Hij ziet hoe Chovexani geniet van het warme water dat uit de bron borreld en hoe ze rondzwemt. Hij ziet hoe ze na een tijdje rond kijkt en hem dan ziet zitten. Hij zwaait even lief naar haar en maakt een drink gebaar.
Nog steeds zit hij met het probleem hoe je een mooie vrouw echt kenbaar kan maken dat je haar echt heel bijzonder vind en echt knap en lief.
HIj pakt een fles wijn die hij in het koele beek je had gezet en gaat met twee glazen weer aan de water kant zitten. Daar wacht hij rustig tot Chovexani zijn kant op komt. De schaamte over het naakt zijn is hij kwijt, alleen zijn verlegenheid is er nog.
Chovexani ziet dat Sendero nog steeds naakt is en kijkt verlegen de andere kant op.
Dan kijkt ze naar zijn gezicht en herinnert ze zich wat ze net tegen zichzelf gezegt heeft, ze moet haar kansen grijpen en het lot heeft hun bij elkaar gebracht.
Als ze haar lichaam laat zien, kan ze het beter goed doen en ze gebruikt haar magie om haar uit het water te laten zweven. Langzaam komt ze op het land en ze kan zien dat ze Sendero's belangstelling heeft gevangen. Zwijgend bekijkt hij bewonderend haar hele lichaam en ze ziet in zijn ogen hoe mooi hij haar vind en ze merkt dat haar lichaam daar op reageert.
Zwijgend pakt de de glas wijn van Sendero aan en gaat naast hem zitten. Zo kijken ze even samen naar de omgeving, zonder een woord te zeggen, beide niet wetend wat te moeten zeggen of hoe verder te moeten.
Chovexani wilt wel graag de eerste stap zetten net als eerder, maar dit is toch anders, anders dan net.
Ze straalt helemaal. Sendero ziet hoe haar lichaam op zijn blik reageert en geniet van de aanblik. Ze pakt een glas van hem aan en gaat naast hem zitten. Sendero kijkt even naar Chovexani.
wow.. ehmm dat was mooi.. ik bedoel .. ehhh .. je bent mooi.. ehmm...
* Snel neemt hij een slok en voelt de wijn branden. dan kijkt hij haar weer aan en glimlacht
wow.. ehmm dat was mooi.. ik bedoel .. ehhh .. je bent mooi.. ehmm...
* Blozend kijkt ze hem aan en ze ziet dat hij naar haar glimlacht, automatisch glimlacht ze terug en even kijken ze elkaar diep in de ogen. Ze neemt nog snel een slok van haar wijn en bijna verslikt ze zich erin als Sendero met zijn hand, haar nek begint te kriebelen. Ze betrapt zichzelf erop dat ze de laatste tijd ook steeds meer gelukkiger gedachten heeft en loopt te dromen over de toekomst. Voor Sendero, had ze meestal nachtmerries over de toekomst, maar niet sinds Sendero in haar leven is gekomen en ze bedenkt hoe snel je je in korte aan iemand kan gaan hechten. Als magneten lijkt het of ze dichter naar elkaar toe getrokken worden en naderhand kan geen van beiden met zekerheid zeggen wie de eerste stap nam. Zijn lippen komen op die van haar terecht en een scheut genot schiet door haar lichaam naar haar buik, waar het uitelkaar spat, en een groep vlinders laat rondvliegen.
Ze kijkt hem aan en ziet dat hij in gedachten zit en aan zijn glimlach te zien zijn het fijne gedachten.
Dan als was het een automatisme raken hun lippen elkaar. Sendero voelt zich helemaal duizelig worden en heeft een heel raar gevoel in zijn buik. iets dat hij al jaren niet meer heeft gevoelt.
Sendero proeft de zoetheid van haar lippen en zucht zachtjes.. Hij kijkt haar en neemt nog een slokje.
zo mooi .. * fluistert hij
* Dan ziet hij de glinstering in haar ogen en is verloren
Ze voelt hoe haar lippen droog worden en laat haar tong er even langs glijden, voor ze nog een slokje van haar wijn neemt.
zo mooi .. * fluistert Sendero tegen haar. Ze word rood van het compliment en kijkt even voor zich uit.
Je mag er anders ook wezen hoor, ik vind je knap, charmant en lief. En je ogen, die kunnen me laten smelten, maken zoveel gevoelens in mij los, dat ik niet weet wat ik er mee aan moet. Gevoelens die ik nog nooit gevoelt heb, komen in ene boven.
