Gelukkig ben ik nooit met tegenzin weggegaan (zoals de hoofdpersoon uit dat boek), maar in tenminste één opzicht ben ik het wel met hem eens:
Tijdens iedere reis maak je wel ellendige momenten mee: ziekte, dagenlange stakingen, gestolen spullen, vervelende reizigers, vieze hotels... Maar op de één of andere manier worden die momenten al heel snel in je hoofd getransformeerd tot iets positiefs, of toch op zijn minst iets bijzonders... Of zoals in het bovenstaande boekje staat: Zo kon ik me écht niet meer herinneren hoe vreselijk die busreizen waren geweest - ik kon dat eindeloze gehotsebots en de pijn in mijn beurse reet niet meer terughalen, maar ik wist nog wél hoe mijn hart had gejubeld toen ik in de verte die majestueuze bergen zag opdoemen.
Kun je het achteraf beter relativeren of maakt het gewoon een betere anecdote? Ik ben wel benieuwd wat er in ons brein gebeurd met die momenten dat je stiekum dacht: "Zat ik maar thuis op de bank met een zak chips!" 
Ben een keer met de bus naar Salamanca gegaan...de reis duurde 32 uur...ik had geen beenruimte (bus was gemaakt voor spanjaarden denk ik). Tijdens de reis maar 2 stops gehad waarbij je de bus uitmocht...1 in Brussel en 1 bij Parijs. Het stuk van Parijs naar Salamanca was een hel. Het toilet in de bus zat vol en begon enorm te meuren. De stemming in de bus was heel erg grimmig...alleen maar ruziende Spanjaarden. Het was 1 grote ellende....en ik kan niet echt zeggen dat ik er inmiddels iets positiefs van heb gemaakt in mijn hoofd. Maarja rest van de vakantie was een groot succes...en ben terug gegaan met het vliegtuig
Ben zelf wel eens verdwaald in de midlands (GB) op mijn fiets...een paar keer verkeerd gefietst...berg af berg op...en dat allemaal in stromende regen en een temp van 5 C ...maar zo voelde het niet...tja..moeder ziel alleen..en doodmoe.....kan me dit moment nog heel goed voor de geest halen.
Het meest indrukwekkende moment was toen ik erg vermoeid boven op een plateau stond....ik kon niets zien door de laaghangende bewolking....het enige wat ik hoorde waren inslagen........ik zat in de buurt van een militair oefen terein.
Wat een dag was dat...weet nog dat ik van uitputting zelf heb zitten janken daarzo.....en wat was ik blij toen ik eindelijk die jeugdherberg vond. Daar was ik nl al 3 keer langs gefietst. Die lag midden op een berg...en door het weer was het kleine bordje niet te zien....
Toen ik er aankwam was ie dicht... 
...maar gelukkig was het washok open....en daar was het heerlijk warm....dat was echt geweldig.....
Eind goed al goed...de vrouw van de jeugdherberg was erg vriendelijk en heeft mij de volgende dag naar een station gebracht...in een ford escort...met mijn fiets..al mijn tassen en drie kinderen die op zwemles zouden gaan....wat was die auto vol.....
Hier denk ik nu met plezier aan terug..
het is altijd leuker om over iets te vertellen dat op het moment zelf helemaal niet leuk was. geeft je toch het "bikkel" gevoel dat we in onze huidige comfortabele samenleving vaak moeten ontberen. daarbij zijn anecdotes toch een soort "medialles". en wat klinkt nu beter: "door de vrieskou op de berg moesten we s'ochtends over elkaars sokken pissen om onze tenen te ontdooien" of: " en toen we opstonden, bleken alle aardbeien in het hilton op te zijn, dus moesten we bij het ontbijt genoegen nemen met champagne en perzikken"... zeg nou zelf.
quote:
Op zondag 30 maart 2003 13:15 schreef punchdrunk het volgende:
is overigens een geweldig boek..het is altijd leuker om over iets te vertellen dat op het moment zelf helemaal niet leuk was. geeft je toch het "bikkel" gevoel dat we in onze huidige comfortabele samenleving vaak moeten ontberen. daarbij zijn anecdotes toch een soort "medialles". en wat klinkt nu beter: "door de vrieskou op de berg moesten we s'ochtends over elkaars sokken pissen om onze tenen te ontdooien" of: " en toen we opstonden, bleken alle aardbeien in het hilton op te zijn, dus moesten we bij het ontbijt genoegen nemen met champagne en perzikken"... zeg nou zelf.
LOL!quote:"Geachte vakantieman,
Op zondag 30 maart 2003 13:15 schreef punchdrunk het volgende:
is overigens een geweldig boek..het is altijd leuker om over iets te vertellen dat op het moment zelf helemaal niet leuk was. geeft je toch het "bikkel" gevoel dat we in onze huidige comfortabele samenleving vaak moeten ontberen. daarbij zijn anecdotes toch een soort "medialles". en wat klinkt nu beter: "door de vrieskou op de berg moesten we s'ochtends over elkaars sokken pissen om onze tenen te ontdooien" of: " en toen we opstonden, bleken alle aardbeien in het hilton op te zijn, dus moesten we bij het ontbijt genoegen nemen met champagne en perzikken"... zeg nou zelf.
Dat kan toch zo maar niet?"
