maar, toen ik net het journaal aan het kijken was overviel me een gevoel van sympathie voor het iraaks-amerikaanse initiatief voor een vrede's wake, deze mensen protesteerden stil en concentreerden zich op de dialoog en probeerden aan te geven dat er tussen mensen onderling wel eenheid kan bestaan, door als iraki's en amerikanen samen te demonstreren.

deze mensen hielden zich afzijdig van de massademonstratie, omdat ze gedeeltelijk bang waren voor mogelijke acties tegen de demonstrerende amerikanen.

deze massademonstratie (ook in andere steden) bestond dan weer uit een tweetal groepen dat veel minder erenswaardig is!
* schreeuwerige linkse actievoerders die door een megafoon simpele en opruiende leuzen riepen
* allochtonen die allah akhbar (hoe schrijf je dit?;)), jihad en hamas roepen en vlaggen verbranden, terwijl ze hysterisch hun betoog tegen het zgn. zionistische imperialisme uitkrijsen.
en wie staat daar weer tussen?
juist ons politieke wonderkind, gretta...

door het verschil tussen deze twee soorten van demonstreren wordt maar weer eens pijnlijk duidelijk hoezeer het protest vanuit linke hoek én de hoek vanuit partijen als het AEL uitmondt in kortzichtig hysterisch geschreeuw, terwijl het ook zó anders kan...