"Een relatie (dus het hebben van een vriend/vriendin) is voornamelijk gebaseerd op lustgevoelens, niet op liefde". Ik zal het proberen uit te leggen.

Een mens komt met nogal wat anderen in contact. Iedereen heeft een bepaalde vriendenkring, waarin vrouwen en mannen voorkomen. Met een deel daarvan heb je wellicht een hele sterke band, je beste vriend of vriendin. Je vormt met deze club een groep, je gaat met elkaar op stap, op vakantie, noem maar op. Je auwehoert wat met elkaar, wat met anderen en je hebt een leuke tijd, maar één vorm van gedrag komt er in een 'normale groep' niet voor, welke in een relatie wel voorkomt, namelijk het territoriale gedrag.

Mensen (niet alle overigens) hebben nogal eens de neiging om bij een vriendin te laten zien dat zij bij je hoort. Even een arm om haar heen slaan, een zoen op de wang, gewoon even een moment van aandacht, maar over het algemeen wel van sexuele aard. (vrouwen doen dit overigens ook, dus lees in plaats van vriendin, vriend).

Even terug naar je gewone vrienden. Als je eerlijk tegenover jezelf bent, dan kun je ook zeggen dat je van hen houdt. Of in ieder geval van enkelen van hen, maar in ieder geval zij, waar je geen relatie mee hebt. Je kunt perfect met ze opschieten, je hebt ongeveer dezelfde interesses, je trekt veel met elkaar op e.d.
In feite precies hetzelfde als wat je met je vriendin zou doen, op één ding na: sex. Het enige verschil wat er eigenlijk tussen de twee zit is dat je met de een sex hebt en met de ander niet.

Wanneer heb je 'iets' met iemand? Wanneer ben je vriend en vriendin? Een vrij algemeen criterium is dat je met elkaar gezoend hebt. Je hebt een sexueel intiem moment met iemand gehad en vanaf dat moment ben je vriend en vriendin. Ook al ken je die meid al je hele leven, je beschouwt haar pas als je vriendin als je sexueel actief met haar bent geweest. Je hebt je lustgevoelens (want daar is zoenen of neuken een uiting van) gewoonweg bevredigd op die persoon, niet je gevoelens van liefde.

Dus, vraag ik me af, is een relatie wel gebaseerd op liefde? Er zijn immers vrouwen in je omgeving waar je ook van houdt, waar je net zo goed mee op kunt schieten, maar die beschouw je niet als 'je' vriendin. Waarom niet?
Ga voor jezelf maar eens na, waarom heb je überhaupt sex in je relatie, als het je om haar persoon gaat? Omdat je zelf die lustgevoelens hebt, je moet je sexuele energie kwijt.

Het is in mijn ogen zowiezo, dat je, als je een leuke meid tegenkomt, helemaal nog geen gevoelens van liefde hebt. Liefde is iets wat veel dieper gaat. Verliefdheid, dat misschien wel, maar er is een groot verschil tussen verliefdheid en liefde. Verliefdheid bestaat voornamelijk uit lustgevoelens, niet uit genegenheid o.i.d.
Dat is nu juist weer liefde.

Zo niet, dan Gooit Alter-Ego hem maar weer deze kant op

quote:

---

Op 09 januari 2001 21:44 schreef Knorretje het volgende:
Denk dat deze meer tot zijn recht komt in Relaties & Psychologie....lokt daar waarschijnlijk iets meer reacties uit.

---

Ik denk dat dat klopt. Ook onbewust zullen mannen en vrouwen die spanning aanvoelen.
Hoe vertrouwd en ontspannen die vriendschap op ook aanvoelt, altijd speelt (hormonaal bepaald?) iets van dat spanningsveld mee.

Ikzelf betrap mij erop dat ik mij over het algemeen meer ontspannen voel in vrouwelijk gezelschap (nee, ik ben niet altijd op seks belust ) en daarmee makkelijker over allerlei gevoelens kan praten dan met mannen. (Elke man heeft vrouwelijke eigenschappen, misschien heb ik een overdosis en toch ben ik zo heteroman als het maar kan zijn).

