Mij lijkt het juist hartstikke leuk om tante te worden... namelijk wel de lusten, niet de lasten. Gewoon leuk af en toe met zo'n kind naar de dierentuin, paar daagjes logeren en ik vind het toch wel belangrijk een deel uit te maken van het leven van m'n zusje en nichtje. Ik wil zo een tante worden waarvan dat kind dan tegen haar vriendjes zegt: "Ik heb echt een gave tante!".
Als ik erover nadenk, heb ik zelf ook veel beter contact met de tantes in de familie dan met de ooms. Vooral met één tante, de zus van m'n moeder. De ooms hebben eigenlijk, net als mijn vriend, weinig betrokkenheid getoond.
Ervaren mannen het oom worden nou werkelijk anders dan vrouwen het tante worden? Of heb ik het gewoon niet zo getroffen met de ooms...
En maakt het ook of je tante/oom wordt van het kind van je broer of van je zus?
Ikzelf zou het namelijk leuker vinden om tante te worden van m'n zusjes kind, dan van m'n schoonzusje. Ik voel die betrokkenheid veel meer als het om mijn zusje gaat.
[Dit bericht is gewijzigd door Qarinx op 01-05-2003 11:12]
Familie betekend voor mij gewoon niet zo veel. Ik denk dat dat opvoeding-afhankelijk is.
nu wil ik later zelf ook kinderen, zeker weten 
Door omstandigheden logeert het nichtje met mams hier en hij vind het geweldig. Ze is nu een paar dagen bij oma en hij zei zelfs tegen me:
"We moeten maar snel zelf een babietje maken, want het is wel stil zonder die kleine"
Dus, om een lang verhaal kort te maken: Hij vind het echt geweldig!!!
en ikke ook....
Zie m'n neefje toch minstens 3 keer per week.. maar m'n zus woont ook dichtbij..
Mijn schoonzusje heeft 3 jongens van 6, 3 en 1 jaar oud. Je lacht je helemaal krom om dat zooitje. Vooral de eerste heb ik een bijzondere band mee. Maar niet in de term van 'meest favoriete' hoor. Hij was de eerste in alles. En dat is gewoon heel bijzonder. Hij is de meest zorgzame en lieve van het stel. De tweede is echt een clown. Ontzettend guitig joch. De derde heeft vooral haast... Haast om te groeien en mee te kunnen doen met de twee oudsten.
Mijn zus heeft een dochtertje van 9 maanden. Geweldig! Er zit toch verschil in of het van je eigen zus is of van je schoonzus. Daarom vind ik het wel leuk dat mijn schoonzusje het eerst was, dat maakt de band met die jochies ook zo bijzonder. Maar als ik mijn nichtje zie, dan smelt ik gewoon. Je herkent zoveel in haar. Ze lacht bijna altijd en is ook weer zo anders dan de jochies. Ze brabbelt aan 1 stuk door, terwijl de jochies het op die leeftijd hielden op wat kreten en gepruttel. (ik hoop dat jullie begrijpen wat ik ermee bedoel )
Ja, ik ben er gek op mijn neefjes en nichtje. Tante zijn is hartstikke leuk. Logeerpartijtjes zijn compleet slopend, maar iedereen heeft er plezier in. Ik wil ook - en mijn mannetje trouwens ook - een echt 'aanwezig' persoon in hun leven zijn. Iemand waar ze op terug kunnen vallen.
En elke keer als ze geweest zijn, kun je ons bij elkaar rapen. Dan denken we weer: Laten we toch nog maar een paar jaartjes wachten. 
quote:Ik op zich ook niet hoor, maar ik zie m'n zusje toch eerder een kind krijgen dan mij. Ik studeer nog wel een tijdje, terwijl zij als het goed is op haar 19e al haar opleiding heeft afgerond en dan gaat werken enzo. Ze zegt zelf ook dat, als ze aan kinderen begin, ze er toch wel redelijk vroeg bij wil zijn. Tegen de tijd dat ik daar over na ga denken, ben ik toch wel 30+.
Op donderdag 1 mei 2003 11:11 schreef morpheus_at_work het volgende:
het lijkt mij persoonlijk best leuk , zoiezo vind ik kinderen leuk , al zie ik het nog niet in de nabijetoekomst gebeuren dat ik oom wordt
Leeftijden: 1 van bijna 16, 1 van 15, 1 van 13, 1 van 12 en 1 van bijna 11.
