Maar hoe ga je als ouder om met het kind na een scheiding, gaan jullie als ouders om de tafel zitten en praten om te proberen toch enigszins op 1 lijn te komen/blijven, of doen jullie allebei je eigen ding, en leert het kind maar omgaan met de verschillen per huishouden.
In mijn eigen situatie zijn we samen om de tafel gaan zitten en hebben geprobeerd op 1 lijn te komen. Dat leek te lukken, maar achteraf blijkt het niet te zijn gelukt, ik ben rechtlijnig wat betreft regels. ja is ja, en nee is nee, sim-pel.....mijn ex daarentegen is vrij laks in dit soort dingen. Gedeeltelijk wel te begrijpen, als je je kind weinig ziet ben je al snel geneigd minder grenzen te stellen. Aan de andere kant voel ik me wel wat ondermijnt, dingen waarvan we hebben afgesproken dat het niet kan, toch toelaten omdat ze hem zo weinig ziet, vind ik soms getuigen van wat weinig ruggegraat.
hoe doen jullie dat/hebben jullie dat gedaan
Mijn ouders waren thuis ook al verschillend. Mijn vader was strenger. Van hem moesten we ook in de hoek staan enzo. Mijn moeder was daar veel makkelijker in. Wij woonden nog bij mijn moeder, dus haar regels waren het belangrijkste. Bij mijn vader was het dan een kwestie van goed opletten dat je niets fout deed. Ik geloof niet dat mijn ouders hier veel over hebben gesproken, dat komt voor een groot gedeelte ook door de 'persoon' van mijn vader. Het is wel zo dat mijn vader na de scheiding een tijd bij familie heeft gewoond. We kwamen daar dan echt een middag op bezoek. Toen hij zijn eigen flat had, kwamen eerste een weekend en daarna nog maar een middag. En nu al heel veel jaar komen we er niet meer. Verschil met jouw situatie en de mijne is waarschijnlijk dat jouw ex echt een 'nieuw leven' heeft, dat had mijn vader niet. Daardoor bleef voor ons het leven van mijn moeder gelden.
Wij (broertje en zusje en ik) hadden niet echt moeite met de verschillen in regels op zich. Ik had er wel moeite mee met de manier waarop mijn vader deed, maar dan kwam niet zozeer door de vernaderde in regels. Het was voor ons heel duidelijk dat er thuis andere regels waren als bij mijn vader. Daar waren we snel aan gewend.
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Half jaar geleden dus
quote:Ik ben ook de "strenge" ouder, zo ziet mijn zoon me iiig en daar heb ik verder geen problemen mee, dat hoort bij de taakomschrijving
Op maandag 28 april 2003 16:09 schreef YPPY het volgende:
Ik ben niet gescheiden, mijn ouders wel. Voordat mijn vader het huis uit ging (ik was 10) is er weinig met ons over gesproken. Ik weet nog goed dat Sinterklaas aan was gekomen. Dat was afgelopen en toen vertelden mijn ouders dat ze gingen scheiden. Ontzettend raar natuurlijk en erg schrikken.Mijn ouders waren thuis ook al verschillend. Mijn vader was strenger. Van hem moesten we ook in de hoek staan enzo. Mijn moeder was daar veel makkelijker in. Wij woonden nog bij mijn moeder, dus haar regels waren het belangrijkste. Bij mijn vader was het dan een kwestie van goed opletten dat je niets fout deed. Ik geloof niet dat mijn ouders hier veel over hebben gesproken, dat komt voor een groot gedeelte ook door de 'persoon' van mijn vader. Het is wel zo dat mijn vader na de scheiding een tijd bij familie heeft gewoond. We kwamen daar dan echt een middag op bezoek. Toen hij zijn eigen flat had, kwamen eerste een weekend en daarna nog maar een middag. En nu al heel veel jaar komen we er niet meer. Verschil met jouw situatie en de mijne is waarschijnlijk dat jouw ex echt een 'nieuw leven' heeft, dat had mijn vader niet. Daardoor bleef voor ons het leven van mijn moeder gelden.
Wij (broertje en zusje en ik) hadden niet echt moeite met de verschillen in regels op zich. Ik had er wel moeite mee met de manier waarop mijn vader deed, maar dan kwam niet zozeer door de vernaderde in regels. Het was voor ons heel duidelijk dat er thuis andere regels waren als bij mijn vader. Daar waren we snel aan gewend.
Dat mijn ex weer een eigen leven zou krijgen heb ik geen moment aan getwijdeld, dat lijkt me ook normaal, zeker als je beiden nog jong bent als je uit elkaar gaat.
ik zal een voorbeeld proberen te geven, ben daar slecht in so bear with me.
