Het beviel me hier toen wel en ik had me voorgenomen dat als ik ooit een keer het reizen zat was ik me hier zou komen vestigen, vandaar.
Chovexani ziet dat het grote toverboek zichzelf open klapt en weet dat hij dat alleen bij bepaalde mensen doet, snel loopt ze naar het boek toe, waarna ze het met een klap dicht slaat en het slotje vastmaakt, om te voorkomen dat het weer open gaat
* mmm, dat is interessant, dat boek gaat alleen open als hij een goed gevoel over mensen heeft, als hij zijn geheimen aan diegene wil vertellen en als diegene zelf ook geheimen heeft. Het boek zorgt ervoor dat het de geheimen die iemand heeft in zich opneemt en dat die geheimen bewaart blijven.
Wel wil het boek altijd zijn eigen verhaal/geheim vertellen, maar dit bevestigd mijn vermoeden toch, Sendero is een man met geheimen.
Dat boek is al heel oud en gaat alleen open op bepaalde tijdstippen en bij bepaalde mensen, het lijkt net of hij bepaalde mensen er uit haalt, want hij gaat niet bij iedereen open, ik heb het boek al heel lang in mijn bezit en zal hem ook niet verkopen, daar is hij te waardevol voor.
* Tevens staan al mijn geheimen erin en ik wil niet dat iemand met veel magie het boek zou kunnen lezen en alle geheimen die erin staat zou ontraffelen.
* Sendero kijkt verder in de kast bij een schap met potjes, hij pakt één van de potjes en kijkt er in dan zet hij het potje terug en kijkt verdwaast rond alvorens bewusteloos ter aarde te vallen. Uit het potje warin hij gekeken heeft klinkt een zacht gegiegel en een klein roze wolkje is even te zien.
Dag vrouwe Chovexani, mijn naam is Lavinia, Fee van Nilofar. Het spijt me dat ik die man heb laten flauwvallen, blijkbaar kon hij niet tegen de magie die me vrij zou maken.
Het is een bijzondere man, als hij mij vrij kan krijgen, alleen iemand die zuiver van hart is, kan dat namelijk, mijn dank is groot.
Als dank zal ik zorgen dat de man weer bijkomt, blaas dit over hem heen en hij zal snel weer het oude worden.
Ik moet er overigens maar eens vandoor, het word tijd, mij bij de anderen te voegen.
Lavinia geeft Chovexani wat blauwe poeder en vliegt dan richting de deur en verdwijnt in de heldere zon, zonder een spoor van aanwezigheid achter te laten.
Na een tijdje ontsnapt chovexani uit haar verbazing en ziet Sendero nog steeds op de grond liggen, snel blaast ze de poeder over hem heen en denkt nog even terug aan haar ontmoeting, maar weet eigenlijk niet wat ze er van denken moet en richt zich dus maar op Sendero, die kreunend overeind komt.
En daarna verbaasd om zich heen kijkt, om te zien waarom hij op de grond ligt.
Daarna loopt ze snel naar achteren om een glas toverdrank te halen.
Hier Sendero, hier voel je je waarschijnlijk snel weer beter door
Sendero kijkt eerst wat argwanend naar het drankje en besluit het dan toch op te drinken.
Ik hoop dat je niet al te erg geschrokken bent en zo meteen de deur uitrent, als je je weer sterk genoeg voelt, eerlijk gezegd weet ik ook niet wat er net gebeurde
En chovexani gaat aan een tafel zitten en leunt met haar hoofd in haar handen en lijkt in ene ver weg.
Ik heb wel eens van een tovenaar gehoort die feeen in potje opsloot en dat alleen bepaalde mensen die feeen kunnen bevrijden, maar had altijd aangenomen dat dit een verhaaltje was, iets wat niet waar was, maar ik zou beter moeten weten, ik heb op mijn rezien al zoveel meegemaakt.
Voel je je al wat beter?