Bij het neefje van mijn man zijn broer voel ik me wat minder betrokken. Komt omdat ik hem niet helemaal heb zien opgroeien en we hem eigenlijk vrij weinig zien. Maar ik vind het wel een hele lieve jongen en zou best wel een betere band met hem krijgen.
Mijn oudste neefje doet dit jaar examen, hij is ruim een kop groter als mij, maar toch is hij mijn kleine neefje. Het is een geweldig joch. Stil, maar je ziet hem genieten.
Ze hebben allemaal iets aparts, zijn allemaal lief maar hebben ook allemaal hun eigenaardigheden.
Ik vind het in ieder geval geweldig en zou het van de kant van mijn schoonfamilie graag nog een keer meemaken. Mijn zussen kunnen niet meer, schoonzus ook niet meer dus ja... zijn jongste broer moet maar aan de vrouw en gelijk aan een kind
Ik zie ze ongeveer 2X pmnd, gewoon druk met werken.
Maar ik moet zeggen. ER is niets Leukers dan te gaan dansen met je nichtje hoor. Lachen als je dansstapjes voordoet en ze zich dan optrekt aan de box en je na gaat doen.
Ze heeft overigens ook Enorme Blauwe kijkers,
Neefje doet nog niet zoveel meer dan eten, das wel jammer maar over 1 mnd ga ik 'm proberen te leren staan.
Ik vond m'n tante ook altijd leuker dan m'n moeder. Het was gewoon leuke afwisseling en bij je tante kon je toch iets meer maken. Je moeder was altijd iets strenger
quote:Ik heb - helaas - geen broer of zus, dus daar kan ik mijn hoop niet op vestigen...
Op donderdag 1 mei 2003 11:03 schreef Qarinx het volgende:En maakt het ook of je tante/oom wordt van het kind van je broer of van je zus?
quote:En dat gaat over ongeveer een maandje gebeuren!!! (of ja, de vrouw van de broer van mijn vriend)
Ikzelf zou het namelijk leuker vinden om tante te worden van m'n zusjes kind, dan van m'n schoonzusje. Ik voel die betrokkenheid veel meer als het om mijn zusje gaat.
En ik vind dat hartstikke leuk. Zoals je zelf zegt: wel de lusten, niet de lasten Zelf heb ik nog helemaal geen moedergevoelens oid, maar wie weet...
[Dit bericht is gewijzigd door SpaceAce op 01-05-2003 11:25]
quote:En je broer niet?
Op donderdag 1 mei 2003 11:15 schreef dutchie het volgende:
Mijn schoonzusje heeft 3 jongens van 6, 3 en 1 jaar oud.
Gewoon als 'oude' vriendin en niet als opvoedkundige tante.
Gewoon lol hebben.
(hebben vroeger wel vaker bij me geslapen, maar ja... toen waren ze nog jong en moesten ze nog gewoon op tijd naar bed, ging niet verder dan een disney filmpje en wat chippies)
Zelf heb ik wel een tante met wie ik ontzettend goed overweg kan. Om eerlijk te zijn zie ik haar meer als een soort van tweede moeder & ook wel als een oudere zus (die ik nooit heb gehad).
quote:Mijn zwager.
Op donderdag 1 mei 2003 11:25 schreef Phaedrus het volgende:[..]
En je broer niet?
Ik zeg ws schoonzusje, omdat het de zus van mijn man is. Vandaar. Maar je hebt gelijk; mijn zwager heeft er ook 3 van 6, 3 en 1 jaar oud.
quote:Ik heb zelf helemaal niets met m'n schoonzusje (zus van vriend) of haar kind, maar ik vind het van m'n vriend wel jammer en soms ook wel egoïstisch. Ik heb namelijk wel het gevoel dat zijn zus het wel graag zou willen dat haar kind met familie opgroeit.
Op donderdag 1 mei 2003 11:20 schreef Kleintje het volgende:
Bij het neefje van mijn man zijn broer voel ik me wat minder betrokken. Komt omdat ik hem niet helemaal heb zien opgroeien en we hem eigenlijk vrij weinig zien. Maar ik vind het wel een hele lieve jongen en zou best wel een betere band met hem krijgen.
