De vraag kwam in me op omdat mijn zusje morgen een eenheid bloed toegediend krijgt....haar gezondheid laat veel te wensen over...ze voelt zich moe, slap en heeft een dijk van een bloedarmoede..
Dus vandaar dat zakkie bloed (of 2) wat ze morgen krijgt..
We hopen met zijn allen dat ze er wat van opknapt..
Zelf heb ik altijd gezegd dat ik, zo gauw ik 18 was, me aan zou melden als bloeddonor..
Het is er nog steeds niet van gekomen, maar morgen lijkt me een goede gelegenheid om dat eens te gaan doen..
Ik vind het niet eng, ben niet bang voor naalden en ik heb gehoord dat je rode bloedlichaampjes zich in een mum van tijd weer aanvullen. De witte schijnen iets langer te duren..
Ik vind het gewoon nodig, bloed geven. Het kost zo weinig tijd en het kost niks van je gezondheid, terwijl het anderen zo kan helpen gezonder te worden of zelfs hun leven te redden..
Ooit las ik dit, op een sticker van de bloedtransfusiedienst:
"Bloed geven? Mijn bloed hebben ze niet nodig...."
".....en als je het dan zelf nodig hebt...?"
en deze:
"ik krijg toch geen ongeluk...."
"nee,nee.....dat zeggen ze allemaal..."
Goeie redenen om bloed te gaan geven toch?
De reden dat ik geen bloed geef is dat ik in mijn broek schijt als ik naalden zie.
Ik weet 100 % procent zeker dat ik flauw val als ik bloed zou geven.
Ik kan al bang zijn als ik bij de tandarts een spuit moet krijgen, meestal kies ik er dan ook maar voor om zonder verdoving te behandelen.
Als ik niet zo bang was geweest dan had ik denk ik wel bloed gegeven (kweet niet of mensen blij zijn met mijn bloed
)Ben overigens wel donor hoor na mijn dood mogen ze alles van me hebben ..
p.s sterkte met je zusje !
Juist, naar de bloedbank
Daar hebben ze een zooi buisjes afgenomen en ben ik "gekeurd".
Nu mag ik om de 4 a 5 maanden een keer een half uurtje langskomen. Ik vind het gewoon ene heel fijn idee: Ik kan er andere mensen mee helpen zonder dat het mij iets kost (behalve een beetje tijd). Tevens wordt nu iedere 4 a 5 maanden m'n bloed gecontroleerd, ik weet dus zeker dat ik geen enge bloedziekte heb (zoals AIDS of zo). Je hebt natuurlijk een hoop ziektes die niet in het bloed zitten, maar de ergere toch wel.
Dus: bovenal dat je een ander helpt heb je voor jezelf een grote zekerheid. (en je krijgt af en toe een zilveren lepeltje of iets dergelijks).
En niet te vergeten is de gratis koffie en koekjes die je krijgt als je klaar bent.
en wat die naalden betreft: je voelt heel ff ene prikje als ze dat ding erin zetten, maar t valt heel erg mee!!!!!!
DOEN DUS!
[Dit bericht is gewijzigd door Joepsta op 15-01-2001 11:00]
Vind ik helaas wel jammer, want ik zou ook best bloed willen geven.
Als ik geen medicijnen zou gebruiken, zou ik dus ook bloed geven..
T'ïs een kleine moeite en voor een ander misschien wel de redding van zijn leven!!
quote:Ja makkelijk gezegd...Er moet heel wat gebeuren willen ze mij naar een bloedbank krijgen.
Op 15 januari 2001 01:00 schreef Koentje het volgende:
en wat die naalden betreft: je voelt heel ff ene prikje als ze dat ding erin zetten, maar t valt heel erg mee!!!!!!DOEN DUS!