Ook in het verleden waren mijn beste vrienden dus vaak vriendinnen en toch.....op den duur voelde ik dat er wederzijds een soort onbestemde spanning kwam. Genegenheid die omslaat naar soort verliefdheid, ik weet het ook niet, maar wat ik wel weet is dat het meestal wederzijds voelbaar was en een rol ging spelen.

Misschien moeten we het dus maar als mannetjes en vrouwtjes toch accepteren dat we van nature die drang in ons hebben en is het citaat dus waar: "echte vriendschap tussen een man en een vrouw is onmogelijk?"

Ik denk wel dat ik met mijn vriendin meer deel dan met een vriendin. Maar als een vriendin te close zou worden zou het denk ik wel richting sex gaan neigen...

ach, aard van het beesie

quote:

---

Op 10 januari 2001 14:24 schreef MadJack het volgende:
ik zie in elk geval om me heen toch iets te vaak dat een partner toch ook qua mate van vriendschap nog boven alle "goede vrienden" komt.

---

Het omgekeerde gebeurt ook hoor. Een ex staat weer onder "goede vrienden"

quote:

---

Op 09 januari 2001 19:16 schreef Lithion het volgende:
Na het lezen van wat topics (Ben ik een slet?, Trio's??? en Sex, liefde of lust?) kwam er ineens wat bij me op:

"Een relatie (dus het hebben van een vriend/vriendin) is voornamelijk gebaseerd op lustgevoelens, niet op liefde".

---

Zou dat verhaal over de 'generatiekloof' dan misschien toch waar zijn?

Je kunt het dus beter omdraaien: Sex + Liefde = Relatie

Liefde is iets wat moet groeien. Als je iemand tegenkomt, of nog maar net kent, dan voel je nog géén liefde voor die persoon. In ieder geval niet de liefde voelt voor mensen die je al langer kent. Naastenliefde natuurlijk wel, maar dat is algemeen zo. Nu kun je 2 scenario's onderscheiden:

1. Je ziet iemand in bijvoorbeeld de discotheek en je vind haar wel wat. Zij wekt bij je bepaalde lustgevoelens op, die je bij haar wil bevredigen. Je doet je best en je neemt haar mee naar huis. Met een beetje geluk houd je het wat langer vol en jullie hebben een relatie. De relatie wordt dus gevormd door lust.

2. Je kent iemand al langere tijd en je bent bepaalde gevoelens voor haar gaan krijgen. Voorheen was ze gewoon een vriendin van je, maar je wil nu meer. Wat markeert nu het begin van een relatie met haar? Het wederzijds voelen van seksuele spanningen en het uiteindelijk op elkaar loslaten van deze spanningen. Liefde is er vantevoren dus al, maar de relatie wordt wederom gevormd door de sex.

Wat is dus de primaire relevante factor van een relatie? De sex die er speelt. Het bevredigen van je lustgevoelens bij die andere persoon. Liefde is zeker een belangrijke factor in een relatie, maar het is niet DE factor die een relatie vormt.

Maar ik plaats toch vraagtekens van wat jij bedoelt met "relatie" . Natuurlijk is die definitie voor iedereen anders. Nadat ik met mijn vriendin voor het eerst had gezoend had ik helemaal niet het idee van "we hebben nu een relatie" . Ook nadat ik tegen haar had gezegd haar wel leuk te vinden en haar weer wilde zien het volgende weekend.

Pas nadat we meer met elkaar over onze gevoelens gingen praten en onze lust gevoelens lieten gaan ontstond mijn inziens onze relatie met de daarbij behorende territorieele neigingen. Na enige tijd kon ik pas spreken van een groeiend gevoel van liefde.

We zijn ook allebij hardstikke de mening dat de zin "ik hou van je" pas gebruikt kan worden als je de ander pas erg goed kent.

quote:

---

Op 11 januari 2001 15:17 schreef Tippie het volgende:
Inderdaad mooi beschreven Lithion (had je zeker weer niets te doen...)

Maar ik plaats toch vraagtekens van wat jij bedoelt met "relatie" . Natuurlijk is die definitie voor iedereen anders. Nadat ik met mijn vriendin voor het eerst had gezoend had ik helemaal niet het idee van "we hebben nu een relatie" . Ook nadat ik tegen haar had gezegd haar wel leuk te vinden en haar weer wilde zien het volgende weekend.