En met bezorgde ogen kijkt ze Sendero aan, bang dat hij elk moment op kan springen en haar winkel uit zou rennen.
* Sendero is verward en verdwaasd. Hij weet niet wat hij moet , wegrennen en antimagie amulet halen of hier blijven en het gebeuren over zich heen laten komen. Hij besluit het laatste te doen, wegrennen kan altijd nog.
U heeft me wel laten schrikken hoor. Wat zat er in dat wolkje ? ik hoorde wat giegelen en zag iets vliegen voordat ik ter aarde sloeg. er gebeuren vreemde zaken, eerst het boek en nu een potje ..
In dat potje zat een fee, gevangen genomen door Iztecoli, de magiër.
Alleen een zuiver persoon kan de magie ervan verwijderen en blijkbaar was jij die persoon.
Het spijt me erg dat dit jou moet overkomen, eerst dat boek en nu dit weer, ik hoop dat je nu niet bang voor me bent?
Zal nog even wat te drinken voor je halen, om je aan te sterken
Chovexani loopt naar achteren en komt terug met wat te drinken.
Sendero zag er echt uit, alsof hij wilde weg lopen, nou ja zeg maar gerust weg wilde rennen.
Hij kijkt haar dan erg wantrouwend aan.
Chovexani kijkt meteen verdrietig, heb ze eindelijk gedacht een leuke vriend gevonden te hebben, moet haar spulletjes het weer verpesten.
Chovexani zet het drinken voor Sendero neer en gaat dan naast hem zitten.
Nou nou , zo verdrietig hoef je niet te kijken, Ik was alleen wat geschrokken. Ik verwachtte gewoon geen verdovend wolkje met een wezentje erin in de kast. Met die Iztecoli wil ik wel een hartig woordje spreken, wie sluit er nu een fee op in een dicht potje.
* Sendero neemt nog een slok van het drankje en voelt zich al weer stukken beter.. Dank je trouwens voor het verkwikkende drankje, het doet me goed. misschien ben ik wel op één of andere manier veranderd.
Ik weet het verder ook niet.
Ik ben alleen maar blij dat je niet gillend bij me weg loopt.
Chovexani raakt even Sendero zijn voorhoofd aan om te voelen of hij nog warm is van van zijn val.
Voel je je al wat beter? Zal je in ieder geval aanraden om voorlopig hier niks aan te raken, wil je niet in een coma raken ofzo.
Chovexani kijkt toch wat bezorgt in het rond, is het wel veilig voor hem hier?
Dan kijkt ze Sendero weer aan, die ook wat bezorgt in het rond kijkt.
Je kunt wel zeggen dat je niet zuiver bent, maar ik voel me toch verbazend kalm bij je, je hebt een vriendelijke uitstraling en ik kan het weten, ben veel mensen op mijn pad tegen gekomen.
Denk je dat je alweer kunt lopen? of blijf je liever nog even zitten?
Niets aanraken dat kan ik je niet beloven, dat is de handelsgeest zien, voelen, beproeven en naar waarde schatten, dat zit nu eenmaal diep geworteld. Een beetje risico hoort erbij.
* Plotseling stormen er twee mensen van de groothandel naar binnen met getrokken zwaarden. Baas, is alles goed ? vraagt de ene. Sendero antwoord dat alles goed is en de twee stoppen hun zwaarden weg en gaan terug naar de groothandel
Tja .. Je ziet het zelf m'n werknemerskomen even kijken of alles goed gaat, die houden alles in de gaten. Ik voel me trouwens wel vrolijk in het winkeltje, net of er iets is wat zorgen wegneemt en optimisme rondstrooid. Of het moet de uitwerking van het drankje zijn ?
Er hangt een bepaalde sfeer in deze winkel, waardoor mensen zich op hun gemak voelen. Ik geef soms ook raad en dat wil ik alleen doen als de mensen zich op hun gemak voelen, ook kan ik tarot leggen, maar dan moeten de mensen zich dus weer op hun gemak voelen.
Overigens helpt het drankje er ook bij hoor.
Chovexani staat op en loopt wat door haar winkel.
Dan komt ze aan bij het wapen dat Sendero eerst zo mooi vond.
Weet je, het klinkt misschien raar, maar sommige dingen vertellen wat ze willen en aan wie ze willen toe behoren. Ik heb wel eens gehad dat een klant iets wilde hebben van mij, maar dat het voorwerp het niet wilde, doordat het vaak magische voorwerpen zijn, hebben ze een bepaalde kracht en is het niet goed om ze tegen hun wil in aan iemand te verkopen.
Dit voorwerp wat je net in je handen had, zegt me ook iets.
Chovexani pakt het voorwerp en loopt ermee naar Sendero, en overhandigd het hem.
Ik weet dat je het niet zo wil aannemen, maar ik weet wat dit wapen wil, hij wil dat jij zijn eigenaar ben. Ik weet niet waarom, denk dat je goed met het wapen overweg zou kunnen en ik denk dat het bij jou veel beter totzijn recht komt dan dat het hier stoffig hangt te worden. Niet dat je het moet gebruiken hoor, maar je weet het waarschijnlijk beter te onderhouden dan ik.
Sendero wilde tegen sputteren, maar Chovexani wilde er niks van weten en duwde Sendero het magische dwergenwapen in zijn hand.
Beloof me dat je er goede dingen mee doet, dat is alles wat ik van je vraag, ik denk dat je het in de toekomst nog wel eens nodig zult hebben
Er verschijnt een raadselachtige blik op Chovexani's gezicht, net of ze in de toekomst kijkt.
* Sendero heeft gewoon geen kans hij moet dat wapen bij zich houden van Chovexani
Tarot, hmmmmm Als u zou willen dan mag u het proberen, het heden en verleden te ontrafelen, misschien kan u het stuk ontcijferen waar het fout ging.
* Sendero zet het wapen naast zich neer en merkt dat de metalen boven kant aan het vervormen is. Van een simpele tovenaarsstaf met dwergenmagie wordt het een ander wapen dat meer bij een strijder past. Hij kijkt er verwonderlijk naar en kijkt dan naar Chovexani
Wel heb ik ooit, het wapen past zich aan naar de gebruiker. Wist je dat ??
De valk landt op een kozijn en tikt met zijn snavel tegen het raam. Solis wacht tot er iemand hem binnen laat en maakt ondertussen zijn goudkleurige veren schoon.
Ze wilt net haar tarot kaarten pakken als ze buiten een schaduw voor haar winkelraam ziet en even later een vogel tegen het raam tikt met zijn snavel.
Hoewel Covexani veel dingen heeft gezien en veel gewend is, blijft ze toch even verbijsterend staan kijken, zo'n vogel hier in de buurt had ze toch niet verwacht.
Sendero en zij kijken elkaar even aan, ook Sendero had dit blijkbaar niet verwacht.
Als de vogels ongeduldig begint rond te vliegen voor de deur, komt Chovexani eindelijk in actie en loopt naar de deur om die vervolgens open te doen.
De vogel vliegt naar binnen en draait zich vervolgens om.
Chovexani kan alleen maar wachten op wat er te gebeuren staat.
Goedenmiddag samen, mijn naam is Solis en ik heb een boodschap voor u Sendero. Deze boodschap is echter alleen voor uw oren bestemd. Dus als Chovexani zich wilt excuseren en ons alleen laten?
* Nog immer verbaasd over de plotselinge verschijning van deze vogel, stelt Chovexani geen vragen en trekt zich terug.
Sendero kijkt verwonderd naar het beest. Een zacht gouden gloed emineert van zijn veren en zijn snavel heeft een koperen glans. Zijn zilveren ogen kijken hem indringend aan.