Ik vind het niet goed als Wesley scheld, of een grote mond heeft tegen een volwassene, hij is 7 dus die flauwekul hoef ik nog niet uit zijn mond te horen komen. niets bijzonders aan lijkt me.
Zijn moeder reageerd daar heel laks op, en moet er eigenlijk wel om lachen. Ok, toegegeven ik moet er soms ook mijn best doen om niet te lachen, maar ik zal nooit in de lach schieten als ik hem op zijn donder aan het geven ben.
Zij lacht erom en laat het verder. Ik zie vreselijk op tegen de zomervakantie als ie 3 weken naar haar toe gaat. Het kind wat ik na 3 weken terug krijg is niet het kind wat ik daar naar toe gebracht heb. Zo onbeschoft en brutaal, daar word ik niet vrolijk van.
Ik ben blij dat ik niet de enige ben die het ziet, want lang had ik het idee dat het kwam omdat zijn moeder en ik een verleden hadden en mijn mening over haar "gekleurd" zou zijn. Maar verschillende mensen in mijn omgeving (en ook die van mijn ex) zien het verschil in gedrag.
dit is maar een voorbeeld, en zo zijn er meer.
quote:Ik hoop voor je dat je niet op dezelfde manier 'streng' bent als mijn vader. Ik vind het heel terecht als je boos wordt om iets dat niet mag. Dat doet mijn moeder ook. Mijn vader werd juist boos om niks. Dat was waar ik het moeilijk mee had. Ook nu ik volwassen ben, denk ik dan hij zelden terecht boos was. Meestal was er echt geen reden om boos te zijn.
Op maandag 28 april 2003 16:52 schreef skyhigh het volgende:
Ik ben ook de "strenge" ouder, zo ziet mijn zoon me iiig en daar heb ik verder geen problemen mee, dat hoort bij de taakomschrijving
quote:Dit is wel een groot verschil denk ik. Mijn vader heeft lang geen eigen leven gehad en nu heeft hij dat weer niet. Daardoor bleef het echt bij 'op bezoek' gaan. Ik had bij hem in zijn flat ook absoluut niet het gevoel dat ik 'thuis' was. Mijn enige thuis was het huis van mijn moeder. Daardoor zijn haar regels enzo voor mij normaal. Alles van mijn vader was maar tijdelijk.
Dat mijn ex weer een eigen leven zou krijgen heb ik geen moment aan getwijdeld, dat lijkt me ook normaal, zeker als je beiden nog jong bent als je uit elkaar gaat.
quote:Drie weken is wel lang! Dan wordt het huis van moeder een echt huis en is het misschien moeilijker voor je kind om het verschil te zien. Jammer dat je ex daar anders over denkt. Wij wisten van te voren dat de regels bij vader anders zijn, dan is het een kwestie van omschakelen. Is je kind al oud genoeg om uit te leggen dat jullie verschillende regels hebben? Op school en thuis zijn de regels vaak ook verschillend. Misschien dat je dat zo uit kun leggen?
Zij lacht erom en laat het verder. Ik zie vreselijk op tegen de zomervakantie als ie 3 weken naar haar toe gaat. Het kind wat ik na 3 weken terug krijg is niet het kind wat ik daar naar toe gebracht heb. Zo onbeschoft en brutaal, daar word ik niet vrolijk van.
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
quote:Dit komt me zo bekend voor. Mijn ex heeft vrij veel moeite om onze kinderen aan te kunnen. Ze schreeuwen, gillen, snauwen en ze doet er niks aan/kan er niks aan doen. Dit is altijd al zo geweest en is ook een van de redenen geweest dat we uit elkaar gegaan zijn. In de periode na de scheiding kwamen ze maar om het weekend bij me en koste het me anderhalve dag om ze weer een beetje in het gareel te krijgen. Maar zodra ze weer bij haar waren was dat allemaal weer weg. Ik werd er gewoon moedeloos van. Inmiddels zijn ze de halve maand bij mij (niet aan een stuk overigens) en heb ik voor mijn gevoel de kans eindelijk invloed op ze te hebben.
Op maandag 28 april 2003 16:52 schreef skyhigh het volgende:
Het kind wat ik na 3 weken terug krijg is niet het kind wat ik daar naar toe gebracht heb. Zo onbeschoft en brutaal, daar word ik niet vrolijk van.