* Verlegen om haar waterval van woorden kijkt ze hem aan en ze heeft hem nog nooit zo lief naar haar zien kijken. Chovexani ziet hoe Sendero haar hoofd naar haar toe buigt en als vanzelf gaan haar lippen iets open staan. Als ze goed kijkt ziet ze ook dat er sterren om hun heen dansen, sterren met gezichtjes die hun vrolijk toe lachen en Chovexani kan er niks aan doen, maar schiet spontaan in de lach, als een van de sterren naar haar knipoogt.
Ze is niet zo goed met woorden, maar blijkbaar heeft ze de dingen nu goed verwoord.
De kus die volgt lijkt de lucht te doen tintelen en duizenden sterren lijken naar beneden te komen, terwijl het nog licht is.
Sendero kijkt haar eerst verbaasd aan, maar als ook hij de sterren ziet, moet hij ook lachen. En niet veel later liggen ze samen rollend van de lach over het gras.
Dan worden ze bedolven onder sterren, en rollen ze even later van het lachen over het gras. Sendero ziet ook dat de tijd doorloopt en de middag vordert, ze kunnen hier natuurlijk niet eeuwig blijven.
Vannacht moet ze een aantal dingen doen, maar zonder dat iemand ervan af weet. Ze weet nog niet hoe ze het allemaal zal doen maar een ritueel moet gevolgt worden, het is daar weer de tijd voor.
Chovexani voelt hoe de blijdschap van haar afglijd, maar wilt er niet aan toe geven, als ze bedenkt hoe weinig tijd ze nog samen hebben vandaag.
Vannacht word misschien heftig genoeg en ze zal kracht nodig hebben, misschien dat Sendero in zijn kracht wilt delen.
Chovexani kijkt naar Sendero en ziet de lach nog steeds in zijn ogen. Ze buigt haar hoofd naar hem toe en geeft hem een zacht kusje op zijn neus, dan op zijn wangen en langs zijn oren naar zijn nek, dan naar zijn schouder tot ze een kusje op de plek van zijn hart kan geven.
Chovexani ziet hoe het lichaam van Sendero hier op reageert en lacht verlegen naar hem. Ze ziet zijn hoofd dichterbij komen en laat zich gewillig kussen, ze laat haar tong over zijn lippen glijden en verrast doet hij zijn lippen van elkaar. Ze bijt even zachtjes in zijn onderlip.
Dan kust ze hem op zijn hart en hij wordt er helemaal warm van. Een heftigere kus volgt waar ze hem in zijn onderlip bijt. hij houdt haar tegen zich aan en straalt van geluk. Het is tijd om terug te gaan de zon zakt en de schemer zal straks invallen
Het is tijd * Zegt hij toch wel bedroeft. Hij weet wel dat hij haar morgen weer zal zien maar toch is het begin van het einde van zo'n liefdevolle dag toch wel even triest
Morgen is er weer een nieuwe dag liefste, maar nu wordt het snel schemer en we moeten nog een stukje lopen terug naar Trandofir.
* Sendero Pakt de picknickmand in en vouwt het kleed op alvoren zich weer aan te kleden. Hij kijkt naar twee vogeltjes die knus tegen elkaar zitten te kwetteren en ziet dan hoe een van de vogeltjes hem aankijkt een keer fluit , knipoogt en door gaat met kwetteren tegen het andere vogeltje. Sendero voelt zich weer opgewekter. morgen is er zeker een nieuwe dag fluistert hij zacht
* Als Chovexani binnenkomt, draait ze zich eerst om en kijkt of Sendero zeker naar binnen is. Dan doet ze haar deur op slot en het gordijn naar beneden. Na de verandering strompelt ze naar boven, waar ze haar ritueelgewaad aantrekt, niets meer dan een passende blouse, rok en haar zwarte lange cape. Darante strompelt naar beneden en voorzichtig doet ze het gordijn opzij om naar buiten te kijken, gelukkig is er niemand te zien en snel glipt ze naar buiten. Zo snel als haar oude benen haar kunnen dragen loopt ze naar haar vaste plekje toe, waar ze eens in de week haar ritueel moet houden, daar aangekomen, legt ze de spullen die ze mee heeft genomen neer. Met een stokje tekent ze een pentagram in de aarde, op elke punt zet ze een zwarte kaars. Beginnend boven aan bij de ziel, dan de rechter boven punt, voor water, de rechter onder punt voor vuur, de linker onder punt voor aarde en de linker boven punt voor lucht. In stilte gaat ze mediteren en daarna roept ze de hulp van de goden aan, 2 goden in het bijzonder. Helder klinkt haar stem door de nacht, zacht gesproken, maar toch zo luid dat de betreffende goden het kunnen horen.
