Dus moest ik vorige week als een gek achter een nieuwe stageplek aan. Mjin keuze viel op een stageplaats in Mexico. Via het praktijkbureau op school heb ik meer informatie ingewonnen en vervolgens ben ik gaan solliciteren. Uiteindelijk zat ik bij de laatste 3 en vandaag kreeg ik het te horen: Ik ben uitgekozen door het bedrijf om voor ruim 6 maanden naar Mexico te gaan!!!
Het is de bedoeling dat ik eerst, als "hulpreisleidster", dagexcursies begeleid naar Cancun, Chichen Itza, Tulum en het natuurpark Xelha. Vervolgens, als dat goed gaat, ga ik weekexcursies begeleiden door Yucatán en eventueel op een latere basis de Maya-reis door Mexico, Guatemala en Belize. Tevens werk ik er op kantoor bij de afdeling sales en reservations.
Het is een overkoepelende Mexicaanse lokaal agent, die samenwerkt met o.a. TUI Holland, Kras-Ster, de Boer en Wendel en een aantal Duitse touroperators. Helaas mag ik nog niet gelijk alleen met groepen op pad, omdat je daar in Mexico een bepaald diploma voor moet hebben wat alleen daar te halen is. Maar wie weet, als ik er een tijdje zit...
Vandaag ben ik al meteen begonnen met de voorbereidingen. Graag wil ik jullie vanaf nu, en tijdens mijn stage, op de hoogte houden d.m.v. dit topic 
Spannend een stage in het buitenland. Moet je veel voorbereiden?
quote:Cancun schijnt heel erg toeristisch te zijn dus ik denk dat daar veel internetcafé's zitten. Dus dat moet geen probleem zijn
Op donderdag 20 maart 2003 19:32 schreef YPPY het volgende:
Wat leuk! Kun je daar internetten?
Spannend een stage in het buitenland. Moet je veel voorbereiden?
En ja, ik moet nog alles voorbereiden: Van het onderverhuren van mijn kamer tot het regelen van een vliegticket tot het halen van inentingen, noem maar op.... En ik ben ook nog aan het afstuderen en moet volgende week voor een week naar Zwitserland. Ben benieuwd hoe ik dat allemaal ga doen in een maand tijd 
quote:Ik had vorige week al spring break (ben in florida geweest en daar was het ook een gekkenzooi), sommige colleges hebben de komende twee weken nog spring break
Op donderdag 20 maart 2003 19:33 schreef Triumph_The_Insult_Comic het volgende:
wanneer hebben ze spring break in de VS? want dan gaat het volgens mij helemaal loos in Cancun....
Ze bieden me nu ineens een baan voor 2 jaar aan. Ik kreeg gistermiddag te horen dat ik 2 jaar kan blijven ipv een half jaar. Ze bieden tevens een redelijk salaris en goede mogelijkheden (binnenlandse diploma's halen, grote rondreizen begeleiden, doorstroommogelijkheden op kantoor, enz).
Ik moet hier heel erg goed over nadenken. Een half jaartje is leuk, 2 jaar is wel heel erg veel. Maar aan de andere kant, zo'n kans krijg ik misschien nooit weer.
quote:Internetten kun je in Mexico echt overal, zelfs de meest achterlijke bergdorpjes hebben nog wel een internetcafé.
Op donderdag 20 maart 2003 19:32 schreef YPPY het volgende:
Wat leuk! Kun je daar internetten?
quote:Da's ongeveer nu
Op donderdag 20 maart 2003 19:33 schreef Triumph_The_Insult_Comic het volgende:
wanneer hebben ze spring break in de VS? want dan gaat het volgens mij helemaal loos in Cancun....
quote:Mijn springbreak was afgelopen week, maar volgens mij begint het voor sommige andere scholen pas volgende week of die week daarna. Ik was zelf ook in Mexico, niet in Cancun, maar Rosarita (ook zo'n plaats gericht op feestende Amerikanen).
Op donderdag 20 maart 2003 19:33 schreef Triumph_The_Insult_Comic het volgende:
wanneer hebben ze spring break in de VS? want dan gaat het volgens mij helemaal loos in Cancun....
Bereid je maar voor op een hele hoop dronken, kotsende Amerikanen!!
quote:Het enige wat ik in Cancun doe is wonen en werken op kantoor
Op zondag 23 maart 2003 06:21 schreef Nerd het volgende:[..]
Mijn springbreak was afgelopen week, maar volgens mij begint het voor sommige andere scholen pas volgende week of die week daarna. Ik was zelf ook in Mexico, niet in Cancun, maar Rosarita (ook zo'n plaats gericht op feestende Amerikanen).
Bereid je maar voor op een hele hoop dronken, kotsende Amerikanen!!
Voor de rest zit ik buiten Cancun om tours te doen, dus van dronken Amerikanen zal ik waarschijnlijk weinig hinder ondervinden gelukkig Gisteren heb ik een optie geboekt op een ticket. Als het allemaal goed gaat vertrek ik 25 april! Ná die beruchte Spring Break dus
Verder heb ik 2 kandidaten voor mijn kamer, morgen komen ze langs. Dat is dus ook bijna geregeld. Nu de inentingen nog...
quote:Hebben ze in Juni ook nog Spring Break vakantie,want ga 11Juni voor 16 dagen naar Puerta Vallarta en lijkt me wel leuk om het een keer mee te maken
Op donderdag 20 maart 2003 19:33 schreef Triumph_The_Insult_Comic het volgende:
wanneer hebben ze spring break in de VS? want dan gaat het volgens mij helemaal loos in Cancun....
Stage lopen in Cancun lijkt me wel een mooie job alleen denk dat het voor jouw niet veel feesten wordt maar hard werken.
Het is trouwens Chitzen Itza.
En in Cancun op de hotel strip kan je gewoon internetten
Swets & ET en de aanslagen in Amerika
Ga je ter plaatse ook een beetje Spaans leren? Want dat zal zowel je werk als je privé-situatie daar een stuk soepeler maken daar. Ik ben zelf destijds niet in Yucatán geweest, maar in de rest van Mexico wordt verbazingwekkend weinig Engels gesproken (voor een land dat grenst aan de VS).
Leuk is natuurlijk om je een beetje voor te bereiden op Mexico als land. De boekjes van het KIT vind ik daarvoor altijd supergoed: een soort crash-course in de geschiedenis, politiek en gewoonten van een land. (landenreeks). Verder is het reisverhalenboekje "Hier komen alleen slechte vrouwen" van Maartje van Duin ontzettend leuk (Amsterdamse studente die door Mexico reist). Lonely Planet heeft naast de Mexico gids ook een aparte gids voor Yucatan, Belize en Guatemala. Naast de reuze-interessante Maya-geschiedenis is het denk ik geen overbodige luxe om wat te lezen over de meer recente geschiedenis van Mexico en Guatemala, met name over de verhouding met de VS. Hoewel Latijns Amerika minder is betrokken in het hele Irak-gebeuren dan wij in Europa, is het handig (zéker nu!) een beetje op de hoogte te zijn van de sentimenten die mensen daar hebben ten opzichte van de de politiek van de VS.
Zelf verliefd te worden op Mexico, haar mensen en historie zal geen probleem zijn. Het overbrengen aan de mensen die neerstrijken in Cancun zal soms een grotere uitdaging zijn ( ), maar ik denk altijd maar dat als je zelf ergens enthousiast genoeg over bent, dat dat ook wel lukken moet!
Heel veel plezier met voorbereiden!
quote:Heel goeie tips! Dat boekje van Maartje van Duin ga ik trouwens ook maar eens lezen
Op dinsdag 25 maart 2003 08:24 schreef Hik het volgende:
Jeetje wat cool zeg! Gefeliciteerd!
Ga je ter plaatse ook een beetje Spaans leren? Want dat zal zowel je werk als je privé-situatie daar een stuk soepeler maken daar. Ik ben zelf destijds niet in Yucatán geweest, maar in de rest van Mexico wordt verbazingwekkend weinig Engels gesproken (voor een land dat grenst aan de VS).Leuk is natuurlijk om je een beetje voor te bereiden op Mexico als land. De boekjes van het KIT vind ik daarvoor altijd supergoed: een soort crash-course in de geschiedenis, politiek en gewoonten van een land. (landenreeks). Verder is het reisverhalenboekje "Hier komen alleen slechte vrouwen" van Maartje van Duin ontzettend leuk (Amsterdamse studente die door Mexico reist). Lonely Planet heeft naast de Mexico gids ook een aparte gids voor Yucatan, Belize en Guatemala. Naast de reuze-interessante Maya-geschiedenis is het denk ik geen overbodige luxe om wat te lezen over de meer recente geschiedenis van Mexico en Guatemala, met name over de verhouding met de VS. Hoewel Latijns Amerika minder is betrokken in het hele Irak-gebeuren dan wij in Europa, is het handig (zéker nu!) een beetje op de hoogte te zijn van de sentimenten die mensen daar hebben ten opzichte van de de politiek van de VS.
Zelf verliefd te worden op Mexico, haar mensen en historie zal geen probleem zijn. Het overbrengen aan de mensen die neerstrijken in Cancun zal soms een grotere uitdaging zijn (
Heel veel plezier met voorbereiden!
Ik heb zelf vorig jaar twee maanden door Mexico getrokken en dat was een onvergetelijke ervaring! Het is een weergaloos mooi land, en nog nooit hebben totale vreemden mij zo'n gevoel gegeven dat ik welkom was...vooral zodra ze wisten dat ik geen Amerikaan was . Het zinnetje me cajan los Gringos heb ik meer dan eens gehoord (schrijf ik dat goed? Het betekent zoiets als "ik haat Gringos", Amerikanen dus).
Ik ga zeker nog terug 
.
Toevallig moet ik morgen een rondleiding geven in het Tropenmuseum dus zal daar gelijk kijken voor het boekje van het KIT.Mijn kamer is nu zo goed als rond, heb gisteren een kandidaat gevonden die geïnteresseerd was en ook mijn huisgenoten kunnen er goed mee leven, dus kwestie van contract opstellen en klaar.
Verder heb ik mijn tentamens zo goed als afgerond, heb waarschijnlijk maar 1 her omdat ik dat tentamen niet gemaakt heb.
Donderdagochtend een afspraak bij de GGD voor de inentingen e.d.
Ik weet niet zo goed wat ik met malariapillen aanmoet. Ik zal ze waarschijnlijk moeten slikken omdat ik ook in Guatemala en Belize kom, en in een later stadium heel misschien in Chili. Maar de eerste2 maanden zit ik alleen in Yucatán, daar zijn ze niet noodzakelijk. Dus misschien koop ik ze daar ter plekke wel. Hier kosten die krengen zowat 3 euro per pil, daar zijn ze 30 cent, ik vind dat nogal een verschil.
Vanmiddag met Mexico gebeld en ze vonden het prima als ik de 25e kwam. Dus morgenvroeg ga ik naar het reisbureau om mijn ticket te confirmeren. En er gaat nu nog een meisje mee, ze zit in hetzelfde studiejaar als ik en is een vriendin van me, erg leuk!! Dus we kunnen er de eerste tijd samen een appartement delen en we worden samen ingewerkt. Vervolgens vertrekt zij naar Puerto Vallarta, ik blijf in Yucatán.
quote:Let wel op als je in Mexico malariapillen gaat kopen, ze probeerden mij gewoon paracetamol aan te smeren
Op dinsdag 25 maart 2003 23:11 schreef La_Chatte_Noir het volgende:
Hik, dankjewel voor alle tips!! Ben je er erg dankbaar voor en zal er ook zeker gebruik van makenMijn kamer is nu zo goed als rond, heb gisteren een kandidaat gevonden die geïnteresseerd was en ook mijn huisgenoten kunnen er goed mee leven, dus kwestie van contract opstellen en klaar.
Verder heb ik mijn tentamens zo goed als afgerond, heb waarschijnlijk maar 1 her omdat ik dat tentamen niet gemaakt heb.
Donderdagochtend een afspraak bij de GGD voor de inentingen e.d.Ik weet niet zo goed wat ik met malariapillen aanmoet. Ik zal ze waarschijnlijk moeten slikken omdat ik ook in Guatemala en Belize kom, en in een later stadium heel misschien in Chili. Maar de eerste2 maanden zit ik alleen in Yucatán, daar zijn ze niet noodzakelijk. Dus misschien koop ik ze daar ter plekke wel. Hier kosten die krengen zowat 3 euro per pil, daar zijn ze 30 cent, ik vind dat nogal een verschil.
Vanmiddag met Mexico gebeld en ze vonden het prima als ik de 25e kwam. Dus morgenvroeg ga ik naar het reisbureau om mijn ticket te confirmeren. En er gaat nu nog een meisje mee, ze zit in hetzelfde studiejaar als ik en is een vriendin van me, erg leuk!! Dus we kunnen er de eerste tijd samen een appartement delen en we worden samen ingewerkt. Vervolgens vertrekt zij naar Puerto Vallarta, ik blijf in Yucatán.
. Anyway, ik heb ze ook niet eens gebruikt, al had de ggd me wel aangeraden dat te doen, en ik had nergens last van.quote:Paracetamol?
Op dinsdag 25 maart 2003 23:14 schreef Kwark het volgende:[..]
Let wel op als je in Mexico malariapillen gaat kopen, ze probeerden mij gewoon paracetamol aan te smeren
Dankje voor de tip, ik zal er op letten
Ik ga die dingen ook pas slikken als het strikt noodzakelijk is, ik heb gehoord dat ze veel enge bijwerkingen hebben.quote:Mijn Spaans is nu basic. Ik heb het wel als vak op school, kan een redelijk verhaaltje vertellen, maar zal er nog zeker veel aan moeten doen. Vooral de grammatica vind ik lastig, ik weet nooit welke verleden tijd ik moet gebruiken. Ik hoop dat het daar snel gaat, en zo niet dan moet ik inderdaad op een of andere manier les zien te krijgen daar.
Op dinsdag 25 maart 2003 08:24 schreef Hik het volgende:
Jeetje wat cool zeg! Gefeliciteerd!
Ga je ter plaatse ook een beetje Spaans leren? Want dat zal zowel je werk als je privé-situatie daar een stuk soepeler maken daar. Ik ben zelf destijds niet in Yucatán geweest, maar in de rest van Mexico wordt verbazingwekkend weinig Engels gesproken (voor een land dat grenst aan de VS).
Swetsenegger, hoe lang zijn jullie in Yucatán geweest en wat waren jullie ervaringen mbt de tours naar Tulum en Coba? Te toeristisch? Kan je wat meer vertellen over de bevolking daar, zijn ze vriendelijk of juist heel commercieel ingesteld?
quote:Een vriend met wie ik daar was werd direct na zijn eerste pil kots- en kotsmisselijk, en dat hield pas op nadat hij met die kutpilletjes stopte
Op dinsdag 25 maart 2003 23:21 schreef La_Chatte_Noir het volgende:[..]
Paracetamol?
Dankje voor de tip, ik zal er op letten
.Het middel is bijna nog erger dan de kwaal...
quote:Tulum is heel klein. We waren er een beetje buiten het seizoen, maar het tempelcomplex is vrij nietig vergeleken met Chitzen itzá, en het dorpje is niet veel soeps. Wat wèl heel cool was, zijn de rustige stranden met alleen maar cabana-hotels. Een verademing na het betonnen Cancún.
Op dinsdag 25 maart 2003 23:27 schreef La_Chatte_Noir het volgende:[..]
Mijn Spaans is nu basic. Ik heb het wel als vak op school, kan een redelijk verhaaltje vertellen, maar zal er nog zeker veel aan moeten doen. Vooral de grammatica vind ik lastig, ik weet nooit welke verleden tijd ik moet gebruiken. Ik hoop dat het daar snel gaat, en zo niet dan moet ik inderdaad op een of andere manier les zien te krijgen daar.
Swetsenegger, hoe lang zijn jullie in Yucatán geweest en wat waren jullie ervaringen mbt de tours naar Tulum en Coba? Te toeristisch? Kan je wat meer vertellen over de bevolking daar, zijn ze vriendelijk of juist heel commercieel ingesteld?
Heb trouwens van één van de spuiten enorm last: de huid om de pleister heen is dik, knalrood en een beetje blauw en voelt erg warm aan. Ik kan geen aanrakingen verdragen en kan mijn arm maar met moeite de lucht inkrijgen, heb zelfs al moeite met het aantrekken van mijn jas. Is dit normaal?
quote:Ben jij lang in Cancun gebleven? Is het echt zo erg als ik overal lees? Want als het echt zo'n drama is daar met al die verwende Amerikanen en woekerprijzen dan ga ik namelijk liever een eindje buiten Cancun wonen.
Op dinsdag 25 maart 2003 23:48 schreef Kwark het volgende:[..]
Tulum is heel klein. We waren er een beetje buiten het seizoen, maar het tempelcomplex is vrij nietig vergeleken met Chitzen itzá, en het dorpje is niet veel soeps. Wat wèl heel cool was, zijn de rustige stranden met alleen maar cabana-hotels. Een verademing na het betonnen Cancún.
quote:Waarschijnlijk heb je je arm niet helemaal ontspannen gehouden toen de naald er in werd gezet, waardoor je armspier een oplazer heeft gehad. Gaat vanzelf over, tenzij je arm er af valt
Heb trouwens van één van de spuiten enorm last: de huid om de pleister heen is dik, knalrood en een beetje blauw en voelt erg warm aan. Ik kan geen aanrakingen verdragen en kan mijn arm maar met moeite de lucht inkrijgen, heb zelfs al moeite met het aantrekken van mijn jas. Is dit normaal?
Wat betreft de malariatabletten zal je waarschijnlijk Palludrine krijgen. Schijnt wel de minste rotzooi te zijn, maar ik had er buikpijn van gekregen en heb de kuur ook niet af gemaakt. De gids die ik tijdens mijn rondreis door Mexico, Guatemala en Belize had slikte het spul ook niet meer. Het is gewoon heel erg slecht voor je lichaam en de kans dat je door een malariamug gestoken wordt is heel klein, mits je de nodige voorzorgsmaatregelen neemt. De laatste week van mijn rondreis heb ik in Playa del Carmen gezeten en godzijdank niet in Cancun als ik de verhalen daar mocht geloven. In Playa zaten ook wel Amerikanen, maar schijnbaar minder dan in Cancun. Niet dat ik een hekel heb aan Amerikanen, maar het vooroordeel van de dikke schreeuwerige Amerikaanse toerist in te krappe kleding werd bevestigd.
Wat betreft die rondreizen door Mexico, Guatemale en Belize kan ik je zeggen dat je daar zeker geen spijt van zult krijgen. Ik heb daar een topvakantie gehad.
Ondanks dat je vaccinatieboekje niet gevraagd zal worden op de grens (voor Mexico heb je gele koorts niet nodig), is het wel handig om mee te nemen. Als je daar ergens last van krijgt kan een lokale arts altijd zien welke prikken je wel en welke je niet hebt gehad.
Als je alergisch blijkt voor een bepaald stofje is dat altijd handig om te weten. Zo kreeg ik een verklaring van mijn arts mee en een doosje Tavegil (anti-allergie). In het geval van een beet moet je namelijk een nieuwe prik en dat zou voor mij wel eens vervelend kunnen zijn.
Verder niet te druk maken, zeer waarschijnlijk is het inderdaad gewoon een beetje spanning geweest!
Heb je er overigens aan gedacht om nog een snelle tandarts-check-up te doen? Is toch prettiger bij je eigen tantarts dan in sommige toko's die ik in LA heb gezien!
quote:Nee, een paar dagen maar. Cancún is, als ik het me goed herinner, in de tweede helft van de twintigste eeuw gesticht als toeristenplaats, daarvoor was er niets. Het is dus een en al neonlichten en betonkolossen, puur entertainment gericht op Amerikanen. En, zoals hierboven al iemand zei: de vooroordelen worden bevestigd. Ik zou er zelfs nog een schepje bovenop willen doen: Amerikaanse jongeren op vakantie zijn gewoon fucking irritant.
Op vrijdag 28 maart 2003 23:00 schreef La_Chatte_Noir het volgende:[..]
Ben jij lang in Cancun gebleven? Is het echt zo erg als ik overal lees? Want als het echt zo'n drama is daar met al die verwende Amerikanen en woekerprijzen dan ga ik namelijk liever een eindje buiten Cancun wonen.
Anecdote: ik vroeg op straat een vuurtje aan een Amerikaanse jongen, die daar met twee meiden staat te praten. Hij negeert me, ik vraag het nog een keer, waarop hij zich omdraait en vanuit te hoogte zegt: "Look, man, can't you see I'm talking to these females?" Waarop ik in lachen uitbarstte, en hij met me wilde vechten, om indruk te maken, de primaat.
Anyway, Cancun: ik ben er maar een paar dagen gebleven, en ik heb er een te gekke tijd gehad, maar dat lag meer aanj een hele toffe groep mexicaanse meiden die we daar tegen waren gekomen, dan aan de plaats zelf.
Overigens was ik al enorm verwend tegen de tijd dat we in cancun aankwamen, want ik had de véél mooiere/gavere/etc steden in het binnenland toen al gehad, zoals monterrey, mexico city, guanojuato, merida, etc...Je moet echt de tijd nemen om nog wat rond te reizen als je er bent!
Met mijn pijnlijke arm is het uiteindelijk goedgekomen. De tickets zijn ook in huis nou en het boekje van het KIT is binnen. Morgen even de stad in om meer boeken te kopen.
Vandaag doodmoe terug gekomen uit Zwitserland (studiereis) en te horen gekregen dat ik al mijn tentamens gehaald heb en dus bijna mijn diploma binnen heb!!! Nu nog een kwestie van aftellen en kleine dingetjes regelen Ik heb er zin in!
quote:Zelf vorig jaar maart/april 18 dagen in Puerto Vallarta geweest. Eerste week waren er nog een heleboel springbreakers, week erna (april) niet meer.
Op maandag 24 maart 2003 21:49 schreef chelloboy het volgende:Hebben ze in Juni ook nog Spring Break vakantie,want ga 11Juni voor 16 dagen naar Puerta Vallarta en lijkt me wel leuk om het een keer mee te maken
Je kunt er natuurlijk wel op blijven hopen, wie weet vindt je wat vertraagde of verdwaalde 'spring-breakers'
Morgen haal ik mijn kamer leeg dus heb ik ook geen beschikking meer over mijn PC. Dus vandaar even een laatste berichtje vanuit Nederland.
Deze week was toch wel wat zwaar, het afscheid nemen van iedereen was best moeilijk. Maar ik ben verwend: Mijn beste vriendinnen hebben een surpriseparty voor me georganiseerd en mijn huisgenoten hebben me mee uit eten genomen! Was erg leuk en lekker allemaal
Morgen mijn laatste prik halen, een herhaling van de Twinrix-versie.
Vanmiddag was ik te gast bij TUI in Enschede. Daar kreeg ik een rondleiding, werd ik voorgesteld aan wat mensen en werd mij één en ander verteld over de tours die ik waarschijnlijk moet gaan doen. TUI is namelijk een klant van het bedrijf waar ik ga werken en ik ga daar de Nederlandstalige en Duitstalige tours doen. Het is allemaal nog wat vaag, maar vanuit Mexico krijg ik gewoon niet echt een concreet antwoord, dat schijnt daar normaal te zijn Ik laat het dus allemaal op me afkomen.
Een vriend van me heeft een site voor me gemaakt, het adres is www.mayinmexico.tk, maar ik ben niet helemaal tevreden over de lay-out en het gastenboek, er moet nog wat aan veranderen. Ik kan zelf geen gastenboek maken dus moet ik eerst ff wachten tot hij weer tijd heeft. Maar wellicht is het voor jullie leuk om ook daar af en toe eens in te kijken. Deze link doet het trouwens beter http://www.betaminds.nl/mayinmexico/index.php?cat=1
Nou, jullie horen weer van me als ik in Cancún aangekomen ben. Ciao 
Ben erg benieuwd naar je verhalen. Vorige week ben ik in Mexico aangekomen, helemaal kapot van de reis, maar alles is goedgegaan. Het overstappen in Mexico Stad was wat haastig aangezien ik anderhalf uur moest wachten tot ik mijn visum stempel in mijn paspoort had. Daardoor was ik te laat met inchecken voor mijn binnenlandse vlucht naar Cancún, maar uiteindelijk is alles goedgekomen, het vliegtuig naar Cancún was ook te laat, ach, mañana mañana.
De mensen zijn hier werkelijk erg vriendelijk. Van Cancún zelf heb ik nog niet veel gezien, een klein stukje strand en ik ken de weg van mijn voorlopige hotel naar kantoor, hahaha. Verder ben ik meegeweest op een tour naar Chichen Itza, erg indrukwekkend. Hoe verder je bij Cancún vandaan gaat, hoe aardiger de mensen worden.
Het is hier echt enorm heet, daar moet ik een beetje aan wennen, temperaturen die boven de 40 graden uitkomen. Maar voorlopig zit ik alleen nog op kantoor (airco!!), wat overigens erg saai is helaas. Over ongeveer een week ga ik mijn eerste tour doen. Daar heb ik echt enorm zin in! Dus dan horen jullie weer meer van mij.
¡Hasta luego!
Hier even een berichtje vanuit Mexico. Ik heb er inmiddels een week of 2 opzitten hier en het bevalt vooralsnog erg goed. Ik ben op diverse tours meegeweest, o.a. naar Tulum-Xelha, Coba-Tulum, Chichen Itza en soms loop ik een dag mee met de hostess hier van TUI. Dan gaan we de hotels af in de riviera Maya, voornamelijk alle all-inn paleizen in Playa del Carmen (RIU, Caracol, Reef Club e.v.a......) alwaar we informatiebijeenkomsten geven en excursies aanbieden.
Tot nog toe is mijn werk hier dus een combinatie tussen hostess-werkzaamheden, gidsen en kantoorwerk. Volgende week ga ik met nog wat nieuwe tours mee, o.a. de mini-yucatan (in het Duits). Dan zal ik wat meer gaan zien, ook Merida, wat een ontzettend mooie koloniale stad schijnt te zijn.
Het klinkt allemaal erg leuk en dat is het ook. Maar het is wel keihard werken, ik maak dagen van soms wel 15 uur. Dus vooralsnog `s avonds op tijd naar bed.
Een paar dagen geleden heb ik een appartement gevonden dat tegenover het kantoor ligt en ook redelijk in het centrum van Cancun. Het ziet er niet geweldig uit, maar het ligt in een wijk met straatverlichting, weinig criminaliteit en ik heb warm water. Lang niet alle huizen in Cancun hebben warm water. Van de week lag ik in bed en toen viel er ineens een cucaracha uit het plafond. Nou moet je weten dat ik panisch ben voor kakkerlakken dus ik ben als een gek mijn studio uitgerend. Alles nagecheckt maar ik had geen idee waar dat beest vandaan kwam. Uiteindelijk heb ik maar kakkerlakkenkillerspray gekocht en een klamboe boven mijn bed gehangen.
Als je hier het binnenland inkomt dan zie je van die rieten hutjes waar een groot deel van de bevolking van Yucatan nog in woont. Wilde zwijnen op straat, schattige kindjes in afgedragen kleren, je kent het beeld wel dat je ook vaak in reisfolders aantreft. Het gekke is dat in die hutjes vaak een kleurenTV staat Sinds een jaar zijn de meesten mensen aangesloten op water en electriciteit en vaak krijgen ze zoiets duurs als een TV cadeau van een rijker familielid.
Het leven in Mexico is niet duur, maar als je in Cancun komt dan schrik je toch wel van de prijzen. De meeste dingen zijn hier duurder dan in Nederland. Alledaagse boodschappen ijn een stuk goedkoper en het ligt er ook een beetje aan waar je heengaat, maar als je een pilsje gaat drinken dan ben je daar meer geld voor kwijt dan bij ons. Ook de huren van appartementen liggen hier heel hoog. Zo betaal ik voor mijn studio 300 euro en voor hetgene wat ik heb kan je in Nederland nog niet eens 150 euro vinden.