Op de psz (waar ik werk) lijken er steeds meer kinderen te zijn waarvan de ouders gescheiden zijn! Bij sommige kinderen kan je heel goed merken dat de vader heel anders is dan de moeder, of andersom, gewoon een hele andere manier van opvoeden heeft. Ik denk dat het toch belangrijk is om ergens samen een middeweg te zoeken, is dit niet mogelijk, dan moet je er zeker van zijn dat het kind heel goed weet wat hij wel en niet kan maken bij zijn moeder, en wat wel en niet bij zijn vader! Dat is natuurlijk ontzettend moeilijk als de kinderen nog klein zijn en daar helemaal geen besef van hebben. Toch moet je duidelijkheid daarin meegeven aan de kinderen, ook al zijn ze nog zo klein, ze pikken er wel degelijk iets van op!
Ach, niet leuk, maar toch wel goed geregeld...
Hoewel ik er dus niet aan moet denken om gescheiden te zijn. Ten eerste omdat ik van mijn man houd 
, maar ook...tja...ik weet niet...de aandacht van je kind(eren) zo te moeten verdelen...
maar goed....soms kan het niet anders.....
quote:Nee, ik geloof niet dat ik om niets boos word, word zowieso niet snel boos, probeer altijd te praten, en uit te leggen waarom iets niet mag of kan, en de ene keer vind dat wat meer begrip als de andere keer.
Op maandag 28 april 2003 17:08 schreef YPPY het volgende:[..]
Ik hoop voor je dat je niet op dezelfde manier 'streng' bent als mijn vader. Ik vind het heel terecht als je boos wordt om iets dat niet mag. Dat doet mijn moeder ook. Mijn vader werd juist boos om niks. Dat was waar ik het moeilijk mee had. Ook nu ik volwassen ben, denk ik dan hij zelden terecht boos was. Meestal was er echt geen reden om boos te zijn.
[..]
quote:Deze regeling hebben wij altijd zo gehad, en op zich zijn we daar tevreden over. Nu is hij ook weer een week bij haar.
Drie weken is wel lang! Dan wordt het huis van moeder een echt huis en is het misschien moeilijker voor je kind om het verschil te zien. Jammer dat je ex daar anders over denkt. Wij wisten van te voren dat de regels bij vader anders zijn, dan is het een kwestie van omschakelen. Is je kind al oud genoeg om uit te leggen dat jullie verschillende regels hebben? Op school en thuis zijn de regels vaak ook verschillend. Misschien dat je dat zo uit kun leggen?
Wesley is 7 en begrijpt dat er verschillende regels gelden, net als inderdaad op school. Vroeg me vooral af of anderen dit beter geregeld hadden, of dat dat er min of meer hetzelfde aan toe gaat.
quote:Ik heb dan het geluk dat hij bij mij (en mijn vriendin) woont, en dat onze invloed groter is dan haar invloed. Maar ben jij dan niet bang om de boeman te worden, zeker als je kinderen niet bij jou wonen. Je bent blijkbaar strenger dan je ex, dus in de beperkte tijd stel je toch strakkere grenzen.
Op maandag 28 april 2003 20:27 schreef hoe-die-nie het volgende:[..]
Dit komt me zo bekend voor. Mijn ex heeft vrij veel moeite om onze kinderen aan te kunnen. Ze schreeuwen, gillen, snauwen en ze doet er niks aan/kan er niks aan doen. Dit is altijd al zo geweest en is ook een van de redenen geweest dat we uit elkaar gegaan zijn. In de periode na de scheiding kwamen ze maar om het weekend bij me en koste het me anderhalve dag om ze weer een beetje in het gareel te krijgen. Maar zodra ze weer bij haar waren was dat allemaal weer weg. Ik werd er gewoon moedeloos van. Inmiddels zijn ze de halve maand bij mij (niet aan een stuk overigens) en heb ik voor mijn gevoel de kans eindelijk invloed op ze te hebben.
quote:Gelukkig is dat niet het geval, mijn kinderen houden zielsveel van mij en accepteren het feit dat papa veel strenger is dan mama. Ze komen nooit in opstand, er is alleen(vaak)kinderverdriet als ik straf geef, maar een rustig gesprekje waarin ik uitleg dat na 3 keer waarschuwen het gewoon afgelopen is, helpt goed tegen die krokodillentranen. Ze wonen overigens de halve maand bij mij dus zo beperkt is dat ook weer niet.
Op dinsdag 29 april 2003 09:32 schreef skyhigh het volgende:[..]
Maar ben jij dan niet bang om de boeman te worden, zeker als je kinderen niet bij jou wonen. Je bent blijkbaar strenger dan je ex, dus in de beperkte tijd stel je toch strakkere grenzen.
|
|