Pas nadat we meer met elkaar over onze gevoelens gingen praten en onze lust gevoelens lieten gaan ontstond mijn inziens onze relatie met de daarbij behorende territorieele neigingen. Na enige tijd kon ik pas spreken van een groeiend gevoel van liefde.

We zijn ook allebij hardstikke de mening dat de zin "ik hou van je" pas gebruikt kan worden als je de ander pas erg goed kent.

---

Maar goed, over je post. Dat je, als je met iemand zoent, meteen een relatie met die persoon hebt hoeft inderdaad helemaal niet, maar het verandert wel iets in de omgang tussen jullie twee. Je hebt een intiem moment met elkaar gedeeld. Vanaf dat moment zul je haar ongetwijfeld anders gaan beschouwen, anders tegen haar aan kijken, vanaf dat moment ken je meer van haar, dan als je alleen met haar gepraat zou hebben. Gevolg hiervan is, dat je je wellicht meer tegen haar open gaat stellen.

Sexueel contact is een zeer belangrijke en zeer intensieve vorm van je openstellen tegenover een ander persoon. Niet alleen lichamelijk, maar in bepaalde mate ook geestelijk. Je laat iemand je wereld van lusten en verlangens binnen, je diepste verlangens. Sexueel contact zorgt (als je elkaar nog vaker ziet) voor een verlaging van de drempel van je geestelijk openstellen ten opzichte van de andere, je zult vanaf dat moment ook eerder in niet sexuele situaties openstellen tegenover de andere. Je hebt al een zeer intiem deel van je innerlijk prijsgegeven, dan is de drempel van de rest een duidelijk stuk verlaagd.

Betekent overigens natuurlijk niet dat je per sé sex met iemand zou moeten hebben om over je gevoelens te kunnen spreken, het zal alleen een stuk makkelijker gaan.
Tegenover je vrienden of vriendinnen stel je je ook in een bepaalde mate open. Je praat over je gevoelens en gedachten, maar op het moment dat je met iemand sex hebt, ga je net die ene stap verder, stel je je net iets verder open.

Dus dat er nog meer verschillen zijn tussen je echte vriendin en gewoon vriendinnen... ongetwijfeld, maar in mijn optiek begint dat bij het uiten van wederzijdse lustgevoelens. Vanaf dat moment verandert de situatie dusdanig dat je op een ander niveau aanbelandt en je meer openstelt.

Weet je ik denk dat de meeste posts waaronder de beginpost een heel algemene manier van denken aangeven die wel een kern van waarheid hebben. Want: uiteindelijk is iets gewoon wat voor jouw beleving zo is. Als voor jou sex hebben met iemand betekent dat het meer dan vriendschap is, fine. Niks mis mee. Sex is traditioneel (taboe?) een mooie indicatie, en ik geloof dat de westerse maatschappij als geheel het ook wel vindt.

Voor mij ligt het anders. Waarom? Ik ben niet echt 'wild' geweest in mijn leven maar ik heb toch wel sex gehad met vriendinnen waar we beiden vooraf en achteraf van wisten dat het 'just friends having fun' was. Maar, ik heb ook bij sommige mensen zeer diepe gevoelens gehad (al dan niet wederzijds) terwijl ik nog niet eens een naakte enkel had gezien bij wijze van spreken. Je kunt het topic dus ook omdraaien, 'waarom geen sex tussen gewoon vrienden?'.