Over ongeveer een maand mag ik zelf tours gaan doen. Wat me opvalt, als ik Duitsers en Nederlanders met elkaar vergelijk, is dat Duitsers vaak veeleisender zijn, maar ook veel meer interesse hebben in cultuur. Nu generaliseer ik wel, maar voor het grootste deel is dat waar.
De Mexicanen zelf vind ik erg vriendelijk. Het is wel grappig dat zogenaamd ALLE mannen vrijgezel zijn. De meesten hier trouwen al op vrij jonge leeftijd maar dragen geen trouwring omdat vreemdgaan hier veel voorkomt. De vraag of je een novio (vriend) hebt krijg ik veel te horen en die vraag beantwoord ik tot nog toe altijd met ja Om gezeik te voorkomen dus
Men werkt hier erg veel voor een pokkesalaris. Vooral busschauffeurs hebben het zwaar, die werken vaak van 05.00 tot een uur of 21.00. En dan verdienen ze 100 peso per dag, dat is grofweg zo`n 10 euro. Ze werken vaak 24 dagen achter elkaar en dan zijn ze een dag of 3 tot 4 vrij. Men moet het hier vooral hebben van zijn fooi.
Ach, ik heb nog zoooooveel te vertellen. Het is hier zo mooi! Maar mijn verhaal is alweer veel te lang en ik heb geen zin meer om te typen. Kijk anders op mijn homepage onder het kopje dagboek voor meer verhalen.
Ciao
Ik word onderworpen aan een vragenvuur. 'Hoe oud bent u'? Ik zeg dat ik bijna 24 ben. 'Heeft u kinderen dan?' Ik zeg dat ik die niet heb. Meewarig kijkt ze me aan. 'Ik heb ook geen man hoor', zeg ik er snel achteraan. Volgens mij vindt ze me nu helemaal zielig.
'Heeft u broers en zussen?' Nee, die heb ik ook al niet. 'Heb jij wel broertjes en zusjes?', vraag ik. Jazeker, ze heeft 2 broertjes en een klein babyzusje. Als ik zeg dat ik wel heel veel ooms en tantes heb (waarvan ik de helft niet ken, maar dat terzijde), heeft ze alweer wat minder medelijden met me.
'Waar komt u vandaan?' Ik kom uit Nederland, maar daar heeft Margarita nog nooit van gehoord. Europa, dat kent ze van naam, en ze weet dat dat heel ver weg is. Ze begrijpt niet dat het in Nederland koud is en veel regent, daar kan ze zich geen voorstelling bij maken. Opeens staart ze me aan. 'Weet u dat u heel mooi bent?' Ik begin te lachen. 'Dankjewel', zeg ik. 'Ik vind jou ook heel mooi'. Ze lacht terug. 'Gracias', zegt ze. Nu wil ze weten of ik katholiek ben. Uit schaamte zeg ik maar ja. In Mexico is 90% van de bevolking namelijk streng katholiek.
Een combinatie van geen kinderen, geen man, geen broers en zussen en dan ook nog eens niet gelovig is denk ik te veel voor haar. Vandaar dat ik zeg dat ik katholiek ben.
Opeens moest ze weg, ze moest nog eten voor haar broertjes en zusje kopen. Ze wilde echter nog één ding weten. 'Verft u uw haar?'
[Dit bericht is gewijzigd door La_Chatte_Noir op 20-05-2003 23:41]
quote:Geweldig he, mexico?
Op dinsdag 20 mei 2003 23:33 schreef La_Chatte_Noir het volgende:
-knip-
Ik ga er volgend jaar ook weer een paar maanden heen...in de hoop met een particulier talenschooltje in Monterrey wat bij te verdienen .
Hoe was Merida?
quote:Ja, zodra je uit Cancun/Playa weg bent, wordt Mexico erg mooi! Binnenkort ga ik op tours die ook meer het binnenland ingaan zoals naar Palenque en Oaxaca. Iedereen hier vraag me trouwens of ik in Chiapas ben geweest
Op dinsdag 20 mei 2003 23:39 schreef Kwark het volgende:[..]
Geweldig he, mexico?
Ik ga er volgend jaar ook weer een paar maanden heen...in de hoop met een particulier talenschooltje in Monterrey wat bij te verdienen
Hoe was Merida?
Het is alleen zo jammer dat niet iedereen het weet te waarderen. Zo had ik laatst een toerist die Mexico een Bananenrepubliek noemde, hij kwam hier alleen om te duiken. Naja, ik lach er maar om Merida vond ik een beetje een tegenvaller. De zocalo stelde niet veel voor en de stad zelf vond ik ook niet echt boeiend. Maar ik ben er dan ook maar heel kort geweest, misschien moet ik er langer verblijven om een beter oordeel te krijgen
Wij zijn erg benieuwd..... Ervaringen hoor ik graag.....
Chiapas is inderdaad gaaf. Chaipas is voor mij dan ook het echte Mexico. 
San Juan Chamula
Vooral Oaxaca is schitterend en dan met name het zócalo. Iedere avond is het daar een levendig feest. Grote processies die langs de terrasjes langs trekken. Of danslessen waaraan iedereen kan deelnemen. En het mooie was dat ons hotel ook nog aan het zócalo lag. 
Het zócalo in Oaxaca.
Een echte aanrader was om in Oaxaca vanaf Monte Alban het voetpad naar beneden te lopen richting Oaxaca. We kwamen toen uit bij een schooltje in een sloppenwijk. We hebben daar gevraagd of we eventjes een kijkje mochten, wat geen probleem was. In ruil voor een opvoering van wat Mexicaanse kinderliedjes hebben we ze toen wat pennen en ballonetjes geven. 
[Dit bericht is gewijzigd door Z.v.C op 21-05-2003 21:46]
Mooie thuisbasis om een wereldse vakantie te hebben 
En natuurlijk heel veel plezier toegewenst
quote:Hey, daar heb ik nog sprinkhanen gegeten
Op woensdag 21 mei 2003 21:33 schreef Z.v.C het volgende:
Leuk die anekdotes La_Chatte_Noir
Vooral Oaxaca is schitterend en dan met name het zócalo. Iedere avond is het daar een levendig feest. Grote processies die langs de terrasjes langs trekken. Of danslessen waaraan iedereen kan deelnemen. En het mooie was dat ons hotel ook nog aan het zócalo lag. [afbeelding] Het zócalo in Oaxaca.
quote:Ha, ik ook. We hadden daar zo'n zakje vol gekocht. Ik vond er alleen niet zoveel aan, een beetje te zout.
Op woensdag 28 mei 2003 03:21 schreef Kwark het volgende:[..]
Hey, daar heb ik nog sprinkhanen gegeten
quote:Inderdaad
Op woensdag 28 mei 2003 13:25 schreef Z.v.C het volgende:[..]
Ha, ik ook. We hadden daar zo'n zakje vol gekocht. Ik vond er alleen niet zoveel aan, een beetje te zout.
.Wij aten het bij een restaurant, als hoofdgerecht. Ik hoopte eigenlijk van die grote, knapperige kluifspinkhanen te krijgen, maar wat ze ons voorschotelden was een bak minisprinkhaantjes, en die lagen nog in stukjes ook. Het was bijna een soort pulp, en niet eens bijzonder lekker ook.
Het is hier nu kwart voor 11 's ochtends en ik zit weer eens op kantoor. Er is weer redelijk veel gebeurd de afgelopen weken.
Leuk trouwens die foto's Z.v.C! En Kwark, waarom wil je gaan werken in de buurt van Monterrey? Is daar iets speciaals te zien/doen?
Gisteren was ik op kantoor en toen kreeg ik te horen dat ik overgeplaatst zou worden naar de vestiging in Puerto Vallarta, en wel per 11 juni. Ik zou daar het team gaan versterken en omdat er per november een charter op gaat vliegen, zou ik contracten met hotels en vervoersmaatschappijen moeten aangaan.
Ik had net iedereen een mail gestuurd dat ik Cancun ging verlaten, toen ik weer geroepen werd. Er had een vergadering plaatsgevonden tussen het sales team en de grote baas, señor N. Hij wilde dat ik in Cancun bleef omdat hij hier in me wilde investeren. Ach, je weet het nooit hier, voor hetzelfde geldt krijg ik volgende week te horen dat ik toch naar Puerto Vallarta moet. Dat verandert hier per dag
Verder ben ik afgelopen week in Cancun gebleven, niet op excursie geweest. Ik heb Isla Mujeres bezocht in het weekend, echt zo'n mooi bounty-eilandje met wit strand, palmbomen en een azuurblauwe, kristalheldere zee. Prachtig en wat een verschil met Cancun! Ik denk dat ik er zondag weer heenga en dan neem ik een onderwatercamera mee, ik heb zo'n wegwerpding gekocht. Verder ben ik hier op stap geweest maar dat was minder. Momenteel zijn er in de hotelzone alleen van die ghetto-lui en overal om je heen hoor je van die zware hiphop muziek, niet mijn stijl. Dus vooralsnog blijft het bij 's avonds wat drinken en enchiladas/taco's/nacho's/guacamole eten in de vele kleinere cantinas die Cancun rijk is.
Vanaf volgende week ga ik weer op tour. Dan maak ik ook weer wat meer mee Ciao!
Vandaag hebben we 550 kilometer gereden over een provinciale weg, we hebben er dan ook ongeveer 8 uur over gedaan. Van de bergen terug naar zee, ik zit nu in Chetumal, dat ligt aan de Caribische zee, pal aan de grens met Belize. Ik wilde eigenlijk vanavond eens Belize in, wel grappig, een ander land, andere mensen enzo, maar dat kan niet, omdat ik als Europese zijnde een visum moet hebben. Het is niet eerlijk Mexicanen komen er wel gewoon in. Belize is het enige Engelssprekende land van Midden- en Zuid Amerika.
Maarja, ik kom dus terug uit het bergland, de provincie Chiapas om precies te zijn, en wat was het daar geweldig! De natuur, de mensen, de archeologische zone Palenque... Ook zijn we nog een stuk de bergen ingereden, naar een hele grote waterval, Agua Azul (blauw water). Omdat het geregend had, was dat water echter bruin. Maar niet minder mooi. Er vlogen papegaaien rond, van die enorm grote, ik had de vreemdste beesten in mijn hotelkamer... Bij de receptie werden ze helemaal gek van me, ik heb ze volgens mij wel 5 keer gebeld dat er een sprinkhaan uit mijn airco was gevallen. Dat zijn echt gore beesten, bah. Bijna net zo erg als kakkerlakken. En ik ben niet zo'n held dat ik ze zelf durf te verwijderen.
Ook heb ik flamingo's gezien en pelikanen, krokodillen en ik stapte gisteravond bijna op een schorpioen. Een zwarte gelukkig, die schijnen niet gevaarlijk te zijn in tegenstelling tot de witte.
Ik had mezelf getrakteerd op een massage bij het hotel in Palenque omdat ik rugpijn had. Daar kostte het 100 pesos (10 euro) voor een half uur, relatief goedkoop als je de prijzen vergelijkt met die in Cancun. Maar die man die mij zou masseren zei wat onverstaanbaars, gooide een beetje olie over me heen, aaide een beetje over mijn armen en rug en liep na een kwartier weg, heel zielig kijkend. Ik was dus behoorlijk aangebrand, ik betaal 100 peso voor een half uur, niet voor een kwartier ge-aai. Dus ik stap op hoge poten naar de receptie en zeg dat ik niet tevreden ben, die manager bijna op zijn knien voor me, mensen zijn hier toch wel zo vriendelijk, bijna op het enge af. Ik zou de volgende avond een gratis massage krijgen.
Dus de volgende avond kwam ik er weer, staat die massage-gozer er weer, zielig kijkend. Hij had op zijn kop gekregen van de manager. Ik zei tegen hem: 'Het is echt niet erg als je geen tijd hebt, maar zeg het me dan gewoon, dan kan ik daar rekening mee houden.'
Hier in deze cultuur durft men niet goed nee te zeggen, daar zal het ook wel mee te maken hebben.
We begonnen een beetje te praten en wat bleek: die arme man moet gewoon 14 (!!!!!) uur per dag werken, 6 dagen per week, zonder pauze. Hij wordt overal in het hotel ingezet en hij verdient 200 euro per maand waar hij een gezin van moet onderhouden met 3 kinderen, die hij nooit ziet omdat hij altijd pas om 22 uur thuiskomt.
Echt zo zielig, ik voelde me gelijk weer een stomme domme Hollandse. Maarja. Ik heb hem dus 20 pesos fooi gegeven, 2 euro, daar kan zijn gezin weer een dag van eten. Hier leeft men van fooien, het salaris is veel te laag om van te kunnen leven.
Dat soort dingen maak je hier vaak mee.
De mensen zijn hier erg arm, maar extreem vriendelijk. Soms weet ik gewoon niet hoe ik me moet gedragen. Dan word er weer een stoel onder me aangeschoven, en als ik kleren wil kopen en een winkel in loop, dan komt er een verkoopster op je af die gedurende je in de winkel bent jouw persoonlijke verkoopster is... In het begin voelde ik me ongemakkelijk, maar ik weet dat die mensen er hun geld mee verdienen dus ik laat het maar zo. Als ik iets wil passen dan geef ik het aan de verkoopster en die houdt alles bij zich totdat ik het pashokje inga. Ach, dan heb je je handen vrij om nog meer kleren te pakken he?
Morgen kom ik, zoals eerder gezegd, weer in Cancun. Zodra ik daar weer ben laat ik weer meer van me horen. Ik ga nu een restaurant zoeken om wat te eten, van al dat reizen krijg je honger!
[Dit bericht is gewijzigd door La_Chatte_Noir op 25-06-2003 03:45]
Bij Isla Mujeres, een eilandje voor de kust van Cancun met een prachtig blauwe zee en een bounty-strand.
Samen met 2 collegaatjes, een hele blije foto
Binnenkort meer foto's, moeten nog ingescand worden. En dan met name van het land, de mensen en de archeologische zones.