Ze voelt hoe de verandering zich weer in zet en met een kreet van pijn valt ze op de grond.
5 zwarte kaarsen, 1 witte, wat wierrook, enkele vuurstenen, een kommetje, een zakje met wat aarde, wat water en haar athame.
In het midden zet ze de witte kaars en ze steekt een takje aan met de vuurstenen. Eerst steekt ze de zwarten kaarsen aan en als laatste de witte.
Voor haar zet ze een kommetje met water, het zakje met aarde en ze steekt de wierrook aan, ook legt ze haar athame voor haar neer.
O, Dues Fidus, god van de vloek, ik smeek u, maak de vloek die u over mij heeft opgeroepen ongedaan, ik heb geboet voor mijn daden, meer dan u ooit kunt weten, ik heb spijt van mijn wraakactie.
O, Eunomia, godin van recht en orde, ik smeek u, laat Dues Fidus, zijn vloek opheven en mij weer van mijn leven genieten, zorg ervoor dat het recht zal zegevieren, ik heb geboet en heb nu eindelijk liefde in mijn leven gevonden en ik smeek u laat mij die houden, laat mij weer gelukkig zijn. Ik vraag het u met bloed en met tranen.
* Darante pakt haar athame, die ze heeft geslepen en snijd met de punt een snee in haar hand. Al snel druipt er druppels bloed op de grond en ze laat in elke zwarte kaars een druppel vallen, meteen erna, ontstaan er vonken uit de Kaarsen. Ook laat ze een druppel op de witte kaars vallen en na een tijdje wachten, kleurt de vlam rood. Langzaam staat Darante op en al zingend loopt ze rond, met een stokje wierrook in haar hand. Dan doet ze de kaarsen uit, buigt een keer naar de plek. Als ze zich omdraait, schrik ze zich rot als ze iemand ziet staan. Hoe lang staat hij daar al en wat heeft hij allemaal opgevangen?
Even verschijnt er een gemeen lachje op Darante's gezicht.
Daarna lopen er tranen over haar wangen, tranen die in het water terecht komen en meteen het water bloed rood laat kleuren, ook vallen er een paar op het zakje met aarde. Een grote gloed verschijnt er in het pentagram, als een hoofd. Het kijkt Darante even kwaad aan en het lijkt naar haar te schreeuwen, maar er is geen geluid te horen. Angstig kijkt Darante naar de verschijning, en hoop maar dat haar smeekbede, deze keer gehoord worden. Net zo snel als de wolk verschijnt, verdwijnt het ook weer.
Even kijkt ze rond, voor ze van pure uitputting, in elkaar klapt en op de grond terecht komt.
Hij stapt uit bed en kijkt uit het raam. De Straat is doodstil, niemand is er te zien of te horen. Toch klopt er iets niet, hij weet dat er iets mis is, het visioen blijft hem bij. Hij kleed zich aan en gaat naar buiten.
Het magisch wapen dat hij van Chovexani kreeg, glanst even als hij er langs loopt op de weg naar buiten.
Op straat blijft hij staan dan hoort hij iets in de verte en sluipt er heen. Voor zijn ogen ontrafeld zich een afschuwlijk tafereel. Een oude Heks staat te springen en te gillen rond een pentagram met zwarte kaarsen. Hij ziet hoe een soort schim verschijnt en pure kwaadheid straalt er vanaf. Als magie voelt hij zijn wapen plotseling in zijn handen en knijpt er verbeten in.
Dan is het tafereel ten einde en voert de heks nog een ritueel uit. Welk afschuwlijk wezen doet zoiets midden in de nacht. De heks kijkt rond en ziet hem, voor dat hij kan wegduiken of wat anders kan doen zakt het oude kreng in elkaar.
Sendero grijpt zijn wapen nog steviger vast, het wapen veranderd onder zijn handen in een bijl met een groot blad. Hij loopt op de roerloze gedaante af en tikt er tegen aan. Geen beweging, dan slaat hij de kap van haar mantel terug. Van pure schrik laat hij bijna de bijl vallen. Hij kent het oude mens, het is Darante de geheimzinnige tante van Chovexani.