Misschien is het wel dat ik sex als 'indicator' van hoe de relatie ervoor staat redelijk onbelangrijk vind. Voor mij is een relatie eigenlijk gebaseerd op het algemene gevoel van liefde, dat moet er natuurlijk zijn, maar daarnaast op vertrouwen. Op het moment dat ik iemand alles zou kunnen, willen, durven vertellen, laten zien, laten voelen. Op het moment dat ik iemand echt onderdeel van mijn leven wil maken. Fysiek intiem zijn met iemand doe ik veel sneller dan dat, hoewel om een aantal practische en gevoelsmatige redenen introduceer ik mijn penis dan nog niet bij die vrouw (ooh wat zeg ik dat toch weer poetisch )

Je lichamelijk geheel aan iemand geven is dus maar een deel van het verhaal. Orale sex is wel een goed voorbeeld van jezelf in principe geheel overgeven aan iemand. Denk maar aan mijnheer Bobitt als je em niet snapt . Het is alleen volgens mij veel minder sterk dan je gevoelsmatig geheel aan iemand geven. Want daar komt het woord 'vertrouwen' weer: je moet de ander maar vertrouwen dat diens gevoel voor jou een gevoel van complete verliefdheid en toewijding is. Mensen kunnen zoveel zeggen. Maar om er gewoon *zeker* van te zijn dat de liefde compleet en wederzijds is... wow.. DAT is een sterk gevoel. En dat kost bij mij veel tijd.

Als een zij-gedachte neem ik als voorbeeld maar prostituees en mensen die verkracht zijn. Zolang ze maar blijven geloven dat het alleen maar het lichaam en niet de geest is die gegeven (of genomen) wordt kun je het geestelijk aan. (simpel gezegd, oke).

Er zit trouwens wel wat biologisch achter dat voor jouw manier van redeneren spreekt Lithion, het is natuurlijk zo dat mensen (met name vrouwen) die een partner kiezen om sex mee te hebben ook een soort genetische acceptatie aangaan. "Ik heb jou hierbij goed genoeg bevonden om samen gezond en sterk nageslacht mee te produceren" maar met de uitvinding van alternatief gebruik van schapedarmen (later geevolueerd tot condooms) is deze denkwijze nog maar heel beperkt relevant. Dan komt het opeens terug op de filosofische vraag of de instinctuele impuls (die nog steeds aanwezig is) belangrijker is dan de praktijk van de westerse wereld.

Territoriale gedragingen gelden overal voor.. (hetero) mannen doen ook territoriaal over andere mannen, dwz dat ze zeggen dat 'dit mijn maatje is' bijvoorbeeld. Macht wordt ten dele uitgedrukt in mensen hoeveel mensen je 'in je zak hebt', of zelfs maar wederzijds sterk respecteert. Natuurlijk ben je extra jaloers over de vriend of vriendin, maar het effect is niet anders denk ik zo.

Als laatste het 'when Harry met Sally effect' (oftewel dat er altijd sexuele spanning tussen mensen van het relevante geslacht zal zijn), tsja.. allemaal weer state of mind he? Ik denk dat het enige dat belangrijk is in een relatie is waar je naar handelt. Of je daadwerkelijk naar een persoon anders denkt (sexueel, verliefd, whatever) dan wat je zegt of wat je doet, dat is toch puur jouw probleem? Mensen wensen andere mensen ook wel eens dood, maar daar ook is het toch alleen maar belangrijk of je het wel of niet doet? Maar dus ook, je bent iemand toch niet aan het bedriegen als je gewoon vriendschappelijk naast iemand zit en er ook wel eens over aan het denken bent hoe het zou zijn om 'meer' te hebben.

quote:

---

Op 21 januari 2001 13:43 schreef Heidekneidje het volgende:
Ik ben het er niet mee eens een relatie is gebaseerd op wederzijds vertrouwen. Zodat je door dat wederzijds vertrouwen jezelf kunt bloodgeven aan elkaar. Leterlijk en figuurlijk.

---

Het verschil tussen een vriendin en een relatie vind ik puur het verwachtingspatroon dat je beide hebt.

quote:

---

Op 21 januari 2001 13:43 schreef Ozz het volgende:
[quote]
Dit vind ik onzin.. Een relatie heeft wat mij betreft niks met vertrouwen te maken.. (ga ik ff niet dieper op in... wordt te lang)

---

quote:

---

Het verschil tussen een vriendin en een relatie vind ik puur het verwachtingspatroon dat je beide hebt.

