Album nr 6 van Live ligt over ruim een maand. Met de kerst was er al een akoestische een van de tracks te downloaden.
Het album kan waarschijnlijk niet tippen aan hun eerste twee albums, maar waarschijnlijk is het wel de moeite waard!
Vandaag werd iig de tracklisting bekend:
1. Heaven (1e single - release 7 april)
2. She
3. The Sanctity of Dreams
4. Runaway
5. Life Marches On
6. Like I Do
7. Sweet Release
8. Every Time I See Your Face
9. Lighthouse
10. River Town
11. Out To Dry
12. Bring The People Together
13. What Are We Fighting For?
Bij de eerste persing van de cd zit er ook een DVD met een deel van hun optreden op Pinkpop 2002 (Selling The Drama, White Discussion, Nobody Knows en Voodoo Lady) bij!!!
quote:waarom dat? ik vind het wel mooi eerlijkgegezegd.
Op zondag 6 april 2003 00:59 schreef -Wepeel2- het volgende:
Ik vind het wel een verschrikkelijke albumtitel in ieder geval.
quote:Ik vraag me af of 'birds of pray' een grapje is van Live met een of andere diepere betekenis, of dat de topicopener gewoon verkeerd heeft overgetypt?
Op zondag 6 april 2003 00:59 schreef -Wepeel2- het volgende:
Ik vind het wel een verschrikkelijke albumtitel in ieder geval.
[edit]En daarnaast vraag ik me af waarom ik niet even wat beter op de albumhoes heb gekeken
Grapje van Live dus, met ongetwijfeld een diepere betekenis zoals alles bij Live altijd een diepere betekenis moet hebben.
(Nee, ik mag ze niet zo )
quote:Verkeerd gecopy en past dan
Op zondag 6 april 2003 15:10 schreef Fogerty het volgende:of dat de topicopener gewoon verkeerd heeft overgetypt?
runaway
what are we fighting for
heaven
Het klinkt wel goed.Natuurlijk niet het oude niveau maar alweer een stuk beter dan V gelukkig.
Hoeveel huillie-nummers genaamd "Heaven" komen er dit jaar nog...
quote:Ik weet het niet. Maar van deze titels van het nieuwe album krijg ik ook enigzins de kriebels:
Op maandag 7 april 2003 13:32 schreef Seborik het volgende:
Die single daarstraks gehoord op radio 3 en ik vind hem helemaal niet leuk.Hoeveel huillie-nummers genaamd "Heaven" komen er dit jaar nog...
Ik zou liever zien dat ze weer wat meer subtiele muziek maken. Die pathetische-bombastistische-amerikaanse-spirituele-rock heb ik nou wel genoeg gehoord.
Jammer, wel.
quote:
Op maandag 7 april 2003 14:29 schreef Jarno het volgende:
Ik vind Live echt zoooooo gigantisch afgegleden he. Het boeit me gewoon niet meer, terwijl ik Throwing Copper echt heeeeelemaal grijsgedraaid heb. En nog!Jammer, wel.
Live's eerste single die me totaal niks doet. Het geluid is hetzelfde gebleven maar ik mis er wat aan.
Jammer.
Misschien moet ik het nog wat vaker horen.
De cd begint met de huidige single, die de meeste wel kennen, dus hier wijd ik niet al teveel woorden aan, behalve dat het veel goeds voorspelt voor de resterende nummers. Hierna volgt She..een nummer dat rustig begint...dan bij het refrein harder gaat en weer zachter alvorens weer hard met uitrazende gitaren te eindigen,nummer ala the dolphins cry
Hierna the sancitity of dreams (wat een titel :S) Een nummer wat begint rockende gitaren en de hele tijd de vaart er lekker in heeft...Ed rockt met ze stem als vanouds en het enthouiasme straalt er van af..Bij het vierde nummer is het tijd voor een wat rustiger nummer..Runaway..Een nummer, wat wel aardig is en een welkome aanvullig tussen de wat haardere nummers, maar vaker geskipt zal worden, dan gerepeated.Albumversie verschilt niet veel van de akoestische die de meeste al kennen. Hierna li(v?)fe marches on...Nummer is lekker en lijkt op Sun van TDTH.Hierna Like I Do...nummer begint met rustige gitaren en ed rustig zingend..bij het refrein gaat het weer harder en dan weer zachter..nummer is voorspelbaar maar ligt erg lekker in het gehoor..vind eds stem tijdens dit nummer erg goed over komen.Bij het refrein zie ik wel een beeld voor me van allemaal mensen die hun handen in de lucht stekek als een soort vereringsgroet, moeilijk uit te leggen, maar luister zelf maar, het heeft gewoon iets spiritueels..En of dat een compliment is valt te betwijfelen. Hierna gaat de cd verder volgens de standaard formule...de laatste 2 nummers vallen op door hun te sentimentele en spirituele teksten... Ed in de rol van vredesambassadeur ligt hem niet.
Algehele conclusie:
live gaat terug naar de basis van vier leden en dat is te horen. De pianootjes zijn verdwenen en het is lekker rocken tot ze er bij neervallen.
BOP is van een kwalitatief goed niveau en heeft invloeden van de TDTH en TC. Al haalt ie zeker niet het niveau van TC. De nummers zijn daarvoor te voorspelbaar en teveel hetzelfde en missen de sublieme kracht van nummers als i alone en selling the drama. De nummers zullen het live goed doen. Lekker rocken met ze allen in het goffertpark.
Op een schaal van vijf sterren krijgt deze cd er van mij 3 1/2 en in de live top 6 komt ie binnen op plaats drie na TC en SS.
quote:Met welke van de vorige 5 albums kun je dit album het beste vergelijken?
Op dinsdag 29 april 2003 21:00 schreef SHARKYKING het volgende:Recensie
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |