voelt de kriebel weer in haar buik.
Al de plaatsen die hij haar heeft verteld, klinken zo betoverend en ze kan haast niet wachten om op ontdekking uit te gaan, als het maar met Sendero is, maar eigenlijk voelt ze zich hier ook wel fijn.
Zo te horen, ben je al op veel plaatsen geweest, het klinkt allemaal zo mooi en ik zou zo graag het allemaal willen zien.
* Chovexani krijgt het koud van het lange stilstaan in het water en laat zichzelf omhogen zweven uit het water, waarna ze sierlijk naast Sendero plaats neemt. Sendero die dit allemaal aankijkt, kijkt haar lachend aan.
Wat kan magie toch makkelijk zijn he?
* Zegt hij plagend tegen haar en Chovexani knikt instemmend, het is heerlijk om weer gebruik te kunnen maken van haar magie
Al die plaatsen kunnen we ook bezoeken. Als je van tekenen houdt kan je zelfs tekenspullen meenemen, er is toch tijd genoeg om daar prachtige plaatjes van te tekenen.
* Sendero blijft even zitten en denkt aan de opgejaagdheid die hij toen voelde , toen hij de plaatsen ontdekte. Ook denkt hij aan de creaturen der duisternis die hij met de moed der wanhoop aanviel om zijn mannen te laten ontsnappen. Had hij toen maar zo'n magisch wapen of een magieër aan zijn zijde gehad. Hij voelt even de pijn toen hij zijn luitenant verloor, die uit eer bij hem bleef en ten onderging. Dan schudt hij zijn hoofd en is weer terug in de werkelijkheid. De plaatsen zijn zuiver en mooi die hij beschreef.
Magie, een vloek voor de één, een zegen voor de ander en soms een vloek en zegen tegelijk.* Fluistert hij zacht. Hij kijkt weer naar Chovexani, en ziet dat het gebruik van magie haar goed doet en zelfvertrouwen geeft. Hij knipoogt even naar haar.
Ze hoort hoe hij voorstelt om die plaatsen ook een keertje te gaan bezoeken en ze droomt weg, ook hoort ze het gemompel over magie. Ze kijkt even Sendero aan en ziet zijn knipoog, dan herinnert ze zich, wat hij net nog meer zei.
Tekenen? Waarom denk je dat ik teken? Hoe kun je dat nou weten?
* Chovexani bloost en weet dat haar woorden een beetje te hard waren, maar niemand heeft ook haar passie ontdekt. Hoe komt het toch dat Sendero haar zo goed doorheeft, zonder een woord lijken ze elkaar dingen te vertellen, ze begrijpen elkaar meer dan ooit een ander heeft gedaan.
Het gevoel is zowel beangstigend, als bemoedigend.
Uhm, sorry dat kwam er iets te hard uit, maar je moet begrijpen dat ik eigenlijk een beetje van je vraag schrok.
Je hoeft er niet van te schrikken. Mensen die veel reizen of gereist hebben en veel plaatsen bezoeken, willen vaak die plaatsen vereeuwigd hebben of er een herinnering aan vast plakken.
Of ze komen op dat soort mooie plaatsen tot rust door een creatieve uiting. Ik doe dat bijvoorbeeld met hout snijwerk. Ik dacht dat jij het misschien wel met tekenen zou doen. Dat leek me nu juist iets wat je vast leuk zou vinden.
* Sendero zwijgt even na zijn woorden vloed. Een eigenwijze vlinder komt langsvliegen tussen hen beiden door als wilde die zeggen "Jullie zijn voor elkaar gemaakt alleen jullie zijn te verlegen om het toe te geven"
ALs je wilt dan bestel ik een reis-schildersezel voor je, dan kan je rustig schilderen en dan draag ik het spul wel * Zolang ik maar bij je kan zijn denkt hij er nog achteraan. Hij bloost bijna en hoopt dat Chovexani het niet in zijn ogen kan lezen
Zoals je al zei heb ik vele reizen gemaakt en daarvoor heb ik al een reisezel gekocht, maar lief dat je er aan denkt en je zult wel gelijk hebben dat meer mensen hun ervaringen en belevenissen willen vastleggen. Nogmaals sorry voor mijn botte woorden.
* Ook Chovexani heeft de vlinder gezien en ze weet ook wat de vlinder betekent en ze slaat haar ogen neer, is het toeval dat de vlinder juist nu voorbij vliegt? Chovexani denkt dat het weer een spel van de goden is, een spel om de geliefden nader naar elkaar toe te brengen.
Langzaam heft Chovexani haar hoofd en kijkt Sendero diep in zijn ogen
Uhm...Ik..euh...wil je graag bedanken...dat je zo goed...euh...naar me luistert. Je geeft me echt..euh...het gevoel dat ik belangrijk ben en...euh..speciaal.
* Chovexani weet niet wat Sendero van haar impulsiviteit vind, maar ze moest haar gevoelens gewoon kwijt.
Sorrie , hoef je nooit te zeggen * Fluistert hij zacht. Hij kijkt haar aan slat dan z'n arm om haar heen en geeft haar teder een kusje
Je bent lief... en ook erg speciaal voor mij...
* Sendero weet even echt niet meer waar hij het zoeken moet.
Ze word verlegen van Sendero's woorden en staat gehaast op, om in het water te springen, maar haar voet blijft steken en ze valt tegen Sendero op. Die heeft dit niet zien aankomen en samen vallen ze in het water.
Proestend en met een mond vol water komt ze boven water. Ze kijkt om zich heen, maar ze kan Sendero niet zien. In paniek duikt ze weer onder en gaat naar hem op zoek. Nu helemaal bang geworden zoekt ze waar ze maar kan, maar Sendero blijft onvindbaar.
Door het gebrek aan adem, moet ze wel weer boven water komen en daar ziet ze hem. Hij staat netjes te druipen op de kant en kijkt haar plagend aan.
Dit kan Chovexani niet leuk vinden en bedenkt hoeveel Sendero in korte tijd voor haar is gaan betekenen.
Schijnbaar kwaad klimt ze op de kant.
Ik geef je 3 tellen om je zo ver mogelijk bij mij uit de voeten te maken, anders zul je wat beleven mannetje, weet je wel hoeveel zorgen ik me maakte
* Even denkt Sendero dat hij te ver is gegaan, maar in haar woorden klinkt een lach door en ondeugend kijk hij haar aan.
Als je zo boos bent en ik moet dan toch sterven, dan sterf ik het liefst in je armen
* Hij neemt Chovexani in z'n armen en geeft haar een tedere knuffel
Sorrie, ik zal je niet meer zo laten schrikken
Even reageert ze niet door haar geschrokken houding, maar dan voelt ze zich warm worden door de tedere knuffel die Sendero haar geeft en slaat spontaan haar armen om hem heen.
Ze laat snel haar boosheid zakken en kruipt in Sendero's armen. Dan zet ze haar armen in zijn zij en geeft ze hem een snelle kietelbeurt.
Je denkt dat je daar zo maar mee wegkomt? Ik zal je inderdaad dood kietelen
* En met een duivelse lach begint ze weer te kietelen, niet alleen in zijn zij, maar ook onder zijn voeten en al snel ligt Sendero dubbel van het lachen, niet zo zeer door Chovexani's gekietel, meer van haar enthousiasme.
Innig tevreden gaat Chovexani rechtop zitten in de veronderstelling dat hij om haar gekietel lachte en ze geeft hem een spontaan kusje op zijn neusje.
