quote:Deprimerend is zowieso niet het juiste woord.
Op donderdag 11 april 2002 07:11 schreef Nuoro het volgende:[..]
Vreemd, ik word dus nooit depressief van mooie muziek. Zou eerder in een depressie schieten als ik 24/7 naar DJ-Huppeldepup zou moeten luisteren of zo.
Depressies krijg je namelijk bijna altijd door te veel stress, wist je dat?
Maarre, Nick Drake is idd mooi ja (net als de openingszin in dit topic overigens...
).
Winter is Gone is niet zozeer deprimerend, maar het klinkt als een koude wind die door je heen blaast, als een spookopname. Nick Drake zingt dit nummer als als een dolende geest. Haunting.
:
quote:Nick Drake is nu hipper dan ooit. En nog steeds mijn grootste held aller tijden
Op donderdag 11 april 2002 23:53 schreef Theeboon het volgende:
Kweenie maar dat vergroeide, lange haar is niet zo hip meer tegenwoordig hoor
quote:Ik heb vandaag Pink Moon gekocht voor een vriendin, for sure dat zij ook voor de bijl gaat.
Op vrijdag 12 april 2002 01:00 schreef QyRoZ het volgende:[..]
Nick Drake is nu hipper dan ooit. En nog steeds mijn grootste held aller tijden
Ken jij Winter is gone, QyRoZ ?
[Dit bericht is gewijzigd door QyRoZ op 25-11-2003 11:08]
quote:(over late reacties gesproken)
Op vrijdag 12 april 2002 02:14 schreef Kwark het volgende:[..]
Ik heb vandaag Pink Moon gekocht voor een vriendin, for sure dat zij ook voor de bijl gaat.
Ken jij Winter is gone, QyRoZ ?
Ja, ik ken dat nummer, ik luister eigenlijk veel te weinig naar alle Tanworth-in-Arden-nummers. Ik heb nu net weer even Bryter Layter opgezet, imo het beste album aller tijden.
.
Ik moest wel even wennen aan Bryter Layter, Five Leaves Left is nu favoriet
quote:Zo zie je maar weer hoe snel mode hier gaat, tis nu inenen vrij populair
Op donderdag 11 april 2002 23:53 schreef Theeboon het volgende:
Kweenie maar dat vergroeide, lange haar is niet zo hip meer tegenwoordig hoor
Voor de mensen die hun single/albumtrack top100 nog niet hebben opgestuurd, zie hier een top voor in iig de top10 van datzelfde lijstje.
quote:Nou inderdaad. From The Morning doet het ook geweldig. Ik denk dat ik dat het mooiste Drake-nummer vind.
Op zaterdag 29 november 2003 19:12 schreef Grobbel het volgende:[..]
Die zet ik ook standaard op alle mixtapes/CD's die ik voor vrienden maak. Prachtig nummer, inderdaad.
Iemand destijds bij de vertoning van 'A Skin Too Few' in Paradiso geweest?
Five Leaves Left vind ik prachtig. Erg orkestraal en soms gaat dat ten koste van de muziek en roep het vooral nepsentiment op, maar hier past het perfect.
Pink Moon is dan weer van een ontzettend breekbare schoonheid. Die plaat moest ik wel een paar keer luisteren voor het kwartje viel.
Heeft zich destijds(per ongeluk?) gesuicideerd met Tryptizol .Is een anti-depressivum.
Het prachtige nummer Riverman wordt trouwens ook door Kate Bush gezongen.Ook erg mooi.Vond het op Kazaa.
Koud, kristalhelder, lauw zonlicht.
quote:En? Wat vind je er van?
Op woensdag 28 januari 2004 21:53 schreef Toffe_Ellende het volgende:
ik heb het er ook maar eens op gewaagd...
quote:Eensch.
Op zaterdag 29 november 2003 13:47 schreef Vork het volgende:
Het moge duidelijk zijn dat Things Behind the Sun toch een van de mooiste nummers ooit geschreven is. Hoe vaker ik 'm hoor, hoe mooier in 'm eigenlijk ben gaan vinden.
quote:ja, tof he!
Op woensdag 28 januari 2004 22:14 schreef QyRoZ het volgende:[..]
En? Wat vind je er van?
Klinkt zeer tijdloos en dat hoort natuurlijk ook zo te zijn.
Weet je trouwens waar Suicide is Painless op staat?
quote:Ik, als 18-jarige eerstejaarsstudente uit de provincie, zonder kamer in Amsterdam. Ik had Nick Drake net 1 of 2 maanden daarvoor ontdekt omdat KINK weleens "day is done" draaide. Ik wist dat ik naar die premiere moest.
Op zondag 30 november 2003 00:46 schreef bukgeit het volgende:Iemand destijds bij de vertoning van 'A Skin Too Few' in Paradiso geweest?
Die avond was niet alleen de premiere van "a skin too few", maar ook werden er Nick Drake nummers gespeeld (ik geloof door leden van het radio filharmonisch orkest ofzo) in de originele arrangementen van Robert Kirby,een vriend van Nick die ook aanwezig was.De gitaarpartijen werden gespeeld op Nicks eigen gitaar. Zang was weggelaten. Het was wat mij betreft het dichtste dat ik ooit bij een Nick Drake live-ervaring zal komen, niet veel mensen zullen dat hebben meegemaakt, ook niet tijdens zijn leven.
Ook werden er brieven van Nick voorgelezen door zijn zus. Verder was er nog een optreden door Ben en Jason (oa Pink moon) en Beth Orton speelde een set met oa een hartverscheurende versie van "blood red river". Samengevat : de hele avond was een geslaagd eerbetoon en een bijzondere ervaring.
Behalve "a skin too few" is er nog wel wat biografisch materiaal over Nick, een stukje "rock shrines" waarin wordt verteld wie hij was en dat er inderdaad nog steeds mensen zijn graf bezoeken, en "a stranger among us" dat voornamelijk bestaat uit interviews met vrienden/collega's. De biografie door Patrick Humphries is ook de moeite waard.