Sendero, ik heb een bericht van een bevriende krijgsheer. Hij heeft u in het verleden geholpen te vluchten en doet nu beroep op u om hem te helpen. De reden van uw vlucht bleek van ongegronde aard te zijn. Een complot was toenertijd gesmeed om een coupe te plegen. Dit loopt nu uit de hand....
* Sendero is een beetje overompeld door dit bericht, maar besluit met een grim gezicht om gehoor te geven aan zijn oude vriend. Snel loopt hij naar Chovexani om afscheid te nemen en bedankt Solis voor het afleveren van de boodschap
Dan ziet ze Sendero naar zich toekomen, hij verteld haar dat hij onmiddelijk weg moet, dat een oude vriend zijn hulp nodig heeft.
Hij geeft haar een zoen op d'r wang en is daarna verdwenen.
Chovexani blijft even verdrietig achter voor ze naar haar winkelgedeelte terug keert, daar ziet ze de vogel nog steeds rondvliegen af en toe wat bekijkend.
Goedendag, Solis was de naam toch? Mag ik vragen of ik u wat aan kan bieden? U zult wel een lange vlucht achter de rug hebben? Ik moet hier nog ergens een soort vogelstok hebben staan, waar u op kunt uitrusten, een ogenblik alstublieft.
* Chovexani loopt de winkel door om niet veel later met een soort vogelstok terug te komen die ze bij een tafel neer zet. Even schud Chovexani met haar hoofd, om de vage herinneringen te verdrijven, ze komt weer terug in het heden en kijkt haar gast even aan.
Ze bekijkt de vogel nog steeds een beetje wantrouwend en weet niet wat ze ervan moet vinden.
Op een van haar reizen is ze ook zo'n soort vogel tegen gekomen, die in een gevecht was verwikkeld met zijn broer.
Zijn broer bleek kwaadaardig te zijn en de vogel zelf goedaardig, op het moment dat zij in de buurt kwam, was het gevecht tussen goed en kwaad net begonnen.
Het ging er fel aan toe en even leek het of ze allebei aan het gevecht zouden bezwijken, toen er in ene een soort licht tevoorschijn kwam en daarvoor in de plaats een verschijning verscheen, die de vogels uit elkaar haalde.
De kwaadaardige vogel leek in steen te veranderen, terwijl de goedaardige vogel leek te gaan gloeien van fel licht.
De stenen vogel heeft Chovexani meegenomen naar een ander volk, die het zouden beschermen, zodat het niet meer bevrijd kon worden en de goedaardige vogel was weggevlogen.
"Ik heb inderdaad een lange en vooral vermoeiende reis achter de rug. Een paar lekkere muizen, of wormpjes gaan er wel in, maar ik kan me voorstellen dat je dat niet in huis hebt. Misschien wat vogelzaad?
Vliegen eist veel van een valk en in ruil voor je gastvrijheid mag je mij vragen stellen. Mijn ras bezit grote kennis van de gehele wereld alsmede verschillende andere werelden of realiteiten."
* Solis hupt heen en weer op de stok en kijkt dan Chovexani nogmaals aan. Het lijkt zowaar alsof de vogel naar haar glimlacht.
"Misschien dat je wat meer over dat gevecht wilt weten tussen mijn soort en de Schaduw valk, dat wat je enige tijd geleden hebt aanschouwd?"
Hij wil een paar muizen of wormpjes? Nou muizen heb ik hier niet, maar ik denk dat ik wormpjes wel heb en anders moet ik even op zoek naar de vogelzaad, Chovexani gaat op zoek en ja hoor, daar op dat kastje heeft ze wat wormen staan, die een dorpjongen aan haar gegeven heeft, net vers gevangen.
Chovexani loopt ermee naar de vogel toe en gooit ze in een bakje, net onder de stok, zodat de vogel er rustig bij kan, naast het bakje met water.
