Film met Jack Nicholson, gister gezien op DIvx, wat een _ super _ goeie film.
Deed me erg denken aan die andere film van em The Pledge, beetje zelfde type persoon. Absoluut de persoon voor dit soort rollen. Al met al erg mooi.
Wie heeft em ook gezien, en wat vond je ervan?
maar niet echt leuk om te zien
beetje duistere film
Nicholson acteerde echt heel goed, als hij weer een tegenslag had.. gewoon hoe hij daarop reageerde vond ik meesterlijk . De film zelf was ook erg mooi, maar zonder Nicholson was het een stuk minder geweest. Het toppunt van de film vond ik eigenlijk die brieven..
Dear Ndugu,
Fantastisch! .
Een 9.
[Dit bericht is gewijzigd door sweek op 20-04-2003 10:39]
Het einde vond ik qua sentimentaliteit niet echt in de rest van de film passen, en een beetje overkomen alsof er op de valreep nog even promotie gemaakt moest worden voor het Foster Parents gebeuren ("kijk eens wat voor goede daden je als Foster Parent kunt doen"). Dit was dan wel niet gericht op een bepaalde organisatie, maar meer op het fenomeen.
Als dat de bedoeling van de film was geweest en in de hele film iets te zien was van de positieve ontwikkeling die dat kind doormaakte mbv Warren's hulp, had ik daar helemaal geen moeite mee gehad, maar ik vond het nu redelijk goedkoop overkomen.
Kortom: ik vond hem tegenvallen, want zeker na Warren's toespraak in het begin verwachtte ik toch wel een goed film.
Het einde vond ik niet zoetsappig en juist goed bij de film passen...bijzonder emotioneel ook.
quote:Ja, klopt! Vooral die stad waar ie woont.
Op dinsdag 13 mei 2003 15:09 schreef kamagurka het volgende:
Verder zie je af en toe eindelijk eens hoe LELIJK de VS wel niet zijn
wel een goede film voor een zwoele zomeravond, waar de concentratie het verliest van de loomheid en de yakuzi niet in de achtertuin ligt
Ook verschrikkelijk knap hoe Nicholson je 2 uur kan blijven boeien, prachtige prestatie
Heerlijke film om te zien, zeker in deze tijd.
Bijna iedereen denkt tegenwoordig dat een baan of bepaalde levensstandaard hen boven de massa uit kan doen stijgen. Stort je in je werk, zorg dat je een fatsoenlijk sociaal leven opbouwt, trouwen, kinderen, the works..
Leef volgens de standaard die iedereen accepteert.
En dit is waar het uiteindelijk op uitdraait.
Dat is ook het mooie van de rol die Jack Nicholson vertolkt, hij wekt sympathie op, maar geen medelijden.
Je weet tenslotte dat het uiteindelijk zijn eigen keuzes waren, die hem deze ontevredenheid opleverden.
Het einde liet naar mijn mening zien, dat geluk en blijdschap veel simpeler zou moeten zijn, en niet afgedwongen kan worden.
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |