Waarom heb ik dit nou weer?

FOK!forum / Relaties & Psychologie / Waarom heb ik dit nou weer?

dutchie	woensdag 19 maart 2003 @ 20:10
	Zoals sommigen van jullie weten, is het met mijn vorige werk op een vervelende manier geëindigd. Ik voelde me genaaid, gekwetst, beledigd en machteloos. Aan zo'n vies spelletje zou ik nooit meer deelnemen had ik mezelf voorgenomen. Toen kwam er gelukkig een nieuwe baan (ik noem geen namen, want het is allemaal nog strikt geheim ) en ik kon er weer vol energie tegenaan. Het werk was super, de collega's tof en het groeide. Dat was bijna 9 maanden geleden. Het bedrijf kwam uit een diep dal, maar er zat groei in, het ging de goede kant op. Daarom zochten ze nieuwe mensen want het ging zo goed. Mijn zelfvertrouwen kreeg weer een boost, ik begon weer in mezelf te geloven. Vandaag kreeg ik te horen, dat ze ermee uitscheiden. Er komt een dikke streep door. Ik word geacht mijn contract uit te dienen en de klanten op de hoogte te brengen. Ik.. ik die op straat sta straks, maar nog wel even die klappen voor de directie mag opvangen. En zij, zij gaan gewoon weer verder met hun andere activiteiten. Ik word bedankt voor de moeite, het was erg leuk blabla.. maar u kunt gaan... Mijn collega's en ik kunnen het niet bevatten, allemaal tegelijk begonnen en samen een groei gerealiseerd. Maar het ging niet hard genoeg, dus stoppen ze er maar mee. Ik ben moe, voel me wederom machteloos. Het ligt niet aan mij, dat realiseer ik me heel goed. Maar om juist nu werkeloos te worden, dat geeft me angst. Ik kom wel weer op mijn pootjes terecht, doe ik immers altijd. Maar deze beslissing is zo frustrerend. Ik heb helemaal geen zin om te solliciteren, heb het net allemaal gehad. Was net een beetje ingewerkt. Het kost zoveel energie, daarom ben ik moe. Ik heb zooo hard gewerkt voor dit bedrijf, om me te bewijzen. Niet alleen voor hen, maar meer nog voor mezelf. Om dat stukje zelfvertrouwen terug te krijgen. 'Zie je wel dat ik het kan?' Elke dag 250 km rijden naar het werk en terug, vroeg eruit laat weer thuis. Ik wilde zo graag! En ik heb er echt al mijn energie ingestopt. En nu voel ik me uitgeblust. En officieel mag ik nix zeggen, maar wat moet ik dan?
VaLkyRie	woensdag 19 maart 2003 @ 20:26
	Ja dat is gewoon geen leuk verhaal en ik zou je echt nie durven zeggen wat je moet doen. Zoals je al zegt, et je in ieder geval niet aantrekken persoonlijk. Maar ik snap wat je bedoelt...machteloosheid ten top. Kleef met je mee iig!
Whiteshark	woensdag 19 maart 2003 @ 20:27
	is altijd vervelend dit soort dingen ...zit zelf tegen een uwv procedure aan omdat mijn huidige baas geen ander passend werk voor me heeft. je eigen inzetten voor een ander is leuk maar als je jong genoeg bent en het lef hebt waarom start je niet je eigen onderneming...zat dingen te bedenken . begin klein probeer het doordacht uit te laten groeien tot jij denkt dat het mooi geweest is.bij een baas ben en zal je altijd een nummer wezen ook al kennen ze je naam.. even terug te komen op je topic jij moet je klanten gaan vertellend at jullie ermee stoppen ik zou het anders doen zou mijn klanten opbellen met de mededeling dat jou direktie hen belangrijks te vertellen heeft aan hun ....laten ze hem maar bellen ..iig veel succes met de volgende baan en bedenk dat er vele anderen zijn die in hetzelfde schuitje in zitten als jij en of het nog veel moeilijker hebben
dutchie	woensdag 19 maart 2003 @ 21:54
	quote: Op woensdag 19 maart 2003 20:27 schreef Whiteshark het volgende: is altijd vervelend dit soort dingen ...zit zelf tegen een uwv procedure aan omdat mijn huidige baas geen ander passend werk voor me heeft. je eigen inzetten voor een ander is leuk maar als je jong genoeg bent en het lef hebt waarom start je niet je eigen onderneming...zat dingen te bedenken . begin klein probeer het doordacht uit te laten groeien tot jij denkt dat het mooi geweest is.bij een baas ben en zal je altijd een nummer wezen ook al kennen ze je naam.. even terug te komen op je topic jij moet je klanten gaan vertellend at jullie ermee stoppen ik zou het anders doen zou mijn klanten opbellen met de mededeling dat jou direktie hen belangrijks te vertellen heeft aan hun ....laten ze hem maar bellen ..iig veel succes met de volgende baan en bedenk dat er vele anderen zijn die in hetzelfde schuitje in zitten als jij en of het nog veel moeilijker hebben I know, maar het is nog zo vers en ik moest gewoon ergens heen met mijn gevoel. En dat is toch wel de plek. Zoals jij denkt staat mij wel aan. Er spelen zoveel dingen door mijn hoofd momenteel, zoveel mogelijkheden en tevens onzekerheden. Moet dat echt even de tijd gunnen.
Bolletje...	vrijdag 21 maart 2003 @ 12:08
	Hej wijffie, GVD zat je eindelijk lekker op je plekkie.. Wat ontzettend klote voor je, ik weet hoe hard je gewerkt hebt, en je kan het, dat weet ik! Ik mijn ogen ben je altijd een soort superwoman, ik ben ervan overtuigd dat je dat ook zult blijven! Ga niet met de pakken neerzitten, het komt allemaal goed, zoals altijd.. En zit je er doorheen? Dan weet je me te vinden he?! Al is het midden in de nacht
Ripley	vrijdag 21 maart 2003 @ 12:19
	Heel erg vervelend lijkt me dit! Je hoort het zoveel de laatste tijd, maar dat maakt het natuurlijk absoluut niet makkelijker. Bedenk goed dat het niet aan jou persoonlijk ligt en laat je niet gebruiken voor de kutklusjes. Elders kun je met jouw inzet ongetwijfeld wer goed terecht. Wat voor soort baan was het eigenlijk?
ArmaniMania	vrijdag 21 maart 2003 @ 12:51
	Probeer het positief te zijn, en ga verhuizen in de buurt van je werk want 250 km heen en terug is wel erg ver. Daarbij als je dan gaat verhuizen, kom je weer nieuwe dingen tegen. Zie het als een uitdaging.... Dat je uigeblust bent, is niet gek, maar overleg dat op je werkplek en neem een weekje vrij... Gaat dit niet dan meld je ziek,zodat je daarna weer met een frisse start kunt beginnen
dutchie	vrijdag 21 maart 2003 @ 14:32
	quote: Op vrijdag 21 maart 2003 12:08 schreef Bolletje... het volgende: Hej wijffie, En zit je er doorheen? Dan weet je me te vinden he?! Al is het midden in de nacht Weet ik, je bent een schat. Ripley, ik ben vertegenwoordiger in hart en nieren. Ach, commerciele mensen worden altijd wel gezocht, komt allemaal wel goed hoor. Voelde me gewoon superzielig, omdat het mannetje net die ochtend vertrokken was voor een paar dagen. En dan krijg je zoiets te horen, dan weet je even niet waar je het zoeken moet. Verhuizen? No way! Blijf lekker in dit boerenland wonen. Ik ben het ook al weer wat positiever gaan inzien. Ik zie dit als een teken. Er spelen allerlei ideëen door mijn hoofd en ik heb volg. week een vervolggesprek. Dus dan zien we wel weer verder. Deze kat is nog altijd op haar pootjes terecht gekomen. Het mannetje komt eindelijk vanavond weer thuis en dan kan ik weer tegen hem aan hangen. Heb door dit hele gedoe het gevoel dat hij een eeuwigheid is weg geweest.
PBateman1978	vrijdag 21 maart 2003 @ 14:53
	''Het einde van iets, is een nieuw begin van iets anders'' Ik zou daaraan blijven denken, komt echt wel weer goed, en vaak als je net een baan achterlaat waarvan je dacht dat je het nooit meer beter kan treffen, blijkt dat een volgende baan NOG leuker is, met NOG leukere collega's...
