Probleem is een beetje dat ik niet weet wat ik er mee moet. Ik hou van haar hebben nu een goede relatie van pas twee maanden. maar ik ben 21 en zij is 22, we studeren allebei nog en ik heb dus nog geen zin om zoon verantwoordelijkheid op me te nemen. Je kan wel zeggen dat het mijn verantwoordelijkheid niet is maar als dat kind er eenmaal is dan trek je het toch aan als je begrijpt wat ik bedoel.
Ben nu een beetje depri omdat ik echt niet weet wat ik moet doen. ik wil haar ook niet laten kiezen tussen mij en dat kind. Heeft iemand hier ook ervaring mee of heeft iemand gewoon serieuze tips?
ok moest het even kwijt
flycoo
Succes in ieder geval!
Hadîs (An-Nawawi): "Niemand van jullie gelooft (werkelijk) totdat hij voor zijn broeder wenst wat hij voor zichzelf wenst."
suc6 iig... + jullie hebbe maar 2 maande? wat is 2 maande nou man.. oppasse dat ze je niet alleen voor de financien houdt he
Ik zou voor mezelf het kind willen hebben. Maar dat is voor jou andere koek, omdat jij niet de vader bent...
Het ligt geheel aan jezelf... Wil je een deel van deze verantwoordelijkheid op je nemen, of niet?
Het zal voor het grootste gedeelte wel bij je liggen, omdat zij de moeder is... en bij haar zal uiteindelijk meer verantwoording liggen... en zo ook bij jou.
Als je er zelf niet aan toe bent... niet doen.
quote:' voor ' in de zin van ' voorafgaand '
Op zaterdag 22 maart 2003 00:44 schreef tjarie het volgende:
maar hoezo van iemand voor jou :S .. u couldnt do the job?
quote:klinkt misschien wat bot, maar ik deel deze mening
Op zaterdag 22 maart 2003 00:50 schreef Yankee het volgende:
vlucht nu het nog kan!
-edit-
meer bedoeld als in "je gaat nog niet zo lang met haar, dus ik zou niet de verantwoordelijkheid van een kind dat niet van jou is op me willen nemen"
... zouden alle anorexialijders automatisch in vluchtelingenkampen worden geboren
quote:Leuke woordspeling
Op zaterdag 22 maart 2003 00:37 schreef Flycoo het volgende:
[..]dus nog geen zin om zoon verantwoordelijkheid op me te nemen. [..]
Als ik jou was, zou ik er echt goed over nadenken. Twee maand is niet bijster lang, terwijl je, als je toch besluit bij haar te blijven, een beslissing neemt die van invloed is op de rest van je hele leven.
Succes ermee
/edit: en wat zegt de "echte" vader?
quote:
Op zaterdag 22 maart 2003 00:50 schreef Yankee het volgende:
vlucht nu het nog kan!
quote:Die wil er niks mee te maken hebben maar zal wel alimentatie moeten betalen.
Op zaterdag 22 maart 2003 00:54 schreef r0bert het volgende:en wat zegt de "echte" vader?
En komop zeg.. 't is natuurlijk pas twee maanden he.
quote:Precies
Op zaterdag 22 maart 2003 01:01 schreef Bombie het volgende:
Moeilijk... maar je hebt nog een heel leven voor je. Het zal nooit jouw kind zijn en omdat jij het niet hebt verwekt is het iig niet jouw verantwoordlijkheid (niet dat dit een verantwoordlijkheidsissue is). Als jij genoeg van haar houdt om het voor haar over te hebben een kind van haar en een ander op te voeden, moet je dat vooral doen... maar bij elke andere gedachte maken dat je wegkomt.En komop zeg.. 't is natuurlijk pas twee maanden he.
Kan me voorstellen hoe je je voelt, heb ook wel eens nagedacht over een dergelijke situatie. Het is sowieso al lastig om tegelijk je gevoel en je verstand het eens te laten worden, maar dit ligt weer een trapje hoger op de moeilijkheidsladders.
