Zijn oude strijdgeest kolkt omhoog vanuit de heldere bron in z'n hart en hij slaat terug.
Wat is dit, deze duisternis. Is dit een spelletje. Als jullie echt om ons geven en ons tot elkaar willen laten behoren moet je vooral dit doen. weg met die wolken, weg met die narigheid. Bij de kracht de ongebonden ziel vraag ik jullie om de beproeving te staken.
* Chovexani ziet alleen de frons en inspanning op z'n gezicht en ze voelt de pure kracht die geen magie is. Dan ziet zij hoe de lieve trekken terugkomen en hoe de wolken verdampen en er even een koele wind te voelen is. plotseling zingen de vogels weer.
* Sendero kijkt naar Chovexani en zacht fluistert hij
De beproeving is voorbij, ik geef het niet op. Ook al weet ik niet alles zowel verleden als toekomst, we kunnen er voor vechten. Nu ik je gevonden heb laat ik je niet gaan. Het echte leven is waar ik met jou voor wil gaan.
* Sendero stottert van emotie als hij het zegt, de tegenactie op het spel der goden heeft hem een hoop energie gekost. maar z'n wapen verschijnt plotseling weer in z'n handen en geeft hem nieuwe energie en kracht. Een zilveren warme gloed komt er van af en omhult de twee en het eilandje.
* Het vogeltje dat eerder door de blik van Chovexani is plotseling terug en spreekt zacht tot hen.
Jullie kunnen het.. doe het maar
* Dan vliegt het vogeltje weg en en veranderd tijdens de vlucht in een pauw, dan in een duif en verdwijnt in een plofje
Ze ziet dat de lucht opklaart en de vogels spontaan weer beginnen te zingen, net of Sendero een bedreiging heeft tegengehouden en iedereen nu weer opgelucht adem kan halen.
Sendero kijkt naar Chovexani en zacht fluistert hij
De beproeving is voorbij, ik geef het niet op. Ook al weet ik niet alles zowel verleden als toekomst, we kunnen er voor vechten. Nu ik je gevonden heb laat ik je niet gaan. Het echte leven is waar ik met jou voor wil gaan.
* Op deze liefdes verklaring had ze niet gerekend en de tranen lopen dan ook als een waterval uit haar ogen. Chovexani ziet het wonderbaarlijke vogeltje weer en nu weet ze het zeker dat ze het vogeltje verstaat en is er ook niet verbaasd over als het van gedaante wisselt om te verdwijnen in een plofje
Chovexani ziet ook hoe het wapen, wat ze als cadeau aan Sendero heeft gegeven weer in zijn handen verschijnt als een teken van hun gebondenheid.
* Chovexani gaat voor Sendero staan en kijkt hem serieus in de ogen en Sendero is overdonderd door de liefde die ze uitstraalt
Als jij het aandurft met mij durf ik het ook met jou aan, de gevoelens die je bij mij losmaakt zijn sterker dan ik ooit gevoeld hebt. Samen met jou wil ik er voor vechten en ik hoop dat ik dan de toekomst krijg waar ik altijd van gedroomd hebt een toekomst waar jij een hoofdrol in speelt.
* Chovexani wilde dat ze haar gevoelens net zo goed kan verwoorden als Sendero dat deed, maar ze ziet in zijn ogen dat het hem duidelijk is wat ze bedoeld en ze kruipt in zijn armen en legt haar hoofd tegen zijn borst.
De lucht sindert van hun liefde voor elkaar en de lucht is zwaar van de lavendel die volop begint te groeien en een heerlijke geur afgeeft.
Een geur die de beide geliefde ontspannen.
Hij merkt op dat de tijd langzaam weer op gang begint te komen en ziet dat het eigenlijk nog voor het middaguur is.