[Dit bericht is gewijzigd door La_Chatte_Noir op 25-06-2003 03:41]
Klink leuk allemaal joh!
* Liejannuh gaat Mexico toch maar wat omhoog schuiven op het lijstje!
Blijf je nu trouwens wel in Cancun?
Hoe is het met je spaans?? Al vloeiend?
Als je een keer de kans hebt om naar Belize te gaan, dan zou ik dat zeker doen. Belize vond ik weer compleet anders dan Mexico. Er hangt daar meer zo'n relaxt caribisch sfeertje. Ik heb daar in San Ignacio nog een wilde nacht beleefd. In een of andere vage reggae bar tot vijf uur 's ochtends met m'n dronken kop op de dansvloer uitgeleefd. Als ik antwoord gaf op de vraag waar ik vandaan kwam, dan kreeg ik standaard de vraag: do you wanna buy some weed. Als ik had gewild dan had daar ik de complete oogst van Belize kunnen opkopen, zo vaak werd het me in die tent gevraagd.
Agua Azul
Bij ons was het water bij Agua Azul ook daadwerkelijk blauw. We hadden na een verschrikkelijk lange busrit toen ook gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om een verfrissende duik te nemen.
Wat betreft die enge beesten waar je het over hebt. Bij ons liep er in onze cabana een vogelspin op z'n dooie gemak te banjeren. Vallen die sprinkhanen nog wel mee.
* Z.v.C die weer heimwee heeft.
p.s. Ik ben benieuwd naar je foto's.
Keer op keer geniet ik er weer van, ik waardeer het dat je steeds de moeite neemt. 
Hier weer het volgende verslag!Ik begin echt een haat-liefde relatie te krijgen met dit werk. Ik mis mijn vrienden en familie en mijn leventje in Nederland enorm. Maar als ik op tour ben, dan is het zo ontzettend geweldig hier.... Ik heb 3 dagen geleden nog Nederlands gekookt voor mijn stagebegeleidster en nog wat andere collega's en daar weer vrienden van. Gehaktballen, aardappels en slabonen Ze vonden het heel erg lekker, maar 'muy muy rico', ofwel heel erg machtig. Volgende keer ga ik Indisch voor ze koken.
Vandaag ben ik weer eens in Merida. Ik begin mensen te kennen die hier werken in de hotels en in de winkels hier. Ze geven je allemaal vriendelijk een hand, vragen oprecht geinteresseerd hoe het gaat en iedereen is zo ontzettend vriendelijk! Deze groep is helemaal fantastisch, allemaal leuke jonge Duitsers, en ook voor de verandering een leuke reisleidster. Een hartstikke aardig mens, Ute heet ze.
Het is dus 'totallnett, totaltoll und totalsuper'. We hebben vandaag een rondvaart gemaakt in het natuurreservaat Celestun, een nestplaats van duizenden flamingo's, helaas heb ik geen zoom op mijn camera zitten dus de foto's zullen wel tegenvallen. Er waren ongeveer 3000 flamingo's te zien vandaag, veel meer dan de vorige rondreis. Buiten de flamingo's waren er ook nog pelikanen, fregatvogels en de zeldzame tijgerreiger te zien, een supercoole vogel die veren heeft in tijgerprint. Daarna zijn we een mangrovenbos ingevaren met een zoetwaterbron, in één woord geweldig! Ook de golf van Mexico zag er prachtig uit, we hebben vers gevangen vis gegeten in een van de vele restaurants aan het strand. De zon scheen de hele dag en dat maakte de kleuren van de zee nog mooier dan het normaal gesproken is. De golf van Mexico ziet er totaal anders uit dan de Caribische zee, waar o.a. Cancun aan ligt. De caribische zee is wilder en helderblauw. De golf van Mexico is heel rustig en meer blauwgroenig. Allebei totaal anders maar even mooi.
Ik heb nog wat t-shirtjes gekocht en een paraplu, dat mag ook wel want de laatste week was het echt noodweer. Ik denk dat als ik de volgende keer in Merida ben, dat ik een hangmat aanschaf, die dingen kosten 20 euro en dan heb je een goede handgemaakte. Zal leuk staan op mijn kamer in Tilburg En als ik nog 2 geinteresseerde toeristen de winkel mee inkrijg dan krijg ik hem zelfs gratis.
Morgen rijden we langs de golf van Mexico naar beneden, naar Campeche, om vervolgens overmorgen door te rijden naar Palenque, in het binnenland. Campeche is een stad die in 1542 gesticht is door Fransisco de Montejo, een van de 3, want er was de vader, de zoon en de neef die alledrie zo heetten. Deze stad is later veroverd door piraten en ziet er heel typisch uit, heel rustig en vredig met brede straten en pastelgekleurde huizen van 1 verdieping.
Het is alweer lekker warm, vandaag was het een graad of 40, ik moet zeggen dat ik steeds beter begin te wennen aan de hitte, ik ben alleen mijn pet vergeten en dat is wel heavy als je op een archeologische zone bent. Krijg je koppijn van. Zonet ben ik wezen eten bij Pancho's, een Mexicaans doch toeristisch restaurant waar je superlekker eten kan, echt helemaal geweldig, helaas hebben ze geen vestiging in Cancun. Heerlijk in de binnentuin gezeten tussen de palmbomen, met een lifemuziekje en een piña colada cocktail, de gasten waren ook zéér te spreken gelukkig! Maar dat zijn ze altijd, ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand ontevreden was over Pancho's.
Helaas is gelijk de eerste dag, in Cancun, een camera gestolen van een familie, Ute ging met ze naar de politie en ik moest de andere gasten te woord staan en wachten tot ze terugkwam. Dat grapje duurde 2 uur, ik heb op een gegeven moment met het hotel geregeld dat ze een drankje konden pakken in het buffetrestaurant, want de gasten werden behoorlijk ongeduldig. Maar toen gingen mensen ook eten pakken, dus het hotelpersoneel weer pissig op mij, de mensen moesten persé betalen. Uiteindelijk is het goedgekomen maar dat was wel even stressen zeg!
Al met al een geweldige rondreis tot nu toe en we zijn nog niet eens op de helft! Dit is voorlopig ook mijn laatste rondreis, want komende maandag begin ik met mijn opleiding op een van de universiteiten in Cancun, 'la Salle', een 2-maanden durende Spaanstalige cursus over de geschiedenis van Mexico en Meso-Amerika. Als ik die haal kan ik zelf eindelijk met groepen op pad, ik kan bijna niet wachten! Deze opleiding krijg ik aangeboden van kantoor, maar dan zou ik me voor 2 jaar moeten binden. Dat wil en durf ik niet, want ik wil naar Nederland terugkunnen wanneer ik dat wil. Nu heb ik geregeld dat ik zelf een deel betaal, en zij ook een deel. Dan kan ik toch die opleiding doen en als ik naar huis wil, dan kan ik lekker terug
Ik loop maar eens richting mijn hotel, het is kwart over 11 hier en we moeten morgen weer vroeg op, Campeche is een behoorlijk stuk rijden. Iedereen daar een hele fijne dag gewenst, ik ga nu slapen, en dat gaat zeker lukken want de bedden in dit hotel zijn de beste van dit hele circuit 
Welterusten en tot de volgende keer maar weer!
We lopen een kerk in en als we eruit komen lijkt het wel alsof we in de 18e eeuw beland zijn. Om ons heen, op het centrale plein, ofwel de zócalo, staan allemaal blonde vrouwen in lange zwarte jurken, hun haar in een knot, grote rieten hoeden en blonde mannen in werkbroeken met bretels en overhemden, eveneens met grote rieten hoeden. Ze kijken erg ernstig en ik vraag me af wat er in godsnaam aan de hand is.
Deze mensen zijn zogenaamde Mennonieten. Ze zijn in 16nogwat naar Noord-Amerika geemigreerd en later afgedaald naar het zuiden tot in Belize. In Mexico zijn er ongeveer 10 Mennonieten-gemeenschappen met ieder 1000 man. Deze mensen zijn zéér streng gelovig en heel traditioneel. Als iemand uit zo'n gemeenschap verliefd wordt op een Mexicaan dan wordt hij of zij uit de groep verstoten. Ze spreken Platduits met elkaar en verbouwen graan en houden kippen. Deze mensen komen alleen in de stad on hun producten te verkopen, verder houden ze zich totaal afzijdig van de Mexicaanse samenleving. Ook een dokter e.d. zoeken ze niet op. Erg apart om te zien.
We rijden even later naar Champoton, wat 2 uur onder Campeche ligt. Daar stoppen we aan de golf van Mexico bij een restaurantje. Er zijn puppies geboren en ze lopen door het hele restaurant heen, heel schattig Ik bestel een vers geplukte kokosnoot. Hij is net uit de boom geplukt, er is een stukje afgehakt en een rietje ingestoken. Héérlijk, ik zit daar onder een palapa (rieten dak), met uitzicht op een wit strand en een blauwe zee kokosmelk te drinken. Ik ben echt aan het genieten en de gasten gelukkig ook. Nadat we een stukje gezwommen hebben rijden we nog weer verder naar onder, om vervolgens om 14 uur aan te komen bij een restaurant in the middle of nowhere. Ik krijg iets te eten wat ik niet ken, kip met een onbekende groente in sap, het smaakt erg lekker. Het was op aanraden van José, de buschauffeur.
Even later wil ik een pakje sigaretten kopen aan de kassa. De man die me helpt vraagt me wat ik voor een witte vlekken op mijn handen heb. Dat wordt me erg vaak gevraagd hier, en iedereen wil me helpen, ik moet die en die cremes kopen, bij die en die apotheek, en dan is er weer een of andere plant die alleen op Cuba groeit waar ik een aftreksel van moet maken... Ik begin te lachen en zeg dat het vitiligo is, maar ik weet niet hoe ik in het Spaans uit moet leggen hoe dat precies zit.
De man beweert bij hoog en laag dat ik ratelslang moet eten en vooral geen cola meer mag drinken, en dan gaat het absoluut weg volgens hem. Hij is erg aardig en geeft me een ingevroren stuk ratelslang mee dat ik bewaar onder in de bus, tussen de ijsblokken. Ach, waarom niet? Als ik in Cancun terug ben dan ga ik het wel proberen, al is het maar om te weten hoe een ratelslang smaakt
We rijden verder en op een gegeven moment zijn we dan eindelijk van het schiereiland af. We komen aan in de staat Tabasco, waar de gelijknamige saus naar is vernoemd. Tabasco staat bekend om de aardolie industrie en om zijn scherpe pepers. Jam, daar kan ik niet genoeg van krijgen, sinds ik hier ben probeer ik bijna iedere dag een stukje scherper te eten. Het landschap verandert gelijk. Van het relatief eentonige, saaie landschap op het schiereiland (alleen maar bos, bos en nog eens bos), komen we in een heel groen heuvellandschap met weilanden en koeien en paarden. Een verademing, op het schiereiland zijn nergens weilanden te vinden.
We rijden maar door een heel klein stukje van Tabasco en voordat we het weten zijn we in de deelstaat Chiapas. In Chiapas liggen de uitlopers van de Sierra Madre, een bergketen dat door heel Mexico loopt. Het is hier nog steeds erg groen en de mensen veranderen ook. Ze zijn iets slanker, minder klein en hebben een minder dik gezicht. En ze hebben een nek, iets wat de mannen in Yucatan bijna niet hebben, die lopen zowat met hun hoofd tussen hun schouders. Uiteindelijk zijn we om 18.00 in Palenque, einddoel van vandaag.
Eenmaal in het hotel aangekomen begroet het personeel me hartelijk, ze kennen me nog van 2 weken geleden. Ik word señorita bonita genoemd en guapa, en een van de obers vraagt me maar direkt op de man af of ik zijn verloofde wil worden. Een ander wil me 's avonds Palenque laten zien, als hij klaar is met werken. Uhuh, ik dacht 't niet Ik maak een wandeling en wordt op straat enorm nagekeken, veel meer dan in Cancun. Op een gegeven moment staat er een man voor me die volgens mij dronken was, want hij deed alsof ik uit de hemel was gevallen. Uiteindelijk vroeg hij me waar ik vandaan kwam, de vraag die mij het meest gesteld wordt in Mexico. Ik zei dus, omdat hij zo raar deed, dat ik uit China kwam, en hij geloofde het gewoon. Ja, die was echt dronken
En uiteindelijk, na veel vriendelijke praatjes op straat, ben ik in dit internetcafé belandt. Ik ga nu betalen en terug naar het hotel en de gasten, want het is tijd voor het buffet. Morgen Agua Azul weer en Palenque, de archeologische zone.
En veel succes en vooral plezier de komende 2 maanden met je cursus. Afgelopen week werd er in Cancun een orkaan verwacht. Hier op kantoor werd dus zwaar overgewerkt, want we wilden alle gasten die op het eiland Cozumel zaten (bij Playa del Carmen), evacueren. Uiteindelijk is dat niet gelukt omdat de laatste boot al om 16.00 ging vanwege de hoge golven. Achteraf was het ook niet nodig geweest gelukkig. Ik had mijn ramen afgeplakt met tape en wat kaarsjes ingeslagen. Maar net voordat Claudette, de orkaan, de kust van het schiereiland Yucatan bereikte, zwakte ze af naar een tropische storm. Dus behalve stortregens, waardoor half Cancun weer eens blank stond, en harde rukwinden, hebben we verder nergens last van gehad.
Afgelopen maandag ben ik begonnen met mijn cursus. Het is erg zwaar, aangezien mijn Spaans niet geweldig is. Dit blok hebben we een archeoloog die les geeft, een erg aardige man, maar hij spreekt veel in vaktermen. Zoals Carbona14, dat is een stof waarmee je de leeftijd van gesteenten kan bepalen, en hij heeft het over schedels, rassenvermenging 30.000 jaar geleden, erfelijkheid, fossielen en weet ik veel wat nog meer. Om dat in het Spaans te kunnen volgen is erg zwaar - ik versta maar 60%. Maar desalniettemin is het erg leuk, er zijn 28 mensen die de cursus volgen waaronder 3 Nederlanders, een Belg, een Duitser en de rest Mexicaans. Ik ben de jongste en een van de 3 vrouwen.
Ik werk van 9 tot 2 op kantoor, van 2 tot 6 heb ik tijd om te eten en te studeren, van 6 tot half 11 ben ik onderweg naar de universiteit en heb ik mijn cursus. Zware dagen dus. In het weekend moeten we vaak ook nog met een archeoloog mee naar een Maya-site. En als ik vrij ben, dan werk ik aan mijn stageverslag voor mijn opleiding in Nederland. Zoals nu, ik zit helemaal in mijn uppie op kantoor 
Ook heb ik 67 foto's ingescand en ge uploaded, die zijn te zien op mijn homepage onder het kopje foto's
Hier al wat voorproefjes, de maten van de foto's verschillen nogal
[Dit bericht is gewijzigd door La_Chatte_Noir op 13-07-2003 01:37]
Dikke stress zeker met die evacuatie. Is in ieder geval goed afgelopen met die orkaan. Maar een beetje actie is natuurlijk ook nooit weg.
Zo te lezen ben je druk bezig. Heb je eigenlijk wel tijd om voor je zelf leuke dingen te doen? Een keer lekker flink doorzakken in een leuke tent ofzo, een keer duiken of snorkelen of een keer zelf er op uit trekken bijvoorbeeld. Nu je daar zit moet je natuurlijk ook de tijd nemen om te genieten.
Is deze foto toevallig genomen bij het hotel waar je beneden met een duikplank de lagune in kunt duiken en waar een kappeltje bij het zwembad staat? Volgens mij is dat hotel ook helemaal "versiert" met schelpen. Klopt dit, of zit er helemaal naast?
Succes verder met je opleiding!
[Dit bericht is gewijzigd door Z.v.C op 13-07-2003 03:18]
Die staat vanaf heden bij m'n favorieten. Vooral die cursus lijkt me érg gaaf...btw:
quote:Rico betekent lekker
Op donderdag 3 juli 2003 06:25 schreef La_Chatte_Noir het volgende:
Ze vonden het heel erg lekker, maar 'muy muy rico', ofwel heel erg machtig. Volgende keer ga ik Indisch voor ze koken.
quote:
Op maandag 14 juli 2003 14:14 schreef Hik het volgende:
Klinkt erg leuk Chatte, ik ben jaloers!btw:
[..]Rico betekent lekker
En ik maar denken dat ze het te machtig vonden
quote:Deze foto is inderdaad gemaakt bij een hotel met een duikplank. Een relaxt hotel, ben je er ook geweest? Schelpenversiering weet ik zo niet, en wat is een kappeltje?
Op zondag 13 juli 2003 02:31 schreef Z.v.C het volgende:
Toppie die foto'sDikke stress zeker met die evacuatie. Is in ieder geval goed afgelopen met die orkaan. Maar een beetje actie is natuurlijk ook nooit weg.
Zo te lezen ben je druk bezig. Heb je eigenlijk wel tijd om voor je zelf leuke dingen te doen? Een keer lekker flink doorzakken in een leuke tent ofzo, een keer duiken of snorkelen of een keer zelf er op uit trekken bijvoorbeeld. Nu je daar zit moet je natuurlijk ook de tijd nemen om te genieten.
[afbeelding]
Is deze foto toevallig genomen bij het hotel waar je beneden met een duikplank de lagune in kunt duiken en waar een kappeltje bij het zwembad staat? Volgens mij is dat hotel ook helemaal "versiert" met schelpen. Klopt dit, of zit er helemaal naast?Succes verder met je opleiding!
quote:Aan de balustrade te zien is het inderdaad hetzelfde hotel
Op dinsdag 15 juli 2003 22:10 schreef La_Chatte_Noir het volgende:[..]
Deze foto is inderdaad gemaakt bij een hotel met een duikplank. Een relaxt hotel, ben je er ook geweest? Schelpenversiering weet ik zo niet, en wat is een kappeltje?
:Met kappeltje bedoel ik natuurlijk kapelletje.
Op deze foto aan de rechter kant:
Ik heb een collegaatje, Vicky heet ze. Ze komt uit het noorden, Monterrey, de 3e grootste stad van Mexico. Momenteel werkt ze in Cancun en woont hier bij haar oom en tante. Vicky is heel religieus, net als 90% van de rest van de bevolking.
Haar oom en tante zijn op vakantie en nu is ze alleen met haar neef in het huis. Haar neef heeft een heel groot maria-beeld gekocht, in de tuin gezet en kerstboomlampjes eromheen gemonteerd. Iedere avond als het donker is kunnen ze dan naar Maria kijken en bidden.
Veel mensen die ik tegenkom heten Jezus, Maria of Guadalupe, naar de beschermheilige. Vooral Jezus is een veel voorkomende naam hier. Iedere dag zitten de kerken overvol. Als je zegt dat je niet gelooft dan kijken mensen je ongeloofwaardig en meelijwekkend aan. Ze vinden het echt serieus heel erg als je niet in God en de beschermheilige Guadalupe gelooft en hebben spontaan medelijden met je. Ik heb zelfs na een conversatie met een Maya-vrouw meegemaakt dat zij voor me wilde bidden om genade voor me te vragen. Tegenwoordig zeg ik maar dat ik katholiek ben, om zielige blikken te voorkomen.
Wat betekent geloof hier nog meer? Vicky krijgt iedere dag een stuk of 5 doorstuurmailtjes. Een voorbeeld: ze krijgt een mailtje binnen met een plaatje van Maria. Eronder staat: 'Ik wil niets van je. Ik wil geen geld. Ik wil alleen dat je in mijn ogen kijkt en in mij vertrouwd. Voel mijn liefde en stuur mij door naar al je vrienden'. Of: 'Zie je het niet meer zitten? Heb je het gehad? Heb je geen geld meer? Bid tot God en merk het verschil. Als je geld op je rekening hebt, dan komt dat door God. Als je je goed voelt, dan komt dat door God.' En Vicky gelooft het werkelijk en stuurt het door naar al haar vrienden.
Buschauffeurs en taxichauffeurs hebben allemaal een rozenkrans aan de voorruit hangen en vaak ook nog een groot kruis met een gekweld-kijkende Jezus. Huizen hebben vaak hele altaren voor de voordeur, de ene nog kitcheriger dan de ander. Geweldig! Op 1 en 2 november, resp. allerheiligen en allerzielen, worden de doden hier vereerd. Het is in Mexico niet zo erg om dood te gaan. De geesten van de doden blijven immers nog onder de mensen. Voor oma, die al 5 jaar dood is, wordt nog iedere avond een glaasje tequila ingeschonken.
Op 1 en 2 november is het groot feest. De wegen van de stad naar het kerkhof worden verlicht met kaarsjes zodat de doden niet verdwalen, er worden doodskoppen verkocht in chocolade- of aardbeiensmaak en mensen gaan verkleed als skelet de straat op om te vieren dat het de dag van de doden is. Kinderen maken op school skeletten van papier-maché en hangen die voor de voordeur thuis.
Op dit moment ben ik onverwacht op een rondreis en ik ben lekker aan het ontstressen, dat mag ook wel even na afgelopen weken. Gisteren was ik bij een lichtshow in Uxmal, een archeologische zone in de staat Yucatan, een behoorlijk eind weg van Cancun, ik geloof zo'n 650 kilometer. Ik kwam een stel Mexicanen tegen, een familie met 10 broers en zussen en neven en nichten en kinderen enz. enz., die met z'n allen op vakantie waren, en na een tijdje gepraat te hebben kreeg ik hun adres en telefoonnummer en werd ik officieel uitgenodigd om bij ze op bezoek te komen in Mexico City, hun woonplaats. Zo superaardig!!!! Moet je in Nederland proberen, iemand die je 10 minuten kent je nummer en adres geven en uitnodigen :-) Die denken allemaal dat je gestoord bent. Afijn, ik zit er nog serieus om te denken ook, om ze op te zoeken. Waarom niet? Ik denk dat ik ze eerst een kaartje ga sturen vanuit Cancun, om te bedanken. Toen ik gisteren terugkwam in het hotel, waren er geen kamers meer, alles was volgeboekt. Wat denk je? Juist, Maaike krijgt de bruidssuite! De enige kamer die nog vrij was en wat een luxe: Op de bovenste verdieping, met uitzicht op het oerwoud en de piramides, een bed dat zo groot was dat er wel 5 mensen in pasten, een bad zo groot dat je er in kon zwemmen en een dakterras. Uiteraard met minibar en TV en nog veel meer andere luxe! Ik heb heel hard en heel vals gezongen, in mijn geweldige bad gezwommen en door mijn mega-kamer gehuppeld, vervolgens een wijntje gedronken op het dakterras en daarna ben ik gaan slapen. Ik lag diagonaal in bed met mijn hoofd aan het voeteneinde toen ik wakker werd en kon de hele wereld weer aan! Wauw!
Verder zakelijk nieuws heb ik ook. Ik heb 50% loonsverhoging gevraagd en overplaatsing naar Puerto Vallarta mits ik mijn diploma van de uni hier niet haal. Als ik hem wel haal maakt het me niet uit, dan ben ik toch door heel Mexico te vinden en verdien ik 150% meer dan nu omdat gidsen hier nu eenmaal veel verdienen. Maar mocht ik het niet halen dan zijn er dus ook erg leuke vooruitzichten. Ik heb nog wat andere dingen op papier gezet en het ziet er allemaal goed uit. Ik hoop dat er akkoord gegaan wordt met mijn voorstel. 2 Mensen zijn al akkoord, nu de grote baas nog. Ach, je kan het altijd proberen, toch? Hihi, 50% loonsverhoging
Verder leuk nieuws vermeld ik in mijn volgende mail, ik heb nog een project lopen maar daar vertel ik nog over . Ik loop nu naar mijn hotel (helaas geen bruidssuite meer) en ga lekker slapen, ik ben kapot! Lieve mensen, welterusten!
De verhoudingen op mijn werk waren erg scheef en op het laatst was ik alleen nog maar klachtenbrieven aan het schrijven naar hotels en hotelkamers aan het blokkeren voor rondreizen, omdat ze niemand anders hadden op de sales afdeling.
Erg saai, geestdodend werk en bovendien zo slecht betaald dat ik uit ellende mijn was stond te schrobben boven een emmer en een pannetje kokend water, de kakkerlakken uit mijn badkamer moest vegen en leefde van pasta en noodles. Keer op keer werd ik blij gemaakt met een dode mus, maar als puntje bij paaltje kwam dan kwam er niets van terecht. Toen ik ze voor de zoveelste keer confronteerde met 350 euro die ze mij nog moesten betalen, wat zij vertikten, heb ik de knoop doorgehakt en ben ik opgestapt. Ik was echt heel erg kwaad en ben ook nooit meer teruggeweest naar dat kantoor.
Vervolgens ben ik lekker vakantie gaan houden. Mijn moeder was toevallig net een weekje op bezoek samen met mijn oom en tante dus ben ik in die periode nog een klein beetje gefinancierd. Ik had mijn ticket naar Nederland omgezet van 1 december naar 6 oktober en had mijn huur opgezegd. Daarna ben ik met mijn spullen naar een vriendin in Playa del Carmen verkast. Af en toe ging ik als Arke-hostess zijnde naar het vliegveld om mensen weg te brengen en op te halen, dat betaalde goed en zo kon ik nog een beetje rond komen.
En toen kreeg ik een telefoontje van iemand die mij scheen te kennen. Ik kende haar echter niet, ze vroeg of ik langs wilde komen op haar kantoortje. Om een lang verhaal kort te maken: Komende dinsdag vlieg ik naar Guatemala, alwaar ik een 24-daagse rondreis ga begeleiden. Honduras, Guatemala, Mexico en Belize. Ik heb mijn ticket dus weer verzet (lang leve de flexi-tickets van de KLM!), dit keer vlieg ik 5 november pas naar huis, ik ga ook nog een paar dagen in Mexico-Stad vertoeven voor ik naar huis ga, je moet immers wel de grootste stad ter wereld gezien hebben als je er in de buurt bent, toch?
Dus het topic hou ik toch nog maar even open, om de ervaringen van mijn (voorlopig) laatste reis hier in deze regio te vertellen
ik kan alleen maar zeggen dat ik een topvakantie heb gehad! ik heb me echt vermaakt daar. heb in ieder geval een hoop echte "toeristendingen" gedaan. je weet wel, naar chichen itza, tulum, zwemmen met dolfijnen, enz.
ben benieuwd naar je volgende reisverhaal!!
[Dit bericht is gewijzigd door DuchessX op 05-10-2003 13:52]
Gisteren ben ik via een vlucht met overstap in Mexico City in Guatemala aangekomen. ik ben er dus nog maar heel kort, maar kan nu al vertellen dat ik het hier helemaal geweldig vind. Wat een verschil met Mexico! Mexico heeft ook zijn charmes hoor, zeker. Maar hier is het gewoon heel anders. Niet alleen qua natuur, maar ook qua mensen.
Eenmaal in Guatemala City aangekomen wilde ik gelijk door naar Antigua, maar dat ging niet zomaar. Ik had nog geen quetzales (nationale munt) en wilde dus mijn Mexicaanse pesos omwisselen. Ik dus overal lief vragen, maar geen enkele bank accepteert pesos hier!! Na een half uur werd ik behoorlijk wanhopig, want ik had geen dollars en niets op mijn rekening om te pinnen, dus ik moest en zou mijn pesos omwisselen. Ineens komt er een politieagent naar me toe die me met een vette knipoog naar een kledingwinkeltje wijst waar ze pesos (weliswaar tegen een belachelijke koers) omwisselden. Zo had ik in ieder geval wat quetzales om naar Antigua te komen en de eerste 2 nachten te betalen. Ik werd bestormd door taxichauffeurs die me voor een 'special price' wel even naar Antigua wilden brengen. Ja, maar 30 dollar, is dat even goedkoop!