Hij heeft de kans om dat kind te zien opgroeien en het allemaal van dichtbij mee te maken, maar het lijkt hem weinig te doen. De ontwikkelingen van het kind hoort hij dan over de telefoon of dan krijgt hij een paar foto's van een paar maanden. Ik voel me dan ook niet echt geroepen om te zeggen, "schenk eens wat meer aandacht aan je nichtje"... maar het zal mij in ieder geval niet gebeuren
quote:Voor mij hetzelfde. Ben nu een paar maanden oom, ben reuzeblij voor broer en schoonzus met wie ik geweldige band heb, ben heel gelukkig voor hen, maar met de kleine heb ik echt helemaal niks. Ook eerlijkgezegd geen interesse in. En wat is er nou voor lol aan om die kleine cadeau's te geven als ie dat nog niet eens beseft?
Op donderdag 1 mei 2003 11:09 schreef DaForZz het volgende:
Ik denk dat het me weinig zou boeien als ik oom werd. Zou het leuk vinden voor me broer/zus (als het een gewilt kind was dan wel), maar dan houdt het ook op.Familie betekend voor mij gewoon niet zo veel. Ik denk dat dat opvoeding-afhankelijk is.
Nou heb ik ook altijd een afkeer gehad tegen kinderen, heb zelf absoluut geen kinderwens, vind er ook echt niks schattigs aan. Ik ga er overigens wel vanuit dat er over een paar jaar als ie echt een persoon wordt (want dat mist er nu aan) best een band zal ontstaan tussen die kleine en mij. Ik streef het niet na (mijn sociale leven is al veel te druk, heb geen behoefte aan meer mensen in mijn leven), ik zal het ook niet tegenhouden (ik was ooit erg koppig, tegenwoordig veel minder), maar logisch denkend ga ik er vanuit dat die band vanzelf zal komen.
Misschien nog extremer dan bij DaForZz betekent de term 'familie' echt helemaal niks voor mij (heeft met mijn verleden/opvoeding te maken), dus het feit dat die kleine mijn neefje is boeit me totaal nada. Maar als persoon zal ie me in de toekomst mogelijk wel gaan boeien.
Maar ja... ze hebben altijd gezegd dat ze nooit aan de kinderen zouden gaan, dus..... maar ik blijf hoop houden
[Dit bericht is gewijzigd door Brighteyes op 01-05-2003 11:36]
quote:Hoe reageren jouw broer en schoonzus daar dan op, dat je geen interesse toont?
Op donderdag 1 mei 2003 11:33 schreef Feestkabouter het volgende:
Voor mij hetzelfde. Ben nu een paar maanden oom, ben reuzeblij voor broer en schoonzus met wie ik geweldige band heb, ben heel gelukkig voor hen, maar met de kleine heb ik echt helemaal niks. Ook eerlijkgezegd geen interesse in.
Ik had het namelijk bij mijn schoonouders echt compleet gedaan, toen ze merkte dat de zwangerschap van m'n schoonzusje me weinig interesseerde...
Wel leuk was dat mijn schoonbroertje pas 13 jaar was toen de oudste werd geboren. En aangezien hij de enige echte, dus niet aangetrouwde oom, was, werd hij ook meteen peetoom.
Hij was daar best wel trots op.
Maar hoe hij dat zal vinden als hij over een jaar of 5 door zijn petekind in de kroeg geroepen wordt met "ome René", terwijl hij dan pas 28 is en mijn zoon 15.....
Weet het niet. Misschien voelt hij zich dan wel een ouwe lul.
En reken maar dat ik de titel suikeroom krijg
Ik leer 'm wel vieze moppen als 'ie wat ouder is, daar zijn ooms voor.
quote:Zijn we nu al mee bezig.
Op donderdag 1 mei 2003 13:53 schreef Pikkebaas het volgende:
Ik leer 'm wel vieze moppen als 'ie wat ouder is, daar zijn ooms voor.
Maar hij (6) kan ze zo slecht onthouden. 
Maar wat dat verschil ooms/tantes betreft; het mannetje is net zo gek met die kinderen als ik.
Had van mij 10 jaar eerder mogen gebeuren.
Ben gek op m'n neefje en moet hem minimaal 1 keer per week zien. Heb vorige week nog even op hem gepast. 