Ik zou even wat tijd voor jezelf nemen om eens rustig na te denken over deze situatie. Dat hoeft nu niet, je kan ervoor kiezen om eerst met haar genoeg gesproken te hebben om er een goed oordeel over te vormen om dan pas je tijd te nemen. Of je neemt nu tijd om dan juist goed het gesprek in te gaan.
Het zal in ieder geval niet over 1 nacht ijs gaan, whatever je beslissing is.
quote:Mijn eerste reactie ook... en biologisch gezien verantwoord.
Op zaterdag 22 maart 2003 00:52 schreef Vision het volgende:[..]
klinkt misschien wat bot, maar ik deel deze mening
-edit-
meer bedoeld als in "je gaat nog niet zo lang met haar, dus ik zou niet de verantwoordelijkheid van een kind dat niet van jou is op me willen nemen"
Mijn tweede reactie: moeilijk... als ik in jouw situatie zat zou ik proberen afstand te nemen, maar niet de deur dichtgooien, misschien is ze de vrouw van je leven.
quote:Inderdaad, ook al zal het beide kanten uit lopen... Hij zal toch voor de keuze moeten staan... Doe je het niet, of doe ga je er wel mee door... En dat kind heb je zelf niet verwekt... Dit vraagt heel wat van een man...
Op zaterdag 22 maart 2003 01:03 schreef Brad het volgende:
Lekker zeg, zo'n situatieKan me voorstellen hoe je je voelt, heb ook wel eens nagedacht over een dergelijke situatie. Het is sowieso al lastig om tegelijk je gevoel en je verstand het eens te laten worden, maar dit ligt weer een trapje hoger op de moeilijkheidsladders.
Ik zou even wat tijd voor jezelf nemen om eens rustig na te denken over deze situatie. Dat hoeft nu niet, je kan ervoor kiezen om eerst met haar genoeg gesproken te hebben om er een goed oordeel over te vormen om dan pas je tijd te nemen. Of je neemt nu tijd om dan juist goed het gesprek in te gaan.
Het zal in ieder geval niet over 1 nacht ijs gaan, whatever je beslissing is.
Maar zo'n keuze laat zich wel kennen tegenover het vrouwlijk geslacht...
quote:
Op zaterdag 22 maart 2003 00:50 schreef Yankee het volgende:
vlucht nu het nog kan!
jij gaat anders spijt krijgen, naja grote kans iig
en das nog een understatement
quote:
Op zaterdag 22 maart 2003 00:50 schreef Yankee het volgende:
vlucht nu het nog kan!
quote:
Op zaterdag 22 maart 2003 00:50 schreef Yankee het volgende:
vlucht nu het nog kan!
U-huh, en dan het liefst met spinnende achterwielen
quote:
Op zaterdag 22 maart 2003 00:58 schreef Flycoo het volgende:[..]
Die wil er niks mee te maken hebben maar zal wel alimentatie moeten betalen.
En dan moet jij voor de verantwoordelijkheid van zo'n eikel opdraaien 
quote:mee eens
Op zaterdag 22 maart 2003 09:32 schreef Natemy het volgende:
Moeilijk! Ik denk dat je, hoe paradoxaal ook, je gevoelens voor haar even moet scheiden van haar zwangerschap. Je hebt sinds 2 maanden een relatie, dat is nog vrij kort. Ik vind je vriendin erg dapper, dat ze het kind wil houden (zelf heb ik die beslissing ook eens genomen)maar ze kan geen verantwoordelijkheid bij jou afdwingen. Kortom ga voor je relatie, hou van haar en steun haar, maar laat haar zwangerschap geen bindmiddel worden, dwz. blijf je gevoelens voor haar peilen en laat je niet insluiten door je verantwoordelijkheidsgevoel voor een kind. Ik wens jullie heel veel sterkte en maak elkaar geen verwijten over haar beslissing. SUC6!!
ik vraag me trouwens ook af wat je vriendin wil.. wil ze dat jij de vader word, of wil ze je gewoon als haar vriend, los van haar kind
|
|