Brad	vrijdag 21 maart 2003 @ 14:54
	Hmmm, ik kan me nog herinneren dat je inderdaad met je oude baan zat en zo blij met je nieuwe. Bijzonder jammer dat je op deze manier gewoon gedumpt wordt, nadat je je zoveel hebt ingezet. En helemaal de offers die je ervoor gepleegd hebt. 9 maanden iedere dag zoveel reizen Ik sta pas iedere dag om 6uur op om op tijd op stageplek te zijn. Dat is tijdelijk, dat scheelt enorm. Respect dat je dat wist op te brengen, dat getuigd van doorzettingsvermogen Wat wel vervelend is, dat je alles moet afronden en verder iedereen teleurstellen, zal niet het makkelijkst zijn. Ik zou in ieder geval als het mogelijk is even jezelf een kleine periode rust gunnen als je daar weg bent. Jezelf even opladen om je er opnieuw voor te gooien. Misschien bedenk je iets anders wat je perfect ligt Succes in ieder geval
alfa6	vrijdag 21 maart 2003 @ 15:01
	kom op kin omhoog en gaan met die banaan de wereld denkt toch zeker niet dat ze jou met zoiets klein kunnen krijgen pffff dan moeten ze wel met echte kerels komen en geen hangoren toch? heel veel succes de komende tijd ennuh er is werk zat in de vertegenwoordiging hoor komt best goed
dutchie	vrijdag 21 maart 2003 @ 16:13
	1 ding heb ik me al voorgenomen; als het eenmaal officieel bekend is ga ik niet voor de directie de hete kastanjes uit het vuur halen. Ik wil best mijn klanten nog bezoeken (ik kan ze in de toekomst nl. nog wel nodig hebben), maar voor vragen over deze situatie geef ik ze het rechtstreekse nummer van de betrokkenen. Laten ze het zelf lekker maar oplossen. Ik ben immers de dupe hiervan, heb geen zin om nog meer klappen op te vangen.
Brad	vrijdag 21 maart 2003 @ 16:34
	Ik zou ook niet die taak op me willen nemen inderdaad
Right	vrijdag 21 maart 2003 @ 16:51
	Je kunt je natuurlijk ook gewoon ziek melden: overspannen vanwege de situatie. Hoef je nu de shit niet op te ruimen en kun je rustig op zoek naar een andere baan als je je er weer toe in staat voelt met behoud van je salaris.
E.T.	donderdag 27 maart 2003 @ 16:26
	Lieve dutch.. dikke smakkerd vanaf hier
HassieBassie	donderdag 27 maart 2003 @ 19:38
	quote: Op vrijdag 21 maart 2003 16:51 schreef Right het volgende: Je kunt je natuurlijk ook gewoon ziek melden: overspannen vanwege de situatie. Hoef je nu de shit niet op te ruimen en kun je rustig op zoek naar een andere baan als je je er weer toe in staat voelt met behoud van je salaris. Dit idee is het helemaal.
Maanvis	vrijdag 28 maart 2003 @ 10:41
	Veel sterkte met de, ongetwijfeld moeilijke tijd die je nu tegemoet gaat. Het is altijd ontzettend klote als je maanden hebt gewerkt om iets op te bouwen en dat dan plotseling voorbij is. Het bedrijf waar ik nu voor werk gaat ook reorganiseren, en ik weet niet hoe het na die reorganisatie zit met mijn baan. Want waarschijnlijk wordt mijn afdeling gewoon opgeheven en in andere afdelingen ondergebracht. Het werk wat ik nu doe zal nog steeds gedaan moeten worden, maar of ik dat dan ga doen of iemand anders, is nog maar net de vraag.
dutchie	maandag 31 maart 2003 @ 11:34
	Maanvis, juist die onzekerheid die jij nu voelt is het ergst. Er wordt niets definitiefs uitgesproken, dus je weet ook niet of je nu actie moet ondernemen of dat je gewoon kunt blijven en je kunt richten op je werk. Het hing al even boven onze hoofden, maar niemand zei iets, dus dan blijf je die hoop houden. Het werd altijd zo lekker in het midden gelaten, zodat wij ons volledig zouden blijven geven. Wel slim van de onderneming, maar compleet zinloos en cru naar je medewerkers toe. Zo voelt het tenminste.