De tijd is weer op gang gekomen, aan de stand van de zon te zien zal het rond het middag uur zijn * Fluistert hij zacht
* Hij verwonderd zich erom dat de tijd zomakkelijk te manipuleren is door de goden. Hij is blij dat ze hun angst hebben overwonnen en dat er voor hun beide een nieuwe tijd aanbreekt. De tijd waarin ze elkaar en elkaars mogenlijkheden gaan leren kennen is na de zware beproeving begonnen , de goden staan achter hun en dat is iets waar ze blij mee zijn. Sendero weet weinig van magie, maar hij heeft vandaag meer goede magie gezien dan hij ooit in z'n leven tegen heeft gekomen. De lucht zinderd van magie. Hun eilandje is een klein paradijs in de vredige rivier. Sendero geeft een kusje op Chovexani's hoofd en zucht zacht gelukkig en tevree
Zo tegen de borstkast van Sendero aan, denkt ze genieten aan de toekomst, ze hebben nog zoveel tijd bij elkaar en ze is van plan om van elke seconde met Sendero te genieten.
De tijd is weer op gang gekomen, aan de stand van de zon te zien zal het rond het middag uur zijn, * fluistert sendero zacht in haar oor en een rilling gaat over haar rug bij het voelen van zijn adem op haar oor. Ze weten dat ze straks terug moeten naar hun werk en huis, maar ze willen nog even van elkaar genieten. Een blaadje waait zachtjes om hun heen dan verandert het in een voorwerp.
Ze voelt hoe Sendero zich steeds meer ontspant en kruipt nog wat dichter tegen hem aan, zijn hoofd rust op haar hoofd en ze passen zo perfect bij elkaar.
Verbaasd kijken de twee naar het voorwerp, voor Chovexani een kreet slaakt, als ze het herkent.
Jeetje, hoe komt dat nou hier
* Chovexani hoort een stem, en ook de stem herkent ze.De stem is alleen voor Chovexani te horen.
Chovexani, je gaat nu je nieuwe leven tegemoed. Een leven waarvan ik hoop dat het je meer geluk brengt dan de jaren hiervoor.Ik wil je iets geven wat mij altijd geluk heeft gebracht en veel verantwoordelijkheid aan jouw geeft. Je hebt gezien hoe ik er mee om ging en ook hoe machtig het is, maar ik heb nu gezien dat je die verantwoordelijkheid aankan, zeker omdat je nu in jezelf geloofd. O lieve meid, maak wat moois van je toekomst en weet dat ik er altijd voor je zal zijn.
* Met ogen vertroebeld door tranen luistert Chovexani naar haar pleegmoeder en weet dat ook haar moeder achter haar staat en haar zegen heeft gegeven voor de man die haar hart heeft verovert.
Ze pakt de toverstok aan die haar moeder haar gezend heeft en voelt meteen de kracht die hij aan haar geeft. Haar moeder heeft er altijd goed mee gedaan en als een donderslag beseft Chovexani dat dit is wat het lot van haar verwacht, dit is een manier om haar verleden goed te maken en dit is de oplossing voor haar probleem. Ze voelt de kracht van Sendero naast zich en Sendero die begreep dat ze even met rust gelaten wilde worden om duidelijkheid te krijgen op haar vraag, kijkt haar nu vragend aan. Een brede lach verschijnt op haar gezicht en ze geeft Sendero even een stevige knuffel, nu gaat echt alles zoals ze wilt
Wel een allemaal erg typisch, Hij heeft een wapen van een Krijgsheer dat magisch is en verschijnt wanneer het nodig is en zij heeft een toverstaf van een tovenares. En dat terwijl ze eigenlijk gewonen middenstanders in een stoffig maar leuk stadje zijn. Het geeft hem stof tot nadenken voor later.
Sendero ziet dat ze klaar is en kijkt haar aan, Chovexani lacht en geeft hem een knuffel. Sendero's hart is opgelucht, wat er net ook gebeurde het heeft Chovexani goed gedaan en dus doet het hem ook goed. Sendero kijkt in haar ogen en ziet de liefde en toewijding die gelijk is aan zijn blik. Hij buigt zich naar Chovexani toe en kust haar zacht.
