Ik zou het heel erg vinden als je weg zou zijn. je maakt me ehmm ... compleet en vrolijk..
* Sendero voelt dat hij een keer z'n geschiedenis moet vertellen maar het is nog pril en hij wil niets forceren dan wel verpesten. Het is nu de tijd om te genieten en het positief te zien. En dat doet hij dan ook
Ik ben zo blij dat je me dit verteld, want ik voel me precies zo
* Chovexani knuffelt teder sendero, zo blij als ze is dat ze bij hem kan zijn.
Dan beginnen haar ogen te twinkelen en begint ze te giegelen, als Sendero haar niet begrijpend aankijkt, begint ze hem te kietelen, ook ligt Sendero snel dubbel van het lachen. Als hij revenge wilt nemen, springt Chovexani snel op en gaat lachend voor hem op de vlucht.
Ze voelt zich jong en gelukkig en in een plagerige bui.
Sendero stopt even en plukt een paar wilde rozen. Hij loopt naar Chovexani toe die lachend naar hem kijkt.
Voor jou.. * hijgt hij nog na van de achtervolging
* Sendero ploft neer in het gras en de geur van de wilde bloemen is goed te ruiken. hij kijkt om hoog naar Chovexani die door dat de zon op haar schijnt een goeden krans om haar hoofd heeft gekregen.
Dan rolt ze Sendero achterover en schuift zijn shirt omhoog om een teder kusje op zijn wond te geven.
Wat stom van me om te vergeten dat je daar nog last van zou kunnen hebben, en een kusje om het goed te maken
* Chovexani ziet dat ze hem verlegen maakt en heeft meteen spijt van haar impulsieve gedrag. Toch glimlacht ze naar hem, om hem wat meer op zijn gemak te laten voelen.
Prille liefde is leuk, maar ook moeilijk te voorspellen.
Haar glimlach doet z'n twijfels wegsmelten als sneeuw voor de zon. hij pakt een sprietje helmgras en kietelt daarmee in de hals van Chovexani met een ondeugende grijns op z'n gezicht
* Onbezonnenheid in de prilheid van de liefde is heerlijk. Sendero wil dat het niet meer over zal gaan
Zeg, zou je kunnen zwemmen met die wond? Ik heb het best warm gekregen, door het euhh weer en heb eigenlijk wel zin om het koele water in te duiken, maar ben bang voor enge vissen, dus kan wel wat bescherming gebruiken
* Met ondeugende ogen kijkt ze Sendero weer aan
Wel een leuk idee, de wond is wel zover genezen dat ik in het water kan , ehmm.. alleen zwemkleding of iets dergelijks . * Zegt hij preuts.
* Sendero kijkt als zoekend om zich heen en glimlacht dan.
Het is inderdaad warm genoeg in de zon om een verkoeling op te zoeken.
* Hij staat op en doet z'n shirt uit. z'n zongebruinde huid laat het witte lidteken duidelijk afsteken.
Mijn ondergoed voldoet voor mij wel als zwemkleding, ik weet alleen niet of dat ook voor jou geld?
* Langzaam trekt ze haar blouse uit haar lange rok en maakt ze een voor een de knoopjes los, voor ze haar blouse over haar schouders laat glijden. Dan trekt ze haar Rok uit en legt het netjes bij haar blouse, onder tussen genietend van het uitzicht dat ze heeft: Sendero's lichaam. Al moet ze even slikken als ze het witte litteken ziet op zijn mooi gebruinde en gespierde lichaam.
* Sendero wordt even rood tja hmmm.. dat is slim bedacht.
* Sendero trekt z'n schoenen en broek uit en kijkt even steels naar Chovexani. wat is ze mooi denkt hij. Hij hoopt dat z'n lidteken snel bijgekleurd is dat staat beter. Hij bloost als hij beseft dat hij in z'n ondergoed voor een mooie dame staat die al niet veel meer aan heeft dan hemzelf.
Daar staan we dan.. * Zegt Sendero om de spanning te breken Na u ... * Zegt hij met een buiging en een glimlach terwijl hij naar het heldere water wijst
Dan hoort ze Sendero zeggen: na u en de ondeugende twinkeling komt weer in haar ogen.
Wat dacht je van tegelijk?
* En voor Sendero beseft wat ze bedoelt, pakt Chovexani, Sendero bij de hand en trekt hem met haar mee het water in. Als ze boven komt, kijkt ze recht in de lachende ogen van Sendero en voor ze zijn hand kan ontduiken, heeft hij haar alweer onder water geduwd.
