| Matthis | vrijdag 18 april 2003 @ 16:40 |
| ik weet sinds enkele weken dat een heel goeie vriendin boulimia heeft. ik weet nu wel dat dit een ziekte is die niet zomaar uit zichzelf voorkomt en ik ken haar situatie ook, en ken dus enkele van de oorzaken. waar ik wel mee zit is het feit dat ik me niet goed kan inbeelden hoe diep ze nu zit. ze vertelde me dat ze vaak flauwvalt, wat er volgens mij op wijst dat het niet zomaar iets oppervlakkig is... daarnaast raak ik er niet echt uit hoe ik hiermee nu moet omgaan. ik ben 1 vd weinigen die het weet, maar ik wil niet teveel aandringen omdat ik haar er niet voortdurend mee wil lastigvallen. maar langs de andere kant weet ik maar al te goed dat ze er heel moeilijk zelf gaat over beginnen. het is een klotesituatie, die aan mij vreet, maar die vooral haar leven om zeep helpt. zijn er hier Fok!ers die in een gelijkaardige situatie gezeten hebben of raad hebben? ik heb al een search gedaan, maar levert me niet veel nuttige info op mvg edit: het is natuurlijk boulimia | |
| addicted_to_jellybeans | vrijdag 18 april 2003 @ 17:46 |
| Probeer haar te zien zoals als je haar zag voordat je wist dat ze boulimia had , dus niet te veel met het labeltje te blijven zitten, doe je dat wel dan loop je namelijk kans dat het een soort hulpverlenercontact word en ik denk dat dat niet iets is waar je op zit te wachten. Als ze erover begint luister dan zonder te oordelen , omdat het juist ook een goed teken aan haar kant is dat ze erover praat . Veel succes | |
| Moonah | vrijdag 18 april 2003 @ 19:33 |
| Realiseer je goed dat eetstoornissen (meestal) gepaard gaan met enorme schaamte. Ze vertrouwt jou dus zo erg, dat ze het aan je heeft verteld. Ben zuinig op dat vertrouwen. En probeer niet al te veel te controleren (en dat is moeilijk!), maar dat werkt averechts. Boulimiapatienten vinden toch wel een weg om stiekem door te gaan met hun eet- en braakgewoonten als ze niet willen stoppen.
Wat jij kunt doen? Er voor haar zijn. Haar steunen als ze erom vraagt, je vriendschap 'betuigen', haar vertellen waarom je haar leuk vindt. Succes. | |
| poebeertjuh | vrijdag 18 april 2003 @ 19:52 |
| Ik had vroeger een beste vriendin die anorexia had. Ik weet wel dat het twee hele verschillende dingen zijn, maar de dingen die eruit voortkomen, de schaamte en de pijn, zijn denk ik wel te vergelijken. Bij haar heb ik geprobeerd om me er niet steeds overduidelijk mee bezig te houden, maar ik zorgde er wel voor dat ze wist dat ik er voor haar was. Dus dan doel ik op een arm om haar heen slaan als ik zag dat de tranen in haar ogen stonden, of gewoon een lief kaartje met je oprechte gevoelens over de situatie en vriendschap.... Het is vaak ook zo dat je vrij machteloos bent, omdat het initiatief voor verbetering van de 'zieke' zelf moet komen. Succes iig!! | |
| Matthis | vrijdag 18 april 2003 @ 20:06 |
| ze heeft 2 jaar anorexia gehad (tot vorig jaar), ik ken ze al een goed jaar nu, dus ik weet wel een beetje hoe er mee om te gaan maar pas sinds enkele weken is ze me meer en meer gaan vertellen zodat ik de situatie wel wat beter begrijp. ik heb waarschijnlijk al 1000x gezegd dat ze me dag en nacht mag bellen of komen, maar ik weet toch dat ze dat niet gaat doen. ik wil niet te veel aandringen, maar soms is het wel ergens nodig. het vreet echt aan me, ik zit zelf nu niet echt in een aangename situatie (weer sportletsel waardoor ik 24u per dag pijn heb, examenstress, ... - ik weet wel dat dat allemaal in het niets verzinkt bij haar problemen) en ik voel me klote omdat ik vaak naar doe en al weken aan een stuk prikkelbaar ben ... SABN kende ik al, heel veel nuttige info vind ik daar niet meer... | |
| notnajja | vrijdag 18 april 2003 @ 20:17 |
| Anorexia en boulimia nervosa kunnen samen voorkomen, het is vaak terug te voeren tot dezelfde stoornis. Krijgt je vriendin wel psychologische hulp, bijvoorbeeld bij het Riagg? Misschien kan ze er via de huisarts een verwijzing voor krijgen. Het is echt een serieus probleem dat vaak een uiting is van diepe depressiviteit, een gevoel van waardeloos zijn, en geen zin hebben in (verder) leven. Als vriend kun je liefde geven en vooral aandacht schenken, en het is beter je niet anders te gedragen dan eerder. Sterkte, Anton | |
| Matthis | vrijdag 18 april 2003 @ 20:21 |
quote:ze overweegt het om zich te laten opnemen, maar ik ken haar goed genoeg om te weten dat ze dat toch niet gaat doen. ze praat er wel met de huisarts over en ik heb ze ook zo ver gekregen dat ze er met een lerares over gepraat heeft, na ettelijke keren aandringen wel. het gevoel van depressiviteit en waardeloos zijn, merk ik ook maar al te goed in haar. ze wil het liefst van al vluchten, vluchten van thuis, vluchten van school, vluchten van haar problemen. ergens kan ik dat allemaal wel begrijpen, maar ik (en zij hopelijk ook) besef dat dit structureel/fundamenteel niets oplost... bedankt | |
| elbundy | vrijdag 18 april 2003 @ 21:29 |
| Ik heb hier veel ervaring mee, en ik weet wat werkt en wat niet. - Controleren heeft geen zin. - Luisteren wel, proberen oplossingen te zoeken niet (tenzij ze er echt om vraagt). - Waardering uiten, heel veel. Geef haar vertrouwen, vertel haar dat ze mooi is, dat je van d'r houdt, en dat ze daar niks voor hoeft te doen, alleen maar zichzelf zijn. - Als ze je lastige vragen stelt, via de chat ofzo, denk dat vooral rustig na. Na 30 seconden ofzo krijg weet je altijd veel betere antwoorden, dan wat als eerste in je opkomt. Ik heb een ex met pure anorexia, ik was daar ook heel veel mee bezig. Heeft me behoorlijk veel energie gekost, en heeft niks opgeleverd. Behalve dat ik nu in z'n geheel weet hoe de ziekte in elkaar zit. Toen heb ik ook heel veel gechat op sabn, wat opzich best nuttig is. Nadat het met haar uit was, nog wel een paar keer wezen chatten, en daar een ander meisje leren kennen (met een combinatie van boulimia en anorexia), en nu na bijna een jaar chatten begint zich een relatie te vormen tussen ons. | |
| Matthis | vrijdag 18 april 2003 @ 21:57 |
| elbundy: mag ik je ff mailen? | |
| elbundy | zaterdag 19 april 2003 @ 07:11 |
| Ja dat mag. elbundy20@hotmail.com |