Ze ziet hoe Sendero haar bedenkelijk zit aan te kijken en vraagt zich af waar hij nu aan denkt.
Als Sendero merkt dat ze naar hem kijkt komt er weer een glimlach op zijn gezicht en Chovexani vraagt zich af, of ze het misschien verbeeld heeft.
Zachtjes begint ze weer een versje te zingen en spingt als een jong lammetje in het rond.
Ze laat zich achterover vallen en komt met een zachte plof op de grond terecht.
Ze gaat op haar buik liggen en kijkt naar Sendero, die weer een paar steentjes heeft gepakt. Twee steentjes zeilt hij over het water heen, maar eentje gooit hij te hard en die komt met een plons op het water terecht.
Een vissenkop met een groeiende bult komt omhoog en het lijkt net of de vis kwaad tegen Sendero begint te schelden, voor hij met een flinke slag van zijn staart weer onder water duikt.
Beduusd en weer nat kijkt Sendero de vis na en Chovexani kan haar lachen niet meer inhouden.
Ik nat .. Jij ook nat ..* Grijnst hij
* Dan duikt hij haar met een sierlijke duik achterna en laat zich naar haar toe dobberen. Het natte pak door de vis is hij al vergeten. sterker nog hij kan er wel omlachen, maar leuker is het verbaasde gezicht van Chovexani die niet verwacht had dat hij haar te water zou laten.
Ze kan het wel waarderen dat Sendero net zo speels is als zij.
Nou zijn we allebei nat, maar ik wed dat je nog natter kunt worden
* Chovexani duwt hem met deze woorden onder water en zwemt dan snel de andere kant op, een zeemeerminnen staart zou nu handig zijn en met deze gedachte heeft ze in ene een staart, niet wetend hoe ze hier mee moet zwemmen, verdwijnt ze al snel onder water. Snel denkt ze dat ze weer gewoon haar benen wil en proestend komt ze boven water, waar ze recht in de geschrokken ogen van Sendero kijkt
oeps ik geloof dat dat even mis ging, het was niet mijn bedoeling om in een vis te veranderen, al hoewel dan kan ik jouw nog natter spetteren
* En voor Sendero op deze woorden kan reageren is ze er alweer vandoor, genieten van dit kat en muis spelletje
Ik ga een hengel halen hoor....
* Zegt hij als ze hem uitdagend toeroept, maar ze is al weggedoken. Hij kan niets anders doen dan z'n hoofd een keer schudden en haar achterna zwemmen. Hij heeft haar bijna weer te pakken als hij een golfje water in z'n ogen krijgt, met z'n ogen dicht voelt hij voor zich uit en bij de aanraking van wat zachts tegen z'n vingers geeft hij een zacht kneepje. Een verrast klein kreetje is het gevolg van zijn blindelings op het gevoel uitgevoerde actie. Rood als een kreeft van schaamte opent hij z'n ogen en kijkt Chovexani aan.
Sorrie.. Ik zag... ehm niets.. sorrie
* Stamelt hij eruit. Hij voelt zich schuldig al was het kreetje dat hij hoorde niet boos maar eerder aangenaam verrrast.
Waarom bloost hij nou? en stamelt hij een excuus?
* Ze kijkt verbaasd naar beneden en ziet nog net die rare vogel met een knipoog langs zwemmen.
Chovexani moet haar lach inhouden, want ze vind het nu al zielig voor Sendero dat hij zich zo verlegen voelt en zwemt op hem af.
Waarom bloos en stamel je nou zo? Ik dacht dat we elkaar vertrouwden? Denk je nou echt dat er na alles wat er gebeurd is en de liefde die duidelijk tussen ons groeit ik het erg zou vinden als je me aanraakte? Zelfs op wat...euhm.. intiemere plaatsten?