Langs zijn lichaam komt ze weer boven water
Als hij in het water terecht komt voelt hij zich zowat herboren, hij is eerder boven dan Chovexani en als zij boven water komt kan hij zich niet beheersen en duwt haar even koppie onder.
Aan de waterbeweging volet hij dat chovexani dichtbij hem omhoog komt. Op het moment dat ze boven water komt. kijk hij in haar prachtige ogen.
Het water is heerlijk..
* Een dun laagje water scheidt de twee prille geliefden van elkaar.
Ze ziet Sendero weer pruttelend boven water komen en de achtervolging in zet
Kom op een beetje beweging in het water zal je niet veel kwaad doen
* Vlak voordat Sendero Chovexani te pakken krijgt, duikt ze als een zeemeermin boven water, maar ze is net niet snel genoeg en Sendero heeft een van haar voeten te pakken.
Hij reikt uit naar haar en krijgt een voet te pakken. In plaats van er een rukje aan te geven duwt hij. waar door Chovexani boven water komt en waarna hij haar in z'n armen kan sluiten.
Hij ziet haar verraste blik, zo snel had ze hem niet verwacht. Al spetterend in het water zijn ze afgedreven naar een klein eilandje in de rivier een plek van pure rust met een zandstrandje.
Sendero laat zich op z'n rug naar het zandstrandje drijven en kijkt naar de sprankelende frisheid van Chevexani.
Sendero laat zich afdrijven naar een eilandje in de rivier en trekt Chovexani met zich mee. Wat ziet hij er knap en gelukkig uit en ze is blij dat ze dat mede heeft veroorzaakt.
Hij straalt zowel kracht als tederheid uit en dat vind ze een opwindende combinatie, een combinatie waar ze moeilijk weerstand tegen kan bieden.
In gedachten roept ze hulp aan van de godinnen:
O Godin Aradia, geeft mij wat van de magie die ik nodig heb.
O, Branwen, godin van Liefde, laat deze liefde voortduren onder uw hoede.
* Door het aanroepen van deze godinnen hoopt Chovexani dat ze de kracht heeft gekregen om door te gaan. Niet veel later voelt ze de kracht door haar heen stromen en weet dat de godinnen aan haar verzoek hebben voldaan.
Het lijkt net of ze ondeugender word, of haar ogen meer gaan stralen en haar haar meer vlammen geeft dan eerst.
Ze pakt de handen van Sendero beet en legt die boven zijn hoofd en klemt haar benen om zijn middel, zo zit ze een tijdje boven op hem. Sender die aangenaam verrast is door deze beweging, laat het gelaten over zich heen komen. Nieuwgierig naar haar volgende beweging.
Chovexani laat zich voorzichtig naar voren zakken, zodat ze boven op Sendero komt te liggen en brengt voorzichtig haar lippen naar de zijne
Verrast als is is dat ze plotseling zo lief boven op hem gaat liggen en naar hem toebuigt. De flonkering in haar ogen is ondeugend en zacht. haar lippen komen dicht bij de zijne en voorzichtig buigt hij iets naar haar toe zodat hun lippen elkaar beroeren.
Hij voelt de vonk over overslaan bij het beroeren van haar lippen. Om niets te forceren geeft hij haar alleen een kus op haar lippen en maakt een hand los uit haar zachte greep en streelt daar mee door haar haar dat knettert van statische electriciteit.
De zon straalt op het eilandje en de twee mensen. een vogeltje kijkt vanaf een takje toe en fluit een gelukzalig melodietje.
De rillingen lopen over haar rug, als Sendero haar haren streelt.
Haar hart zingt met het melodietje mee dat een vogeltje op een takje fluit.
Een regenboog verschijnt boven de twee mensen die op het eilandje zo in elkaar verdiept zijn dat het niet eens opgemerkt word, maar het geeft wel aan dat ook de kracht van de godin Iris aanwezig is.
Chovexani's kracht neemt toe, het voelt bevrijdend en Chovexani voelt hoe de kracht door haar heen stroomt, een kracht die ze lang niet gevoeld heeft. Met een ruk schiet ze omhoog.
NEE!!!
* Sendero schrikt van de plotseinge beweging die ze maakt en ook van de jammerige uitroept.
Chovexani, wat is er?
Die kracht, het maakt me bang, de laatste keer dat ik zoveel kracht voelde, heb ik iets heel verkeerds gedaan. Ik wil je geen pijn doen!