Hij vraagt zich af wat zij hier moet. Terug gaan naar het dorp met haar wil niet meer, want het wordt al wat lichter. De nacht is zowat voorbij. Hij tilt het oude vrouwtje op en legt haar meer uit het zicht , dan ruimt hij haar spullen op en doet zijn jack over haar heen leggen dan gaat hij naast haar zitten tegen een boom, zijn wapen tussen hem in dat veranderd in van de Bijl in een hellebaard en langzaam doezelt hij weg in slaap
Verbaasd kijkt ze op en ze kan een kreun niet onderdrukken
O nee, niet weer? Wat heb ik nou weer gedaan?
* Chovexani kijkt om haar heen en van schrik valt ze bijna flauw als ze Sendero tegen een boom ziet zitten. Is hij hier de hele tijd geweest? Wat heeft hij allemaal gezien? Ook haar transformatie? Als ze wilt opstaan, merkt ze pas dat Sendero zijn jack over haar heen heeft gelegd. Heel zachtjes legt ze de jack naast zich neer en probeert heel zachtjes op te staan. Dan kijkt ze weer naar Sendero en kijkt recht in zijn geschokte ogen. Vragend en beschuldigend kijken ze haar aan en van pure angst en schaamte slaat ze haar ogen neer.
Ze kijkt nog even goed, maar het lijkt of hij slaapt, al weet ze dat Sendero bij het minste of geringste geluid al wakker word, daar zijn, zijn oren op getraind.
uhm...uhm...tja....uhm...
* Haar gezicht kleurt rood en het liefst zo ze door de grond zakken, dan slaat ze haar mantel dichter om haar heen, zakt op de grond en gaat oorverscheurend huilen, zowel van angst als van opluchting, dat ze het niet langer voor zich hoeft te houden.
Ze voelt hoe Sendero op haar afkomt en met angst wacht ze op zijn reactie.
Ze slaat haar ogen neer en stottert wat, dan stort ze ineen als een hoopje ellende en begint te huilen. Sendero kan daar totaal niet tegen en weet zich geen raad. Hij loopt naar haar toe en zakt door zijn knieen bij haar.
Stil maar... * Zegt hij zacht... Darante is dus niet je tante ? Waarom ? Je weet toch dat je alles kan vertellen ? Ook dit soort dingen....
* Hij slaat zijn arme om het kleine zielige hoopje mens dat Chovexani is en kijkt , staart voor zich uit en denkt aan wat hij nu moet doen. moet hij haar laten vallen ? Nee nooit. hij heeft een belofte gedaan en die houdt hij. Dit gebeuren, vloek of betovering valt op te lossen al moet hij zijn oude strijdmacht bijelkaar roepen en de poorten van de hel bestormen. Hij kust haar op haar hoofd en streelt met zijn vingers door haar haren. hij moet het haar zeggen, misschien fleurt ze er van op. Hij hoopt het wel, moet je haar zien zitten zo als een zielig hoopje.
Wees niet bang, ik zal je niet verlaten. Ik blijf bij je door alles heen
Stil maar... * Zegt hij zacht... Darante is dus niet je tante ? Waarom ? Je weet toch dat je alles kan vertellen ? Ook dit soort dingen....
* Chovexani voelt hoe Sendero zijn arm om haar heen slaat en hoe hij zijn best doet om haar te troosten, langzaam wordt het geschok van haar schouders minder.
Wees niet bang, ik zal je niet verlaten. Ik blijf bij je door alles heen * Zegt hij tegen haar, maar ze weet dat hij nog niet de hele waarheid weet.
Zeg dat toch niet, je weet mijn verleden niet, je weet niet wat voor monster ik ben geweest, hoe veel mensen ik pijn heb gedaan.
Mijn ouders zijn gedood toen ik nog klein was, ik werd toen liefdevol opgenomen bij een zigeunergezin, ze hebben mij alles geleerd, ook de magie die ik nu gebruik, maar de wraak gevoelens bleven.
Op een dag was ik oud genoeg om alleen op reis te gaan en het kwaad, stroomde nog steeds door mijn bloed.
Ik heb het volk dat mijn ouders vermoordde opgezocht en met de magie in me allemaal vermoord, niet alleen de mannen ook de vrouwen en zelfs de kinderen. Een meisje, net zo oud als ik toen was, keek me aan, met zulke onschuldige ogen, daar heb ik nog nachtmerries van.