Ik zou wel naar een andere .....Bank willen gaan om te doneren maar Ja dat is de vraag niet
waarom moet je trouwens 18 jaar zijn om bloed te geven ??
ik doe het niet maar ik vind 't eigenlijk wel een goed idee. heb het eigenlijk altijd al een goed idee gevonden..
waarom ik 't niet doe.. geen idee. ik denk dat ik er gewoon te lui ben om er voor naar het ziekenhuis te gaan (terwijl ik er maar 10 min van af woon [lopend])
Vind ik helaas wel jammer, want ik zou ook best bloed willen geven.
Als ik geen medicijnen zou gebruiken, zou ik dus ook bloed geven..
T'ïs een kleine moeite en voor een ander misschien wel de redding van zijn leven!!
Wat we hier echter wel hebben is een data-base van buitenlanders en hun bloedgroep. Hoe het precies zat ben ik vergeten, maar het had te maken met de rhesus-factor. Ik geloof dat Chinezen zelden rhesus-positief hebben. Mocht een van ons dat dus nodig hebben, dan kunnen er mensen opgebeld worden...
Binnenkort maar weer 's zo'n boekie halen.
Belangrijk is natuurlijk hoeveel dagen tevoren mag je niet drinken, ik wil natuurlijk niet dat m'n bloed meteen verdampt/ontvlamt.
En mag je dan een aantal dagen niet sporten ofzo, ben je dan fysiek verzwakt, of is 't zaakie binnen een paar uur weer op peil?
Enige dat ik weet is dat je onder de 50 kilo niet mag geven. Gelukkig zit ik daar ruim boven
quote:Is dat echt zo?
Op 15 januari 2001 03:55 schreef beelzebub het volgende:
Enige dat ik weet is dat je onder de 50 kilo niet mag geven. Gelukkig zit ik daar ruim boven
Damned
Dan moet ik er dus eerst een paar kilootjes bij aanvreten.....
Het is niet eng, kost maar weinig tijd en is hard nodig.
Je hebt er trouwens maar heel even last van (moest even daar blijven zitten en wat eten/drinken) en wordt aangeraden niet die dag nog te gaan sporten.
Vier jaar geleden was ik nog behoorlijk aan het janken als ik bloed moest laten prikken en trok ik meestal mn arm weg.
Ik haatte mezelf erom, vond het echt belachelijk want waar ben je nou bang voor?? Voor dat kleine prikje? Alsof het pijn doet!
De afgelopen jaren ben ik mezelf dus aan het trainen om over die angst heen te komen en, dat gaat goed!!
De laatste keer dat ik bloed moest laten prikken ben ik zo op die stoel gaan zitten, geen gedoe, naald erin bloed geven klaar!!
Ik was zo trots op mezelf!!
Ik verhuis binnen niet al te lange tijd en als dat achter de rug is ga ik me daar opgeven als bloeddonor.
quote:Het is zo dat er niet een tijd voor staat dat je niet mag drinken (ben zelf ook student!), maar je moet natuurlijk niet onder invloed zijn als je gaat geven. Het lijkt mij dus gewoon dat je de avond ervoor geen alcohol moet "nuttigen". Tevens is het zo dat je gewoon een hoop vocht kwijt bent (1/12 gedeelte van je bloed) en dat je de rest van de dag gewoon veel koffie enzo moet drinken.
Op 15 januari 2001 03:55 schreef beelzebub het volgende:
Belangrijk is natuurlijk hoeveel dagen tevoren mag je niet drinken, ik wil natuurlijk niet dat m'n bloed meteen verdampt/ontvlamt.En mag je dan een aantal dagen niet sporten ofzo, ben je dan fysiek verzwakt, of is 't zaakie binnen een paar uur weer op peil?
