Mijn vader deed zijn werk in de financiële sector, dat mij totaal koud liet, omdat ik toen ik 16 was naar de MTS ging, daar ging ik elektrotechniek doen. Als je het standaard vader/zoon verhaal d'r bijhaalt, dan zie je dat vader en zoon gezellig samen aan de brommer zitten te knutselen enzo, je kent het wel. Daar had mijn vader ten eerste geen tijd voor, ten tweede had ik totaal niets met brommers, ik deed het lekker allemaal op de fiets. Ik heb een paar vrienden die een stuk jonger zijn dan mij (ik ben 23, zij zijn 17) en één van hun zei dat het één en ander ging opknappen samen met zijn vader, de ander zei dat dat en dat ging doen met zijn vader. Toen besefte ik dat ik dat toch wel mis, dat hoe heet het, "malebonding"...
Niet dat ik er psychisch onder lijdt ofzo, ik vroeg me af of andere mensen dit ook kennen. Verder heb ik zeker wel respect voor mijn vader, tis alleen dat we totaal verschillende personen zijn. We hebben één gezamelijke hobby, en da's schaatsen. Dat doe ik in de winter dan ook wel 1x per week met hem, maar door het niveauverschil (Ik rij natuurlijk veel harder 
) spreek ik hem ook niet, behalve in de auto op de heen- en terugweg. Als ik hem ook aan de telefoon heb, tja dan hebben we weinig gespreksstof moet ik zeggen. Kennen jullie dit nou ook? Het is trouwens een beetje moeilijk uit te leggen, maar okee.
ik heb eigenlijk al 8 jaar geen contact met mijn vader...Dus ja ik herken dat wel 
RW
-- I wanna be alone. I'm a doughnut, in a pack of twelve --
Maar het is natuurlijk wel vervelend als je denk daardoor minder aansluiting bij je vader te vinden. Hebben jullie helemaal geen gedeelde interesse?
Uiteindelijk kan het me niet veel schelen. Ik kom wel vrij goed overeen met m'n vader, maar daar blijft het dan ook bij... Wij hebben nooit male bonding gedaan, en dat intereseert me eerlijkgezecht ook niet.
Ik hoef helemaal geen "vriend" te zijn van m'n vader.
Vroeger werkte hij veel, later sportte ik veel (hij bracht me wel, maar verder niet veel "male bonding")
Zijn hobbie uit zijn jongenstijd was brommers, naar mijn brommer heeft hij nooit omgekeken.
Echt heel goed kan ik niet met hem opschieten, maar dat is een probleem dat als sinds mijn eerste bewustwording speelt en zal nu niet meer opgelost worden.
We zien/spreken elkaar elke paar maanden een keertje en dan wordt er een facade opgehouden en iedereen is blij (not)
En na mijn twaalfde ook nie echt veel dingen met mijn vader gedaan. Ik heb denk zelf hierdoor heel weinig zelfvertrouwen gehad in mijn pubertijd vooral omdat dit toch wel een belangrijke periode in je leven is vind ik je maakt lichamelijk en geestelijk zoveel veranderingen en denk dat je als man zijnde heb je toch een vader nodig waar je dingen kwijt kan over je lichaam, over vrouwen en sex. (voor vrouwen is dit natuurlijk de moeder). Dat heb ik eigenlijk nie gehad en toch wel gemist dat ik daar nie bij mijn vader terecht kon.
Mede doordat ik weinig zelfvertrouwen had ben ik drugs gaan gebruiken en ook aan verslaafd geweest. Op het moment dat je onder invloed bent van drugs heb je het gevoel dat je de hele wereld aankan en het maakt het gemakkelijker om je grenzen te verleggen.
Inmiddels heb ik al 3 jaar geen contact meer met mijn vader, mijn ouders zijn ongeveer 3.5 jaar geleden gescheiden en moet ook eerlijk zeggen dat ik mijn leven weer aardig op de rails heb. Ben zelf na 4 jaar gestopt met de harddrugs met een beetje hulp van mijn vrienden die me hierin geweldig gesteund hebben en heb een eigen appartement en een geweldige vriendin waar ik heel veel van hou 
Dus mocht het je overkomen praat er gewoon over met je vader en stel eens voor om wat meer leuke dingen te gaan doen samen, er zal altijd wel iets te vinden zijn die je samen kan gaan doen en soms moet je ook eens wat water bij de wijn doen en eens wat doen wat je mischien wat minder leuk vind maar kom er gewoon eerlijk voor uit dan kan de ander daar rekening mee houden.
|
|