Niet dus. Na veel navraag kwam ik via een douanebeambe terecht bij een parfumeriezaak waar ik een kaartje kon kopen voor een busje naar Antigua. Nog duur, maar 10 dollar is al beter dan 30. En zo ben ik in Antigua gekomen. Het hotel heeft tussen 6 en 9 warm water, is heel basic maar schoon, erg prettig. Morgen komt de groep aan dus ik heb nog even om te acclimatiseren.
Zonet heb ik een wandeling door het stadje gemaakt, en het is hier supermooi. Het ligt op 2500 meter, tussen 3 vulkanen en het is hier aangenaam fris en erg groen. Een t-shirt kan nog net overdag. Wat een verschil met Caribisch Mexico waar je na 10 minuten drijfnat was van het zweet. Antigua heet een internationaal karakter vanwege de vele taalstudenten die hier Spaans komen studeren. De mensen zijn ontzettend aardig, de mannen zijn mooi (jaja, ik sla helemaal op hol na 5 maanden tussen de extreem kleine, gezette Mexicanen zonder nek, hahaha), de vrouwen zijn nog mooier, met hun geborduurde kleding. Ze hebben baby`s in doeken op hun rug, manden op hun hoofd en verkopen de mooiste handgemaakte kleden. Ze maken graag een praatje.
Ik ga even een leuk tentje zoeken om te lunchen, begin honger te krijgen. Binnenkort meer
quote:Ik ben blij te horen dat je je vermaakt hebt! Leuk dat je zoveel dingen hebt ondernomen, helaas heb je de laatste week niet zo'n geweldig weer gehad, hebben jullie er last van ondervonden? Ik vond het behoorlijk regenachtig. Waar hebben jullie gezwommen met dolfijnen, in Puerto Aventuras of in Cancun toevallig? En wat vonden jullie van Tulum, hebben jullie het in combi met Xel-ha gedaan?
Op zondag 5 oktober 2003 13:41 schreef Fratz het volgende:
heej wat treurig zeg, je laatste ervaringen met mexico. gelukkig kan je straks mooi voor arke aan het werk.
ik kan alleen maar zeggen dat ik een topvakantie heb gehad! ik heb me echt vermaakt daar. heb in ieder geval een hoop echte "toeristendingen" gedaan. je weet wel, naar chichen itza, tulum, zwemmen met dolfijnen, enz.ben benieuwd naar je volgende reisverhaal!!
Ik heb continu op het vliegveld gestaan de tijd dat jullie er waren, om mensen op te halen van een nieuwe vlucht en om anderen te helpen bij inchecken. Hebben jullie me niet gezien met mijn Arke-pakkie?
Oja, ff voor de duidelijkheid, ik ga nu niet aan het werk voor Arke maar voor Blue Planet, een onderdeel van Shoestring, een alternatievere reisorganisatie. De reis die ik ga doen is te bekijken op www.blueplanet.nl/mayaroute.htm
[Dit bericht is gewijzigd door La_Chatte_Noir op 08-10-2003 21:38]
Guatemala Stad is een smerige, armoedige, lugubere stad. Ik ging er met de kippenbus heen, dat was al een leuke ervaring op zich, die bus zat zo propvol dat er niemand meer inpaste, er zaten 6 mensen gepropt op bankjes van 4, en toch bleef die bus maar stoppen. En ondertussen hard toeteren natuurlijk, iedereen moest wel even weten dat er een mooie bus voorbij komt.;)
In Guatemala Stad moest ik naar het vliegveld om mijn groep op te halen. Aangezien de kippenbus niet in de buurt van het vliegveld stopte ben ik maar ergens uitgestapt. Vanuit daar wilde ik dan een taxi nemen naar het vliegveld. Eerst even een pizzeria binnengedoken om te lunchen. Er stond een soldaat met geweer bij de pizzeria om zwervers en dieven buiten te houden. Soms lukte dat niet en stond er weer zo´n zielig zwerfking met een vies gezicht en schurft achter zijn oren aan mijn mouw te trekken. Of een vrouwtje zonder tanden met lompen aan. Ik voelde me niet op mijn gemak daar. De dames van de pizzeria hadden een veilige taxi voor me besteld, wat ik wel zo aardig vond, want zelfs de taxi´s schijnen niet allemaal veilig te zijn. Guatemala is een mooi land, als je maar uit de buurt van Guatemala-Stad blijft.
Nu zit ik in Honduras. Het was een hele happening om de grens over te komen, de groep vond het heel gaaf en daar ben ik blij om. We moesten lopend de grens over, overal stempels halen en dollars betalen en pas aan de Hondurese kant stond ons busje weer op ons te wachten. Morgen ga ik alweer terug naar Guatemala alwaar we een ontwikkelingsproject gaan bezoeken, AkTenamit (www.aktenamit.org). We maken er een boottocht en overnachten in Livingston, een Garifuna Dorpje aan de Caribische kust van Guatemala. Garifuna´s zijn afstammelingen van negerslaven die tijdens een schipbreuk ontsnapt zijn. Ze leven van visvangst en maken reggaemuziek. Ik ben benieuwd :-)
Tot de volgende keer maar weer!
quote:Heej hallo!
Op woensdag 8 oktober 2003 21:31 schreef La_Chatte_Noir het volgende:Ik ben blij te horen dat je je vermaakt hebt! Leuk dat je zoveel dingen hebt ondernomen, helaas heb je de laatste week niet zo'n geweldig weer gehad, hebben jullie er last van ondervonden? Ik vond het behoorlijk regenachtig. Waar hebben jullie gezwommen met dolfijnen, in Puerto Aventuras of in Cancun toevallig? En wat vonden jullie van Tulum, hebben jullie het in combi met Xel-ha gedaan?Ik heb continu op het vliegveld gestaan de tijd dat jullie er waren, om mensen op te halen van een nieuwe vlucht en om anderen te helpen bij inchecken. Hebben jullie me niet gezien met mijn Arke-pakkie?
Oja, ff voor de duidelijkheid, ik ga nu niet aan het werk voor Arke maar voor Blue Planet, een onderdeel van Shoestring, een alternatievere reisorganisatie. De reis die ik ga doen is te bekijken op www.blueplanet.nl/mayaroute.htm
wij hebben maar twee daagjes minder weer gehad gelukkig, van de hurricane hadden we niet zo'n last. we hebben in cancun met de dolfijnen gezwommen, in parque nizique (of zoiets), ik heb het dag-programma gedaan, het "trainer-for-a-day". heel gaaf, maar ook erg duur, maar ik moet zeggen, zeker de moeite waard! wij hebben inderdaad de combi Tulum-Xelha gedaan, als ik het over zou doen zou ik meer tijd uittrekken voor Xelha. Het moest allemaal een beetje snel-snel, waarom sluiten ze het park ook al om vijf uur!!!
ik lees dat jij je inmiddels alweer vermaakt daar in zuid-amerika! dapper hoor, om dat allemaal in je eentje te doen. ik denk niet dat ik dat zou kunnen. ben je nog van plan om daar lang te blijven?
nou veel plezier, werkze en pas goed op jezelf!
Inmiddels ben ik in Poptun, op een alternatieve jaren '60 achtige boerderij met een bar midden in een weiland en om me heen vooral alternatieve, Israelische jongeren. Hier hangt een zo'n kampvuur-sfeer met gitaar, als je weet wat ik bedoel. Tot nu toe loopt alles bijna op rolletjes. Ik had nooit verwacht dat iki het zo leuk zou vinden, een reis begeleiden. Ik heb echt een enorm leuke, aardige groep en ik besef me dat ik daarmee echt geluk heb gehad, want je hoort vaak genoeg andere verhalen, over depressieve mensen die het voor een hele groep verpesten of over mensen die de hele dag zitten te zeiken, enz.
De laatste paar dagen hebben we een aantal dingen gedaan. We zijn in Honduras geweest wat al een hele happening was. Bij de grens moest ik mijn passagierslijst tonen die ik vantevoren zorgvuldig had klaargemaakt. Daarna moest er uitvoerbelasting betaald worden en moest ik met de groep in mijn kielzog de grens overlopen. Aan de Hondurese kant moest ik weer de paxlijst tonen en een dollar pp betalen om het land binnen te komen. Vervolgens bij een ander kantoortje betaalde ik 'onder de tafel' nog weer een dollar pp zodat men niet in de rij hoefde. De paspoorten die ik had verzameld werden allemaal gestempeld en daarna stond de bus, na de grens, weer op ons te wachten. Eenmaal daar aangekomen werden we bestormd door geldwisselmannetjes die Quetzales (Guatemalteeks geld) voor Lempira's (Hondurees geld) wilden wisselen. Ik duwde iedereen de bus in en daar heb ik 2 mannetjes binnengelaten, om toch een beetje rustig en veilig geld te wisselen. Lachen man! En toen waren we in Honduras. Het landschap is prachtig mooi en zoooo groen! We zijn er naar warmwaterbronnen geweest en de mensen hebben er nog ruines bezocht, maar ik heb inmiddels genoeg stenen gezien dus ging even niet mee.
Na Honduras zijn we weer teruggegaan naar Guatemala. We belandden in Livingston, een Garifunadorpje aan de kust. Garifuna's zijn nakomelingen van zwarte slaven die tijdens een schipbreuk ontsnapt zijn. Ze hebben nog steeds hun eigen taal en religie en leven van visvangst en ze maken reggae. Livingston was een erg leuk dorpje, maar straatarm. De armoede straalde er echt vanaf. Ik heb wel een en ander gezien hier, maar de meeste mensen uit mijn groep waren shocked. Je kan er heerlijk kokosbrood krijgen en banenenpannenkoeken, ze maken ook hun eigen rum. Ik bestelde een Tapado, het lokale gerecht. Ik kreeg een soort kokos/kerriesoep met gebakken bananen erin en een hele vis, met kop en al, en een megagrote kreeft met de scharen er nog aan. Verder dreven er nog een aantal jumbogarnalen in. Hoewel het best smaakte, was het even wennen.
Na Livingston zijn we een eindje met een boot gaan varen. Onderweg, aan de rivier, midden in de jungle, hebben we een ontwikkelingsproject bezocht voor Kek'chi Indianen. Hier krijgen kinderen uit Kek'chi nederzettingen de kans om een vak te leren. De scholing is gratis en iedereen komt in aanmerking, mits ze eerst een week helpen met het aanleggen van wegen in het project en helpen met het bouwen van nieuwe klaslokalen. We beliepen er een junglepad, het zweet gutste in liters van mijn lijf, mijn god wat was het daar ontzettend heet, ik had het echt zwaar. Om het project te steunen zijn we er gaan lunchen.
En nu zitten we dus in Poptun, tussen de hippies. Morgen ga ik heerlijk eens nietsdoen, ik ga niet met een excursie mee en zie de mensen pas weer om half 5, dan rijden we weer verder naar Flores. Het is echt lekker om te bepalen of je wel of niet meegaat met excursies. Aangezien we overal lokale gidsen inhuren die vrijwel altijd engels spreken, ben ik nooit verplicht om mee te gaan. Meestal doe ik dat wel hoor, maar zo af en toe heb je wel tijd voor jezelf nodig, al helemaal omdat ik geen kamer voor mezelf heb. Ik deel hem met een groepslid, weliswaar een hele leuke meid uit Groningen van mijn leeftijd, ietsje ouder, maar het is wel zwaar. Gelukkig heeft BP in een paar plaatsen een eigen kamer voor me geregeld. Morgen ga ik dus wat dingen regelen voor Blue Planet, mijn administratie bijhouden en een beetje mailen. En aan het meer liggen. Ik kreeg trouwens net een mailtje binnen van iemand die ik vaag kende uit Cancun. Hij heeft een eigen reisbureautje en is lokaal agent voor Sawadee Reizen. Hij zoekt nog een Nederlandse, liefst vrouwelijke reisleidster voor een groep dames die van Cancun naar San Cristobal de las Casas willen, zo rond 10 november... Hij vroeg of ik geinteresseerd was om nog één kort reisje te doen voor ik naar Nederland terugging.... Zal ik of zal ik het niet??? Het blijft moeilijk... Ik heb mijn ticket al 2 keer verzet en weet niet of ik het een 3e keer kan verzetten... We zullen zien?
Vanuit Poptun, waarvandaan ik de laatste keer mailde, zijn we naar Flores gereden. Flores is een grappig stadje in Noord Guatemala. Ik moest er naar de bank om traveller cheques te wisselen voor Blue Planet. Dat was een heel avontuur. Hetgene wat ik altijd geleerd heb en ook altijd mijn mensen op het hart druk is het volgende: In deze culturen moet je NOOOOOIT boos worden als iets niet lukt, want als je boos wordt dan doet niemand meer wat voor je. Je kan beter geduldig blijven en net zolang blijven staan tot je wel je zin krijgt. Dat is me tot nu toe altijd gelukt, maar die ene avond even niet. Ik was doodmoe en moest nog naar die stomme bank.