* Chovexani pakt de handen van Sendero en legt die om haar middel
Mallerd, hoe kun je dan nou denken
* Chovexani kijkt Sendero met een liefdevolle blik aan voor de hem een vurige kus op zijn mond geeft
Ja maar.... * Probeert hij nog, hij brabbelt nog wat over fatsoensnorm en verlegenheid en zo.. Maar zij pakt z'n handen legt ze om haar middel en kust hem vurig.
* Sendero ziet alleen maar pure liefde in haar ogen met een ondeugende twinkeling en kust haar vurig terug. Zijn handen voelen haar warme zachte huid en hij voelt zich intens gelukkig. Toch is hij nog steeds wat verlegen en misschien ouderwets dat hij voor alles wat hij doet eigenlijk op instemming van haar wacht.
* Het maakt Sendero er niet minder gelukkig om door het lot en de ingreep van de goden heeft hij haar gevonden en samen met Chovexani voelt hij zich compleet. hij kijkt haar weer in haar ogen en spontaan geeft hij haar een kusje op haar neus.
Chovexani trekt de stoute schoenen aan en even merkt ze dat Sendero niet weet wat hij ermee aan moet, maar geeft zich daarna gewillig aan haar over en kust haar met net zo veel passie terug, dan neemt haar verstand het weer over.
Chovexani maakt zich voorzichtig los uit Sendero's omarming en laat zich rustig achterover vallen in het water.
Hoewel ze redelijk vrij is opgevoed, wil ze niet te snel gaan.
Ze zwemt wat rond en ziet hoe de zon steeds lager gaat hangen en denkt aan het spreekwoord: De tijd vliegt als je plezier hebt.
Ze heeft wel zin in een spelletje en terwijl ze dit denkt land er een bal op het hoofd van Sendero.
Sendero kijkt Chovexavi weer verontwaardigd aan, maar verbaasd is hij al niet meer.
Sorry schat, als je bij me bent moet je overal rekening mee houden en ik wilde gewoon een spelletje spelen, ik wist ook niet dat mijn magie dit in gedachten had
* Maar Sendero kan in haar ogen de pretlichtjes zien en weet niet echt zeker of hij Chovexani wel geloofd
Hij gooit de bal alvast richting de overkant waar ook hun kleding ligt. Hij moet er wel wat druk achter zetten om het water te verlaten. Maar om nu al de nacht samen door te brengen is wel heel erg vrij, Al zou hij het niet erg vinden.
Hij ziet hoe Chovexani sierlijk achter de bal aanduikt en hij geniet van haar vrolijkheid. Sendero duikt er achteraan en na een tijdje balspelen komt de bal op de oever terecht en verdwijnt in het niets.
Inderdaad Je hebt gelijk , het is tijd om op te drogen* Zegt hij met een glimlach tegen Chovexani
* Sendero gaat in de langzaam dalende zon zitten om op te drogen en geniet van het mooie zicht dat hij heeft op Chovexani die onbewust sensueel uit het water komt. Hij zucht waarderend en kan zijn ogen bijna niet van haar afhouden. De stralen van de zon om haar heen geven haar een godelijke uitstraling.
Chovexani loopt de kant op en spreid even haar armen om te drogen in de zon. Dan gaat ze languit met haar benen en armen wijd op de grond liggen, lekker warm in het zonnetje.
Als ze voelt dat haar ondergoed enigszins droog is, gaat ze op zoek naar haar rok en blouse.
Ze laat de rok over haar heupen glijden en haar blouse over haar schouders, met trillende handen, doet ze de knoopjes van haar blouse weer vast. Om haar haar bind ze weer haar sjaal en zo ziet ze er met haar roze wangetjes gezond en gelukkig uit.
Ze kijkt stiekem naar Sendero en kijkt terleurgesteld hoe hij zich weer aankleed, het verukkelijke lichaam weer met kleren bedekkend.
Ze loopt op hem af en kruipt in zijn armen, om aan te geven hoe jammer ze het vind dat ze zo hun gezellig samenzijn zal moeten onderbreken en onbeuwst neemt ze al een beetje afscheid van hem. Ze weet dat ze hem morgen weer kan zien, maar het lijkt wel een eeuwigheid.