Als je 's avonds gaat stappen krijg je nog een leuk effect: omdat je lichaam zichzelf nog een beetje aan het herstellen is raak je ook eerder onder invloed
En wat het sporten betreft: omdat je een half litertje kwijt bent moet je lichaam gewoon heel hard werken om het weer snel op peil te brengen, dus ik zou niet echt dezelfde dag 30 kilometer gaan hardlopen
In een andere reactie werd er ook gesproken over:
quote:Dat is eigenlijk heel raar... Langs je ligt op een soort wiebelweegschaal een zakje met bloed erin, het bloed zie je wel, maar je het besef dat het bloed is heb je eigenlijk niet, daarvoor zit het zakje te vol geplakt met streepjescodes e.d. Ik zit meestal op het metertje te kijken hoeveel ik nog moet. Al met al ben je totaal ongeveer vijf minuten bezig met leeglopen, het gaat redelijk snel.
Ik vind het eng om m'n eigen bloed te zien.
De argumenten die voor mij de doorslag hebben gegeven:
- M'n bloed wordt ieder half jaar gecontroleerd en dat vind ik wel een fijne gedachte
- Als je zelf eens bloed nodig hebt, dan ben je ook bijzonder blij als het er is! Dus laat ik zelf maar meehelpen met de voorraad in stand te houden!
- Ik kom altijd veel oude bekenden tegen als ik weer eens bloed ga geven (waar ik woon doen ze het eens in het half jaar in een zaaltje) en dat is best wel gezellig!
Ik verwacht trouwens dat ik de eerstkomende keer niet mag geven vanwege m'n recente DTP, Typhus en Hepatitus A inentingen!
kreeg ik een paar dagen later een bloeding ,en mijn hb vloooogg naar beneden toe,zo erg snel dat ze mij een bloedtransfusie gegeven hebben.
Ikzelf heb bloedgroep a negatief en dat schijnt een zeldzame bloedgroep te zijn.
Toen ik in het ziekenhuis lag,zei ik als ik opgeknapt ben,wil ik bloeddonor worden
Tot mijn schande moet ik bekenen,nu 14 maanden later nog steeds niet gedaan heb.
Ben wel orgaandonor, na me dood mogen ze alles van me hebben, zelfs me lever (al vraag ik me af wat je daar dan nog voor nuttigs mee kunt doen)
quote:Ik denk dat de wetenschap daar nog veel nut uit haalt
Op 16 januari 2001 17:07 schreef DIGGER het volgende:
Ben wel orgaandonor, na me dood mogen ze alles van me hebben, zelfs me lever (al vraag ik me af wat je daar dan nog voor nuttigs mee kunt doen)
Ik geef al een jaar of 18 bloed. Ik vind het gewoon noodzaak. Iemands leven kan er van afhangen. Het is echt een kleine moeite en vaak is het op de bloedbank erg gezellig. Zelf heb ik al een keer een pak of vier packed cells (zo heet dat bloed van de bloedbank) extra moeten hebben, na de bevalling van mijn dochter, toen ik spontaan 2 liter bloed verloor en in shock raakte. Als ik geen bloed had gekregen, was ik er nu niet meer geweest. De keuze om donor te worden had ik toen allang genomen en uitgevoerd.
Voor de meeste mensen hier: ik ben dus ook bang voor injecties. Maar ik ben gegaan met het idee: als het niks is, kan ik altijd nog stoppen. Na verloop van tijd ben ik nu zover, dat ik alleen niet kijk als de naald ingebracht wordt, verder geen centje pijn.
Mooie boel als iedereen zo laks zou zijn......
Met andere woorden: probeer het nu, en als het niet lukt, kun je tenminste met reden stoppen.
Anyway, ik heb me vorig jaar mei opgegeven en ben gekeurd. In oktober (!) kreeg ik mijn eerste oproep precies op het moment dat ik heel erg ziek ben geweest, dus moest ik afbellen. Ik zou in 4-5 weken weer een oproep krijgen en het is inmiddels januari. Pffff, laat ik eens bellen of zo, want ik wilde best graag bloeddonor zijn.
Voor wie bang is voor een injectienaald: ik heb vrij diep liggende aderen en in het ziekenhuis zijn ze altijd heel erg aan het priegelen (links, rechts, nee toch maar weer links proberen etc). Bij de bloedbank zijn ze blijkbaar vreselijk goed, want naald zat er in 1x in en ik voelde niets
Ik ga al zweten en trillen als ik ook maar een injectienaald op TV zie. Sorry, maar ik kán gewoon geen bloed geven, dan word ik echt hysterisch.