* Ze wilt weglopen, maar voor ze de kans heeft pakt Sendero haar bij de polsen en trekt haar dicht tegen zich aan. Hij duwt teder haar gezicht omhoog, zodat hij haar diep in haar ogen kan kijken, ook veegt hij met zijn duimen, de tranen die bij haar over de wangen loopt weg
Chovexani.. * Zegt Sendero zacht met een stem waar pure rust en liefde uit te halen is.
Je hoeft niet bang te zijn.. weet je nog het elfje dat uit het potje kwam.. die zei : Het is een bijzondere man, als hij mij vrij kan krijgen, alleen iemand die zuiver van hart is, kan dat namelijk.
Ze had gelijk en dat besef ik nu pas. Ik heb m'n verleden overwonnen. Je kunt me geen pijn doen. De kracht zou het niet toestaan.
* Sendero streelt zacht door haar haar met z'n vingers en in zijn ogen kan ze zien dat hij de juiste snaar heeft getroffen.
Van een fout hoe klein of groot ook kan je leren. Als de goden achter je staan en hij wijst naar de regenboog hoef je niet bang te zijn om zo een fout nogmaals te maken.
* Sendero geeft haar dan teder een kusje op haar neus. Het vogeltje kweelt nog luider en vrolijker op de achtergrond en een regenboogforel springt uit het water om z'n kleurenpracht te tonen in de zon aan de goden die toekijken.
Ze heeft zeker van haar fouten geleerd, maar ze heeft er ook van geleerd, hoe krachtig haar magie kan zijn. Vroeger had ze er controle over, maar sinds die dag, een tijd geleden is ze er bang voor geweest en heeft ze de krachtige magie afgezworen. Ver weg in haar binnenste verstopt en juist Sendero moet degene zijn die het allemaal bij haar ontwaakt. Juist Sendero degene die ze voor niks in de wereld pijn wilt doen.
Ze hoopt maar dat het waar is, dat de goden en godinnen achter haar staan.
Chovexani kijkt diep in Sendero's ogen en de kracht die ze daar ziet verbaasd haar. Hoe pril hun vriendschap en misschien zelfs hun liefde ook is, ze ziet in zijn ogen dat hij er altijd voor haar zal zijn, dat hij kracht genoeg heeft om wat er ook voor moeilijkheden komen, hij voor haar zal vechten.
Langzaam komt Chovexani tot rust, de tranen drogen langzaam op en de zon lijkt feller te gaan schijnen.
Inderdaad Sendero, het feetje zei het al, maar de goden kunnen niet alles beslissen, er is iets wat je nog niet weet van mij, ik zal het je in de toekomst wel vertellen, tot die tijd moet ik vragen, me te vertrouwen, daar ik nog niet toe ben om het je te vertellen.
Laten we van het moment genieten
* En met deze woorden trekt Chovexani, Sendero tegen zich aan, om hem een dankbare kus op zijn mond te geven.
Chovexani laat de magie weer toe in haar leven, erop vertrouwend dat Sendero haar wel aan kan.
Zodra Chovexani de magie toe laat, gebeuren er allerlei wonderlijke dingen in haar directe omgeving. Zo hoort het te zijn, denkt ze, dit is wie ik ben
Ik vertrouw je... * Kan hij nog net zeggen voor dat hij gekust wordt.
* Hij voelt hoe haar magie weer op leeft en hoe het een directe invloed heeft op de omgeving. Hij krijgt een soort van kippevel door het magische veld dat om haar heen zweeft en hoe voelt hoe hij opgenomen wordt binnen het veld, zodat het hun beiden omsluit. De neerslachtigheid van het moment zoeven is verdwenen en Sendero voelt z'n innerlijke kracht kolken. het zuiverste helderste lichtpuntje in hem wat zelfs de duisternis niet kon verslaan. Hij slaat z'n armen om Chovexani heen en lacht ondeugend. Hij kust haarzachtje en geeft haar dan ee klein duwtje zodat ze op haar achterste in het ondiepe heldere water valt. Ze kijkt even en lacht dan met een sprankelende heldere lach
Even kijkt ze Sendero verbaasd uit, maar al snel barst ze in lachen uit en voelt ze zich heerlijk bevrijd.
Hier komt hij natuurlijk niet mee weg en dreigend stapt ze op hem af. Sendero die net op tijd beseft dat hij het doelwit is, gaat voor haar op de loop.
Helaas is Sendero wat kracht en snelheid betreft beter, maar Chovexani speelt niet eerlijk en al snel beseft Sendero dat hij steeds langzamer gaat lopen en uiteindelijk tot stilstaan word gebracht.
Verbaasd kijkt hij Chovexani aan, tot hij haar duivelse ondeugende blik ziet.