Aangekleed dat ze zijn kruipen ze inelkaars armen alsof het een afscheid is, zo voelt het ook een beetje vind Sedero.
Morgen is er weer een dag, het wordt al donkerder en we moeten onderhand terug
* Hij kust haar teder, slaat een arm om haar heen en langzaam slenterend gaan ze terug naar de bewoonde wereld van Trandofir. Hij voelt zich gelukkig, en weet dat ze vannacht toch vlak bij elkaar zijn, er zit tenslotte maar één straat tussen. Met die gedachte glimlacht hij en knijpt haar even tegen zich aan.
* Dan komen ze aan bij het winkeltje van Chovexani en Sendero ziet hoe de buurvrouw even een knipoog geeft. Hij kleurt weer een keer rood en weet dat de tijd van afscheid voor vandaag is gekomen. Teder kust hij Chovexani op haar mond en kijkt in haar mooie ogen.
Liefste.......
* Zij stopt zijn woorden met een kus en haar ogen vertellen hem om niets te zeggen maar gewoon te genieten. Dan na een lange innige kus hoeven ze niets te zeggen. Sendero wacht tot Chovexani haar winkeltje is binnen gegaan en na een laatste verliefde blik draai ook hij zich om en loopt naar z'n woongedeelte boven de groothandel. Hij strompelt zijn zaak binnen. Pijnlijk omdat de inspanning van de erg lange door de tijd stilgestaande dag groot is geweest voor z'n nog niet compleet geheelde wond. Hij kleed zich uit en stap in bed, Daar valt hij in slaap met in z'n gedachte de belevenissen en vooral de mooie sensuele vrouw. Eigenlijk ziet hij aleen maar Chovexani voor z'n ogen. De verpersoonlijking van de pure liefde.
Ze voelt zich mooi, geliefd en vol van zelfvertrouwen.
Chovexani neemt plaats op een bankje en kijkt dromerig voor haar uit, ze heeft weer hoop voor de toekomst en wie had dat ooit gedacht. Toen ze zich net in Trandofir neer streek, had ze nooit gedacht dat ze zich ooit zo gelukkig zou voelen.
Dan schud ze haar hoofd en verdwijnt de dromerige uitdrukking van haar gezicht. Vederlicht loopt ze naar de deur, kijkt nog even door het raampje naar de overkant, waar het donker is
Droom fijn, mijn lieve Sendero, weet dat je in mijn dromen en gedachten zal zijn vannacht
* Na deze woorden draait ze de deur op slot en doet het gordijn dicht. Niet lang daarna klinkt er een pijnlijke kreet door het vertrek, voordat er een zachte plof te horen is. Langzaam krabbeld de figuur op en loopt naar boven, waar ze zich op het bed neerlegt
Vervloekt bent gij Darante, je kunt mijn gevoel niet verdrijven er is iemand die veel om me geeft, je kunt mij geen rot gevoel meer geven, ik sta dat niet meer toe
* En met deze woorden valt ze in slaap.
Dan glimlacht hij en denkt direct weer aan Chovexani , haar ogen, haar lach, haar alles. Hij voelt alleen mar liefde voor haar. Strompelend gaat hij naar benenden en maakt een ontbijtje voor twee klaar. Hij hoopt dat ze al wakker is en dat ze hem zo zal zien op het bankje. Dan gaat hij de deur nar de groothandel door en bespreekt de zaken hoe ze gaan met de winkel met zijn mensen, die hem allemaal grijnzend zitten aan te kijken.
Dan gaat hij naar buiten naar het bankje en haalt er een tafeltje bij. het dienblad zet hij op het tafeltje en zelf gaat hij op het bankje zitten wachtend tot er een teken van leven aan de overkant verschijnt. Hij wil niet te opdringerig overkomen, al kan hij niet wachten om haar weer te zien. Een boerenknecht komt langs en ze maken even een praatje over de nieuwste gereedschappen, het weer en de aankomende oogst. De knecht gaat weer verder en Sendero geniet van de morgen zon.
