dat je rationeel gezien je gevoelsleven wel op een rijtje denkt te hebben
dat je een dagboek bijhoudt waarin het alleen maar draait om 'leerdoelen' en 'reflectie's'
hoe opbouwend, therapeutisch bijna
dat je graag wil concluderen dat het al stukken beter gaat, maar dat dat niet zo goed lukt..
omdat je onzeker blijt
omdat je blijft twijfelen
omdat dramatische flitsen waarin alles mis loopt maar door je hoofd blijven spoken
af en toe
eens in de twee weken ofzo
even voel je lichte paniek, dan
even wil je alleen maar bevestiging
soms is een telefoontje genoeg
soms moet je even langs gaan
dan is alles weer goed
geen wolkje aan de lucht!
hoe gelukkig ik me dan voel...
hoe zinloos zijn al die andere gevoelens dan? heel zinloos
en toch voel ik ze!
terwijl je weet dat het nergens op slaat
je weet dat het aan jou ligt, en dat het altijd aan jou heeft gelegen op dit gebied
wat anderen je ook vertellen
wat je jezelf ook in probeert te peperen
die onzekerheid om alles, in een relatie
die blijft
(op die manier ben ik ook ooit doodsbang geweest dat ik AIDS had, ookal had ik nog nooit onveilige seks gehad.. is dat niet tragisch?)
toevoeging: ik voel me eens in de twee weken erg onzeker, zoals ik beschrijf. voor de rest ben ik grotendeels gelukkig. iemand dacht dat ik het andersom bedoelde dus bij deze wil ik dit wat verduidelijken
[Dit bericht is gewijzigd door jongen op 20-03-2003 11:07]
Een mooie uitdrukking voordat gevoel :
'Victim of your own Brain'
Kom Maar,Kom Maar,Kom Maar
Hij zei wat hij dacht, men doet wat hij zei, denk er maar eens over.
Kom Maar,Kom Maar,Kom Maar
Hij zei wat hij dacht, men doet wat hij zei, denk er maar eens over.
quote:ik heb vanmorgen al gebeld
Op donderdag 20 maart 2003 10:41 schreef Ripley het volgende:
Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar: waarom blijf je wachten op dat telefoontje van een ander? Neem zelf initiatieven als je je rot voelt, neem je leven in eigen hand.
en gisterenavond
wat moet er nu nog gezegd worden?
toelichting:
meestal helpt een telefoontje inderdaad, nu ook, maar minder...
geen situatie is hetzelfde, helaas
Prent dat goed in je hoofd !
Vantevoren alle worst-case scenarios bedenken slaat nml. als je erover nadenkt helemaal nergens op, je kan nml. nooit vantevoren weten hoe iets gaat lopen...
Ook nu weer.
Jouw doemdenken kan liggen aan voortdurende twijfel; je kunt niet tevreden zijn met het nu, je voelt je kennelijk te klein om jezelf te beheersen. Je denkt dat van jezelf te weten, want je houdt dagboeken bij, bent in therapie, weet ik het. Puur om jezelf te kunnen verbeteren, prima. Maar je hoeft jezelf niet blind te maken voor je gevoel voor de toekomst, je hoeft geen masker te dragen. Je bent alleen op zoek naar een betrouwbare omgeving, en eens in de twee weken durf je tevreden te zijn.
Op het einde van zo'n post vraag je je steevast af of het nu overkomt als vaag gelul of dat je echt iets bereikt hebt, want het laatste was natuurlijk de bedoeling, maar dat is best lastig zonder goeie aanknopingspunten. Ik kan je nooit het vertrouwen geven dat je wil; ik ben anoniem, gezichtsloos en je voelt niets van waarmee ik dit schrijf. Noodzakelijk slecht? Waarom?
Je hebt de eerste stap allang genomen.
quote:Ik schreef dit bericht in een gematigd emotionele stemming, vandaar dat hij misschien een beetje onduidelijk is. Ik wil even simpelweg mijn gevoel kwijt en daar over communiceren.
Op donderdag 20 maart 2003 10:58 schreef Stonehead het volgende:
Eigenlijk is dit R&P-forum altijd hetzelfde. Eerst doe je een minuut aan begrijpend lezen om de altijd vage post van de topicstarter te doorgronden, vervolgens denk je een minuut na wat zijn of haar probleem nu eigenlijk echt is en vervolgens - als je vindt dat je kunt helpen, als je het probleem herkent - doe je de moeite om naar diegene toe te schrijven, net alsof je zelf een psycholoog bent; je weet niet of de boodschap aankomt, of iemand er echt iets aan heeft, maar eigenlijk uit pure menslievendheid.
quote:Eigenlijk is het andersom. Ik bedoelde dat ik eens in de twee weken erg onzeker ben. (had ik maar wat duidelijker geschreven) Dit verandert 'de ernst van de zaak' misschien een klein beetje.
Ook nu weer.
Jouw doemdenken kan liggen aan voortdurende twijfel; je kunt niet tevreden zijn met het nu, je voelt je kennelijk te klein om jezelf te beheersen. Je denkt dat van jezelf te weten, want je houdt dagboeken bij, bent in therapie, weet ik het. Puur om jezelf te kunnen verbeteren, prima. Maar je hoeft jezelf niet blind te maken voor je gevoel voor de toekomst, je hoeft geen masker te dragen. Je bent alleen op zoek naar een betrouwbare omgeving, en eens in de twee weken durf je tevreden te zijn.