Het was verschrikkelijk, de kreten van pijn, van paniek, van angst, ik was een monster. Ik werd uit wraak hetzelfde als wat ik altijd gehaat heb, een moordenaar.
Door de schuld gevoel daarna, heb ik een god gevraagt een vloek over me uit te roepen, een vloek om altijd herinnert te worden aan het monster dat ik was, maar ik wil vergeten, wil weer leven, wil de wereld verbeteren, zoals mijn moeder heeft gedaan. Elke week kom ik hier om te smeken aan de god die ik om de vloek heb gevraagd, om de vloek op te heffen
* Chovexani is uitgeput en bang. Nu hij haar verhaal weet en weet wat voor monster ze is, kan hij nog wel van haar houden?
Dikke tranen lopen over haar wangen. Is er een eind gekomen aan haar geluk?
Snotterend kijkt ze Sendero even aan en ze ziet dat hij in gedachten verzonken is.
Bloedwraak.. De onschuldigen zullen lijden door de schuldigen, een wraak die overal is.
* Sendero weet even niet wat hij moet zeggen, de uitvoering van de bloedwraak is een erezaak geen moordzaak.
hmmm.. Die god had de vloek nooit mogen geven.. * Zegt hij donker Een bloedwraak is een erezaak. Geen moordenaar kan die uitvoeren alleen de overlevenden kunnen de bloedwraak uitvoeren. Je bent geen moordenares.
Het feit dat je er nachtmerries van hebt is genoeg om aan te geven dat je er spijt van hebt en dat het niet iets permanent is dat je de magie voor dat soort zaken gebruikt hebt. Het wordt tijd dat die god zijn vloek ongedaan maakt.
* Bij het uit spreken van zijn laatste zinnen slaat de bliksem in een oude boom vanuit het niets.
Die ogen, van dat kleine meisje, kan ze die ogen ooit vergeten?
Ze hoort hoe Sendero loopt te roepen, ook tegen Dues Fidus. Het was niet zijn schuld om haar een vloek te geven, ze heeft er om gesmeekt, zelfs een ritueel voor gehouden en hij is niet voor niets de god van de vloek, dus ze kon het verwachten, het is allemaal haar eigen schuld.
Ze schrikt op als de bliksem inslaat in de oude boom, een duister figuur komt uit de schaduw vandaan en loopt op hun af.
Met een vinger wijst hij naar Sendero.
Wie bent u om mij te beoordelen, ik zie u niet als god, of ander machtig persoon, toch denkt u boven de keuzes van de goden te staan?
* Sendero kijkt de schaduw boos aan. Even lijkt het alsof de schaduw Sendero wat wilt aandoen, maar Chovexani schuift ervoor.
Ze gooit haar mantel naar achter en de toverstof van haar moeder verschijnt in haar handen een gouden gloed vormt zich om haar heen en de kwaadheid straalt uit haat ogen.
Als je hem ook maar met een vinger of woord durft te verwonden, zul je mijn macht voelen en zowel jij als ik weten dat als ik echt boos word, ik behoorlijk machtig kan worden, ik weet dat ik jou niet kan verslaan, maar ik kom in de buurt. Laat de man van wie ik met heel mijn hart hou met rust.
* Tot haar verbazing begint de schaduw van de god te lachen.
Lieve Chovexani, dit was een proef voor jou, ik zie dat je lief kunt hebben en veel spijt heb van je daden, toch kan ik niet zomaar de vloek ongedaan maken, maar ik zal de hulp van de andere goden vragen om mij te helpen.
* Met nog een bliksemschicht, verdwijnt de figuur weer in de schaduwen, dan laat Chovexani haar schouders hangen en uitgeput gaat ze weer op de grond zitten, wat een dag, die nog maar net begonnen is, wat kan ze de rest van de dag nog verwachten, ze kijkt Sendero aan en ziet iets van bewondering in zijn ogen.
Laat de man van wie ik met heel mijn hart hou met rust* Roept ze tegen de god
* Dan begint de god te lachen en zegt wat over een proef. Alweer zo'n proef denkt Sendero boos, en zijn ogen stralen iets heel anders uit. volgende keer ga je eraan lijken die ogen tegen de god te zeggen. Dan gaat verdwijnt de god en Chovexani gaat weer zitten, Zij kijkt naar Sendero en hij kan alleen met liefde en trots terug kijken. Ze sprong toch mooi tussen de god en hem in en dat is toch wel erg lief. Sendero snaapt niet echt waarom die god met andere goden moet overleggen. Als die een vloek uit kan spreken, kan die hem toch ook weer opheffen. vage zooi die goden.