Beste Solis, zelf heb ik op mijn reizen aardig wat ervaring opgedaan en ik heb niet voor niets een winkel met het idee erachter om mensen in mijn ervaringen te laten delen, toch weet ik niet precies wat ik gezien heb, op die dag zoveel jaren geleden.
Wat is er met de schaduwvalk gebeurd? en waarom waren jullie in een gevecht verwikkeld?
U mag van mij hier uitrusten zolang u nodig heeft, ik moet me alleen binnen kort terug gaan trekken, zodra de zon onder gaat, trek ik me terug in mijn vertrekken en wens ik niemand te zien, ik hoop dat u dat mij kunt vergeven?
Ik hoop dat u antwoord op mijn vragen kunt geven en wacht met spanning af op uw verhaal
* Chovexani pakt een stoel en zet die voor de stok neer waarop Solis heen en weer hopt, af en toe een wormpje pakkend.
Hij leunt wat op z'n wapenstok. Het wapen veranderde in het grote gevecht aan de andere kant van het Eiland in een soort van veel te grote bijl en alleen door uiterste zelfbeheersing kon Sendero voorkomen dat het op zowel vriend als vijand in zou hakken. Na het gevecht veranderde het weer terug in de "eenvoudige" wapenstok. Een wapenstok die nu erg handig blijkt te zijn, omdat hij een lichte wond heeft aan zijn zij en hij nu de stok kan gebruiken om op te steunen.
Hij klopt zacht aan en stapt naar binnen. Hij kijkt rond en ziet de vogel op een stok zitten en Chovexani er naast, ze praten met elkaar. Sendero knikt en ziet dat ze druk in gesprek verwikkeld zijn. Hij wil zich er niet mee bemoeien en strompelt naar z'n groothandel toe.
Bij z'n groothandel aangekomen helpen zijn mannen hem uit z'n leren vest en kijken ze naar de wond. De wond is niet al te diep en een van de mannen pakt een naald en draad en naait het met een paar steken aan elkaar. Dan gieten ze er wat alcohol overheen en is de operatie geslaagd. Sendero verbijt de pijn en bespreekt met z'n mannen de situatie in Trandofir. Hij hoort dat de zaken erg goed gaan. Dat zelfs de Pretorian_Guards af en toe langs komen om te zien of er nog hulp nodig is.
Sendero grinnikt. Ze moesten eens weten aan welke kant hij stond toen het Kasteel belegerd werd! Dan hadden ze geen hulp aangeboden, maar hem direct aangevallen. Sendero weet dat hij de geschiedenis moet laten voor wat hij is, en moet leven in het heden. Het verleden laten rusten is iets dat veel beter is om te doen. Sendero heeft maar één doel: gelukkig zijn en zorgen dat de zaken goed lopen zodat z'n mannen en inmiddels hun gezinnen ook goed te eten hebben. Hij mag dan nog steeds alleen zijn, zijn mannen zijn dat niet en hij beseft dat erg goed.
Hij gaat buiten op de bank in de zon zitten, genietend van de rust en de mensen die langs komen lopen. Veel mensen uit het stadje groeten hem, dat doet hem goed. Het gevoel geaccepteerd te zijn door een gemeenschap is hem veel meer waard dan bergen met goud en veel macht. Hij roept één van de bedienden en vraagt hem een houtsnijmes en een stammetje hout te brengen. Daarna zit Sendero lekker in de zon een houtsnij werk te maken.
Ze was zo in het verhaal met Solis verwikkeld dat ze hem niet eens gedag heeft gezegd.
Ze krijgt een blij gevoel van binnen, nu ze weet dat hij weer terug is in Trandofir.
Het verhaal dat solis net heeft verteld is zowel geloofwaardig als ongeloofwaardig. Al moet ze zeggen dat ze Solis wel geloofd, ze is tenslotte door Zigeuners opgevoed en heeft in haar leven wel meer ongeloofwaardige dingen gezien en zelfs meegemaakt, trouwens ook op een van haar vele reizen.