Wat bedoel je precies met dat ik geen masker hoef te dragen, en me niet blind hoef te maken voor de toekomst? Kun je dat toelichten?
quote:
Op het einde van zo'n post vraag je je steevast af of het nu overkomt als vaag gelul of dat je echt iets bereikt hebt, want het laatste was natuurlijk de bedoeling, maar dat is best lastig zonder goeie aanknopingspunten. Ik kan je nooit het vertrouwen geven dat je wil; ik ben anoniem, gezichtsloos en je voelt niets van waarmee ik dit schrijf.
Noodzakelijk slecht? Waarom?
Je hebt de eerste stap allang genomen.
Nee het is niet leeftijdsverbonden
.Maar het is wel te bedwingen het kost alleen veel tijd en moeite.
Ik heb er zelf ook mee gelopen(tot recentelijk toe) en bel of sms die gene als je toch ff die zekerheid en steun wilt believe me het helpt.
Alleen zoals ik al zei moet je veel van jezelf vergen om dit te bevechten.
Vraag dan aan iemand die je vertrouwt en je situatie kent(vriendin ofzo)om je hierbij te steunen want ik spreek uit ervaring als je zo iemand aan je zij heb staan lukt het wel, en het geeft toch die warmte waar je naar verlangt.
Ik zou zeggen topicstarter succes je zal het nodig hebben maar je kan er zeker uitkomen. hoe moeilijk het ook is.
Alleen verwacht niet dat het 123 over gaat dit heeft tijd nodig.
En nogmaals zorg dat je altijd iemand in de buurt heb die er voor je is.
suc6 my boy
quote:ehm nee naar mijn idee niet
Op donderdag 20 maart 2003 11:01 schreef FouteMensenStaff het volgende:
Is dit niet meer manisch depressief?
quote:thnx
Op donderdag 20 maart 2003 11:09 schreef Stormblast het volgende:
Ik weet hoe de topicstarter zich voelt.
Nee het is niet leeftijdsverbonden
Maar het is wel te bedwingen het kost alleen veel tijd en moeite.
Ik heb er zelf ook mee gelopen(tot recentelijk toe) en bel of sms die gene als je toch ff die zekerheid en steun wilt believe me het helpt.
Alleen zoals ik al zei moet je veel van jezelf vergen om dit te bevechten.
Vraag dan aan iemand die je vertrouwt en je situatie kent(vriendin ofzo)om je hierbij te steunen want ik spreek uit ervaring als je zo iemand aan je zij heb staan lukt het wel, en het geeft toch die warmte waar je naar verlangt.
Ik zou zeggen topicstarter succes je zal het nodig hebben maar je kan er zeker uitkomen. hoe moeilijk het ook is.
Alleen verwacht niet dat het 123 over gaat dit heeft tijd nodig.
En nogmaals zorg dat je altijd iemand in de buurt heb die er voor je is.
suc6 my boy
weet je wat een beetje het probleem is?
er zijn best mensen waarbij ik terecht kan hiermee, maar omdat ik zelf zo goed weet dat het zinlose gevoelens zijn hebben ze me weinig nieuws te zeggen, ze zijn het alleen maar met me eens en hopen dat het snel beter gaat. en wat moeten ze zeggen?
een smsje sturen kan, ik kan ook bellen of een mailtje sturen.. dan krijg ik even de bevestiging die ik wil en voel ik me weer goed, maar ik denk niet dat dit echt een langdurige oplossing is. uiteindelijk zal ik het toch zelf moeten doen? maar hoe?
Maar als ik je zo zie antwoorden, heb ik een veel serieuzer antwoord gegeven dan nodig. Het valt allemaal wel mee
Het bovenstaande verhaal is dus niet zo op jou van toepassing.
quote:Je geeft idd een goede redenering wat dit zo moeilijk maakt(ik spreek uit ervaring maar dat had je al door naar mijn idee).
Op donderdag 20 maart 2003 11:14 schreef jongen het volgende:[..]
thnx
weet je wat een beetje het probleem is?
er zijn best mensen waarbij ik terecht kan hiermee, maar omdat ik zelf zo goed weet dat het zinlose gevoelens zijn hebben ze me weinig nieuws te zeggen, ze zijn het alleen maar met me eens en hopen dat het snel beter gaat. en wat moeten ze zeggen?
een smsje sturen kan, ik kan ook bellen of een mailtje sturen.. dan krijg ik even de bevestiging die ik wil en voel ik me weer goed, maar ik denk niet dat dit echt een langdurige oplossing is. uiteindelijk zal ik het toch zelf moeten doen? maar hoe?
Je weet zelf dat het zinloze gevoelens zijn maar toch blijft het aanvoelen als realiteit.
Zo had ik het dus dat ik mezelf druk maak terwijl er niets aan de hand is.
En dat is idd moeilijk.
Maar zoals ik al zei zorg dat je iemand heb die je situatie begrijpt en je op een of andere manier kan bijstaan.
Bij mij heeft een vriendin dat voor me gedaan en dat doet ze nog steeds.
Ik vroeg dan gewoon aan haar hoe ze me vond(kwa stemming humeur enzo).
En dan geeft dat vin ik toch een soort van feedback.
Kijk ik zal het eerlijk zeggen ik zit nog een beetje in de nasleep ervan maar met haar hulp gaat het alleen maar beter.
Dus zorg dat diegene de mogelijkheid heeft om je zoveel mogelijk bij te staan.
|
|