Je bent dapper en lief * Fluistert Sendero tegen Chovexani en hij kijkt haar met trots aan.
* Chovexani is blij dat Sendero trots op haar is, maar ze weet dat haar gevecht nog niet over is. De god bedoelt niet alleen dat hij gaat over leggen, maar dat er nog meer proeven komen en waarschijnlijk nog heftiger dan dit. Ze zullen hun liefde voor elkaar moeten bewijzen. De zon begint nu echt op te komen, maar ook een donkere wolk komt voorbij drijven. Chovexani weet dat de strijd begonnen is. Waar ze constant bang voor is geweest, gaat gebeuren. Het is de tijd zichzelf te bewijzen, laten zien dat ze een bestaan op deze plek waardig is. Ondanks dat het een wraakactie was, moet ze boeten voor haar verleden.
Ik hoop dat je naast mijn zijde zal staan nu, Sendero. Ik heb je kracht nodig en je liefde. De strijd is nog niet over, de goden hebben nog wat voor ons in petto. En alleen met mijn magie kan ik het niet aan.
* Een mist komt opzetten samen met een gure wind. Ze ziet hoe een man verschijnt en dan de aanval opent. Zelf kan ze nog net wegduiken voor een zwaard haar op een haar na raakt. Ze stoot met haar hoofd tegen een steen en even is ze gedesoriënteerd en ziet dan hoe de man terug draait en weer op haar afkomt. Geschrokken grijpt ze naar haar toverstok, maar merkt dat ze die in haar val verloren moet zijn.
Snel kijkt ze om haar heen, maar kan haar toverstok niet zo snel vinden. Angstig kijkt ze hoe de man snel dichter bij komt en steekt haar handen omhoog om zich af te weren.
Het zijn andere tijden en in deze tijden hebben de mensen meer dan ooit beschikking over innerlijke krachten, wapen met speciale eigenschappen en de overheersende magie. Sendero kijkt naar chovexani en knikt
Liefste.. Laat het spel maar beginnen, we overwinnen het gewoon
* Sendero kijkt inzichzelf en vindt daar het helder brandende puntje van puur licht hij omsluit het met zijn geest en voelt zich helemaal lichter worden. Dan kijkt hij om zich heen en merkt dat er een mist verschijnt waarna er een man uit de mist komt die zonder te stoppen de aanval op CHovexani inzet. Hij ziet tot zijn afgrijzen dat chovexani met haar handen de aanval probeert te stoppen en duikt naar de man toe. Op het moment dat de man toe wil slaan raakt Sendero hem en samen buitelen ze over de grond. De man staat als een onmenselijke figuur direct op en kijkt woest naar Sendero. Sendero krabbeld overeind en voelt aan zijn zijde. De plek is nog steeds gevoelig en belemmerd hem in de soepele bewegingen. Hij ziet de ogen van de vreemde man en ziet dat ze zielloos en doods zijn.
Pas op roept hij tegen chovexani, dit ding is niet menselijk
* Dan staan ze tegen over elkaar , de vreemde man met een mat onaards lijkend zwaard en Sendero met zijn wapen dat nu een zilver fel glanzend zwaard is geworden. Af en toe doen ze een uitval na elkaar en Sendero heeft wel respect voor zijn tegenstander, de vreemde man weet wel raad met het zwaard. De vreemde man knikt een keer als uit respect en valt dan aan. Sendero duikt weg onder de slag die zijn lederen vest en bloes openscheurt en een lelijke brandplek achter laat op zijn huid. Tijdens het wegduiken haalt hij zijwaards uit en raakt de man al schampend over z'n ribben waar de rook uitslaat. De vreemde man rgomt van waardering en valt op nieuw aan. Nu pareerd Sendero de slag perfect en zwarte rook vermengt met heldere bliksemschichten verzengen de lucht als de twee strijders hun krachten meten. Sendero doet dan een paar stappen terug en laat de Vreemde man aanvallen. Op het moment dat de man aanvalt veranderd Sendero's wapen van een zwaard in een dubbelbladige bijl en Sendero hakt vol in op de aanstormende man. het blad van de bijl versplinterd het zwaard van de man en zwarte stukjes glasachtig materiaal vliegen in het rond. De kracht van de slag is zo hard dan het blad doorgaat en diep bij de vreemde man in zijn borst beland en de man zakt ineen. Het wapen veranderd terug in een zwaard en zonder te verblikken ramt Sendero het zwaard diep in het hart van de man. Een zwart rookwolkje uit de mond van de man geeft aan dat hij zijn laatste adem uitblies. Sendero buigt even naar het stoffelijk overschot en draait zich dan om naar chovexani die met open ogen zit te kijken.