Ze heeft hoofdpijn en als ze een hand naar haar hoofd brengt, voelt ze ook waarom. Zo snel als haar hoofdpijn het toe laat, loopt ze naar de spiegel en schrikt van de akelige plek op haar hoofd.
ook ziet ze dat ze er gewoon niet uitziet, haar haar is piekerig en haar gezicht zit onder de wegen, ze besluit zich eerst te wassen.
Na een heerlijk warm bad, staat ze schoon weer voor de spiegel en kamt haar vochtige lokken.
Zo nu eerst wat aan die lelijke plek doen, voor ik iemand onder ogen kan komen
* Dan komt er eindelijk weer een lach om haar lippen, ze is blij dat Sendero haar zo niet kan, maar met de gedachte aan hem, beginnen haar ogen te glansen. Ze kan haar ongeduld bijna niet verbergen en besluit te kijken of Sendero al wakker is. voorzichtig doet ze haar gordijn open en ziet hem heel lief op het bankje zitten.
Ze maakt een geneeskrachtig drankje en bedenkt dat het wel snel zal werken, zo grote wond is het niet.
Na het drankje te hebben ingenomen, kijkt ze weer in de spiegel en tot haar opluchting is de plek, nu niet meer dan een lichte blauwe geworden en haar hoofdpijn is zo goed als over.
Ze doet haar deur open en ziet dat bij dat kleine geluid, Sendero zijn hoofd opheft en dan vinden hun ogen elkaar. Allebei maken ze met hun ogen duidelijk hoeveel ze de ander gemist heeft en snel loopt Chovexani naar Sendero toe.
naar buiten komt en haar blik de zijne opvangt. Ze ziet er nog mooie en stralender uit dan de dag ervoor.
Sendero is er helemaal stil van.
Dan staat hij op en loopt haar tegemoet. niet wetend wat precies te doen. stop hij bij haar en stamelt:
wat zie je er mooi uit...
* Hij bloost er van en draait zich snel om naar het tafeltje...
ehmm ik hoop dat je nog niet gegeten hebt, ik heb wat klaar gemaakt.
* Hij wacht beleeft tot zij aanschuift en gaat dan naast haar zitten. Hij voelt zich warm en bevreemd. Het is zo nieuw maar zo heerlijk. In z'n buik voelt hij kriebels en honger heeft hij eigenlijk niet. Mensen op straat knikken vriendelijk naar hen beiden. Hij is blij dat hij naar Trandofir is gekomen. Hij kijkt Chovexani aan en bedenkt wat voor cadeautje hij voor haar als verrassing zal kopen of bestellen. In Trandofir zijn een stel kleine winkeltje van onder tot boven kleding en van sieraden tot gebruiksvoorwerpen. maar dat is voor latere zorg
Ze voelt zich weer compleet als Sendero naast haar gaat zitten. Ze kijkt naar al het heerlijks op tafel.
Chovexani buigt naar voren en zwaait dan elegant haar haren naar achter om te voorkomen dat het in haar eten komt.
Als Chovexani even opkijkt ziet ze hoe Sendero naar haar kijkt en richt haar ogen snel weer op al het eten.
Is er iets aan de hand? Ik weet toch zeker dat ik schoon ben, heb net gebaddert. wat kijk je toch naar me
* Verlegen slaat ze haar ogen neer om niet n de bezorgde ogen van Sendero te hoeven kijken en ze probeert te genieten van het eten dat Sendero voor haa heeft neergezet, maar het liefst kruipt ze zo snel mogelijk in zijn armen en voelt ze zijn lippen op die van haar.
Je ruikt heerlijk en ziet er prachtig uit * Bloost hij.
ehm je hebt alleen een ehm blauwe plek op je hoofd, is er wat gebeurt ??