Als ik z'n neus laat verdwijnen of 'm kietel, maakt zijn lach m'n dag goed.
Z'n leukste opmerking : "De groeten aan je huis Hemmam."
Af en toe komen ze logeren of komen ze gezellig een dagje langs.
Mijn neefje van zes heeft me de afgelopen keer alles verteld over Warcraft(?) over een katapulK. Ik moest zo lachen toe hij dat zei.
Ik zou ze allebei niet willen missen.
Ik had niet gedacht dat het me zo zou raken, dat kleine ventje is zo snel zo belangrijk voor ons geworden. Ik moest ook zo vreselijk huilen de eerste keer dat ik hem zag!
. Dus nog meer genieten! Ik vind het leuk om het verschil te zien hoe Christan met hen omgaat, en met andere kinderen. Van zijn neefjes en nichtje kan hij veel meer hebben dan van anderen. Geen enkel probleem om speelgoed te delen en lekker samen te spelen, terwijl dat met andere kids nog weleens strubbelingen geeft. Echt grappig vind ik dat!
quote:
Op donderdag 1 mei 2003 11:35 schreef Brighteyes het volgende:
Als ik zie hoe gek ik nu al ben met het zoontje van vrienden en de aanstaande baby van andere vrienden denk ik dat mijn zus, als ze ooit een kind krijgen, maar beter een groot slot op de deur kunnen doen en de ramen blinderen want dan ben ik er waarschijnlijk echt niet weg te slaan.Maar ja... ze hebben altijd gezegd dat ze nooit aan de kinderen zouden gaan, dus..... maar ik blijf hoop houden
Ik ben nieuw hier en las je vraag. Mijn man en ik zijn nu ruim twee jaar "bezig". We waren beide de eerste uit ons gezin die met kotertjes begonnen en hadden ergens dus ook verwacht met de eerste kleinkinderen op de proppen te komen. Zagen onze ouders al trots wezen en vroegen ons af hoe leuk het zou zijn.
Na een tijd bleek dat m'n schoonzusje zwanger was en m'n broer is nu vader van een vijf maanden oude zoon.
Echt, ik wil niet jaloers zijn, vind het erg fijn voor ze en ik gun het ze ook enorm. Maar onszelf ook... En daar ligt het probleem. Zelf zitten we nog zonder resultaat en zitten in de molen. En ik vind het steeds moeilijker worden om zonder triest gevoel bij zo'n kleintje te zitten.
Toch wil ik graag een leuke tante zijn met logeerpartijtjes, leuke dingen doen en zo, maar dat is practisch nog niet zo makkelijk, want ze wonen niet bepaald om de hoek. En we zien elkaar eigenlijk alleen met verjaardagen en kerst. Dus hoe doe je dat?
Groetjes van Bloempje.
quote:Jeetje, daar vraag je me wat. Ik kan me voorstellen dat het best moeilijk is het een los te zien van het ander.
Op woensdag 7 mei 2003 22:23 schreef Bloempje het volgende:
Hoi allemaal.
Ik ben nieuw hier en las je vraag. Mijn man en ik zijn nu ruim twee jaar "bezig". We waren beide de eerste uit ons gezin die met kotertjes begonnen en hadden ergens dus ook verwacht met de eerste kleinkinderen op de proppen te komen. Zagen onze ouders al trots wezen en vroegen ons af hoe leuk het zou zijn.
Na een tijd bleek dat m'n schoonzusje zwanger was en m'n broer is nu vader van een vijf maanden oude zoon.
Echt, ik wil niet jaloers zijn, vind het erg fijn voor ze en ik gun het ze ook enorm. Maar onszelf ook... En daar ligt het probleem. Zelf zitten we nog zonder resultaat en zitten in de molen. En ik vind het steeds moeilijker worden om zonder triest gevoel bij zo'n kleintje te zitten.
Toch wil ik graag een leuke tante zijn met logeerpartijtjes, leuke dingen doen en zo, maar dat is practisch nog niet zo makkelijk, want ze wonen niet bepaald om de hoek. En we zien elkaar eigenlijk alleen met verjaardagen en kerst. Dus hoe doe je dat?
Groetjes van Bloempje.
Ik zou willen dat ik je een goed advies kon geven, maar het zijn jouw gevoelens. Daar kan een ander moeilijk wat aan veranderen, alleen jij.