Ze was nog zo jong, toen haar ouders bij een brand omkwamen.
Een brand aangestoken door Bi-Lachio , een groot aantal machtstrijders, erop uit om zoveel mogelijk aanhangers te verkrijgen, goed wils of kwaadschiks.
Chovexani werd door haar moeder nog in veiligheid gebracht en haar moeder ging daarna haar vader helpen, om de dieren uit de brandende schuur te laten ontsnappen.
Chovexani ziet nog de schuur instortten op het moment dat haar moeder de schuur was ingerend.
Chovexani werd dagen later door een voorbijganger gevonden en meegenomen naar een soort kamp.
Een kamp met veel mensen, die zongen en praatten in een voor haar onbekende taal.
Ze werd liefdevol opgenomen en goed behandeld en werd in de tradities en magie opgenomen.
Hele sterke magie, iets wat ze daarna heeft misbruikt.
Ze heeft geprobeert wraak te nemen, op de moordenaars van haar ouders, maar het heeft haar geen goed gevoel gegeven, dit keer was de wraak niet zoet en heeft het een verkeerde afloop.
Het was een daad waar ze vandaag de dag nog spijt van heeft.
Een daad die verkeerd heeft uitgepakt en nu is ze vervloekt, vervloekt tot de dag, waarop ze een tegenspreuk, tegengif of maar iets dat helpt vind.
"Wraak is zoet, maar het heeft altijd een nare en bittere nasmaak. Ik merk ook dat Sendero weer terug is en dat je hem graag wilt spreken. Mijn taak hier is volbracht en ik dank je voor je gastvrijheid"
Chovexani voelt een kleine tinteling als Solis zijn magie gebruikt om de deur open te laten zwaaien. Hij hupt van zijn stok af en vliegt naar buiten de vrije lucht in.
Wat ook word bevestigd door de woorden, die hij tegen haar zegt:
Wraak is zoet, maar het heeft altijd een nare en bittere nasmaak. Ik merk ook dat Sendero weer terug is en dat je hem graag wilt spreken. Mijn taak hier is volbracht en ik dank je voor je gastvrijheid
* Dan ziet chovexani Solis verdwijnen door de deur en kan zij even goed nadenken over haar verleden en de woorden van Solis.
Sendero, wat moet ze met hem aan? Ze mag hem graag, maar ze is bang dat hij achter haar verleden komt en achter de vloek die op haar rust. Ze heeft in het verleden wel vaker meegemaakt, dat mensen haar daardoor minder aardig vinden, om het maar zacht uit te drukken.
Hoewel ze dapper is, is ze nu ook bang. Bang dat het leven dat ze nu heeft in elkaar zal vallen, net zoals dat gebeurd als de zon ondergaat. Chovexani bedenkt dat treuren niks helpt, het veranderd haar toekomst en haar verleden niet.
Ze staat op en loopt eerst naar de keuken, om wat te eten en te drinken voor haarzelf te pakken.
Na het eten en drinken gaat ze op zoek naar Sendero, misschien worden de woorden van Solis dan duidelijk.
Hij vraagt zich in gedachte af hoe het met Chovexani is gesteld. Hij heeft nog niet rustig met haar kunnen spreken aangezien hij het onbeleefd vond om haar in het gesprek met Solis te storen. Een schaduw valt over z'n werkstuk en hij kijkt op naar een breedgeschouderde man die minzaam glimlacht.
Goeden middag, kan ik voor u iets betekenen ? * Vraagt Sendero
* De man knikt en vraagt hem of hij ook drinkflacons verkoopt. De zijne is lekgeraakt tijdens een schermutseling met beestmensen en nu zoekt hij vervanging. Sendero verbijt de pijn in z'n zijde en loopt voor de man uit naar binnen. Daar pakt hij voor de man een nieuwe veldfles. De man rekent af en gaat volfaan verder op z'n reis.