* Sendero ziet voor zich hoe een stel bandieten zich een toegang hebben geforceerd tot haar winkeltje en haar neer hebben geslagen. Hij hoopt echt dat het niets is verder en dat hij onzin bedenkt. Hij kijkt naar de plek en pakt teder haar hoofd en geeft een kusje op de blauwe plek. Hij ruikt haar haren, ze ruikt heerlijk zoet en exotisch. Hij wordt er helemaal week van en een trilling gaat even door z'n lichaam.
Wat moet ik nou zeggen, de waarheid? Dat kan ik nog niet aan, daar is onze liefde nog te pril voor, misschien een beetje de waarheid, ik wil namelijk wel eerlijk tegen hem blijven, leugens zijn niet goed voor een relatie
uhmmm... tja... ik was nogal....uhm... onhandig en ik wilde ...uhm...wat pakken en toen...uhm... stootte ik mijn hoofd tegen ...uhm...een tafel aan..., maar het is al bijna over hoor, heb voor mezelf zo'n drankje gemaakt, dus maak je maar niet ongerust.
* Aan het gezicht van Sendero kon ze zien, dat hij het niet helemaal geloofde, ze kan ook zo slecht liegen en zeker tegen hem niet, maar Sendero lijkt het voor even te laten rusten. Er verschijnt een brede lach op zijn gezicht en snel kruipt ze in zijn armen. Wat ruikt hij toch lekker mannelijk en heel haar lichaam reageert op hem. Haar hart gaat sneller kloppen, haar vingers voelen zijn lichaam. Haar hart maakt een sprongetje, bij het idee dat het altijd zo kan zijn.
* Dan kruipt ze in z'n armen en hij kan niets anders doen dan haar knuffelen. Een duif komt spontaan op de tafel zitten en begint de broodkruimels op te pikken, als wilde hij zeggen: Jongelui wat zitten jullie daar nu te zitten kom in actie
* Sendero geeft Chovexani nog een tedere kus op haar hoofd. En voelt zich heerlijk ontspannen in haar aanwezigheid ,maar toch is hij te verlegen om wat te doen.
Zelf weet ze ook niet precies wat te doen, het enige dat ze weet is dat ze dicht bij hem wilt zijn en kruipt nog wat dichter in zijn armen, tevreden zijn warmte in zich opnemend en ze voelt zich rustiger worden, door zijn krachtige hartslag.
Chovexani gaat wat naar achteren zitten en kijkt recht in de glimmende ogen van Sendero, ze voelt zichzelf helemaal warm worden en geeft Sendero een zacht zoentje op zijn neus. Sendero weet niet waar hij kijken moet en Chovexani geeft hem dan maar een zacht kusje op zijn neus.
Een werknemer komt om het hoekje kijken en ziet het paartje zo innig van elkaar genieten, dat hij even zachtjes moet lachen en zich snel weer terug trekt.
Weet je dat ik je gemist heb, hoe lang de nacht voor mij duurde? Je was eigenlijk maar een paar meter van mij verwijderd, maar voor mij leek het een heel eind.
* Hakkelend over haar woorden, wil ze Sendero duidelijk maken hoe ze zich voelt. Maar na een stotterend begin, geeft ze dat met een rood hoofd snel op en slaat haar ogen snel neer.
Ze weet even niet wat te doen of wat te zeggen en doet alsof ze belangstelling heeft voor de duif.
Ik weet het, de nacht duurde lang, maar nu is het dag... en we zijn bij elkaar... Je bent zo lief
* Sendero ziet hoe ze rood en verlegen wordt en besluit om maar iets te doen..
Chovexani ... We kunnen wel een stukje wandelen. Er ligt hier achter een bergmeertje met een weide waar het goed vertoeven en kunnen picknicken en het is ehm uit het zicht.
* Sendero denkt aan de mensen hier en hun goed bedoelde gebaren en weet dat hij er alleen verlegener van wordt. Hij durft hier ook niet goed te zeggen hoe mooi en lief ze is.