In ieder geval veel sterkte.
Mijn zus is nu bijna vier maanden zwanger van haar eerste kind en aangezien zij de enige is die voor nichtjes en neefjes kan zorgen (ik heb verder nog een verst. gehandicapte broertje en zusje die hopelijk nooit kinderen zullen krijgen en mn vriendje is enig kind) ga ik er hopelijk erg van genieten!
Ik verheug me nu al op alle cadeautjes die ik dan kan kopen en het knuffelen met zo'n lief baby'tje
), heerlijk!Voor de rest heb ik helemaal niks met kinderen, en wordt ik in een kamer vol met ze binnen 2 minuten gillend gek, maar deze twee
quote:
Op donderdag 1 mei 2003 11:24 schreef SpaceAce het volgende:En dat gaat over ongeveer een maandje gebeuren!!! (of ja, de vrouw van de broer van mijn vriend)
Zelf heb ik nog helemaal geen moedergevoelens oid, maar wie weet...
en dat is dus vanmiddag gebeurd!! Ik ben tante! Ze heet Andrea. A.S. weekend gaan we ons nichtje bewonderen. Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het nieuws vanmiddag hoorde. Een onomschrijvelijk gevoel ging er door mijn lijf.....
quote:gefeliciteerd!
Op dinsdag 13 mei 2003 00:12 schreef SpaceAce het volgende:[..]
Ik kreeg tranen in mijn ogen toen ik het nieuws vanmiddag hoorde. Een onomschrijvelijk gevoel ging er door mijn lijf.....
Maar ik zelf zou het heel leuk vinden, want ik ben gek op kinderen
het heeft m'n bankrekening geplunderd
heb een abbo op de meeste speeltuinen
kijk me eigen suf aan zeppelin,sesamstraat en nickelodeon.
Blauwe plekken zijn meer regelmaat als uitzondering
etc...
m'n nichtje is nu 3
De enige,en meer zullen er ook niet komen.
Zelf ook geen kids dus oogappeltje
Alleen kan ik dat wel vergeten...
Ik heb 1 broer die geen kinderen zal krijgen (hij woont heel gelukkig samen met zijn vriend en wil geen kinderen).
Mijn man is enig kind. Dus dan houd het op....
Dat betekent ook dat mijn kind(eren) geen nichtjes of neefjes zullen hebben...jammer maar helaas.
Hij mocht zelfs toen ie 51 weken was de ringen voor mij en m'n vrouw dragen op onze trouwdag.
Hier is mijn nichtje (Romy)
Wat een plaatje
quote:Ze is van mij,.... VAN MIJ hoor je
Op donderdag 15 mei 2003 21:03 schreef Stoei-poes het volgende:
Sinds ik een nichtje erbij kreeg (van zus van mijn vriend) ben ik daar niet weg te slaan. Het is echt een geweldig meissie (ze is nu bijna 1) en ze is altijd vrolijk en nu begint ze bijna te lopen en zo. Ze is zoooooooo lief
mijn nichtje
Mijn dag is weer geslaagd.
Het is mij helemaal duidelijker geworden dat ik zelf ook kinderen wil.
Het is het neefje van mijn schoonzus, en het is zo'n schatje. We zijn toen hij geboren was, dezelfde dag nog 's avonds naar ze toe gereden. Even anderhalf uur verderop. En het was zo'n klein lief ventje, hij was 2 weken te vroeg. Had 's middags allemaal kadootjes gekocht en ik was echt heel blij.
Helaas zien we hem niet zo vaak vanwege de afstand, en omdat we over een maand gaan verhuizen, dus daar komt nog veel geregel bij kijken en hebben we geen tijd meer voor familiebezoekjes.
Ik heb al helemaal bedacht dat hij later wel bij ons kan logeren en dat we dan allemaal leuke dingen gaan doen.
Zelf moet ik nog een tijdje wachten voordat ik zo'n hummeltje kan vasthouden. Eerst mijn studie afmaken, mijn vriend zover krijgen , en mijn gezondheid een beetje op peil brengen.
quote:Ja maar ze vind mij leuker
Op donderdag 15 mei 2003 21:16 schreef Blapiet het volgende:[..]
Ze is van mij,.... VAN MIJ hoor je
mijn nichtje
Misschien helpt het dat ik een bril heb