Nou zijn banken in deze landen compleet anders als banken bij ons. Je staat altijd minstens 3 kwartier in de rij, vaak zelfs 2 uur. Als je aan de beurt bent dan gaan ze nauwlettend naar je paspoort kijken, lopen ze naar een kantoortje waar ze je paspoort nogmaals nachecken samen met de baas en dan komen ze weer terug om vervolgens een kwartier wat in te typen op een computer uit het jaar 0. Dan moet je een stuk of 8 handtekeningen zetten en dan kan je je geld meenemen. Zo gebeurde ook altijd bij mij. Afijn; ik moest met een taxi vanuit Flores naar Santa Elena, een naburig dorpje waar een bank was. Ik had lekker afgedingd bij de taxichauffeur en die jongen zou op me wachten en me weer terug rijden. Ik stond een uur in de rij en begon al medelijden met die taxichauffeur te krijgen, die voor 2 dollar al die tijd op mij stond te wachten. Eindelijk was ik aan de beurt, wil die eikel bij de bank niets wisselen! Hij keek me heel zielig aan, schudde nog zieliger zijn hoofd en zei dat hij me niets kon wisselen omdat de naam van mijn bedrijf niet op de TC's stond. Tot dan toe had ik nooit problemen gehad. Dus ik zeg tegen hem, als ik nu een handtekening zet, dan is het toch goed? Hier staat de handtekening in mijn paspoort, daar kan je hem mee controleren. Maar hij keek me helemaal gekweld aan en zei dat het echt niet mogelijk was. Ik schoot ontzettend uit mijn slof. Ik was zo kwaad!! Ik had de volgende dag geld nodig om buskaartjes te betalen en zat dus zonder geld. Ik liep met gekromde handen die bank door, iedereen naar me kijken natuurlijk want ik begon bijna te schreeuwen van wanhopigheid. Ik zag een man met geweer van de bewaking op me afkomen en dacht: oeh, nu moet ik me inhouden want straks word ik nog opgepakt ook! Je weet immers maar nooit hier. Ik liep naar buiten waar die arme taxi chauffeur stond en zei dat ik moest pinnen. Misschien had ik wat op mijn eigen rekening staan, dan had ik in ieder geval geld voor die buskaartjes. Maar nee hoor, ik sta zo rood als de pest dus er kon niets van mijn rekening af. Ik begon van frustratie keihard te janken en de arme jongen wist niet hoe hij het had. Hij zei dat ik moest lachen en dat hij niet van huilende vrouwen hield en daar zat ik dan naast hem in de taxi, te janken en keihard te lachen tegelijk om mezelf en de hele situatie, want het is natuurlijk hartstikke genant! De chauffeur heeft me netjes weer in Flores afgezet, nadat ik hem een riante fooi had gegeven, ik had echt medelijden met hem!
In Flores heb ik de hele avond naar iemand gezocht die een TC kon wisselen en uiteindelijk is het toch gelukt. De volgende dag ben ik met de groep naar Tikal gegaan, een supermooie, grote archeologische zone met mega-hoge piramides. Ik had Antonio ingehuurd, een Engelssprekende gids. Antonio is 48, heeft 12 kinderen en is net overgrootvader geworden. Zelf was hij op zijn 15e al vader. Antonio was geweldig. Hij lokte papegaaien en Tukan-vogels, hij haalde een aantal grote tarantula's uit hun hol en was bevriend met een aantal brulapen die hij naar ons toelokte door hun gebrul te imiteren. We hebben heel veel apen gezien, een aantal slangen, de mooiste vogels, neusbeertjes, vogelspinnen, noem maar op. En piramides natuurlijk. De terugweg ging hij nog het Guatemalteekse volkslied voor de groep zingen, je snapt het al, hij had het natuurlijk helemaal gemaakt bij iedereen!
Daarna reden we naar Belize. Een lange tocht over een deels onverharde weg leidde ons naar de grens. Bij de grens werden we bestormd dor geldwisselmannetjes, dit keer nog veel erger dan bij de grens van Guatemala naar Honduras. Ik was er al op voorbereid en stapte de bus uit om met ze te onderhandelen. Ik was omringd door wel 20 mannetjes met pakken geld in hun hand. Na een tijdje zeuren kreeg ik de koers die ik wilde en wees ik 2 mannetjes aan die de bus in mochten om met mijn groep te wisselen. Het was een grappig gezicht, net een stel kleuters, ze keken allemaal heel lief naar me en uiteindelijk wees ik de 2 rustigste mannetjes aan, deed ik de deur van het busje open en gelijk weer dicht. De andere mannetjes begonnen om het busje heen te lopen om aandacht te trekken, en die kregen ze hoor! Van mij welteverstaan. Na een goed gesprek (Nee, niet doen! Mijn mensen worden heel bang als jullie dat doen! Begrijp dat dan!), taaiden ze af. Ach, een beetje overdrijven moet kunnen.
De grens kwamen we zeer gemakkelijk over, onze bagage mocht zelfs op het dak van de bus blijven zitten en dat schijnt uitzonderlijk te zijn. We hoefden niet eens een visumformulier in te vullen omdat ik er zo straight uitzag, volgens de douane. In Belize-Stad aangekomen namen we afscheid van de chauffeur en moest ik buskaartjes kopen van de reis 3 dagen later. Er werden een stuk of 8 stempels op een kaartje gezet en 4 handtekeningen per kaartje, dus na een half uur had ik eindelijk die kaartjes compleet. We gingen naar de haven waar de privéboot die ik van tevoren geregeld had ons lag op te wachten om ons naar Caye Caulker te varen. Eenmaal in de speedboot begon het keihard te regenen waardoor we helemaal doorweekt op het eiland aankwamen na 3 kwartier. Maar het knapte al snel op en we gingen eten in de Rasta Pasta. Het woord RELAX is op belize uitgevonden en er staan overal borden met GO SLOW. Het hele eiland scheen me te kennen, iedereen riep 'Hi Maaikie' naar me en 'hello lady'. Lachen man! Het hele eiland is half stoned en half bezopen en bijna iedereen heeft rastahaar. Overal klonk reggae en hiphop op straat. Ja, ik vond het wel een relaxed eiland.
De volgende dag hebben we een snorkelexcursie gedaan. We hebben gesnorkeld in de kristalheldere Caribische zee, boven de prachtigste koraalriffen in alle kleuren en formaten. Ik heb met haaien gezwommen (aan de vin vasthouden, geweldig!!!), een pijlstaartrog gevoerd en geaaid, dolfijnen zwommen met onze boot mee en ik heb de grootste inktvissen (meters groot!!) en manta's onder me door zien zwemmen. Daarbij waren er ook nog van die mooie felgekleurde kleine vissen.
De dag erna regende het pijpestelen en heb ik eigenlijk niet zoveel gedaan. Ja, een evaluatie gehouden, ik wilde graag weten wat men er tot nu toe van vond. Iedereen was dik tevreden en er was geen enkel comentaar op de reis. Na de evaluatie ben ik nog even in de lobby blijven zitten, zo van, misschien komt er nog iemand apart naar me toe, maar nee, niets nada.
Eergisteren gingen we terug vanuit ons paradijselijke eiland naar het vasteland. Het begon al goed. De privéboot kwam niet opdagen en we dreigden onze aansluiting te missen die ons naar Mexico zou brengen. Gelukkig kwam de watertaxi net langs die ik aan kon houden, waardoor we exact op tijd in de haven van Belize Stad aankwamen. Daarna kwam de pick-up niet opdagen die ons naar het busstation zou brengen. Ik dus allemaal taxi's aanhouden zodat we toch op tijd daar zouden zijn. Natuurlijk eerst weer een half uur onderhandelen over die prijs, want ze vroegen veel te veel. Eenmaal op de busterminal aangekomen stond de bus op het punt te vertrekken. Met een eindsprint hebben we het gehaald. De grensovergang van Belize naar Mexico ging weer prima, de klok moest een uur vooruit want Mexico ligt in een andere tijdszone als Belize, Honduras en Guatemala, en 's avonds om 6 uur kwamen we in Tulum aan. Dit is bekend terrein voor mij, het ligt dicht bij Cancun. Gisterochtend zijn we even naar de archeologische zone van Tulum gegaan waar ik de groep illegaal heb rondgeleid. Vervolgens zijn we naar Chichen Itza gereden alwaar ik een gids geregeld heb en zelf lekker ben gaan relaxen.
En nu zitten we in Merida, mijn vertrouwde stad. Ik heb vanochtend even een stadswandeling gegeven en nu ben ik half de administratie aan het doen en half aan het mailen. Vanavond vertrekken we om 22 uur met de nachtbus naar Palenque, een flinke ruk, 9 uur maar liefst. Van slapen zal er wel niets komen in die bus. We zien het wel.
Het is een geweldige ervaring en ik leer heel veel in heel korte tijd, ik had dit nooit willen missen.
5 November kom ik thuis, ik ga eerst een week naar Twente, richting mijn ouders, en daarna zak ik weer af naar Brabant alwaar ik Tilburg en Breda weer even lekker op zijn kop ga zetten
un beso muy grande a todos!
Maaike
wat een verhalen weer!
ik ben echt harstikke jaloers op je hoor, al die dingen die je al hebt gedaan, beleefd, geweldig! ik denk niet dat ik het zou kunnen zo allemaal in een onbekend land. en al helemaal niet in mijn eentje, ik denk dat ik dan helemaal gek zou worden. goed zeg dat je dat allemaal durft! het zal ook absoluut afkicken voor je worden hier weer terug in nederland. alleen het weer al! ik heb nog steeds het gevoel dat ik van de zomer in de winter ben gestapt, dat gevoel zal jij straks ook hebben alleen dan een stuk erger.
nou groeten!
fratz
Jullie hebben nog de laatste 3 verhalen van me tegoed. Terwijl ik dit type zit ik in een internetcafé in Mexico-Stad, over een paar uurtjes gaat mijn vliegtuig naar Amsterdam! Ik heb hier een geweldige tijd gehad, vooral de laatste maand was erg gaaf. De verhalen plaats ik hieronder.
Vandaag zijn we op een excursie gegaan naar de indianen dorpjes San Juan Chamula en Zinacatan. San Juan Chamula is een heel bijzonder dorpje. Je mag hier geen foto's nemen van de mensen omdat ze denken dat hun ziel dan afgenomen wordt. Ze hebben een eigen klederdracht en allerlei mooie linten in hun haar gevlochten. Hun tanden zijn helemaal bewerkt met goud. De mannen lopen met een schapevel. Helaas waren de kinderen hier heel erg brutaal en werd ik continu omringd door bedelende kinderen die je niet van je afgeschud kreeg, dat was een beetje jammer.
We gingen het kerkje in, een kerkje waar je ABSOLUUT geen foto's mocht maken. De mensen hebben hier een religie die bestaat uit een combi van katholicisme en animisme, ofwel het geloof in Natuurgoden. Ze aanbidden de zon, de maan en de sterren, en tegelijkertijd ook God en Johannes de Doper. In dit kerkje lagen allemaal Indianen op de grond luidkeels hun klaagliederen te zingen. Kippen werden mee de kerk ingenomen en ter plekke geslacht. Zij geloven namelijk dat de dode kip je slechte krachten en ziektes wegneemt. Een doodziek babytje van nog geen 2 maanden oud werd behandeld door een sjamaan en een medicijnvrouw. De hele familie van het kind was erbij en er werd coca cola en 3 kippen geofferd om de goden gunstig te stemmen om hun kind te laten leven. De kerk was bezaaid met dennennaalden en kaarsen, het was heel bijzonder.
Daarna gingen we naar een ander dorpje waar we 'uitgenodigd' waren door een Maya familie (uiteraard big business, maar de mogen de mensen natuurlijk niet weten). Hier kregen we de lokale drank te drinken die gebrouwd wordt voor ceremonies, posh heet het goedje. Het leek wel stro-rum, jezus wat was dat spul sterk. We kregen nog eigengebakken tortilla's met sesamzaad en ze verkochten er de prachtigste kleden. In de kerk was het erg kitcherig, het altaar past zo in het Tropenmuseum in Amsterdam ;-) Jezus en zijn familie helemaal aangekleed in glitterkleding, overal goublad omheen, glitters, sterren, noem maar op, het hele geheel versierd door knipperende kerstlampjes in allerlei kleurtjes.
We zitten hier erg hoog, op bijna 2500 meter, en ik vrees dat ik een dikke trui aan moet schaffen, want 's avonds wordt het hier echt wel een beetje koud, zo'n graad of 10. Dus ik kan alvast een beetje wennen voor als ik thuis kom, want ik hoorde van verscheidene kanten dat het bij jullie sneeuwt (!!!!!) Nu al! Wat vroeg of niet? Ik denk dat ik 2 donsdekens en 3 truien nodig heb als ik terugkom haha. Ik kreeg vandaag weer een aanbod van een andere reisorganisatie, of ik geen reizen voor hen wilde begeleiden. Wat gaat dat toch snel, ik verbaas me er echt over hoe ze allemaal wel niet aan mijn naam komen. Als er iemand geinteresseerd is in reizen begeleiden in Midden-Amerika: werk te over!!
Dit wordt het enalaatste (hoe schrijf je dat??) berichtje dat ik verstuur vanuit hier. Mijn laatste bericht stuur ik als ik in Mexico-stad ben, daar vlieg ik zaterdag heen vanuit Guatemala, om alles een beetje te bekijken daar.
Zoals ik al zei zitten we in Chichicastenango. Sinds maandag zijn we weer in Guatemala. Hier liep ik mijn eerste 'grote' probleem tegen het lijf. Bij de grens van Mexico naar Guatemala ging alles prima, zoals altijd. De douaneman met snor liet zijn glanzende schoenen poetsen door 3 zielige scharminkelige jongetjes toen hij mij zag. Er stonden allemaal mensen buiten te wachten maar ik werd met een galant gebaar het kantoor binnengehaald, ik was immers buitenlands dus voor hem waarschijnlijk interessant. Ik voelde me een beetje opgelaten, maar ok.
Terwijl hij met de paspoorten bezigwas, vertelde de douaneman mij dat er een wegblokkade en grote demonstratie aan de gang was, 15 kilometer verderop, en dat men er niet langskon. Ik moest dus een keuze maken: of terug naar Mexico en het bij de volgende grensplaats proberen dus heel veel tijd (1 nacht) en geld verliezen, of in het grensdorp blijven totdat de blokkades waren opgelost (straatarm grensdorp met alleen maar asfalt, bedelende mensen en smog en kippen op straat), of een onveilige sluiproute nemen door de bergen. Ik koos voor het laatste.
Ik wilde graag een politie escorte mee, maar de agenten die er stonden wilden niet met me mee door de bergen. Wel was er een mannetje dat naast de agenten stond dat met ons meewilde tegen betaling. Omdat hij naast die agenten stond vond ik het wel veilig genoeg en zo gezegd zo gedaan, we gingen op pad, de bergen in. De bagage bleek al snel veel te zwaar en mannen die langsliepen boden voor 50 cent hun diensten aan, zo vormden we al snel een grote groep, de bagagedragers en wij. Het was een hele pittige klim en een zwaar stuk, maar ik heb me geen moment onveilig gevoeld. Onderweg allemaal mooie Indianenvrouwtjes en kinderen, iedereen stond ons uit te lachen (het zag er ook wel raar uit volgens mij) en te zwaaien. Na 2 uurtjes lopen over rotsen en door modder kwamen we weer op de weg uit. Hier moest men nog een stuk van 3 kilometer lopen om aan de veilige kant te komen. Er reed een pickup langs van de politie die onze bagage wel mee wilden nemen. 2 Mensen van de groep pasten in de pick-up tussen de bagage en 2 pasten er nog op de achterbank. Omdat ik als enige Spaans spreek en op de politie graag wilde dat ik met ze meereed, moest ik 8 mensen van mijn groep alleen achterlaten. Dat vond ik heel erg moeilijk. Eenmaal aan de 'goede' kant aangekomen mocht ik van de ME niet meer terug om mijn mensen op te zoeken, zelfs niet tegen betaling (met een beetje geld kan je normaal erg veel bereiken hier). Niemand kwam er meer door.