Gaat het ? * Vraagt Sendero teder.
Samen met de man rolt hij over de grond. Snel krabbelt Chovexani op en gaat op zoek naar haar toverstok.
Ze ziet hem bij een boom liggen en pakt hem op, met 1 oog houd ze het gevecht in de gaten.
Ze ziet hoe Sendero het gevecht aangaat en hoe de mannen om elkaar heen draaien.
Pas op * roept Sendero tegen Chovexani, dit ding is niet menselijk
* Chovexani is onder de indruk van het gevecht, met grote ogen kijkt ze ernaar. Dan ziet ze hoe Sendero de man de genadeklap geeft en naar haar omdraait
Gaat het?* Vraagt Sendero teder.
Met mij gaat het wel, behalve de bult op mijn hoofd, en met jou?
* Chovexani kijkt Sendero met een tedere en bewonderende blik aan, hij heeft haar leven gered en heeft laten zien dat hij voor haar wilt vechten. Voorzichtig gaat ze voor hem staan en geeft hem een kus op zijn lippen. Ze weet dat wat er ook op hun pad komt ze het samen aan kunnen.
Je weet toch dat onze strijd nog niet beslist is he? Er kunnen nog meer moeilijkheden komen?
* Onzeker kijkt ze Sendero aan, hij is daar toch wel bedacht op he?
ehm ja behalve dat m'n leren vest stuk is en m'n schouder een brandblaar heeft valt het mee. Vreemd wapen had dat figuur zeg
* Na de kus van Chovexani denkt Sendero even na, meer moeilijkheden ach dat kan er wel bij. Hij veegt zijn wapen af aan de kleding van het lijk en vraagt zich af wat een god bezield om ontzielden naar de wereld te sturen om het een paar mensen lastig te maken. Zou de god in zijn eer aangetast zijn. Zou de god gewoon kleinzerig zijn en het niet kunnen hebben dat mensen spijt kunnen hebben van hun daden. Sendero grijnst een keer.
We zien vanzelf wel wat we voor onze voeten gegooid krijgen. We hebben de stap genomen en ik doe in ieder geval geen stap meer terug
We zien vanzelf wel wat we voor onze voeten gegooid krijgen. We hebben de stap genomen en ik doe in ieder geval geen stap meer terug * Zegt Sendero tegen Chovexani.
* Samen besluiten ze terug te gaan naar Chovexani's winkel, ze wilt zich graag omkleden in wat passender kleren en ze wilt graag wat drinken maken, ook om te zorgen dat hun verwondingen wat makkelijker helen. Sendero kijkt beneden wat rond en bekijkt alles met andere ogen, al dit maakt deel uit van Chovexani's verleden, haar vele reizen die ze gemaakt heeft. Sendero kijkt om zich heen of hij misschien iets ziet waarmee hij de handschoen van zijn hand af kan krijgen en hij hoopt dat Chovexani nog niet naar beneden komt om te zien hoe stom hij is geweest, dit dingetje uit te proberen. Dan ziet hij een zwarte kat de trap af komt en hem met grote gele ogen staat aan te kijken. Verbeeld hij het zich of ziet hij de kat naar hem grijnzen. Het lijkt zelfs of de kat hem uitlacht, de kat komt rustig dichter bij en springt op een tafel. Nieuwsgierig kijkt hij naar Sendero en wacht rustig af wat hij vervolgens gaat doen. Sendero weet niet wat hij hier van moet vinden, maar gaat verder op zoek naar iets om die handschoen van zijn hand af te krijgen.
Als ze bij haar winkel aankomen, laat ze Sendero beneden terwijl ze zelf naar boven gaat om zich te wassen en om te kleden. Even kijkt ze in de spiegel en ziet de bult op haar hoofd.