Ik heb een moedervlek laten weghalen en moest plaatselijk verdoofd worden. Prik dus. Ik heb vantevoren een kalmerend pilletje moeten slikken.. Zegt genoeg lijkt me.
quote:Klopt, ik heb in al die jaren 1 keer meegemaakt dat de "prikker" twijfelde (zag de ader niet zo goed). In plaats van zelf te gaan priegelen, werd er meteen een ervaren iemand bijgehaald, die hem er in 1 keer inzette.... Het zijn echt vaklui!
Op 17 januari 2001 17:45 schreef Isabeau het volgende:
Voor wie bang is voor een injectienaald: ik heb vrij diep liggende aderen en in het ziekenhuis zijn ze altijd heel erg aan het priegelen (links, rechts, nee toch maar weer links proberen etc). Bij de bloedbank zijn ze blijkbaar vreselijk goed, want naald zat er in 1x in en ik voelde niets
quote:Ik denk dat het kan omdat het mij voor een groot gedeelte gelukt is
Op 17 januari 2001 19:23 schreef Merel het volgende:
Waarom denkt iedereen toch dat je je zó over je angst voor naalden heen kunt zetten?Ik ga al zweten en trillen als ik ook maar een injectienaald op TV zie. Sorry, maar ik kán gewoon geen bloed geven, dan word ik echt hysterisch.
Ik heb een moedervlek laten weghalen en moest plaatselijk verdoofd worden. Prik dus. Ik heb vantevoren een kalmerend pilletje moeten slikken.. Zegt genoeg lijkt me.
Wil dus helemaal niet zeggen dat als ik het kan iedereen het moet kunnen, absoluut niet, maar het kan dus wel en ben daarom ook geen donor gewoorden
maar nu da ik hier er over lees ga ik het toch eens proberen
ik heb zelf ook bloed nodig gehad na dat ze me hadden geholpen aan me keel amandelen
en tja lukt het me niet heb ik het teminste geprobeerd en dan kan ik het altijd nog een andre keer proberen
ik ben wel al orgaan donor
als ik dood ben mogen ze echt alles van me hebben
dus ik zou niet begraven kunne worden of ze moeten me skalet willen hebben
Nooit problemen mee gehad, je mag alleen geen bier drinken voordat je gaat geven, maar daarna kan je over het algemeen alles weer doen.
En je krijgt meestal nog een kop koffie en een beetje gezelligheid ook
Zelfs al slepen ze me er naartoe, ik hou m'n nagels vastgebeiteld aan de deurpost van de bloedbank, mij krijg je er totaal niet in. Ik kan niet tegen bloed, nog minder tegen naalden en al zeker niet tegen naalden die in me worden gestoken. Ik krijg het al benauwd als ik een beetje voel alsof m'n arm afgekneld wordt en ook tijdens het lezen van dit topic voel ik mezelf wat paniekerig reageren af en toe (niet schokkend, maar gewoon even slikken)...
Kortom, ik zal nooit bloeddonor worden en weet ook al niet of het zou kunnen. Misschien heb ik wel een of andere ziekte ofzo. Het enige waarbij ik ooit bloed zal laten afnemen is voor tests mbt gezondheid, maar dan in zeer geringe en totaal niet frequente mate...
Ik haat die naalden. Sorry...Zou willen dat het anders was, dan zou ik elke dag naar de bloedbank gaan omdat er meer pro's dan cons zijn, maar ik hou me er buiten. Erg egoistisch, maar waar...
maar wat ik me afvroeg ik ben er in totzzl zeker 30 min geweest.
waarom vragen ze me in die 30 min 4 keer naar mijn geboorte datum??
staat overgens ook op de formulieren en de computer??
of ik wel oed bij zinnen ben??