Je dacht toch niet van mij te kunnen winnen he?
* Met glimmende ogen kijkt Chovexani, Sendero aan en loopt sensueel op hem af. Even maakt ze een gebaar met haar vinger en Sendero zweeft naar haar toe. Hmmm soms kan magie behoorlijk makkelijk zijn. Als Sendero voor haar staat, laat ze haar magie los en Sendero merkt dat hij zich weer vrij kan bewegen.
Hij slaat zijn armen om haar heen en hun hoofden bewegen zich weer naar elkaar toe
Dan is hij weer vrij van de magie . Hij schudt even met z'n armen en slaat ze dan om Chovexani heen. voorzichtig is er daar weer het begin van de eerste kus. De twinkeling in haar ogen doet z'n hartslag versnellen.
* Door de actie zijn ze meer van het water afgedwaald meer in de overgang van zand naar gras in de zon bij wat bomen. Het is maar ene klein eilandje in de rivier, maar door alle gebeurtenissen is het net een klein paradijsje
Chovexani geniet van het gevoel dat haar magie haar geeft, mede dankzij Sendero, die haar laat zien, dat haar magie ook onschuldig kan zijn en waar ze veel plezier aan kan hebben.
Chovexani gebaart met haar handen en het gras verandert van kleur, het heeft nu alle kleuren van de regenboog. Ook verschijnt er een picknick mand met allerlei lekkers.
Ze gebaart Sendero te gaan zitten en ze voert hem al het lekkers dat in de mand zit. Zo ontstaat er een sensueel spel, wat de spanning tussen hun, nog verder omhoog laat vliegen.
Vlinders fladderen rond hun en verdwijnen dan in de heldere lucht.
De regenboog lijkt nog heldere te zijn dan daarvoor en het gefluit van de vogels lijkt op een liefdeslied.
Dan vliegt er een valk over, en Chovexani voelt de aanwezigheid van de Godin Freya. Ze weet dat die de gedaante van een valk kan aannemen.
Met dit gegeven, voelt ze zich nog sterker worden en het vuur laait weer hoog in haar op, met een kus op Sendero's lippen geeft ze dat ook aan hem door. Ook Sendero voelt de magie die de godin aan de prille geliefden doorgeeft.
Sendero zit heerlijk bij de picnick mand en laat zich voeren, Hij geniet van dit paradijselijk geheel. De kus van Chovexani beantwoord hij met passie en hij schenkt een glaasje sprankelende wijn van uit de picknick mand in. Hij geef een glas aan Chovexani
Proost.. Op het geluk en de liefde.
* zegt hij met een lach. Het lijkt er op of de tijd stilstaat tot het de goden belieft om de tijd door te laten lopen voor de twee "mensen"
* Genietend zitten ze een tijdje van elkaar te genieten, ze hoeven niks te zeggen, maar zijn al gelukkig om elkaar alleen maar te observeren.
In de zon zijn ze weer opgedroogd en begint Chovexani het behoorlijk warm te krijgen.
Chovexani ziet hierdoor een kans schoon en als bij toverslag verschijnt er een emmer boven Sendero's hoofd, doordat hij naar Chovexani zit te kijken heeft hij dat niet eens door, totdat Sendero ziet dat Chovexani met haar vingers knip. Voor hij ook maar weg kan komen, draait de emmer zich boven zijn hoofd om, daarbij het water wat erin zit, over Sendero heen gooiend. Even lijkt het erop dat Sendero een beetje kwaad word, voor hij zijn hoofd in zijn nek legt en uitbundig begint te lachen, zo hard dat hij dubbel slaat van het lachen en de tranen over zijn wangen rollen.
Wat ben je toch een ongeloofelijke pestkop, maar denk maar niet dat je door je magie een voorsprong hebt hoor, als je het even niet verwacht pak ik je terug. * Fluistert Sendero even later in Chovexani's oor als hij haar te pakken heeft gekregen
Moet je eens kijken.. helemaal nat..
* Hij probeert zo zielig mogenlijk te kijken maar kan het niet laten even te knipogen. dan rijkt hij naar de grond en plukt er een wilde roos en geeft de bloem aan Chovexani.
* Hoe kan hij ooit boos worden op een liefelijk wezen als Chovexani. Een beetje kippevel siert zijn huid, het water was kouder dan dat hij dacht en de zon kan hem nu ook weer niet zo snel drogen. Hij gaat weer zitten en een vlinder landt op z'n ar, en begint een druppel water op te zuigen. Gebiologeerd kijkt Sendero naar de vlinder en kijkt dan naar Chovexani.