* Sendero gaat weer buiten op de bank zitten en gaat verder met z''n houtsnijwerk. De eerste opzet van de naam op het bordje begint al vorm te krijgen. Sendero kijkt eens naar de overkant waar de winkel van Chovexani is en zucht een keertje.
"Waarom maakt de achtergrond geschiedenis het leven in de huidige werkelijkheid het af en toe zo ingewikkeld" * Mompelt hij zacht
Een beetje onzeker loopt ze op hem af.
Ze ziet dat naast Sendero op het bankje nog plek is en gaat naast hem zitten.
Rustig gaat Sendero door met het houtsnijwerk waar hij mee bezig is en hij wacht blijkbaar tot chovexani het woord neemt.
Ik weet niet waar je heen bent gegaan? En ik hoop dat het allemaal goed gelopen is? Heb ik het nou goed gezien was je gewond?
* Chovexani kijkt even nieuwgierig en bezorgd naar Sendero, Die rustig met zijn houtsnijwerk doorgaat.
Chovexani besluit dat ze zich niet moet opdringen en gaat snel over op een ander onderwerp.
Wat ben je aan het maken? Het ziet er mooi uit.
* De lucht word grijzer en de zon verdwijnt achter een stapel grote wolken. Er gaat een rilling door Chovexani heen en kippenvel verschijnt op haar armen.
De temperatuur lijkt in ene een stuk gedaald en Chovexani trekt de sjaal die ze om haar haar had eruit en slaat die om haar schouders.
Dan slaat ze haar ogen op en kijkt Sendero aan.
* Hij kijkt even omhoog en voelt de koude windvlaag en ziet hoe de zon even achter de wolken wegduikt.
Hij kijkt naar Chovexani en haar mooi ogen en begint te spreken
Dit houtsnijwerk wordt een naambordje, eigenlijk is het een cadeautje voor jou, om dat je ehm... aardig bent.* Hij bloost, als hij het zegt.
Eigenlijk mocht je het nog niet zien, maar ja het is ook nog lang niet af. De bedoeling is dat een bordje wordt in sierlijke letters dat bij je past. * Hij hakkelt z'n zinnen af.
Ohw om op je eerste vraag terug te komen * Sendero is blij dat hij even van het andere onderwerp af kan, Op een of andere manier vind hij het moeilijk om z'n gevoelens te tonen Alles is goed gelopen alleen ben ik wat verwond aan m'n zij. Met wat rust zou het vanzelf over moeten gaan, het is gehecht. * De zon breekt weer door, en laat een zonnestraal precies op het bankje vallen. Sendero zucht nogmaals zacht..
O, wat lief, En het ziet er al zo mooi uit.
* Chovexani schrikt als ze hoort dat Sendero inderdaad gewond is en zelfs gehecht moest worden.
Dan komt de zon door en de stralen verwarmen de mensen op het bankje.
Chovexani krijgt het meteen weer warm en doet de sjaal die ze had omgeslagen weer af.
De herinneringen komen boven:
Een koude nacht was het, ze was tien jaar oud. Haar pleegmoeder kwam bij haar en legde deze sjaal over haar heen, gemaakt door haar oma. Wat een prachtige herinneringen heeft ze aan die tijd.
* Chovexani beseft dat haar gedachten afgedwaald zijn en besluit om met Sendero over Solis te praten, tenminste over het laatste wat de vogel tegen haar zei, dat ze Sendero moest spreken
Sendero? Had jij Solis wel eens eerder gezien? Jullie leken elkaar te kennen? Maar ook door de boodschap dat ik je graag wilde spreken. Dat was ook wel zo, maar hoe wist hij dat?
* Chovexani kijkt Sendero even nieuwgierig aan, voor ze haar ogen neerslaat
Zal ik wat te drinken halen? Vind je het dan erg dat ik er iets door doe, wat die wond sneller kan genezen?