Als hij een handschoen ziet, pakt hij hem op om het eens van wat dichterbij te bekijken.
Voor de gein trekt hij hem aan en ziet hoe de handschoen zich aan zijn hand aanpast.
Als Sendero hem probeert uit te doen, voelt hij dat de handschoen niet meegeeft. Zichtbaar geïrriteerd, probeert hij het nog eens, maar het lijkt net of de handschoen vastgekleefd zit aan zijn hand en met hoeveel kracht hij ook probeert de handschoen van zijn hand af te krijgen er zit gewoon geen beweging in.
Dan poogt hij hem uit te doen, maar de handschoen zit als verkleefd. Hij kijkt rond onderwijl peuterend aan de handschoen als er een kat aan komt wandelen en bij hem gaat zitten kijken wat hij doet. De kat lijkt hem uit te lachen.
Lach niet maf beest! zeg liever hoe die handschoen uit gaat en wat dat ding doet
* Sendero voelt zich knap stom, al zit de handschoen best lekker, dat ding moet wel uit kunnen. Hij zoekt verder en ziet een klein mesje liggen. Dat zou genoeg moeten zijn om de draadjes los te peuteren en de handschoen uit te trekken denkt hij. de draadjes geven geen krimp en als hij uitschiet en op zijn pols terecht komt is er ook aan zijn huid niets te zien.
vreemd erg vreemd. Wat is het voor iets * mompelt hij zacht .
* Dan weet hij het niet meer en besluit de handschoen te laten zitten, en te wachten tot Chovexani terug is. Sinds wanneer heeft zij trouwens een kat bedenkt hij plotseling. Hij heeft nog geen kat gezien bij haar in de buurt. Hij draait zich om naar de kat.
Volgens mij ben jij geen gewone kat ... * zegt hij zacht tegen de "kat"
Volgens mij ben jij geen gewone kat ...* zegt Sendero zacht tegen de kat.
* De kat kijkt hem met zijn grote gele ogen uitdagend aan.
Ik ben een gewone kat hoor, maar met magische krachten, natuurlijk. Ik ben niet voor niets de kat van Chovexani, meneer. * Zegt de kat beleeft tegen Sendero, die de kat een beetje argwanend aankijkt.
U, vraagt zich natuurlijk af, waarom u mij nooit gezien heeft? Ik blijf graag op de achtergrond, vreemden houden niet altijd van katten, maar aangezien u haar hart heeft veroverd, leek het mij niet meer dan logisch om mij voor te stellen.
Mijn naam is: Armaya en ik hoop dat u een beetje van katten houd.
Zoals u ziet kunt u met mij gesprekken voeren, maar ik kan u ook uit die handschoen helpen. Zoals u gemerkt heeft, zit er aan de zijkant van de handschoen, aan de binnenkant van uw arm dus een teken, dat lijkt op een omega teken. Als u daar zachtjes overheen wrijft en tegelijkertijd Sastro zegt, zult u zien hoe de handschoen los laat. Het verhaal er om heen weet ik niet, maar hij is gemaakt om te beschermen.
* Verbaasd kijkt Sendero de kat aan, maar bedenkt dat er niks anders op zit dan de kat te geloven en zo wrijft hij zacht over de aangegeven plek, ondertussen het woord mompelend, en meteen voelt Sendero hoe de druk om zijn hand minder word en legt opgelucht de handschoen op tafel, geen moment te vroeg, want daar hoort hij voetstappen op de trap en loopt Chovexani sierlijk naar beneden. Beneden gekomen kijkt Chovexani argwanend naar haar zwarte kat, die even naar haar grijnst en dan een knipoog geeft naar Sendero.
Ik merk dat je kennis hebt gemaakt met Armaya. Hij is jaren mijn steun geweest, al is hij de laatste dagen, op verdachte wijze weg geweest, blijkbaar heeft hij de buurt onveilig gemaakt
* Even lijkt het of de kat bloost, maar daarna grijnst het dier gelukzalig, springt van de tafel en verdwijnt uit het oog.
[Dit bericht is gewijzigd door Chovexani.Darante op 11-08-2003 11:56]
Als chovexani naar beneden komt dan kijkt de kat nog even om en springt dan weg. Sendero kijkt hem na om vervolgens zijn aandacht op Chovexani te richten. Hij speelt wat met de handschoen.
Wat is dit eigenlik voor handschoen ? * vraagt hij onschuldig Wat zie je er weer leuk uit zo