Dus ik ben maar naast de ME'ers gaan staan en heb met ze zitten praten, net zo lang tot de 8 mensen er aankwamen. Ze vonden het een hele ervaring zeiden ze. Het was net een vluchtelingenstroom, iedereen liep achter elkaar op de weg naar de 'goede kant' met manden op hun hoofd, zakken op hun rug en kinderen aan hun hand. Aan de 'goede kant' stond ik ze dus op te wachten. 10 minuten nadat we weer compleet waren, braken er gevechten uit tussen politie en burgers. Om van de schrik te bekomen heb ik iedereen maar een drankje aangeboden namens Blue Planet. Vanaf de goede kant van de blokkade namen we de chickenbus nar Huehuetenango. Tegenwoordig mogen kippen officieel niet meer de bus mee ingenomen worden, dus nu worden ze op het dak vastgebonden. In de bus was het heel gezellig, we waren echt een bezienswaardigheid. Iedereen moest om ons lachen, tsja, we zien er ook raar uit, ik ben met mijn 1.70 de kleinste van de groep en een reus hier. Er viel een oud vrouwtje met haar hoofd tegen me aan in slaap en een indiaans meisje zat de hele tijd stiekem aan mijn blonde haar.
Na een overnachting in een saaie, vieze stad, reden we naar Panajachel. Panajachel ligt aan het meer van Atitlan, een prachtig mooi meer dat op 1500 meter hoogte tussen 3 vulkanen ligt. Hier hebben we een bezoek gebracht aan de stad Santiago. Er was namelijk een feest volgens de bootsman. Nou, dat hebben we geweten hoor. Het feest was in 1 huis. In dat huis stond een houten, boos kijkende pop, Maximon heet het ding. Naast de pop stond een doodskist met daarin Jezus. Maximon is een oude pop en voor de mensen in Santiago een God. Er wordt voor hem gebeden en er word drank en sigaretten geofferd. Maximon zat in een stoel, met een sigaar in zijn mond, 3 stropdassen om, een hoge hoed op en een traditioneel gewaad aan. Eens in de 10 minuten werd hij door de dorpsoudste naar achteren gehouden en gooide weer iemand drank over hem heen. En daarna werd de sigaar in zijn mond weer aangestoken. Om een foto van Maximon te maken moest 10 quetzal betaald worden. Dat werd dan achter zijn stropdas gestoken en daarna mocht je foto's maken. Ik had het er niet voor over. Rondom Maximon zaten allemaal oude Indianenvrouwtjes te bidden en voor zich uit te staren en naast Maximon zaten 2 mannen die hem gezelschap moesten houden. Er speelde een band, speciaal voor Maximon, om hem gunstig gestemd te houden.
Maximon trouwt ieder jaar met een meisje uit het dorp, dat is dan een hele ceremonie die 3 dagen duurt. Na dat jaar mag het meisje wel weer met iemand anders trouwen. Het is een hele eer om met Maximon getrouwd te zijn geweest. Iedereen wil dan namelijk met je trouwen, je bent dan erg gewild in de markt.
Een dag later gingen we met een bootje van dorpje naar dorpje. In ieder dorpje droegen mensen weer andere klederdracht. Mannen dragen in deze omgeving vaak rokken. We maakten een prachtige wandeling over een natuurpad met uitzicht op het meer en de vulkanen, woonden een diploma uitreiking bij van een basisschool (de kinderen hebben nu grote vakantie, tot half januari), en we hebben nog een stuk paardgereden (alleen voor de mensen die wilden natuurlijk). Voor mij was dat alweer 10 jaar geleden ofzo. Het begon leuk, maar er waren een paar rotkinderen die het leuk vonden om vuurwerk af te steken. Mijn paard begon te steigeren en sloeg bijna op hol. Ik was doodsbang. Vroeger heb ik op paardrijles gezeten en daar zat ik ook steeds op een paard dat op hol sloeg, dus al mijn visioenen kwamen weer terug, hahaha. Uiteindelijk is het goedgekomen, maar dit is voor mij de laatste keer dat ik op een paard gezeten heb, dat doe ik noooooooooit weer! Het pad was enorm steil en smal , de afgronden diep en ik was steeds bang dat dat paard er met mij in zou vallen.
En vandaag zijn we weer op weg naar Antigua, waar we onze reis ook zijn begonnen. We zitten al op dag 22, zaterdag is het afgelopen. Helaas. Momenteel zijn we in Chichicastenango, ik ben druk aan het kijken voor iets leuks op de markt, maar er is zoveel pracht en praal dat ik er gek van word dus waarschijnlijk koop ik niets. Is ook beter voor mijn portemonnee :-)
1 en 2 november waren hier in Mexico de Dagen van de Doden. Heel Mexico Stad was versierd met skeletten en kaarsen. Overal waren optredens en marktjes waar je nog meer skeletten kan kopen; van hout, van plasic, van suikergoed en van papier. Ook lopen mensen in zwarte kleding met daarop een skelet afgedrukt. Om de kerken stonden allemaal kaarsjes. Heel bijzonder allemaal, de stemming zat er goed in, het was ook nog eens Halloween, dus buiten skeletten liepen er ook allemaal heksjes en dracula's door de stad met pompoenen om het snoep in te bewaren dat men van iedereen krijgt.
Het is natuurlijk niet raar dat día de los muertos tegelijk samenvalt met allerheiligen en allerzielen. In kleine dorpen worden er vanaf het huis waarin een overledene gewoond heeft, tot aan de kerk kaarsjes gezet. Zo gelooft men dat de doden weer even terug tot leven komen. Er wordt een maaltijd voor ze bereid en soms wordt die naast het graf neergezet. De volgende dag is dat eten natuurlijk opgevreten door vogels en ander ongedierte, maar men gelooft dan dat de doden uit hun graf zijn gekomen en dat die het eten hebben opgegeten.
Eergisteren heb ik een afscheidsetentje voor mijn groep georganiseerd en dat was een groot succes, ik kreeg nog een hele speech en een leuke fooi, erg leuk! Daarna zijn we nog met z'n allen de kroeg ingeweest om de verjaardag van een jongen uit mijn groep alvast te vieren, hij wordt volgende week 30. Ik heb mijn collegaatje Patricia nog even gezien die nu met een nieuwe groep op pad gaat, lekker mee gekletst en wat facturen uitgewisseld die zij nog aan Betty moet geven.
Tijdens het afscheidsetentje werd ik gestoken door een mug dacht ik, want het jeukte behoorlijk. Ik heb een soort van allergische reactie tegen muggenbulten, ze worden bij mij namelijk wit en groot, maar dat is heel gemakkelijk te verhelpen met een creme die ik hier gekocht heb. Niets aan de hand dacht ik dus, als ik zo thuis kom dan smeer ik er wel wat van dat spul op en daarna ga ik slapen.
De volgende ochtend, voor ik mijn vlucht had naar Mexico City, was die bult echter zo groot geworden dat mijn halve onderarm opgezwollen was, het zag er echt niet uit en het voelde ook al niet zo lekker. Soms had ik tintelende vingers en pijn in mijn schouder. Dus, dacht ik, als ik in Mexico City ben, dan ga ik wel even langs de apotheek.
Eenmaal op het vliegveld va Guatemala City aangekomen, had ik onwijs gezeik met mijn bagage. Mijn koffer moest wel 5 keer open, terwijl ik hem maar tenauwernood dicht kreeg. Vervolgens in een lange rij voor de incheckbalie, ik had een e-ticket. En dat heb ik geweten hoor! Blijkbaar werken ze daar bijna niet met e-tickets, want ik heb 3 uur moeten wachten, mocht eigenlijk niet mee met de vlucht maar werd 10 minuten voor het vliegtuig vertrok door de douane geloodsd. De computers die ze daar gebruiken zijn van dusdanige kwaliteit dat ze vaker niet werken dan wel, en aangezien je een e-ticket uit het systeem moet halen, konden ze niet zien of ik wel geboekt en betaald had. Dat was even stressen!!
Ik had mijn lessen PRB van mijn laatste opleiding goed onthouden en liet een visitekaartje zien van een oud collegaatje van Euro Latino (ik had geen eigen, maar wat maakt dat uit?) en zei dat ik de station manager dringend wenste te spreken. Maar die was, zoals ik al gevreesd had, nergens te bekennen. Toen ben ik maar 2,5 uur naast de balie gaan staan en heb met een glimlach op mijn gezicht (weet je nog? Noooooit boos worden!) de godganze tijd met mijn nagels op het bureaublad staan tikken. Ze werden zo gestressed van mij dat er uiteindelijk wat aan gedaan werd, zodat ik net op tijd in het vliegtuig kwam. Dat was ook een avontuur! Ze gingen namelijk passagier voor passagier omroepen, die mocht dan het vliegtuig in nadat de handbagage ook nog eens 4 keer gecheckt was.
Afijn; ik ben in Mexico Stad aangekomen, moest nog een uur in de rij staan voor het visum, ook al heb ik een werkvergunning, daarna nog weer formulieren in moeten vullen voor mijn bagage en nadat mijn koffer WEER gecontroleerd was, was ik eindelijk door de douane. Ik heb doodmoe en gefrustreerd van mijn arm een taxi genomen naar het hostel. Ik zit maar een half blok van het centrale plein, de zocalo af! Ideaal! Toen ik me aan het uitkleden was zag ik tot mijn grote schrik dat mijn arm buitengewone proporties had aangenomen, de zwelling was helemaal warm geworden en voelde hard aan. Ik rende naar een apotheek, maar die vrouw daar zei dat ik naar het ziekenhuis moest.
En zo belandde ik, na enig zoeken en hulp van een aardige Mexicaan, in het Jezus-ziekenhuis (hospital Jesus). Hoewel het mij alleen maar om die arm ging, werd ik van top tot teen onderzocht door 2 artsen, mijn bloeddruk werd gemeten, mijn hartslag, mijn oogreflex, mijn mond, mijn buik, alles werd onderzocht. Ik moest vertellen wat ik gegeten had en vragen beantwoorden: gebruik je drugs? Ben je alcoholiste?
Hun uiteindelijke conclusie was dat ik in Guatemala gebeten ben door een soort spin en dat mijn lichaam daar heel allergisch op reageert. Ik kreeg een spuit in de rug van mijn hand (lekker gevoel man... not) en een penicilline kuur mee. Hoewel mijn arm nog steeds erg rood en dik is, en jeukt, voelt het al een stuk beter als gisteren en heb ik geen last meer van tintelende vingers. Dus zo belandde ik toch nog op de valreep in het ziekenhuis :-) Daar ging mijn fooiengeld....
Zonet ben ik even op verkenningstocht gegaan door de stad en tot nu toe heb ik een compleet ander beeld van wat ik aanvankelijk dacht. Ik dacht dat de grootste stad ter wereld enorm smerig en dichtbevolkt zou zijn, had er een een Bombay-idee bij, maar niets minder waar dan dat! Overal zijn parkjes, het is niet enorm druk en de straten zijn toch redelijk schoon. Da's alweer een meevaller. De markt is ook lachen. De helft van het centrum bestaat uit één en al markt. Daar is de bevolking dan ook een stuk geconcentreerder. Ik kijk over bijna iedereen heen en het is net een stel mieren, alles loopt achter elkaar aan, erg grappig! Bovendien is de metro, die als gevaarlijk wordt afgestempeld, heel goed te doen, ik vond de metro in Londen chaotischer en drukker. Morgen wil ik graag naar de piramides van Teotihuacan en overmorgen ga ik zéér op tijd naar het vliegveld, ik heb namelijk ook een electronisch ticket naar Amsterdam en heb geen zin in nog meer gezeik. Hoewel ik verwacht dat de KLM in Mexico City wel prima geregeld is hoor, maar ik ga voor de zekerheid toch maar 4 uur van tevoren, dan weet ik in ieder geval zeker dat ik in het vliegtuig kom te zitten!
Liefs, Maaike
Zo ga je immers nog met een goed gevoel naar huis toe! Owja, het is koud in Nederland, zorg maar dat je er op voorbereid bent!
Wat een fantastische verhalen zeg, ik heb meteen weer zin om op vakantie te gaan als ik dit allemaal hoor..
Maar voor je heimwee dan nog ff dit zelfgemaakte plaatje van Tulum:
Mooi hè!!
Je zit nu in het vliegtuig als het goed is, hopenlijk heb je geen gedonder gehad met je ticket.
En oh ja, je hebt geluk, het is al weer een beetje warmer nu.
Groetjes,
Fratz
Leuk en bijzonder dat je je ervaringen op dit forum wilde delen, ik heb het iig zeer kunnen waarderen. En fijne 'thuiskomst' en gewenning hier in Nederland weer. Misschien rare vraag maar heb jij misschien tips voor me hoe ik daar stage kan lopen of aan adressen kan komen. Of weet je misschien nog bedrijven die mensen zoeken ?
Ik wil daar ook namelijk graag stage lopen. Zit nu in 3MER ( HBO ) En het zou gaan om een stage vanaf begin februari tot eind Juli.
Verder kan ik je nog vertellen dat ik het voordeel heb dat ik al vloeiend Spaans spreek en de omgeving en al ken van eerdere vakanties.
Hopelijk kan je me helpen.... Of iemand anders
Me msn is tump25@hotmail.com
en me zakelijke mail is s.moreno@planet.nl