---

Dat heeft volgens mij alles met erop vertrouwen dat iemand in een relatie doet wat je verwacht. (in de zin van 'niet vreemdgaan, echt van elkaar houden, elkaar gelijkwaardig behandelen' enz)

Volgens m'n ex kan je ook best seks hebben met vriendinnen hoor, dat kan best. Wanneer je dan een relatie hebt, dat wist hij niet zo. Waarschijnlijk als je verliefd bent dan ofzo. Maar wat is dan verliefdheid he? Maar nee, dat seks kan wel gewoon, ook met vriendinnen...

Voor mij geldt: ik val als een blok voor een meisje als ze een echte schoonheid is, sexueel woest aantrekkelijk, en een vlotte babbel heeft.

Ik wordt dus verliefd op iemand die een ongeremde sexuele aantrekkingskracht op mij uitoefend, en niet op iemand waarmee ik fijn kan kletsen of die mij aanvoelt e.d.

Het wordt pas een relatie als ik later ontdek dat ik met deze beauty daadwerkelijk kan kletsen en elkaar feilloos aanvoel.

Ik kan me voorstellen dat dit voor anderen anders kan zijn, want als je nagaat:
* Ik ben 29
* Ik ben in totaal 8 keer verliefd geweest
* Hiervan heb ik 4 keer een relatie gehad die langer duurde dan 2 weken
* Hiervan weer twee relaties, eentje van 7 maanden, en de huidige duurt nog steeds voort, al 3 jaar
* In de tussenliggende perioden ontelbare sex-relaties & one night stands gehad

Wat ik hiermee wil zeggen:
Ik denk dat ik allereerst voor de lustgevoelens ga, en daaruit vloeit eventueel een relatie uit voort.

_{Side effect is wel dat ik een relatief klein aantal relaties heb gehad, maar wel met uitermate mooie meisjes!}

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 17:16 schreef thumper het volgende:

Wat ik hiermee wil zeggen:
Ik denk dat ik allereerst voor de lustgevoelens ga, en daaruit vloeit eventueel een relatie uit voort.

_{Side effect is wel dat ik een relatief klein aantal relaties heb gehad, maar wel met uitermate mooie meisjes!}

---

Mijn relaties zijn vaak grotendeels gebaseerd geweest op lust. Zeker in het begin van de relaties ging het voornamelijk om de aantrekkingskracht die over en weer bestond. Maar in de loop van de relatie veranderde dat. Natuurlijk, de aantrekkingskracht was er nog steeds, maar ik vond het ook heerlijk dat je bij elkaar kon zijn zonder wat te zeggen, of wat te doen, maar dat het toch heerlijk voelde. Zo'n stilzwijgend genoegen als het ware.

Of dat liefde is, ik weet het niet. Ik gun haar ook nu het nog uit is alle geluk van de wereld. Dat is toch wel liefde.. maar een relatie.. nee daar is ook lust voor nodig.

Kortom het is een combine van die twee. Waarbij in het begin lust de overhand heeft en later de liefde denk ik. Al kan het een niet zonder het ander.

quote:

---

Op donderdag 24 juli 2003 17:40 schreef Frenkie het volgende:
Een mooie uit de oude doos

Mijn relaties zijn vaak grotendeels gebaseerd geweest op lust. Zeker in het begin van de relaties ging het voornamelijk om de aantrekkingskracht die over en weer bestond. Maar in de loop van de relatie veranderde dat. Natuurlijk, de aantrekkingskracht was er nog steeds, maar ik vond het ook heerlijk dat je bij elkaar kon zijn zonder wat te zeggen, of wat te doen, maar dat het toch heerlijk voelde. Zo'n stilzwijgend genoegen als het ware.

Of dat liefde is, ik weet het niet. Ik gun haar ook nu het nog uit is alle geluk van de wereld. Dat is toch wel liefde.. maar een relatie.. nee daar is ook lust voor nodig.

Kortom het is een combine van die twee. Waarbij in het begin lust de overhand heeft en later de liefde denk ik. Al kan het een niet zonder het ander.

---

of is het hetzelfde soort liefde maar dan in een andere mate? (dus meer of minder)

quote:

---

Op dinsdag 9 januari 2001 21:51 schreef Aneurism het volgende:
hmmm nou ik denk dat het twee dingen is, lust en liefde..
Daarnaast het goed voelen bij een ander is zeer belangrijk

---